Initial commitHEAD main

author: nfenwick <nfenwick@pglaf.org> 2025-03-09 18:21:06 -0700
committer: nfenwick <nfenwick@pglaf.org> 2025-03-09 18:21:06 -0700
commit: 790ee679830d380acf9e650e13f65587d6fb48c0 (patch)
tree: 0a172e48bf2a021697e8d33d30d5a3425ef3286d /75575-h
6 files changed, 3787 insertions, 0 deletions
diff --git a/75575-h/75575-h.htm b/75575-h/75575-h.htm
new file mode 100644
index 0000000..12cde13
--- /dev/null
+++ b/75575-h/75575-h.htm
@@ -0,0 +1,3787 @@
+<!DOCTYPE HTML>
+<!-- This HTML file has been automatically generated from an XML source on 2025-03-09T21:26:50Z using SAXON HE 9.9.1.8 . -->
+<html lang="nl">
+<head>
+<title>Lord Lister No. 125: Een vreemde geschiedenis | Project Gutenberg</title>
+<meta charset="utf-8">
+<meta name="generator" content="tei2html.xsl, see https://github.com/jhellingman/tei2html">
+<meta name="author" content="Kurt Matull (1872–1920)">
+<meta name="author" content="Theo von Blankensee [Pseudoniem van Mathias Blank (1881–1928)]">
+<link rel="coverpage" href="images/lordlister0125-front.jpg">
+<link rel="icon" href="images/lordlister0125-front.jpg" type="image/x-cover">
+<meta name="DC.Title" content="Lord Lister No. 125: Een vreemde geschiedenis">
+<meta name="DC.Creator" content="Kurt Matull (1872–1920)">
+<meta name="DC.Creator" content="Theo von Blankensee [Pseudoniem van Mathias Blank (1881–1928)]">
+<meta name="DC.Contributor" content="Alfred Gustav Christian Roloff (1879–1951)">
+<meta name="DC.Language" content="nl-1900">
+<meta name="DC.Format" content="text/html">
+<meta name="DC.Publisher" content="Project Gutenberg">
+<meta name="DC:Subject" content="Detective and mystery stories -- Periodicals">
+<meta name="DC:Subject" content="Dime novels -- Periodicals">
+<style> /* <![CDATA[ */
+html {
+line-height: 1.3;
+}
+body {
+margin: 0;
+}
+main {
+display: block;
+}
+h1 {
+font-size: 2em;
+margin: 0.67em 0;
+}
+hr {
+height: 0;
+overflow: visible;
+}
+pre {
+font-family: monospace;
+font-size: 1em;
+}
+a {
+background-color: transparent;
+}
+abbr[title] {
+border-bottom: none;
+text-decoration: underline;
+}
+b, strong {
+font-weight: bolder;
+}
+code, kbd, samp {
+font-family: monospace;
+font-size: 1em;
+}
+small {
+font-size: 80%;
+}
+sub, sup {
+font-size: 67%;
+line-height: 0;
+position: relative;
+vertical-align: baseline;
+}
+sub {
+bottom: -0.25em;
+}
+sup {
+top: -0.5em;
+}
+img {
+border-style: none;
+}
+body {
+font-family: serif;
+font-size: 100%;
+text-align: left;
+margin-top: 2.4em;
+}
+div.front, div.body {
+margin-bottom: 7.2em;
+}
+div.back {
+margin-bottom: 2.4em;
+}
+.div0 {
+margin-top: 7.2em;
+margin-bottom: 7.2em;
+}
+.div1 {
+margin-top: 5.6em;
+margin-bottom: 5.6em;
+}
+.div2 {
+margin-top: 4.8em;
+margin-bottom: 4.8em;
+}
+.div3 {
+margin-top: 3.6em;
+margin-bottom: 3.6em;
+}
+.div4 {
+margin-top: 2.4em;
+margin-bottom: 2.4em;
+}
+.div5, .div6, .div7 {
+margin-top: 1.44em;
+margin-bottom: 1.44em;
+}
+.div0:last-child, .div1:last-child, .div2:last-child, .div3:last-child,
+.div4:last-child, .div5:last-child, .div6:last-child, .div7:last-child {
+margin-bottom: 0;
+}
+blockquote div.front, blockquote div.body, blockquote div.back {
+margin-top: 0;
+margin-bottom: 0;
+}
+.divBody .div1:first-child, .divBody .div2:first-child, .divBody .div3:first-child, .divBody .div4:first-child,
+.divBody .div5:first-child, .divBody .div6:first-child, .divBody .div7:first-child {
+margin-top: 0;
+}
+h1, h2, h3, h4, h5, h6, .h1, .h2, .h3, .h4, .h5, .h6 {
+clear: both;
+font-style: normal;
+text-transform: none;
+}
+h3, .h3 {
+font-size: 1.2em;
+}
+h3.label {
+font-size: 1em;
+margin-bottom: 0;
+}
+h4, .h4 {
+font-size: 1em;
+}
+.alignleft {
+text-align: left;
+}
+.alignright {
+text-align: right;
+}
+.alignblock {
+text-align: justify;
+}
+p.tb, hr.tb, .par.tb, li.tb {
+margin: 1.6em auto;
+text-align: center;
+}
+p.argument, p.note, p.tocArgument, .par.argument, .par.note, .par.tocArgument {
+font-size: 0.9em;
+text-indent: 0;
+}
+p.argument, p.tocArgument, .par.argument, .par.tocArgument {
+margin: 1.58em 10%;
+}
+.opener, .address {
+margin-top: 1.6em;
+margin-bottom: 1.6em;
+}
+.addrline {
+margin-top: 0;
+margin-bottom: 0;
+}
+.dateline {
+margin-top: 1.6em;
+margin-bottom: 1.6em;
+text-align: right;
+}
+.salute {
+margin-top: 1.6em;
+margin-left: 3.58em;
+text-indent: -2em;
+}
+.signed {
+margin-top: 1.6em;
+margin-left: 3.58em;
+text-indent: -2em;
+}
+.epigraph {
+font-size: 0.9em;
+width: 60%;
+margin-left: auto;
+}
+.epigraph span.bibl {
+display: block;
+text-align: right;
+}
+.trailer {
+clear: both;
+margin-top: 3.6em;
+}
+span.abbr, abbr {
+white-space: nowrap;
+}
+span.parNum {
+font-weight: bold;
+}
+span.corr, span.gap {
+border-bottom: 1px dotted red;
+}
+span.num, span.trans {
+border-bottom: 1px dotted gray;
+}
+span.measure {
+border-bottom: 1px dotted green;
+}
+.ex {
+letter-spacing: 0.2em;
+}
+.sc {
+font-variant: small-caps;
+}
+.asc {
+font-variant: small-caps;
+text-transform: lowercase;
+}
+.uc {
+text-transform: uppercase;
+}
+.tt {
+font-family: monospace;
+}
+.underline {
+text-decoration: underline;
+}
+.overline, .overtilde {
+text-decoration: overline;
+}
+.rm {
+font-style: normal;
+}
+.red {
+color: red;
+}
+hr {
+clear: both;
+border: none;
+border-bottom: 1px solid black;
+width: 45%;
+margin-left: auto;
+margin-right: auto;
+margin-top: 1em;
+text-align: center;
+}
+hr.dotted {
+border-bottom: 2px dotted black;
+}
+hr.dashed {
+border-bottom: 2px dashed black;
+}
+.aligncenter {
+text-align: center;
+}
+h1, h2, .h1, .h2 {
+font-size: 1.44em;
+line-height: 1.5;
+}
+h1.label, h2.label {
+font-size: 1.2em;
+margin-bottom: 0;
+}
+h5, h6 {
+font-size: 1em;
+font-style: italic;
+}
+p, .par {
+text-indent: 0;
+}
+p.firstlinecaps:first-line, .par.firstlinecaps:first-line {
+text-transform: uppercase;
+}
+.hangq {
+text-indent: -0.32em;
+}
+.hangqq {
+text-indent: -0.42em;
+}
+.hangqqq {
+text-indent: -0.84em;
+}
+p.dropcap:first-letter, .par.dropcap:first-letter {
+float: left;
+clear: left;
+margin: 0 0.05em 0 0;
+padding: 0;
+line-height: 0.8;
+font-size: 420%;
+vertical-align: super;
+}
+blockquote, p.quote, div.blockquote, div.argument, .par.quote {
+font-size: 0.9em;
+margin: 1.58em 5%;
+}
+.pageNum a, a.noteRef:hover, a.pseudoNoteRef:hover, a.hidden:hover, a.hidden {
+text-decoration: none;
+}
+.advertisement, .advertisements {
+background-color: #FFFEE0;
+border: black 1px dotted;
+color: #000;
+margin: 2em 5%;
+padding: 1em;
+}
+span.accent {
+display: inline-block;
+text-align: center;
+}
+span.accent, span.accent span.top, span.accent span.base {
+line-height: 0.40em;
+}
+span.accent span.top {
+font-weight: bold;
+font-size: 5pt;
+}
+span.accent span.base {
+display: block;
+}
+.footnotes .body, .footnotes .div1 {
+padding: 0;
+}
+.fnarrow {
+color: #AAAAAA;
+font-weight: bold;
+text-decoration: none;
+}
+.fnarrow:hover, .fnreturn:hover {
+color: #660000;
+}
+.fnreturn {
+color: #AAAAAA;
+font-size: 80%;
+font-weight: bold;
+text-decoration: none;
+vertical-align: 0.25em;
+}
+a {
+text-decoration: none;
+}
+a:hover {
+text-decoration: underline;
+background-color: #e9f5ff;
+}
+a.noteRef, a.pseudoNoteRef {
+font-size: 67%;
+vertical-align: super;
+text-decoration: none;
+margin-left: 0.1em;
+}
+.externalUrl {
+font-size: small;
+font-family: monospace;
+color: gray;
+}
+.displayfootnote {
+display: none;
+}
+div.footnotes {
+font-size: 80%;
+margin-top: 1em;
+padding: 0;
+}
+hr.fnsep {
+margin-left: 0;
+margin-right: 0;
+text-align: left;
+width: 25%;
+}
+p.footnote, .par.footnote {
+margin-bottom: 0.5em;
+margin-top: 0.5em;
+}
+p.footnote .fnlabel, .par.footnote .fnlabel {
+float: left;
+margin-left: -0.1em;
+min-width: 1.0em;
+padding-right: 0.4em;
+}
+.apparatusnote {
+text-decoration: none;
+}
+.apparatusnote:target, .fndiv:target {
+background-color: #eaf3ff;
+}
+table.tocList {
+width: 100%;
+margin-left: auto;
+margin-right: auto;
+border-width: 0;
+border-collapse: collapse;
+}
+td.tocText {
+padding-top: 2em;
+padding-bottom: 1em;
+}
+td.tocPageNum, td.tocDivNum {
+text-align: right;
+min-width: 10%;
+border-width: 0;
+white-space: nowrap;
+}
+td.tocDivNum {
+padding-left: 0;
+padding-right: 0.5em;
+vertical-align: top;
+}
+td.tocPageNum {
+padding-left: 0.5em;
+padding-right: 0;
+vertical-align: bottom;
+}
+td.tocDivTitle {
+width: auto;
+}
+p.tocPart, .par.tocPart {
+margin: 1.58em 0;
+font-variant: small-caps;
+}
+p.tocChapter, .par.tocChapter {
+margin: 1.58em 0;
+}
+p.tocSection, .par.tocSection {
+margin: 0.7em 5%;
+}
+table.tocList td {
+vertical-align: top;
+}
+table.tocList td.tocPageNum {
+vertical-align: bottom;
+}
+table.inner {
+display: inline-table;
+border-collapse: collapse;
+width: 100%;
+}
+td.itemNum {
+text-align: right;
+min-width: 5%;
+padding-right: 0.8em;
+}
+td.innerContainer {
+padding: 0;
+margin: 0;
+}
+.index {
+font-size: 80%;
+}
+.index p {
+text-indent: -1em;
+margin-left: 1em;
+}
+.indexToc {
+text-align: center;
+}
+.transcriberNote {
+background-color: #DDE;
+border: black 1px dotted;
+color: #000;
+font-family: sans-serif;
+font-size: 80%;
+margin: 2em 5%;
+padding: 1em;
+}
+.missingTarget {
+text-decoration: line-through;
+color: red;
+}
+.correctionTable {
+width: 75%;
+}
+.width20 {
+width: 20%;
+}
+.width40 {
+width: 40%;
+}
+p.smallprint, li.smallprint, .par.smallprint {
+color: #666666;
+font-size: 80%;
+}
+span.musictime {
+vertical-align: middle;
+display: inline-block;
+text-align: center;
+}
+span.musictime, span.musictime span.top, span.musictime span.bottom {
+padding: 1px 0.5px;
+font-size: xx-small;
+font-weight: bold;
+line-height: 0.7em;
+}
+span.musictime span.bottom {
+display: block;
+}
+audio {
+height: 20px;
+margin-left: 0.5em;
+margin-right: 0.5em;
+}
+ul {
+list-style-type: none;
+}
+.splitListTable {
+margin-left: 0;
+}
+.splitListTable td {
+vertical-align: top;
+}
+.numberedItem {
+text-indent: -3em;
+margin-left: 3em;
+}
+.numberedItem .itemNumber {
+float: left;
+position: relative;
+left: -3.5em;
+width: 3em;
+display: inline-block;
+text-align: right;
+}
+.itemGroupTable {
+border-collapse: collapse;
+margin-left: 0;
+}
+.itemGroupTable td {
+padding: 0;
+margin: 0;
+vertical-align: middle;
+}
+.itemGroupBrace {
+padding: 0 0.5em !important;
+}
+div.figure, div.figureGroup {
+text-align: center;
+}
+table.figureGroupTable {
+width: 80%;
+border-collapse: collapse;
+}
+.figure, .figureGroup {
+margin-left: auto;
+margin-right: auto;
+}
+.floatLeft {
+float: left;
+margin: 10px 10px 10px 0;
+}
+.floatRight {
+float: right;
+margin: 10px 0 10px 10px;
+}
+p.figureHead, .par.figureHead {
+font-size: 100%;
+text-align: center;
+}
+.figAnnotation {
+font-size: 80%;
+position: relative;
+margin: 0 auto;
+}
+.figTopLeft, .figBottomLeft {
+float: left;
+}
+.figTopRight, .figBottomRight {
+float: right;
+}
+.figure p, .figure .par, .figureGroup p, .figureGroup .par {
+font-size: 80%;
+margin-top: 0;
+text-align: center;
+}
+img {
+border-width: 0;
+}
+td.galleryFigure {
+text-align: center;
+vertical-align: middle;
+}
+td.galleryCaption {
+text-align: center;
+vertical-align: top;
+}
+tr, td, th {
+vertical-align: top;
+}
+tr.bottom, td.bottom, th.bottom {
+vertical-align: bottom;
+}
+td.label, tr.label td {
+font-weight: bold;
+}
+td.unit, tr.unit td {
+font-style: italic;
+}
+td.leftbrace, td.rightbrace {
+vertical-align: middle;
+}
+span.sum {
+padding-top: 2px;
+border-top: solid black 1px;
+}
+table.inlineTable {
+display: inline-table;
+}
+table.borderOutside {
+border-collapse: collapse;
+}
+table.borderOutside td {
+padding-left: 4px;
+padding-right: 4px;
+}
+table.borderOutside .cellHeadTop, table.borderOutside .cellTop {
+border-top: 2px solid black;
+}
+table.borderOutside .cellHeadBottom {
+border-bottom: 1px solid black;
+}
+table.borderOutside .cellBottom {
+border-bottom: 2px solid black;
+}
+table.borderOutside .cellLeft, table.borderOutside .cellHeadLeft {
+border-left: 2px solid black;
+}
+table.borderOutside .cellRight, table.borderOutside .cellHeadRight {
+border-right: 2px solid black;
+}
+table.verticalBorderInside {
+border-collapse: collapse;
+}
+table.verticalBorderInside td {
+padding-left: 4px;
+padding-right: 4px;
+border-left: 1px solid black;
+}
+table.verticalBorderInside .cellHeadTop, table.verticalBorderInside .cellTop {
+border-top: 2px solid black;
+}
+table.verticalBorderInside .cellHeadBottom {
+border-bottom: 1px solid black;
+}
+table.verticalBorderInside .cellBottom {
+border-bottom: 2px solid black;
+}
+table.verticalBorderInside .cellLeft, table.verticalBorderInside .cellHeadLeft {
+border-left: 0 solid black;
+}
+table.borderAll,
+table.rtlBorderAll {
+border-collapse: collapse;
+}
+table.borderAll td,
+table.rtlBorderAll td {
+padding-left: 4px;
+padding-right: 4px;
+border: 1px solid black;
+}
+table.borderAll .cellHeadTop, table.borderAll .cellTop,
+table.rtlBorderAll .cellHeadTop, table.rtlBorderAll .cellTop {
+border-top: 2px solid black;
+}
+table.borderAll .cellHeadBottom,
+table.rtlBorderAll .cellHeadBottom {
+border-bottom: 1px solid black;
+}
+table.borderAll .cellBottom,
+table.rtlBorderAll .cellBottom {
+border-bottom: 2px solid black;
+}
+table.borderAll .cellLeft,
+table.borderAll .cellHeadLeft {
+border-left: 2px solid black;
+}
+table.borderAll .cellRight,
+table.borderAll .cellHeadRight {
+border-right: 2px solid black;
+}
+table.rtlBorderAll .cellLeft,
+table.rtlBorderAll .cellHeadLeft {
+border-right: 2px solid black;
+}
+table.rtlBorderAll .cellRight,
+table.rtlBorderAll .cellHeadRight {
+border-left: 2px solid black;
+}
+tr.borderTop td, tr.borderTop th, th.borderTop, td.borderTop {
+border-top: 1px solid black !important;
+}
+tr.borderRight td, tr.borderRight th, th.borderRight, td.borderRight {
+border-right: 1px solid black !important;
+}
+tr.borderLeft td, tr.borderLeft th, th.borderLeft, td.borderLeft {
+border-left: 1px solid black !important;
+}
+tr.borderBottom td, tr.borderBottom th, th.borderBottom, td.borderBottom {
+border-bottom: 1px solid black !important;
+}
+tr.borderHorizontal td, tr.borderHorizontal th, th.borderHorizontal, td.borderHorizontal {
+border-top: 1px solid black !important;
+border-bottom: 1px solid black !important;
+}
+tr.borderVertical td, tr.borderVertical th, th.borderVertical, td.borderVertical {
+border-right: 1px solid black !important;
+border-left: 1px solid black !important;
+}
+tr.borderAll td, tr.borderAll th, th.borderAll, td.borderAll {
+border: 1px solid black !important;
+}
+tr.noBorderTop td, tr.noBorderTop th, th.noBorderTop, td.noBorderTop {
+border-top: none !important;
+}
+tr.noBorderRight td, tr.noBorderRight th, th.noBorderRight, td.noBorderRight {
+border-right: none !important;
+}
+tr.noBorderLeft td, tr.noBorderLeft th, th.noBorderLeft, td.noBorderLeft {
+border-left: none !important;
+}
+tr.noBorderBottom td, tr.noBorderBottom th, th.noBorderBottom, td.noBorderBottom {
+border-bottom: none !important;
+}
+tr.noBorderHorizontal td, tr.noBorderHorizontal th, th.noBorderHorizontal, td.noBorderHorizontal {
+border-top: none !important;
+border-bottom: none !important;
+}
+tr.noBorderVertical td, tr.noBorderVertical th, th.noBorderVertical, td.noBorderVertical {
+border-right: none !important;
+border-left: none !important;
+}
+tr.borderAll td, tr.borderAll th, th.borderAll, td.noBorderAll {
+border: none !important;
+}
+.cellDoubleUp {
+border-width: 0 !important;
+width: 1em;
+}
+.cellDummy {
+border-width: 0 !important;
+}
+td.alignDecimalIntegerPart {
+text-align: right;
+border-right: none !important;
+padding-right: 0 !important;
+margin-right: 0 !important;
+}
+td.alignDecimalFractionPart {
+text-align: left;
+border-left: none !important;
+padding-left: 0 !important;
+margin-left: 0 !important;
+}
+td.alignDecimalNotNumber {
+text-align: center;
+}
+body {
+padding: 1.58em 16%;
+}
+.pageNum {
+display: inline;
+font-size: 8.4pt;
+font-style: normal;
+margin: 0;
+padding: 0;
+position: absolute;
+right: 1%;
+text-align: right;
+letter-spacing: normal;
+}
+.marginnote {
+font-size: 0.8em;
+height: 0;
+left: 1%;
+position: absolute;
+text-indent: 0;
+width: 14%;
+text-align: left;
+}
+.right-marginnote {
+font-size: 0.8em;
+height: 0;
+right: 3%;
+position: absolute;
+text-indent: 0;
+text-align: right;
+width: 11%
+}
+.cut-in-left-note {
+font-size: 0.8em;
+left: 1%;
+float: left;
+text-indent: 0;
+width: 14%;
+text-align: left;
+padding: 0.8em 0.8em 0.8em 0;
+}
+.cut-in-right-note {
+font-size: 0.8em;
+left: 1%;
+float: right;
+text-indent: 0;
+width: 14%;
+text-align: right;
+padding: 0.8em 0 0.8em 0.8em;
+}
+span.tocPageNum, span.flushright {
+position: absolute;
+right: 16%;
+top: auto;
+text-indent: 0;
+}
+.pglink::after {
+content: "\0000A0\01F4D8";
+font-size: 80%;
+font-style: normal;
+font-weight: normal;
+}
+.catlink::after {
+content: "\0000A0\01F4C7";
+font-size: 80%;
+font-style: normal;
+font-weight: normal;
+}
+.exlink::after, .wplink::after, .biblink::after, .qurlink::after, .seclink::after {
+content: "\0000A0\002197\00FE0F";
+color: blue;
+font-size: 80%;
+font-style: normal;
+font-weight: normal;
+}
+.pglink:hover {
+background-color: #DCFFDC;
+}
+.catlink:hover {
+background-color: #FFFFDC;
+}
+.exlink:hover, .wplink:hover, .biblink:hover, .qurlink:hover, .seclin:hover {
+background-color: #FFDCDC;
+}
+body {
+background: #FFFFFF;
+font-family: serif;
+}
+body, a.hidden {
+color: black;
+}
+h1, h2, .h1, .h2 {
+text-align: center;
+font-variant: small-caps;
+font-weight: normal;
+}
+p.byline {
+text-align: center;
+font-style: italic;
+margin-bottom: 2em;
+}
+.div2 p.byline, .div3 p.byline, .div4 p.byline, .div5 p.byline, .div6 p.byline, .div7 p.byline {
+text-align: left;
+}
+.figureHead, .noteRef, .pseudoNoteRef, .marginnote, .right-marginnote, p.legend, .verseNum {
+color: #660000;
+}
+.rightnote, .pageNum, .lineNum, .pageNum a {
+color: #AAAAAA;
+}
+a.hidden:hover, a.noteRef:hover, a.pseudoNoteRef:hover {
+color: red;
+}
+h1, h2, h3, h4, h5, h6 {
+font-weight: normal;
+}
+table {
+margin-left: auto;
+margin-right: auto;
+}
+td.tocText {
+text-align: center;
+font-variant: small-caps;
+font-size: 1.2em;
+line-height: 1.5;
+}
+.tableCaption {
+text-align: center;
+}
+.arab { font-family: Scheherazade, serif; }
+.aran { font-family: 'Awami Nastaliq', serif; }
+.grek { font-family: 'Charis SIL', serif; }
+.hebr { font-family: 'SBL Hebrew', Shlomo, 'Ezra SIL', serif; }
+.syrc { font-family: 'Serto Jerusalem', serif; }
+/* CSS rules generated from rendition elements in TEI file */
+.imprint {
+color: gray; text-align: center;
+}
+.center {
+text-align: center;
+}
+.large {
+font-size: large;
+}
+.xl {
+font-size: x-large;
+}
+.xxl {
+font-size: xx-large;
+}
+.xxxl {
+font-size: 300%;
+}
+.bold {
+font-weight: bold;
+}
+.sans {
+font-family: sans-serif;
+}
+.blue {
+color: #324d93;
+}
+/* CSS rules generated from @rend attributes in TEI file */
+.cover-imagewidth {
+width:558px;
+}
+.xd33e118 {
+font-size:x-large;
+}
+.xd33e120 {
+font-size:small;
+}
+.xd33e124 {
+font-size:xx-large;
+}
+.astra-camerawidth {
+width:166px;
+}
+.xd33e1424 {
+margin-top:0;
+}
+.xd33e1428 {
+width:90%; border-collapse:collapse;
+}
+.xd33e1457 {
+margin-bottom:0;
+}
+.xd33e1461 {
+margin-top:0;
+}
+.xd33e1467 {
+margin-bottom:0;
+}
+.ad-enr-imgwidth {
+width:552px;
+}
+/* ]]> */ </style>
+</head>
+<body>
+<div style='text-align:center'>*** START OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK 75575 ***</div>
+<div class="front">
+<div class="div1 cover"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody">
+<p class="first"></p>
+<div class="figure cover-imagewidth"><img src="images/lordlister0125-front.jpg" alt="Oorspronkelijke voorkant." width="558" height="720"></div><p>
+<span class="pageNum" id="pb1">[<a href="#pb1">1</a>]</span></p>
+</div>
+</div>
+<div class="div1 last-child imprint"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody">
+<p class="first xd33e118">☞ Elke aflevering bevat een volledig verhaal. ☜
+</p>
+<p class="xd33e120">UITGAVE VAN DEN „ROMAN-BOEKHANDEL VOORHEEN A. EICHLER”, HEERENGRACHT 313.—AMSTERDAM.
+</p>
+</div>
+</div>
+</div>
+<div class="body">
+<div id="ch1" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#ch1.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
+<div class="figure"><img src="images/p0125-01.png" alt="EEN VREEMDE GESCHIEDENIS" width="720" height="215"></div>
+<h2 class="super xd33e124">EEN VREEMDE GESCHIEDENIS</h2>
+<h2 class="label">EERSTE HOOFDSTUK.</h2>
+<h2 class="main">De Staalmagnaat van New-York.</h2>
+</div>
+<div class="divBody">
+<p class="first">Lady Forster zat in haar prachtig boudoir droomerig voor zich uit te staren in het
+groote park, dat de woning van mr. Forster, bijgenaamd „de groote Staalkoning”, omsloot.
+</p>
+<p>De lange, smalle, fijne handen waren als in pijn samengestrengeld en hoewel een oppervlakkig
+toeschouwer absoluut niets bemerken kon, had iemand, die eenige menschenkennis bezat,
+ongetwijfeld gezien, dat Lady Forster verdriet had, doch dit zorgvuldig wilde verbergen.
+</p>
+<p>Toch was zij alleen en niemand zou het immers wagen haar, de jonge, doch machtige
+meesteres van het huis te storen, zoodat zij zichzelf thans verwonderde, dat zij geen
+lucht gaf aan haar beprangd gemoed.
+</p>
+<p>—„En ik <i>wil</i> niet”—prevelde zij zacht voor zichzelf, „ik wil niet”.…
+</p>
+<p>Er kwam een harde trek op het zeldzaam mooie gezicht van Lady Forster, een trek van
+groote bitterheid, die de lijnen om kin en mond scherper deed uitkomen en den fijnen
+Griekschen neus nog spitser scheen te maken!
+</p>
+<p>Loom, traag, als in groote vermoeidheid stond zij op, steunde met haar rechterhand
+op de leuning van het gouden damesstoeltje, waarin zij gezeten was en bracht met een
+<span class="corr" id="xd33e139" title="Bron: gracie">gratie</span>, grenzende aan een tooneeleffect, de linkerhand aan het blanke, hooggewelfde voorhoofd.
+</p>
+<p>„O, God! Dit leven is verschrikkelijk … dat is te ellendig … Alle menschelijkheid
+is weg … ik gevoel mij een slavin … een dier … een hond die geslagen is en toch weer
+teruggeroepen wordt om de hand des meesters te lekken … Bah!”…
+</p>
+<p>Grenzelooze verachting sprak uit deze woorden, die zij als tot zichzelf zeide! En
+onmiddellijk daarop klonk het weer, zéér beslist:
+</p>
+<p>—„Ik wil niet huilen!… Ik moet mij beheerschen!…”
+</p>
+<p>Een kloppen op de deur der kamer deed haar opzien.
+</p>
+<p>Vlug zette zij zich neder, nam een boek op haren schoot en nam de houding aan van
+iemand, die aan ’t lezen is geweest.
+<span class="pageNum" id="pb2">[<a href="#pb2">2</a>]</span></p>
+<p>Andermaal werd er geklopt, doch nu harder en dringender.
+</p>
+<p>—Binnen!
+</p>
+<p>De deur werd geopend en een bediende, gekleed in fijn blauw laken, afgezet met goud
+koordstiksel, trad het boudoir binnen.
+</p>
+<p>—Wat wenscht ge, Karl?
+</p>
+<p>—Mr. Forster verzoekt u in de bibliotheek te komen, Mylady—antwoordde de bediende.
+</p>
+<p>—Dadelijk?
+</p>
+<p>—Tijd heeft mr. Forster niet genoemd, doch mylady weet zelf wat mr. Forster’s bevel
+is.
+</p>
+<p>—Zwijg! Al goed! Zeg dat ik binnen een half uur aanwezig zal zijn.
+</p>
+<p>De man boog en verdween gluiperig door de deur, die hij daarna geruischloos sloot.
+</p>
+<p>Lady Forster kneep de handen tot een vuist, die zij krampachtig schudde.
+</p>
+<p>—Verspieders!—dacht zij toornig.—Forster is krankzinnig. Wat hebben wij er aan om
+baronnen en graven, die hun land met schande en oneer hebben moeten verlaten, hier
+te engageeren als huisbedienden? Overal spionneeren ze, overal vleien zij Forster!…
+</p>
+<p>Weer werd er geklopt.
+</p>
+<p>Kon men haar dan niet met rust laten?
+</p>
+<p>Wat nu weer?
+</p>
+<p>—Of u oogenblikkelijk komen wil, mr. Forster moet op reis.
+</p>
+<p>—Goed—antwoordde zij bijna toonloos, maar toch met een kleine opflikkering van hoop
+in de bruine oogen.
+</p>
+<p>Even nadat de bediende heengegaan was, ging Lady Forster, met vorstelijke fierheid
+voortschrijdende, naar de bibliotheek van mr. Forster, die aan een groote, met papieren
+overdekte schrijftafel zat.
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>Forster was een kerel van ruim vijftig jaren. Hij was middelmatig van lengte, gezet
+van omvang en had een groot, leelijk hoofd, waarin als een paar vonken vuur zijn twee
+kleine oogen schitterden.
+</p>
+<p>Een stompe neus, eenigszins uitstaande oorschelpen, een breede mond met een eeuwigen
+grijnslach er omheen, een bijna vierkante kin en hoekige jukbeenderen gaven hem een
+wreed, onaangenaam uiterlijk.
+</p>
+<p>Forster was voortgekomen uit de onderste lagen der maatschappij, had zich een plaats
+veroverd op een groote ijzer- en staalgieterij, toen de schooljaren geëindigd waren.
+</p>
+<p>Reeds spoedig was de enorme lichaamskracht van Forster spreekwoordelijk geworden en
+iedereen, die met hem samenwerkte voor de ontzettende vuren der hoogovens, had ontzag
+voor hem. Van dit ontzag maakte Forster, die reeds vroeg een heerschzuchtig karakter
+had, een gretig gebruik en regeerde binnen enkele maanden de gansche groep werklieden,
+die op zijn afdeeling werkzaam waren.
+</p>
+<p>Toen kwam de zucht naar boven om evenals groote heeren te kunnen bevelen en Forster
+begon systematisch te zoeken naar die middelen, welke hem in staat stelden te kunnen
+regeeren.
+</p>
+<p>Forster’s natuur, karakter en levensopvatting waren niet van dien aard, dat hij zich
+gaandeweg op zou kunnen of willen werken.
+</p>
+<p>Alles moest even vlug gebeuren en ieder middel was hem welkom.
+</p>
+<p>Wat hem hinderde, vernietigde hij. Voor geen misdaad deinsde hij terug en bracht zijn
+belang het mee dat hij iemand vermoorden moest om den persoon, welke hem in den weg
+stond op te ruimen,<span class="corr" id="xd33e181" title="Bron: ..">…</span> hij aarzelde niet om door een schijnbaar ongeluk zijn tegenstander te dooden.
+</p>
+<p>Slechts enkele maanden was hij op de ijzer- en staalgieterij, toen een chef-werkmeester
+heenging en diens plaats dus vacant kwam.
+</p>
+<p>Brutaalweg ging hij naar de directie en vroeg niet, maar eischte dezen post voor zichzelf
+op.
+</p>
+<p>De directeur, een goed en verstandig man, weigerde op een zoo brutale manier in te
+gaan en gaf niet onduidelijk te kennen dat hij zulke werklieden liever gaan dan komen
+zag.
+</p>
+<p>Forster had toen gedreigd en gezegd:
+</p>
+<p>—Als gij mij niet neemt, ligt uw bedrijf hedenavond stil.
+</p>
+<p>Toen had de directeur gelachen om den „hoogmoedswaanzin” <span class="pageNum" id="pb3">[<a href="#pb3">3</a>]</span>van dezen werkman en hem daarna weggestuurd met de woorden: „Meld je bij den kassier,
+ontvang je loon en verdwijn onmiddellijk. Begrepen?”
+</p>
+<p>Forster had zich toen beheerscht en was vlak bij den directeur gaan staan, hem toevoegende
+met scherpe, harde stem:
+</p>
+<p>—Volgend jaar zijn wij concurrenten!
+</p>
+<p>Zoodra Forster bij de werklieden was gekomen, klom hij op een werkbank, sloeg met
+een hamer zóó geweldig hard op een stuk staal, dat het precies was alsof klokgelui
+het publiek bijeen riep.
+</p>
+<p>De werklieden stroomden om hem heen, en met zijn harde stem, die van hartstocht soms
+trilde, zweepte hij de mannen op.
+</p>
+<p>Hij zegde hun hoeveel zij arbeiden moesten, rekende met wiskundige zekerheid voor
+hen uit hoeveel „de groote heeren” verdienden, noemde deze „bloedzuigers” en schold
+op „het tuig”, dat hen allen regeerde.
+</p>
+<p>En de mannen, verhit door het werk, opgezweept door de krassende stem van een hunner,
+hoorende de sommen, die door hun arbeid verdiend werden, waren stil geworden en morrend
+togen er dien avond velen huiswaarts.
+</p>
+<p>De massa was wakker geworden.
+</p>
+<p>Forster rustte niet. Hij hield den volgenden dag een vergadering met de werklieden,
+rekende hun met slimheid en vooropgezet doel andermaal voor hoe alles daarginds op
+het kantoor toeging en het gevolg was dat drie dagen later een algemeene werkstaking
+geproclameerd werd, waarvan Forster het leidende lichaam en het denkende hoofd was.
+</p>
+<p>Groote ontsteltenis was er geweest bij de directie, maar meer nog bij de commissarissen
+en aandeelhouders.
+</p>
+<p>Want Forster had zijn tijd welgekozen.
+</p>
+<p>Er waren zeer groote en belangrijke bestellingen gekomen uit Europa, waar het broeide
+tot een oorlog en de ijzer- en staalprijzen waren ontzettend gestegen.
+</p>
+<p>De oude voorraden „smolten” als het ware weg en alle arbeidskrachten waren dringend
+noodig.
+</p>
+<p>Besprekingen tusschen directie en raad van commissarissen eenerzijds en de werklieden
+met Forster als leider anderzijds vonden plaats en heimelijk rees er een vrees, gebaseerd
+op afkeer voor dien kleinen man met het afschuwelijk wreede gelaat.
+</p>
+<p>De eischen, die hij stelde, waren krankzinnig hoog, doch er was geen macht ter wereld,
+die hem bewegen kon om iets van zijn begeerten te laten vallen.
+</p>
+<p>Men schoot niet op. De werklieden bleven staken … de toestand werd al drukkender en
+dringender … Er <i>moest</i> een einde aan komen.
+</p>
+<p>Toen kwamen de commissarissen—<i>echt</i> Amerikaansch—op een idee.
+</p>
+<p>Men zou Forster voorstellen om plaats te nemen in de directie. Men zou den werklieden
+meer loon geven en minder werkuren.
+</p>
+<p>Nam men dit voorstel aan, dan zou men immers binnen afzienbaren tijd kunnen zoeken
+naar een middel om Forster te ontslaan en daardoor ontkomen aan de macht van dezen
+man.
+</p>
+<p>Het voorstel werd gedaan … besproken … en goedgekeurd!
+</p>
+<p>De werklieden namen hun werk weer op, meenende, dat nu een hunner in den raad van
+directeuren was opgenomen, hunne belangen beter zouden behartigd worden.
+</p>
+<p>Forster zette zich vast in ’t zadel en alhoewel de verhouding tusschen hem en de overige
+directeuren niet vriendschappelijk was, dwong hij toch eerbied bij hen af, door de
+wijze waarop hij nacht en dag werkte.
+</p>
+<p>De commissarissen, eerst van plan zich zoo gauw mogelijk van hem te ontdoen, zagen
+hem na enkele maanden anders aan en hielden zeer ernstig rekening met alles wat Forster
+naar voren bracht.
+</p>
+<p>In enkele maanden tijds had hij immers zeer ingrijpende veranderingen tot stand weten
+te brengen. Had met een onmeedoogende zekerheid ingegrepen in de wijze van fabricage,
+had machines voorgesteld en gekregen, die honderden arbeiders het brood ontnamen,
+maar die de onkostenrekening belangrijk verminderd hadden.
+<span class="pageNum" id="pb4">[<a href="#pb4">4</a>]</span></p>
+<p>Hij werkte van den vroegen morgen tot den laten avond, las zeer veel, hield alles
+bij wat in verband stond met de ijzer- en staal-industrie.
+</p>
+<p>Toen kwam er een oogenblik, dat de fabrieken en hoogovens een noodzakelijke uitbreiding
+moesten ondergaan. De toestanden waren van dien aard dat de gansche beurs, en dus
+ook ’t geld van den wereldhandel, beheerscht werd door … <i>staal</i>.
+</p>
+<p>Staal werd speculatief.
+</p>
+<p>Wie geld wilde verdienen, kocht staal.…
+</p>
+<p>Niemand sprak over iets anders dan staal.
+</p>
+<p>Forster, die dit alles had zien aankomen, die zelf alle maatregelen had genomen voor
+dit gebeurde, was gereed.
+</p>
+<p>Dit was <i>zijn</i> oogenblik. Nu moest hij handelen.
+</p>
+<p>Met hetzelfde brutale geweld dat hij twee jaren geleden had gebruikt tegenover de
+directie, ging hij nu zonder eenigen angst ter beurze.
+</p>
+<p>’t Was juist een troebele tijd tusschen enkele mogendheden in de „Oude Wereld”—Europa.—
+</p>
+<p>Er werd meer naar staal en ijzer dan naar levensmiddelen gevraagd.
+</p>
+<p>De beurs was dien dag zeer hoog geopend. De koersen waren buitengewoon en men was
+van gedachten, dat ze nog hooger zouden worden.
+</p>
+<p>Forster had, door zich in verbinding te stellen met buitenlandsche persbureaux, zich
+op de hoogte gebracht van den internationalen toestand, en had dien morgen uit een
+dringend telegram gelezen, dat het geschil daarginds in Europa bijgelegd was geworden.
+</p>
+<p>Wie evenwel weet of wel eens gelezen of gehoord heeft, hoe sommige beursspeculanten
+dergelijke geheimen weten te gebruiken om toch tot hun doel—veel millioenen te verdienen!—te
+geraken, begrijpt ook, dat toen Forster op de beurs verscheen, hij er niets over verbaasd
+was dat men nog niets wist, althans dat de leiders der speculatieve fondsen precies
+deden alsof de toestand nog buitengewoon gunstig was.
+</p>
+<p>Forster wist dat een combinatie van acht personen, allen <span class="corr" id="xd33e249" title="Bron: ulti-millionnairs">multi-millionnairs</span>, in verbinding stonden met de gezanten, die op hun beurt weer enorme bedragen kregen
+voor hunne stilzwijgendheid.
+</p>
+<p>Hij liep vlug en met een beslisten stap naar de tijdingzaal, waar groote opwinding
+heerschte.
+</p>
+<p>Volgens de laatste telegrammen uit Londen, Parijs en Berlijn, allen natuurlijk van
+belanghebbenden afkomstig, bleek het dat de toestand hachelijker werd.
+</p>
+<p>Forster schreed voort tot bij den vertegenwoordiger der regeering:
+</p>
+<p>—Moet dit spel zoo langer voortgaan?
+</p>
+<p>—Wat bedoelt u?
+</p>
+<p>—Lees dit telegram.
+</p>
+<p>Forster overhandigde het telegram en de regeeringsvertegenwoordiger las het met nauw
+verholen ontzetting.
+</p>
+<p>—Hoe komt u daaraan?
+</p>
+<p>—Doodeenvoudig—antwoordde Forster—ik laat mij door niemand leiden. Ik leid zèlf.
+</p>
+<p>De staalcombinatie, die ook evenals Forster, alles reeds wist, was wel is waar onder
+den indruk dat een buiten de combinatie staande persoon iets naders kon mededeelen.
+</p>
+<p>En om zeker te zijn van hun winst, deden zij onmiddellijk het voorstel, dat Forster
+toetreden zou tot hun combinatie.
+</p>
+<p>Hij had geglimlacht als een kind, dat door dwingen datgene verkrijgt wat het wenschte
+en stemde toe te zullen zwijgen indien men hem voor altijd opnam in de staalcombinatie.
+</p>
+<p>Lang beraadslagen was zeer nadeelig en dus besloot men ook dezen eisch van Forster
+in te willigen.
+</p>
+<p>Dien dag stegen de prijzen geweldig.
+</p>
+<p>Groote hoeveelheden staal, ijzer en grondstoffen werden verhandeld en menigeen stak
+zijn kapitaaltje in „staal”.
+</p>
+<p>Den daarop volgenden dag kwam de tegenslag.
+</p>
+<p>Geruststellende berichten, één dag achtergehouden, werden gevolgd door algeheele geruststelling.
+</p>
+<p>Onmiddellijk zakte de koers en menigeen, die nog redden wilde wat er te redden viel,
+<i>ver</i>kocht direct wat hij den vorigen dag <i>ge</i>kocht had.
+<span class="pageNum" id="pb5">[<a href="#pb5">5</a>]</span></p>
+<p>Millioenen guldens werden er door de leden van de „staalcombinatie” verdiend,
+</p>
+<p>Ook Forster kwam op die manier in het bezit van een groot kapitaal, waarvoor hij zich
+de functie van hoofddirecteur kocht van de groote ijzer- en staalgieterij, waar hij
+tot heden toe directeur was geweest.
+</p>
+<p>Toen begon hij pas goed te werken.
+</p>
+<p>Als alleenheerscher deed hij gewaagde dingen, kocht en verkocht, oefende druk uit
+op de beurs, en vervulde iedereen met wien hij in nadere aanraking kwam, met ontzetting.
+</p>
+<p>Eindelijk was het tijdstip gekomen, waarop hij alle teugels in handen krijgen kon
+en op een vergadering van commissarissen, allen leden van de „staalcombinatie”, sloeg
+hij zulk een toon aan, dat men hem dreigde met ontslag.
+</p>
+<p>Doch nu veranderde hij de rollen, en in een korte uiteenzetting bewees hij, hoe hij
+op dit oogenblik alles in handen had. Hoe hij zelfs de kapitalen zijner medebestuurders
+in zijn macht had.
+</p>
+<p>Forster had alles zorgvuldig gedocumenteerd, had overal menschen neergezet, die hij
+geheel in zijn macht had. Was bezitter geworden, zonder dat de commissarissen eenig
+vermoeden hadden van het werken van Forster, van de beste, grootste ertsvelden uit
+Amerika.
+</p>
+<p>Kortom, Forster was de machthebbende.
+</p>
+<p>En toen het desondanks toch tot een breuk kwam tusschen hem en enkele der commissarissen,
+deelde hij hun sarcastisch mede dat ook hij groote fabrieken had laten bouwen en alle
+werklieden met hèm meegingen.
+</p>
+<p>Van dat oogenblik af was Forster zelf opgetreden als heer en meester, door velen gevreesd,
+door weinigen vertrouwd.
+</p>
+<p>Hij had den naam van „Staalmagnaat” en werd een der rijkste menschen van de gansche
+wereld geschat.
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>Issi Stancy was een beeldschoon, doch arm, doodarm meisje, dat nevens de zorg voor
+zichzelf, ook nog in de nooden en behoeften moest voorzien van haar ziekelijke, zwakke
+moeder en vijf broertjes en twee zusjes, allen jonger dan zij.
+</p>
+<p>Haar vader was op de ijzergieterij, door de onhandigheid van een kameraad, eens getroffen
+geworden door een gloeienden bak met ijzererts en was een gruwzamen dood gestorven.
+</p>
+<p>Er was gefluisterd geworden dat de kameraad dit met opzet had gedaan, want Issi’s
+vader was iemand met een oprecht en groot, trouw karakter, en had met zijn kameraad
+woorden gehad over diens optreden.
+</p>
+<p>Issi was toen een meisje geweest van negen jaren en ging nog school.
+</p>
+<p>Moeder had na vader’s dood gesjouwd en gezwoegd en toen Issi even zeventien jaar was,
+moest zij van den geneesheer voortdurend rust nemen.
+</p>
+<p>Goede raad was duur.
+</p>
+<p>Issi was mooi, beeldschoon, maar niet sterk, en uit werken gaan, of dag in dag uit
+op een fabriek of atelier te zitten, was ongunstig.
+</p>
+<p>’t Beste was op een kantoor, waar zij licht schrijfwerk zou kunnen verrichten.
+</p>
+<p>Dat was juist in den tijd dat mr. Forster van zich spreken liet en de nieuwe ijzergieterijen
+geopend werden.
+</p>
+<p>Door bemiddeling van den geneesheer kwam zij in contact met Forster, die toen hij
+den naam Stancy hoorde, even verbaasd had gekeken,
+</p>
+<p>—Stuur ’t meisje eens bij mij—had hij gezegd.
+</p>
+<p>Issi was gekomen!
+</p>
+<p>Haar zenuwachtig blosje had hare schoonheid zeer verhoogd en de ruwe, hartstochtelijke
+Forster was onmiddellijk gereed met zijn plannen.
+</p>
+<p>—Je wilt dus typiste worden?
+</p>
+<p>—Ja mijnheer,
+</p>
+<p>—Goed. Ik zal je een beginsalaris van vijftig dollar per maand geven. ’t Ligt geheel
+aan je zelf of je gauw meer verdienen kan. Een dame—hij drukte zeer sterk op dat woord—als
+jij kan veel meer verdienen.
+</p>
+<p>Even had Issi gerild bij den ruwen toon van Forster, doch de gedachte aan zulk een
+hooge som vergoedde <span class="pageNum" id="pb6">[<a href="#pb6">6</a>]</span>alles en vol vreugde was zij naar moeder getogen om alles te vertellen.
+</p>
+<p>De goede ziel was innig blij en toen haar kind den volgenden Maandag in een hagelwit
+pakje naar haar nieuwen werkkring ging, voelde zij een echt moederlijken trotsch door
+haar ziel varen.
+</p>
+<p>—Zij is een koning waardig—dacht moeder Stancy.
+</p>
+<p>Reeds van het eerste oogenblik af betoonde Forster zich opvallend vriendelijk tegen
+Issi.
+</p>
+<p>Was hij tegen de andere bedienden, hij had er zeer velen, ruw soms, speelde hij bij
+’t geringste vergrijp hunnerzijds als een beest op, tegen Issi was hij bijna teeder
+en niemand verwonderde zich er over, toen na drie maanden Issi benoemd werd tot particulier
+secretaresse van mr. Forster.
+</p>
+<p>Issi zelf was er niet blij om.
+</p>
+<p>Zij bezat een vluggen geest, was buitengewoon vlug en leerzaam en droeg ieders achting
+weg.
+</p>
+<p>Tusschen haar en haar collega’s op de groote bureaux was een vriendschap ontstaan,
+die enkele menschen genieten, omdat zij anderen steeds de behulpzame hand bieden.
+Iedereen hield van het mooie, zachte, lieve dametje, dat voor iedereen een glimlach,
+voor iedereen een vriendelijk woord over had.
+</p>
+<p>En nu moest zij haar plaats verwisselen.
+</p>
+<p>Zij moest dag in, dag uit in de hooge, strenge kamer van den ruwen Forster zitten,
+en zij huiverde al bij de gedachte, dat zij hem helpen moest in zijn particuliere
+zaken. Brieven lezen, beantwoorden, opbergen … wie weet … wat àl meer.
+</p>
+<p>Ook de collega’s vonden het spijtig, doch niemand waagde het aanmerking te maken op
+den wensch en het bevel van hun patroon, mr. Forster.
+</p>
+<p>Moeder, eenvoudige, ziekelijke ziel, die zij was, vond, toen zij dit hoorde, het heerlijk.
+Zij zag hierin een bewijs dat Issi boven anderen uitverkoren was en zegende in stilte
+mr. Forster.
+</p>
+<p>Issi was dan werkzaam dicht bij Forster en hij omringde haar met een bijna vaderlijke
+teederheid.
+</p>
+<p>’t Was soms meer dan ergerlijk, vond Issi, dat een patroon zulke malle dingen vroeg
+of zeide. Deed hij dat voor anderen? Bracht hij voor andere dames bonbons mee? Kregen
+deze mooie costuumpjes? Gaf hij die een zoo hoog salaris? Informeerde hij bij deze
+zoo belangstellend naar hunne familie? Had hij bij hen zulk een zachte stem?
+</p>
+<p>Neen!… Neen!!… gilde het dan in Issi’s hart, en zij gevoelde instinctmatig een zekeren
+afkeer.
+</p>
+<p>Toen op een middag had Forster haar uitgenoodigd om mee te gaan naar een theater.
+</p>
+<p>Haar verontwaardiging was hevig, doch uit angst dezen man te beleedigen, die haar
+en haar familie brood gaf, zweeg zij stil en antwoordde op zijn herhaald aandringen:
+</p>
+<p>—Als moeder het goed vindt.
+</p>
+<p>Toen had hij gelachen en gezegd:
+</p>
+<p>—Dat komt in orde.—En ’s avonds, toen zij thuiskwam, had zij haar oogen niet kunnen
+gelooven … Forster zat reeds hij haar moeder!
+</p>
+<p>Deze glimlachte toen zij binnenkwam en Forster was heengegaan, zeggende:
+</p>
+<p>—Mevrouw, bij u beveel ik mijn belangen aan!—
+</p>
+<p>Hij! mr. Forster, noemde moeder mevrouw!!…
+</p>
+<p>Het duizelde Issi!
+</p>
+<p>Met zachte stem, al maar met de handen strijkend over Issi’s mooie bruine lokken,
+had moeder toen verteld dat mr. Forster, hij, die verscheidene malen <span class="corr" id="xd33e341" title="Bron: millionair">millionnair</span> was, de hand en het hart gevraagd had van Issi!
+</p>
+<p>Woedend was Issi opgesprongen, doch moeder had haar gekalmeerd en toen zij volhardde
+met te zeggen: „dàt nooit!”.….. had moeder geschreid, lang, ó zoo lang!.…
+</p>
+<p>Met tact had Issi dien avond geweigerd mee te gaan met Forster. Deze bleef toch dezelfde
+voor haar, doch zij wist niet dat Forster iederen dag bij haar moeder kwam.
+</p>
+<p>Dagen verliepen. Moeder scheen zwakker, zieker te worden. Uren lang zweeg zij, als
+in gepeins verzonken, en als zij nog iets zeide, was het steeds over Forster.
+</p>
+<p>Dan klaagde zij over de woning, dan over de kamer, dan over dit, dan over dat en steeds
+kwam het <span class="pageNum" id="pb7">[<a href="#pb7">7</a>]</span>hier op neer dat het alles veel anders wezen zou wanneer Issi maar mevrouw Forster
+worden wilde.
+</p>
+<p>Eindelijk bezweek zij en stemde toe met Forster te zullen trouwen.
+</p>
+<p>Alles gebeurde als in een droom.
+</p>
+<p>Zij leefde die dagen niet, zij liet zich leven!
+</p>
+<p>Zij maakte een groote reis, kreeg een prachtig huis, midden in een park naar haar
+naam genoemd, bezat auto’s, rijtuigen, zeldzame japonnen … kortom, alles was sprookjesachtig
+mooi.
+</p>
+<p>Doch <i>in</i> Issi was alles koud en haar familie, die door Forster tot een hoogeren levensstand
+verheven was, gevoelde zich veel gelukkiger dan Issi zelf.
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>Dit alles was nu ruim een jaar geleden, op het oogenblik dat een bediende Issi roepen
+kwam om te verschijnen bij Forster, die in de bibliotheek zat te wachten.
+</p>
+</div>
+</div>
+<div id="ch2" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#ch2.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
+<h2 class="label">TWEEDE HOOFDSTUK.</h2>
+<h2 class="main">De macht van het geld.</h2>
+</div>
+<div class="divBody">
+<p class="first">De „staalmagnaat”—Forster—hief het hoofd op toen zijn jonge vrouw binnenkwam.
+</p>
+<p>Zij opende en sloot zelf de deur en trad daarna langzaam de kamer binnen, voortdurend
+haren echtgenoot aanziende.
+</p>
+<p>—Ge liet me roepen!
+</p>
+<p>—Ja! Wat duurt dat toch lang altijd. En waarom leert ge nooit goede antwoorden te
+geven aan graaf Timmys?
+</p>
+<p>—Ik gaf een goed antwoord—<span class="corr" id="xd33e373" title="Bron: antwoorde">antwoordde</span> Issi nonchalant.—Hij vroeg mij alleen of ik bij u wilde komen. Meer niet. Wanneer
+hij mij gevraagd had, of ik onmiddellijk had willen komen, dan was dit natuurlijk
+ook gebeurd.
+</p>
+<p>—Goed! Goed!… Je deed niets anders dan lezen. Mijn belangen staan toch wel hooger
+dan die vervloekte romannetjes?
+</p>
+<p>—Heeft uw „graaf” dit zoo goed gezien?—vroeg Issi niet zonder scherpte.—Niet alleen
+is het bespottelijk om je te omringen met al die adellijke vleiers, maar het gespionneer
+schijnt je welgevallig te zijn.
+</p>
+<p>—Dat moet wel! Aangezien mijn vrouw mij niet in de gelegenheid wenscht te stellen
+om haar gade te slaan wanneer ik het wil, ben ik genoodzaakt andere maatregelen te
+nemen.
+</p>
+<p>—Bah!…
+</p>
+<p>Dit was het eenige wat Issi hooren liet, waarop onmiddellijk een uitbarsting van Forster
+volgde:
+</p>
+<p>—Zeker!… Zeker!… Ik wil weten wat je uitvoert … Ik ben je heer en meester. Ik heb
+je genomen voor mij … Je behoort mij toe … Niemand anders. En jij met je overdreven
+kunsten, met je krankzinnige beginselen zou mij treffen … mij vernietigen. Jij zelf
+bent de oorzaak, dat ik je moet laten bewaken. Zoolang jij niet verandert, beschouw
+ik je als mijn gevangene.
+</p>
+<p>—Zoolang <i>ik</i> zelf wil!—viel Issi hem driftig in de rede.
+<span class="pageNum" id="pb8">[<a href="#pb8">8</a>]</span></p>
+<p>—Wat meent ge wel? Ge hebt geen wil. Ik, ik alleen ben baas. Zonder mij ben je niets.
+Een kind van een werkman.
+</p>
+<p>—Een éérlijke man dan toch!
+</p>
+<p>Forster sprong als van een adder gebeten overeind. Hij liep op Issi toe, doch deze
+week op zijde en greep het schelkoord.
+</p>
+<p>—Nog één stap, Forster, of ik schel, en je baronnen en graven, die je toch al verachten,
+kunnen dan getuigen zijn van de mishandeling die gij mij toedienen wilt.
+</p>
+<p>Dit scheen te helpen, want Forster bleef staan en siste tusschen de tanden:
+</p>
+<p>—Slang!—
+</p>
+<p>—Hebt ge mij daarom laten roepen? Om me dàt te zeggen?—vroeg Issi, met een van drift
+trillende stem.
+</p>
+<p>Forster gaf geen antwoord, want de telefoon ratelde en dus moest hij den geluidshoorn
+opnemen.
+</p>
+<p>Issi bleef geduldig staan. Zij kwam weer tot zichzelf en begreep, toen zij haar echtgenoot
+zoo driftig hoorde telefoneeren, dat er weer een of andere dringende zaak moest behandeld
+worden.
+</p>
+<p>Forster legde de telefoon neer en keerde zich naar zijn vrouw.
+</p>
+<p>—Zijt ge verstandig geworden?
+</p>
+<p>—Laten wij tenminste dáár niet meer over spreken. Dat is al zoo menigmaal door ons
+behandeld. Maar dat gij mij ’t verwijt doet van mijn geboorte is schandelijk. Ik vroeg
+u niet te trouwen. Liever woonde ik gelukkig op een twee-en-dertigste <span class="corr" id="xd33e402" title="Bron: étagè">étage</span>, in een kleine kamer, dan hier met ongeluk.
+</p>
+<p>—Ongeluk dat ge je zelf op den hals haalt.
+</p>
+<p>—Dank je!
+</p>
+<p>—Is ’t dan zoo niet? Kun je niet alles krijgen wat je begeert? Ben jij niet de schoonste
+vrouw van New-York? Wordt ge niet geprezen als een gelukkige sterveling? Maar je vervloekte
+overgevoeligheid, je idiotisme, dàt, dàt is een belemmering. Ben ik een man om zich
+over mij te schamen? Kijkt niet iedereen mij naar de oogen? Wordt mijn naam niet genoemd
+in schier alle steden der wereld?…
+</p>
+<p>—Met eere?
+</p>
+<p>—Wat kan mij dat schelen? Met eere of met vrees! <i>Als</i> hij maar genoemd wordt. Dan is ’t mij allang goed. Geld is de hoofdzaak. Dan hebt
+ge macht. Met macht doe je alles. Dàt is de hoofdzaak. Al ’t andere is nonsens. Je
+bezit een macht met je oogen …
+</p>
+<p>—Was ik maar leelijk.
+</p>
+<p>—Dan moest ik je niet hebben—gaf hij ruw terug.
+</p>
+<p>—Misschien was ik dan gelukkiger.
+</p>
+<p>Forster werd weer driftig. Hij sloeg met de vuist op tafel en riep:
+</p>
+<p>—Genoeg! Ik heb je hier laten roepen om een verklaring te hooren, waarom jij gisteravond
+niet mee wilde gaan naar de partij, die <span class="corr" id="xd33e420" title="Bron: mij">mijn</span> vriend Baltimore gaf, ter eere van jou?
+</p>
+<p>—Omdat ik van alles walg.
+</p>
+<p>—Verklaar je nader.
+</p>
+<p>—Ga zitten!—gebood Issi—en als je mij wilt aanhooren zal ik je alles zeggen. Ook ik
+was van plan je een verklaring te geven. Zoo kan ’t niet langer. Luister.
+</p>
+<p>—Maak het kort,—antwoordde hij zeer norsch.
+</p>
+<p>—Kort? O, ’t is zoo eindeloos lang het verhaal van ’t leed, dat tusschen ons is. Maar
+kort zal ik ’t vertellen. Toen ik nu ruim een jaar geleden met jou trouwde, wist ik
+zoo weinig van alles wat er gebeurde. Ik wist niet dat jij een mensch was, die niets
+ontziet wanneer het er op aankomt geld te verdienen. Alles offert gij daaraan op.
+Toen wist ik nog niet op welk een wijze gij de onmetelijke kapitalen hadt verkregen,
+die jou in staat stellen zoo te leven als nu! Wel heb ik mij menigmaal <span class="corr" id="xd33e429" title="Bron: verwondert">verwonderd</span> dat gij zoo spoedig opgeklommen waart, maar ach, hier in ons land, waar zooveel avonturiers
+hun slag slaan, is niets vreemd. Ik begreep er dus niets van, doch pijnigde mijn hersenen
+ook niet met een oplossing van dit vraagstuk. Later toen ik, zooals jij het noemde,
+„de groote wereld” werd binnengeleid … toen ik hoorde en zàg hoe de kapitalen zich
+vermeerderen,… toen ik bemerkte dat gij met vuur speeldet en de wereld meende te kunnen
+beheerschen, heb ik je gewaarschuwd. Jij meende <span class="pageNum" id="pb9">[<a href="#pb9">9</a>]</span>toen dat ik met je vijanden had gesproken. Jij maakte tumult. Jij sloot mij òp. Jij
+ontnam mij mijn vrijheid. Jij omringde mij met een bende trawanten, die gij huurdet.
+Mannen van adel. Adel die niet geadeld was en die vreugde schepte in <span class="corr" id="xd33e434" title="Bron: jou">jouw</span> plannen. Zij stelden mij tot spot. Zij moesten mij lééren!… lééren … Gij meendet,
+dat gij alles doen mocht wat gij zèlf wilde. Gij vernietigde iets in mij … mijn geloof
+in de menschen. Waarom liet gij mij niet de eenvoudige typiste?… Waarom naamt gij
+mij? Dacht gij met <span class="corr" id="xd33e437" title="Bron: jou">jouw</span> geld, waar bloed aan kleeft, mij gelukkig te maken?…
+</p>
+<p>Even zweeg Issi en keek haar man doordringend aan.
+</p>
+<p>Toen vervolgde zij:
+</p>
+<p>—Gij zijt daarna begonnen met mij te overtuigen van je goed recht. Ik zàg … ik begreep
+alles!… Ik wist de gruwelijke oneerlijkheid van jou bestaan … van het bestaan der
+staalcombinatie, waarvan gij de ziel bent. Ik smeekte je er niet mee verder te gaan.…
+op te houden met zoo schandelijk bedrijf. Ge wildet niet, en ge dwongt mij met je
+mee te leven. Gisteren moest gij mij meenemen naar die partij van Baltimore, omdat
+er geld te verdienen was. Ik moest dienen om de aandacht af te leiden. Dat wilde ik
+niet …
+</p>
+<p>Forster sprong op …
+</p>
+<p>—Eén oogenblik nog—zeide Issi—ik ben zoo gereed. Thans zeg ik je, dat het niet langer
+zoo kan! Ik wil niet. Ik ga heen en ge moet zelf weten wat ge doet. Maar ik wil niet
+genoemd worden bij de namen van hen die niets dan ellende brengen over de wereld.
+Ge meent dat een vrouw een zwak, een onnut schepsel is. Vergis je niet. Ik weet dat
+gij thans niet alleen met je staal bezig bent een ontzettende daad te bedrijven, maar
+dat ge ook je onzalig geld uitzet op een hooge troefkaart … Wees gewaarschuwd.
+</p>
+<p>Vermoeid zweeg Issi.
+</p>
+<p>Forster knarste op zijn tanden.
+</p>
+<p>—Eens—stiet hij uit,—kwam een man met je vader in botsing … en—vervolgde hij somber—je
+vader werd gedood, zoo men zegt bij toeval. Jij hebt iets, meen ik, van die krankzinnige
+eerlijkheid van je vader … Ik zou kunnen bewerkstelligen dat een toeval ook jou trof …
+Jij hebt mij gewaarschuwd … ik doe het jou!…
+</p>
+<p>Geheimzinnig hadden deze woorden geklonken. Heesch had Forster ze uitgestooten en
+Issi moest onwillekeurig huiveren voor den man, aan wien ze vastgekoppeld was. Vooral
+toen hij gewaagde van haar vader, schrok zij hevig op. Een geweldig vermoeden rees
+bij haar naar boven. Was Forster misschien de moordenaar? O! die pijnlijke onzekerheid.
+Die gruwelijke onzekerheid<span class="corr" id="xd33e451" title="Niet in bron">.</span> Dat was om gek te worden!…
+</p>
+<p>Forster bemerkte den angst bij Issi en ging koud, meedoogenloos voort:
+</p>
+<p>—Van dit oogenblik af moogt ge geen voet meer buiten dit huis zetten zonder geleide.
+Ik zal mijn orders geven. Niemand moogt ge buiten mij, of mijn zaakgelastigde—Forster
+gebruikte gaarne mooie woorden—ontvangen. Tot op het oogenblik dat gij uit eigen vrije
+beweging naar mij toe zult komen om met mij te genieten van het door mijn vernuft
+verdiende geld, wordt ge beschouwd als mijn gevangene.
+</p>
+<p>—Dat is onrecht,—riep zij uit.
+</p>
+<p>—Mijn <i>recht</i> bedoelt ge. Een recht dat ik <i>gekocht</i> en <i>betaald</i> heb. Niemand kan mij dat beletten. Mijn macht is grooter dan ge denkt. Geen enkele
+rechter durft mij aan … Niemand zal het ooit wagen mij aan te vallen … Niemand … Iedereen
+weet, dat ik zelfs bevriend ben met de regeerders van andere landen!.…
+</p>
+<p>Issi zweeg zeer stil. Zij gevoelde haar onmacht tegenover deze geldkracht en boog
+het hoofd als in groote vertwijfeling.
+</p>
+<p>Forster riep nu graaf Timmys.
+</p>
+<p>Tijdens de jaren dat Forster voor een groot deel de macht van millioenen en nog eens
+millioenen menschen bezat, bestond er bij de van niet geworden <span class="corr" id="xd33e469" title="Bron: ulti-millionairs">multi-millionnairs</span> een eigenaardige gewoonte.
+</p>
+<p>Zij, die met een ontzettende praal en pracht op grenzeloos parvenuachtige wijze leefden
+en hun huizen tentoonstelden, kregen het idee om enkele vertrouwde dienaren te kiezen
+uit den adelstand.
+</p>
+<p>Meestal waren deze personen uit Europa gekomen, als avonturiers, of om op deze wijze
+uit te wisschen een vlek, die op den familienaam rustte.
+<span class="pageNum" id="pb10">[<a href="#pb10">10</a>]</span></p>
+<p>Enkelen hunner gingen doodeenvoudig gewoon aan ’t werk, om als een eerzaam burger
+te kunnen leven, doch anderen, gewoon aan hun luie leventje, boden zich aan als kamerpersoneel
+bij de <span class="corr" id="xd33e478" title="Bron: millionairs">millionnairs</span>, welke meestal zeer vatbaar waren voor vleierij.
+</p>
+<p>Forster nu had ook enkele bedienden, onder wie een graaf en vier baronnen.
+</p>
+<p>Hij was er trotsch op dat hij vijf adellijke personen in dienst had en stelde graaf
+Timmys aan als chef over de anderen.
+</p>
+<p>De „heeren” hadden het uitstekend bij Forster, wijl zij een zeer hoog salaris genoten
+en als zij hun „uitgaansdag” hadden, waren zij volkomen in de gelegenheid om de meest
+buitensporige genietingen te smaken.
+</p>
+<p>Forster bemoeide zich alleen met graaf Timmys, een sluwen kerel, die nooit iemand
+open in de oogen zag, maar steeds als een gluiper met iemand sprak.
+</p>
+<p>Graaf Timmys had in de tien maanden, welke hij in Forster’s dienst was geweest, zich
+het vertrouwen weten meester te maken van den parvenu, met het gevolg dat Forster
+Timmys’ zak goed vulde.
+</p>
+<p>En het noodlot wilde bovendien dat Issi, die een geweldigen afkeer had van al dit
+„groot gedoe”—zooals zij het noemde—absoluut de adellijke bedienden behandelde als
+waren zij gewoon personeel.
+</p>
+<p>Met haar onschuldig, rein hoofd en hart wenschte zij geen diensten gedrenkt met vleierij
+en gaf meer dan eens op luiden toon hare ontstemming te kennen over het optreden van
+graaf Timmys.
+</p>
+<p>Deze, een Portugees van geboorte, was een zeldzaam hartstochtelijk mensch, die, wanneer
+men hem ééns beleedigde, iemand haten kon met een hevigheid die gevaarlijk te noemen
+was.
+</p>
+<p>Forster wist dit. Hij wist ook dat graaf Timmys zijn vrouw niet mocht lijden, dat
+hij iedere daad aan hem vertellen zou, en kon dus geen beteren bewaker aanstellen
+dan dezen man.
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>—Timmys—gebood Forster—ik wensch dat van dit oogenblik af niemand mijn vrouw bezoekt,
+zonder mijn voorkennis.
+</p>
+<p>De grafelijke bediende boog.
+</p>
+<p>—Verder draag ik u op om, als mijn vrouw mocht uitgaan, haar schreden te volgen. Buiten
+het park mag zij niet gaan.
+</p>
+<p>Andermaal boog Timmys.
+</p>
+<p>—U wilt daarvoor wel zorgen?
+</p>
+<p>—Zeer zeker, Sir! Mag ik u nog opmerkzaam maken op mevrouw’s brieven?
+</p>
+<p>—Prachtig, Timmys! Ge hebt twintig dollar méér per maand om uw opmerkingsgave. Mevrouw
+mag geen papier noch schrijfmaterialen hebben buiten mijn wil.
+</p>
+<p>Issi stond daar als een vlammende engel. Haar oogen schoten vuur. En toch was zij
+onmachtig tegen gewetenlooze schurken als zij beiden waren.
+</p>
+<p>Zij trilde over haar gansche lichaam en haar zelfbeheersching was zoo hevig, dat haar
+zenuwen te sterk werk moesten doen. Zij viel met een licht gilletje op een stoel bewusteloos
+neer.
+</p>
+<p>Hard, koud, zeide Forster:
+</p>
+<p>—Wij zullen haar wel klein krijgen, roep haar kamenier.
+</p>
+<p>Enkele minuten later was deze aanwezig en binnen een kwartier opende Issi de oogen
+en vroeg met zwakke stem:
+</p>
+<p>—Breng mij naar mijn kamers.
+</p>
+<p>Ondersteund door haar kamenier schreed Issi voort naar haar kamers en bleven de beide
+mannen achter.
+</p>
+<p>Forster zette zich neer aan de schrijftafel en bemerkende dat Timmys nog steeds te
+wachten vroeg hij barsch:
+</p>
+<p>—Waar wacht ge op?
+</p>
+<p>—Een bewijs van salarisverhooging.
+</p>
+<p>—Vertrouwt ge mij niet?
+</p>
+<p>—’t Is alleen voor eigen zekerheid.
+</p>
+<p>—Niemand leent je toch op een vod?—vroeg Forster met een grijnslach op zijn gelaat.
+</p>
+<p>—Uw handteekening opent de deuren der paleizen, Sir,—antwoordde Timmys met een glimlach.—De
+macht is wonderlijk.
+</p>
+<p>—Dat is de macht van ’t geld—mompelde Forster, terwijl hij het gevraagde bewijs gaf.
+<span class="pageNum" id="pb11">[<a href="#pb11">11</a>]</span></p>
+</div>
+</div>
+<div id="ch3" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#ch3.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
+<h2 class="label">DERDE HOOFDSTUK.</h2>
+<h2 class="main">Professor Edenshir.</h2>
+</div>
+<div class="divBody">
+<p class="first">In een der groote hotels van de machtige wereldstad New-York woonde in een der weelderigst
+ingerichte appartementen John C. Raffles met zijn secretaris Charly Brand uit Londen.
+</p>
+<p>Raffles was ingeschreven als de graaf van Divonshart en Charly Brand als Sir Douglas.
+</p>
+<p>Raffles was naar New-York gekomen, nu enkele weken geleden, omdat hij behoefte had
+aan andere nieuwere indrukken en geen andere beweegredenen had hij gehad dan alleen
+eens voor een wijle uit de Londensche omgeving te zijn.
+</p>
+<p>Hij lag thans languit op een divan en keek droomerig naar de geweldige drukte die
+daar beneden op het plein heerschte.
+</p>
+<p>Charly was verdiept in den nieuwsten Amerikaanschen roman, beschrijvend het leven
+en werken van de trustkoningen, de leugenaars der samenleving.
+</p>
+<p>—Interessant, Charly?—vroeg Raffles.
+</p>
+<p>—Buitengewoon—antwoordde Charly, terwijl hij het boek dichtsloeg.—De schrijver van
+dezen roman schijnt mij toe te zijn iemand die achter de schermen heeft gekeken. De
+toestanden worden <span class="corr" id="xd33e532" title="Bron: tenminst">tenminste</span> zoo goed beschreven dat het mij onmogelijk toeschijnt dat een oppervlakkige toeschouwer,
+die buiten deze sfeer staat, het onmogelijk beschrijven kan op de manier als deze
+het doet. ’t Moet wel eens de moeite waard wezen het leven dier parvenu’s van dichtbij
+mee te maken.
+</p>
+<p>—Zoudt ge dat gaarne willen?
+</p>
+<p>—Waarom vraagt ge dat?
+</p>
+<p>—Wel, jongenlief, dan introduceeren wij ons zelf.
+</p>
+<p>—Laten wij dat later doen!
+</p>
+<p>—Och, waarom nu niet?
+</p>
+<p>—Omdat wij naar hier zijn gekomen voor jou genoegen èn om uit te rusten. Als jij tusschen
+al die zakenmenschen komt, is het weer mis. Dan begint gij toch.
+</p>
+<p>—Ik zal er toch eens over denken. Er is misschien weer wat te leeren, en daarvoor
+zijn wij immers nooit te oud.…..
+</p>
+<p>Raffles met Charly spraken nog langen tijd te zamen en de tijd snelde voorbij in zalig
+nietsdoen.
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>Op een andere plaats, in de woning van Mr. Forster, viel een gansch ander tooneel
+voor.
+</p>
+<p>Issi’s zenuwen waren door een voortdurende prikkeling en nu ten laatste door het onmenschelijk
+optreden van haren echtgenoot zoodanig geschokt, dat zij, zoodra zij op haar kamer
+was gekomen, last had gegeven dat haar kamenier het rustbed in orde moest maken.
+</p>
+<p>Nauwelijks was dit gereed of in groote vermoeidheid zeeg Issi neer en stamelde om
+een doctor.
+</p>
+<p>De kamenier, een vertrouwde van Forster,—want hij had het personeel zelf gekozen om
+zeker te zijn van alle maatregelen,—ging naar de Bibliotheek en bracht de boodschap
+over.
+</p>
+<p>—Vervloekte nonsens,—bromde Forster.—Is het zoo erg?
+</p>
+<p>De kamenier, die waarschijnlijk getroffen was door Issi’s lijdend gelaat, zeide:
+<span class="pageNum" id="pb12">[<a href="#pb12">12</a>]</span></p>
+<p>—Ditmaal geloof ik dat het zeker noodig is, Sir. ’t Is trouwens een veel te mooi duifje
+om nu al dood te gaan.
+</p>
+<p>Forster greep het telefoonboek.
+</p>
+<p>Welken doctor moest hij nemen?
+</p>
+<p>Allemaal kwakzalvers!
+</p>
+<p>Wacht, een professor. En dan liefst een buitenlandsche.
+</p>
+<p>Forster sloeg een blad op, waarin iedere week de bezoeken van beroemde vreemdelingen
+werden aangekondigd.
+</p>
+<p>Hij lette er niet op dat hij een courant nam van een maand oud, doch zag alleen: „Aangekomen
+in Victoria-Hotel, appartement nummer I, Professor Edenshir van Oxford, specialiteit
+in zenuwziekten.”
+</p>
+<p>Het telefoonnummer stond er bij, zoodat, wilde men den geleerden bezoeker zèlf opbellen,
+men dit doen kon.
+</p>
+<p>Nu wilde het grillige lot, dat Professor Edenshir vertrokken was en dat Raffles met
+Charly de kamers in het Victoria-Hotel betrokken hadden.
+</p>
+<p>Raffles wist dit wel en reeds twee malen had een persoonlijk bezoek van een patiënt
+tot een grappige vergissing gevoerd.
+</p>
+<p>De telefoon belde en Raffles zeide:
+</p>
+<p>—Weer voor de zenuwspecialiteit? Waarachtig, Charly, als het niet verandert zie ik
+mij genoodzaakt me in te laten schrijven als student in de zielkunde om later te kunnen
+practiseeren.… Hallo!—
+</p>
+<p>Aan de andere zijde deed Forster op zijn bekende ruwe manier zijn verhaal, en Raffles
+luisterde met spanning.
+</p>
+<p>Eindelijk hoorde Charly Raffles zeggen:
+</p>
+<p>—Goed, Sir Forster. Ik kom binnen ’t uur.
+</p>
+<p>Hij legde de telefoon neer, en streek zich in gedachten over ’t voorhoofd. Langzaam
+liep hij op Charly toe en sprak:
+</p>
+<p>—De hand van ’t noodlot, Charly!—
+</p>
+<p>—Mijn God, Edward! Wat is er?
+</p>
+<p>—Ah! Wees niet ongerust. Ge wildet de millioenen-koningen van dichtbij zien? Ge kunt
+het. Een hunner, Forster, ik hoorde weinig goeds van hem, telefoneerde om professor
+Edenshir voor de zenuwen van zijn vrouw. Wij gaan er heen.
+</p>
+<p>—Edward!—
+</p>
+<p>—Nu?
+</p>
+<p>—Pleeg geen onzinnige daad.
+</p>
+<p>—Welke?
+</p>
+<p>—Ge wordt bij een patiënt geroepen.
+</p>
+<p>—Och, kom! ’t Is een zenuwgeschiedenis, misschien wel eene van de „mode”. Koud water,
+Charly, èn rust. Dat is mijn methode. Geloof mij, dat ik mij niet in gevaar begeef.
+</p>
+<p>Hoe gaarne Charly ook meeging, toch vond hij het raadzamer om thuis te blijven, zoodat
+Raffles alleen per auto zich brengen liet buiten New-York, waar het huis van den „staalmagnaat”
+gelegen was.
+</p>
+<p>—Vóór u naar de zieke gaat—verzocht hem de portier van Forster—wordt u gewacht bij
+Mr. Forster.
+</p>
+<p>—Breng mij er heen—gelastte Raffles.
+</p>
+<p>Weinige oogenblikken later stond Professor Edenshir, alias Raffles, voor Forster.
+</p>
+<p>Onbeleefd, onhandig, ruw, ontving de <span class="corr" id="xd33e589" title="Bron: werkman-millionair">werkman-millionnair</span> de elegante verschijning van Raffles, die zich nu al geweldig ergerde bij het zien
+van zulk een onaangenaam uiterlijk.
+</p>
+<p>Hij nam daarom ook maar onmiddellijk de gelegenheid waar om zelf de richting van het
+gesprek aan te geven en vroeg:
+</p>
+<p>—Is mijn consult voor u persoonlijk?
+</p>
+<p>—Neen!—viel Forster barsch in.—Jullie geleerde heeren meenen zeker dat heel de wereld
+ongezond is. Ik ben niet ziek. En al was ik ziek, dan nog kwam er geen doctor bij
+mij.
+</p>
+<p>—Mijnheer—viel Raffles in—u kunt sterk wezen, gezond naar ’t uiterlijk, maar u lijdt
+aan een ernstige kwaal.
+</p>
+<p>—Wat zegt u?—zeide Forster, veel minder gerust dan even daarvoren.
+</p>
+<p>—U lijdt—herhaalde Raffles—aan een geheime kwaal.
+</p>
+<p>—Welke?
+<span class="pageNum" id="pb13">[<a href="#pb13">13</a>]</span></p>
+<p>—Extroiridatismisme.<a class="noteRef" id="xd33e604src" href="#xd33e604" title="Ga naar noot 1.">1</a>
+</p>
+<p>—Dat versta ik niet.
+</p>
+<p>—’t Is niet te vertalen,—zeide Raffles—doch ik kan u onder mijn behandeling nemen.
+</p>
+<p>—Is ’t gevaarlijk?
+</p>
+<p>—Nogal.
+</p>
+<p>—Direct gevaar??
+</p>
+<p>—Wanneer u dringende zaken hebt te doen, kunt u ze eerst wel afhandelen, want mijn
+behandeling is van dien aard, dat u volkomen rust moet genieten.
+</p>
+<p>—Dat is tenminste een eerlijke verklaring—meende Forster.—Andere doctoren zouden beginnen
+met mij nu al te pijnigen met rust, nu, nu al mijn werk noodig is aan een buitengewone
+zaak. Doch verder. Ik heb u laten roepen voor mijn vrouw. Op geld—vervolgde Forster—behoef
+ik niet te zien. Doch ik wil mijn vrouw gezond hebben.
+</p>
+<p>Raffles luisterde aandachtig toe.
+</p>
+<p>—Hoe oud is de patiënte?
+</p>
+<p>—Een en twintig jaar.
+</p>
+<p>—En u?
+</p>
+<p>—Drie en vijftig.
+</p>
+<p>—Kinderen?
+</p>
+<p>—Gelukkig niet.
+</p>
+<p>—Waren er voor dezen dag meerdere verschijnselen van zenuwachtigheid?
+</p>
+<p>—Voor zoover ik weet niet!
+</p>
+<p>—Hoe is haar familie?
+</p>
+<p>—Vader doodgebleven voor een hoogoven.… een bak gloeiende erts over ’t lichaam. Moeder
+leeft nog,—bitste Forster kortaf. Die kerels vroegen ook letterlijk alles.
+</p>
+<p>Raffles gaf te kennen de patiënte te willen zien.
+</p>
+<p>Hierop deed Forster schaamteloos een omstandig verhaal, hoe hij het noodig oordeelde
+zijn vrouw te behandelen en eindigde:
+</p>
+<p>—U is dus gewaarschuwd. Iedere poging om haar van onder mijn macht te krijgen wordt
+gestraft.
+</p>
+<p>Raffles was hevig verontwaardigd. Zulk een dier-mensch had hij nog nooit ontmoet en
+met een niet te miskennen bitterheid antwoordde hij:
+</p>
+<p>—Uw wil als echtgenoot zal geschieden, doch mijn eisch als medicus moet in alles geëerbiedigd
+worden!
+</p>
+<p>—Dat zal gebeuren.
+</p>
+<p>Hierop werd professor Edenshir naar de kamers van Issi gebracht en Forster gaf de
+kamenier een wenk om goed op te letten. Zelf keerde hij terug naar zijn werkkamer
+in de bibliotheek.
+</p>
+<p>Zoodra Raffles op het rustbed toegetreden was beval hij:
+</p>
+<p>—Open die gordijnen.
+</p>
+<p>—Mevrouw wenscht dat niet—wierp de kamenier tegen.
+</p>
+<p>Raffles sprak niet, liep op de zware overgordijnen toe, en schoof ze met kracht op
+zijde.
+</p>
+<p>Het volle daglicht stroomde de kamer binnen.
+</p>
+<p>—Dank u, doctor!—fluisterde de patiënte.
+</p>
+<p>De kamenier was ontzet. Zulk een man had zij nog nooit gezien. Zij keerde zich om,
+want Raffles had zulk een gloed in de oogen dat zij ze niet weerstaan kon.
+</p>
+<p>Nu boog hij zich over Issi heen en deed precies alsof hij een arts was die een diagnose
+stellen moest.
+</p>
+<p>Inmiddels bemerkte hij dat de kamenier de minste zijner bewegingen volgde en met scherpte
+toeluisterde of zij ook iets hooren kon.
+</p>
+<p>—Roep uw meester hier—beval Raffles na verloop van een twintig minuten—èn vlug!— —
+—
+</p>
+<p>De kamenier vloog weg.
+</p>
+<p>Ademloos kwam zij binnen bij Forster en hijgde:
+</p>
+<p>—Dat is een duivel, die kerel! U moet komen! Dadelijk.
+</p>
+<p>Onwillig stond Forster op en ging met de kamenier mede.
+</p>
+<p>Inmiddels had Raffles gezegd:
+</p>
+<p>—Mevrouwtje, ik begrijp alles. Vertrouw op mij. Ik zal u redden. Doe alles wat ik
+zeg. Houd u ziek, doodziek en zeg niets. Opgepast,
+</p>
+<p>Hierbij had Raffles, die door innig medelijden bewogen was, de hand van Issi warm
+gedrukt, en hij voelde waarom Issi spontaan zeide:
+<span class="pageNum" id="pb14">[<a href="#pb14">14</a>]</span></p>
+<p>—Goddank!—
+</p>
+<hr class="tb"><p>
+</p>
+<p>Forster kwam luidruchtig binnen.
+</p>
+<p>—Waarom is ’t hier zoo licht?
+</p>
+<p>—Op <i>mijn</i> bevel!—antwoordde Raffles streng.
+</p>
+<p>—Zieken moeten duisternis hebben. Dan kunnen ze slapen.
+</p>
+<p>—Krankzinnigen of stervenden—antwoordde Raffles hàrd—hebben licht noodig. U hebt recht
+als man, doch ik als geneesheer. Dit moet open blijven.
+</p>
+<p>Forster zweeg nijdig stil.
+</p>
+<p>Wat een beweging! Welk een ellende! Een geschiedenis die onaangenaam was.
+</p>
+<p>—Wat is het geval?—vroeg hij gemelijk.
+</p>
+<p>—Er schijnt hier iets ontzettends gebeurd te zijn. Deze jonge vrouw is buitengewoon
+mishandeld. Weet u daarvan?
+</p>
+<p>—Ik niet!—zeide Forster.
+</p>
+<p>—Onmiddellijk moet hier een klacht bij de justitie ingediend worden. Er is hier iets
+vreeselijks gebeurd. Deze jonge vrouw is sterk getroffen in haar zenuwen. Zij heeft
+daarbij duidelijke sporen op het lichaam dat zij mishandeld is,—zeide professor Edenshir,
+die zeer sterk overdreef.
+</p>
+<p>—Justitie?.…—bromde Forster, die nooit, of zelden althans, uit het veld geslagen was,—die
+duld ik niet.
+</p>
+<p>—Mijn ambt brengt het mee, Sir—gaf Raffles ten bescheid,—dat ik van gevallen als deze
+kennis geef aan de rechterlijke macht. Hier is, misschien buiten uwen wil, een vrouw
+krankzinnig <i>gemaakt</i>. Toen ik binnenkwam heerschte hier een atmosfeer die minstens 60 % stikstof bevatte.
+Afschuwelijk. Daar moet het sterkste gestel onder heengaan. Bovendien hebben mij de
+voeten der patiënte bewezen, dat zij gedurende langen tijd niet gewandeld heeft. Haar
+maag is niet in orde, haar geest verduisterd.… Lichamelijke uitputting.… ’t Is meer
+dan schande.…
+</p>
+<p>Raffles wond zich op. Hij sprak met stemverheffing en met autoriteit, zóó dat Forster
+zich met verbazing afvroeg of de „gestudeerde lui” dan toch werkelijk zoo knap waren
+dat zij alles zagen.
+</p>
+<p>Forster vergat dat hij even te voren Raffles veel verteld had van de verhouding tusschen
+hem en Issi, en hoe hij, die steeds weer de macht van het geld huldigde, ook thans
+een mensch dwingen wilde al zijn handelingen goed te keuren.
+</p>
+<p>En Raffles maakte van al het meêgedeelde een gretig gebruik. Hij wilde probeeren of
+hij dezen parvenu een les kon geven, desnoods zijn gansche kapitaal afnemen om te
+kunnen verdeelen onder al de menschen die door Forster als dieren behandeld waren
+geworden of nog behandeld werden.
+</p>
+<p>Forster streek zich verlegen achter ’t oor.
+</p>
+<p>—Kan ik uw ambtsgeheim koopen?
+</p>
+<p>Raffles stond ineens voor Forster.
+</p>
+<p>Met een buitengewone zelfbeheersching zeide hij:
+</p>
+<p>—Ik, noch mijn collega’s zijn te koop, mijnhéér Forster! U moet niet denken, dat uw
+dollars alles kunnen dekken wat ’t licht niet aanschouwen mag. Uw jeugdige echtgenoote
+is doodelijk ziek. Of u neemt die maatregelen welke ik beveel, of ik klaag u aan.
+</p>
+<p>—Denkt u dus dat ik mij door jou de wetten laat voorschrijven?—riep Forster ruw uit.
+</p>
+<p>—Ge zult wel moeten—antwoordde Raffles kalm.
+</p>
+<p>—Mijn deur uit,—schreeuwde Forster.—Ik ben hier baas. Niemand anders. Begrepen.
+</p>
+<p>—Ik ga, mijnheer Forster. Ik klaag u aan als moordenaar!— —
+</p>
+<p>—Ga je gang,—brulde Forster.—Meen niet, dat ik, de <span class="corr" id="xd33e694" title="Bron: staal-magnaat">staalmagnaat</span>, iets vrees. Staal is mijn kapitaal, staal ben ik ook zelf!— — —
+</p>
+<p>Opeens veranderde professor Edenshir’s gelaat en fluisterend zeide hij:
+</p>
+<p>—Zie zoo, ik weet wat ik aan u heb. ’t Was alleen maar een proef. Doe nu wat <i>ik</i> zeg en alles komt goed voor u.
+</p>
+<p>Forster stond als van den bliksem getroffen.
+</p>
+<p>Hij begreep er niets meer van en mompelde bij zichzelf: „Voor die geleerde heeren
+moet je verduiveld altijd oppassen”— — —
+</p>
+<p>Professor Edenshir, alias Raffles, sprak nu kalm over de verschijnselen van de ziekte
+en constateerde dat Issi een lichten graad van krankzinnigheid had.—<span class="pageNum" id="pb15">[<a href="#pb15">15</a>]</span>Het allerbeste—besloot hij—is dat u alles hier uit de omgeving weg laat ruimen. Niets
+mag hier blijven, en dan moet u een mannelijken verpleger nemen.
+</p>
+<p>—Dien heb ik.
+</p>
+<p>—Pardon, u moet een deskundige hebben. Ik heb een uitmuntenden assistent, die juist
+de geschikte man er voor is. Een kerel zonder medelijden. Iemand die een mensch kan
+zien sterven zonder een teeken van medegevoel.
+</p>
+<p>Forster vond dit goed en Raffles telefoneerde Charly onmiddellijk te komen.
+</p>
+<p>In het Latijn, waar Forster niets van verstond, gaf Raffles hem de noodige bevelen,
+en eer de nacht inging lag Issi voor een geopend raam, waar de heerlijke zomergeuren
+door naar binnenstroomden, en Issi’s zenuwen kalmeerden.
+</p>
+<p>Charly gedroeg zich als een voorbeeldige ziekenverpleger en Raffles zat bij Forster
+urenlang te praten.
+</p>
+<p>Professor Edenhirs kreeg zoo langzamerhand het geheele vertrouwen van Forster, die
+niet begreep dat een geleerde man zooveel van politieke aangelegenheden wist te vertellen.
+</p>
+</div>
+<div class="footnotes">
+<hr class="fnsep">
+<div class="footnote-body">
+<div class="fndiv" id="xd33e604">
+<p class="footnote"><span class="fnlabel"><a class="noteRef" href="#xd33e604src" title="Ga terug naar noot 1 in tekst.">1</a></span> Hoogmoedswaanzin.&nbsp;<a class="fnarrow" href="#xd33e604src" title="Ga terug naar noot 1 in tekst.">↑</a></p>
+</div>
+</div>
+</div>
+</div>
+<div id="ch4" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#ch4.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
+<h2 class="label">VIERDE HOOFDSTUK.</h2>
+<h2 class="main">Raffles doet een ontdekking.</h2>
+</div>
+<div class="divBody">
+<p class="first">Er heerschte een oogenblik stilte in de bibliotheekzaal, waar Professor Edenshir met
+Forster zat te praten.
+</p>
+<p>Professor <span class="corr" id="xd33e722" title="Bron: Edinshir">Edenshir</span> had juist geluisterd naar de uiteenzetting van een beursspeculatie en zat nu te denken
+over het antwoord dat hij geven moest op de vraag van Forster: „Hoe is de politieke
+toestand op het oogenblik in Europa?”
+</p>
+<p>Raffles klopte langzaam en met grooten ernst de asch van zijn sigaar en zeide:
+</p>
+<p>—Die vraag, mijn waarde heer, is zeer moeilijk te beantwoorden. Vanzelf doet u deze
+met een bepaald doel. Ik mag toch wel aannemen dat u als groot-industrieel, als groot-kapitalist,
+zeer goed op de hoogte zijt van den algemeenen politieken toestand. U bedoelt dus
+de meer diplomatieke, de geheime nota’s der mogendheden. Nu ben ik wel-is-waar bevriend
+met verschillende diplomaten. Een geleerde moet zijn vrienden nooit zoeken in eigen
+kring, ziet u. Vandaar dat ik me speciaal heb toegelegd mijn vrijen tijd te besteden
+aan liefhebberij-politiek. Van liefhebberij is dit ernst geworden en menigmaal heb
+ik gezien dat een advies mijnerzijds gegeven opgevolgd is. Ik daarentegen hoorde dus
+de intiemste dingen en nu spijt het mij werkelijk, mijnheer Forster, dat ik u, uit
+kracht van die opgelegde geheimzinnigheid, niet vertellen mag wat ik er van denk.
+</p>
+<p>Forster’s oogen glinsterden. Deze kerel was een macht. Dien moest hij voor zich weten
+te winnen zonder dat het veel kostte. Die andere politieke kerels eischten zoo’n gruwelijk
+hoog aandeel in de winst dat hij het meer dan erg vond.
+<span class="pageNum" id="pb16">[<a href="#pb16">16</a>]</span></p>
+<p>Misschien wilde die professor wel toebijten. Geld was immers alles! En bovendien,
+deze kerel hier wist immers niet van zaken doen?
+</p>
+<p>—U behoeft ook geen geheimen te verklappen, professor—poogde Forster vriendelijk te
+zeggen, terwijl hij Raffles voortdurend aanzag,—maar ik vroeg u alleen uw opinie.
+</p>
+<p>—Buitengewoon gunstig voor de staalindustrie—zeide Raffles geheimzinnig.
+</p>
+<p>—Meent u?—vroeg Forster in spanning.
+</p>
+<p>—Natuurlijk—antwoordde Raffles.—Het is immers al een publiek geheim dat men bezig
+is met het afsluiten van bindende contracten voor de komende jaren.
+</p>
+<p>Raffles vermoedde dit slechts op grond dat Forster er iets van had uitgelaten, doch
+nu hij het zoo positief zeide, gaf het den schijn, alsof Raffles meer wist en kreeg
+hij in de oogen van Forster een zeer bijzondere waarde.
+</p>
+<p>Forster zweeg stil. Hij probeerde, zooals hij het bij zichzelf noemde, „Professor
+Edenshir te vangen”, maar de gelaatstrekken van dezen waren zóó ondoorgrondelijk,
+dat hij met geen mogelijkheid iets te weten kon komen.
+</p>
+<p>Raffles van zijn kant moest meer weten van dezen <span class="corr" id="xd33e740" title="Bron: millionair">millionnair</span>. Dat hij iets in zijn schild voerde geloofde hij stellig. De belangstelling in de
+politieke omstandigheden was te gespannen om alleen een uiting te wezen van nieuwsgierigheid.
+</p>
+<p>Er zat iets achter.
+</p>
+<p>Wist Raffles nu maar met welke diplomatieke agenten de „staalmagnaat” onderhandelde,
+dan was hij al een heel eind verder.
+</p>
+<p>Hoe hij evenwel het gesprek wendde of keerde, Forster liet geen naam hooren en hulde
+zich in een geheimzinnigheid die zelfs Raffles niet vermocht te onthullen.
+</p>
+<p>Had Professor Edenshir nu maar niet gesproken over zijn politieke kennissen in dien
+zin dat Forster weten wilde wie het waren, dan was er nog een kans geweest.
+</p>
+<p>Nu was het slechts een vragen wederzijdsch zonder tot een oplossing te komen.
+</p>
+<p>’t Was nu reeds tegen middernacht en Raffles was nog niet ver gevorderd.
+</p>
+<p>Plotseling was zijn besluit genomen; hij zou probeeren door inbraak achter de geheimen
+van Forster te komen.
+</p>
+<p>Hij stond op en beweerde dat hij nog even naar de patiënte ging zien, om daarna naar
+zijn hotel te gaan.
+</p>
+<p>Morgenochtend vroeg zou hij terugkeeren.
+</p>
+<p>Forster kreeg op dat moment de post binnen, die een kantoorbeambte hem bracht, zoodat
+de gelegenheid gunstig was om heen te gaan.
+</p>
+<p>Gedurende enkele minuten bleef Raffles in de breede marmeren gang staan en deed alsof
+hij in gedachten verzonken was. Voor ’t geval dat ook professor Edenshir bespionneerd
+werd, nam hij dezen maatregel, die niets anders was dan om te zien of Forster zijn
+kamer ook verlaten zou.
+</p>
+<p>Langzaam ging hij naar de kamers, waar Charly als ziekenoppasser bij Issi was, die
+thans zekerheid had dat zij niet als een gevangene werd behandeld.
+</p>
+<p>Toen Raffles binnenkwam, snelde Charly op hem toe en zeide, zonder eenige tegenspraak
+te dulden:
+</p>
+<p>—Wat is dit nu weer voor krankzinnigheid?
+</p>
+<p>—Niets anders dan dit, beste jongen: Een jong onschuldig kind, dat in een zwak oogenblik
+toestemde in een huwelijk met een rijken plebéjer, moet beschermd worden. Daarenboven
+schijnt het mij toe alsof deze man iets in zijn schild voert dat niet deugt. Hij verdient
+een lesje. Dat is alles.
+</p>
+<p>—Waar bemoeit ge je mee?
+</p>
+<p>—Met alles waar ik plezier in heb.
+</p>
+<p>—Mooie genoegens—bromde Charly.—Wanneer je nu nog eens een grap uithaalt, maar dit
+is zoo wanhopig treurig.
+</p>
+<p>—Beste Charly, naderhand zult ge het goede hierin zien. Is je post van ziekenoppasser
+zoo zwaar?
+</p>
+<p>Zonder af te wachten ging Raffles naar Issi toe, die nog steeds voor het wijd geopende
+raam lag.
+</p>
+<p>Juist toen hij het raam wilde sluiten kwam de maan door de wolken en bescheen deze
+zacht den schitterend <span class="pageNum" id="pb17">[<a href="#pb17">17</a>]</span>aangelegden weg door het park, loopende van den hoofdweg naar Forster’s huis.
+</p>
+<p>Raffles’ gedachten werden ineens in beslag genomen door een eenzamen wandelaar, die
+met voorzichtige schreden naderbij kwam en opzag naar de lichte vensters, waarachter
+Forster te werken zat.
+</p>
+<p>—Nog zoo laat bezoek?—mompelde Raffles bij zichzelf, toen hij den kerel de breede
+trappen van het bordes meende op te zien gaan.
+</p>
+<p>Toch werd er niet gebeld.
+</p>
+<p>Een van ’t personeel misschien.
+</p>
+<p>—Mevrouwtje—zoo begon Raffles tegen Issi—kan er nu nog bezoek komen?
+</p>
+<p>—Voor Forster!—antwoordde zij mat.
+</p>
+<p>—Zoo laat nog?
+</p>
+<p>—Geheime zaken—merkte zij smalend op.
+</p>
+<p>—Zoo! zoo!.… Een zaak als die van mijnheer Forster is geweldig van omvang. Zoo iemand
+heeft nooit rust.
+</p>
+<p>—Meent u?
+</p>
+<p>—Ja. Me dunkt ’t is altijd wat.
+</p>
+<p>—Men neemt te veel, professor! O, u weet niet wat het zeggen wil. Ik lijd er onder.
+Elke dag is mij ellendiger. En dan wil de kerel hebben, dat ik daarin zal meedoen.
+Hij eischt van mij dat ik den Russischen gezant tot mij halen zou, omdat het in zijn
+belang is. In den laatsten tijd, professor, heb ik gehoord van vergaderingen, waarin
+men het wel en wee uitsprak over millioenen.
+</p>
+<p>—Bereidt men een oorlog voor?
+</p>
+<p>Issi knikte slechts.
+</p>
+<p>—U behoeft mij niets meer te zeggen, ik weet voldoende.
+</p>
+<p>—Wat zult ge doen?
+</p>
+<p>—De plannen verijdelen.
+</p>
+<p>—Kunt ge dat?
+</p>
+<p>—Misschien.
+</p>
+<p>—Zijt ge even sterk als zij?
+</p>
+<p>Raffles glimlachte. Eigenaardig hoe men woorden overneemt van hen met wie men veel
+spreekt. Want onder de <span class="corr" id="xd33e793" title="Bron: millionairs">millionnairs</span> werd nooit gevraagd „hoe rijk” maar „hoe sterk is hij?”
+</p>
+<p>—Wanneer ik niet even sterk ben, zal ik compagnons nemen.
+</p>
+<p>—Hoe zal men een professor in de zielkunde kunnen gelooven op zakengebied?
+</p>
+<p>—Vraag niet meer, later zal u alles duidelijk wezen.
+</p>
+<p>Issi zweeg even, doch zij begon later weer opnieuw:
+</p>
+<p>—Ik wil hier weg. Ik moet mijn vrijheid hebben. Ik kan zóó niet leven.
+</p>
+<p>—Waar is uw moeder?
+</p>
+<p>—Daar kan ik niet heen.
+</p>
+<p>—Ik zal morgen een schuilplaats voor u zoeken. Dan vlucht gij morgennacht met mijn
+vriend, die heden geregeld bij u is om u op te passen.
+</p>
+<p>—Dank u. Verlos mij van dien man. Ik heb hem nooit liefgehad.
+</p>
+<p>—Genoeg. Ga rusten. Tot morgen.
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>Behoedzaam ging Raffles thans de trappen af. Juist wilde hij de deur der bibliotheek
+openen om zoo brutaal mogelijk binnen te treden, hopende daardoor te weten te komen,
+wie daar straks bij Forster was gekomen, of graaf Timmys trad hem opzijde.
+</p>
+<p>Het livrei-pak zat strak om het lichaam en de houding was onberispelijk voor een bediende.
+</p>
+<p>—Wel, graaf?—vroeg Raffles, onmeedoogend drukkend op het woord „graaf”—het schijnt
+dat ge u zeer goed kwijt van uw taak.
+</p>
+<p>Als getroffen door een zweepslag kromp Timmys ineen onder den doorborenden blik van
+Raffles.
+</p>
+<p>—Wat bedoelt ge?—vroeg Timmys stamelend.
+</p>
+<p>—Gij spionneert—minachtte Raffles terug.
+</p>
+<p>—Excuseer mij, professor. Ik doe alleen dienst als schildwacht.
+</p>
+<p>—En gij volgdet mij.
+</p>
+<p>—Ik stond in die nis, professor. Ik moet er voor zorgen, dat niemand die kamer binnengaat.
+Er is een bijeenkomst—fluisterde hij.
+</p>
+<p>—Is uw meester zoo laat bezig?
+</p>
+<p>—Heden wel.
+</p>
+<p>—Vergeef mij dan mijn meening. Ik dacht dat u spionneerde en dat vind ik vooral van
+u onverantwoordelijk. <span class="pageNum" id="pb18">[<a href="#pb18">18</a>]</span>Hoe is het trouwens mogelijk dat gij in dezen dienst zijt?
+</p>
+<p>—Forster betaalt goed.
+</p>
+<p>—Hoeveel?
+</p>
+<p>—Duizend dollar per maand.
+</p>
+<p>—Hm!… En daarvoor bewaart gij geheimen, die zooveel schatten meer waard zijn?
+</p>
+<p>—U vergist zich, professor. Niemand weet hier geheimen. Alleen personenkennis. Maar
+wat er gesproken wordt tusschen Forster en den Russischen gezant is ons een raadsel.
+</p>
+<p>—Dus de gezant is er?
+</p>
+<p>Timmys werd eerst doodsbleek, toen vuurrood en met één sprong greep hij een dolk,
+die in de nis lag.
+</p>
+<p>Raffles had alles opgemerkt, doch vóór dat graaf Timmys bij hem was, had Raffles zich
+tot hem gekeerd, greep den pols als met een schroef vast, zoodat de dolk kletterend
+op den grond viel.
+</p>
+<p>Timmys had een gesmoorden vloek doen hooren en wreef zich, een pijnlijk gezicht zettende,
+met kracht den ontwrichten pols.
+</p>
+<p>—Dwaas die gij zijt—zeide Raffles,—gij wildet mij dooden. Waarom?
+</p>
+<p>—Gij weet iets dat niemand weten mag. Gij moet sterven.
+</p>
+<p>—Dat is zoo. Maar thans nog niet. Wees eens even kalm. Jij hebt mij niets gezegd,
+is ’t wel? En wat wildet ge nu doen? Dooden kunt ge me niet. En verraden zal <i>ik</i> je niet. Vervloekte Portugeesche driftkop, denk je, dat ik met jullie vervloekte
+geschiedenissen iets wil te maken hebben?
+</p>
+<p>Hem moet ik eerst voor een poosje opbergen. Hij is te gevaarlijk door zijn ongemotiveerde
+drift, overlegde Raffles bij zichzelf. Ik zal hem thans even geruststellen, maar morgen
+is het tijd om te werken.
+</p>
+<p>Hier was iets geheimzinnigs, iets dat hij doorgronden wilde. Hij gevoelde het als
+een ding van groot belang.
+</p>
+<p>Raffles nam een bankbiljet van vijftig dollar.
+</p>
+<p>—Pak aan, graaf!—spotte Raffles—en wee je gebeente als ge me een stroobreed in den
+weg durft leggen.
+</p>
+<p>En terwijl hij wachtte totdat zijn auto voorkwam, dacht Raffles al maar over de plannen
+die hij uitvoeren moest als hij tot een oplossing komen wilde.
+</p>
+<p>De ontdekking wàs er, maar wat zou deze brengen?
+</p>
+<p>Raffles zat eenige oogenblikken daarna rustig in zijn auto, die met snellen gang hem
+voerde naar het Victoria-Hotel.
+<span class="pageNum" id="pb19">[<a href="#pb19">19</a>]</span></p>
+</div>
+</div>
+<div id="ch5" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#ch5.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
+<h2 class="label">VIJFDE HOOFDSTUK.</h2>
+<h2 class="main">De ontvluchting van Issi.</h2>
+</div>
+<div class="divBody">
+<p class="first">Den volgenden morgen ging Raffles reeds vroeg naar het huis van Forster toe.
+</p>
+<p>Hij had zich voorgenomen dat hij, eer het jaar vier en twintig uren ouder was geworden,
+al een heelen boel gedaan moest hebben.
+</p>
+<p>Het zou een drukke dag van voorbereiding, een drukke avond en nacht van uitvoering
+wezen!— —
+</p>
+<p>Met vluggen, jeugdigen stap klom hij de treden van het bordes op en liep den portier
+voorbij, alsof hij reeds een bekende in Forster’s huis was.
+</p>
+<p>Zijn eerste gang was naar Issi’s kamers.
+</p>
+<p>Binnengekomen zijnde informeerde hij eens naar de gezondheid van Issi. De rust had
+haar zichtbaar goed gedaan en zij zag er jeugdiger en schooner uit dan ooit.
+</p>
+<p>Raffles vroeg zich opnieuw af, hoe of het mogelijk was geweest dat dit meisje getrouwd
+was met een zooveel ouderen man, die daarenboven nog een wreedaard was.
+</p>
+<p>—Mevrouwtje—zoo sprak Raffles—ik ga aanstonds op weg een goede schuilplaats voor u
+te zoeken. Blijft gij bij uw besluit?
+</p>
+<p>—Zeker, professor.
+</p>
+<p>—Goed. U begrijpt wel dat uw echtgenoot géén toestemming geeft tot uw vertrek. Daarom
+zullen wij geheimzinnig te werk gaan en uw heengaan zal zoo iets van een vlucht wezen.
+</p>
+<p>—Alles is mij wel, professor,—antwoordde Issi,—ik wil alleen weg van onder de macht
+van dezen man. ’t Moet!
+</p>
+<p>—Dat zal gebeuren. Houd u rustig en luister naar den raad van mijn assistent. Deze
+handelt meestal in mijn geest en zal u, mocht er onverhoopt een voorval komen waaruit
+het werken van Forster blijkt, bijstaan. Zorg er voor dat u hedenavond zeer sterk
+zijt.
+</p>
+<p>Hierop ging Raffles weer heen, na nog even met Charly te hebben gesproken.
+</p>
+<p>Zijn eerste gang was naar Forster’s kamers.
+</p>
+<p>Een bediende verwittigde Raffles dat Sir Forster reeds vroeg uitgegaan was en hem
+verzocht had te vragen of professor Edenshir naar het bureau der hoogovens komen wilde,
+waar Forster op hem wachten zou.
+</p>
+<p>—Zeer goed. Is graaf Timmys hier?
+</p>
+<p>—Deze is hedenmorgen vroeg vertrokken.
+</p>
+<p>—Waarheen?
+</p>
+<p>—Naar New-York.
+</p>
+<p>—Ontslagen?
+</p>
+<p>—Neen, professor. ’t Was een buitengewone spoedboodschap, welke verricht moest worden.
+</p>
+<p>—Waarom moest Timmys dat doen?—vroeg Raffles voorzichtig. Hij wilde probeeren dezen
+knecht uit te hooren.
+</p>
+<p>—Dat is werk wat Timmys altijd doet.
+</p>
+<p>—Is Timmys langer hier in dienst dan gij?
+</p>
+<p>—O neen! veel korter.
+</p>
+<p>—Dan begrijp ik niet dat Forster u niet belast met geheimzinnige zendingen … of—voegde
+hij er zacht aan toe—zijt gij niet betrouwbaar?
+</p>
+<p>—Ik dien nu drie jaren hier. Ik ben reeds huisknecht bij hem geweest toen hij nog
+niet getrouwd <span class="pageNum" id="pb20">[<a href="#pb20">20</a>]</span>was. Ik ben maar een eenvoudige jongen, Sir, maar eerlijk. Ik heb veel gezien van
+mijn heer en meester, maar ik moet zwijgen, omdat ik veel verdien en daardoor mijn
+oude ouders steunen kan. Maar anders bleef ik geen uur meer hier.
+</p>
+<p>Raffles keek den spreker eens scherp aan. Was dit soms een comediespel om hem in een
+val te lokken?
+</p>
+<p>Doch neen. De kerel was zoo onbevangen, deed zoo eenvoudig, dat het waarheid wezen
+moest wat hij stond te vertellen.
+</p>
+<p>Raffles moest de proef op de som hebben.
+</p>
+<p>—Dus als gij evenveel, zoo niet meer zoudt kunnen verdienen ging gij weg?
+</p>
+<p>—Ja. ’t Is hier met al die baronnen en graven géén werk. Op ’t oogenblik ben ik even
+rustig. Ik moest van Timmys wacht doen, maar anders commandeert dat „kanalje” mij
+veel meer dan vroeger Forster.
+</p>
+<p>—Goed. Je wilt weg. Ge kunt bij mij komen.
+</p>
+<p>—Hier?
+</p>
+<p>—Wat bedoel je. Hier in New-York?
+</p>
+<p>—Ja, Sir!
+</p>
+<p>De man stamelde van hoop en blijdschap en keek naar Raffles’ lippen om te zien als
+het ware, <i>wat</i> professor Edenshir zeggen zou.
+</p>
+<p>—Gij blijft hier in New-York. Onder één voorwaarde.
+</p>
+<p>—En die is?
+</p>
+<p>—Dat gij mij trouw zult dienen en alles zult doen wat ik wensch.
+</p>
+<p>—Sir!—antwoordde de man eenvoudig—ik wil dit alles zéker doen. Maar ik heb hier veel
+geleerd en vertrouw weinigen meer. Ik behoef toch b.v. nooit iemand te.…..
+</p>
+<p>De man zweeg.
+</p>
+<p>—Nu?—vroeg Raffles.
+</p>
+<p>Even schudde de man met ’t hoofd en sloeg de oogen neer.
+</p>
+<p>Toen zeide hij heel zacht, zonder verband tusschen zijn daareven gesproken woorden:
+</p>
+<p>—Iemand kwaad te doen bijvoorbeeld.
+</p>
+<p>Raffles dacht na. Deze vraag werd niet zonder bedoeling gedaan. ’t Was wel zeer eigenaardig,
+dat hij dezen man nù ontmoeten moest. Probeeren dan of hij er profijt van hebben kon.
+</p>
+<p>—Hoe komt ge aan zulk een gedachte?
+</p>
+<p>—Dat weet ik niet. ’t Was alleen maar een vraag.
+</p>
+<p>—Hebt ge hier dan al eens iemand moeten vermoorden bijvoorbeeld?
+</p>
+<p>Een doodelijke bleekheid toog over ’s mans gelaat. Er ging Raffles plotseling een
+licht op. Deze man bleef dáárom bij Forster. ’t Kon niet anders. Hij was geketend
+aan dit bestaan en durfde wellicht niet eens buiten New-York, bang als hij was dat
+men hem nog eens arresteeren zou.
+</p>
+<p>Welk een geheim zou hier nu weer achter zitten?
+</p>
+<p>Raffles streek zich over ’t hoofd en zeide daarna:
+</p>
+<p>—Uw vraag, uw gansche optreden geeft mij te denken. Ik wil eens ernstig met je spreken.
+Misschien zal dat je goed doen. Kunt ge hedenavond bij mij komen?
+</p>
+<p>—Waar?
+</p>
+<p>—Om acht uur in het Victoria-Hotel.
+</p>
+<p>—Neen<span class="corr" id="xd33e924" title="Bron: .">,</span> professor. Dat zal niet gaan. Ik heb vanavond dienst.
+</p>
+<p>—Is hier dan geen stil plaatsje waar wij kunnen spreken?
+</p>
+<p>—Jawel, maar zeer gevaarlijk.
+</p>
+<p>—Dat is minder.
+</p>
+<p>—En dan, professor, niet om acht uur, maar om twaalf uur hedennacht.
+</p>
+<p>Raffles keek weer naar den huisknecht. Vermoedde men iets van de plannen omtrent Issi’s
+vlucht?
+</p>
+<p>Dat was toch niet mogelijk. Dat kon niet. ’t Was een merkwaardige samenloop van omstandigheden,
+die, wanneer men de macht had ze te gebruiken, allen dienstbaar gemaakt konden worden
+aan het doel wat Raffles zich voorgesteld had.
+</p>
+<p>Buitendien, wanneer hij er voor zorgde dat Issi, bijgestaan door Charly, vluchten
+kon, dan was hij hier toch.
+</p>
+<p>—Ik zàl komen!—zeide Raffles met harde stem, terwijl hij den man doordringend aanzag.—Maar
+weet dat ik nooit bang ben. Begrepen?
+</p>
+<p>Hij zweeg even en zeide daarna:
+</p>
+<p>—Wijs mij de plaats waar ik wezen moet!
+<span class="pageNum" id="pb21">[<a href="#pb21">21</a>]</span></p>
+<p>—Weet u de bibliotheek?
+</p>
+<p>—Ja. Ga voort.
+</p>
+<p>—Die trap gaat ge op en ik zal er wezen om met u te gaan.
+</p>
+<p>Raffles verdiepte zich er niet verder in, want hij moest nog heel wat doen. Hij nam
+dus afscheid van den huisknecht en reed enkele minuten later naar het bureau van Forster,
+bij de hoogovens en ijzerfabrieken.
+</p>
+<p>Raffles werd ontvangen door een ambtenaar, die hem onmiddellijk naar Forster bracht.
+</p>
+<p>—U komt juist intijds, professor—riep Forster op zijn gewone luidruchtige manier.
+Hij zag er zeer opgewonden uit.
+</p>
+<p>—Dat doet mij werkelijk genoegen. De patiënte..
+</p>
+<p>—Ja, ja!—viel Forster hem plotseling in de rede—dat komt wel. Ik ben op het oogenblik
+aan geheel andere dingen bezig. En ik wilde u juist vragen of mijn vrouw vervoerd
+kan worden.
+</p>
+<p>—Waarheen—vroeg Raffles in groote verbazing.
+</p>
+<p>—Naar de buitenplaats van een mijner vrienden.
+</p>
+<p>—Naar den Russischen gezant?—vroeg Raffles.
+</p>
+<p>Als geëlectriseerd sprong Forster op.
+</p>
+<p>—Hoe—weet—u—dat?…
+</p>
+<p>Woest rolden zijn oogen door hun kassen, doch Raffles bleef kalm staan en zeide:
+</p>
+<p>—Gewoonlijk weet ik alles, zonder dat ik er moeite voor doe. Gedachten, vriend. Gedachten,
+anders niet. U weet uw ziekteverschijnsel gaf mij redenen tot nadenken en dit bracht
+mij de wetenschap dat u zeer veel hooggeplaatste personen telt onder uw kennissen.
+Op ’t oogenblik is uw vriendschap buitengewoon voor dezen gezant, maar toch zal ik
+mij er ernstig tegen moeten verzetten dat u uw echtgenoote er zult heen brengen. Vertrouw
+haar liever toe aan een goed sanatorium, waar liefde en vrede, licht en reinheid heerschen.
+</p>
+<p>Forster stond precies als een buldog, die gereed is voor een sprong naar het slachtoffer.
+</p>
+<p>Raffles keek hem strak aan.
+</p>
+<p>’t Was een zwijgend beproeven van elkanders krachten, want nu Raffles zekerheid had
+dat er groote geheimen bestonden, wist hij ook dat er zeer veel op ’t spel stond.
+</p>
+<p>En gedachtig aan Issi’s woorden voelde hij, dat hier een inspannend maar goed werk
+te doen was.
+</p>
+<p>—Wat u weet is gevaarlijk, professor—merkte Forster op.
+</p>
+<p>—Meent u?
+</p>
+<p>—Zéér gevaarlijk.
+</p>
+<p>Forster drukte enorm op deze woorden, hij wilde professor Edenshir bang maken.
+</p>
+<p>—Ik gevoel niets van dat gevaar. Waarschijnlijk is het dus geheel aan uw zijde.…—zeide
+Raffles nonchalant.
+</p>
+<p>De aderen van Forster rezen op zijn voorhoofd, en toornig stiet hij uit:
+</p>
+<p>—Mijnheer, nog nooit heeft iemand mij durven noch kunnen dwarsboomen. Door u laat
+ik ’t ook niet doen. Wie mij in den weg staat ruim ik op.
+</p>
+<p>—Een oud handwerk van u?—merkte Raffles vragend op.
+</p>
+<p>Forster wankelde.… Hij keek met groote oogen naar Raffles en stamelde:
+</p>
+<p>—Wie zijt gij? Hoe durft ge?.…
+</p>
+<p>—’t Doet mij genoegen, waarde Forster, dat ge mij, hoewel ik eigenlijk niets positiefs
+gezegd heb, gesterkt hebt in mijne meening.
+</p>
+<p>Forster zeide niets, maar toen Raffles met een energieke beweging de deur opende en
+heenging met de woorden: „Als u beleefder en kalmer zijt geworden kom ik naar u toe”,
+kende zijn drift geen grenzen meer. Hij nam zich voor om professor Edenshir te dooden.
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>Raffles huurde daarna in een der meest afgelegen parken een kleine villa.
+</p>
+<p>’t Was minstens zes à zeven uur rijdens van Forster’s woning af, zoodat als Issi hier
+naar toe vervoerd werd, men niet bevreesd zou wezen dat zij de eerste tijden ontdekt
+zou worden.
+</p>
+<p>Raffles liet alles gereed maken, zóó, dat het voor een jonge vrouw een lusthof was.
+</p>
+<p>Er waren kamers vol licht en lucht, met smaak gemeubileerd <span class="pageNum" id="pb22">[<a href="#pb22">22</a>]</span>en voorzien van alles wat een rustigen, aangenamen indruk maakt.
+</p>
+<p>Hij nam een dienstbode aan, iemand van wie een informatie-bureau gunstige getuigenis
+gaf en liet deze direct alles in orde maken voor de komst van Issi.
+</p>
+<p>Toen ging hij naar Forster’s huis, nadat hij zich eerst overtuigd had dat Forster
+nog op het Bureau was.
+</p>
+<p>Tijdens Raffles’ afwezigheid was Timmys teruggekomen en met een bijna volkomen onderdanigheid
+boog deze.
+</p>
+<p>—Graaf Timmys, ik kom daar juist van mr. Forster,—zeide Raffles.
+</p>
+<p>—Ja, Sir?
+</p>
+<p>—Mevrouw moet naar het buiten van den Russischen Gezant.
+</p>
+<p>Een glimlach vloog over Timmys’ gelaat.
+</p>
+<p>—Dat is zeer vlug. Ik ga nu mede naar Engeland,—zeide Timmys, die, nu professor Edenshir
+meer wist dan gisteren, meende dat hij alles zeggen moest.
+</p>
+<p>—Timmys—hernam Raffles—ge moet me helpen.
+</p>
+<p>—Zeer gaarne. Ik wensch het gebeurde van gisterenavond goed te maken.
+</p>
+<p>—Prachtig. Maak de groote reisauto gereed. Wij kunnen mevrouw daarmede vervoeren.
+Doch vlug. Want binnen ’t uur moet ik weer bij Forster terug wezen.
+</p>
+<p>Timmys ging zich van zijn taak kwijten.
+</p>
+<p>Raffles vloog naar boven en gaf Charly en Issi last vlug voort te maken.
+</p>
+<p>Toen ging hij vlug naar beneden en liep naar de Bibliotheek, waar de huisknecht nog
+was.
+</p>
+<p>—Hedenavond ben ik niet hier. Kom morgen bij mij. Ge kunt onmiddellijk in dienst komen
+bij Lord Divonshart in het „Liveman-park”, Villa nummer 18.
+</p>
+<p>—Morgen?
+</p>
+<p>—Ja.
+</p>
+<p>—Maar hier dan?
+</p>
+<p>—Een getuigschrift is voldoende.
+</p>
+<p>—Dat krijg ik niet.
+</p>
+<p>—Wil ik er een maken voor je?
+</p>
+<p>—Is ’t voor uw vriend?
+</p>
+<p>—Ja. Maar later kan het je toch te pas komen. Geef me papier. Ah! laat me even plaats
+nemen voor ’t bureau van je meester.
+</p>
+<p>—Professor!.… riep de man verschrikt—dat mag niet!
+</p>
+<p>—Ach wat. Ik weet toch alles.
+</p>
+<p>—Ge jaagt mij den dood in. Als Mr. Forster merkt dat gij er gezeten hebt, vermoordt
+hij mij.
+</p>
+<p>—Dan komt ge mij maar dadelijk achterop.;
+</p>
+<p>—Ik màg niet!
+</p>
+<p>—Lafaard! Wel durfdet gij een daad doen die veel erger is.…
+</p>
+<p>—Hoe weet ù dat,—riep de man ineenkrimpende van smart.
+</p>
+<p>—Forster vertelde ’t mij!
+</p>
+<p>—Dat is gemeen!
+</p>
+<p>—Blijft ge dus nog hier?
+</p>
+<p>—Neen!
+</p>
+<p>—Laat mij door! Ga naar het door mij opgegeven adres. Ge zult het er goed hebben.
+</p>
+<p>Raffles wachtte ’t antwoord niet meer af, maar trad brutaalweg de bibliotheek binnen.
+</p>
+<p>Alles was goed gesloten, doch Raffles had op dergelijken tegenslag gerekend. Hij zette
+zijn instrumentje om sloten te openen er op en het bureau, waarin zooveel geheimen
+waren, was voor Raffles publiek eigendom.
+</p>
+<p>Hij, die zoo menigmaal met allerlei dingen in aanraking was geweest, wist natuurlijk
+niet beter te doen dan te zoeken naar ’t een of ander verborgen laadje om te zien
+of hier bewijsstukken in lagen.
+</p>
+<p>Lang mocht hij evenwel niet talmen, want ’t werd tijd om heen te gaan.
+</p>
+<p>Met razende vlugheid doorzocht hij het bureau. Niets te vinden. Misschien was alles
+in de brandkluis van het groote kantoor.
+</p>
+<p>Juist wilde Raffles den boel weer sluiten, toen hij vrij onzacht met zijn linkerhand
+in aanraking kwam met een knopje, dat beschermd werd door een laadje.
+</p>
+<p>Een paneel week op zijde en Raffles zag een met <span class="pageNum" id="pb23">[<a href="#pb23">23</a>]</span>staalplaten bekleede ruimte, waarin papieren lagen.
+</p>
+<p>Zonder zich te bedenken stal hij deze en sloot alles verder zorgvuldig af.
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>Vijf minuten later kwam professor Edenshir met Issi en Charly de trappen af en tien
+minuten later suisde de auto, bestuurd door professor Edenshir, door New-York’s straten
+de pas gehuurde villa tegemoet.
+</p>
+</div>
+</div>
+<div id="ch6" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#ch6.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
+<h2 class="label">ZESDE HOOFDSTUK.</h2>
+<h2 class="main">Een nieuwe staalspeculant.</h2>
+</div>
+<div class="divBody">
+<p class="first">Graaf Timmys zat naast professor Edenshir voor in de auto en merkte met eenige verbazing
+op dat men niet naar het gewone buiten ging van den Russischen gezant.
+</p>
+<p>—’t Is ook een buitengewoon geval—antwoordde Raffles terug.—Zoo direct zijn wij er.
+</p>
+<p>Inderdaad. Raffles reed het park in en voor een allerliefste villa bleef de auto staan.
+</p>
+<p>De deur werd onmiddellijk geopend en het vriendelijke gelaat van een ongeveer veertigjarige
+meid-huishoudster werd zichtbaar.
+</p>
+<p>Tot heden toe liep dus alles goed.
+</p>
+<p>Prachtig zelfs.
+</p>
+<p>Met kalmte en waardigheid bracht men Issi naar een heerlijk groote tuinkamer, waar
+bloemen haar een vriendelijk welkom toeriepen.
+</p>
+<p>Toen dit geregeld was gaf Raffles Charly een wenk en zeide:
+</p>
+<p>—Graaf Timmys, wilt u mij even volgen?
+</p>
+<p>—Gaarne.
+</p>
+<p>Raffles ging naar een klein kamertje dat nergens ramen had. Wel was er een klein smal
+luchtgat, maar meer ook niet. ’t Scheen wel een proviandhokje te zijn, want nergens
+was ook maar een bewijs, dat er ooit iemand langer had vertoefd dan noodig was tot
+het verkrijgen van voorwerpen die daar opgeborgen waren.
+</p>
+<p>Raffles stiet met den voet tegen een soort matras, en hij mompelde: „Ah, toch om gedacht.”
+</p>
+<p>Hij keerde zich om en zeide tegen Timmys:
+</p>
+<p>—Ziehier uw kamer voor dezen nacht, morgen zullen wij nader spreken.
+</p>
+<p>Meteen gaf Raffles hem een duw, hield hem even een watje met vocht, dat een bedwelmenden
+invloed uitoefende, onder den neus en legde hem daarna neer op een matras, dekte hem
+toe met een deken, zette een zeer lange kaars bij hem neer, met allerlei benoodigdheden,
+zooals water, een fleschje wijn, cigaretten, opdat hij zich niet vervelen zou als
+hij ontwaakte.
+</p>
+<p>Raffles met Charly gingen nu naar beneden, en namen afscheid van elkander, met de
+belofte dat Charly zorgvuldig op zou passen, en dat Raffles zoo spoedig mogelijk terug
+zou keeren.
+</p>
+<p>Raffles reed nu met spoed naar het Victoria-Hotel, nadat hij eerst in een garage de
+boodschap achtergelaten had:
+</p>
+<p>—Breng die auto onmiddellijk bij Mr. Forster, „den staalmagnaat”, terug met dezen
+brief:
+</p>
+<p>De brief luidde:
+</p>
+<blockquote>
+<p class="first address">Mr. Forster, bijgenaamd „de Staalmagnaat”.
+</p>
+<p class="salute">Mijnheer!
+</p>
+<p>Hierbij in beleefden dank terug uw auto, welke ik noodig had tot uitvoering van mijn
+plannen.
+</p>
+<p>Professor Edenshir met zijn assistent en uw echtgenoote heb ik gevankelijk als reisgezelschap
+<span class="pageNum" id="pb24">[<a href="#pb24">24</a>]</span>meegenomen bij mijn vertrek naar de oude wereld.
+</p>
+<p>Van mij zult gij, indien ge mij met rust laat, geen last ondervinden in uw poging
+om uw millioenen op een oneerlijke wijze te vermeerderen.
+</p>
+<p class="signed">GRAAF TIMMYS.</p>
+</blockquote><p>
+</p>
+<p>Daarna ging Raffles weer terug naar het Victoria-Hotel, na eerst zorgvuldig de grime
+van professor Edenshir te hebben verwijderd.
+</p>
+<p>Reeds dadelijk bij zijn binnentreden werd hij hartelijk verwelkomd door den directeur
+van het mooie, groote hotel en deze informeerde belangstellend naar het uitstapje,
+dat Lord Divonshart gedaan had in de provincie New-York.
+</p>
+<p>Lord Divonshart ging naar zijn appartementen, en opende nu de stukken, die hij gestolen
+had uit het bureau van Forster.
+</p>
+<p>Getallen … niets dan getallen, die millioenen vertegenwoordigden.…
+</p>
+<p>Maar boven dit alles een plan dat opeens de geheimzinnigheden openden die Forster
+omgaven.
+</p>
+<p>Forster moest al het staal en ijzer, alle grondstoffen aankoopen tot een lagen prijs.
+Hij en een graaf, verbonden aan een der gezantschappen, waren de compagnons in deze
+millioenen-affaire.
+</p>
+<p>Wanneer nu alles in hun handen vereenigd was, zou men invloed gaan uitoefenen op de
+internationale politiek, dat wil zeggen, men zou partij probeeren te trekken van geschillen,
+die tusschen de mogendheden gerezen waren.
+</p>
+<p>Dan zou men aanvankelijk doen alsof de voorraden staal en ijzer gecontracteerd verkocht
+waren aan één mogendheid en de andere zou zeer hooge prijzen gaan besteden voor staal
+en ijzer.
+</p>
+<p>De beurs was op ’t oogenblik wat men in deskundige kringen <i>slap</i> noemt. Alleen iedereen was verbaasd dat Forster door talrijke agenten alles opkocht
+wat ook maar eenigszins dienstig was.
+</p>
+<p>De internationale berichten waren immers zóó rustig dat niemand in de eerste jaren
+althans eenige vrees koesterde dat het tot een oorlog komen zou.
+</p>
+<p>En Forster’s plannen waren zoo geheimzinnig, zóó af, zóó buitengewoon ondoorzichtig,
+dat men met geen mogelijkheid ook maar bij benadering raden kon wat er eigenlijk gebeurde.
+</p>
+<p>Raffles las aandachtig al die plannen, die, hoewel nog geheel onvolledig, hem een
+inzicht gaven in de ploertige wijze van werken, die de „staalmagnaat” er op nahield.
+</p>
+<p>Zorgvuldig borg hij de dingen in een enveloppe weg en sloot ze in een der koffers,
+die op zijn pakkamer stonden.
+</p>
+<p>Toen zette hij zich nader en dacht zeer ernstig na.
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>Forster was thuisgekomen en ging allereerst naar de vertrekken van zijn vrouw.
+</p>
+<p>Niemand was er aanwezig.
+</p>
+<p>Wat kon hier gebeurd zijn?
+</p>
+<p>Een angstig voorgevoel maakte zich meester van Forster.
+</p>
+<p>Hij riep de kamenier bij haar naam, doch kreeg geen enkel antwoord.
+</p>
+<p>Zijn oog viel op een klein briefje, dat op een werktafeltje lag.
+</p>
+<p>Hij rukte het open en las:
+</p>
+<blockquote>
+<p class="first salute">Mijnheer Forster!
+</p>
+<p>Vanmiddag verzocht graaf Timmys mij even een boodschap te doen. Ik ging. Bij mijn
+terugkeer zag ik niemand meer. Zelfs John was vertrokken. De overige bedienden wisten
+van niets en ik deed onderzoek. Het bleek mij dat mevrouw gevlucht is en ik wilde
+mij niet blootstellen aan uw toorn.
+</p>
+<p>Vergeef mij.
+</p>
+<p class="signed">CHARLOTTE,
+<br>kamenier.</p>
+</blockquote><p>
+</p>
+<p>Roerloos stond hij daar.
+</p>
+<p>Eindelijk rilde hij, als schudde hij iets van zich af en liep naar de breede marmeren
+gang.
+</p>
+<p>Met luide stem brulde hij:
+</p>
+<p>—Timmys!… Timmys!!…
+</p>
+<p>De deuren der kamers van het overige dienstpersoneel <span class="pageNum" id="pb25">[<a href="#pb25">25</a>]</span>werden geopend en men snelde naar Forster toe, die nog steeds stond te roepen!…
+</p>
+<p>Niemand kon antwoord geven op de vragen, de driftige vragen van Forster.
+</p>
+<p>Stil!
+</p>
+<p>Een auto reed voor!
+</p>
+<p>Forster zelf vloog naar de deur en liep den chauffeur, die het briefje met de auto
+bracht, bijna omver.
+</p>
+<p>—Vanwaar komt ge?
+</p>
+<p>—Garage „Motor Car’s Cy.”—antwoordde de man.
+</p>
+<p>—Wat moet je?
+</p>
+<p>—Dit briefje geven—zeide de chauffeur nijdig, die alles behalve gesticht was over
+den door Forster gebruikten toon.
+</p>
+<p>Forster las met inspanning het geschrevene.
+</p>
+<p>Hij waggelde naar binnen, zocht een doorgang door de opdringende bedienden en sloot
+met harden slag de deur der bibliotheek.
+</p>
+<p>De beheersching was evenwel <i>te</i> hevig geweest en een groote zwakte kwam over den „staalmagnaat”.
+</p>
+<p>Ruim een uur zat hij zoo.
+</p>
+<p>Toen was het alsof hij opleefde.
+</p>
+<p>—Wat weet die Timmys eigenlijk? Hij weet dat ik in geheime betrekking sta tot enkele
+diplomaten, maar meer ook niet. En dat hij ’t geheele rommeltje heeft meegenomen is
+mij wel. Als alles achter den rug is, en niemand mij meer treffen kan, zoek ik hem
+toch. Nu is het slechts uitstel van executie. Wacht maar, Timmys … Wacht maar!.… Het
+komt wel …
+</p>
+<p>Een vreemde glimlach ontsierde zijn toch al zoo wreed gelaat en het werd er nog onaangenamer
+door.
+</p>
+<p>Forster ging voor zijn bureau staan en drukte op het geheime knopje.…
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>Hij stak de hand uit … tastte driftig in ’t rond … vond niets … stiet een doordringenden
+kreet uit … en sloeg met een harden slag op den grond … bewusteloos.
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>Uren lag hij zoo.
+</p>
+<p>Niemand van het personeel waagde het om binnen te komen en er heerschte een groote
+ontroering bij allen, die in het huis Forster’s waren.
+</p>
+<p>Den volgenden morgen drongen twee bedienden binnen en vonden Forster nog steeds bewusteloos.
+In allerijl werden doktoren geroepen, die onmiddellijk tot behandeling overgingen.
+</p>
+<p>Forster’s sterk gestel was een reden dat eenige uren later hij de oogen opsloeg en
+direct vroeg, zij het dan ook met zwakke stem:
+</p>
+<p>—Alles moet geheim blijven! Beloof me dit.
+</p>
+<p>De doktoren keken elkander aan.
+</p>
+<p>Forster zag dit. Hij werd driftig en riep thans, veel luider:
+</p>
+<p>—Is het al bekend? Vervloekt. Laat mij de couranten zien.
+</p>
+<p>De doktoren probeerden hem te kalmeeren, doch dit ging niet. Ten lange leste besloot
+men de couranten te geven en een hunner las een sensationeel stukje voor, dat dien
+dag aller aandacht getrokken had. Onder het dik gedrukte hoofd: „<i>Een vreemde geschiedenis</i>” meldden de bladen het volgende:
+</p>
+<blockquote>
+<p class="first">Heden is er in de wereld der geldkringen, in de omgeving der speculanten, iets voorgevallen,
+zooals alleen in Amerika, de Nieuwe Wereld, gebeuren kan.
+</p>
+<p>Zoo men weet behoort de „staalmagnaat” Forster tot een der rijkste, zoo niet <i>de</i> rijkste, mannen van onze wereld.
+</p>
+<p>In enkele jaren tijds heeft hij het weten te brengen tot dezen stand, hij die tot
+voor eenige jaren nog als gewoon werkman voor de hoogovens stond.
+</p>
+<p>Met de kracht van een electrische vonk heeft hij zich naar boven gewerkt, maar evenals
+de vonk veel kwaad berokkenen kan, heeft hij ook in zijn omgeving zeer veel leed veroorzaakt.
+Leed aan anderen, leed aan onschuldigen. Iedereen die hem dwarsboomde, iedereen die
+hem op eerlijke wijze bestreed, werd doodeenvoudig „opgeruimd”. Hoe dat opruimen gebeurde,
+weten wij <span class="pageNum" id="pb26">[<a href="#pb26">26</a>]</span>niet te zeggen, niettegenstaande daarover allerlei geruchten de ronde doen.
+</p>
+<p>Wel weten wij dat er een opmerkelijk aantal ongelukken voorviel tijdens de dagen dat
+hij als werkman op de hoogovens werkzaam was. Daarna was hij leider van de groote
+staking, die de ijzer- en staalindustrie enorme nadeelen heeft gebracht. Bij de inwilliging
+der eischen, zagen de directeuren van de verzamelde hoogovens hem in hun midden opgenomen.
+Reeds toen begon de verrader zijn rol te spelen. De arbeiders, wier belangen hij moest
+behartigen, werden ontslagen, omdat machines hun werk verbeterden of vlugger deden.
+Twee jaren nadien kwamen uit Europa onrustbarende berichten. IJzer- en staalprijzen
+stegen per minuut en met millioenen werd er gespeculeerd. Toen was hij het die door
+verzwijging van een draadbericht op één dag heer en meester werd en hoofddirecteur
+der beroemde hoogovens. Doch ook hier speelde hij een dubbele rol. Met geld, verdiend
+door de hem toevertrouwde kapitalen, kocht en verkocht hij privé, met het gevolg dat
+een jaar later hij optrad als ijzer- en staalindustrieel met de nieuwste fabrieken
+en hoogovens.
+</p>
+<p>Forster zat evenwel nog niet stil. Eerzuchtig, hoogmoedig als hij is, streefde hij
+naar wereldheerschappij en verzamelde onder het mom van huisbedienden graven en baronnen
+om zich heen, die in werkelijkheid niets anders schijnen te zijn dan gewetenlooze
+diplomaten.
+</p>
+<p>Een hunner, graaf Timmys, Portugees van geboorte, maar eertijds verbonden aan verschillende
+gezantschappen, is heden met de noorderzon vertrokken.
+</p>
+<p>Hieraan is een inderdaad geheimzinnige geschiedenis verbonden.
+</p>
+<p>Forster hield zijn mooie, jonge vrouw, die vroeger als typiste bij hem was werkzaam
+geweest, gewelddadig gevangen met het gevolg dat een <span class="corr" id="xd33e1183" title="Bron: zenuw-specialiteit">zenuwspecialiteit</span> noodig was om mevrouw Forster’s gezondheid te herstellen.
+</p>
+<p>Gedurende een tweetal dagen is deze specialiteit van goeden naam en faam ten huize
+van Forster geweest. Gisteren schijnt deze specialiteit onheusch te zijn behandeld
+en kreeg hij „toevallig” woorden met graaf Timmys, die een dolk trok en den specialiteit
+te lijf wilde gaan.
+</p>
+<p>Of dit gebeurd is, staat nog niet vast. Wel zijn mevrouw Forster, de zenuwspecialiteit
+en diens assistent met graaf Timmys spoorloos verdwenen.
+</p>
+<p>Evenals een bediende, die al gedurende enkele jaren bij Forster dienstbaar was en
+die door de politie indertijd ijverig gezocht is geworden in verband met een geheime
+moordgeschiedenis op een secretaris van een bekend gezantschap.
+</p>
+<p>Ook de kamenier is vertrokken.
+</p>
+<p>Bij het instellen van een onderzoek bleek het Mr. Forster, dat uit zijn privé-vertrekken
+gestolen zijn zeer belangrijke documenten, waardoor de „staalmagnaat” zoo geweldig
+is geschrokken, dat een aanval van beroerte niet uitbleef.
+</p>
+<p>De doktoren hebben rust voorgeschreven en de verwachtingen zijn van dien aard, dat
+het vermoeden gewettigd mag heeten, dat mr. Forster binnen enkele dagen geheel hersteld
+zal zijn.
+</p>
+<p>Intusschen zien wij vol belangstelling den uitslag van deze vreemde historie tegemoet.</p>
+</blockquote><p>
+</p>
+<p>Forster zweeg lang stil en vroeg: „Hoe weet men dit alles?”
+</p>
+<p>De doktoren moesten het antwoord schuldig blijven en Forster gelastte dat onmiddellijk
+de bedienden ondervraagd zouden worden.
+</p>
+<p>Een hunner wist te vertellen, dat een journalist was wezen vragen naar een en ander,
+maar dat hij niets had te weten kunnen komen.
+</p>
+<p>Op staanden voet werd de man toch ontslagen en Forster gaf bevel dat niemand eenige
+inlichtingen geven mocht.
+</p>
+<p>Dien dag hield Forster het bed.
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>Met zware, sonore slagen klepelde de beursklok <span class="pageNum" id="pb27">[<a href="#pb27">27</a>]</span>van het enorme groote beursgebouw in Wallstreet het aanvangsuur.
+</p>
+<p>Stroomen heeren renden naar binnen, liepen in haastigen pas de portiers voorbij en
+begaven zich allereerst naar de tijdingzalen, waar door middel van electrische „tijdingborden”
+de stand werd aangegeven van de verschillende fondsen die verhandeld werden.
+</p>
+<p>Het was een geraas en geweld, dat hooren en zien verging en nog steeds stroomden nieuwe
+bezoekers binnen.
+</p>
+<p>Overal hoorde men den naam van Forster noemen en vooral in den „staalhoek” was de
+stemming wonderlijk.
+</p>
+<p>De noteeringen waren dien dag buitengewoon laag en menigeen, die in tijden van spanning
+staal gekocht had, zag met bezorgde blikken de verschillende orders na, die blijken
+gaven van buitengewone slapte.
+</p>
+<p>Eenigszins bezijden de groep van staalspeculanten stond een knap, elegant heer met
+een beminnelijken glimlach op de lippen.
+</p>
+<p>’t Scheen wel alsof hij met alles en allen heimelijk spotte, zoo keek hij met een
+zekere minachting neer op al dat gewriemel rond hem heen.
+</p>
+<p>Hij had dien morgen gelezen dat de verhouding tusschen twee Europeesche mogendheden
+minder gunstig was, doch wist ook dat de staal- en ijzernoteeringen geheel in handen
+waren van Forster.
+</p>
+<p>Verschillende agenten kwamen op hem toe.
+</p>
+<p>—Koopen?
+</p>
+<p>—Neen!—klonk het flegmatieke antwoord—ik ben Lord Divonshart met een speciale opdracht
+hier aanwezig. Ik zoek Forster, een uwer groot-industrieelen.
+</p>
+<p>Enkele minuten later was Lord Divonshart, alias Raffles, omringd van de zwendelagenten
+van Forster.
+</p>
+<p>Zij allen hadden, zooals zij beweerden, enorme hoeveelheden staal en ijzer, goede
+kwaliteit, maar tegen zéér hooge prijzen.
+</p>
+<p>Lord Divonshart noteerde steeds maar neer, en ten slotte had hij minstens drie kwart-gedeelte
+van den aanwezigen voorraad gekocht.
+</p>
+<p>Alle verkooporderbriefjes werden geëndosseerd aan de Engelsche bank, die bij informatie
+mededeelde dat ten name van Lord Divonshart een bedrag was gedisponeerd van vijftig
+millioen dollar met een overwaarde, dat wil zeggen crediet van tweehonderd millioen
+dollar.
+</p>
+<p>Groot was de verbazing onder de „staalmannen” bij het hooren van deze sommen en iedereen
+poogde iets naders te vernemen van den geheimzinnigen Lord, die zoo groote koopen
+sloot.
+</p>
+<p>Niets kwam men evenwel te weten en de spanning steeg met ieder oogenblik.
+</p>
+<p>Morgen … morgen!… dan zou men ongetwijfeld meer weten.
+</p>
+<p>Lord Divonshart zat evenwel niet stil. Zoodra de beurs op het daarvoor gestelde uur
+gesloten werd, ging hij naar de fabrieken van Forster toe en vroeg de directie te
+spreken.
+</p>
+<p>Hier zette hij het doel zijner komst uiteen en na een zwaren strijd kreeg hij het
+zoover dat de directeuren, buiten Forster om, een koop afsloten, waarbij Divonshart
+eigenaar werd van de geheele massa staal en ijzer die in voorraad was, en ook de nog
+te maken voorraad gedurende twee jaren was zijn eigendom.
+</p>
+<p>Dit gerucht ging als een loopend vuurtje de beurswereld door en de meest scherpzinnigste
+handelaars waren voor een wijle op het dwaalspoor gebracht.
+</p>
+<p>Toen ’s avonds de beursberichten binnenkwamen bij Forster, hij was op, vreesden de
+doktoren een nieuwen aanval van beroerte, zóó hevig scheen hij getroffen door alles
+wat hij las.
+<span class="pageNum" id="pb28">[<a href="#pb28">28</a>]</span></p>
+</div>
+</div>
+<div id="ch7" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#ch7.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
+<h2 class="label">ZEVENDE HOOFDSTUK.</h2>
+<h2 class="main">Gevallen.</h2>
+</div>
+<div class="divBody">
+<p class="first">Nadat de doktoren Forster gekalmeerd hadden en hem een stillenden drank hadden ingegeven,
+wilde hij hebben dat men onmiddellijk de directie zijner fabrieken liet roepen.
+</p>
+<p>Deze kwam en geen pen ter wereld is in staat te beschrijven de woede, die Forster
+openbaarde. Als een duivel ging hij te keer en toen een der heeren opmerkte dat men
+toch in ieder geval een enorme winst had gemaakt, werd hij zoo boos, dat men vreesde
+voor zijn leven.
+</p>
+<p>En toch.…..
+</p>
+<p>Met ijzeren wilskracht hield hij zich staande en bezwoer dat hij tot iederen prijs
+de staalmarkt terug moest hebben. Hij, hij alleen moest de noteeringen hebben, niemand
+anders.
+</p>
+<p>De telefoon ging over en een der directeuren nam den hoorn ter hand om hem enkele
+oogenblikken later twijfelend aan Forster te geven.
+</p>
+<p>—Men vraagt u zelf!
+</p>
+<p>—Geef hier! Ja. Hallo? Wiedaar?
+</p>
+<p class="tb">…&nbsp;&nbsp;&nbsp;…&nbsp;&nbsp;&nbsp;…&nbsp;&nbsp;&nbsp;…</p><p>
+</p>
+<p>—Ah! Ja, dat is een beroerde geschiedenis. Men heeft gelegenheid gehad.
+</p>
+<p class="tb">…&nbsp;&nbsp;&nbsp;…&nbsp;&nbsp;&nbsp;…&nbsp;&nbsp;&nbsp;…</p><p>
+</p>
+<p>—Wat zegt u? Een Engelsche Lord?
+</p>
+<p class="tb">…&nbsp;&nbsp;&nbsp;…&nbsp;&nbsp;&nbsp;…&nbsp;&nbsp;&nbsp;…</p><p>
+</p>
+<p>—Niet mogelijk. Dat is niet zoo. Ik zal probeeren met den man te handelen. ’t Moet.
+Niet goedschiks, dan maar op een andere manier.
+</p>
+<p>Nog zeer lang bleef Forster aan de telefoon. Men begreep zooveel wel uit het gesprek,
+dat men huiverde bij de plannen van dezen man.
+</p>
+<p>Doch niemand wist dat daar buiten Lord Divonshart, met een instrument, bevestigd aan
+den telefoondraad, alles afluisterde wat er gesproken werd tusschen Forster en zijn
+compagnon … een lid van een gezantschap.
+</p>
+<p>Een half uur later kwam een der directeuren van de Forster hoogovens bij Lord Divonshart
+in het Victoria-Hotel.
+</p>
+<p>—U wenscht?
+</p>
+<p>—Lord, ik kom in opdracht van mijn chef, mr. Forster. Of u onmiddellijk mee wilde
+komen?
+</p>
+<p>—Waarom?
+</p>
+<p>—Mr. Forster is eenigszins ongesteld en wenscht u te spreken.
+</p>
+<p>—Over den koop?
+</p>
+<p>—Ja.
+</p>
+<p>—’t Spijt mij zeer, maar ’t is mij onmogelijk. Wanneer ik mr. Forster hier ontvangen
+kan, zal mij dit zeer aangenaam zijn.
+</p>
+<p>Welke moeite men ook deed, Lord Divonshart, alias Raffles, was niet te bewegen om
+mede te gaan. Hij dacht: „Wanneer ik mij daarheen begeef, keer ik niet meer terug.”
+</p>
+<p>Onverrichter zake keerde de directeur terug.
+</p>
+<p>’t Zal zoowat middernacht geweest zijn, dat een auto stilhield voor het Victoria-Hotel
+en Forster, ondersteund door zijn twee directeuren, binnen trad.
+</p>
+<p>Lord Divonshart moest gewaarschuwd worden.
+</p>
+<p>Deze was nog op, want hij had dit bezoek verwacht.
+</p>
+<p>Forster trad gejaagd binnen.
+</p>
+<p>—Mijnheer—riep hij—u had wel wat meer medelijden mogen hebben.
+</p>
+<p>—Waarom?
+<span class="pageNum" id="pb29">[<a href="#pb29">29</a>]</span></p>
+<p>—Ik ben ziek.
+</p>
+<p>—Toch niet zoo ziek of u kon komen.
+</p>
+<p>—Omdat het van zeer groot belang is.
+</p>
+<p>—Is u een staaleigenaar? Ik koop thans tegen hooge prijzen.
+</p>
+<p>—Ge hebt gekocht.
+</p>
+<p>—Ook dat. Maar nog lang niet genoeg.
+</p>
+<p>In sprakelooze verbazing zag Forster Lord Divonshart aan.
+</p>
+<p>—Moet ge nog meer hebben?
+</p>
+<p>—Ja.
+</p>
+<p>—En ik kwam juist om het terug te koopen.
+</p>
+<p>—Dat is onmogelijk.
+</p>
+<p>—’t Moet.
+</p>
+<p>—Niemand kan mij dwingen.
+</p>
+<p>—Gij hebt misbruik gemaakt van mijn afwezigheid.
+</p>
+<p>—Integendeel. Ik had juist naar u geïnformeerd.
+</p>
+<p>—Doet er niet toe. De koop is ongeldig,
+</p>
+<p>—U vergeet de leveringswet.
+</p>
+<p>—Kan mij niet schelen!
+</p>
+<p>—Dan leg ik morgen beslag op alles.
+</p>
+<p>—Dat kunt ge niet!
+</p>
+<p>—We zullen zien!
+</p>
+<p>—Komt u namens een regeering?
+</p>
+<p>—Namens mezelf.
+</p>
+<p>—Is uw bedoeling geld te verdienen?
+</p>
+<p>—Ja.
+</p>
+<p>—Laat mij ’t dan terugkoopen.
+</p>
+<p>—Welken koers?
+</p>
+<p>—Tien procent hooger dan de uwe.
+</p>
+<p>—Dank u. Wanneer er vandaag of morgen oorlog komt, maak ik minstens honderd procent.
+</p>
+<p>—Er komt geen oorlog!
+</p>
+<p>—Denkt u?
+</p>
+<p>—Dat weet ik zeker!
+</p>
+<p>—Durft u mij dat schriftelijk te geven?
+</p>
+<p>—Als ge mij alles wat ge gekocht hebt terug laat koopen tegen den koers dien ik noemde.
+</p>
+<p>—Neen!
+</p>
+<p>—Wat eischt ge dan?
+</p>
+<p>—Vijftig procent.
+</p>
+<p>—Nooit. Ik geef twintig!
+</p>
+<p>—Geen denken aan!
+</p>
+<p>Lang nog waren de beide mannen bezig. Lord Divonshart, alias Raffles, bleef op zijn
+eisch en in dolle drift gaf Forster zijn toestemming.
+</p>
+<p>Raffles eischte daarvan een onmiddellijke kwitantie op een bank, die direct zou uitbetalen.
+</p>
+<p>Forster schreef een kwitantie van zeven en een half millioen dollar, zijnde het verschil
+tusschen Lord Divonshart’s koop en verkoop. Het koopbriefje van dezen kreeg Forster.
+</p>
+<p>Bovendien schreef Forster een bewijs:
+</p>
+<blockquote>
+<p class="first">Ondergeteekende verklaart hiermede dat hij uit de beste bronnen weet dat er geen oorlog
+komen zal.
+</p>
+<p class="signed">FORSTER.</p>
+</blockquote><p>
+</p>
+<p>Met een glimlach op ’t gelaat liet Raffles Forster uit, die afgemat en uitgeput plaats
+nam in zijn auto.
+</p>
+<p>Den volgenden morgen vroeg haalde Raffles het geld van de bank en deponeerde dat elders.
+</p>
+<p>Daarna ging hij naar het Amerikaansche regeeringsgebouw, waar hij den staatssecretaris
+alles uitvoerig uiteenzette.
+</p>
+<p>Deze telegrafeerde de geheime nota’s, welke noodig waren om met de Europeesche mogendheden
+in contact te komen.
+</p>
+<p>Van dat oogenblik af moest men geduldig afwachten.
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>—De „staal”-beurs opende dien dag met spanning. Er was een enorme vraag naar staal
+en ijzer, doch niemand kon verkoopen. Bijna alles was immers in handen van dien Lord
+Divonshart.
+</p>
+<p>Onbevangen trad hij de beurs binnen en weldra werd hij bestormd met duizenderlei vragen.
+</p>
+<p>Hij baande zich een weg door de rijen bezoekers, en raadde iedereen aan om wat hij
+te verkoopen had, dit op te geven aan de agenten van Forster.
+</p>
+<p>Vreemd genoeg hadden allen een groot vertrouwen in Lord Divonshart.
+<span class="pageNum" id="pb30">[<a href="#pb30">30</a>]</span></p>
+<p>Geen wonder.
+</p>
+<p>Aan allen die hem aanhielden toonde hij Forster’s briefje en vertelde daarbij kalm
+en waardig: „’t Schijnt mij toe dat er iets met Forster gebeuren gaat.”
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>’s Avonds was Forster bezitter van al het staal, dat er op dat oogenblik in Amerika
+voorradig was.
+</p>
+<p>Niettegenstaande hij, zooals hij het zelf noemde, „een strop had van zeven en half
+millioen”, zoo zou hij toch enorme winsten maken … als.…..
+</p>
+<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
+</p>
+<p>Tien dagen later.
+</p>
+<p>Uit de door Raffles gestolen papieren, welke hij gedeponeerd had bij den regeerings-staatssecretaris,
+was het bekend geworden dat enkele groot-kapitalisten in Europa met enkele uit Amerika—onder
+wie allereerst Forster—het daarheen dreven dat er oorlog komen moest.
+</p>
+<p>Er was geknoeid geworden, tusschen deze groot-kapitalisten en diplomaten. Landen waren
+gekocht en verkocht en nu, door één enkelen politieken zet, dreigde er dan werkelijk
+oorlog te komen.
+</p>
+<p>Doch juist op het moment dat de bom te springen stond, greep Amerika in met vaste
+vuist en een onderzoek werd onmiddellijk door alle regeeringen ingesteld.
+</p>
+<p>Enkele opzienbarende arrestaties volgden van mannen die in hooge eer en aanzien stonden.
+</p>
+<p>Telegrammen werden heen en weer gezonden en het gevolg was dat men op den tienden
+dag na Raffles’ koopen op de beurs lezen kon, dat de internationale toestand gezuiverd
+was van alles wat hinderlijk was voor den vrede. En tien tegen één, zoo profeteerden,
+de hoogere staatslieden, dat de vrede voor geruimen tijd bestendigd was.
+</p>
+<p>De beursnoteeringen waren dien dag normaal.
+</p>
+<p>Alleen in den staalhoek was de verontwaardiging hevig en moest deze afdeeling op bevel
+van de overheid gesloten worden.
+</p>
+<p>Forster die de beurs bezocht had, had een goed heenkomen gezocht, en zat thans op
+zijn privé-bureau.
+</p>
+<p>Doch ook hier liet men hem niet met rust en men zocht hem op om onmiddellijke betaling.
+</p>
+<p>De kas werd uitgeput …
+</p>
+<hr class="tb"><p>
+</p>
+<p>En millioenen, die bij het welslagen der voorgenomen plannen zouden binnengestroomd
+zijn, moesten nog betaald worden.
+</p>
+<p>Forster werd wanhopig.
+</p>
+<p>Hij brulde dat men de deuren sluiten zou, maar niemand gaf gehoor aan zijn bevel.
+</p>
+<p>Eindelijk steeg de toestand tot een paniek.
+</p>
+<p>Hevige scènes waren er voorgevallen …
+</p>
+<p>De toestand was niet meer te redden …
+</p>
+<p>Toen greep Forster een revolver.…
+</p>
+<p>Een kleine hoofdwonde scheen een einde gemaakt te hebben aan een geweldig leven!…
+</p>
+</div>
+</div>
+<div id="ch8" class="div1 last-child chapter"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#ch8.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
+<h2 class="label">ACHTSTE HOOFDSTUK.</h2>
+<h2 class="main">Slot.</h2>
+</div>
+<div class="divBody">
+<p class="first">Charly was door Raffles op de hoogte gehouden van alles wat er gebeurde en wist ook
+van den dood van Forster.
+</p>
+<p>„Ik kom—zoo schreef Raffles—morgenochtend. Wij vertrekken dan onmiddellijk, nadat
+ik alles voor onze „patiënt” in orde heb gebracht!”
+<span class="pageNum" id="pb31">[<a href="#pb31">31</a>]</span></p>
+<p>Dit was zoo gebeurd.
+</p>
+<p>Raffles was naar het mooie villatje gekomen, waar Issi nog was.
+</p>
+<p>Ook graaf Timmys was er nog, maar thans in een betere en ruimere kamer, waar hij bediend
+werd door John, die door Charly was aangenomen. Hij deed tevens dienst als bewaker.
+</p>
+<p>Al deze menschen, behalve Charly, wisten nog niets van al het gebeurde.
+</p>
+<p>Raffles ging eerst naar Timmys en deelde hem mede wat er gebeurd was.
+</p>
+<p>—Ik zou je nu kunnen overleveren aan de politie. Dit doe ik niet. Maar ik gelast je
+onmiddellijk je gereed te maken, want ge wordt heden ingescheept naar Europa.
+</p>
+<p>Timmys zweeg.
+</p>
+<p>Hij maakte zich gereed en wachtte daarna af.
+</p>
+<p>Voorzichtig deelde Raffles daarop al het gebeurde mede aan Issi.
+</p>
+<p>Zij zuchtte als een mensch, die verlost wordt van een zwaren last.
+</p>
+<p>Raffles stelde haar toen zeven en een half millioen ter hand, die hij, zooals hij
+zeide, „eerlijk verdiend had”.
+</p>
+<p>Hij gaf John order, zijn meesteres trouw en eerlijk te dienen, vertrouwde Issi toe
+aan de goede zorg der vriendelijke huishoudster, en hoorde niet eens meer de woorden
+van dank, die Issi hem toestamelde.
+</p>
+<p>Timmys nam plaats tegenover Raffles en Charly in een auto, die hem vlug naar Hoboken
+voerde.
+</p>
+<p>Daar lagen de groote mailsteamers, en twee uren later zat Timmys op een Portugeesche
+boot, die reeds onder stoom lag.
+</p>
+<p>—Menschen als hij zijn er genoeg in Amerika.
+</p>
+<p>Toen ging Raffles naar het passagebureau voor Engelsche schepen en terwijl hij twee
+tickets nam voor speciale hutten, zeide hij:
+</p>
+<p>—Op zee zullen wij kunnen rusten van al het werk, dat deze vreemde geschiedenis met
+zich mee bracht. Jammer dat Baxter er niet bij is geweest.
+</p>
+</div>
+</div>
+</div>
+<div class="back">
+<div class="div1 notice"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody">
+<p class="first center">De volgende aflevering (No. 126) bevat:
+</p>
+<p class="center xxl">„Het politie-raadsel”.
+</p>
+</div>
+</div>
+<div class="div1 advertisement"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody">
+<p class="first"></p>
+<div class="table">
+<table class="borderAll">
+<tr>
+<td class="cell-left cell-top vam center">ASTRA Camera’s<br>
+<div class="figure astra-camerawidth"><img src="images/astra-camera.jpg" alt="ASTRA Camera’s" width="166" height="100"></div>
+</td>
+<td class="cell-right cell-top">
+<p class="first large sans center xd33e1424">ONOVERTROFFEN IN KWALITEIT EN AFWERKING!
+</p>
+<p class="small sans">Geschikt zoowel voor den beginner als voor meer of vergevorderden. Klap-model. Elke
+Camera is voorzien van 3 losse metalen plaathouders in taschje.
+</p>
+<div class="table">
+<table class="nestedTable small xd33e1428">
+<tr>
+<td class="cell-left cell-top">Model </td>
+<td class="center cell-top">II </td>
+<td class="center cell-top">III </td>
+<td class="center cell-top">IV </td>
+<td class="center cell-right cell-top">IVa</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="cell-left cell-bottom">Prijs </td>
+<td class="center cell-bottom">ƒ&nbsp;18.75 </td>
+<td class="center cell-bottom">ƒ&nbsp;25.50 </td>
+<td class="center cell-bottom">ƒ&nbsp;46.— </td>
+<td class="center cell-right cell-bottom">ƒ&nbsp;93.—</td>
+</tr>
+</table>
+</div><p>
+</p>
+<p class="small sans xd33e1457">Alle Camera’s zijn voorzien van volledige gebruiksaanwijzing.
+</p>
+</td>
+</tr>
+<tr>
+<td colspan="2" class="colspan cell-left cell-right cell-bottom">
+<p class="first xd33e1461">VOLLEDIGE UITRUSTING in Stevigen mooien doos, waarin ook plaats is voor een der bovengenoemde
+Camera’s kost slechts ƒ&nbsp;12.—
+</p>
+<p class="small">Deze uitrusting bevat volledig alles wat men in den eersten tijd noodig heeft en ook
+een stevig metalen statief.
+</p>
+<p class="small">Zendingen vinden plaats onder rembours. Naar het buitenland en de Koloniën tegen vooruitzending
+van het bedrag.
+</p>
+<p class="center large xd33e1467">E. FISCHEL Jr. 88 GELDERSCHEKADE. AMSTERDAM.</p>
+</td>
+</tr>
+</table>
+</div><p>
+</p>
+</div>
+</div>
+<p><span class="pageNum" id="pb32">[<a href="#pb32">32</a>]</span></p>
+<div class="div1 advertisement"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody">
+<p class="first center xxxl sans bold">ACHTER DE SCHERMEN.
+</p>
+<p class="center xl sans bold">Onthullingen van een Diplomaat.
+</p>
+<p class="center sans bold">door
+</p>
+<p class="center sans xxl">BARON FELIX AMELLA.
+</p>
+<p>Deze <b>wekelijks</b> verschijnende romans, volgens <b>authentieke</b> gegevens bewerkt, brengen in <b>boeienden</b> vorm <b>onthullingen</b> van <b>Hofgeheimen, gebeurtenissen in Politieke Kringen</b>, welke alléén aan ingewijden tot nu toe bekend waren.
+</p>
+<p>Deze romans behandelen <b>niet den oorlog</b>, maar datgene wat in verband daarmede <b>achter de schermen</b> is voorgevallen en nog gebeurt. Dit alles geschreven in
+</p>
+<p class="center xl sans bold">boeiend romantischen stijl.
+</p>
+<p>ELKE AFLEVERING IS 32 PAGINA’S GROOT 4<sup>o</sup> FORMAAT, <br>BEVAT EEN AFGEROND VERHAAL <br>EN IS IN FRAAI <span class="corr" id="xd33e1516" title="Bron: GEILLUSTREERDEN">GEÏLLUSTREERDEN</span> OMSLAG, <br>terwijl de tekst door <b>teekeningen</b> wordt opgeluisterd, waarvoor de medewerking werd verkregen van den bekenden illustrator
+<span class="ex"><b>DAAN HOEKSEMA</b></span>.
+</p>
+<p class="center xl sans bold">Prijs per nummer 10 cents.
+</p>
+<p class="center sans bold">Verkrijgbaar
+</p>
+<p class="center large sans bold">aan alle Stations, Kiosken en bij den Boekhandel
+</p>
+<p class="center sans bold">alsmede bij de uitgevers
+</p>
+<p class="center large sans bold">ROMAN- BOEK- EN <span class="corr" id="xd33e1540" title="Bron: KUNSTHHANDEL">KUNSTHANDEL</span> <br>HEERENGRACHT 313, AMSTERDAM.
+<span class="pageNum" id="pb33">[<a href="#pb33">33</a>]</span></p>
+</div>
+</div>
+<div class="div1 advertisement bold blue"><span class="pageNum">[<a title="Ga naar de inhoudsopgave" href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody">
+<p class="first"></p>
+<div class="figure ad-enr-imgwidth"><img src="images/ad-enr.png" alt="Burgers Burgers E N R" width="552" height="720"></div><p>
+</p>
+<p class="center xl">Alle <span class="ex">verandering</span> is geen <span class="ex">verbetering</span>. <br>Maar één verandering is
+</p>
+<p class="center xxl">ALTIJD
+</p>
+<p class="center xl">een <span class="ex">verbetering</span>, n.l. wanneer ge van Rijwiel verandert en een
+</p>
+<p class="center xxl sans"><span class="sc">Burgers</span> <br>E.&nbsp;N. R.
+</p>
+<p class="center xl">neemt. Neem de proef eens.
+</p>
+</div>
+</div>
+<div class="div1" id="toc">
+<h2 class="main">Inhoudsopgave</h2>
+<table>
+<tr id="ch1.toc" class="tocLevel0">
+<td class="tocDivNum">I. </td>
+<td class="tocDivTitle"><a href="#ch1">De Staalmagnaat van New-York.</a></td>
+<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch1">1</a></td>
+</tr>
+<tr id="ch2.toc" class="tocLevel0">
+<td class="tocDivNum">II. </td>
+<td class="tocDivTitle"><a href="#ch2">De macht van het geld.</a></td>
+<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch2">7</a></td>
+</tr>
+<tr id="ch3.toc" class="tocLevel0">
+<td class="tocDivNum">III. </td>
+<td class="tocDivTitle"><a href="#ch3">Professor Edenshir.</a></td>
+<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch3">11</a></td>
+</tr>
+<tr id="ch4.toc" class="tocLevel0">
+<td class="tocDivNum">IV. </td>
+<td class="tocDivTitle"><a href="#ch4">Raffles doet een ontdekking.</a></td>
+<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch4">15</a></td>
+</tr>
+<tr id="ch5.toc" class="tocLevel0">
+<td class="tocDivNum">V. </td>
+<td class="tocDivTitle"><a href="#ch5">De ontvluchting van Issi.</a></td>
+<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch5">19</a></td>
+</tr>
+<tr id="ch6.toc" class="tocLevel0">
+<td class="tocDivNum">VI. </td>
+<td class="tocDivTitle"><a href="#ch6">Een nieuwe staalspeculant.</a></td>
+<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch6">23</a></td>
+</tr>
+<tr id="ch7.toc" class="tocLevel0">
+<td class="tocDivNum">VII. </td>
+<td class="tocDivTitle"><a href="#ch7">Gevallen.</a></td>
+<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch7">28</a></td>
+</tr>
+<tr id="ch8.toc" class="tocLevel0">
+<td class="tocDivNum">VIII. </td>
+<td class="tocDivTitle"><a href="#ch8">Slot.</a></td>
+<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch8">30</a></td>
+</tr>
+</table>
+</div>
+<div class="transcriberNote">
+<h2 class="main">Colofon</h2>
+<h3 class="main">Codering</h3>
+<p>Dit boek is weergegeven in oorspronkelijke schrijfwijze. Afgebroken woorden aan het
+einde van de regel zijn stilzwijgend hersteld. Kennelijke zetfouten in het origineel
+zijn verbeterd. Deze verbeteringen zijn aangegeven in de colofon aan het einde van
+dit boek.</p>
+<h3 class="main">Documentgeschiedenis</h3>
+<ul>
+<li>2025-03-09 Begonnen.
+</li>
+</ul>
+<h3 class="main">Verbeteringen</h3>
+<p>De volgende 23 verbeteringen zijn aangebracht in de tekst:</p>
+<table class="correctionTable">
+<tr>
+<th>Bladzijde</th>
+<th>Bron</th>
+<th>Verbetering</th>
+<th>Bewerkingsafstand</th>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e139">1</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">gracie</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">gratie</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e181">2</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl"> ..</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">…</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e249">4</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">ulti-millionnairs</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">multi-millionnairs</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e341">6</a>, <a class="pageref" href="#xd33e740">16</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">millionair</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">millionnair</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e373">7</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">antwoorde</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">antwoordde</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e402">8</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">étagè</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">étage</td>
+<td class="bottom">1 / 0</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e420">8</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">mij</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">mijn</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e429">8</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">verwondert</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">verwonderd</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e434">9</a>, <a class="pageref" href="#xd33e437">9</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">jou</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">jouw</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e451">9</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">
+[<i>Niet in bron</i>]
+</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">.</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e469">9</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">ulti-millionairs</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">multi-millionnairs</td>
+<td class="bottom">2</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e478">10</a>, <a class="pageref" href="#xd33e793">17</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">millionairs</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">millionnairs</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e532">11</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">tenminst</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">tenminste</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e589">12</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">werkman-millionair</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">werkman-millionnair</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e694">14</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">staal-magnaat</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">staalmagnaat</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e722">15</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">Edinshir</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">Edenshir</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e924">20</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">.</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">,</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e1183">26</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">zenuw-specialiteit</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">zenuwspecialiteit</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e1516">32</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">GEILLUSTREERDEN</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">GEÏLLUSTREERDEN</td>
+<td class="bottom">1 / 0</td>
+</tr>
+<tr>
+<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd33e1540">32</a></td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">KUNSTHHANDEL</td>
+<td class="width40 bottom" lang="nl">KUNSTHANDEL</td>
+<td class="bottom">1</td>
+</tr>
+</table>
+</div>
+</div>
+<div style='text-align:center'>*** END OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK 75575 ***</div>
+</body>
+</html>
+
diff --git a/75575-h/images/ad-enr.png b/75575-h/images/ad-enr.png
new file mode 100644
index 0000000..d1a2e67
--- /dev/null
+++ b/75575-h/images/ad-enr.png
diff --git a/75575-h/images/astra-camera.jpg b/75575-h/images/astra-camera.jpg
new file mode 100644
index 0000000..4e21983
--- /dev/null
+++ b/75575-h/images/astra-camera.jpg
diff --git a/75575-h/images/favicon.jpg b/75575-h/images/favicon.jpg
new file mode 100644
index 0000000..2e0b148
--- /dev/null
+++ b/75575-h/images/favicon.jpg
diff --git a/75575-h/images/lordlister0125-front.jpg b/75575-h/images/lordlister0125-front.jpg
new file mode 100644
index 0000000..e5c7ed4
--- /dev/null
+++ b/75575-h/images/lordlister0125-front.jpg
diff --git a/75575-h/images/p0125-01.png b/75575-h/images/p0125-01.png
new file mode 100644
index 0000000..8b1aeba
--- /dev/null
+++ b/75575-h/images/p0125-01.png
author	nfenwick <nfenwick@pglaf.org>	2025-03-09 18:21:06 -0700
committer	nfenwick <nfenwick@pglaf.org>	2025-03-09 18:21:06 -0700
commit	790ee679830d380acf9e650e13f65587d6fb48c0 (patch)
tree	0a172e48bf2a021697e8d33d30d5a3425ef3286d /75575-h