diff options
Diffstat (limited to 'old')
| -rw-r--r-- | old/20110819-37131-0.txt | 11408 | ||||
| -rw-r--r-- | old/20110819-37131-0.zip | bin | 0 -> 124818 bytes |
2 files changed, 11408 insertions, 0 deletions
diff --git a/old/20110819-37131-0.txt b/old/20110819-37131-0.txt new file mode 100644 index 0000000..9c485af --- /dev/null +++ b/old/20110819-37131-0.txt @@ -0,0 +1,11408 @@ +The Project Gutenberg EBook of Cyrano de Bergerac, by Edmond Rostand + +This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with +almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or +re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included +with this eBook or online at www.gutenberg.org + + +Title: Cyrano de Bergerac + +Author: Edmond Rostand + +Translator: George Stratigis + +Release Date: August 19, 2011 [EBook #37131] + +Language: Greek + +Character set encoding: UTF-8 + +*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK CYRANO DE BERGERAC *** + + + + +Produced by Sophia Canoni + + + + +Note: The tonic system has been changed from polytonic to monotonic. +The spelling of the book has not been changed otherwise. Bold words +are included in & + +Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε +μονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως +έχει. Λέξεις με έντονους χαρακτήρες περικλείονται σε &. + + + +ΕΔΜΟΝΔΟΥ ΡΟΣΤΑΝ + + + +ΣΥΡΑΝΟ +ΔΕ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ + +ΕΜΜΕΤΡΟΝ ΗΡΩΙΚΟΝ ΔΡΑΜΑ + +ΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΕΝΤΕ + +ΜΕΤΑΦΡΑΣΘΕΝ +ΥΠΟ +ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΗ + +ΕΚΔΟΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ + +ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ +ΕΚΔΟΤΗΣ: ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΣ +ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ «ΕΣΤΙΑΣ», ΣΤΑΔΙΟΥ 44 +1921 + + + + +ΕΔΜΟΝΔΟΥ ΡΟΣΤΑΝ + +ΣΥΡΑΝΟ +ΔΕ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ + +ΕΜΜΕΤΡΟΝ ΗΡΩΙΚΟΝ ΔΡΑΜΑ +ΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΕΝΤΕ + +ΜΕΤΑΦΡΑΣΘΕΝ ΥΠΟ +ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΗ + +ΕΚΔΟΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ + +ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ +ΕΚΔΟΤΗΣ: I Ω Α Ν Ν Η Σ Δ. Κ Ο Λ Λ Α Ρ Ο Σ +ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ, ΣΤΑΔΙΟΥ 44 + + + +ΠΡΟΣΩΠΑ + + + +ΣΥΡΑΝΟ ΔΕ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ Ψιλός ιππεύς +ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΔΕ ΝΕΒΙΓΕΤ Ο θυρωρός +ΚΟΜΗΣ ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ Ο αστός +ΡΑΓΚΕΝΩ Ο υιός του +ΛΕΜΠΡΕΤ Είς νυκτοκλέπτης +Ο ΛΟΧΑΓΟΣ ΚΑΡΜΠΟΝ Είς θεατής +ΔΕ ΚΑΣΤΕΛ ΖΑΛΟΥ Είς φύλαξ +Οι επίλεκτοι Είς καπουτσίνος +ΛΙΝΙΕΡ Ο παίκτης του οξυαύλου +ΔΕ ΒΑΛΒΕΡΤ Δύο μουσικοί +Πρώτος μαρκήσιος Οι ποιηταί +Δεύτερος μαρκήσιος Οι ζαχαροπλάσται +Τρίτος μαρκήσιος ΡΟΞΑΝΗ +ΜΟΝΦΛΕΡΥ Η αδελφή ΜΑΡΘΑ +ΜΠΕΛΡΟΖ ΛΙΖΑ +ΖΟΝΔΕΛΕ Η πράτρια +ΚΥΖΗ Η μήτηρ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ +ΜΠΡΙΣΑΓΙ Η ακόλουθος +Είς οχληρός Η αδελφή ΚΛΑΡΑ +Είς σωματοφύλαξ Μία ηθοποιός +Έτερος » Οι ακόλουθοι +Αξιωματικός Ισπανός Η ανθοπώλις + +Το πλήθος, αστοί, μαρκήσιοι, σωματοφύλακες, νυκτοκλέπται, +ζαχαροπλάσται, ποιηταί, επίλεκτοι. Γασκόνοι, ηθοποιοί, τα βιολιά, +ακόλουθοι, παιδία, στρατιώται Ισπανοί, θεαταί, κομψευόμεναι, +ασταί, καλογραίαι κτλ. + + + +(Αι τέσσαρες πρώται πράξεις τω 1650, η πέμπτη τω 1655) + + + +Απαγορεύεται η από σκηνής διδασκαλία άνευ της ρητής συγκαταθέσεως +του μεταφραστού. + + + +ΕΙΣ ΤΟΝ +ΑΓΑΠΗΤΟΝ ΜΟΥ +ΑΔΕΛΦΟΝ +ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΝ + + + +ΠΡΑΞΙΣ ΠΡΩΤΗ + + + +ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΣ ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΡΩ ΤΗΣ ΒΟΥΡΓΟΥΝΔΙΑΣ + +Η αίθουσα του Μεγάρω της Βουργουνδίας τω 1640. Είδος παραπήγματος +του παιγνιδίου της σφαίρας διασκευασθέντος και εξωραϊσθέντος δια +παραστάσεις. + +Η αίθουσα είνε μακρόν τετράγωνον. Φαίνεται λοξώς, εις τρόπον ώστε +μία εκ των πλευρών αποτελεί το βάθος, το οποίον αναχωρεί εκ του +πρώτου επιπέδου, δεξιόθεν, και βαίνει προς το τελευταίον +επίπεδον, αριστερόθεν, διά να σχηματίση γωνίαν μετά της σκηνής, +παρουσιαζούσης τετμημένον ρόμβον. + +Η σκηνή αύτη εμφράττεται, εκατέρωθεν, κατά μήκος των παρασκηνίων, +υπό εδωλίων. Η αυλαία σχηματίζεται υπό δύο εμπετασμάτων, +δυναμένων να διανοιχθώσιν. Άνωθεν του μανδύου του Αρλεκίνου, τα +βασιλικά οικόσημα. Κατέρχεταί τις από της εξέδρας προς την +αίθουσαν διά ευρειών βαθμίδων. Εκατέρωθεν των βαθμίδων τούτων, η +θέσις των βιολίων. Σειρά λαμπάδων. + +Δύο σειραί υπερκειμένων πλαγίων περιστυλίων. Η ανωτέρα σειρά +διαιρείται εις θεωρεία. Ουδεμία έδρα εις την πλατείαν, ήτις είνε +αυτή η σκηνή του θεάτρου. Εις το βάθος της πλατείας ταύτης, +δηλαδή δεξιόθεν, υπάρχουσιν θρανία τινα σχηματίζοντα βαθμίδας και +υπό κλίμακα φέρουσαν προς τας ανωτέρας θέσεις, και φαινομένην +ολίγον μόνον, υπάρχει είδος κυλικείου κεκοσμημένου υπό μικρών +πολυελαίων, ανθοδοχείων, κρυσταλλίνων ποτηρίων, πινακίων με +πλακούντας, φιαλιδίων κτλ. εις το βάθος, εν τω μέσω, υπό την +στοάν των θεωρείων, η είσοδος του θεάτρου. Μεγάλη θύρα +ημιάνοικτος διά ναφίνη δίοδον εις τους θεατάς. Επί των φύλλων της +θύρας ταύτης, ως και εις διαφόρους γωνίας, και άνωθεν του +κυλικείου, ερυθρά προγράμματα επί των οποίων αναγινώσκει τις: Η +ΚΛΟΡΙΣΗ. + +Κατά την ύψωσιν της αυλαίας, η αίθουσα ευρίσκεται ημίφωτος, κενή +εισέτι. Οι πολυέλαιοι είνε καταβιβασμένοι εις το μέσον της +πλατείας, έτοιμοι όπως αναφθώσι. + + + + +ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ + + + +ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ, φθάνει ολίγον κατ' ολίγον. ΙΠΠΕΙΣ, ΑΣΤΟΙ, ΘΕΡΑΠΟΝΤΕΣ, +ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ, ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ, ο ΘΥΡΩΡΟΣ κλπ. Έπειτα οι ΜΑΡΚΗΣΙΟΙ, +ΚΥΖΗ, ΜΠΡΙΣΑΓΙ, η ΠΡΑΤΡΙΑ, τα ΒΙΟΛΙΑ κτλ. + +(Ακούεται όπισθεν της θύρας θόρυβος φωνών, έπειτα είς ΙΠΠΕΥΣ +εισέρχεται αποτόμως). + + Ο ΘΥΡΩΡΟΣ ακολουθών αυτόν. +Στάσου! τα δεκαπέντε σου σολδία! + + ΙΠΠΕΥΣ + Μπαίνω τζάμπα! + + Ο ΘΥΡΩΡΟΣ +Και διατί; + + ΙΠΠΕΥΣ + Είμ' ελαφρός ιππεύς του Βασιλέως! + + Ο ΘΥΡΩΡΟΣ, προς άλλον ιππέα, όστις μόλις εισήλθε +Σεις; + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΙΠΠΕΥΣ + Δεν πληρόνω. + + Ο ΘΥΡΩΡΟΣ + Αλλά πώς . . . + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΙΠΠΕΥΣ + Είμαι σωματοφύλαξ! + + ΠΡΩΤΟΣ ΙΠΠΕΥΣ προς τον δεύτερον. +Στας δυο αρχίζουν μοναχά. Είν' άδεια η πλατεία. +Έλα να παίξουμε σπαθί. + +(Ξιφασκούσι με ξίφη τα οποία είχον φέρει). + + ΘΕΡΑΠΩΝ εισερχόμενος. + Φλαγγίνε!. .. . Ψιτ!. .. . + + ΕΤΕΡΟΣ μόλις εισελθών. + Καμπάνη!.. . + + Ο ΠΡΩΤΟΣ, δεικνύων εις αυτόν παιγνίδια, τα οποία εξάγει εκ +του εσωκαρδίου του. + +Χαρτιά και κύβους. + +(Κάθηται κατά γης). + + Παίζουμε; + + Ο ΔΕΥΤEΡΟΣ κάθηται επίσης· + Βεβαίως, κατεργάρη! + + Ο ΠΡΩΤΟΣ σύρων εκ του θυλακίου του τεμάχιον κηρίου, το οποίον +ανάπτων κολλά επί της γης. +Έκλεψ' απ' τον αφέντη μου κερί ένα κομμάτι. + + ΦΡΟΥΡΟΣ προς μίαν ανθοπώλιδα πλησιάζουσαν +Καλά 'κανες που ήλθες πριν νανάψουνε τα φώτα. + +(Περιπτύσσεται την οσφύν της) + + ΕΙΣ ΤΩΝ ΞΙΦΟΜΑΧΩΝ, κτυπηθείς. +Μ' εύρες! + + ΕΙΣ ΤΩΝ ΧΑΡΤΟΠΑΙΚΤΩΝ + Σπαθί! + + Ο ΦΡΟΥΡΟΣ καταδιώκων την ανθοπώλιδα· + Ένα φιλί! + + ΑΝΘΟΠΩΛΙΣ + Μας βλέπουν!.. . + + Ο ΦΡΟΥΡΟΣ, σύρων αυτήν εις σκοτεινήν γωνίαν. + Μη φοβάσαι!.. . + + ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΙΣ, καθήμενος κατά γης μετ' άλλων φερόντων τροφάς. +'Σάν έρχεται προτήτερα κανείς μπορεί να τρώγη. + + ΕΙΣ ΑΣΤΟΣ, οδηγών τον υιόν του. +Παιδί μου, ας καθήσωμεν εδώ. + + ΕΙΣ ΧΑΡΤΟΠΑΙΚΤΗΣ + Τρία του άσσου! + + ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΙΣ, εξάγων φιάλην υπό τον μανδύαν και καθήμενος· +Ο μέθυσος πρέπει να πιή βουργουνδικό κρασάκι.. . + +(πίνει) + +Μέσα εις το βουργουνδικό Παλάτι .. . + + Ο ΑΣΤΟΣ, προς τον υιόν του. + Δεν νομίζεις, +Πούσαι σε μέρος άσχημο; + +(Δεικνύει διά της ράβδου του τον μέθυσον) + + Μέθυσοι!.. . + +(οπισθοχωρεί, είς εκ των ξιφομάχων τον ωθεί) + + Ξιφομάχοι! + +(πίπτει εν μέσω των χαρτοπαικτών). + +Και χαρτοπαίκτες! + + Ο ΦΡΟΥΡΟΣ, όπισθέν του, ακκιζόμενος με την γυναίκα. + Ένα φιλί! + + Ο Αστός απομακρύνων ζωηρώς τον υιόν του. + Ντροπές! Κι' όταν θυμάμαι +Πως τον Ροτρύ επαίξανε 'στή σάλα αυτή, παιδί μου! + + Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ +Και τον Κορνήλιον! + + ΟΜΙΛΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝ, κρατουμένων διά των χειρών εισέρχεται +χορεύων φαρανδόλαν και άδων. + Τρα λα λα λα λα λα λα λέρα . . . + + Ο ΘΥΡΩΡΟΣ αυστηρώς προς τους ακολούθους. +Ακόλουθοι, όχι σκάνδαλα! + + ΠΡΩΤΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ μετά δήθεν τρωθείσης αξιοπρεπείας. + Κύριε! Τι υποψία! + +(Ζωηρώς προς τον δεύτερον, μόλις ο θυρωρός έστεψε τα νώτα). + +Μήπως σου 'βρίσκεται κλωστή; + + Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Μαζύ με το αγκίστρι. + + Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ +Μπορεί κανείς από ψηλά περούκες να ψαρέψη. + + ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ, έχων πέριξ του πολλούς ανθρώπους υπόπτου +φυσιογνωμίας. +Λοιπόν ελάτε την κλεψιά, μικροί μου, να σας μάθω, +Αφού για πρώτη κλέβετε φορά . . . + + Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, κραυγάζων προς άλλους ακολούθους +λαβόντας θέσιν εις τας ανωτέρας σειράς. + Αι! καλαμάκια +Μην έχη από σας κανείς; + + ΤΡΙΤΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, άνωθεν. + Μαζύ με τα μπιζέλια. + +(Φυσά και τους κτυπά με τα μπιζέλια). + + Ο ΥΙΟΣ προς τον πατέρα. +Και τι θα παίξουν σήμερα; + + Ο ΑΣΤΟΣ + Κ λ ο ρ ί σ η ν. + + Ο ΥΙΟΣ + Τίνος είνε; + + Ο ΑΣΤΟΣ +Είνε του Βαλτασάρ Μπαρό! Είνε ωραίο δράμα! . . . + +(Ανέρχεται, λαμβάνων τον βραχίονα του υιού του). + + ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ, εις τους ακολούθους του, +Των μανικιών να κόβετε προ πάντων της νταντέλες! + + ΕΙΣ ΘΕΑΤΗΣ, προς έτερον δεικνύων εις αυτόν μίαν υψηλήν +γωνίαν. +'Κεί πάνω ήμουνα 'στού Σ ι δ την πρώτη! + + Ο ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ, κάμνων διά των δακτύλων του το σημείον της +κλοπής. + Τα ρολόγια . . . + + Ο ΑΣΤΟΣ, κατερχόμενος πάλιν προς τον υιόν του. +Θα 'δής ηθοποιούς πολύ ενδόξους . . . + + Ο ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ, κάμων χειρονομίαν ότι εξάγει τι διά λαθραίων +κινήσεων. + Τα μανδύλια . . . + + Ο ΑΣΤΟΣ +Τον Μονφλερύ . . . + + ΚΑΠΟΙΟΣ, κραυγάζων εκ της ανωτέρας σειράς. + Ανάψατε λοιπόν τους πολυελαίους! . . . + + Ο ΑΣΤΟΣ +Τον Μπελερόζ, Επύ, Μπωπρέ και Ζονδελέ. + + ΕΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, εις την πλατείαν. + Α! να την! +Εφάνηκεν η πράτρια! + + Η ΠΡΑΤΡΙΑ, εμφανιζομένη όπισθεν του κυλικείου. +Πάρετε πορτοκάλια, +Γάλα, βατόμουρο, ξυνό από το κίτρο . . . + +(Θόρυβος εις την θύραν). + + ΦΩΝΗ ΟΞΕΙΑ + Τόπον, +Ζώα! + + Ο ΘΕΡΑΠΩΝ, έκπληκτος. + Πώς; οι μαρκήσιοι εις την πλατείαν! + + ΑΛΛΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ + Ίσως +Για μια στιγμή. + +(Εισέρχεται όμιλος μικρών μαρκησίων). + + ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ, βλέπων την αίθουσαν ημίκενον + Πώς; φθάνομεν ως έμπορ' υφασμάτων. +Χωρίς νανησυχήσουμε κανένα και τα πόδια +Του κόσμου να πατήσουμε; Πφ! είνε αηδία! + +(Ευρίσκεται ενώπιον άλλων ευγενών προ ολίγου εισελθόντων), + +Κυζή! Μπρισάγι! + + ΚΥΖΗ + Πιστοί εμείς! . . . προτού τα φώτ' ανάψουν, +Εφθάσαμεν. + + ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Α! μη ρωτάς! μου έρχεται να σκάσω . . . + + ΕIΣ ΑΛΛΟΣ +Παρηγορήσου, φίλε μου, ο φανοκόρος φθάνει. + + ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ, χαιρετίζον την είσοδον του φανοκόρου +Α! + +(Συναθροίζονται πέριξ των πολυελαίων, τους οποίους ανάπτει. +Πρόσωπά τινα λαμβάνουσι θέσιν εις τα θεωρεία. Ο Λινιέρ εισέρχεται +εις την πλατείαν δίδων τον βραχίονα εις τον Χριστιανόν δε +Νεβιγέτ. Ο Λινιέρ, με τα ενδύματά του εν αταξία, έχει +φυσιογνωμίαν οινόφλυγος διακεκριμένου. Ο Χριστιανός, ενδεδυμένος +κομψώς, αλλ' όχι κατά τον συρμόν, φαίνεται αφηρημένος και +παρατηρεί τα θεωρεία). + + + +ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ + + + +Οι αυτοί, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΛΙΝΙΕΡ, έπειτα ΡΑΓΚΕΝΩ και ΛΕΜΠΡΕΤ + + ΚΥΖΗ +Ο Λινιέρ! + + ΜΠΡΙΣΑΓΙ + Αμέθυστος ακόμη! . . . + + ΛΙΝΙΕΡ, χαμηλοφώνως προς τον Χριστιανόν, + Επιθυμείτε +Να σας συστήσω προς αυτούς; + +(Σημείον συγκαταθέσεως του Χριστιανού). + + Δε Νεβιγέτ, βαρώνος. + +(Χαιρετισμοί) + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ, επευφημεί την ανύψωσιν του αναφθέντος πολυελαίου. +Α! + + ΚΥΖΗ, προς τον Μπρισάγι παρατηρών τον Χριστιανόν. + Κεφαλή ωραία. + + Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ, όστις ήκουσε. + Χμ! + + ΛΙΝIΕΡ, παρουσιάζων προς τον Χριστιανόν. + Οι κύριοι δε Μπρισάγι +και δε Κυζή . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ υποκλινόμενος. + Χαίρω πολύ! + + ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ εις τον δεύτερον. + Είν' αρκετά ωραίος, +Μα δεν φορεί ενδύματα της τελευταίας μόδας. + + ΛΙΝΙΕΡ, προς τον Κυζή. +Εκ της Τουραίνης έφθασεν ο κύριος; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Ναι, μόλις +Είμαι προ είκοσι ημερών εις Παρισίους μόνον. +Και αύριον εις την φρουράν των επιλέκτων 'μπαίνω. + + ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ, παρατηρών τα πρόσωπα τα εισερχόμενα εις τα +θεωρεία. +Ιδού η πρόεδρος Ομπρύ! + + Η ΠΡΑΤΡΙΑ + Πάρετε πορτοκάλια, +Γάλα . . . + + ΤΑ ΒΙΟΛΙΑ, χορδιζόμενα. + Λα . . . λα . . . + + ΚΥΖΗ, προς τον Χριστιανόν δεικνύων εις αυτόν την πληρουμένην +αίθουσαν. + Κόσμος! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ω ναι, πολύς! + + ΠΡΩΤΟΣ ΜΛΡΚΗΣΙΟΣ + Όλα τα κάλλη! + +(Ονομάζουσι τας γυναίκας, εφ' όσον εισέρχονται πολυτελώς +ενδεδυμέναι εις τα θεωρεία. Χαιρετισμοί, αντιχαιρετισμοί μετά +μειδιαμάτων). + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ +Να! αι Κυρίαι Γκεμενέ . . . + + ΚΥΖΗ + Μποά Δωφέν . . . + + ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Παληά μας +Αγάπη . . . + + ΜΠΡΙΣΑΓΙ + Η Σαβινύ . . . + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Οπού με της καρδιές μας παίζει! + + ΛΙΝΙΕΡ +Μπα! έφθασεν ο κύριος Κορνήλιος εκ Ρουένης. + +Ο ΝΕΟΣ, προς τον πατέρα του. +Όλ' η Ακαδημία μας εδώ 'νε; + + Ο ΑΣΤΟΣ + Αλλά . . . βλέπω +Μέλη πολλά. Να ο Μποδύ, Μπουσά, και δε Λασάμπρε +Πορσέρ, Μπουρζέ και Κολυμβύ, Μπουρδόν, Αμπώ. Είν' όλα +Τα ονόματα οπού κανέν ποτέ δεν θ' αποθάνη. +Ω! τι ωραίον! + + ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Προσοχή! Αι κομψευόμεναί μας +Κάθηνται. Η Βαρθεναΐς και η Ουριμεδόντη, +Η Κασσανδάς, Φελιξερή . . . + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Ω! τα επώνυμά των, + Θεέ μου, είν' εξαίρετα! Μα τα γνωρίζεις όλα, +Μαρκήσιε; + + ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Μαρκήσιε, ναι, όλα τα γνωρίζω. + + ΛΙΝΙΕΡ, λαμβάνων κατά μέρος τον Χριστιανόν. +Εμπήκα, φίλε μου, εδώ για να σας κάμω χάριν. + Δεν έρχετ' η κυρία σας. Εις το ελάττωμά μου +Θα επιστρέψω. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ικετεύων. + Όχι! Σεις που ψάλλετε την πόλι +Και την αυλή θα μείνετε, για να μου πήτε, ποία +Είν' η γυναίκα π' αγαπώ με πάθος. + +(Ο αρχηγός των βιολίων κτυπών το αναλόγιον με το τόξον του). + + Τα βιολιά σας, +Κύριοι! + +(Εγείρει το τόξον). + + Η ΠΡΑΤΡΙΑ + Πάρετε, καλά μπισκότα, λεμονάδα . . . + +(Τα βιολία αρχίζουν να παίζουν). + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Πανούργος και φιλάρεσκος φοβούμαι μήπως είνε. +Να της 'μιλήσω δεν τολμώ, γιατί δεν έχω πνεύμα . . . +Η γλώσσα που την σήμερον και ομιλούν και γράφουν, +Με θορυβεί. Είμαι καλός, μα 'ντροπαλός στρατιώτης. + — Την βλέπω πάντα δεξιά 'στό άδειο θεωρείο. + + ΛΙΝΙΕΡ, έτοιμος να εξέλθη +Φεύγω. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, κρατών αυτόν. + Αλλ' όχι, μείνετε! + + ΛΙΝΙΕΡ + Δεν ειμπορώ. Προσμένει +εις την ταβέρνα ο Δασουσί. Ψωφούν από τη δίψα + Εδώ. + + Η ΠΡΑΤΡΙΑ, διερχομένη προ αυτού μεθ' ενός δίσκου + Πορτοκαλάδα; + + ΛΙΝΙΕΡ + Ουφ! + + Η ΠΡΑΤΡΙΑ + Γάλα; + + ΜΙΝΙΕΡ + Πουφ! + + Η ΠΡΑΤΡΙΑ + Ριβεσάλτο; + + ΛΙΝΙΕΡ +Αλτ! + +(Προς τον Χριστιανόν). + +Μένω ακόμα μια στιγμή. Δος μου απ' το ριβεσάλτο. + +(Κάθηται πλησίον του κυλικείου. Η πράτρια τον κερνά ριβεσσάλτον). + + ΦΩΝΑΙ, εκ του κοινού, κατά την είσοδον ενός ανθρώπου φαιδρού +κ' ευσάρκου. + +Α! Ραγκενώ! . . . + + ΛΙΝΙΕΡ, προς τον Χριστιανόν +Ο Ραγκενώ, ζαχαροπλάστης μέγας. + + Ο ΡΑΓΚΕΝΩ, ενδεδυμένος ως ζαχαροπλάστης, προχωρεί ζωηρώς προς +τον Λινιέρ. +Τον κύριον δε Συρανό μην έτυχε να δήτε; + + Ο ΛΙΝΙΕΡ, παρουσιάζων τον Ραγκενώ προς τον Χριστιανόν. +Των ποιητών κ' ηθοποιών είν' ο ζαχαροπλάστης. + + Ο ΡΑΓΚΕΝΩ, θορυβούμενος. +Τιμή μεγάλη! . . . + + ΛΙΝΙΕΡ + Σιωπή! Μαικήνας των δεν είσαι; + + ΡΑΓΚΕΝΩ +Ναι, τρων οι κύριοι αυτοί σ' εμένα. + + ΛΙΝΙΕΡ + Επί πιστώσει. +Τρελλός για στίχους. + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Αληθές, πως για 'να τραγουδάκι . . . + + ΛΙΝΙΕΡ +Δίνεις μια τούρτα . . . + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Όχι δα! ένα μικρό τουρτάκι! + + ΛΙΝΙΕΡ +Τι αγαθός! ωσάν γιαυτό να δικαιολογήται! . . . +Για μια στροφή δεν έδωσες + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Τσουρέκια. + + ΛΙΝΙΕΡ, αυστηρώς. + Με το γάλα. +Και τ' αγαπάς το θέατρον; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Μέχρ' ειδωλολατρείας. + + ΛΙΝΙΕΡ +Πληρώνεις με γλυκίσματα τα εισιτήριά σου! +Και τώρα πες, η θέσις σου απόψε, μεταξύ μας, +Τι σου κοστίζει; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Τέσσερα μπουρέκια. Δεκαπέντε +Πάστες. + +(Παρατηρών πανταχού). + + Ο κύριος Συρανό δεν ήλθεν; Απορία +Μου έρχεται. + + ΛΙΝΙΕΡ + Και διατί; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Ο Μονφλερύ θα παίξη! + + ΛΙΝΙΕΡ + Πράγματι, αυτός ο κοιλαράς του Φαίδωνος το ρόλο +θα παραστήση σήμερον. Αλλά και τι τον μέλλει +Αυτό τον Συρανό; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Αλλά λοιπόν το αγνοείτε; +Διέταξε τον Μονφλερύ, που έχει 'στό στομάχι, +Να μη πατήση 'στήν σκηνή τριάντα 'μέρες. + + ΛΙΝΙΕΡ, όστις ευρίσκεται εις το τέταρτον ποτήρι του. + Τώρα +Λοιπόν; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Θα παίξη ο Μονφλερύ! + + ΚΥΖΗ, πλησιάζων με τον όμιλόν του. + Και τι μπορεί να κάμη; + + ΡΑΓΚΕΝΩ +Χο! χο! εγώ ήλθα να δω! + + ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Ο Συρανό, ποιος είνε; + + ΚΥΖΗ +Είνε ένας νέος που 'στής σπαθιές τον όμοιό του δεν έχει. + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ +Είν' ευγενής; + + ΚΥΖΗ + Ναι, αρκετά, Είν' εκ των επιλέκτων. + +(Δεικνύων ένα ευγενή, όστις πηγαινοέρχεται εις την αίθουσαν, ωσάν +να εζήτει κανένα). + +Αλλά ο φίλος του Λεμπρέτ Θα σας πληροφορήση. + +(Καλεί αυτόν). + +Λεμπρέτ; + +(Ο Λεμπρέτ τους πλησιάζει). + + Ζητείς τον Μπερζεράκ; + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Ναι, κ' εις ανησυχίαν +Ευρίσκομαι. + + ΚΥΖΗ + Ο άνθρωπος αυτός, δεν είν' αλήθεια, +Πώς διόλου δεν είνε κοινός; + + ΛΕΜΠΡΕΤ, μετά τρυφερότητος. + Ω! υπό την σελήνην +Πλάσμ' απ' αυτόν γλυκύτερον δεν είδα! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Στιχοπλόκος! + + ΚΥΖΗ +Και ξιφομάχος! + + ΜΠΡΙΣΑΓΙ + Φυσικός! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Και μουσικός! + + ΛΙΝΙΕΡ + Και ποίαν +Έχει μορφήν αλλόκοτον! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Βεβαίως, δεν πιστεύω, +Πως την εικόνα του ποτέ θα μας την ζωγραφίση +Ο σοβαρός ζωγράφος μας, ο δε Σαμπαίν. Αλλ' όμως +Παράδοξος, αλλόκοτος, περίεργος, αστείος, +Θα εχρησίμευε, φρονώ, ως ο μαχαιροβγάλτης +Ο πειο τρελλός 'στόν Ιάκωβον Καλότ, τον μακαρίτην, +Διά τας προσωπίδας του. Καπέλλο με λοφίον +Τριπλούν, 'σωκάρδι μ' έξ φτερά, καπότο, που από 'πίσω +Μ' επισημότητα πολλήν η σπάθη του σηκόνει, +Καθώς αυθάδους κόκορα ουρά που καμαρώνει, +Απ' όλους δε τους Αρταμπάν πειο γαύρος, που η Γασκόνη +Ήτο και θάνε πάντοτε η ξακουσμένη μάνα, +Σαν τραχηλιά αρλεκινική, τον βλέπεις να προβάλλη +Μια τέτοια μύτη! Α! κύριοι, τι μύτη εκείνη η μύτη! +Στον δρόμο δεν μπορείς να δης μια τέτοια προσωπίδα, +Χωρίς να κράξης! «Α! μ' αυτή μοιάζει 'σάν προβοσκίδα!» +Έπειτα λες χαμογελών: «Θα την πετάξη . . .» Αλλ' όμως +Ο κύριος δε Μπερζεράκ δεν την πετά ποτέ του. + + ΛΕΜΠΡΕΤ, σείων την κεφαλήν. +Τη φέρει — κι' όποιος τη θωρεί τόνε καταξεσχίζει. + + ΡΑΓΚΕΝΩ, υπερηφάνως. +Το ξίφος του είνε το μισό του ψαλλιδιού της Μοίρας. + + Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ, υψών τους ώμους. +Δε θάρθη! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Θάρθη! Στοίχημα σας βάζω ένα ορνίθι +Κατά τον Ραγκενώ! + + ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Δεκτόν! + +(Ψίθυροι θαυμασμού εις την αίθουσαν. Η Ροξάνη ενεφανίσθη εν τω +θεωρείω της. Κάθηται εις το έμπροσθεν μέρος, η ακόλουθός της εις +το βάθος. Ο Χριστιανός, απασχολούμενος να πληρώση την πράτριαν, +δεν παρατηρεί). + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Α! κύριοι! αλλ' είνε +Υπερβαλλόντως θελκτική! + + ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Ροδάκινο που ρίχνει +Χαμόγελο 'στή φράουλα! + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Κ' είνε δροσάτη τόσον, +Που πειο κοντά της θ' άρπαζες συνάχι 'στήν καρδιά σου. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, εγείρων την κεφαλήν, παρατηρεί +την Ροξάνην, και αρπάζων ζωηρώς τον βραχίονα του Λινιέρ. +Αυτή είνε! + + ΛΙΝΙΕΡ, παρατηρών. + Α! είνε αυτή! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Πες γρήγορα! Φοβούμαι. + + ΛΙΝΙΕΡ, πίνων βραδέως το ριβεσάλτον του. +Είν' η Μαγδαληνή Ρομπέν, μεπώνυμον Ροξάνη — +Κομψευομένη φίνα. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Φευ! + + ΛΙΝΙΕΡ + Είν' ορφανή· ελευθέρα. +'Ξαδέλφη του δε Συρανό — που ομιλούσαν τώρα . . . + +(Κατ' αυτήν την στιγμήν, είς κύριος κομψότατος, με την κυανήν +ταινίαν χιαστί, εισέρχεται εις το θεωρείον, και όρθιος, συνομιλεί +μετά της Ροξάνης). + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ανασκιρτών. +Ποιος είν' ο άνθρωπος αυτός; . . . + + ΛΙΝΙΕΡ, όστις αρχίζει να μεθύη, κλείων τον οφθαλμόν. + Χε! Χε! κόμης δε Γκύσης. +Ερωτευμένος με αυτήν. Αλλά υπανδρευμένος +Με του Αρμόνδου Ρισελιέ την ανεψιά. Σκοπεύει +Με κάποιον υποκόμητα Βαλβέρτ να την νυμφεύση. +Ελεεινόν και . . . πρόθυμον. Αυτή δεν υπογράφει, +Αλλ' είν' ο κόμης ισχυρός, και να καταδιώξη +Μπορεί ευκόλως μιαν αστήν. Τον ύπουλον σκοπόν του +Τον απεκάλυψ' άλλως τε σένα μικρό τραγούδι, +Που . . . χα! θα πνέει μένεα!. . — Το τέλος του προ πάντων, +Ήτο τσουχτό . . . Ακούσατε . . . + +(Εγείρεται παραπαίων, με το ποτήριον υψηλά, έτοιμος να ψάλλη). + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Α! όχι! Καληνύχτα. + + ΛΙΝΙΕΡ +Για πού; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Τον Κύριον Βαλβέρτ να 'βρω. + + ΛIΝΙΕΡ + Προφυλαχθήτε! +Θα σας φονεύση! + +(Δεικνύει εις αυτόν διά του νεύματος την Ροξάνην). + + Μείνατε. Σας βλέπουν. + Είν' αλήθεια. + +(Μένει εν εκστάσει. Ο όμιλος των νυκτοκλεπτών από της στιγμής +εκείνης βλέπων αυτόν χαίνοντα, τον πλησιάζει). + + ΛΙΝΙΕΡ +Εγώ αναχωρώ. Διψώ. Και θα με περιμένουν +εις της ταβέρνες. + +(Εξέρχεται παραπαίων). + + ΛΕΜΠΡΕΤ, όστις έκαμε τον γύρον της αιθούσης, επανέρχεται προς +τον Ραγκενώ με φωνήν ήσυχον. + Πουθενά ο Συρανό. + + ΡΑΓΚΕΝΩ, δυσπίστως. + Εν τούτοις . . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Ελπίζω τα προγράμματα δεν έχει 'δεί, + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ + Αρχίστε! +Αρχίστε! + + + +ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ + + + +Οι ΑΥΤΟΙ εκτός του ΛΙΝΙΕΡ. ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, ΒΑΛΒΕΡΤ. Έπειτα +ΜΟΝΦΛΕΡΥ. + + ΕΙΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ, βλέπων τον δε Γκύσην, όστις κατέρχεται του +θεωρείου της Ροξάνης και διασχίζει την πλατείαν, +περιστοιχιζόμενος ευλαβώς υπό κυρίων, μεταξύ των οποίων ο +υποκόμης δε Βαλβέρτ. +Κύτταξε αυλήν που ο δε Γκύσης έχει! + + ΕΤΕΡΟΣ +Πουφ! Τι Γασκώνος! + + Ο ΠΡΩΤΟΣ + Εύστροφος και ψύχραιμος Γασκώνος +Που επιτυγχάνει τον σκοπόν ευκόλως. Πίστευσέ με, +Ας χαιρετίσωμεν αυτόν! + +(Πηγαίνουσι προς τον δε Γκύσην). + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Τι εύμορφες ταινίες! +Το χρώμα πώς το λέγετε αυτό, κόμη δε Γκύση; +Δ ο ς μ ο υ μ ι κ ρ ο ύ λ α μ ο υ φ ι λ ί ή ε λ α φ ι ο ύ κ ο ι λ ί α; + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ +Είνε το χρώμα Ι σ π α ν ο ύ α ρ ρ ώ σ τ ο υ. + + ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Και το χρώμα +Ποτέ δεν λέγει ψέμματα, διότι μετ' ολίγον +Χάρις εις την ανδρείαν σας ο ισπανός σ' τας Φλάνδρας +θε να την έχει άσχημα. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Εις την σκηνήν θανέβω. +Θα έλθετε και σεις; + +(Διευθύνεται εις την σκηνήν ακολουθούμενος παρ' όλων των ευγενών. +Στρέφεται και καλεί τον Βαλβέρτ). + + Ελθέ, Βαλβέρτ! + +(Ο Χριστιανός, όστις τους ακούει και τους παρατηρεί, σκιρτά +ακούων το όνομα τούτο). + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ο υποκόμης! +Α! θα του ρίψω παρευθύς το . . . + +(Θέτει παρευθύς την χείρα του εις το θυλάκιον κ' ευρίσκει εκείνην +του νυκτοκλέπτου, ετοίμου να τον κλέψη. Στρέφεται). + Μπα! + + Ο ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ + Αι! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Εζητούσα +Το γάντι μου!. . + + Ο ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ + Κευρίσκετε 'να χέρι. + +(Αλάσσων τόνον, χαμηλοφώνως και ταχέως). + + Αφήσατέ με. +Και θα σας 'πώ ένα μυστικό. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, κρατών αυτόν πάντοτε. + Ποίον; + + Ο ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ + Αυτός που τώρα +Σας άφησε, ο Λινιέρ . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Λοιπόν; + + ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ + Θα χάση την ζωήν του. +Μ' ένα τραγούδι επρόσβαλε κάποιον απ' τους μεγάλους, +Κ' εκατόν άνθρωποι — μαζύ κ' εγώ — είνε βαλμένοι +Απόψε . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Εκατόν! Και ποιος τους έχει . . . + + ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ + Μυστικότης . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, υψών τους ώμους. +Ω! ω! + + ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ μετά πολλής αξιοπρεπείας. + Επαγγελματική! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Πού θάνε; + + ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ + Εις την Πύλην +Του Νελ. 'Πάνω στον δρόμον του. Ειδοποιήσατέ τον! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, αφίνων τέλος την χείρα του. +Πού θα τον εύρω; + + ΝΥΚΤΟΚΛΕΠΤΗΣ + Τρέξετε εις όλες της ταβέρνες: +Στο «Πατητήρι το χρυσό», 'στό «Μήλο του ελάτου», +Στη «Ζώνη που ξεσπά», 'στά «δυο Δαδιά», 'στά «τρία Χωνία», +Και στο καθένα αφίνετε γι' αυτόν ένα μπιλιέτο. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Ναι, τρέχω α! τους ποταπούς. Είν' εκατό κείν' ένας! + +(Παρατηρών μετ' αγάπης την Ροξάνην). + +Αυτήν ν' αφήσω! . . . + +(Μετά μανίας τον Βαλβέρτ). + + Και αυτόν! . . . Μα πρέπει να τον σώσω . . . + +(Εξέρχεται τρέχων. Ο δε Γκύσης, ο υποκόμης, οι μαρκήσιοι, και +όλοι οι ευγενείς εξηφανίσθησαν όπισθεν της αυλαίας διά να λάβωσι +θέσιν εις τα εδώλια της σκηνής. Η πλατεία είνε πλήρης. Ουδεμία +πλέον θέσις κενή εις τας εξέδρας και εις τα θεωρεία). + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ +Αρχίσατε! + + ΕΙΣ ΑΣΤΟΣ, του οποίου η φενάκη πετά εις το άκρον μιας +κλωστής, αλιευθείσα υπό ενός ακολούθου της ανωτέρας εξέδρας. + + Η περούκα μου! + + ΚΡΑΥΓΑΙ ΧΑΡΑΣ + Να μια φαλάκρα! Μπράβο, +Ακόλουθοι! Χα! χα! χα! χα! χα! χα! + + Ο ΑΣΤΟΣ, μανιώδης δεικνύων την πυγμήν. + Μικρέ αχρείε! + + ΓΕΛΩΤΕΣ και ΚΡΑΥΓΑΙ, αρχίζουν ισχυρώς και βαίνουν +εξαλειφόμεναι. +ΧΑ! χα! χα! χα! χα! χα! + +(Σιωπή πλήρης). + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Αυτή η σιωπή εξαίφνης: + +(Είς θεατής τω λέγει κάτι χαμηλοφώνως). + +Α! + + ΘΕΑΤΗΣ + Μου επεβεβαίωσαν το πράγμα μόλις τώρα. + + + ΨΙΘΥΡΟΙ +Σουτ! φαίνεται; — Όχι! — Ναι! — Εις το δικτυωτόν θεωρείο. +Είνε ο Καρδινάλιος! — Τι λες; ο Καρδινάλιος; — +Ο καρδινάλιος! — + + ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Διάβολε! Δεν θα μπορεί καθένας +Να μη καθήση φρόνιμα!. . + +(Κτυπήματα επί της σκηνής. Όλοι μένουν ακίνητοι. Προσδοκία). + + Η ΦΩΝΗ ενός μαρκησίου, εν μέσω της σιωπής, όπισθεν της +αυλαίας. + Εκείνη τη λαμπάδα +Να ξεφτυλίστε! + + ΕΤΕΡΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ, εξάγων την κεφαλήν +διά της σχισμής της αυλαίας, + Έν κάθισμα! + +(Το κάθισμα τω δίδεται από χειρός εις χείρα άνωθεν των κεφαλών. Ο +μαρκήσιος την λαμβάνει και εξαφανίζεται, αφού έστειλε μερικά +φιλήματα προς τα θεωρεία). + + ΕΙΣ ΘΕΑΤΗΣ + Σωπάτε! + +(Ακούονται και πάλιν τα τρία κτυπήματα. Η αυλαία ανοίγεται. +Εικών. Οι μαρκήσιοι καθήμενοι επί των πλευρών της σκηνής εις +στάσεις αυθάδεις. Η σκηνή του βάθους παριστά κυνόχρουν διάκοσμον +βουκολικού δράματος. Τέσσαρες μικροί κρυστάλλινοι πολυέλαιοι +φωτίζουν την σκηνήν. Τα βιολία παίζουν ηρέμα). + + ΛΕΜΠΡΕΤ, προς τον Ραγκενώ χαμηλοφώνως. + Βγαίνει πρώτος + Εις την σκηνήν ο Μονφλερύ; + + ΡΑΓΚΕΝΩ, επίσης. + Ναι, απ' αυτόν αρχίζει. + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Ο Συρανό δεν είν' εδώ. + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Το στοίχημά μου χάνω, + + ΛΕΜΡΠΕΤ +Καλλίτερα! + +(Ακούεται ήχος ασκαύλου, και ο Μονφλερύ εμφανίζεται επί της +σκηνής, υπερμεγέθης ενδεδυμένος ως βοσκός βουκολικού δράματος, +φέρων πίλον ροδοστεφή κλίνοντα προς το ους του, και φυσών ένα +ταινιοφόρον ασκόν). + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ, χειροκροτούσα. + Ο Μονφλερύ!! ο Μονφλερύ μας μπράβο! + + Ο ΜΟΝΦΛΕΡΥ, χαιρετίζων, παίζει τον ρόλον του Φαίδωνος. +«Χαρά 'στον που απ' της αυλές μακρυά, σ' έρημους τόπους +«Ζητάει την εξορία του και φεύγει τους ανθρώπους, +«Κι' όταν ο Ζέφυρος φυσά 'στά μυρωμένα δάση . . . + + ΜΙΑ ΦΩΝΗ, εν τω μέσω της πλατείας. +Αισχρέ, δεν σ' απηγόρευσα να παίξης ένα μήνα; + +(Κατάπληξις. Άπαντες στρέφονται, ψιθυρισμοί). + + ΦΩΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ +Μπα! — Τι; — Ποιος; — + +(Εγείρονται εις τα θεωρεία διά να ίδουν). + + ΚΥΖΗ + Ήλθε! + + ΛΕΜΠΡΕΤ, έντρομος. + Ο Συρανό! + + Η ΦΩΝΗ + Ευθύς, αρχιπαληάτσε, +Να φύγης από τη σκηνή. + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ, εν αγανακτήσει. + Ω! + + ΜΟΝΦΛΕΡΥ + Αλλά . . . + + Η ΦΩΝΗ + Παρακούεις; + + ΔΙΑΦΟΡΑΙ ΦΩΝΑΙ, εκ της πλατείας και των θεωρείων +Σουτ! Πάψε! — Παίξε Μονφλερύ! — Τίποτε μη φοβάσαι!. . + + ΜΟΝΦΛΕΡΥΥ, διά φωνής επισφαλούς +«Χαρά 'στον που από της αυλές μακρυά και . . . + + Η ΦΩΝΗ, απειλητικωτέρα. + Είν' ανάγκη. +Ω των γελοίων βασιληά, ευθύς λοιπόν να κάνω +Να πέση ξύλινη βροχή 'στούς ώμους σου επάνω; + +(Μία ράβδος εις το άκρον ενός βραχίονος αναπηδά υπεράνω των +κεφαλών. Ο Μονφλερύ διά φωνής επί μάλλον και μάλλον +εξασθενούσης). + +«Χαρά 'στον. . + +(Η ράβδος ταράσσεται). + + Η ΦΩΝΗ + Έξω! + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ + Α! + + ΜΟΝΦΛΕΡΥ, πνιγόμενος, + Χαρά 'σ . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, αναπηδών εκ της πλατείας, ορθός επί ενός καθίσματος, +με τους βραχίονας εσταυρωμένους, με τον πίλον προς μάχην, τον +μύστακα ανορθωμένον, την ρίνα τρομεράν. + Α! θα θυμώσω τώρα! . . + + + +ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ + + + +οι αυτοί, ΣΥΡΑΝΟ, έπειτα ΜΠΕΛΡΟΖ, ΖΟΝΤΕΛΕ. + + ΜΟΝΦΛΕΡΥ, προς τους μαρκησίους. +Α! κύριοι, βοήθειαν! + + ΕΙΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Παίξε λοιπόν! + + ΣΥΡΑΝΟ + Αν παίξης, +Χονδρούλιακα, τα μάγουλα θα σου καταχερίσω! + + Ο ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ +Σώπαινε! + + ΣΥΡΑΝΟ + Οι Μαρκήσιοι να κλείσουνε το στόμα, +Διότι τας ταινίας των η ράβδος μου θα 'γγίξη! + +ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΑΡΚΗΣΙΟΙ, εγείρονται. +Παρά πολύ!. . αι! Μονφλερύ!. . + + ΣΥΡΑΝΟ + Ο Μονφλερύ να φύγη, +Ή θα του κόψω το αυτί και θα τον ξεκοιλιάσω. + + ΜΙΑ ΦΩΝΗ +Αλλά . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Να φύγη! + + ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΦΩΝΗ + Αλλά πώς . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Δεν έφυγες ακόμη; + +(Κάμει χειρονομίαν, ότι ανασηκόνει τας χειρίδας του). + +Καλά! επάνω 'στή σκηνή, σαν σε τραπεζαρία, +Θα κόψω την ιταλική ετούτη μορταδέλλα! + + ΜΟΝΦΛΕΡΥ, προσπαθών να συγκεντρώση την αξιοπρέπειάν του. +Μα, κύριε, προσβάλλων με, την Θάλειαν προσβάλλεις! + + ΣΥΡΑΝΟ, λίαν ευγενώς. +Αν, κύριε, η Μούσ' αυτή, προς την οποίαν ξένος +Σεις είσθε, είχε την τιμήν να σας γνωρίζη, τότε +Πιστεύσατέ με, βλέπουσα υμάς χονδρόν τοσούτον +Κ' ηλίθιον, τον κόθορνον θα σας επέτα κάπου. + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ +Αι! Μονφλερύ! αι! Μονφλερύ!=Παίξε λοιπόν το δράμα! + + ΣΥΡΑΝΟ, προς τους φωνάζοντας πέριξ του. +Την θήκη μου, παρακαλώ, πολύ να λυπηθήτε, +Ή την λεπίδα να ξερνά ευθύς θα την ιδήτε! + +(Ο κύκλος ευρύνεται) + + ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ, οπισθοχωρούν. +Καλά λοιπόν! . . + + ΣΥΡΑΝΟ, προς τον Μονφλερύ. + Θα βγης; + + ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ, προσεγγίζον και απειλών. + Ω! Ω! + + ΣΥΡΑΝΟ, στρεφόμενος ζωηρώς. + Κανείς παραπονείται; + +(Νέα οπισθοχώρησις). + + ΜΙΑ ΦΩΝΗ, ψάλλουσα εις το βάθος. + Αυτός ο κύριος Συρανό + Μας έχει τυραννήσει, + Και μόλο αυτό τον τύραννο + Θα παίξουν την Κ λ ο ρ ί σ η! + + ΟΛΗ Η ΑΙΘΟΥΣΑ, ψάλλουσα. + Την Κ λ ο ρ ί σ η, την Κ λ ο ρ ί σ η! + + ΣΥΡΑΝΟ +ΑΝ 'πήτε το τραγούδι αυτό μίαν φοράν ακόμα, +Όλους θα σπάσω 'στής ξυλιές. + + ΕΙΣ ΑΣΤΟΣ + Σαμψών δεν είσαι! + + ΣΥΡΑΝΟ + Θέλεις, +Κύριε, το σαγόνι σου να μου δανείσης; + + ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ, εκ των θεωρείων. + Είνε +Ανήκουστον! + + ΕΙΣ ΚΥΡΙΟΣ + Τι σκάνδαλον! + + ΕΙΣ ΑΣΤΟΣ + Είν' οχληρόν! + + ΕΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Το 'βρίσκω +Πολύ τερπνόν! + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ + Κσσ! Μονφλερύ! — Κσσ! Συρανό! + + ΣΥΡΑΝΟ + Σωπάτε! + +ΠΛΑΤΕΙΑ +Χι Χαν! Μπε! Κρρ! Ουά! Κοκορικό! + + ΣΥΡΑΝΟ + Σας . . . + + ΕΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Νιάου! + + ΣΥΡΑΝΟ + Σας επιβάλλω σιωπήν! Και απευθύνω μίαν +Εις την πλατείαν πρόκλησιν καθ' όλα παρομοίαν! +Τα ονόματά σας! — έλθετε πλησίον, ήρωές μου! +Με την σειράν του έκαστος! Τον αριθμόν σας δίδω. +Εμπρός! ποιος τον κατάλογον νανοίξη θέλει πρώτος! +Συ, παλληκάρι; όχι! Συ! Όχι! Τον ξιφομάχον +Τον πρώτον μόλας τας τιμάς, που αξίζει, θα τον στείλω! + — Όσοι ζητούν τον θάνατον, το δάκτυλο ας υψώσουν! + +(Σιωπή). + +Μη τη λεπίδα μου γυμνή εντρέπεσθε να 'δήτε; +Ούτ' όνομα; — Ούτε δάκτυλο; Έχει καλώς. Προβαίνω. + +(Στρεφόμενος προς την σκηνήν, όπου ο Μονφλερύ περιμένει μετ' +αγωνίας) · + +Θέλω λοιπόν το θέατρον να 'δω θεραπευμένο +Από αυτό το πρίξιμον. Αλλέως . . . + +(Θέτων την χείρα επί του ξίφους) + + το νυστέρι! + + ΜΟΝΦΛΕΡΥ +Σας . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, κατερχόμενος εκ του καθίσματος, κάθηται ανέτως εν +μέσω του κύκλου, όστις εσχηματίσθη πέριξ του. +Θα κτυπήσω τρεις φορές, πανσέληνε, τα χέρια! +Στην τρίτη έκλειψι ολική θα υποστής. + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ, διασκεδάζουσα. + Α! + + ΣΥΡΑΝΟ, κτυπών τας παλάμας. + Μία! + + ΜΟΝΦΛΕΡΥ +Σας . . . + + ΜΙΑ ΦΩΝΗ, εκ των θεωρείων. +Μείνε! Στάσου! + + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ + Θα σταθή . . .δεν θα σταθή . . . + + ΜΟΝΦΛΕΡΥ + Νομίζω, +Κύριοι . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Δύο! + + ΜΟΝΦΛΕΡΥ + Κάλλιον θα ήτο . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Τρεις! + +(Ο Μονφλερύ εξαφανίζεται ως εντός καταπακτής. Θύελλα γελώτων, +συριγμών αποδοκιμασιών). + + Η ΑΙΘΟΥΣΑ + Χου! . . . Γιούχα! . . . +Άνανδρε! γύρισε! . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ευφραινόμενος εξαπλώνεται επί της έδρας του +κεξαπλώνει τας κνήμας του. + Αν τολμά, ας έλθη! + + ΕΙΣ ΑΣΤΟΣ + Του θιάσου +Ο ρήτωρ! + +(Ο Μπελρόζ προχωρεί και χαιρετίζει). + + ΤΑ ΘΕΩΡΕΙΑ + Α! να ο Μπελρόζ! + + ΜΠΕΛΡΟΖ, μετά κομψότητος. + Κύριοι και κυρίαι . . . + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ +Όχι ο Μπελρόζ! ο Ζοντελέ! + + ΖΟΝΤΕΛΕ, προχωρεί και ερρίνως. + Βώδια! + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ + Α! μπράβο! Μπράβο! +Πολύ καλά! + + ΖΟΝΤΕΛΕ + Τα μπράβο σας να λείψουν! Ο χονδρός σας +Ο τραγικός, που την κοιλιά να βλέπετε αγαπάτε . . . +Του ήλθε να . . . + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ + Είν' άνανδρος! + + ΖΟΝΤΕΛΕ + Να έβγη αναγκάσθη! + + Η ΠΛΑΤΕΙΑ +Να επιστρέψη! + + ΟΙ ΜΕΝ + Όχι! + +Οι ΑΛΛΟΙ + Ναι! + + ΕΙΣ ΝΕΟΣ, προς τον Συρανό, + Μα κύριε, τι λόγους +Έχεις κατά του Μονφλερύ; + + ΣΥΡΑΝΟ, χαρίεις, καθήμενος πάντοτε. + Μικρό χηνόπουλό μου, +Έχω δυο λόγους 'κι ο καθείς είν' αρκετός και μόνος. +Πρώτον: Τον 'βρίσκω ηθοποιόν αχρείον, που 'γκαρίζει, +Και του νεροκουβαλητού φωνές 'σου ξεφωνίζει +Στίχους, που πρέπει ελαφρά ναφίνη να πετούνε! +Δεύτερον: Είνε μυστικό δικό μου . . . + + Ο ΓΕΡΩΝ ΑΣΤΟΣ, όπισθεν. + Την Κ λ ο ρ ί σ ην, +Εν τούτοις εμποδίζετε νακούσωμεν αδίκως . . . +Και θα 'πιμένω να την 'δώ . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, στρέφει το κάθισμά του προς τον αστόν ευσεβάστως. + Αφού, παληό μουλάρι, +Οι στίχοι του γέρο Μπαρό αξίζουν μία νούλα, +Διέκοψ' άνευ τύψεων! + + ΑΙ ΚΟΜΨΕΥΟΜΕΝΑΙ, εις τα θεωρεία. + Άχ! — ωχ! — αχ! — τον Μπαρό μας! +Αγαπητή μου! Άκουσες; Καλέ! Τι αδικία!. . + + ΣΥΡΑΝΟ, στρέφων το κάθισμά του προς τα θεωρεία, ιπποτικώς. +Εσείς, ωραία πρόσωπα, σπείρατε ακτίνες, άνθη, +Κερνάτε μας με όνειρα, μένα χαμόγελό σας +Μαγεύετε ένα θάνατο, εμπνεύσατέ μας στίχους! +Αλλ' όμως μη τους κρίνετε! + + ΜΠΕΛΡΟΖ + Και τώρα, που είν' ανάγκη +Το χρήμα ναποδώσωμεν! + + ΣΥΡΑΝΟ, στρέφων το κάθισμα προς την σκηνήν. + Μπελρόζ, αυτό το πράγμα +Είνε το μόνον έξυπνον που είπες. 'Στό μανδύα +Του Θέσπιδος δεν αγαπώ ποτέ να κάμω τρύπες. + +(Εγείρεται και πετά έν σακκίδιον επάνω εις την σκηνήν). + +Άρπαξε τούτο το σακκί 'στά πεταχτά, και σώπα! + + Η ΑΙΘΟΥΣΑ, έκθαμβος. +Α!. . Ω! + + ΖΟΝΤΕΛΕ, συλλέγων ταχέως το βαλάντιον και ζυγίζων αυτό. + Μ' αυτό το τίμημα και κάθε βράδυ ακόμη +Μπορείτε να 'μποδίζετε να παίζεται η Κ λ ο ρ ί σ η! . . . + + Η ΑΙΘΟΥΣΑ +Γιούχα!. . + + ΖΟΝΤΕΛΕ + Και αν επρόκειτο να μας σφυρίξετε όλους! + + ΜΠΕΛΡΟΖ +Η αίθουσα να κενωθή . . . + + ΖΟΝΤΕΛΕ + Κενώσετε! . . . + +(Αρχίζουν να εξέρχωνται, εν ώ ο Συρανό βλέπει με ύφος +ικανοποιημένον. Αλλά το πλήθος σταματά μετ' ολίγον, ακούον την +επομένην σκηνήν και η έξοδος παύει. Αι γυναίκες, αίτινες είχον +ήδη εγερθή και φορέσει τους μανδύας των, σταματούν διά νακούσουν +και τέλος επανακάνθηνται). + + ΛΕΜΠΡΕΤ, προς τον Συρανό. + Τι τρέλλα! + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ, πλησιάσας. +Τον κωμωδόν τον Μονφλερύ! Τι σκάνδαλον! Αλλ' είνε +Προστατευόμενος από τον δούκα της Κανδάλης! +Έχεις προστάτην; + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι! + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Πώς; δεν έχεις; . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι! + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Ούτε +Ακόμα ένα κύριον μεγάλον να σκεπάση +Με τόνομά του; . . + + ΣΥΡΑΝΟ, στενοχωρούμενος. +Δυο φορές σου είπα όχι. Πρέπει +Τρίτη φορά να σου το 'πώ; Προστάτην ναι, δεν έχω, . . + +(Θέτων την χείρα επί της σπάθης). + +Αλλά μίαν προστάτριαν! + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Την πόλιν μη θ' αφήσης. + + ΣΥΡΑΝΟ +Όπως ιδώ. + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Αλλά ο Δουξ έχει μακρύ το χέρι! + + ΣΥΡΑΝΟ +Απ' το δικό μου δεν μπορεί μακρύτερο να τώχει . . . + +(Δεικνύων την σπάθην του). + +Όταν αυτό το μάκρυσμα του βάλλω! + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Και πιστεύεις +Πως θα τα βάλλης με αυτόν!. . + + ΣΥΡΑΝΟ + Πιστεύω. + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ +Αλλά . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Και τώρα +Στρέψε της φτέρνες σου! + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Αλλά . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Στρέψε, ή 'πες μου, +Γιατί κυττάς τη μύτη μου; + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ, θορυβούμενος. + Εγώ . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, βαδίζων προς αυτόν. + Σ' αυτή, τι βλέπεις, +Ειπέ μου, το παράδοξον; + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ, οπισθοχωρών. + Είνε απατημένη +Η χάρις σας . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Χορευτική και μαλακή μην είνε +'Σάν προβοσκίδα, κύριε; + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Αλλά εγώ δεν είπα . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Σου φαίνεται αγκιστρωτή 'σάν κουκουβάγιας ράμφος; + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ +Εγώ . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Κανένα σάρκωμα έχει 'στήν άκρη; + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Όμως . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Ή καμμιά μυίγα σιγαλά περιπατεί επάνω; +Τι έχει το αλλόκοτο; + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Ω! + + ΣΥΡΑΝΟ + Φαινόμενον μην είνε; + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ +Αλλ' όμως επροσπάθησα να μην τήνε κυττάξω! + + ΣΥΡΑΝΟ +Και διατί παρακαλώ να μην τήνε κυττάξης; + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ +Μα . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Μην την αηδίασες; + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Κύριε . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Μη νοσώδες +Το χρώμα της σου φαίνεται; + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Μα, κύριε! + + ΣΥΡΑΝΟ + Το σχήμα +Μήπως σου φαίνετ' άσεμνον; + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Αλλά διόλου . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Τότε +Γιατί λοιπόν υβριστικόν να λάβης ύφος; Ίσως +Τη 'βρίσκεις πολύ μακρουλή; + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ, τραυλίζων. + Πολύ μικρά την 'βρίσκω, +Την 'βρίσκω μικροσκοπική!. . + + + ΣΥΡΑΝΟ + Μπα! πώς; με το γελοίον +Με περιβάλλεις το λοιπόν; Μικρός αυτός ο μύτος; +Στάσου! + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Θεέ μου! + + ΣΥΡΑΝΟ + Η μύτη μου υπερμεγέθης είνε! +Μούρη πλατειά, μύτη σιμή, κ' ηλίθιε, να μάθης +Πως υπερηφανεύομαι για το παράστημά μου, +Γιατί είνε δείγμα πάντοτε ο μύτος ο μεγάλος +Ανδρός φιλόφρονος, καλού, γενναίου, πνευματώδους, +Ελευθερίου κευγενούς, όπως εγώ, και όπως +Ποτέ δεν θα μπορέσης συ να γίνης, οικτρόν πλάσμα. +Γιατ' απ' αυτό το άδοξον το πρόσωπον, που πάει +Τώρα να βρη το χέρι μου πειο 'πάνω απ' το λαιμό σου, +Του λείπει . . . + +(Τον ραπίζει). + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ + Ωχ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Τ' αγέρωχον, ο λυρισμός, η πτήσις, +Η γραφικότης, ο σπινθήρ, το μεγαλείον, τέλος +Η Μύτη, όπως κι' απ' αυτόν . . . + +(Τον στρέφει διά των ώμων, συνενών την χειρονομίαν με τον λόγον). + + που το υπόδημά μου +Πηγαίνει νάβρη χαμηλά 'στής ράχης σου τη ρίζα! + + Ο ΟΧΛΗΡΟΣ, τρεπόμενος εις φυγήν. +Βοήθεια! Φύλακες! + + ΣΥΡΑΝΟ + Λοιπόν αυτό, ας χρησιμεύση +Ως μάθημα 'στους χάχηδες, που θάβρισκαν αστείον +Το κέντρον του προσώπου μου, και αν ο φιλοσκώμμων +Είν' ευγενής, την μέθοδον αλλάζω, και του βαίνω, +Πριν ή τον τρέψω εις φυγήν, από εμπρός, πειο πάνω. +Όχι πετσί, μα σίδερο! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, όστις καταβαίνει την σκηνήν με τους μαρκησίους. + Μας ενοχλεί στο τέλος! + +ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ ΒΑΛΒΕΡΤ +Και κομπορρημονεί! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Κανείς λοιπόν δεν θ' απαντήση; + + ΥΠΟΚΟΜΗΣ +Κανείς; ω! περιμένετε! Θα τον πειράξω τόσον!. . + +(Προχωρεί προς τον Συρανό, όστις τον ατενίζει, και ιστάμενος προ +αυτού με ύφος ηλιθίου). + +Έχετε μύτη κύριε . . . μύτη . . . πολύ μεγάλη. + + ΣΥΡΑΝΟ, σοβαρώς. +Πολύ! + +Ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ, γελών. + Χαχ! + + ΣΥΡΑΝΟ, ατάραχος. + Άλλο; + + ΥΠΟΚΟΜΗΣ + Μα . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι δα! μικρέ μου, τόσον μόνον; +Μπορούσες χίλια πράγματα να πης αλλάζων τόνον; +Άκουσον! επιθετικόν: «Αν είχα τέτοιο μύτο, +Να τόνε κόψω, πρώτη μου απόφασις θα ήτο!» +Φιλόφρονα: «Διά να μη βουτά μέσ' το φιλτζάνι, +Πρέπει κανείς κατάλληλη μποτίλια να του κάνη!» +Και γραφικόν: «Τι κορυφή! Τι κάβος! Ποία ράχη! +Τι λέγω, κάβος; Τίποτε!. . Χερσόνησος μονάχη!» +Περίεργον: «Τον κύλινδρον αυτόν τον επιμήκη, +Τον έχεις για καλαμαριά ή για ψαλλιδοθήκη;» +Χαρίεντα: «Για τα πουλιά τόσο πολύ τυρβάζεις, +Που 'σάν πατέρας 'πάνου του να κοιμηθούν τα βάζεις;» +Πλάγιον: «Αλλά, κύριε, όταν λοιπόν καπνίζης, +Από τη μύτη τον καπνόν, για πες μου, εξατμίζεις, +Χωρίς να κράζουνε: Φωτιά 'στήν καπνοδόχη!» οι άλλοι; +Με τόνον προφυλακτικόν: «Πρόσεχε! το κεφάλι +Από το βάρος το πολύ μη γύρη προς το χώμα!» +Αβρόν: «Για να μη μαραθή το τρυφερό της χρώμα +Από τον ήλιο, μια μικρή ομβρέλλα να της κάνης!» +Σχολαστικόν: «Τα ζώα δε, άπερ Αριστοφάνης +Εκάλεσεν ιπποκαμποελεφαντοκαμήλους, +Είχον τον όγκον των σαρκών αυτών άνω του χείλους!» +Ιπποτικόν: «Ταγκίστρι αυτό, φίλε, της μόδας θάνε, +Κ' ευκόλως 'πάνω του μπορούν καπέλλα να κρεμάνε!» +Εμφατικόν: «Οι άνεμοι, ω μύτη παμμεγάλη, +Δε σε κρυώνουν όληνε, εκτός απ' το μιστράλι!;» +Δραματικόν: «Την θάλασσαν την Ερυθράν ομοιάζει, +Οπόταν αίμα κάποτε απ' τα ρουθούνια βγάζει!» +Θαυμαστικόν: «Τι έμβλημα διά μυροπωλείον!» +Απλούν: «Πότε επισκέπτονται ετούτο το μνημείον;» +Και λυρικόν: «Αν είνε αυτό μια κόγχη, θάσαι ο Τρίτων! +Σεβάσμιον: «Σας προσκυνώ! μένα τοιούτον μύτον +Θα πη πως έχουν, κύριε, και κατοικία 'δική των!» +Χωριάτικο: «Ορέ δε μου λιές; Μύτη είν' αυτή π' απλόνει; +Ποτές! γογγύλι είνε τρανό, ή θάν' μικρό πεπόνι!» +Και στρατιωτικόν: «Κατά του ιππικού λογχίσετε» +Και πρακτικόν: «Εάν αυτό το μύτο σας θελήσετε +Λαχείον να τον βάλλετε, πρώτος λαχνός θα γίνη!» +Και τελευταίον παρωδών τον Πύραμον μοδύνη, +Να πης: «Ιδού η μύτη αυτή, όπου τον κύριό της +Τοσούτον παρεμόρφωσε! Ερυθριά η προδότις!» + — Αυτά 'μπορούσες, φίλε μου να μαραδιάσης τώρα, +Αν είχες και του πνεύματος και των γραμμάτων δώρα. +Πλην πνεύματος, ω αίσχιστον εξ όλων των πλασμάτων +Ποτέ δεν είχες ουδέ καν σκιάν, κεκ των γραμμάτων +Έχεις μονάχα τέσσερα, την λέξιν: Βλαξ! που κάνουν. +Αλλά κι' αν είχες άλλως τε την έμπνευσι που πρέπει . . +Για να 'μπορής 'μπρος 'στά ευγενή ετούτα θεωρεία +Να μου σερβίρης απ' αυτά τ' αλλόκοτα αστεία, +Και το χιλιοστόν αυτών δεν θα μπορούσες πάλι +Ν' αρθρώσης, γιατί μόνος μου, με οίστρον τα σερβίρω, +Αλλά χωρίς δικαίωμα να δίδω εις κανένα, +Να μου σερβίρη απ' αυτά. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, θέλων να σύρη μεθ' εαυτού τον απολιθωθέντα κόμητα. + Άφες τον, υποκόμη! + + ΥΠΟΚΟΜΗΣ, πνιγόμενος. +Ακούτε; ύφος αυθάδες να παίρνη και καμπόσο +Ένας χωριάτης ευγενής, που . . . δεν . . . φορεί χειρόκτια . . . +Ούτε ταινίες . . . δεν φορεί σειρίτια . . . ούτε φούντες! + + ΣΥΡΑΝΟ +Την ηθικήν κομψότητα εγώ περιποιούμαι. +Εγώ δεν καλλωπίζομαι, όπως οι κούφοι νέοι, +Κεπιμελούμαι πειο πολύ εγώ τον εαυτόν μου, +Όταν πειο λίγο φαίνομαι φιλάρεσκος. Δεν βγαίνω, +Εξ αμελείας, μάπλυτον την προσβολήν, κι' ακόμα +Με κάτωχρον συνείδησιν, από την αϋπνίαν, +Με την τιμήν ρακένδυτον, και την αιδώ με πένθος. +Βαδίζω χωρίς τίποτα επάνω μου να λάμπη, +Κέχω λοφίον με πτερά την ανεξαρτησίαν +Ως και την ειλικρίνειαν. Βεβαίως δεν λιγύζω +Κομψόν ανάστημα εγώ, μα την ψυχήν μου κάμπτω +'Σάν μέσα 'σε στηθόδεσμον' και μ' άθλους φορτωμένος +Που τους κολλώ επάνω μου, 'σάν νάτανε ταινίες, +Και, όπως το μουστάκι μου, το πνεύμα μου ανορθώνων, +Και διαβαίνων εμπροστά εις κύκλους κ' εις ομίλους, +Κάνω η αλήθειες ναντηχούν, καθώς οι πτερνιστήρες. + + Ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ +Μα κύριε!. . + + ΣΥΡΑΝΟ + Χειρόκτια δεν έχω; . . Τι σπουδαίον + Πράγμα!. . πλην ένα μούμεινεν από παληό ζευγάρι· +Άχρηστον μου ήτο· τώρριξα 'στό πρόσωπο ενός κάποιου. + + Ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ +Φαυλόβιος, ουτιδανός, γελοίος, τιποτένιος! + + ΣΥΡΑΝΟ, εξάγων τον πίλον και χαιρετίζων, ως εάν ο υποκόμης τω +είχε παρουσιασθή. +Ω! χαίρω . . . κ' εγώ Συρανό Σαβίνος Ηρακλής +Δε Μπερζεράκ. + +(Γέλωτες). + + Ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ, εξηγριωμένος. + Παλιάτσε! + + ΣΥΡΑΝΟ, εκβάλλων κραυγήν, ως αν αίφνης κατελάμβανετο υπό σπασμού. + Ωχ! + + Ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ, στρεφόμενος. + Τι φλυαρεί και πάλιν; + + ΣΥΡΑΝΟ +Πρέπει να κινηθή, γιατί 'μουδιάζει. Τι θα είπη +Να την αφίνη αδρανή κανένας! Ωχ! + + Ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ +Τι έχεις; + + ΣΥΡΑΝΟ +Η σπάθη μου αιμούδιασε. + + Ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ, σύρων την ιδικήν του. + Έστω! + + ΣΥΡΑΝΟ + Θα λάβης ένα +Κτύπημα πρώτης! + + Ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ + Ποιητά! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ναι, ποιητής! και τέτοιος . . +Που διαξιφιζόμενος — οπ! — θαυτοσχεδιάσω +Έν τρίστροφον . . . + + Ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ + Έν τρίστροφον; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ούτε θα εφαντάσθης, +Τι εννοεί αυτό. + + Ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ + Αλλά . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Το τρίστροφον σημαίνει +Άσμα με τρία οκτάστιχα . . . + + Ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ, κτυπών εξ ανυπομονησίας τον πόδα. + Ω! + + ΣΥΡΑΝΟ + Με στροφήν 'στό τέλος +Τετράστιχον. + + ΥΠΟΚΟΜΗΣ + Σας . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Πρόκειται να κάμω και τα δύο: +Να κάμω στίχους και σπαθιές να δίνω· και 'στό τέλος +Του άσματος και της στροφής να σε τρυπήσω . . . + + Ο ΥΠΟΚΟΜΗΣ + Όχι! +Όχι! + + ΣΥΡΑΝΟ, απαγγέλων. + «Έν άσμα τρίστροφον μιας μονομαχίας +Που έκαμ' ο δε Μπερζεράκ μέσα εις το Παλάτι +Της Βουργουνδίας μεθ' ενός γελοίου». + + ΥΠΟΚΟΜΗΣ + Τι είνε τούτο, +Παρακαλώ; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ο τίτλος του. + + Η ΑΙΘΟΥΣΑ, εν υψίστη περιεργεία. +Τόπον! — Πολύ ωραίον! — +Καθήσετ' ήσυχα! — Κανείς μη κινηθή! — Ησυχία! + +(Εικών. Κύκλος περιέργων εις την πλατείαν. Οι μαρκήσιοι και +αξιωματικοί αναμίξ μετά των αστών και των ανθρώπων του λαού. Οι +ακόλουθοι αναρριχώνται επί των ώμων, όπως βλέπουν κάλλιον. Όλαι +αι γυναίκες ίστανται ορθαί εντός των θεωρείων. Δεξιόθεν ο δε +Γκύσης και οι ευγενείς του. Αριστερόθεν ο Λεμπρέτ, Ραγκενώ, Κυζή +κτλ.) + + ΣΥΡΑΝΟ, κλείων επί μίαν στιγμήν τους οφθαλμούς. +Προσμένετε!. . Τους στίχους μου εκλέγω . . . Τους ευρήκα . . . +(Εκτελεί ό,τι λέγει). + +Με χάρι το καπέλλο μου το βγαίνω. +Και το μανδύα αφίνω το μακρύ +Σιγά σιγά, που μέχει φασκιωμένο. +Και σύρω το σπαθί μου το βαρύ. +Κομψός 'σάν τον Κελάδωνα προβαίνω, +Κευκίνητος 'σάν Σκαραμούς πετώ· +Πρόσεχε, Μιρμιδόνι αγαπημένο, + 'Στο τέλος της στροφής τρυπώ. + +(Πρώτοι διαξιφισμοί). + +Γιατί δεν εκαθόσουνα 'σταυγά σου, +Χηνόπουλο; Για πες, παρακαλώ, +Που θες να σε σουβλίσω; Στα πλευρά σου, +'Στο χέρι, 'στήν καρδιά, 'στόν αφαλό; + — Ντιγκ! νταγκ! ακούω να κάνουν τα λιλιά σου. +Η σούβλα μου πετά, ζητεί σκοπό . . . +Χωρίς αμφιβολία . . . την κοιλιά σου + Στο τέλος της στροφής τρυπώ. +Δεν ειμπορώ το στίχο να ταιριάσω . . . +Υποχωρείς ωχρός 'σάν το κερί; +Ντροπή! γιατί δειλό θα σονομάσω! + — Τακ! αποκρούω αυτή τη σουβλερή, +Κατάστηθα που θέλει να μευρή! +Ανοίγω τη γραμμή, — και τη σφαλώ . . . +Κράτει καλά τη σούβλα σου, παιδί! + Στο τέλος της στροφής τρυπώ. + +(Προειδοποιεί επισήμως). + +ΣΤΡΟΦΗ +Αφέντη, πες 'στό Θεό την προσευχή! +Τραβώ τα πόδι, βολιδοσκοπώ, +Κόβω . . . και σε γελώ . . . + +(Προβάλλων). + + Αι! προσοχή! +(Ο υποκόμης κλονίζεται. Ο Συρανό χαιρετίζει). + + Στο τέλος της στροφής τρυπώ. + +(Επευφημίαι. Χειροκροτήματα εις τα θεωρεία. Άνθη και μανδύλια +πίπτουν. Οι αξιωματικοί περιστοιχίζουν και συγχαίρουν τον Συρανό. +Ο Ραγκενώ χορεύει εξ ενθουσιασμού. Ο Λεμπρέτ είνε ευτυχής και +λυπημένος. Οι φίλοι του υποκόμητος τον υποστηρίζουν και τον +απάγουν). + + ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ, εν μια μεγάλη κραυγή. +Α! + + Ο ΕΛΑΦΡΟΣ ΙΠΠΕΥΣ + Θείον! + + ΜΙΑ ΓΥΝΗ + Ωραίον! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Θαυμαστόν! + + ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ + Πρωτότυπον! + + ΛΑΜΠΕΡΤ + Τι τρέλλα! + +(Συνωστισμός πέριξ του Συρανό. Ακούονται:) + +Μπράβο! Συγχαρητήρια . . . Πολύ καλά . . . + + ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΓΥΝΑΙΚΟΣ + Είν' ήρως! . . . + + ΕΙΣ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΞ, προχωρεί ζωηρώς προς τον Συρανό με τεταμένην +την χείρα. +Κύριε, επιτρέπετε;. . Ήτο πολύ ωραίον! +Νομίζω πως από αυτά γνωρίζω· την χαράν μου +Άλλως τ' εξέφρασα, κτυπών τα πόδια μου!. . + +(Απομακρύνεται). + + ΣΥΡΑΝΟ, προς τον Κυζή. + Για πες μου, +Ποιος είν' αυτός ο κύριος; + + ΚΥΖΗ +Ο Αρτανιάν. + + ΛΕΜΠΡΕΤ, προς τον Συρανό λαμβάνων τον βραχίονά του. + Και τώρα +Ας ομιλήσωμεν!. . + + ΣΥΡΑΝΟ + Αυτό το πλήθος ας εξέλθη . . . + +(Προς τον Μπελρόζ), + +Μπορώ να μείνω; + + ΜΠΕΛΡΟΖ, ευσεβάστως. +Βέβαια! + + (Ακούονται συριγμοί και κραυγαί έξωθεν). + + Τον Μονφλερύ σφυρίζουν. + + ΜΠΕΛΡΟΖ, επισήμως. +Sic transit!. . + +(Αλλάσσων τόνον προς τον θυρωρόν και τον φανοκόρον). + + Να σαρώσετε. Να κλείστε. Να μη σβύστε. +Θα επανέλθωμεν εδώ μετά το φαγητόν μας, +Διά να δοκιμάσωμεν μια νέα κωμωδία +Διά την αύριον. + +(Ο Ζοντελέ και ο Μπελρόζ εξέρχονται κατόπιν εδαφιαίων χαιρετισμών +προς τον Συρανό). + + Ο ΘΥΡΩΡΟΣ, προς τον Συρανό. +Λοιπόν δεν τρώτε; + + ΣΥΡΑΝΟ + Εγώ; . . . Όχι. + +(Ο θυρωρός αποσύρεται) + + ΛΕΜΠΡΕΤ, προς τον Συρανό. +Γιατί; + + ΣΥΡΑΝΟ, υπερηφάνως. + Διότι . . . + +(Μεταβάλλει τόνον, βλέπων απομακρυνόμενον τον θυρωρόν. + +Χρήματα δεν έχω!. . + + ΛΕΜΠΡΕΤ, κάμων την χειρονομίαν, ότι πετά σάκκον, + Πώς; . . τον σάκκον; . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Ω πατρικόν επίδομα, έζησες μιαν ημέρα! + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Και πώς θα ζήσης το λοιπόν ολόκληρο τον μήνα; + + ΣΥΡΑΝΟ +Δεν μαπομένει τίποτε. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Να ρίξη αυτό το σάκκο! +Τι τρέλλα! + + ΣΥΡΑΝΟ + Μα τι κίνημα!. . + + Η ΠΡΑΤΡΙΑ, βήχουσα όπισθεν της μικράς τραπέζης της. + Χουμ!. . + +(Ο Συρανό και ο Λεμπρέτ στρέφονται. Προχωρεί μετά δειλίας). + + Κύριε . . . να ξεύρω . . . +Πως είσθε νηστικός, αυτό μου σχίζει την καρδιά μου . . . + +(Δεικνύουσα το κυλικείον). + +Έχω απ' όλα εδώ 'σαυτό . . . + +(Μετά ζέσεως). + + Πάρετε! + + ΣΥΡΑΝΟ, αποκαλυπτόμενος. + Αγαπητή μου +Κόρη, αν κ' η γασκονική υπερηφάνειά μου +Μ' απαγορεύει να δεχθώ από τα δάκτυλά σου +Ακόμη την παραμικρή από της λιχουδιές σου, +Φοβούμαι μη, αν αρνηθώ, σου προξενήσω λύπη, +Και θα δεχθώ . . . + +(Πηγαίνει προς το κυλικείον κεκλέγει) + + Ελάχιστα! — Απ' το σταφύλι τούτο +Μια ρώγα . . . + +(Εκείνη θέλει να τω προσφέρει ολόκληρον την σταφυλήν, εκείνος +κόπτει μίαν ρώγα). + + Μία μοναχή . . . νερό ένα ποτήρι . . . + +(Θέλει να τω χύση οίνον, την εμποδίζει). + +Διαφανές! — Και το μισό απ' ώνα μπισκοτάκι! + +(Επιστρέφει το έτερον ήμισυ). + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Μα τι μωρία! . . + + Η ΠΡΑΤΡΙΑ + Κάτι τι ακόμα! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ναι, Το χέρι +Να σου φιλήσω. + +(Ασπάζεται την χείρα της, την οποίαν τω τείνει, ως να ησπάζετο +την χείρα πριγκηπίσσης). + + Η ΠΡΑΤΡΙΑ + Ευχαριστώ, κύριε. + +(Υποκλίνεται). + + Καληνύχτα. + +(Εξέρχεται). + + + +ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΛΕΜΠΡΕΤ, έπειτα ο ΘΥΡΩΡΟΣ. + + ΣΥΡΑΝΟ, προς τον Λεμπρέτ. +Σ' ακούω. + +(Κάθηται προ του κυλικείου, και θέτει προ αυτού το μπισκότο). + + Φαγητό!. . + +(. . . το ποτήριον του νερού). + + Ποτό!. . + +(. . . την ρώγα της σταφυλής). + + Φρούτα!. . + +(Κάθηται). + + Εις το τραπέζι +Κάθημαι τώρα! — Α! φίλε μου, τι φρικαλέα πείνα +Που είχα!. . + +(Τρώγων). + + Έλεγες; . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Αυτοί οι βλάκες με το ύφος +Το γαύρον κι' αρειμάνιον το νου θα σου χαλάσουν, +Αν δεν ακούης παρ' αυτούς και μόνους. Τους φρονίμους +Πήγαινε να συμβουλευθής διά να μάθης, ποίαν +Εντύπωσιν 'προξένησεν αυτή η παληκαριά σου, + + ΣΥΡΑΝΟ, τελειώνων το μπισκότο του. +Μεγάλη. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Ο καρδινάλιος . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ευφραινόμενος. + Ο καρδινάλιος ήτο; + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Θα 'βρήκε αυτό . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Αλλά πολύ πρωτότυπον. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Εν τούτοις . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Ως συγγραφεύς δεν ημπορεί να μην ηυχαριστήθη +Πως έργον συναδέλφου του ετάραξαν. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Τωόντι, +Κάνεις εχθρούς παρά πολλούς. + + ΣΥΡΑΝΟ, λαμβάνων την ρώγα της σταφυλής. + Πόσους, φρονείς, απόψε +Πως έκαμα; + + ΛΑΜΠΡΕΤ + Σαράντα οχτώ, με δίχως της γυναίκες. + + ΣΥΡΑΝΟ +Λογάριασέ τους. + + ΛΑΜΠΡΕΤ + Μονφλερύ, Δε Γκύσης, υποκόμης, +Και ο αστός, και ο Μπαρό, Ακαδημία . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Φθάνει! +Με γοητεύεις! + + ΛΑΜΠΡΕΤ + Αλλά πού λοιπόν θα σ' οδηγήση +Ο τρόπος ούτος της ζωής; Το σύστημά σου ποίον; + + ΣΥΡΑΝΟ +Μέσα σένα λαβύρινθον, ω φίλε μου, επλανώμην, +Κ' εν μέσω αποφάσεων πολλών εκυμαινόμην, +Κεπήρα . . . + + ΛΑΜΠΡΕΤ + Ποίαν; + + ΣΥΡΑΝΟ + Την πολύ απ' όλες απλουστέραν. +Να είμαι απεφάσισα θαυμάσιος δι' όλα, +Κεις όλα! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Έστω· πλην σεμέ του μίσους σου τον λόγον +Κατά του Μονφλερύ γιατί τον αληθή, δεν λέγεις; + + ΣΥΡΑΝΟ, εγειρόμενος +Ο κοιλαράς ο Σειληνός αυτός, που ο δάκτυλός του +Δεν φθάνει ως τον αφαλό, νομίζει, πως ακόμα +Εις τας γυναίκας κίνδυνος είνε γλυκύς, και παίζων, +Εν ώ τραυλίζει, τας κυττά, και μάτια του κυπρίνου +Της κάνει με τα μάτια του, που μοιάζουν 'σάν βατράχου . . . +Και τον μισώ, αφ' ης στιγμής ετόλμησ' ένα βράδυ +Να ρίψη ένα βλέμμα του σ' εκείνην . . . Ω! μου εφάνη +Που είδα μακρύν σαλίγκαρον σέν' άνθος να γλιστράη. + + ΛΕΜΠΡΕΤ, κατάπληκτος. +Πώς; Τείπες; Είνε δυνατόν; + + ΣΥΡΑΝΟ, μετά πικρού γέλωτος. + Ναι, είμ' ερωτευμένος. + +(Μεταβάλλων τόνον και ζωηρώς). + +Ναι, αγαπώ. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Και δύναμαι να μάθω; . . Δεν μου τώπες +Ποτέ σου . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Ποίαν αγαπώ; Σκέψου λοιπόν. Μαρνείται +Το όνειρον ναγαπηθώ κι' απ' την ασχημοτέραν, +Η μύτη αύτη, που έν τέταρτον εμπρός μου προηγείται. +Κ' εν τούτοις, ποίαν αγαπώ; Αλλά, υπεννοείται! +Αγάπησα — ακουσίως μου, φευ! — την ωραιοτέραν +Που να υπάρξη δύναται! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Πώς; την ωραιοτέραν; . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Απλούστατα, που δύναται 'στόν κόσμον να υπάρξη . . . +Την πειο λαμπρή, την πειο λεπτή, + +(Μετ' αθυμίας). + + Την πειο ξανθή! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Θεέ μου! +Μα ποία είνε το λοιπόν αυτή η γυναίκα; + + ΣΥΡΑΝΟ + Είνε +Χωρίς να θέλη κίνδυνος θανάσιμος, και δίχως +Να συλλογίζεται γλυκύς, της φύσεως ενέδρα, +Εύοσμον ρόδον πέστησε ο έρως της παγίδες! +Το χαμογέλοιο της 'σάν 'δής, το τέλειο το είδες. +Γεννά τη χάρι απ' το μηδέν, και σένα κίνημά της +Όλο το θείον μέσα κλει, και δεν θα ημπορούσες +Πάνω 'στήν κόγχη νανεβής, ω Αφροδίτη, ούτε +Συ να βαδίζης, Άρτεμις, μέσ' 'στανθισμένα δάση, +Όπως αυτή 'σάν αναβή σταμάξι της και τρέχη +Μέσ' 'στό Παρίσι!. . + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Διάβολε! Καταλαμβάνω. Είνε +Φως φανερόν! + + ΣΥΡΑΝΟ + Διαφανές. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Η εξαδέλφη σου είνε, +Είν' η Μαγδαληνή Ρομπέν. + + ΣΥΡΑΝΟ + Ναι, η Ροξάνη. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Αι, τότε! +Έχει καλώς. Την αγαπάς; Ειπέ της το! Εσκεπάσθης +Με δάφνας δόξης σήμερον αφθόνους εμπροστά της, + + ΣΥΡΑΝΟ +Κύττα με, φίλε μου, και πες, αν ειμπορώ ελπίδα +Με τούτο το εξόγκωμα να έχω! Ω! δεν πλανώμαι! +Αι! συγκινούμαι κάποτε στο γαλανό το βράδυ +Μεσ' σ' ένα κήπον αν εμβώ, που ευωδιάζ' η ώρα· +Ροφώ μαυτό το διάβολο το μύτο τον Απρίλη — +Με τη ματιά μου ακολουθώ σακτίνες ασημένιες +Καμμιά γυναίκα νακουμπά 'στού φίλου της 'στό χέρι, +Κι' όταν σκεφθώ πως θάθελα κεγώ μέσ' στο φεγγάρι +Μήσυχο βήμα να περνώ και στο βραχίονά μου +Νάχω κεγώ μια φίλη μου, ταράσσομαι, ξεχνιούμαι . . . +Αλλ' έξαφνα παρατηρώ επάνω εις του κήπου +Τον τοίχο του προσώπου μου τον ήσκιο! + + ΛΕΜΠΡΕΤ, συγκεκινημένος. + Φίλτατέ μου! + + ΣΥΡΑΝΟ +Έχω στιγμές, ω φίλε μου, κακές, που μοναχός μου +Αισθάνομαι τόσο πολύ την ασχημιά μου . . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ, ζωηρώς λαμβάνων την χείρα του, + Κλαίεις . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Α! όχι! τούτο! Άσχημο πάρα πολύ θα ήτο, +Να τρέχη 'πάνω εις αυτή τη μύτη ένα δάκρυ! +Κι' όσο μπορώ να κρατηθώ, ποτέ μου δεν θαφήσω +Να κινδυνεύσ' η ωμορφιά η θεία του δακρύου +Με τόση βάναυση ασχημιά! . . . Γιατί τα δάκρυα, βλέπεις, +Δεν είνε πειο θεσπέσιον από αυτά κανένα, +Και προκαλών τον γέλωτα, ποτέ δεν θα θελήσω +Κένα μονάχ' από αυτά να γελωτοποιήσω!. . + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Μη θλίβεσαι! Ο έρωτας είνε μια τύχη! + + ΣΥΡΑΝΟ, σείων την κεφαλήν. + Όχι! +Την Κλεοπάτραν αγαπώ: φαίνομαι ως ο Καίσαρ; +Την Βερενίκην λαχταρώ: έχω την όψιν Τίτου; + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Αλλ' η ανδρεία; το πνεύμα σου; — Δεν είδες η μικρούλα +Εκείνη που σου 'πρόσφερε το μέτριο τούτο γεύμα +Τι βλέμματα ερωτικά σου έρριχνε; + + ΣΥΡΑΝΟ + Αλήθεια! + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Αι! λοιπόν τότε; Και αυτή ακόμα η Ροξάνη +Σέβλεπε μόψιν κάτωχρον, όταν εμονομάχεις . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Κάτωχρον; + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Η καρδία της, το πνεύμα της γεμάτα +Είν' από τώρα μέκπληξιν! τόλμησε, μίλησέ της. +Και ίσως . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Εις την μύτη μου να μου γελάση; Όχι! + — Το μόνο πράγμα είν' αυτό 'στόν κόσμο που φοβούμαι! + + Ο ΘΥΡΩΡΟΣ, εισάγων τινά. +Κύριε, κάποιος σας ζητά . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, βλέπων την ακόλουθον. + Α! η ακόλουθός της! + Θεέ μου! + + + +ΣΚΗΝΗ ΕΚΤΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΛΕΜΠΡΕΤ, η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, χαιρετίζουσα εδαφιαίως. + Τον γενναίον των εξάδελφον ποθούνε +Να μάθουν πού να τον ιδούν κρυφίως ειμπορούνε; + + ΣΥΡΑΝΟ ταρασσόμενος. +Να με ιδούν; + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, υποκλινομένη, + Να σας ιδούν. — Πολλά θα σας ειπούνε. + + ΣΥΡΑΝΟ +Πολλά; . . + + ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, νέα υπόκλισις. + Πολλά! + + ΣΥΡΑΝΟ, κλονούμενος. + Ω ύψιστε Θεέ μου! + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Θα υπάγουν +Αύριον μόλις η αυγή ροδίση, για νακούσουν +Τη λειτουργία 'στό Σαιν Ρος. + + ΣΥΡΑΝΟ, υποστηριζόμενος υπό του Λεμπρέτ. + Ω ύψιστε Θεέ μου! + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ +'Στήν έξοδον που ειμπορούν να έμβουν να μιλήσουν +Ολίγον; + + ΣΥΡΑΝΟ, έκφρων. + Πού; . . αλλά . . . εγώ . . . Ω ύψιστε Θεέ μου!. . + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ +Γρήγορα πήτε . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Ζητώ . . . + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Πού; . . + + ΣΥΡΑΝΟ + 'Στού.·. 'στού . . . ζαχαροπλάστου . . . +Του Ραγκενώ . . . + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Πού κατοικεί; + + ΣΥΡΑΝΟ + Εις την οδόν — Θεέ μου! +Θεέ μου! — του Σαιντ Ονορέ . . . + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, ανερχομένη. + Εις τας επτά. Να είσθε. + +(Η ακόλουθος εξέρχεται). + + ΣΥΡΑΝΟ +Θα είμαι. + + + +ΣΚΗΝΗ ΕΒΔΟΜΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΛΕΜΠΡΕΤ, έπειτα οι ΗΘΟΠΟΙΟΙ, αι ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΚΥΖΗ, ΜΠΡΙΣΑΓΙ, +ΛΙΝΙΕΡ, ο ΘΥΡΩΡΟΣ, τα ΒΙΟΛΙΑ + + ΣΥΡΑΝΟ, πίπτων εις τας αγκάλας του Λεμπρέτ. + Εγώ!, από αυτήν!. . συνέντευξιν!. . + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Δεν είσαι +Πειά λυπημένος το λοιπόν; + + ΣΥΡΑΝΟ + Αχ! ό,τι και αν είνε, +Ξέρει πως είμαι 'στή ζωή! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Αι! τώρα θα 'συχάσης; + + ΣΥΡΑΝΟ, εκτός εαυτού. +Αλλά φρενήρης θα γινώ τώρα, κεραυνοβόλος!, +Χρειάζομαι ολόκληρον στρατόν να καταστρέψω! +Δέκα καρδιές, και είκοσι βραχίονας κατέχω. +Δεν θέλω πλέον να τρυπώ νάννους . . . + +(Κραυγάζων στεντορίως). + + Γίγαντας θέλω! + +(Από τινων στιγμών επί της σκηνής, εις το βάθος, σκιαί ηθοποιών, +κινούνται, ψιθυρίζουν. Αρχίζουν τας δοκιμάς. Τα βιολία +έλαβον εκ νέου τας θέσεις των). + + ΜΙΑ ΦΩΝΗ, εκ της σκηνής. +Αι! Ψιτ! 'κει κάτω! Σιωπή! Γυμνάζοντ' εδώ πέρα! + + ΣΥΡΑΝΟ, Γελών. +Αναχωρούμεν! + +(Ανέρχεται· διά της μεγάλης θύρας του βάθους εισέρχονται ο Κυζή, +ο Μπροσάγι, πολλοί αξιωματικοί, οίτινες υποστηρίζουν τον Λινιέρ +διατελούντα εν πλήρει μέθη). + + ΚΥΖΗ + Συρανό! + + ΣΥΡΑΝΟ + Τι τρέχει; + + ΚΥΖΗ + Μια μεγάλη +Τσίχλα σου φέρουνε. + + ΣΥΡΑΝΟ + Λινιέρ!. . Τι έχεις! + + ΚΥΖΗ + Σε ζητάει. + + ΜΠΡΙΣΑΓΙ +Να επιστρέψη σπήτι του δεν ειμπορεί! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ο λόγος; + + ΛΙΝΙΕΡ, διά φωνής σιελώδους δεικνύων εις αυτόν γραμμάτιον ρακώδες. +Το γράμμ' αυτό μειδοποιεί . . . πως εκατό ανθρώπους . . . +Έβαλαν εναντίον μου . . . για το τραγούδι . . . μέγας +Είνε ο κίνδυνος . . . 'στού Νελ την πύλην . . . Κατ' ανάγκην +Θε να περάσω από 'κεί . . 'στό σπήτι μου . . . Τη χάρι +Κάνε μου. . νάλθω σπήτι σου . . . να κοιμηθώ . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Πώς είπες, +Είν' εκατό; 'Στο σπήτι σου θα κοιμηθής. + + ΛΙΝΙΕΡ, έντρομος. + Αλλ' όμως . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, διά φωνής τρομεράς δεικνύων εις αυτόν τον +ανημμένον φανόν, τον όποιον ο θυρωρός ταλαντεύει ακούων +περιέργως την σκηνήν ταύτην. +Κράτησε το φανάρι αυτό! + + ΛΙΝΙΕΡ, λαμβάνων μετά σπουδής τον φανόν. + Και βάδιζε! Ασπίς σου +Σορκίζομαι πως θα γενώ και σκέπασμά σου απόψε!. . + +(Προς τους αξιωματικούς). + +Σεις έλθετε από μακρυά και μάρτυρες θα είσθε. + + ΚΥΖΗ +Αλλά μ' ανθρώπους εκατόν!. . + + ΣΥΡΑΝΟ + Δεν έχω ανάγκη απόψε +Νάνε πειο λίγοι . . . + +(Οι ηθοποιοί κατήλθον την σκηνήν και πλησιάζουν με τας +ποικίλας ενδυμασίας των). + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Μα γιατί λοιπόν να προστατεύσης. . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Αρχίζει γκρίνιες ο Λεμπρέτ!. . + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Αυτόνε τον χυδαίον +Τον μέθυσον; . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Γιατί αυτός ο μέθυσος, ετούτος +Ο πίθος του μοσχάτου, αυτός του ροσολιού ο κάδος, +Μια μέραν εκατόρθωσε πολύ ωραίο πράγμα: +Είδε την φίλην του να 'βγή από την εκκλησίαν, +Και κατά την θρησκείαν μας αγίασμα να παίρνη, +Κι' αυτός που τρέμει το νερό, 'στό αγιαστήρι γέρνει, +Κι' όλη την κόγχη μονομιάς ερρούφηξε!. . + + ΜΙΑ ΗΘΟΠΟΙΟΣ, μενδυμασίαν ακολούθου. + Μπα! τούτο +Είν' ώμορφο! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ακόλουθε, δεν είν' αλήθεια; + +Η ΗΘΟΠΟΙΟΣ, προς τους άλλους. + Όμως +Για ένα ποιητή πτωχό γιατί να βάλουν τόσους; + + ΣΥΡΑΝΟ +Εμπρός! + +(Προς τους αξιωματικούς). + + Εσείς δε, κύριοι, ορμώντα 'σάν με 'δήτε, +Κιάν διατρέχω κίνδυνον, να μη με βοηθήστε! + + ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ, πηδώσα εκ της σκηνής. +Ω! αλλά θέλω να ιδώ κεγώ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Λοιπόν ελάτε! + + ΜΙΑ ΑΛΛΗ, πηδώσα επίσης, προς γέροντα κωμωδόν. +Έρχεσαι, Κάσσανδρε, κ' εσύ; . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Ελάτε όλοι, ο δόκτωρ, +Η Ισαβέλλα, ο Λέανδρος, όλοι! Γιατί θα 'δήτε, +Εύχαρι σμήνος και τρελλό, να πάη να σμίγη αντάμα +Την φάρσα την ιταλική, το ισπανικό το δράμα, +Κεις τρελλό το θόρυβο, πούχει ο ροχαλισμός της, +Κουδούνια να της βάλετε 'σάν τύμπανο των Βάσκων! + + ΟΛΑΙ ΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, πηδώσαι εκ χαράς. +Ένα μανδύα γρήγωρα! — Μπράβο! — Μία κουκούλα! + + ΖΟΝΤΕΛΕ +Πηγαίνωμεν! + + ΣΥΡΑΝΟ, προς τα βιολιά. + Σεις τα βιολιά, παίξετ' ένα κομμάτι! + +(Τα βιολιά συνενούνται μετά της σχηματιζομένης συνοδείας. +Αρπάζουν τας ανημμένας λαμπάδας της σκηνής και τας διανέμονται +μεταξύ των, εις τρόπον ώστε γίνεται μία λαμπαδηφορία). + +Μπράβο! αξιωματικοί, γυναίκες με θεάτρου +Φορέματα, και είκοσι βήματα 'μπρός . . . + +(Τοποθετείται ως λέγει). + + Μονάχος, +Εγώ με το πτερόν αυτό, που η Δόξα μοναχή της +Έβαλε 'στό καπέλλο αυτό, και όπως ο Σκιπίων +Αγέρωχος και τρεις φορές Νασίκας!. . — Μεννοείτε; +Απαγορεύω σ' όλους σας βοήθεια να μου δόστε! — +Έτοιμοι; Μία, δύο, τρεις! Ανοίξετε τη θύρα! + +(Ο θυρωρός ανοίγει και τα δύο φύλλα της θύρας· φαίνεται μία γωνία +των παλαιών Παρισίων, γραφικών και σεληνοφωτίστων). + +Α! το Παρίσι μας πετά 'στά σύννεφα της νύχτας· +Γλιστρά το φως του φεγγαριού 'στής γαλαζένιες στέγες· +Θαρρείς, προετοιμάζεται μία κορνίζα ουράνια +Για την αποψινή σκηνή· 'κεί κάτω, ο Σηκουάνας, +Κάτω 'σ ατμούς που μοιάζουνε ταινίες, τρεμολάμπει, +Ωσάν καθρέπτης μαγικός μυστήρια γεμάτος. +Και θε να 'δήτε τη στιγμή εκείνο που θα 'δήτε! + + ΟΛΟΙ +Στου Νελ την Πύλη! + + ΣΥΡΑΝΟ, όρθιος επί του κατωφλίου. + Εις του Νελ την πύλη! + +(Στρεφόμενος πριν εξέλθη προς την ακόλουθον). + + Δεσποσύνη, + Δεν ερωτήσατε, γιατί τους εκατόν ανθρώπους +Κατά του ποιητού αυτού εβάλανε μονάχου; + +(Σύρει το ξίφος και, ησύχως). + +Είνε γιατί γνωρίζουνε πως φίλον μου τον έχω! + +(Εξέρχεται. Η συνοδεία — ο Λινιέρ παραπαίων επί κεφαλής, — έπειτα +αι ηθοποιοί εις τους βραχίονας των αξιωματικών, — έπειτα οι +ηθοποιοί διασκελίζοντες — εκκινεί υπό τον ήχον των βιολιών, και +υπό το φώς των λαμπάδων). + + + +ΑΥΛΑΙΑ + + + +ΠΡΑΞΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ + + + +ΤΟ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟΝ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ + + + +Το εργαστήριον του Ραγκενώ, μαγείρου ζαχαροπλάστου, εκτεταμένον +μαγαζείον εις την γωνίαν της οδού Σαιντ-Ονορέ, και της οδού του +Ξηρού Δένδρου, τας οποίας παρατηρεί τις ευρέως εις το βάθος, διά +του υελοφράκτου της θύρας, φαιάς εις τας πρώτας λάμψεις της +αυγής. + +Αριστερόθεν, εις το πρώτον επίπεδον, τράπεζα μετ' επιστεγάσματος +από του οποίου κρέμονται χήνες, νήσσαι, λευκοί ταώνες. Εντός +μεγάλων φαγεντιανών αγγείων υψηλαί ανθοδέσμαι εκ φυσικών ανθέων, +κυρίως κιτρίνων ηλιοτροπίων. Εκ του αυτού μέρους, εις το δεύτερον +επίπεδον, υπερμεγέθης θερμάστρα προ της οποίας, μεταξύ τεραστίων +πυροστατών, έκαστος των οποίων υποβαστάζει μικρόν λέβητα, τα ψητά +στάζουσιν εντός λιποδόχων. + +Δεξιόθεν, πρώτον επίπεδον μετά θύρας. Δεύτερον επίπεδον, κλίμαξ +ανερχομένη εις μικράν αίθουσαν, της οποίας παρατηρεί τις το +εσωτερικόν διά των ανοικτών παραθυροφύλλων· εντός αυτής τράπεζα, +μικρός φλαμανδικός πολυέλαιος λάμπει. Είνε ιδιαίτερον δωμάτιον, +όπου τρώγουν και πίνουν, Ξύλινον επιστύλιον, συνεχίζον την +κλίμακα, φαίνεται φέρον προς άλλας μικράς αιθούσας αναλόγους. + +Εν τω μέσω του μαγειρείου, σιδηρούς κύκλος, τον οποίον δύναται να +καταβιβάζη τις διά σχοινίου, και από του οποίου κρέμονται χονδρά +τεμάχια, ομοιάζει προς πολυέλαιον εκ θηραμάτων. + +Οι κάμινοι εν τη σκιά, υπό την κλίμακα, κοκκινίζουν. Τα χαλκώματα +σπινθηροβολούν. Οβελοί στρέφονται. Διάφορα τεμάχια υψούνται εις +πυραμίδας. Χοιρομήρια κρέμονται. Είνε το πρωινόν πυρ. Συνωστισμοί +υπηρετών του μαγειρίου, ευσάρκων μαγείρων, και μικροσκοπικών +αδεξίων μαγειρίσκων. Πλήθος σκούφων με πτερά όρνιθος ή με +πτέρυγας αλεκτορίδος. Φέρουν επί σιδηρών πλακών και λυγίνων +καλαθίσκων συστοιχίας φραντζολών, σωρούς μικρών διπυριτών. + +Τράπεζαι κεκαλυμμένοι υπό πλακούντων και πινάκων. Άλλαι +περιεστοιχισμέναι υπό καθισμάτων, περιμένουν τους τρώγοντας και +πίνοντας. Μία μικροτέρα, εις μίαν γωνίαν, εξαφανίζεται υπό τα +χαρτία. Ο Ραγκενώ κάθηται προ αυτής κατά την ύψωσιν της αυλαίας, +γράφων. + + + +ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ + + + +ΡΑΓΚΕΝΩ, ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΑΙ έπειτα ΛΙΖΑ. Ο Ραγκενώ προ της μικράς +τραπέζης έχων ύφος άνθρωπου εμπνευσμένου, γράφει μετρών επί των +δαχτύλων του. + + ΠΡΩΤΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΗΣ, φέρων τεμάχιον έτοιμον. +Αμυγδαλάτα οπωρικά! + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΗΣ, φέρων δίσκον. + Μπουρέκια! + + ΤΡΙΤΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΗΣ, φέρων ψητόν πτεροστόλιστον. + Και παγώνι! + + ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΗΣ, φέρων μίαν πλάκα γλυκισμάτων. +Πάστες! + + ΠΕΜΠΤΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΗΣ, φέρων έν είδος πηλίνου αγγείου. + Με σάλτσα βωδινό! + + ΡΑΓΚΕΝΩ, παύων να γράφη και υψών την κεφαλήν. + Της χαραυγής η ακτίνες +Η ασημένιες 'στόν χαλκούν γλιστρούν! 'Στό στήθος μέσα +Την ψάλλουσαν θεότητα, ω Ραγκενώ, να πνίξης! +Θάρθη της λύρας η στιγμή, — είν' η στιγμή του φούρνου! + +(Εγείρεται, προς ένα μάγειρον). + +Μάκρυνε, συ, παρακαλώ, αυτή τη σάλτσα, είνε +Πολύ κοντή. + + ΜΑΓΕΙΡΟΣ + Ως πόσον; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Τρεις πόδας. + +(Διέρχεται) + + ΜΑΓΕΙΡΟΣ + Τι λέει! + + ΠΡΩΤΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΗΣ + Η πήττα! + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΗΣ +Η τούρτα! + + ΡΑΓΚΕΝΩ, ενώπιον της θερμάστρας. +Ω Μούσα μου, από εδώ απομακρύνσου τώρα, +Μήπως τα θεία μάτια σου το πυρ τα κοκινίση! + +(Εις ένα ζαχαροπλάστην, δεικνύων εις αυτόν άρτους). + +Άσχημα έβαλες εσύ το σχίσιμον των άρτων +Βάλ' την τομή ανάμεσα των δύο ημιστίχων! + +(Προς έν' άλλον, δεικνύων εις αυτόν ένα παστίτσον ατελές). + +Στο κρούστινο παλάτι αυτό να βάλλης μίαν στέγην. + +(Προς νέον μαθητευόμενον, όστις καθήμενος κατά γης σουβλίζει +πουλερικά). + +Και 'στόν ατέλειωτον αυτόν τον οβελόν επάνω +Ζευγάρωνε το ταπεινό, παιδί μου, κοτοπούλι +Μαζύ με τον αγέρωχο το διάνο, όπως ο γέρων +Μαλέρμπ ζευγάρι έκανε τους στίχους τους μεγάλους +Με τους μικρούς, και 'στή φωτιά ψητού στροφάς να στρέφης. + + ΕΤΕΡΟΣ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΣ, προχωρών μετά δίσκου κεκαλυμμένου διά +χειρομάκτρου. + +Αφέντη, σε θυμήθηκα και σούψησα 'στό φούρνο +Αυτό, π' ελπίζω πως πολύ σαρέσει. + + ΡΑΓΚΕΝΩ, έκθαμβος. + Μία λύρα! + +Αποκαλύπτει τον δίσκον και φαίνεται μία ζαχαρόπηκτος λύρα). + + ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΣ +Είν' από πάστα τσουρεκιού. + + ΡΑΓΚΕΝΩ, συγκεκινημένος. + Με φρούτα ζαχαράτα! + + ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΣ +Και της χορδές με ζάχαρι, βλέπεις, της έχω κάμει. + + ΡΑΓΚΕΝΩ, δίδων εις αυτόν χρήματα +Πήγαινε 'στήν υγεία μου να πιής! + +(Παρατηρών την Λίζαν εισερχομένην) + + Η σύζυγός μου! +Σώπα! περπάτει, κρύψ' αυτό το χρήμα! + +(Προς την Λίζαν, δεικνύων εις αυτήν την λύραν με ύφος +στενοχωρημένον). + + Είν' ωραίον; + + ΛΙΖΑ +Γελοίον! + +(Καταθέτει επί του γραφείου μίαν στήλην χαρτίνων σάκκων). + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Σάκκους; . . α! καλά. Ευχαριστώ. + +(Τους παρατηρεί). + + Θεέ μου! +Τα σεβαστά βιβλία μου! Των φίλων μου τους στίχους! +Σχισμένα! εις τεμάχια! Διά να κάμης σάκκους +Διά της καραμέλες μας! . . Ω! τας Βακχίδας πάλιν. +Και τον Ορφέα αναπολείς 'στήν μνήμην μου! + + ΛΙΖΑ + Δεν έχω +Λοιπόν κεγώ δικαίωμα, να χρησιμοποιήσω +Αυτά που μας αφίνουνε για πληρωμή μονάχα +Των ανομοίων των γραμμών οι πρόστυχοι γραφιάδες; . . + + ΡΑΓΚΕΝΩ +Μύρμηγκα!. . τα τσιτσίκια αυτά τα θεία, μην υβρίζης! + + ΛΙΖΑ +Πριν κάμης συντροφιά μαυτά τα πρόσωπα, ποτέ σου +Βακχίδα δεν μ' εκάλεσες, — και μύρμηγκα! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Με στίχους +Να κάμη σάκκους! + + ΛΙΖΑ + Μάλιστα μαυτούς! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Αλλά, κυρία, +Τότε τι κάμετε λοιπόν με την πεζογραφία; + + + +ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ + + + +Οι ίδιοι, ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ εισερχόμενα εις το ζαχαροπλαστείον. + + ΡΑΓΚΕΝΩ +Τι θέλετε, παιδάκια μου; + + ΠΡΩΤΟΝ ΠΑΙΔΙΟΝ + Τρία παστίτσα. + + ΡΑΓΚΕΝΩ, δίδων εις αυτά. + Πάρτε, +Πολύ ζεστά και κόκκινα πολύ! + + ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΠΑΙΔΙΟΝ + Τυλίξατέ τα, +Παρακαλώ. + + ΡΑΓΚΕΝΩ, συγκινούμενος κατ' ιδίαν. + Αλλοίμονον! από τους σάκκους μου ένα! + +(Εις τα παιδία). + +Να τα τυλίξω θέλετε; + +(Λαμβάνει ένα σάκκον και καθ' ην στιγμήν πρόκειται να θέση εντός +αυτού τα παστίτσα, αναγινώσκει). + + «Ο δ' Οδυσσεύς ομοίως, +καθ' ην ημέραν άφησε την Πηνελόπην» . . . Όχι +Αυτόν!. . + +(Θέτει αυτόν κατά μέρος και λαμβάνει έτερον. Καθ' ην στιγμήν +θέτει τα παστίτσια εντός αυτού, αναγινώσκει). + + «Ο Φοίβος ο ξανθός . . . ;» Όχι αυτόν! + +(Πράττει το ίδιον). + + ΛΙΖΑ, ανυπόμονος. + Τι κάμεις +Λοιπόν; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Έτοιμος, έτοιμος, έτοιμος! + +(Λαμβάνει τρίτον και αποφασίζει). + + Το σονέτο +Προς την Φυλλίδα!. . Τι σκληρόν που είνε μόλα ταύτα! + + ΛΙΖΑ +Το απεφάσισ' ευτυχώς! + +(Υψώνουσα τους ώμους) + +Νικόδημε! + +(Αναβαίνει επί ενός καθίσματος, και αρχίζει να ταξιθετή τα +πινάκια επί μιας τραπέζης). + + ΡΑΓΚΕΝΩ, επωφελούμενος εκ του ότι στρέφει τα νώτα λαλεί τα +παιδία, άτινα είνε ήδη εις την θύραν. + Μικρά μου! +Ψιτ! της Φυλλίδος δότε μου οπίσω το σονέτο, +Κι' αντί τριών σας δίνω έξ παστίτσα!. . + +(Τα παιδία του επιστρέφουν τον σάκκον, λαμβάνουν ζωηρώς τα έξ +τεμάχια κεξέρχονται. Ο Ραγκενώ καθαρίζων τον χάρτην αρχίζει +ναπαγγέλη). + + «Ω Φυλλίς μου! . . . +Στόνομα τούτο το γλυκύ μία κηλίς βουτύρου! +Φυλλίς!. .» + +(Ο Συρανό εισέρχεται αποτόμως). + + + +ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ + + + +ΡΑΓΚΕΝΩ, ΛΙΖΑ, ΣΥΡΑΝΟ, έπειτα ο ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΞ + + ΣΥΡΑΝΟ + Τι ώρα είνε; + + ΡΑΓΚΕΝΩ, χαιρετίζων αυτόν μετά σπουδής. + Έξ. + + ΣΥΡΑΝΟ, μετά συγκινήσεως. + Εις μίαν ώραν! + +(Πηγαίνει κέρχεται εντός του εργαστηρίου). + + ΡΑΓΚΕΝΩ, ακολουθών αυτόν. + Μπράβο! +Είδα . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + 'Σάν τι; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Την μάχην σας!. . + + ΣΥΡΑΝΟ + Ποιάν; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Του Μεγάρου +Της Βουργουνδίας εννοώ! + + ΣΥΡΑΝΟ, μετά περιφρονήσεως + Α! . . την μονομαχίαν!. . + + ΡΑΓΚΕΝΩ. μετά θαυμασμού. +Μονομαχίαν έμμετρον!. . + + ΛΙΖΑ + Το στόμα του δεν παύει +Για κείνη να μας ομιλή! + + ΣΥΡΑΝΟ + Καλλίτερα βεβαίως. + + ΡΑΓΚΕΝΩ, αρπάζων ένα οβελόν και προβάλλων τον πόδα. +«'Στό τέλος της στροφής τρυπώ!. .» Ω! πόσον είν' ωραίον! +«'Στό τέλος της στροφής τρυπώ . . .» + +(Μετ' αύξοντος ενθουσιασμού). + + «'Στό τέλος . . .» + + ΣΥΡΑΝΟ + Τι ώρα είναι; + + ΡΑΓΚΕΝΩ, μένων εν προβολή διά να ίδη την ώραν. +Έξη και πέντε!. . «της στροφής τρυπώ . . .» + +(Ανεγείρεται). + + Ακούς να κάμη +Έν τρίστροφον! + + ΛΙΖΑ, προς τον Συρανό, όστις διερχόμενος πλησίον της +τραπέζης, έθλιψεν αφηρημένος την χείρα της. + Τι έχετε 'στό χέρι σας; + + ΣΥΡΑΝΟ + Δεν είνε +Τίποτε. Είνε μια πληγή. + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Μην 'τρέξατε κανένα +Κίνδυνον. + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι. + + ΛΙΖΑ, απειλούσα αυτόν διά του δακτύλου. + Ψεύδεσθε, θαρρώ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Θα εκινείτο +Η μύτη μου; Αυτό για μια ψευτιά μεγάλη κάνει! + +(Αλλάσσων τόνον). + +Τώρα προσμένω κάποιονε· και αν δεν με γελάση, +Μονάχους μας αφίνετε. . . + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Δεν ειμπορώ. Θα έλθουν +Οι ποιηταί μου παρευθύς. + + ΛΙΖΑ, ειρωνικώς + Διά το πρώτο γεύμα. + + ΣΥΡΑΝΟ +Όταν σου νεύσω διώξε τους. Τι ώρα; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Έξ και δέκα! + + ΣΥΡΑΝΟ, καθήμενος νευρικώς εις την τράπεζαν του Ραγκενώ και +λαμβάνων χάρτην. +Μια πέννα; + + ΡΑΓΚΕΝΩ, δίδων εις αυτόν εκείνην που έχει εις το αυτί του. + Κύκνου. + + ΕΙΣ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΞ, φέρων ωραίους μύστακας εισέρχεται, και διά +φωνής στεντορείας. + Χαίρετε! + + ΣΥΡΑΝΟ, στρεφόμενος + Ποιος είνε; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Ένας φίλος +Της γυναικός μου. Τρομερός πολεμιστής, — ως λέγει!. . + + ΣΥΡΑΝΟ, λαμβάνων την πένναν και απομακρύνων διά της +χειρονομίας τον Ραγκενώ. +Σώπα!. . + Το γράφω, — το σφαλώ, — + +(καθ' εαυτόν). + + Της δίδω, — φεύγω. . + +(ρίπτων την πένναν). + + Ω! είμαι +Δειλός! . . και προτιμότερον μου είνε ναποθάνω, +Ή να τολμήσω να της 'πώ μια λέξι . . . + +(Προς τον Ραγκενώ), + + Τι ώρα είνε; + + ΡΑΓΚΕΝΩ +Έξη και τέταρτο!. . + + ΣΥΡΑΝΟ, κτυπών το στήθος του. + Απ' αυτές που έχω εδώ μια μόνη! +Εν ώ 'σάν γράφω . . . + +(λαμβάνει πάλιν την γραφίδα). + + Αι λοιπόν! Ας γράψω αυτό το γράμμα +Του έρωτος που μέσα μου χίλιες φορές ως τώρα +Έκαμα κεξανάκαμα, που έτοιμο το έχω, +Και αν ζυγώσω 'στό χαρτί πλησίον την ψυχή μου +Δεν έχω παρ' αντιγραφή απλή να κάνω. + +(Γράφει, — όπισθεν του τελοφράκτου της θύρας φαίνονται κινούμεναι +σκιαί ισχναί και διστάζουσαι). + + + +ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ + + + + ΡΑΓΚΕΝΩ, ΛΙΖΑ, ο ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΞ, ΣΥΡΑΝΟ προ της μικράς τραπέζης +γράφων, οι ΠΟΙΗΤΑΙ μέλανα ενδεδυμένοι με τας περικνημίδας +πιπτούσας, κεκαλυμμένας υπό βορβόρου. + + ΛΙΖΑ, προς τον Ραγκενώ. + Νάτοι, +Οι βρώμιοι σου! + + ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, εισερχόμενος προς τον Ραγκενώ. + Συνάδελφε! + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ + Συνάδελφέ μου φίλε! + + ΤΡΙΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ +Αητέ των ζαχαροπλαστών! + +(Ωσφραίνεται). + + Εις την φωληά σου ωραία +Μυρίζει! + + ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ + Ω Φοίβε μάγειρε! + + ΠΕΜΠΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ + Απόλλων των μαγείρων! + + ΡΑΓΚΕΝΩ, περιστοιχιζόμενος, φιλούμενος, σειόμενος. +Πόσον καλά που 'βρίσκεται κανείς μαζύ με τούτους! + + ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ +Αργήσαμεν απ' το λαό που ήταν συναγμένος +'Στού Νελ την πύλη! . . . + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ + Οκτώ λησταί με ξίφος σκοτωμένοι +Ήσαν εις το λιθόστρωτον επάνω 'ξαπλωμένοι! + + ΣΥΡΑΝΟ, εγείρων επί μίαν στιγμήν την κεφαλήν. +Οκτώ; Μπα! 'νόμιζα επτά!. . + +(Γράφει πάλιν). + + ΡΑΓΚΕΝΩ, προς τον Συρανό. + Μήπως λοιπόν της μάχης +Γνωρίζετε τον ήρωα. + + ΣΥΡΑΝΟ, αμελώς + Εγώ; . . Όχι! . . + + ΛΙΖΑ, προς τον σωματοφύλακα. + Σεις; + + ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΞ, στρύφων τον μύστακα) + Ίσως! + + ΣΥΡΑΝΟ, γράφων, κατ' ιδίαν — ακούεται ψιθυρίζων λέξιν τινά +από καιρού εις καιρόν. +«Σε αγαπώ . . .» + + ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ + Και λέγουνε, όλη τη συμμορία +Ένας μονάχος 'μπόρεσε να την καταδιώξη! + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ +Ήτο πολύ περίεργον! Με λόγχες και με ράβδους +Είχε στρωθή το έδαφος. + + ΣΥΡΑΝΟ, γράφων. + «. . .τα μάτια σου . . .» + + ΤΡΙΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ + Καπέλλα +Εύρισκαν ως το πρόχωμα των Χρυσικών . . . + + ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ + Βεβαίως +Το πράγμα θάταν άγριον. + + ΣΥΡΑΝΟ, γράφων. + «. . .τα χείλη σου . . .» + + ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ + Τι γίγας +Που θάνε τρομερός αυτών των άθλων ο εργάτης! + + ΣΥΡΑΝΟ, ωσαύτως +«. . . . Κι όταν σε βλέπω, αγάπη μου, λιποθυμώ απ' το φόβο». + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, αρπάζων έν γλύκισμα. +Τι νέους στίχους, Ραγκενώ, μας έγραψες; + + ΣΥΡΑΝΟ, ωσαύτως. + «. . . εκείνου +Που σαγαπά . . .» + +(Σταματά εις την στιγμήν της υπογραφής κεγείρεται θέτων την +επιστολήν εις το εσωκάρδιόν του). + + Υπογραφή δεν βαίνω. Θα την δώσω +Ο ίδιος. + + ΡΑΓΚΕΝΩ, προς τον δεύτερον ποιητήν. + Μία συνταγή με στίχους έχω κάμει. + + ΤΡΙΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, τοποθετούμενος πλησίον +ενός δίσκου γεμάτου από παστίτσια. +Τους στίχους ας ακούσωμεν! + + ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, παρατηρών έν τσουρέκι, όπερ έλαβε. + Ετούτο το τσουρέκι +Έχει τη σκούφια του στραβά. + + ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ + Ετούτο το ψωμάκι +'Στον πειναλέον στιχουργόν τα μάτια του καρφώνει, +που μοιάζουν 'σάν αμύγδαλα με φρύδια 'σάν αγγέλου. + +(Λαμβάνει το ψωμάκι). + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ +Ακούομεν. + + ΤΡΙΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, σφίγγων ελαφρώς έν +παστίτσιον μεταξύ των δακτύλων του. + Το γλύκισμα αυτό την κρέμα χύνει, +'Σαν να γελά. + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, δαγκάνων μίαν μεγάλην +ζαχαρόπηκτον λύραν. + Πρώτη φορά η λύρα που με τρέφει. +Εις την ζωήν μου. + + ΡΑΓΚΕΝΩ, όστις ετοιμάσθη διαπαγγελίαν +έβηξε, εταξιθέτησε την σκούφια του, έλαβε στάσιν. + Συνταγή με στίχους. + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, προς τον πρώτον, κινών +τον αγκώνα του. + Γευματίζεις; + + ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, προς τον δεύτερο. +Δειπνάς; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Ιδού πώς γίνονται τουρτάκια μυγδαλάτα + Ως που ναφρίσουνε κτυπάτε + Αυγά μερικά, + Και μέσα 'στόν αφρό κερνάτε + Του κίτρου εκλεκτό χυλό + Και χύνετ' έπειτα καλό + Γάλα από μύγδαλα γλυκά. + Με ζύμη μπουρεκιού γεμίζετε + Τριγύρω το πλευρόν + Ταψιών επίτηδες μικρών. + Με δάχτυλο γοργό τα χρίζετε + Με του βερύκοκκου χυμόν, + Και με σταγόνες τα ραντίζετε + + Του αφρού σας όλα τα ταψάκια. + Και τα πηγαίνετε + Στο φούρνο, και 'σάν προβατάκια + Φαιδρά κιολόξανθα τα βγαίνετε, + Κιαφού τα τρώτε δεν χορταίνετε + Τα μυγδάλατα τα τουρτάκια! + + ΟΙ ΠΟΙΗΤΑΙ, με το στόμα γεμάτον. +Εξαίσιον! Γλυκύτατον! + + ΕΙΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, πνιγόμενος. + Χουμπφ! + +(Ανέρχονται προς το βάθος, τρώγοντες. Ο Συρανό, όστις +παρετήρησεν, προχωρεί προς τον Ραγκενώ). + + ΣΥΡΑΝΟ + Από τη φωνή σου +Λαμβάνοντες την όρεξιν, δεν βλέπεις, πώς μπουκώνουν; + + ΡΑΓΚΕΝΩ, χαμηλοφώνως, μειδιών. +Το βλέπω, αλλά και χωρίς να τους κυττάζω, μήπως +Τους ενοχλώ· καισθάνομαι διπλήν χαράν, να λέγω +Έτσι τους στίχους μου, αφού γλυκειάν αδυναμία, +Που έχω, ικανοποιώ, εν ώ να τρώνε αφίνω +Εκείνους που δεν έφαγαν! + + ΣΥΡΑΝΟ, κτυπών επί των ώμων του. + Πολύ μαρέσεις!. . + +(Ο Ραγκενώ πηγαίνει να ενωθή μετά των φίλων του. Ο Συρανό τον +ακολουθεί διά των οφθαλμών, έπειτα, ολίγον αποτόμως). + + Λίζα, +Πρόσεχε! + +(Η Λίζα, τρυφερώς συνομιλούσα με τον σωματοφύλακα ανασκιρτά, και +κατέρχεται προς τον Συρανό). + + Σε πολιορκεί αυτός ο καπετάνιος; . . + + ΛΙΖΑ, προσβαλλομένη. +Ω! μένα βλέμμ' αγέρωχον γνωρίζουν να νικήσουν +Οι οφθαλμοί μου όποιονε προσβάλλει την τιμήν μου. + + ΣΥΡΑΝΟ +Για νικηφόρους οφθαλμούς τους βρίσκω κτυπημένους. + + ΛΙΖΑ, πνιγομένη. +Αλλά. . . + + ΣΥΡΑΝΟ, καθαρά. + Μάρεσ' ο Ραγκενώ. Για τούτο, κυρά Λίζα, + + ΛΙΖΑ + Δεν επιτρέπω κανενός να τόνε μασκαρέψη +Μα. . . + + ΣΥΡΑΝΟ, όστις ύψωσε την φωνήν αρκετά +ώστε νακουσθή υπό του εραστού. + Των φρονίμων. . . + +(Χαιρετίζει τον σωματοφύλακα, και πηγαίνει να παρατηρήση, εις την +θύραν του βάθους, αφού παρετήρησε το ωρολόγιον). + + ΛΙΖΑ, εις τον σωματοφύλακα, όστις απλώς ανταπέδωσε τον +χαιρετισμόν εις τον Συρανό. + ΑληΘώς, δεν σεννοώ . . . ειπέ του +Κάτι διά την μύτην του. . . . + +Ο ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΞ +Τη μύτη του . . . Την μύτη . . . + +(Απομακρύνεται ζωηρώς, η Λίζα τον ακολουθεί). + + ΣΥΡΑΝΟ, εκ της θύρας του βάθους, κάμων σημείον εις τον +Ραγκενώ να διώξη τους ποιητάς. +Ψιτ! . . . + + ΡΑΓΚΕΝΩ, δεικνύων εις τους ποιητάς την δεξιόθεν θύραν. + Θάμεθα καλλίτερα εκεί . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ανυπομονών. + Ψιτ! Ψιτ! . . + + ΡΑΓΚΕΝΩ σύρων αυτούς. + Τους στίχους +Για να διαβάσουμε. . . + + ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, απελπισμένος, με γεμάτον το στόμα. + Αλλά γλυκίσματα! . . + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ + Μαζύ μας +Ας πάρωμεν! + +(Εξέρχονται όλοι όπισθεν του Ραγκενώ, εν είδει λιτανείας, και +αφού διήρπαξαν τους δίσκους). + + + +ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΡΟΞΑΝΗ, η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + + ΣΥΡΑΝΟ + Το γράμμα μου θα σύρω, αν καταλάβω, +Πως είνε και μικρά ελπίς! . . + +(Η Ροξάνη προσωπιδοφόρος, μετά της ακολούθου της, εμφανίζεται +όπισθεν της υελοφράκτου της θύρας. Ανοίγει ζωηρώς την θύραν). + Εισέλθετε! . . + +(Βαδίζων προς την ακόλουθον). + + Δυο λέξεις +Ακόλουθε! . . + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Και τέσσαρες. + + ΣΥΡΑΝΟ + Λαίμαργος είσαι; + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Μέχρι +Αρρώστιας. + + ΣΥΡΑΝΟ, λαμβάνων ζωηρώς εκ της τραπέζης σάκκους χαρτίνους. + Καλά, το λοιπόν ιδού δύο σονέτα +Του Βενσεράδ. . . + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Ουφ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Με γλυκά γεμάτα. + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, μεταβάλλουσα όψιν. + Αχ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ή μήπως +θα προτιμούσες τα γλυκά, που λέγονται παστίτσα. + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ +Μαρέσουν, κύριε, πολύ προ πάντων με την κρέμα. + + ΣΥΡΑΝΟ +Σου βαίνω έξη το λοιπόν από εκείνα μέσα +Στο ποίημα του Σαιντ-Αμάν! Και εις αυτούς τους στίχους +Του Σαπελαίν τεμάχιον του φουρνιστού σου βάζω. + — Μην αγαπάς φρέσκα γλυκά; + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Τρελλαίνομαι! + + ΣΥΡΑΝΟ, φορτώνων τους βραχίονάς της με σάκκους πλήρεις. + 'Στό δρόμο +Πήγαινε τώρα να τα φας! + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Αλλά. . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ωθών αυτήν έξω. + Και μη γυρίσης + Πριν τα τελειώσης! + +(Επανακλείει την θύραν, κατέρχεται πάλιν προς την Ροξάνην, και +σταματά, αποκαλυπτόμενος εις σεβαστήν απόφασιν). + + + +ΣΚΗΝΗ ΕΚΤΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΡΟΞΑΝΗ, η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, μετ' ολίγον. + + ΣΥΡΑΝΟ + Η στιγμή αυτή ευλογημένη +Ας είνε, όπου έπαυσες να λησμονής 'στό τέλος, +Πως αναπνέω ταπεινώς, κέρχεσαι να μου είπης, +Να μου ειπής . . . + + ΡΟΞΑΝΗ, αφαιρέσασα την προσωπίδα. + Μα κατ' αρχάς, ευχαριστώ, διότι, +Αυτός ο βλαξ, που 'στού σπαθιού το άξιο παιγνίδι +Έχασε χθες, είνε αυτός, όπου ένας μεγάλος +Κύριος . . . όστις μ' αγαπά . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Α! ο δε Γκύσης; + + ΡΟΞΑΝΗ, ταπεινούσα τους οφθαλμούς. + Θέλει +Να μεπιβάλη σύζυγον . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Πρόσθετον; + +(Χαιρετίζων). + + Εκτυπήθην +Λοιπόν — και τούτο προτιμώ καλλίτερον, κυρία — +Όχι διά την άσχημη τη μύτη μου, αλλ' όμως +Για τα ωραία 'μάτια σου. + + ΡΟΞΑΝΗ + Έπειτα . . . επιθυμούσα . . . +Αλλά για 'κείνο πέρχομαι να σου ομολογήσω, +Πρέπει να εύρω εις εσέ σχεδόν τον αδελφόν μου, +Που μέσ' το πάρκο παίζαμε μαζύ — κοντά 'στή λίμνη! . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Ναι . . . ήρχεσο 'στό Μπερζεράκ όλα τα καλοκαίρια! . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Η καλαμιές σου έδιναν για τα σπαθιά σου ξύλα. + + ΣΥΡΑΝΟ +Και για της κούκλες σου ξανθά μαλλιά ταραποσίτια! + + ΡΟΞΑΝΗ +Ήτ' ο καιρός των παιγνιδιών . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Και των ξυνών των μούρων . . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Ήτ' ο καιρός που έκαμες ό,τ' ήθελα . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Η Ροξάνη +Ελέγετο Μαγδαληνή με το κοντό φουστάνι . . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Όμορφη τότε ήμουνα, αι; + + ΣΥΡΑΝΟ + Άσχημη δεν ήσουν. + + ΡΟΞΑΝΗ + Από κανέν' ανέβασμα με χέρι 'ματωμένο +Ήρχεσο κάποτε! — Α! εγώ τότ' έκανα τη μάννα, +Και με φωνή οπού σκληρή να γίνη προσπαθούσε: + +(Λαμβάνει την χείρα του). + +«Τ' είνε αυτή, σου έλεγα, η τσουγγρανιά και πάλι;» + +(Σταματά κατάπληκτος). + +Α! είνε ανυπόφορον! Κι' αυτή; + +(Ο Συρανό θέλει ναποσύρη την χείρα του). + + Α! δείξε μου την! +Πώς; εις την ηλικίαν σου ακόμα! Πού την πήρες; + + ΣΥΡΑΝΟ +Παίζων πλησίον εις του Νελ την πύλην. + + ΡΟΞΑΝΗ, καθημένη παρά την τράπεζαν +και βρέχουσα το μανδύλιόν της εντός ποτηρίου ύδατος. + Δος το χέρι! + + ΣΥΡΑΝΟ, καθήμενος επίσης. +Τόσο γλυκά, τόσον φαιδρώς φιλόστοργος! + + ΡΟΞΑΝΗ + Και πες μου, +Ενόσω από την πληγή το αίμα καθαρίζω, — +Ποίοι ήσαν εναντίον σου; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ω! εκατόν περίπου. + + ΡΟΞΑΝΗ +Πες τα μου! + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι! πες μου συ, αυτό που δεν τολμούσες, +Να μου το 'πης προτήτερα. . . + + ΡΟΞΑΝΗ, χωρίς ναφήση την χείρα του. + Τώρα τολμώ. Διότι +Το μύρον μενεθάρρυνε του παρελθόντος. Τώρα +Τολμώ. Να! Κάποιον αγαπώ. + + ΣΥΡΑΝΟ + Α! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Που δεν το γνωρίζει. . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Α! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Όχι ακόμη! + + ΣΥΡΑΝΟ + Α! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Αλλά σ' ολίγον θα το μάθη, +Αν δεν το ξεύρη. . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Α! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Πτωχό παιδί, που μέχρι τούδε +Δειλά μακρόθεν μαγαπά, και δίχως να τολμήση +Να μου το 'πη. . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Α! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Άφες μου το χέρι σου. Μπα! καίει. — +Αλλ' είδα εις τα χείλη του να τρέμ' η ομολογία. . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Α! . . + + ΡΟΞΑΝΗ, αφού ετελείωσεν ένα μικρόν επίδεσμον με το μανδύλι +της. + Και φαντάσου, ακριβώς, ότι, εξάδελφέ μου, +Στο ιδικόν σου σύνταγμα υπηρετεί. . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Α! . . + + ΡΟΞΑΝΗ, γελώσα. + Είνε +Επίλεκτος 'στό λόχο σου! . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Α! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Εις το μέτωπόν του +Το πνεύμα σπινθηροβολεί. Είν' ευγενής και νέος, +Ατρόμητος, αγέρωχος, ωραίος. . . + + ΣΥΡΑΝΟ, εγειρόμενος κάτωχρος. + Πώς; ωραίος! + + ΡΟΞΑΝΗ +Τι έχεις; + + ΣΥΡΑΝΟ + Εγώ; τίποτε! . . Είνε . . . το. . . + +(Δεικνύει την χείρα του μετά μειδιάματος). + + Το . . . βαβά μου! + + ΡΟΞΑΝΗ +Τέλος εγώ τον αγαπώ, Και πρέπει να σου είπω, +Πως δεν τον είδ' αλλού ποτέ παρά 'στήν Κωμωδία . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Δεν ωμιλήσατε λοιπόν; . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Τα μάτια μας μονάχα! + + ΣΥΡΑΝΟ +Μα πώς γνωρίζετε λοιπόν; + + ΡΟΞΑΝΗ + Κάτω από τας φιλύρας +Μιλούνε της Βασιλικής Πλατείας . . . Μου το είπεν +Μια φλύαρη! + + ΣΥΡΑΝΟ + Είν' επίλεκτος; + + ΡΟΞΑΝΗ + Επίλεκτος! + + ΣΥΡΑΝΟ + Και ποίον +Το όνομά του; + + ΡΟΞΑΝΗ + Χριστιανός δε Νεβιγιέτ, βαρώνος. + + ΣΥΡΑΝΟ +Α μπα! Δεν είν' επίλεκτος. + + ΡΟΞΑΝΗ + Ναι, σήμερον εμβήκε: +Υπό τον λοχαγόν Καρμπόν Καστέλ Ζαλού. + + ΣΥΡΑΝΟ + Ταχέως, +Έτσι αφίνεις την καρδιά; . . αλλά, πτωχή μικρά μου . . . + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, ανοίγουσα την θύραν του βάθους. +Έφαγα όλες, κύριε δε Μπερζεράκ, της πάστες. + + ΣΥΡΑΝΟ +Τότε τους στίχους διάβασε, που είνε τυπωμένοι +'Στο σάκκο! + +(Η ακόλουθος εξαφανίζεται). + + Κόρη μου πτωχή, συ παγαπάς τωραίον, +Το πνεύμα και την εκλεκτήν την γλώσσαν, — εάν ήτο +Είς βέβηλος, είς άγριος; + + ΡΟΞΑΝΗ + Όχι, την κόμην έχει +Ως ένας ήρως του δ' Υρφέ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Εάν επίσης ήτο +Βάναυσος, όσον και καλώς ενδεδυμένος; + + ΡΟΞΑΝΗ + Όχι, +Όλα τα λόγια του λεπτά θα είνε το μαντεύω. + + ΣΥΡΑΝΟ +Ναι, πάντοτε είνε λεπτά τα λόγια, όταν είνε +Κ' οι μύστακες λεπτοί. — Πλην βλαξ αν ήτο; + + ΡΟΞΑΝΗ, κτυπώσα διά του ποδός. + Λοιπόν τότε +Θαπέθαινα! + + ΣΥΡΑΝΟ, μετά τινα παύσιν. + Μεφέρατε εδώ για να μου 'πήτε +Αυτά; Την χρησιμότητα δεν βλέπω αυτήν, κυρία. + + ΡΟΞΑΝΗ +Αχ! Γιατί ένας μούβαλε τον τρόμο 'στήν ψυχή μου, +και μούπεν ότι όλοι σας είσθε Γασκόνοι, όλοι +'Στόν λόχον σας. . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Και πως ημείς τους νέους προκαλούμεν +Τους αμαθείς, που γίνονται δεκτοί εξ ευμενείας +Ανάμεσα 'στούς αληθείς Γασκόνους, χωρίς νάνε; +Αυτό σας είπεν; + + ΡΟΞΑΝΗ + Και 'μπορείς να φαντασθής, τι τρόμον +Ησθάνθην δι' αυτόν! + + ΣΥΡΑΝΟ, μεταξύ των οδόντων του. + Πολύ ευλόγως! + + ΡΟΞΑΝΗ + Αλλ' εσκέφθην, +Όταν εχθές ανίκητος και μέγας απεδείχθης, +Τον φαύλον τιμωρών αυτόν, και αντιμετωπίζων +Αυτά τα ζώα — αν ήθελεν, εκείνος που φοβούνται +Όλοι . . . εσκέφθην . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Αι! καλά λοιπόν θα προστατεύσω +Τον βαρωνίσκον σας αυτόν. + + ΡΟΞΑΝΗ + Ω δεν είνε αλήθεια; +Θα μου τον προστατεύσης, αι; Είχα για σε φιλίαν +Πάντοτε τόσον τρυφεράν! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ναι! + + ΡΟΞΑΝΗ + Φίλος του θα είσαι; + + ΣΥΡΑΝΟ +Θα είμαι. + + ΡΟΞΑΝΗ + Δεν θα έχη δε ποτέ μονομαχίαν: + + ΣΥΡΑΝΟ +Ορκίζομαι. + + ΡΟΞΑΝΗ + Ω; σαγαπώ πολύ! Πρέπει να φύγω τώρα. + +(Θέτει ζωηρώς την προσωπίδα της, ένα τρίχαπτον επί του μετώπου +της και αφηρημένως). + +Αλλά την μάχην της νυκτός αυτήν δεν μου την είπες. +Αλήθεια θάταν τρομερόν! — Ειπέ του να μου γράψη. + +(Τω στέλλει έν φίλημα διά της χειρός). + +Ω! σαγαπώ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ναι, ναι. + + ΡΟΞΑΝΗ +Εκατόν ανθρώπους, και συ μόνος! +Χαίρε λοιπόν. — Φίλοι καλοί θα είμεθα! + + ΣΥΡΑΝΟ + Βεβαίως. + + ΡΟΞΑΝΗ +Πες, να μου γράψη! — Εκατό ανθρώπους! — Τι ανδρεία! + + ΣΥΡΑΝΟ, χαιρετίζων αυτήν. +Ω! έκτοτ' έκαμα πολύ καλλίτερον. + +(Αύτη εξέρχεται. Ο Συρανό μένει ακίνητος με τους οφθαλμούς κατά +γης. Σιωπή. Η θύρα δεξιόθεν ανοίγει. Ο Ραγκενώ περνά την κεφαλήν +του). + + + +ΣΚΗΝΗ ΕΒΔΟΜΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΡΑΓΚΕΝΩ, οι ΠΟΙΗΤΑΙ, ο ΚΑΡΜΠΟΝ ΔΕ ΚΑΣΤΕΛ ΖΑΛΟΥ, οι +ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ, το ΠΛΗΘΟΣ κτλ. Έπειτα ο ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ. + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Μπορούμε +Να 'μπούμε; + + ΣΥΡΑΝΟ, χωρίς να κινηθή. + Ναι. . . + +(Ο Ραγκενώ κάμει σημείον και οι φίλοι του εισέρχονται. Συγχρόνως +εις την θύραν του βάθους φαίνεται ο Καρμπόν δε Καστέλ Ζαλού φέρων +στολήν λοχαγού της φρουράς, όστις κάμει μεγάλας χειρονομίας +παρατηρών τον Συρανό). + + ΚΑΡΜΠΟΝ ΔΕ ΚΑΣΤΕΛ ΖΑΛΟΥ + Ιδού αυτός! + + ΣΥΡΑΝΟ, εγείρων την κεφαλήν. + Ο λοχαγός μου!,. + + ΚΑΡΜΠΟΝ, υπερχαρής +Ο ήρως μας! Γνωρίζομεν το παν. Είνε τριάντα +Από τους επιλέκτους μου εκεί! . . + + ΣΥΡΑΝΟ, οπισθοδρομών. + Μα. . . + + ΚΑΡΜΠΟΝ, θέλων να τον σύρη. + Έλα! θέλουν +Να σίδουν! + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι! + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Πίνουμε 'στήν άντικρυ ταβέρνα. + + ΣΥΡΑΝΟ +Εγώ . . . + + ΚΑΡΜΠΟΝ, αναβαίνει προς την θύραν και +κραυγάζων εις τα παρασκήνια, διά φωνής βροντώδους. + Αρνείτ' ο ήρως μας. Δεν έχει κέφια διόλου! + + ΜΙΑ ΦΩΝΗ, έξωθεν. +Α! το Θεό! + +(Θόρυβος έξωθεν, κρότος ξιφών και υποδημάτων προσεγγιζόντων). + + ΚΑΡΜΠΟΝ, τρίβων τας χείρας. + Ιδού αυτοί περνούν το δρόμο. + + ΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ, εισερχόμενοι εις το ζαχαροπλαστείον. + Χίλιοι +Διαβόλοι! — Δαίμονες! — Χριστοί! — Θεοί (— και Παναγίες! —) + + ΡΑΓΚΕΝΩ, οπισθοδρομών έντρομος. +Κύριοι, όλοι το λοιπόν είσθε Γασκόνοι; + + ΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ + Όλοι! + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, προς τον Συρανό. +Μπράβο! + + ΣΥΡΑΝΟ + Βαρώνε + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ + Ζήτω σου! + + ΣΥΡΑΝΟ + Βαρώνε! + + ΤΡΙΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Πάρε ένα +Φιλί! + + ΣΥΡΑΝΟ + Βαρώνε! . . + + ΠΟΛΛΟΙ ΓΑΣΚΟΝΟΙ + Όλοι σας φιλήστε τον! + + ΣΥΡΑΝΟ, μη γνωρίζων πρός τινα ναπαντήση. + Βαρώνε . . . +Βαρώνε! . . σας παρακαλώ . . . + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Είσθε λοιπόν βαρώνοι +Όλοι σας; . . + + ΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ + Όλοι! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Πράγματι; . . + + Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Με τα οικόσημά μας +Μπορούνε πύργο ολόκληρο να κτίσουν! + + ΛΕΜΠΡΕΤ, εισερχόμενος και τρέχων εις τον Συρανό. + Σε ζητούνε! +Παράφορον εκ θαυμασμού το πλήθος οδηγείται, +Από εκείνους που εχθές την νύκτα σηκολούθουν. + + ΣΥΡΑΝΟ, έντρομος. +Τους είπες πού ευρίσκομαι; + + ΛΕΜΠΡΕΤ, τρίβων τας χείρας, + Βεβαίως τους το είπα! + + ΕΙΣ ΑΣΤΟΣ, εισέρχεται ακολουθούμενος υπό ενός συμπλέγματος· +Κύριε, όλον το Μαραί εδώ εκουβαλήθη. + +(Έξωθεν η οδός επληρώθη κόσμου. Φορεία, άμαξαι σταματούν). + + ΛΕΜΠΡΕΤ, χαμηλοφώνως, μειδιών προς τον Συρανό. +Και η Ροξάνη! + + ΣΥΡΑΝΟ, ζωηρώς. + Σώπαινε! + + ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ + Τον Συρανό! . . + +(Το πλήθος εισορμά εν τω ζαχαροπλαστείω. Συνωστισμός. +Επευφημίαι). + + ΡΑΓΚΕΝΩ, όρθιος επί μιας τραπέζης. + Του πλήθους +Στο μαγαζί μου επιδρομή! Τα σπάζουν όλα! Ζήτω! + + ΑΝΘΡΩΠΟΙ, πέριξ του Συρανό. +Φίλε μου. . . Φίλε μου. . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Εχθές δεν είχα τόσους φίλους. . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ, αγαλλιών. +Ο Θρίαμβος. . . + + ΜΙΚΡΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ, προστρέχων με τας χείρας τεταμένας. + Αν ήξευρες, φίλε μου. . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Μ' ομιλείτε +Εις ενικόν; . . Τι πράγματα 'φυλάξαμεν αντάμα; + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ +Θα σας συστήσω, κύριε, εις μερικάς κυρίας, +Που μέσ' την άμαξάν μου εκεί. . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ψυχρώς. + Και σας, ποιος θα συστήση +Σεμέ προτήτερα; + + ΛΕΜΠΡΕΤ έκπληκτος. + Αλλά λοιπόν τι έχεις; + + ΣΥΡΑΝΟ + Σώπα! + + ΕΙΣ ΛΟΓΙΟΣ, μετά μελανοδοχείου. +Λεπτομερείας ειμπορώ να λάβω; . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι! + + ΛΕΜΠΡΕΤ, ωθών τον αγκώνα του + Είνε +Ο Μπενωδώ Θεόφραστος, που την εφημερίδα +Εφεύρεν. + + ΣΥΡΑΝΟ + Αδιάφορον! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Αυτό το φύλλον, όπου +Γράφουν για τόσα πράγματα, και λέγεται ακόμα, +Πως η εφεύρεσις αύτη έχει μεγάλον μέλλον. + + ΕΙΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, προχωρών. +Κύριε. . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Πάλιν! + +Ο ΠΟΙΗΤΗΣ +Ήθελα μια πεντακροστοιχίδα +Για σας να . . . + + ΚΑΠΟΙΟΣ, προχωρών. + Κύριε . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Αρκεί . . + +(Κίνησις. Τίθενται εις τάξιν. Ο δε Γκύσης φαίνεται συνοδευόμενος +υπό αξιωματικών. Ο Κυζή, Μπρισάγι, οι Αξιωματικοί, οι οποίοι +ανεχώρησαν μετά του Συρανό εις το τέλος της πρώτης πράξεως. Ο +Κυζή έρχεται ζωηρώς προς τον Συρανό). + + ΚΥΖΗ, προς τον Συρανό. + Ο Κύριος δε Γκύσης! + +(Ψίθυρος. Όλοι κάμνουν θέσιν). + +Απ' τον στρατάρχην δε Γκαστόν απεσταλμένος είνε! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, χαιρετίζων τον Συρανό. +Τον θαυμασμόν του μέστειλεν εδώ να σας εκφράσω +Διά το ανδραγάθημα το νέον που ομιλούνε. + + ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ +Μπράβο! . . + + ΣΥΡΑΝΟ, υποκλινόμενος. + Από ηρωισμούς γνωρίζει ο στρατάρχης. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Ποτέ δεν θα το 'πίστευεν, εάν αυτοί μεθ' όρκου +Οι κύριοι δεν έλεγαν πως τώδαν . . . + + ΚΥΖΗ + Με τα μάτια! + + ΛΕΜΠΡΕΤ, χαμηλοφώνως προς τον Συρανό, όστις φαίνεται +αφηρημένος. +Αλλ' όμως . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Σώπα! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Φαίνεσαι πως πάσχεις! + + ΣΥΡΑΝΟ, ανασκιρτών, και ανορθούμενος ζωηρώς. + 'Μπρός 'στόν κόσμον +Αυτόν; . . + +(Ο μύσταξ του ανορθώνεται. Κτυπών το στήθος). + + Εγώ να φαίνωμαι πως πάσχω; . . Τώρα βλέπεις! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, προς τον οποίον ο Κυζή ωμίλησεν κρυφίως. +Από ηρωισμούς λαμπρούς το στάδιον σου είνε +Γεμάτον ήδη, 'Στούς τρελλούς αυτούς υπηρετείτε +Γασκόνους, έτσι; + + ΣΥΡΑΝΟ + Μάλιστα, 'στους επιλέκτους. + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, με φωνήν τρομεράν. + Είνε +Μαζύ μας! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, παρατηρών τους Γασκόνους +παρατεταγμένος όπισθεν του Συρανό. + Α! Οι κύριοι αυτοί πέχουν την όψιν +Τοσούτον υπερήφανον και αλαζόνα είνε +Οι φημισμένοι. . . + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Συρανό! + + ΣΥΡΑΝΟ + Λέγετε, λοχαγέ μου! + + ΚΑΡΜΠΟΝ +Αφού ο λόχος μου εδώ είνε παρών νομίζω, +Παρακαλώ 'στον κόμητα να τον παρουσιάσης. + + ΣΥΡΑΝΟ, κάμων δυο βήματα προς τον Δε Γκύσην και δεικνύων +τους επιλέκτους. + Τα παλληκάρια αυτοί 'νε οι Γασκόνοι + Και του Καρμπόν Καστέλ Ζαλού παιδιά· + Εις της σπαθιές και της ψευτιές οι μόνοι, + Τα παλληκάρια αυτοί 'νε οι Γασκόνοι, + Π' όλο για τίτλους λεν, 'σάν φανφαρόνοι, + Για ευγένεια, για κουρέλια, για κλεψιά, + Τα παλληκάρια αυτοί 'νε οι Γασκόνοι + Και του Καρμπόν Καστέλ Ζαλού παιδιά! + + Μάτι αετού και πελαργού ποδάρι, + Μουστάκι γάτου, λύκου δόντι κοφτερό, + Τον όχλο για να σχίζουν τον γκρινιάρη, + Μάτι αετού και πελαργού ποδάρι, + Έχουν για σκούφο ένα παληό τομάρι + Όπου της τρύπες κρύβει το φτερό, + Μάτι αετού και πελαργού ποδάρι, + Μουστάκι γάτου, λύκου δόντι κοφτερό. + + Τους λεν' αντεροβγάλτες, μαχαιράδες, + Για παρανόμια πειο χαϊδευτικά· + Δόξα διψάνε 'σάν παλληκαράδες, + Τους λεν' αντεροβγάλτες, μαχαιράδες + Και σόποιο μέρος γίνονται καυγάδες, + Μαζεύοντ' εκεί πέρα τακτικά, + Τους λεν αντεροβγάλτες, μαχαιράδες, + Για παρανόμια πειο χαϊδευτικά. + + Αυτοί 'νε οι Γασκόνοι οι 'παινεμένοι, + Που τον ζηλιάρη κάνουν κερατά· + Ψοφίμι, συ, γυναίκα λατρευμένη, + Αυτοί 'νε οι Γασκόνοι οι παινεμένοι, + Που τρέμουνε οι γέροι πανδρεμένοι. + Η σάλπιγγες κτυπάτε: τραμ, τα, τα! + Αυτοί 'νε οι Γασκόνοι οι 'παινεμένοι, + Που τον ζηλιάρη κάνουν κερατά. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, νωχελώς καθήμενος εντός μιας έδρας, την οποίαν ταχέως +έφερεν ο Ραγκενώ. +Την σήμερον ο ποιητής μια πολυτέλεια είνε +Που παίρνουν όλοι, — Θέλετε να γίνετε 'δικός μου; + + ΣΥΡΑΝΟ +Όχι, ποτέ μου, κύριε; + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Ο οίστρος σας χθες βράδυ +Τον θείον μου τον Ρισελιέ τον έτερψεν απείρως· +Δύναμαι χρήσιμος πολύ κοντά του να σας γίνω. + + ΛΕΜΠΡΕΤ, έκθαμβος. +Θεέ μου! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Έν πεντάπρακτον έχετε γράψει δράμα, +Θαρρώ; + + ΛΕΜΠΡΕΤ, εις το ους του Συρανό. + Την Α γ ρ ι π π ί ν α ν σου θα παίξουν, φίλτατέ μου. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Πηγαίνετέ την εις αυτόν. + + ΣΥΡΑΝΟ, δελεασθείς και κάπως χαίρων. + Αλήθεια! . . + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Είνε γνώστης +Εκ των ολίγων. Μερικούς θα διορθώση στίχους +Μονάχα. . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Είνε, κύριε, αδύνατον· παγώνει +Το αίμα μου, όταν σκεφθώ, πως ειμπορούν ακόμα +Να μεταβάλλουν εις αυτό το έργον μου έν κόμμα. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Μα αν τουναντίον, φίλε μου, του αρέσει ένας στίχος, +Τόνε πληρώνει ακριβά πολύ. + + ΣΥΡΑΝΟ + Δεν τον πληρώνει +Τόσο ακριβά όσον εγώ, όταν τον στίχον κάμω +Και μου αρέσει, μόνος μου εγώ τον αγοράζω +Και μόνος μου τον τραγουδώ 'στον εαυτόν μου. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Είσθε +'Περήφανος. + + ΣΥΡΑΝΟ + Το έχετε παρατηρήσει όντως; + + ΕΙΣ ΕΙΠΛΕΚΤΟΣ, εισέρχεται, έχων διαπεράσει εις το ξίφος του +πίλους με λοφία σητόβρωτα, διατρήτους, ξεσχισμένους. +Δες, Συρανό! απ' το πρωί 'στήν προκυμαία 'πάνω +Παράδοξο που 'κάναμε από φτερά κυνήγι! +Να τα καπέλλα των ληστών! . . + + ΚΑΡΜΠΟΝ + 'Σάν λάφυρα πολέμου, + + ΟΛΟΙ, γελούν. +Χα! χα! χα! + + ΚΥΖΗ +Όποιος έβαλεν αυτούς τους δολοφόνους, +Θε να λυσσάξη σήμερα. + + ΜΠΡΙΣΑΓΙ + Είνε γνωστόν ποιος είνε; + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Εγώ! + +(Οι γέλωτες παύουν). + + Τους επεφόρτισα, να τιμωρήσουν — πράγμα, +Όπου δεν κάμει μόνος του κανείς — έναν αχρείον +Και στιχοπλόκον μέθυσον. + +(Σιωπή στενοχωρίας). + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, χαμηλοφώνως προς τον +Συρανό δεικνύων εις αυτόν τους πίλους. + Τι πρέπει να γενούνε; +Είνε παχειά. . . Ένα σ α λ μ ί; + + ΣΥΡΑΝΟ, λαμβάνει το ξίφος, όπου είνε περασμένοι οι πίλοι, και +μένα χαιρετισμόν, κυλίων αυτούς εις τους πόδας του δε Γκύση. + 'Στούς φίλους σας 'μπορείτε +Να επιστρέψετε αυτά, εάν επιθυμείτε. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, εγείρεται και διά φωνής βραχείας. +Να έλθη το φορείον μου οι άνθρωποι μου: φεύγω. + +(Προς τον Συρανό βιαίως). + +Σεις, κύριε! . . + + ΜΙΑ ΦΩΝΗ, εις την οδόν κραυγάζουσα. + Του κόμητος δε Γκύση το φορείον! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +. . . Τον δον Κ ι χ ώ τ ην έχετε διαβάσει; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ναι, τον έχω, +Και 'βγαίνω το καπέλλο μου εις του παλάβρα τούτου +Τόνομα. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Μελετήσετε λοιπόν. . . + + ΕΙΣ ΒΑΣΤΑΖΟΣ + Να το φορείον! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Των μύλων το κεφάλαιον! + + ΣΥΡΑΝΟ, χαιρετίζων. + Είνε το δεκατρία. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Γιατί συμβαίνει κάποτε, οπόταν τους προσβάλλουν . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Μήπως προσβάλλω το λοιπόν ανθρώπους, που γυρίζουν +Με κάθε είδους άνεμον; + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Σαρπάζει το φτερό τους, +Και σε τινάζει παρευθύς 'στό βούρκο. + + ΣΥΡΑΝΟ + Ή 'σταστέρια! + +(Ο δε Γκύσης εξέρχεται. Τον βλέπουν να αναβαίνη εις το φορείον. +Οι κύριοι απομακρύνονται ψιθυρίζοντες. Ο Λεμπρέτ τους συνοδεύει. +Το πλήθος εξέρχεται). + + + +ΣΚΗΝΗ ΟΓΔΟΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΛΕΜΠΡΕΤ, ΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ, οίτινες εκάθησαν προ μιας τραπέζης +δεξιά και αριστερά και τους οποίους υπηρετούν διά να φάγουν και +να πίουν. + + ΣΥΡΑΝΟ, χαιρετίζων με ύφος σκωπτικόν εκείνους οίτινες +εξέρχονται χωρίς να χαιρετίσουν. +Κύριοι. . . Κύριοι. . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ, τεθλιμμένος, κατερχόμενος +πάλιν με τους βραχίονας προς τον ουρανόν. + Αχ! μια χαρά τα καταφέρνεις! + + ΣΥΡΑΝΟ +Ω! πάλι γκρίνιες θάχουμε! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Συμφώνησ' επί τέλους, +Πως να δολοφονή κανείς την τύχη που διαβαίνει, +Είν' υπερβολικόν. + + ΣΥΡΑΝΟ + Αι, ναι, βεβαίως υπερβάλλω! + + ΛΕΜΠΡΕΤ, θριαμβεύων. +Α! + + ΣΥΡΑΝΟ + Μα για το παράδειγμα και την αρχήν επίσης, +Ευρίσκω πως είνε καλόν κανείς να υπερβάλλη. + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Εάν την ξιφομάχον σου ψυχήν άφινες 'λίγο, +Η τύχη, η δόξα . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Τι λοιπόν επιθυμείς να κάμω; . . +Ένα προστάτην, ισχυρόν και πάτρωνα να εύρω, +Και 'σάν τον σκοτεινό κισσόν, εις τον κορμό του δένδρου +Τριγύρω να τυλίγωμαι και στήριγμά μου νάνε, +Κεν' ω φιλώ την φλοίδα του, με δόλον να σκαλώνω, +Αντί με σθένος νανεβώ; Ευχαριστώ, ποτέ μου! +Όπως οι άλλοι κάμουνε, κεγώ ναφιερώνω +Στίχους εις τους χρηματιστάς; Να γίνωμαι παληάτσος +Με την ελπίδα την αισχράν, να βλέπω να γεννιέται +Σ' το χείλος ενός υπουργού κανένα χαμογέλοιο, +Που να μην είν' απαίσιον; Ευχαριστώ, ποτέ μου! +Να υφίσταμ' εξευτελισμούς παντοίους καθ' εκάστην +Κι' από το δρόμο την κοιλιά να έχω αφανισμένη, +Και δέρμα, που ακάθαρτον πάντα 'στό γόνυ νάνε; +Η ράχη μου να εκτελή παιγνίδια ευκαμψίας; +Ευχαριστώ ποτέ, ποτέ! Να συμβιβάζω πάντα +Δυο πράγματ' ασυμβίβαστα και λιβανόν να καίω +Πάντα 'στά γένεια κανενός; Ευχαριστώ, ποτέ μου! +Να σπρώχνουμαι από κλίμακα εις κλίμακα, να γίνω +Μικρομεγάλος άνθρωπος μέσα εις ένα κύκλον, +Και με τραγούδια ερωτικά, αντί κουπιά, να πλέω, +Και νάχω στόνους γυναικών γραιών εις τα πανιά μου; +Εις του καλού εκδότου μας Σερσύ να εκτυπώσω. +Τους στίχους μου με πληρωμήν; Ευχαριστώ, ποτέ μου! +Απ' τα συμβούλια των βλακών, που 'στής ταβέρνες κάνουν . . +Πάππας κεγώ να ψηφισθώ; Ευχαριστώ, ποτέ μου! +Μένα σονέτον όνομα να εργασθώ να κάμω, +Αντί να γράψω πειο πολλά; Ευχαριστώ, ποτέ μου! +Να μην ευρίσκω τάλαντον παρά 'στούς ξυλοσχίστας; +Να σε τρομάζουν άσημοι εφημερίδες πάντα +Και πάντοτε να λες: αρκεί 'στό φύλλον του να γράψη +Για με ο «Γαλλικός ο Ερμής»; Ευχαριστώ, ποτέ μου! +Να λογαριάζω, κάτωχρος να γίνωμαι, να τρέμω, +Να προτιμώ επίσκεψιν ή ποίημα να κάμω, +Παρουσιάσεις να ζητώ, αιτήσεις να συντάσσω; +Ευχαριστώ, ποτέ, ποτέ, ποτέ! Αλλά . . . να ψάλλω, +Ρεμβός να είμαι, να γελώ, μονάχος να διαβαίνω, +Ελεύθερος με οφθαλμούς, που σε καλοκυττάζουν, +Με παλλομένην την φωνήν, και όταν μου αρέση +Να βαίνω το καπέλλο μου στραβά, μονομαχίαν +Για ένα όχι, για 'να ναι να κάμω — ή δυο στίχους! +Να σκέπτωμαι, αμέριμνος για πλούτον ή για δόξα, +Να κάμω το ταξείδι μου, που θέλω, 'στό φεγγάρι! +Να μη συγγράφης τίποτε πάπ' την ψυχή δεν βγαίνει, +Και μετριόφρων άλλως τε να λες: ευχαριστήσου, +Παιδί μου, με τα λούλουδα, με τους καρπούς, τα φύλλα, +Φθάνει που μέσ' τον κήπον σου τα κόβεις, τον δικόν σου! +Έπειτα λίγο θρίαμβον 'σάν εύρης, κατά τύχην, +'Στόν Καίσαρα να μη χρωστάς τίποτε ναποδώσης, +Και την αξίαν να χρωστάς 'στον εαυτόν σου μόνον. +Τέλος παράσιτος κισσός αμαξιών να γίνης, +Κεάν ακόμα μία δρυς δεν είσαι ή φιλύρα, +Ίσως να μην υψώνεσαι πολύ ψηλά, πλην μόνος! + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Μόνος, το παραδέχομαι, αλλ' όχι και καθ' όλων! +Πώς, διάβολε, την τρομεράν απέκτησες μανίαν +Να κάμης πάντοτε, παντού εχθρούς; + + ΣΥΡΑΝΟ + Όταν σας βλέπω +Φίλους να κάμετε παντού, και να γελάτε πάντα +Σαυτούς τους φίλους, πέχετε χιλιάδες, μένα στόμα, +Που δανεικό απ' τον πισινό το παίρνετε της κότας! +Μαρέσουνε οι σπάνιοι χαιρετισμοί 'μπροστά μου, +Και ξεφωνίζω με χαράν: ένας εχθρός ακόμα! + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Τι τρέλλα! + + ΣΥΡΑΝΟ + Αι! λοιπόν, αυτό είναι το ελάττωμά μου: +Να με μισούνε αγαπώ. Μαρέσει ναπαρέσκω. +Αν ήξευρες πώς περπατώ καλλίτερ' από κάτω +Από των ματιών της πιστολιές, και πως διασκεδάζω +Με τας κηλίδας, που η χολή των φθονερών μου κάνει +Και των δειλών ο σίελος 'στό εσωκάρδι 'πάνω! +Η απαλή φιλία σας, που σας περιστοιχίζει, +Με τα πλατειά και μαλακά κολλάρα ομοιάζει +Της Ιταλίας, που ο λαιμός θηλυπρεπώς γυρίζει· +Άνεσιν έχεις πειο πολλή . . . κι' όχι ορθήν την όψι, +Διότι δίχως στήριγμα το μέτωπον και βάθρον, +Γυρίζ' απ' όλες της μεριές. Όμως εμέ, το Μίσος +Με σφίγγει καθημερινώς, και μου κατασκευάζει +Το περιλαίμιο σκληρό, που κάμει να σηκώνω +Την κεφαλή μου υψηλά. Ένας εχθρός μου νέος, +Είνε για μένα μια πτυχή, που μου προσθέτει μίαν +Στενοχωρίαν, μα και μιαν ακτίνα περιπλέον, +Γιατί καθ' όλα όμοιον μ' ισπανικό κολλάρο +Το μίσος είνε σιδηρούς κλοιός, αλλά συγχρόνως +Είνε και φωτοστέφανος. + + ΛΕΜΠΡΕΤ, κατόπιν σιγής, περών τον +βραχίονα του υπό τον ιδικόν του. + Μεγαλοφώνως κάμε +Τον υπερήφανον και τον πικρόν, αλλ' όμως, πες μου +Χαμηλοφώνως, πως αυτή δεν σαγαπά! + + ΣΥΡΑΝΟ, ζωηρώς. + Σιώπα! + +(Από τινος, ο Χριστιανός εισήλθεν, ανεμίχθη μετά των επιλέκτων· +ούτοι δεν τω αποτείνουν τον λόγον, τέλος εκάθησε μόνος προ μικράς +τραπέζης, ότου η Λίζα τον υπηρετεί). + + + +ΣΚΗΝΗ ΕΝΝΑΤΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΛΕΜΠΡΕΤ, οι ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΔΕ ΝΕΒΙΓΕΤ. + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, καθήμενος προ μικράς τραπέζης, εις το βάθος, +με το ποτήριον ανά χείρας. +Την ιστορίαν, Συρανό, να μας ειπής! + + ΣΥΡΑΝΟ, στρεφόμενος. + Αμέσως! + +(Αναβαίνει λαμβάνων τον βραχίονα του Λεμπρέτ. Ομιλούν σιγά). + +Ο ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, εγειρόμενος και καταβαίνων. +Της μάχης την διήγησιν! Το πειο καλό θα είνε +Μάθημα . . . + +(Σταματά προ της τραπέζης, όπου κάθηται ο Χριστιανός). + + Διά τον δειλόν πρωτόπειρον ετούτον! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, εγείρων την κεφαλήν. +Πρωτόπειρον! + + ΑΛΛΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Ναι, βόρειε αρρωστιάρη! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αρρωστιάρης +Εγώ; + + ΠΡΩΤΟΣ ΕΠIΛΕΚΤΟΣ, σκωπτικώς. + Κύριε Νεβιγέτ, μάθε τώρα κάτι. +Είν' ένα πράγμα που ποτέ δεν ομιλούν κοντά μας, +Όπως δεν λέγουν για σχοινί σε σπήτι κρεμασμένου! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Ποιο; . . + + ΑΛΛΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, διά φωνής τρομεράς. + Δέτε με! + +(Θέτει τρις τον δάκτυλόν του μυστηριωδώς επί της μύτης του). + + Εννοήσατε; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Α! είνε η . . . + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ + Σιώπα! . . +Η λέξις δεν προφέρεται ποτέ αυτή! + +(Δεικνύει τον Συρανό, όστις ομιλεί εις το βάθος με τον Λεμπρέτ). + + Αλλέως +Θα έχετε να κάμετε μεκείνον εκεί κάτω! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ, όστις, εν ώ είχεν εστραμμένα τα νώτα προς τους +πρώτους, ήλθεν άνευ θορύβου να καθήση εις την τράπεζαν όπισθέν +του. +Δυο, πούχαν έρρινον φωνήν εφόνευσεν, διότι +Δεν τάρεσεν να ομιλούν εκείνος με την μύτη! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ, διά φωνής υπογείου αναπηδών κάτωθεν της τραπέζης, +όπου διωλίσθησε βαδίζων διά των χειρών και των ποδών. +Δεν ειμπορείς παραμικρόν υπαινιγμόν να κάμης +Για τον μοιραίον χόνδρον του, χωρίς να κινδυνεύσης +Να πας 'στόν Άδην πρόωρα. + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ, θέτων την χείρα του επί του ώμου του. + Μια λέξι αρκεί και μόνη! +Τ' είπα μια λέξι; Μοναχά μία χειρονομία! +Και όταν το μανδύλι σου τραβήξης, θα τραβήξης +Το σάβανόν σου! + +(Σιωπή. Όλοι πέριξ του, με τους βραχίονας σταυρωμένους, τον +παρατηρούν. Εγείρεται και πηγαίνει προς τον Καρμπόν δε Καστέλ +Ζαλού, όστις ομιλών μετά τινος αξιωματικού, φαίνεται ότι δεν +βλέπει). + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Λοχαγέ! + + ΚΑΡΜΠΟΝ, στρεφόμενος και υποβλέπων αυτόν. + Κύριε; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Όταν 'βρίσκη +Κανένας καυχησάριδες μεσημβρινούς τι κάμει; + + ΚΑΡΜΠΟΝ +Τους δείχνει πως μπορεί κανείς και βόρειος να ήνε +Και παλληκάρι. + +(Τω στρέφει τα νώτα). + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ευχαριστώ; + + Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, προς τον Συρανό. +Τώρα την ιστορίαν σου! + + ΟΛΟΙ + Την ιστορίαν, πες μας! + + ΣΥΡΑΝΟ, κατερχόμενος προς αυτούς. +Την ιστορίαν μου; + +(Όλοι προσεγγίζουν τα σκαμνία των, συσσωρεύονται πέριξ του, +τείνοντες τον λαιμόν. Ο Χριστιανός εκάθησεν ιππαστί επί ενός +καθίσματος). + + Αι! λοιπόν, για να τους συναντήσω +Μονάχος μου εβάδιζα. Έλαμπε το φεγγάρι +Επάνω εις τον ουρανόν 'σάν ωρολόγι. Αίφνης +Δεν ξεύρω, ποιος επιμελής ωρολογάς σκεπάζει +Με συννεφώδη βάμβακα την αργυράν πυξίδα +Του στρογγυλού ωρολογιού, και γίνεται μια νύκτα +Σκοτεινιασμένη· κεπειδή η προκυμαίες ήσαν +Αφώτιστες, — 'στό διάβολο! — δεν έβλεπες πειο πέρα. . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Από την μύτη σου. + +(Σιγή. Όλοι εγείρονται βραδέως. Παρατηρούν τον Συρανό μετά +τρόμου, Ούτος διεκόπη έκθαμβος. Αγωνία). + + ΣΥΡΑΝΟ + Αυτός ο άνθρωπος ποιος είνε; + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, με ημίσειαν φωνήν. +Ένας που ήλθε σήμερα. + + ΣΥΡΑΝΟ, κάμων έν βήμα προς τον Χριστιανόν. + Σήμερα; + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Τόνομά του +Βαρώνος δε Νεβίγ . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ζωηρώς σταματών. + Καλά! + +(Ωχριά, ερυθριά, κάμει ακόμη έν κίνημα δια να ριφθή κατά του +Χριστιανού). + + Εγώ. . . + +(Έπειτα συγκρατείται, και διά φωνής υποκώφου). + + Πολύ ωραία. . . + +(Επαναλαμβάνει). + +Είπα λοιπόν. . . + +(Με έκρηξιν λύσσης εις την φωνήν). + + Χίλιους σταυρούς. . . + +(Επαναλαμβάνει με τόνον φυσικόν). + + Δεν έβλεπα καθόλου. + +(Κατάπληξις. Επανακάθηνται, βλέποντας ο είς τον άλλον). + +Κεβάδιζα σκεπτόμενος, πως επί τέλους χάριν +Ενός ζητιάνου ταπεινού επρόκειτο να κάμω +Εχθρόν κανένα πρίγκηπα ή κάποιον μεγιστάνα, +Που βέβαια θα μούμπαινε εις το . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ρουθούνι. . . + +(Όλοι εγείρονται. Ο Χριστιανός αιωρείται επί του καθίσματός του). + + ΣΥΡΑΝΟ, διά φωνής πνιγομένης. + Μάτι, +Και ότι, ασυλλόγιστος, επήγαινα να χώσω. . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Τη μύτη. . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Την ουρά σε ξένες υποθέσεις +Γιατί μπορούσε κάλλιστα εκείνος ο μεγάλος +Να μου της έδινε γερά. . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Στη μύτη σου. . . + + ΣΥΡΑΝΟ, απομάσσων τον ιδρώτα του μετώπου του. + 'Σταυτιά μου, +Αλλ' είπα μέσα μου: Εμπρός, Γασκόνε, το καθήκον! +Βάδιζε, Συρανό! Κι' αυτό 'σάν είπα, πήρα θάρρος. +Όταν, ευθύς αισθάνομαι εις τα σκοτάδι μέσα +Να μου τραβούνε μια. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μυτιά. + + ΣΥΡΑΝΟ + Εγώ την αποκρούω, +Αλλ' έξαφνα ευρίσκομαι . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μύτη με μύτη . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ορμών εναντίον του. + Χίλιοι +Διαβόλοι! + +(Όλοι οι Γασκόνοι ορμούν δια να ίδουν. Φθάσας πλησίον του +Χριστιανού, συγκρατείται κεξακολουθεί). + + Αντίκρυ μ' εκατό μεθύσους φωνακλάδες +Πεβρώμαγαν... + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Κατάμυτα... + + ΣΥΡΑΝΟ, πελιδνός και μειδιών. + Κρεμύδι και τρυγίαν. +Ορμώ με μέτωπον σκυφτό... + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Και με τη μύτη 'πάνου! + + ΣΥΡΑΝΟ +Και τους προσβάλλω! Δυο απ' αυτούς 'ξεκοίλιασα! Έν' άλλον +Τον Παλουκώνω ζωντανόν! Κάποιος με σημαδεύει: +Παφ! κι' απαντώ . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Πιφ! + + ΣΥΡΑΝΟ, εν εκρήξει. + Κεραυνός! Εβγάτε όλοι! + +(Όλοι οι επίλεκτοι ορμούν προς τας θύρας). + + ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Η τίγρις +Εξύπνησε! + + ΣΥΡΑΝΟ + Όλοι! Αφήστε με μαυτόν εδώ μονάχον! + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ +Πω! Πω θα τoν ξαναύρουμε κ υ μ ά. + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Κ υ μ ά ; + + ΑΛΛΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Εις ένα +Απ' τα παστίτσα σου! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Χλωμός αισθάνομαι πως είμαι +Και μαλακώνω 'σάν πανί! + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Πάμ' έξω! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ + Δεν θαφήση +Ούτε μια τρίχα! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ + Μοναχά το σκέπτομαι και τρέμω. + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ, κλείων την θύραν δεξιόθεν. +Θα γίνη κάτι τι φρικτόν! + +(Εξήλθον όλοι, — είτε δια του βάθους, είτε δια των πλευρών. — +άλλοι εξηφανίσθησαν δια της κλίμακος. Ο Συρανό και ο Χριστιανός +μένουν αντιμέτωποι και παρατηρούνται μίαν στιγμήν). + + + +ΣΚΗΝΗ ΔΕΚΑΤΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ. + + ΣΥΡΑΝΟ +Αγκάλιασέ με! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Κύριε. .. + + ΣΥΡΑΝΟ +Γενναίος. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αλλά τ' είν' αυτά! . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Είσαι πολύ γενναίος, +Το προτιμώ. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μα πέτε μου! . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Αγκάλιασέ με! Είμαι +Ο αδελφός της. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ποιας; + + ΣΥΡΑΝΟ + Αλλά αυτής! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ποιας; + + ΣΥΡΑΝΟ + Της Ροξάνης! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, τρέχων προς αυτόν. +Θεέ μου! αδελφός της, σεις; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ή όλως διόλου ίδιο, +Αδελφικός εξάδελφος. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Σας είπε λοιπόν; . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Όλα! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Και μαγαπάει; + + ΣΥΡΑΝΟ + Πιθανόν! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, λαμβάνων την χείρα του . . + Τι ευτυχής που είμαι, +Να σας γνωρίσω κύριε! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ιδού, ό,τι καλείται +έν αίσθημα αιφνίδιον . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Συγγνώμην, αν . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, παρατηρών αυτόν και θέτων +την χείρα του επί του ώμου του. + Ωραίος +Είν' ο αχρείος αληθώς! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ω! πόσον σας θαυμάζω, +Αν, κύριε εγνωρίζατε! + + ΣΥΡΑΝΟ + Όμως αυτές η μύτες +Όπου μού . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Τας ανακαλώ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Απόψε η Ροξάνη +Προσμένει ένα γράμμα . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Φευ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Τι; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αν το στόμα ανοίξω +Χάνομαι! + + ΣΥΡΑΝΟ + Πώς; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αλλοίμονον! Είμ' ένας τέτοιος βλάκας +Π' από ντροπή θα σκοτωθώ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι, δεν είσαι διόλου +Αφού ταντιλαμβάνεσαι. Άλλως τε πριν ως βλάκας +Δεν με προσέβαλες! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Α μπα! κανείς ευκόλως 'βρίσκει +Λέξεις κατά την έφοδον! Εύκολον έχω κάπως +Πνεύμα και στρατιωτικόν. Αλλ' όμως δεν ειξεύρω +Ενώπιον των γυναικών ή να σιγώ και μόνον, +Ω! 'σάν περνώ, τα μάτια των μου δείχνουν καλωσύνην . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Μα πειο πολλή, 'σάν σταματάς, δεν έχουν η καρδιές των; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Όχι, γιατ' είμαι απ' αυτούς. — το ξεύρω . . . και τρομάζω! — +Που δεν γνωρίζουν να 'μιλούν γιαγάπη. + + ΣΥΡΑΝΟ + Μπα! νομίζω, +Αν 'φρόντιζαν καλλίτερα να με σκαρώσουν, θα ήμουν +Από αυτούς που 'ξεύρουνε γιαγάπη να μιλούνε. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Ω, να 'μπορής τα πράγματα με χάρι να εκφράζης! + + ΣΥΡΑΝΟ +Σωματοφύλαξ εύμορφος να ήσαι που διαβαίνει! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Αλλ' η Ροξάνη, φίλε μου είνε κομψευομένη, +Καπογοήτευσιν σ' αυτήν βεβαίως θα εμπνεύσω! + + ΣΥΡΑΝΟ, παρατηρών τον Χριστιανόν. +Αν είχα έναν όμοιον ως συ διερμηνέα +Για της ψυχής μου τον καϋμό! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, μετ' απελπισίας. + Χρειάζομ' ευγλωττίαν! + + ΣΥΡΑΝΟ, αποτόμως. +Εγώ σου δίδω δανεικήν! Συ δάνεισέ μου χάριν +Αμάχητον και φυσικήν: κ' ας κάμωμεν οι δυο μας +Ενός μυθιστορήματος τον ήρωα! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Πώς τούτο; + + ΣΥΡΑΝΟ +Αισθάνεσαι, πως ειμπορείς να επαναλαμβάνης, +Και, ό,τι καθημερινώς σου λέγω, να μανθάνης; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Μου κάμης πρότασιν λοιπόν; . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Καμμίαν η Ροξάνη +Δεν θάχη απογοήτευσιν! Ειπέ μου λοιπόν, θέλεις +Να τήνε ξεμυαλίσουμε κοι δυο μαζύ μας; Θέλεις +Λοιπόν να νοιώσης την ψυχήν, πεγώ θα σου φυσήσω, +Απ' το δερμάτινο μου αυτό 'σωκάρδι να περάση +Στο κεντητό σωκάρδι σου; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μα, Συρανό! . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Το θέλεις, +Χριστιανέ; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μου προξενείς φόβον! + + ΣΥΡΑΝΟ + Αφού φοβείσαι, +Μήπως εσύ μονάχος σου ψυχράνης την καρδιά της, +Επιθυμείς να εργασθούν, — κευθύς θα την φλογίσης! — +Μαζύ τα δύο χείλη σου με τας δικάς μου φράσεις; . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Αστράφτουνε τα μάτια σου! + + ΣΥΡΑΝΟ + Θέλεις; . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αυτό σου κάνει +Τόση ευχαρίστησι; . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ένθους. + Αυτό . . . + +(Συγκρατούμενος, και ως καλλιτέχνης). + + Θα με διασκεδάση! +Αυτό είν' ένα πείραμα που δύναται να θέση +Εις πειρασμόν τον ποιητήν! Θέλεις να συμπληρώση +Ο είς τον άλλον; Θα περνάς, κεγώ εις το πλευρόν σου +Θα περπατώ εις την σκιάν. Το πνεύμα σου θα είμαι, +Και συ το κάλλος μου. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αλλά το γράμμα πούνε ανάγκη +Να της το δώσωμεν ευθύς! Ποτέ δεν θα μπορέσω . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, εξάγων εκ του εσωκαρδίου του, το γράμμα που είχε +γράψει. +Το γράμμα νάτο, λάβε το! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Πώς; + + ΣΥΡΑΝΟ + Τίποτε δεν λείπει +Εκτός της διευθύνσεως. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μα . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Ειμπορείς αφόβως +Να της το στείλης. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Είχατε; . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Εμείς την τσέπην πάντα +Διά Χλωρίδας έχομεν ιδανικάς γεμάτην +Με γράμματα. Γιατ' είμεθα από εκείνους πέχουν +Ως ερωμένην όνειρον που το φυσούνε μέσα +Στη φούσκα ενός ονόματος! . . Πάρε, κεις αληθείας +Θαλλάξης ό,τ' είνε πλαστόν. Στην τύχην επετούσα +Τους πόθους μου και τους καϋμούς: Θα κάμης να σταθούνε +Όλα τα πλάνα αυτά πουλιά. Θα 'δής σαυτό το γράμμα — +Πάρ' το! — πως ήμουν εύγλωττος μάλλον ή φιλαλήθης! +Πάρ' το, κι' ας τελειώσωμεν! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αλλά δεν θάνε ανάγκη, +Καμπόσα λόγια ναλλαχθούν; Γραμμένο παραλόγως, +Για την Ροξάνην ειμπορεί το γράμμα να πηγαίνη; + + ΣΥΡΑΝΟ +'Σάν γάντι! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μα . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Είν' εύπιστος η φιλαυτία τόσον, +Που θα πιστεύση πως γι' αυτήν εγράφηκ' η Ροξάνη! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Α, φίλε μου! + +(Ρίπτεται εις τους βραχίονας του Συρανό, μένουν ενηγκαλισμένοι). + + + +ΣΚΗΝΗ ΕΝΔΕΚΑΤΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, οι ΓΑΣΚΟΝΟΙ, ο ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΞ + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, διανοίγων την θύραν. + Τίποτε πεια! . . Σιγή θανάτου . . . Θάρρος +Δεν έχω να κυττάξω . . . + +(Εισάγει την κεφαλήν). + + Μπα! . . + + ΟΛΟΙ Οι ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ, εισερχόμενοι και βλέποντες τον Συρανό και +τον Χριστιανόν ενηγκαλισμένους. + Α! . . Ω! . . + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Αυτό δα είνε +Πάρα πολύ! + +(Κατάπληξις). + + ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΞ, σκωπτικώς. + Μπα! τείν' αυτά; + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Ο διάβολός μας είνε +Γλυκύς καθώς απόστολος; Οπόταν εις το ένα +Τόνο κτυπούν ρουθούνι του, — στρέφει απ' το άλλο; + + ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΞ + Τώρα +Μπορούνε για τη μύτη του λοιπόν να του 'μιλήσουν; . . + +(Καλών την Λίζαν, και με ύφος θριαμβευτικόν). + + — Αι, Λίζα! τώρα θα ιδής! + +(Οσφραινόμενος τον αέρα μετά προσποιήσεως). + + Ω! . . Ω! . . μεκπλήσσει! +Τι μυρουδιά! . . + +(Πηγαίνει προς τον Συρανό). + + Ο κύριος βεβαίως την ωσφράνθη, +'Σάν τι μυρίζει το λοιπόν 'δω μέσα; . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ραπίζων αυτόν. + Παλαμίδα! + +(Χαρά. Οι επίλεκτοι επανεύρον τον Συρανό. Κάμουν τούμπες). + + + +ΑΥΛΑΙΑ + + + +ΤΟ ΦΙΛΗΜΑ ΤΗΣ ΡΟΞΑΝΗΣ + + + +Μικρά πλατεία εντός του αρχαίου Μαραί. Παλαιαί οικίαι. Απόψεις +δρομίσκων. Δεξιόθεν η οικία της Ροξάνης, και ο τοίχος του κήπου +της, άνωθεν του οποίου εκχειλίζουν πλατέα φυλλώματα. Άνωθεν της +θύρας, παράθυρον κεξώστης. Θρανίον ενώπιον του κατωφλίου + +Κισσός αναρριχάται επί του κήπου, ίασμος στεφανώνει τον εξώστην, +περιελίσσεται κεπαναπίπτει. + +Διά του θρανίου, και των εξεχόντων επί του τοίχου λίθων δύναται +τις ευκόλως ναναρριχηθή εις τον εξώστην. + +Απέναντι, παλαιά οικία του αυτού ρυθμού, εκ κεράμων και λίθων +μετά θύρας εισόδου. Το ρόπτρον της θύρας ταύτης είνε κεκαλυμμένον +υπό πανίου ως ασθενών αντίχειρ. + +Κατά την ανύψωσιν της αυλαίας, η ακόλουθος κάθηται επί του +θρανίου. Το παράθυρον είνε ανοικτόν επί του εξώστου της Ροξάνης. + +Πλησίον της ακολούθου, ίσταται όρθιος ο Ραγκενώ, ενδεδυμένος εν +είδος οικοστολής: περατώνει διήγησιν, απομάσσων τους οφθαλμούς. + + + +ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ + + + +ΡΑΓΚΕΝΩ, η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, έπειτα ΡΟΞΑΝΗ, ΣΥΡΑΝΟ και οι +ΔΥΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ. + + ΡΑΓΚΕΝΩ + . . . Με τον σωματοφύλακα έπειτα φεύγει εκείνη! +Κατεστραμμένος, μόνος μου, κρεμιέμαι. Είχ' αφήσει +Την γην· ο κύριος Μπερζεράκ εμβαίνει τότε μέσα, +Με ξεκρεμά και μέδωσεν ευθύς ως οικονόμον +Στην εξαδέλφην του. + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Αλλά λοιπόν, πώς εξηγείται +Αυτή σου η καταστροφή; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Απλούστατα, ηγάπα +Η Λίζα τους πολεμιστάς, τους ποιητάς ηγάπων! +Έτρωγε ο Άρης τα γλυκά που άφηνε ο Απόλλων: +Ώστε δε 'βάσταξε πολύ, ευκόλως εννοείται! + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, εγειρομένη και καλούσα +Προς το ανοικτόν παράθυρον. + +Είσαι, Ροξάνη, έτοιμος; . . Μας περιμένουν! + + Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΟΞΑΝΗΣ, διά του παραθύρου + Βαίνω +Ένα μανδύαν! + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, εις τον Ραγκενώ, δεικνύουσα εις αυτόν την +απέναντι θύραν. + Άντικρυ, εκεί μας περιμένουν. + Εις της Κλομίρης. Σπίτι της έχει ένα γραφείον. +Σήμερον περί Τρυφερού εκεί θα ομιλήσουν. + + ΡΑΓΚΕΝΩ +Του Τρυφερού; + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, ακκιζομένη. + Βεβαίως . . . + +(Κραυγάζουσα προς το παράθυρον) + + Αι! Ροξάνη, να κατέβης, +Άλλως περί του Τρυφερού θα χάσωμεν τον λόγον! + + Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΟΞΑΝΗΣ +Έρχομ' ευθύς! + +(Ακούεται προσεγγίζων θόρυβος εγχόρδων οργάνων). + + Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΣΥΡΑΝΟ, ψάλλοντος εις τα παρασκήνια. + Λα! λα! λα! + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, έκπληκτος. + Μας παίζουν 'να κομμάτι! + + ΣΥΡΑΝΟ, μετά δύο ακολούθων φερόντων +όργανα όμοια προς κιθάρας. +Σου λέγω ημιτόνιον πως είνε, βλαξ! + + ΠΡΩΤΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, ειρωνικώς. + Γνωρίζει +Τα ημιτόνια λοιπόν ο κύριος; + + ΣΥΡΑΝΟ +Ως όλοι +Οι του Γασσένδη μαθηταί την μουσικήν γνωρίζω. + + Ο ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, παίζων και ψάλλων. +Λα! λα! + + ΣΥΡΑΝΟ, αρπάζων απ' αυτού τόργανον κεξακολουθών την μουσικήν +φράσιν. + Μπορώ λοιπόν κεγώ να εξακολουθήσω! . . +Λα! λα! λα! + + ΡΟΞΑΝΗ εμφανιζομένη επί του εξώστου. + Εσύ 'σαι; + + ΣΥΡΑΝΟ, ψάλλων επί του ήχου, τον οποίον εξακολουθεί. + Εγώ που έρχομαι να είπω +'Στα κρίνα σου χαιρετισμούς και σεβασμούς 'στά ρό . . . δα! + + ΡΟΞΑΝΗ +Έρχομαι! + +(Αφίνουσα τον εξώστην). + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, δεικνύουσα τους ακολούθους. + Ποιοί 'νε αυτοί λοιπόν οι δύο καλλιτέχναι; + + ΣΥΡΑΝΟ +Το στοίχημα που 'κέρδισα του δ' Ασσουσύ. Ο λόγος +Ήτο περί γραμματικής. — Ναι! — Όχι! — Όταν αίφνης +Τους δυο μεγάλους μούδειξεν αυτούς κρεμανταλάδες, +Που τας χόρδας είν' ικανοί να ξύνουν με τα νύχια, +Και συνοδεία πάντοτε τους έχει, και μου λέγει: +«Μίαν ημέραν μουσικής στοιχηματίζω!» Χάνει. +Την τροχιάν του το λοιπόν ως ότου 'ξαναρχίση +Ο Φοίβος, θάχω και τους δυο αυτούς κιθαροπαίκτας +Των πράξεών μου μάρτυρας αρμονικούς κοντά μου! . . +Ήτο το πράγμα κατ' αρχάς ευάρεστον, μα τώρα +Όχι και τόσον. + +(Προς τους μουσικούς). + + Χεπ! . . . Εσείς, 'στού Μονφλερύ καντάδα +Πηγαίνετε να παίξετε! . . + +Οι ακόλουθοι ανέρχονται διά να παίξουν. Προς την ακόλουθον). + + Έρχομαι την Ροξάνην +Να ερωτήσω, ως πάντοτε και κάθε βράδυ πράττω . . . + +(Προς τους ακολούθους εξερχομένους). + +Σεις, πολύν χρόνον παίξετε, — και με παραφωνίας! + +(Προς την ακόλουθον) + +. . . Αν είνε πάντα τέλειος ο φίλος της ψυχής της; + + ΡΟΞΑΝΗ, εξερχομένη εκ της οικίας. +Α! πόσον είνε ώμορφος, τι πνεύμα πέχει, πόσον +Τον αγαπώ! + + ΣΥΡΑΝΟ, μειδιών. + Ο Χριστιανός έχει τοσούτον πνεύμα; . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Κ' από εσένα πειο πολύ, αγαπητέ μου! + + ΣΥΡΑΝΟ + Έστω. + + ΡΟΞΑΝΗ +Κανείς κατά την γνώμην μου δεν ειμπορεί να λέγη +Όπως αυτός λεπτότερα τα πράγματα εκείνα +Τα εύμορφα κι' ασήματα, πούνε το παν εν τούτοις. +Είνε αλλόφρων κάποτε κ' η Μούσα του απούσα +Έπειτα λέγει πράγματα θαυμάσια εξαίφνης! + + ΣΥΡΑΝΟ, δυσπίστως. +Α! μπα! + + ΡΟΞΑΝΗ + Είν' ανυπόφορον! Ιδού πως είν' οι άνδρες: +Πνεύμα δεν έχει, επειδή ωραίος είνε νέος! + + ΣΥΡΑΝΟ +Εκ στήθους 'ξεύρει να λαλή μευχέρεια; + + ΡΟΞΑΝΗ + Όχι μόνον +Να ομιλήση, κύριε, αλλά να ρητορεύση! + + ΣΥΡΑΝΟ +Γράφει; + + ΡΟΞΑΝΗ + Πολύ καλλίτερα. Άκου λοιπόν ολίγον: + +(Αναγγέλλουσα). + +«Όσο μου παίρνεις πειο πολύ απ' την καρδιά μου, φίλη, +Έχω ακόμα πειο πολλή» . . + +(Θριαμβεύουσα προς τον Συρανό). + + Λοιπόν; + + ΣΥΡΑΝΟ + Πουφ! + + ΡΟΞΑΝΗ + Και ακόμα: +«Αφού για να περνώ καϋμούς, μου πρέπει μία, φως μου, +Αν την καρδιά μου την κρατής, την ιδική σου δος μου!» + + ΣΥΡΑΝΟ +Έχει άλλοτε πάρα πολύ και άλλοτε όχι τόσο. +Μα επί τέλους τι ζητεί, καρδίαν; + + ΡΟΞΑΝΗ + Με πειράζεις; +Είν' η ζηλοτυπία . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ανασκιρτών. + Μπα! Τι λες; + + ΡΟΞΑΝΗ + . . . του συγγραφέως, +Που τρώει τα σπλάχνα σου! — Κι' αυτό τι τρυφερόν που είνε! +«Πίστευσε, μόνη μια κραυγή στέλλ' η καρδιά μου εσένα, +Κι' αν τα φιλιά 'μπορούσανε να σου σταλούν γραμμένα, +Το γράμμα μου θα διάβαζες, κυρά μου, με τα χείλη! . .» + + ΣΥΡΑΝΟ, μειδιών ακουσίως μετά τίνος αυταρεσκείας. +Χα! χα! Είν' η γραμμές αυτές . . . Χε χε! + +(Συγκροτούμενος και μετά περιφρονήσεως). + + με δίχως χάρι! + + ΡΟΞΑΝΗ +Κι' αυτό . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ευφραινόμενος. + Εκ μνήμης το λοιπόν τα γράμματά του ξεύρεις; + + ΡΟΞΑΝΗ +Όλα! + + ΣΥΡΑΝΟ + Δεν έχω τι να πω: αυτό τον κολακεύει! + + ΡΟΞΑΝΗ +Είνε τεχνίτης! + + ΣΥΡΑΝΟ, μετριοφρόνως. + Όχι δα! . . τεχνίτης! . . + + ΡΟΞΑΝΗ, εντόνως. + Ναι! τεχνίτης! + + ΣΥΡΑΝΟ +Τεχνίτης . . . έστω! + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, ήτις είχε ανέλθει, κατέρχεται ζωηρώς. + Ο κύριος δε Γκύσης! + +(Προς τον Συρανό, ωθούσα αυτόν εις την οικίαν). + + Έμβα μέσα, +Γιατ' είνε προτιμότερον να μη σε συναντήση. +Νανακαλύψη δύναται . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Ναι, το αγαπητόν μου +Το μυστικόν. Με αγαπά. Είν' ισχυρός, δεν πρέπει +Να μάθη! Την αγάπην μου 'μπορεί να καταστρέψη. + + ΣΥΡΑΝΟ, εισερχόμενος εις την οικίαν. +Καλά! Καλά! + +(Ο δε Γκύσης εμφανίζεται). + + + +ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ + + + +ΡΟΞΑΝΗ, ΔΕΓΚΥΣΗΣ, η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, κατά μέρος. + + ΡΟΞΑΝΗ, προς τον δε Γκύσην, υποκλινομένη. + Εξέρχομαι. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Να αποχαιρετίσω +Έρχομαι. + + ΡΟΞΑΝΗ + Φεύγετε! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Διά τον πόλεμον + + ΡΟΞΑΝΗ + Α! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Φεύγω +Απόψε. + + ΡΟΞΑΝΗ + Α! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Διαταγάς τοιαύτας μέχουν δώσει. +Πολιορκούν το Άρασον + + ΡΟΞΑΝΗ + Α! το πολιορκούνε; . . + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Ναι. . . φαίνεται πολύ ψυχράν η αναχώρησίς μου +Να σας αφίνη. + + ΡΟΞΑΝΗ + Ω! . . + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Εμέ με καταθλίβει. Τάχα +θα σεπανίδω άλλοτε; Είμαι διωρισμένος. + Συνταγματάρχης, ξεύρετε; + + ΡΟΞΑΝΗ, αδιάφορος. + Εύγε! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Εις των φυλάκων +Το σύνταγμα. + + ΡΟΞΑΝΗ, συγκινουμένη. + Πώς είπατε: εις των φυλάκων; + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Όπου +Ο 'ξάδελφός σου υπηρετεί, ο τόσον κομπορρήμων. +Θα τον εκδικηθώ εκεί. + + ΡΟΞΑΝΗ, πνιγομένη. + Πώς; εκεί κάτω πάνε +Κ' οι φύλακες; + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Ευνόητον. Είνε τα σύνταγμά μου! + + ΡΟΞΑΝΗ. πίπτει επί ενός θρανίου, — κατ' ιδίαν. +Χριστιανέ! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Τι έχετε; + + ΡΟΞΑΝΗ, άκρως συγκεκινημένη. + Αυτή . . . με απελπίζει. . . +Η είδησις! Να συμπαθής κανένα, και να μάθης +Πως φεύγει για τον πόλεμον! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, έκπληκτος και περιχαρής. + Τόσον γλυκείαν λέξιν +Μου λέγετε για πρώτην σας φοράν και την ημέραν +Όπου θα φύγω! + + ΡΟΞΑΝΗ, μεταβάλλουσα τόνον και ριπιζομένη, + Το λοιπόν, — εκδίκησιν ζητείτε +Κατά του εξαδέλφου μου; . . + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, μειδιών. + Υπέρ αυτού μην είσθε; + + ΡΟΞΑΝΗ +Όχι, — κατά! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Τον βλέπετε; + + ΡΟΞΑΝΗ + Πολύ ολίγον. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Μένα +Επίλεκτον τον συναντά κανείς εις κάθε μέρος. . . + +(Ζητών το όνομα). + +Νεβίγ. . . βιγέν. . . + + ΡΟΞΑΝΗ + 'Ψηλός; + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Ξανθός. + + ΡΟΞΑΝΗ + Πυρρόξανθος. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Ωραίος! . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Πουφ! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Αλλά βλάκας. + + ΡΟΞΑΝΗ + Φαίνεται! + +(Μεταβάλλουσα τόνον). + + . . . Τον Συρανό, νομίζεις, +Πως εκδικείσαι, αν στο πυρ όπου λατρεύει, ρίψης ; . . . +Ασήμαντος εκδίκησις! Μόνον εγώ γνωρίζω, +Τείνε γιαυτόν αιματηρόν! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Τι; + + ΡΟΞΑΝΗ + Αν το σύνταγμά του +Φεύγον εδώ τον άφινε, με χέρια σταυρωμένα, +Μετά των επιλέκτων του!. . . Είνε το μόνον μέσον +Ένα τοιούτον άνθρωπον να κάμης να λυσσάξη: +Τον εκδικείσαι, αν μακράν τον σύρης των κινδύνων. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Μία γυναίκα μοναχά! μονάχη μια γυναίκα +Μπορεί ένα τέτοιο τέχνασμα να εύρη! + + ΡΟΞΑΝΗ + Θα δαγκάση +Από την λύσσαν την ψυχήν, κοι φίλοι του τους γρόνθους, +Διότι δεν θα 'βρίσκονται 'στό πυρ: κέτσι εκδικείσαι! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, πλησιάζων. +Λοιπόν ολίγον μαγαπάς; + +(Εκείνη μειδιά). + +Ότι η εκδίκησίς μου +Σενδιαφέρει, έρωτος απόδειξιν να εύρω +Επιθυμώ, Ροξάνη μου! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Αυτό 'νε μία. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, δεικνύων διαφόρους φακέλλους εσφραγισμένους. + Έχω +Επάνω μου διαταγάς, που θα διαβιβάσω +Εις κάθε λόχον 'στή στιγμή, εκτός αυτής. Αυτή 'νε +Των επιλέκτων. + +(Την θέτει εις το θυλάκιόν του). + + Την κρατώ. + +(Γελών) + + Χα! χα! χα. Συρανό μου, +Με την πολεμικήν ψυχήν! Γνωρίζεις, συ, να κάμης +Παιγνίδια εις τους άλλους, αι; + + ΡΟΞΑΝΗ + Κάποτε. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, πλησιέστατα αυτής. + Με τρελλαίνεις! +Άκουσε, απόψε μάλιστα πρέπει ναναχωρήσω. +Αλλά να φύγω εις στιγμήν πούσαι συγκινημένη! +Άκουσε. Είν' εδώ κοντά, οδός της Αυρηλίας, +Μονή που έχει ο σύνδικος των Καπουτσίνων κτίσει, +Ο πάτερ Αθανάσιος. Δεν ειμπορεί να έμβη +Ο λαϊκός μέσα σαυτήν. Πλην τους καλούς Πατέρας +Αναλαμβάνω! . .Δύνανται ευκόλως να με κρύψουν +Μέσ' το μανίκι. Είνε πλατύ! — Τον Ρισελιέ 'στό σπίτι +Οι καπουτσίν' υπηρετούν. Τρομάζοντες τον θείον +Φοβούνται τον ανεψιόν. — Ο κόσμος θα νομίση +Πως ανεχώρησα, κεγώ υπό την προσωπίδα +Θα επανέλθω, Άφες με μίαν ημέραν μόνον, +Αγαπητή παράδοξος, ναργοπορήσω. + + ΡΟΞΑΝΗ + Αλλ' όμως +Γνωστόν αν γίνη, η δόξα σου. . . + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Μπα! + + ΡΟΞΑΝΗ +Κ' η πολιορκία +Του Αράσου; . . + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Αδιάφορον! επίτρεψέ μου. + + ΡΟΞΑΝΗ + Όχι! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Επίτρεψέ μου. + + ΡΟΞΑΝΗ, τρυφερώς. + Χρεωστώ να σου ταπαγορεύσω! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Α! + + ΡΟΞΑΝΗ + + Φύγε! + +(κατ' ιδίαν). + + Ο Χριστιανός μένει εδώ. + +(Μεγαλοφώνως). + + Σε θέλω +Ηρωικόν, — Αντώνιε! + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Ω λέξις ουρανία! +Λοιπόν τον αγαπάς αυτόν; . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Για τον οποίον τρέμω. + +ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, υπερχαρής. +Α! τότε φεύγω το λοιπόν. + +(Ασπάζεται την χείρα της). + + Είσ' ευχαριστημένη; + + ΡΟΞΑΝΗ +Ναι, φίλε μου! + +(Ο δε Γκύσης εξέρχεται). + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, κάμουσα όπισθέν του κωμικήν υπόκλισιν. + Ναι, φίλε μου! + + ΡΟΞΑΝΗ, εις την ακόλουθον. + Ας κρύψωμεν το πράγμα: +Ο Συρανό θα 'θύμωνε γιατί τον πόλεμόν του +Του έκλεψα! + +(Καλεί προς το μέρος της οικίας). + + Εξάδελφε! + + + +ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ + + + +ΡΟΞΑΝΗ, η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, ΣΥΡΑΝΟ. + + ΡΟΞΑΝΗ + Πάμε εις της Κλομίρης. + +(Δεικνύων την απέναντι θύραν). + +Θα ομιλήση η Λυσιμών εκεί και η Αλκάνδρα. + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, θέτουσα τον μικρόν δάκτυλον εις το ους της. + +Ναι, μα το δακτυλάκι μου μού λέγει πως θα πάμε +Πολύ αργά. + + ΣΥΡΑΝΟ + Μη στερηθής εκείνες της μαϊμούδες! + +(Έφθασαν ενώπιον της θύρας της Κλομίρης). + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, γοητευομένη . . +Ω δέτε πώς εφάσκιωσαν το σίδερο της πόρτας! + +(Εις το ρόπτρον). + +Σου σφάλησαν το στόμα σου διά να μη ταράττη +Το μέταλλόν σου, ζούδι μου, τους λόγους τους ωραίους! + +(Το εγείρει μετά πολλής προσοχής και κτυπά ηρέμα) + + ΡΟΞΑΝΗ, βλέπουσα, ότι ήνοιξαν. +Εισέλθωμεν! + +(Εκ του κατωφλίου προς τον Συρανό). + + Ο Χριστιανός αν έλθη, ως ελπίζω, +Ας με προσμένη. + + ΣΥΡΑΝΟ, ζωηρώς, εν ώ αύτη μέλλει να εξαφανισθή + Α! + +(Στρέφεται αύτη). + + Και τι, όπως το συνειθίζεις, +Θα τον 'ρωτήσης σήμερα; + + ΡΟΞΑΝΗ + Περί . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ζωηρώς. + Περί; + + ΡΟΞΑΝΗ + Αλλ' όμως +Δεν θα του είπης ουδέ γρυ γιαυτό! + + ΣΥΡΑΝΟ + Βεβαίως. + + ΡΟΞΑΝΗ + Θα του είπω: +Πήγαινε δίχως χαλινόν! Εμπρός! Περί αγάπης +Αυτοσχεδίως 'μίλα μου! Γίνου λαμπρός! + + ΣΥΡΑΝΟ, μειδιών. + Ωραία! + + ΡΟΞΑΝΗ +Σουτ! . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Σουτ! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Σιωπή!. . . + +(Εισέρχεται και κλείει την θύραν). + + ΣΥΡΑΝΟ, χαιρετίζων, αφού η θύρα εκλείσθη + Ευχαριστώ πολύ. + +(Η θύρα ανοίγεται πάλιν και η Ροξάνη εξάγει την κεφαλήν). + + ΡΟΞΑΝΗ + Γιατ' ειμπορούσε +Να ετοιμάζετο από πριν! . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Διάβολε, δεν πιστεύω! . . + + ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΟΜΟΥ +Σουτ! . . + +(Η θύρα κλείεται). + + ΣΥΡΑΝΟ, καλών. + Χριστιανέ! + + + +ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + + ΣΥΡΑΝΟ +Ξεύρω το παν. Ετοίμασε την μνήμην. +Ιδού μία περίστασις τρισένδοξος να γίνης. +Καιρόν μη χάνης. Δύστροπον μη παίρνης ύφος! Πάμε +Ογρήγορα 'στό σπίτι σου για να σου μάθω . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Όχι! + + ΣΥΡΑΝΟ +Μπα! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Όχι! Τη Ροξάνη εδώ προσμένω. + + ΣΥΡΑΝΟ + Μα τι μυίγα +Σεκτύπησε; Έλα γρήγορα να μάθης . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Όχι, λέγω! +Τα γράμματα τα δανεικά, τους λόγους εβαρύνθην, +Να παίζω ρόλον άνοστον, και πάντοτε να τρέμω! . . +Ήτο καλόν εις τας αρχάς. Αλλ' όμως τώρα νοιώθω +Πως μαγαπά. Ευχαριστώ. Δεν έχω φόβον πλέον. +Θα της μιλήσω ο ίδιος. + + ΣΥΡΑΝΟ + Μπα! Τι; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Και ποιος σου λέγει +Πως δεν μπορώ; Δεν είμαι δα τόσον κουτός 'στό τέλος! +Θα δης! Αλλ' όμως, φίλε μου, απ' τα μαθήματά σου +Είδα ωφέλεια. Μπορώ μονάχος να μιλήσω. +Κεις όλους σου ορκίζομαι τους δαίμονας, πως πάντα +Θα δύναμαι πολύ καλά να την σφιχταγκαλιάσω! . . + +(Παρατηρών την Ροξάνην, ήτις εξέρχεται εκ της Κλομίρης). + + — Αυτή 'νε! Όχι, Συρανό, μη με αφήσης! + + ΣΥΡΑΝΟ, χαιρετίζων αυτόν. + + Μόνος +'Μίλησε τώρα, κύριε: + +(Εξαφανίζεται όπισθεν του κήπου) + + + +ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ + + + +ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΡΟΞΑΝΗ, η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, μετ' ολίγον. + + ΡΟΞΑΝΗ, εξερχομένη εκ της οικίας της Κλομίρης μετά συνοδείας, +την οποίαν αφίνει: υποκλίσεις και χαιρετισμοί. + Βαρθενοΐς! — Αλκάνδρα! — +Κρεμιόνη! + + Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, μετ' απελπισίας. + Δεν προφθάσαμε νακούσωμεν διόλου +Τον λόγον περί Τρυφερού, κρίμα! + + ΡΟΞΑΝΗ, χαιρετίζουσα ακόμη. + Ουριμεδόντη! . . +Υγίαινε! . . + +(Όλοι χαιρετίζουν την Ροξάνην, αντιχαιρετίζονται μεταξύ των, +αποχωρίζονται, και απομακρύνονται διά διαφόρων οδών. Η Ροξάνη +βλέπει τον Χριστιανόν), + + Α! είσαι συ; + +(Πηγαίνει προς αυτόν). + + Το βράδυ πλησιάζει. +Περίμενε. Είνε μακράν. Είνε γλυκό ταγέρι. +Κανείς διαβάτης. Κάθησε κοντά μου. Λέγε. Ακούω. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, κάθεται πλησίον της επί του θρανίου +Σε αγαπώ. + + ΡΟΞΑΝΗ, κλείουσα τους οφθαλμούς. + Ναι, 'μίλα μου γιαγάπη. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Σ' αγαπώ. + + ΡΟΞΑΝΗ +Αυτό είνε το σχέδιον, Κέντησ' επάνω, κέντα! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Σε . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Κέντησε! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Σε αγαπώ τόσον! + + ΡΟΞΑΝΗ + Αναμφιβόλως, +Κέπειτα; . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Κέπειτα . . . χαρά που θάνοιωθα μεγάλη, +Και συ αν μαγαπούσες! — Πες, πως μαγαπάς, Ροξάνη! + + ΡΟΞΑΝΗ, μορφάζουσα +Μου δίνεις μέλανα ζωμόν κεγώ προσμένω κρέμαν! +Πες μου λοιπόν, πώς μαγαπάς; . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Πολύ . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Το αίσθημά σου +Ξιδίπλωσέ το το λοιπόν! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Εκείνο τα λαιμό σου! +Να τον φιλούσα! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Χριστιανέ! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Σε αγαπώ! + + ΡΟΞΑΝΗ, θέλουσα να φύγη. + Ακόμα! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ζωηρώς κρατών αυτήν. +Δεν σαγαπώ! + + ΡΟΞΑΝΗ, καθημένη πάλιν. + Το προτιμώ αυτό. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μα σε λατρεύω! + + ΡΟΞΑΝΗ, εγειρομένη, απομακρύνεται. +Ουφ! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ναι . . . μωρός κατήντησα! + + ΡΟΞΑΝΗ, ξηρώς. + Και τούτο δεν μαρέσει! +Όπως δεν θα μου ήρεσκεν αν άσχημος κατήντας! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Αλλά . . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Την ευγλωττίαν σου πήγαινε νανταμώσης. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Σε. . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Μαγαπάς, το άκουσα. Υγίαινε! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μη φύγης! +Θα σου ειπώ . . . + + ΡΟΞΑΝΗ, ωθούσα την θύραν διά να εισέλθη. +Γνωρίζω, ναι, πως με λατρεύεις, Όχι. +Φύγε! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αλλά εγώ. . . + +(Του κλείει την θύραν κατά μέτωπον). + + ΣΥΡΑΝΟ, όστις από τινος είχεν εισέλθει, χωρίς να φανή. + Αυτό θα πη επιτυχία! + + + +ΣΚΗΝΗ ΕΚΤΗ + + + +ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΣΥΡΑΝΟ, οι ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ κατόπιν. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Βοήθεια! + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι, κύριε! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Πεθαίνω, αν δεν τα φτιάξω +Μαζύ της πάλι 'στή στιγμή . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Πώς, διάβολε, να κάμω +Να σου τα μάθω 'στή στιγμή; . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, αρπάζων τον βραχίονά του. + Α! νάτην! Κύτταξέ την! + +(Το παράθυρον του εξώστου εφωτίσθη). + + ΣΥΡΑΝΟ, συγκεκινημένος. +Στο παραθύρι! . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ξεψυχώ! + + ΣΥΡΑΝΟ +Χαμήλωσ' τη φωνή σου! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, χαμηλοφώνως. +Πεθαίνω! + + ΣΥΡΑΝΟ + Είνε σκοτεινή η νύχτα . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Λοιπόν; λέγε; + + ΣΥΡΑΝΟ +Το πράγμα διορθώνεται, Αν και ανάξιος είσαι . . . +άθλιε, κάθησε, αυτού! Εκεί, μπρος 'στόν εξώστη! +Εγώ θάμαι από κάτω σου, και θα σου υποβάλλω +Τας λέξεις σου, + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μα . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Σιωπή! + + ΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ, φαινόμενοι πάλιν εις το βάθος εις τον Συρανό. + Χεπ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Σουτ! . . + + Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ, χαμηλοφώνως. + Τη σερενάδα +'Στόν Μονφλερύ εκάναμε! . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Καθήσατε καρτέρι +Ο ένας 'στή γωνιάν αυτή κι' ο άλλος εις την άλλη, +Και αν κανένας οχληρός περάση απ' εδώ πέρα, +Παίξετε κάτι! + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ + Μα 'σάν τι, ω λάτρη του Γάσσένδη! + + ΣΥΡΑΝΟ +Γυναίκ' αν είνε, χαρωπό να παίξετε, κιάν άνδρας, +Να παίξετε λυπητερό! + +(Προς τον Χριστιανόν). + + Και τώρα, φώναξέ την! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Ροξάνη! + + ΣΥΡΑΝΟ, συλλέγων χαλίκια, τα οποία ρίπτει εις τας υέλους. + Λίγ' ας ρίξουμε χαλίκια! + + ΡΟΞΑΝΗ, διανοίγουσα το παράθυρόν της + Ποιος φωνάζει; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Εγώ. + + ΡΟΞΑΝΗ +Μα ποιος; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ο Χριστιανός. + + ΡΟΞΑΝΗ, μετά περιφρονήσεως. + Εσείς; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Επιθυμούσα +Κάτι να σας ειπώ. + + ΣΥΡΑΝΟ, υπό τον εξώστην. + Καλά. Καλά. Χαμηλοφώνως. + + ΡΟΞΑΝΗ +Όχι, 'μιλάτε άσχημα. Φύγετε! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Χάριν! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Όχι! +Όχι, δεν μαγαπάτε πεια! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, προς ον ο Συρανό υποβάλλει. + Θεοί! να μεπιπλήττη, +Πως πλέον δεν την αγαπώ . . . όταν . . . πολύ ακόμα +Πλειότερον την αγαπώ! . . + + ΡΟΞΑΝΗ. ήτις έμελλε να κλείση το παράθυρον σταματά. + Μπα! πειο καλά 'μιλάει! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ωσαύτως. +Αυξάνει ο έρως μέσα 'στήν ανήσυχη ψυχή μου . . +Που . . . το σκληρόν αυτό παιδί για . . . κούνια του έχει πάρει! + + ΡΟΞΑΝΗ, προχωρούσα εις τον εξώστην. +Αυτό 'νε πειο καλό! Μ' αφού είνε σκληρός ο έρως, +Ήσουν μωρός στην κούνια του να μη τον πνίξης μέσα! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ωσαύτως. +Το εδοκίμασα κεγώ. . . μα. . . δοκιμή ματαία: +Αυτό το βρέφος με μικρόν. . . ομοιάζει Ηρακλέα. + + ΡΟΞΑΝΗ +Καλλίτερα! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ωσαύτως. + Ώστ' έπνιξε δυο φείδια μ' ευκολίαν. . . +Και την Υπερηφάνειαν. . . και την Αμφιβολίαν. + + ΡΟΞΑΝΗ, στηρίζουσα τους αγκώνας της εις τον εξώστην. +Πολύ καλλίτερον! αλλά πολύ αργά 'μιλάτε. +Μήπως η φαντασία σας από αρθρίτιν πάσχει; + + ΣΥΡΑΝΟ, σύρων τον Χριστιανόν υπό τον εξώστην και λαμβάνων την +θέσιν του. +Σουτ! είνε τώρα δύσκολον το πράγμα! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Απόψε 'βγαίνουν +Με δισταγμό τα λόγια σας. Γιατί; + + ΣΥΡΑΝΟ, ομιλών με ημίσειαν φωνήν ως ο Χριστιανός. + Γιατ' είνε νύχτα, +Και ψάχνοντας μέσ' τη σκιά ζητούν να 'βρούν ταυτιά σου. + + ΡΟΞΑΝΗ +Τα λόγια μου παρόμοια . . δεν έχουν δυσκολία. + + ΣΥΡΑΝΟ +Ευρίσκουν τα δικά σου ευθύς; Ω! τούτο εννοείται, +Αφού αυτά τα δέχομαι αμέσως 'στήν καρδιά μου· +Κέχω μεγάλη την καρδιά, κεσύ μικρό ταυτί σου. +Άλλως τε κατεβαίνουνε τα λόγια σου, και τρέχουν. +Τα λόγια μου αναβαίνουνε: ποιο πολύ χρόνο θέλουν! + + ΡΟΞΑΝΗ +Από τινος καλλίτερα τακούω νανεβαίνουν. + + ΣΥΡΑΝΟ +Τα ωφέλησ' η γυμναστική. + + ΡΟΞΑΝΗ + Είνε λοιπόν μεγάλο +Το ύψος που σας ομιλώ; + + ΣΥΡΑΝΟ + Βεβαίως, και 'στόν τόπον +Θα μάφινες, αν μούριχνες καμμιά σκληρά σου λέξι +Μέσ' την καρδιά! + + ΡΟΞΑΝΗ, κάμουσα κίνημα. + Θα κατεβώ. + + ΣΥΡΑΝΟ, ζωηρώς. + Όχι! + + ΡΟΞΑΝΗ, δεικνύουσα εις αυτόν έν θρανίον υπό τον εξώστην. + Ανέβα τότε +Εις το θρανίον παρευθύς! + + ΣΥΡΑΝΟ, οπισθοδρομών μετά τρόμου, εις το σκότος. + Όχι! + + ΡΟΞΑΝΗ + Πώς. . . όχι! + + ΣΥΡΑΝΟ, επί μάλλον και μάλλον συγκινούμενος + Άφες +Ολίγον ναπολαύσωμεν την έκτακτη ευκαιρία +Και την γλυκειάν αυτή στιγμή που ήλθε . . . να 'μπορούμεν +Με δίχως να βλεπώμεθα γλυκά να ομιλούμεν. + + ΡΟΞΑΝΗ +Με δίχως να βλεπώμεθα; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ω ναι! Είνε μαγεία. +Μόλις να μαντευώμεθα! Συ, βλέπεις την μαυρίλα +Του μακρυνού μανδύου μου, και του φορέματός σου +Του θερινού εγώ απεδώ κυττάζω την ασπράδα. +Εγώμαι μόνον μια σκιά, και συ είσαι μία λάμψις! +Αν 'ξεύρεις η στιγμές αυτές τι αξίζουνε για μένα! +Κιάν ήμουν κάποτ' εύγλωττος . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Ήσουν! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ποτέ ως τώρα +Δεν βγήκε απ' την αληθινή καρδιά μου η φωνή μου . . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Γιατί; + + ΣΥΡΑΝΟ + Γιατί . . . επάθαινα ως τώρα . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Τι; + + ΣΥΡΑΝΟ + . . . τη ζάλη +Πέχει καθείς 'στά 'μάτια σου από κάτω . . . Αλλ' απόψε +Μου φαίνεται πρώτη φορά που σου 'μιλώ. + + ΡΟΞΑΝΗ + Αλήθεια, +Έχεις αλλοιώτικη φωνή . .! + + ΣΥΡΑΝΟ, πλησιάζων μετά θέρμης. + Και, όλως διόλου άλλη. +Γιατί 'στό σκότος της νυκτός, οπού με προστατεύει, +Τολμώ να είμαι μια φορά εγώ αυτός, και θέλω . . . + +(Σταματά και μετ' αλλοφροσύνης). + +Πού ήμουν; — Δεν ειξεύρω . . . αυτό όλο — συγχώρησέ μου +Την ταραχή — τόσο γλυκύ μου είνε . . . τόσο νέον! + + ΡΟΞΑΝΗ +Πώς τόσο νέον; + + ΣΥΡΑΝΟ, θορυβηθείς και προσπαθών να συναρμόση τας λέξεις τον. + Νέον . . . ναι . . . ειλικρινής να είμαι . . . +Ο φόβος, μήπως χλευασθώ, μου σφίγγει την καρδιά μου . . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Να χλευασθής, και διατί; + + ΣΥΡΑΝΟ + Για την . . . για την ορμή μου! . . . +Ναι, η καρδιά μου πάντοτε 'ντύνεται με το πνεύμα +Από 'ντροπήν. Αναχωρώ να 'ξεκρεμάσω έν άστρο, +Και στέκω, μήπως χλευασθώ, και κόβω 'να λουλούδι! + + + ΡΟΞΑΝΗ +Και το λουλούδι είνε καλόν ενίοτε + + ΣΥΡΑΝΟ + Απόψε +Ας περιφρονήσωμεν! + + ΡΟΞΑΝΗ + Ποτέ με τέτοιο τρόπο +Δεν μου ωμίλησες. + + ΣΥΡΑΝΟ + Αχ! αν μακράν απ' της φαρέτρες, +Από τα βέλη κα! από της δάδες ημπορούσαμε +Σε πράγματα πειο . . . δροσερά ολίγο να πετούσαμε! +Εάν, αντί να πίνουμε σταγόνα προς σταγόνα +Με δακτυλήθρα ολόχρυση νερόν από τον Λινώνα +Ανούσιον, εβλέπαμε πως η ψυχή χορταίνει, +Όταν σε ποταμό πλατύ να πιή πολύ πηγαίνη! + + ΡΟΞΑΝΗ +Αλλά το πνεύμα; . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Σου 'δειξα του πνεύματος τα δώρα +Για να μη φύγης κατ' αρχάς, αλλά θα ήτο τώρα +Το ίδιο 'σάν να 'βρίζαμε, την νύκτα αυτή, τα μύρα, +Την ώρα αυτή τη μαγική, την ανθισμένη Φύσιν, +Εάν 'σάν γράμμα ερωτικό του Βουατύρ 'μιλούσα! + — Με μια 'ματιά των άστρων του ο ουρανός ας σπάση +Όλα τα όπλα τα πλαστά της τέχνης μας. Φοβούμαι +Τόσον πολύ μη 'στήν γλυκειάν αυτή μας αλχημείαν +Σαν τον αιθέρα εξατμισθή του αισθήματος η αλήθεια, +Μήπως σ' αυτά τα μάταια παιγνίδια η ψυχή μας +Αδειάση, και το τέλειον το τέλος μας μη γίνη! + + ΡΟΞΑΝΗ +Αλλά το πνεύμα; . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Το μισώ 'στόν έρωτα! Και είνε +Έγκλημα, όταν αγαπούν, αυτή την ξιφασκία +Να παρατείνουνε πολύ. Έπειτα, αναποφεύκτως, +Φθάν' η στιγμή, — λυπούμ' αυτούς που τη στιγμή δεν βλέπουν! — +Π' αγάπη νοιώθουμε ευγενή στα στήθη μας να κρύβη, +Και κάθε λέξιν εκλεκτή που λέγομεν, μας θλίβει! + + ΡΟΞΑΝΗ +Λοιπόν! αν ήλθεν η στιγμή αυτή και για τους δυο μας. +Τι λόγια τώρα θα μου πης; + + ΣΥΡΑΝΟ + Όλα, εκείνα όλα. +Που θα μου έλθουν, σκορπιστά, με δίχως να τα δέσω +Μπουκέτο, θα σου τα πετώ: Σε αγαπώ, παθαίνω, +Σε αγαπώ, παραφρονώ, δεν ειμπορώ, πεθαίνω! +Και τόνομά σου κρέμεται μέσ' την καρδιά μου αιώνια, +Ωσάν μέσα 'στόν κώδωνα γλωσσίδι, ω Ροξάνη, +Κι' από το ανατρίχιασμα που αδιάκοπα με πιάνει, +Ο κώδωνας ταράσσεται και τόνομα σημαίνει! +Ό,τι δικό σου, ταγαπώ και το θυμάμαι πάντα: +Ξέρω, μια μέρα πέρυσι, στης δώδεκα Μαΐου, +Βγήκες πρωί' και τάλλαξες το χτένισμα της κόμης! +Τόσο πολύ συνείθισα για φως μου τα μαλλιά σου, +Που, όπως 'σάν στηλόνουμε το μάτι μας 'στό ήλιο, +Ύστερα βλέπουμε παντού ροδοβαμμένο δίσκο, +Έτσι, 'σάν φύγω απ' της φωτιές που γύρω μου σκορπίζεις, +Το θαμπωμένο βλέμμα μου ξανθές αφίνει βούλες! + + ΡΟΞΑΝΗ, δια φωνής τεταραγμένης. +Ναι! τούτο λέγετ' έρωτας. . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Βεβαίως, η λαχτάρα +Που τρομερή, ζηλότυπη με πλημμυρίζει, αλήθεια, +Είν' έρωτας, και μέσα του όλη τη λύσσα κρύβει! +Είν' έρωτας, — αλλά χωρίς εγωϊσμό κανένα! +Αχ! για την ευτυχία σου πώς δίνω τη δική μου, +Κ' εάν ακόμα τίποτε δε μάθαινες ποτέ σου, +Αν ημπορούσα κάποτε από μακρυά νακούω +Το γέλοιο σου ναντιλαλή την ευτυχία εκείνη. +Που γέννησ' η θυσία μου! — Κάθε ματιά δική σου +Αναρριπίζει μέσα μου νέα αρετή και ανδρεία! +Αρχίζεις τώρα να εννοής; Λοιπόν, καταλαμβάνεις; +Και την ψυχήν μου αισθάνεσαι, 'στό σκότος, που αναβαίνει +Αχ! είν' ωραίο, είνε γλυκύ, μα την αλήθεια απόψε +Να λέγω αυτά εγώ 'σε σε, και συ νακούς εμένα! +Είνε αυτό παρά πολύ! 'Στόν πόθον μου ακόμα +Τον πειο κρυφό τόσο πολύ δεν ήλπιζα ποτέ μου! +Και τώρα μόνο θάνατον ποθώ! Γιατί, απ' τα λόγια +Που λέγω, τρέμει ανάμεσα 'στούς γαλαζένιους κλώνους! +Διότι τρέμετε καθώς το φύλλο μέσ' στά φύλλα! +Διότι τρέμεις! Ένοιωσα, και άθελα σου ακόμα, +Του λατρευτού σου του χεριού μια κάποια ανατριχίλα, +Να κατεβαίνη ανάλαφρα 'στού γιασεμιού τα φύλλα! + +(Ασπάζεται έξαλλος το άκρον κλωνίου κρεμαμένου) + + ΡΟΞΑΝΗ +Ναι, τρέμω, κλαίω, σαγαπώ, και είμαι ιδική σου! +Μ' εμέθυσες! + + ΣΥΡΑΝΟ + Τότε λοιπόν, ο θάνατος ας έλθη! +Τη μέθη αυτή εγώ, εγώ, 'στή φύσησα 'στά στήθεια. +Ένα μονάχα πεια ζητώ. . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, υπό τον εξώστην. + Ένα φιλί! + + ΡΟΞΑΝΗ, ριπτομένη όπισθεν. + Τι λέγεις; + + ΣΥΡΑΝΟ +Ω! + + ΡΟΞΑΝΗ + Τι ζητείς; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ναι . . εζήτησα . . . + +(Προς τον Χριστιανόν χαμηλοφώνως). + + Τρέχεις πολύ. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αφού έχει + Συγκινηθή τόσο πολύ, επωφελούμ' εκ τούτου! + + ΣΥΡΑΝΟ, προς την Ροξάνην. +Ναι! εζήτησα, είν' αληθές, πλην δίκαιε Θεέ μου! +Καταλαμβάνω τολμηρός πάρα πολύ πως ήμουν. + + ΡΟΞΑΝΗ, απογοητευμένη. +Δεν επιμένεις πειο πολύ; + + ΣΥΡΑΝΟ + Βεβαίως, επιμένω . . . +Χωρίς επιμονή! . . . ναι! ναι . . . με θλίβ' η εντροπή σου! +Καλά λοιπόν! Το φίλημα αυτό . . . μη μου το δώσης! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, σύρων τον Συρανό εκ του μανδύου· +Γιατί; + + ΣΥΡΑΝΟ + Σιώπα, Χριστιανέ . . . + + ΡΟΞΑΝΗ, κύπτουσα. + Τι λες χαμηλοφώνως; + + ΣΥΡΑΝΟ +Τον εαυτό μου εμάλωσα για τη πολλή μου βία. +Είπα: σιώπα, Χριστιανέ! . . + +(Τα όργανα αρχίζουν να παίζουν) + + Αμέσως! . . Κάποιος είνε! + +(Η Ροξάνη κλείει το παράθυρον. Ο Συρανό ακούει τα όργανα, εξ ων +το έν παίζει ήχον φαιδρόν, και το άλλο πένθιμον). + +Ήχον φαιδρόν, και λυπηρόν μαζύ; . . . ποιος ο σκοπός των; +Μην είνε άνδρας; ή γυνή; — Α! είνε καπουτσίνος! + +(Εισέρχεται είς Καπουτσίνος, όστις πηγαίνει από οικίας εις οικίαν +κρατών φανόν εις την χείρα και παρατηρών τας θύρας). + + + +ΣΚΗΝΗ ΕΒΔΟΜΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ. + + ΣΥΡΑΝΟ, προς τον καπουτσίνον. +Του Διογένους διατί τον ρόλον ξαναρχίζεις; + + ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ +Παρακαλώ, γνωρίζετε που κάθηται η κυρία; . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Τι οχληρός! + + ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ +Μαγδαληνή Ρομπέν . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Αυτός τι θέλει; + + ΣΥΡΑΝΟ, δεικνύων εις αυτόν οδόν ανωφερή. +Από εδώ! πηγαίνετε γραμμή, και κατ' ευθείαν . . . + + ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ +Ευχαριστώ! . . προς χάριν σας 'στό κομποσχοίνι μου όλο +θα εξαντλήσω τας ευχάς ως το μεγάλο κόμπο. + +(Εξέρχεται). + + ΣΥΡΑΝΟ +Τύχη καλή σου εύχομαι! και άμποτ' η ευχές μου +Να 'μπούν μέσ' την κουκούλα σου! + +(Καταβαίνει προς τον Χριστιανόν). + + + +ΣΚΗΝΗ ΟΓΔΟΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Κάνε να με φιλήση! + + ΣΥΡΑΝΟ +Όχι! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αργά ή γρήγωρα θα με φιλήση . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Αλήθεια! +Θάρθη στιγμή μεθυστική ερωτικής λαχτάρας, +Που τώνα στόμα τ' άλλο σας θα 'βρή, χάριν εκείνου +Του μύστακός σου του ξανθού και χάριν του ροδίνου +Του χείλους της. + +(Καθ' εαυτόν). + +Καλλίτερα εγώ θα προτιμούσα, +Να ήτο χάριν . . . + +(Θόρυβος ανοιγομένου παραθύρου. Ο Χριστιανός κρύπτεται +υπό τον εξώστην) + + + +ΠΡΑΞΙΣ ΤΡΙΤΗ + + + +ΣΚΗΝΗ ΕΝΝΑΤΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΡΟΞΑΝΗ. + + ΡΟΞΑΝΗ, προβαίνουσα εις τον εξώστην + Είσαι συ; Ελέγαμε για ένα . . . +Για ένα . . . για . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Ένα φιλί. Γλυκειά 'ν η λέξις, φίλη. +Δε βλέπω γιατί τρέμουνε να την ειπούν τα χείλη. +Αν από τώρα τάκαψε, στο πράγμα τι θα γίνη; +Μην το τρομάζης! Άθελα τη φλυαρία εκείνη +Προτήτερα δεν άφησες κεγλίστρησες αφόβως +Από το γέλοιο 'στόν καϋμό κι' απ' τον καϋμό 'στό δάκρυ; +Γλίστρησε ακόμ' ανάλαφρα και δίχως να το νοιώσης: +Από το δάκρυ στο φιλί μια ανατριχίλα είνε! + + ΡΟΞΑΝΗ +Σιώπαινε! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ένα φίλημα, αλλ' επί τέλους τείνε; +Όρκος που λέμε πειο κοντά· υπόσχεσι που δίνεις +Με πίστι μεγαλείτερη· ομολογία που βαίνεις +Το σφράγισμα· μια ρόδινη περισπωμένη 'πάνω +'Στο «αγαπώ»· και μυστικό που λέγομε 'στό στόμα, +Αντί στ' αυτί· μία στιγμή του απείρου που ομοιάζει +'Σάν ψίθυρος του μελισσιού· μετάληψι που παίρνει +Τη γεύσι του άνθους· κάτι τι που ανασασμό σου φέρνει +Από τα βάθη της καρδιάς· και κάτι που 'στήν άκρη +Του χείλους από την ψυχή σου αφίνει κάποιο μύρο! + + ΡΟΞΑΝΗ +Σιώπαινε! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ένα φίλημα τόσην ευγένειαν έχει, +Όπου κιαυτή η βασίλισσα των Γάλλων έδωσ' ένα +Στον πλέον ευτυχέστερον των λόρδων . . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Λοιπόν τότε; + + ΣΥΡΑΝΟ +Είχα καθώς ο Βούκιγκαμ τα κρύφια βάσανά μου, +Κεγώ λατρεύω 'σάν κι αυτόν εσέ, βασίλισσά μου, +Και 'σάν αυτόν είμαι πιστός και λυπημένος . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Κ' είσαι +Ωραίος όπως και αυτός! . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, καθ' εαυτόν, απογοητευόμενος. + Αλήθεια, είμαι ωραίος, +'Ξέχασα! + + ΡΟΞΑΝΗ + Ανέβα το λοιπόν τα ασύγκριτο να δρέψης +Αυτό λουλούδι . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ωθών τον Χριστιανόν προς τον εξώστην. + Ανέβα! + + ΡΟΞΑΝΗ + Αυτή τη γεύσι της καρδίας . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Ανέβα! + + ΡΟΞΑΝΗ + Αυτό του μελισσιού τον ψίθυρο . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Ανέβα! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, διστάζων. +Σαν να μου φαίνεται κακή πως κάμω πράξι τώρα! + + ΡΟΞΑΝΗ +Αυτή του απείρου τη στιγμή! . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ωθών αυτόν. + Ανέβα λοιπόν, ζώον! + +(Ο Χριστιανός ορμά, και διά του θρανίου, του φυλλώματος, των +στύλων ανέρχεται μέχρι των κιγκλίδων, ας διασκελίζει). + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Ροξάνη μου! + +(Την περιπτύσσεται και κύπτει επί των χειλέων της). + + ΣΥΡΑΝΟ + Αχ! κέντημα παράδοξο που νοιώθω +Μέσ' την καρδιά μου! — Φίλημα, ερωτικό συμπόσιο, +Που είμαι ο Λάζαρος εγώ! Σε τούτο το σκοτάδι +Μου στέλλεις ένα ψίχουλο κεμένα. — Χωρίς άλλο, +Και την καρδιά μου αισθάνομαι κάτι από σε να παίρνη, +Αφού σαυτά τα χείλη του, που η Ροξάνη γέρνει, +Φιλεί τα λόγια που εγώ προτήτερα της είπα. + +(Ακούονται τα όργανα). + +Πένθιμος ήχος και φαιδρός: Ο καπουτσίνος είνε! + +(Προσποιείται ότι τρέχει, ωσάν να έφθανε μακρόθεν). + +Αι! από κει! + + ΡΟΞΑΝΗ + Ποιος είνε; + + ΣΥΡΑΝΟ + Εγώ. Περνούσα. Είν' επάνω +Ακόμη ο Χριστιανός; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, προσποιούμενος έκπληξιν. +Ο Συρανό! πού 'βρέθης; + + ΡΟΞΑΝΗ +Καλή σου ημέρα, εξάδελφε! + + ΣΥΡΑΝΟ + 'Ξαδέλφη, καλημέρα! + + ΡΟΞΑΝΗ +Θα κατεβώ! + +(Εξαφανίζεται εντός της οικίας. Εισέρχεται εις το βάθος ο +καπουτσίνος). + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, παρατηρών αυτόν. + Ακόμ' αυτός! + +(Ακολουθεί την Ροξάνην). + + + +ΣΚΗΝΗ ΔΕΚΑΤΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΡΟΞΑΝΗ, ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ, ΡΑΓΚΕΝΩ + + ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ + Εδώνε κεπιμένω — +Εδώνε η Μαγδαληνή Ρομπέν; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ρο — λεν μας είπες. + + ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ +Όχι: μ π ε ν. Μι, πι, ε, και νι! + + ΡΟΞΑΝΗ, φαίνεται επί του κατωφλίου ακολουθουμένη υπό του +Ραγκενώ κρατούντος φανόν και υπό του Χριστιανού. + Τι τρέχει; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ένα γράμμα + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Μπα! + + Ο ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ, προς την Ροξάνην. +Διά πράγμα ιερόν θα πρόκειται βεβαίως. +Την στέλλει κύριος . . . χρηστός + + ΡΟΞΑΝΗ, προς τον Χριστιανόν. + Είν' ο δε Γκύσης! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Τόλμη! . . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Ω! πάντα δεν θα μενοχλή! . . + +(Αποσφραγίζουσα την επιστολήν). + + Σε αγαπώ, κιάν θέλη +Να . . . + +(Υπό το φως του φανού του Ραγκενώ αναγινώσκει χαμηλοφώνως και +κατά μέρος). + + «Δεσποινίς, + Τα τύμπανα κτυπούν, το σύνταγμά μου +«Δένει τον σάκκο· αναχωρεί· ο κόσμος με νομίζει, +«Πώς ήδη ανεχώρησα: μένω. Σας παρακούω. +«Ευρίσκομαι εις την μονήν αυτήν. Σκέπτομαι νάρθω +«Και σας το καθιστώ γνωστόν προηγουμένως μένα +«Καλόγηρον απλούν ωσάν κατσίκαν, που δεν νοιώθει +«Τίποτε μέσα σόλ' αυτά. Το χείλος σου προλίγου + +(Προς τον καπουτσίνον). + + Ιδού αυτό το γράμμα τι μου λέγει, +Πάτερ μου, άκου! + +(Πλησιάζουν όλοι, αναγινώσκει μεγαλοφώνως). + +«Δεσποινίς, + Εις του Καρδιναλίου +«Την θέλησιν οφείλετε υπακοήν, ακόμα +«Και αν αυτή σας φαίνεται σκληρά. Ιδού ο λόγος +«Που έκαμα την εκλογήν ενός πολύ αγίου, +«Πολύ φρονίμου, και πολύ εξύπνου καπουτσίνου, +«Διά να φέρη τας γραμμάς αυτάς σταβρά σας χέρια, +«Κεκφράζομεν την θέλησιν εις τον δικόν σας οίκον +«Την ευλογίαν τάχιστα του γάμου να σας δώση· + +(Στρέφει το φύλλον). + +«Πρέπει κρυφά ο Χριστιανός να γίνη σύζυγός σας· +«Τον αποστέλλω προς υμάς. Δεν είνε αρεστός σας, +«Αλλά εγκαρτερήσατε. Και αναλογισθήτε, +«Ο ουρανός τον ζήλον σας πως θέλει ευλογήση, +«Κεστέ περί του σεβασμού βεβαία, Δεσποσύνη, +«Εκείνου, όστις πάντοτε υπήρξε και θα είνε +«Ο ευλαβώς και ταπεινώς υμέτερος και . . . λίαν . . . +«Και τα λοιπά . . .» + + ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ + Χρηστός ανήρ! . . Το είχα προμαντεύσει, +Δεν εφοβούμην παντελώς· επρόκειτο βεβαίως +Περί αγίου πράγματος. + + ΡΟΞΑΝΗ, χαμηλοφώνως προς τον Χριστιανόν. + Τι λέγεις, δεν διαβάζω +Ωραία τας επιστολάς; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Χουμ! + + ΡΟΞΑΝΗ, υψηλοφώνως μετ' απελπισίας. + Α! είνε φρικώδες! + + Ο ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ όστις διηύθυνε προς τον Συρανό το φως του φανού +του. + Είσθε υμείς ; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Όχι, είμ' εγώ! + +ο ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ, στρέφει το φως προς τον Χριστιανόν και ως αν του +επήλθεν αμφιβολία, βλέπων την καλλονήν του, + Αλλ' όμως σεις . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Υπάρχει +'Στο τέλος κ' υστερόγραφον: «Για την μονήν πιστόλας +Δώσατ' εκατόν είκοσι». + + ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ + Χρηστός, χρηστός αυθέντης! + +(Προς την Ροξάνην). + +Εγκαρτερείτε! + + ΡΟΞΑΝΗ, με ύφος μάρτυρος. + Εγκαρτερώ! + +(Εν ώ ο Ραγκενώ ανοίγει την θύραν εις τον καπουτσίνον, τον οποίον +ο Χριστιανός προσκαλεί να εισέλθη, αύτη λέγει χαμηλοφώνως εις τον +Συρανό). + + Προσπάθει τον δε Γκύση +Να τον κρατήσης έξωθεν! Θα έλθη μετ' ολίγον — +Να μην εμβή πριν . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Εννοώ! + +(Προς τον Καπουτσίνον). + + Διά την ευλογίαν +Πόσος καιρός χρειάζεται; + + ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ + Έν τέταρτον. + + ΣΥΡΑΝΟ, ωθών όλους προς την οικίαν. + Εμβήτε! +Εγώ θα μείνω . . . + + ΡΟΞΑΝΗ, προς τον Χριστιανόν. + Έλα! . . + +(Εισέρχονται). + + ΣΥΡΑΝΟ, μόνος. + Πώς να κάμω το δε Γκύση, +Να χάση αυτό το τέταρτο; + +(Ορμά επί του θρανίου, αναρριχάται προς τον τοίχον, και προς τον +εξώστην). + + Εδώ ας ανεβούμε! +Έχω 'να σχέδιο καλό! . . + +(Τα όργανα αρχίζουν να παίζουν πένθιμον ήχον). + + Χο! άνδρας είνε τούτος. + +(ο ήχος γίνεται απαίσιος). + +Χο! χο! ετούτη τη φορά είν' ένας!! . + +(Είνε επί του εξώστου, καταβιβάζει τον πίλον του επί των οφθαλμών +του, αφαιρεί το ξίφος του, περιτυλίσσεται εντός του μανδύου του, +έπειτα κύπτει και παρατηρεί έξωθεν). + +Όχι! ο τοίχος +Δεν είνε τόσον υψηλός! . . + +(Διασκελίζει τας κιγκλίδας και προσελκύων προς αυτόν τον μακρόν +κλάδον εκ των δένδρων, άτινα εξέρχονται άνω του τοίχου του κήπου, +προσκολλάται επ' αυτού διά των δύο χειρών του, έτοιμος να πέση). + +Θέλω ταράξει ελαφρώς αυτή την ατμοσφαίραν! + + + +ΣΚΗΝΗ ΕΝΔΕΚΑΤΗ + + + +ΣΥΡΑΝΟ, ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + + ΔE ΓΚΥΣΗΣ, όστις εισέρχεται με προσωπίδα, ψηλαφών εις το +σκότος. +Αυτός ο τρισκατάρατος τι κάμει καπουτσίνος; + + ΣΥΡΑΝΟ +Και την φωνήν μου; Διάβολε! αν την αναγνωρίση; + +(Αφίνων την χείρα του, φαίνεται στρέφων μίαν αόρατον κλείδα). + +Κρικ! κρακ! + +(Επισήμως) + + Μιμήσου, Συρανό, του Μπερζεράκ τον τόνον! . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, παρατηρών την οικίαν. +Ναι, είν' εδώ. Βλέπω κακά μαυτή την προσωπίδα! + +(Μέλλει να εισέλθη, ότε ο Συρανό πηδά εκ του εξώστου κρατούμενος +από τον κλάδον, όστις κάμπτεται και τον καταθέτει μεταξύ του δε +Γκύση και της θύρας. Προσποιείται, ότι πίπτει βαρέως δήθεν και +από μεγάλου ύψους, και εξαπλώνεται κατά γης, όπου μένει ακίνητος, +ως ζαλισθείς, ο δε Γκύσης κάμει άλμα προς τα όπισθεν). + +Μπα! Τι; + +(Όταν εγείρη τους οφθαλμούς, ο κλάδος έχει ανυψω0ή πάλιν. Δεν +βλέπει παρά τον ουρανόν δεν εννοεί τίποτε). + + Και πόθεν έπεσεν αυτός: + + ΣΥΡΑΝΟ, ανακάθεται και με τόνον γασκονικόν. + Απ' 'τη Σελήνη! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Απ' τη; . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, μετά φωνής ως εν ονείρω. + Τι ώρα έχετε; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Μη τούστριψεν η βίδα; + + ΣΥΡΑΝΟ +Τι ώρα είνε; Τι χωριό; Τι εποχή; Τι ημέρα; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Μα . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Εζαλίσθην! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Κύριε . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Σαν μπόμπα απ' την Σελήνη +Πέφτω! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, ανυπομονών. + Μα τέλος, κύριε! . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ανεγειρόμενος με φωνήν τρομεράν. + Πέφτω από 'κείθε! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, οπισθοδρομών. + Έστω! +Έστω! επέσατε από 'κεί! . . Ίσως τρελλός θα είνε! + + ΣΥΡΑΝΟ, βαδίζων κατ' επάνω του. +Δεν πέφτω μεταφορικώς! . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Μα . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Εκατό χρόνια ή μία +Στιγμή — πόσον η πτώσις μου διήρκεσε δεν ξέρω +Ήμουνα μέσα είς αυτήν την κίτρινη τη φούσκα! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, υψών τους ώμους. +Ναι. Να περάσω αφήτε με! + + ΣΥΡΑΝΟ, ιστάμενος προ αυτού. + Ειλικρινώς, πού είμαι; +Τίποτε μη μου κρύπτετε! Εις ποίαν γην, εις ποίον +Τόπον ως αερόλιθος έπεσα, κύριέ μου; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Διάβολε! . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Κενώ έπεφτα, δεν μπόρεσα να εκλέξω +Το μέρος της αφίξεως, — και αγνοώ πού πέφτω! — +Μέσ' σε σελήνην άραγε ή μη σε γην καμμίαν +Του πισινού μου μέσυρε τα βάρος; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Μα, σας λέγω. +Κύριε . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, μετά φωνής τρόμου, ήτις κάμνει τον δε Γκύσην να +οπισθοδρομήση. + Ύψιστε Θεέ! Βλέπω σαυτόν τον τόπον +Πως έχουν μαύρον πρόσωπον! . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, φέρων την χείρα εις το πρόσωπον. + Πώς; + + ΣΥΡΑΝΟ, με φόβον εμφαντικόν. + Εις την Αλγερίαν, +Μην είμαι; Είσθε ιθαγενής; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, αισθανόμενος την προσωπίδα του. + Η προσωπίς! + + ΣΥΡΑΝΟ, προσποιούμενος, ότι καθησυχάζει ολίγον. + Μην είμαι +Στη Βενετιά ή Γένοβα λοιπόν; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, θέλων να περάση. + Με περιμένει +Μία κυρία . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, τελείως πεπεισμένος. + Το λοιπόν είμαι εις το Παρίσι. + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, μειδιών ακουσίως του. +Είνε αστείος αρκετά ο διάβολος! + + ΣΥΡΑΝΟ + Γελάτε; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Γελώ, μα θέλω να διαβώ! . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ακτινοβολών. + Εις το Παρίσι πέφτω! + +(Με όλην την άνεσιν του γελών, ξεσκονιζόμενος, χαιρετίζων). + +Και φθάνω — συγχωρήσατε — διά του τελευταίου +Σίφωνος. Εσκονίσθηκα ολίγον από αιθέρα. +Ένα ταξείδι πέκαμα. Με σκόνη των αστέρων +Εγέμισαν τα μάτια μου. Πάνω στους πτερνιστήρας +Έχω ακόμη κάμποσα μαλλιά από τον πλανήτην, + +(Λαμβάνων κάτι από την χειρίδα του). + +Κυττάχτε! 'στό σωκάρδι μου μια τρίχα απ' τον κομήτην! + +(Φυσά διά να την πετάξη). + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, εκτός εαυτού. +Κύριε . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, καθ' ην στιγμήν θέλει να περάση ο δε Γκύσης, τείνει +την κνήμην διά να δείξη δήθεν κάτι και τον σταματά. + + Εις την κνήμην μου απ' την μεγάλην Άρκτον +Φέρω ένα δόντι· κεπειδή 'στήν Τρίαιναν προσκρούων +Ήθελα μίαν απ' τας τρεις λόγχας της ναποφύγω, +Πάω και πέφτω καθιστός μέσ' τους Ζυγούς, που ακόμα +Επάνω 'κεί η βελόνη των το βάρος μου σημειώνει! + +(Εμποδίζων ζωηρώς τον δε Γκύσην να περάση και λαμβάνων αυτόν από +το έν κομβίον του εσωκαρδίου του). + +Αν σφίξετε την μύτην μου μέσα 'στά δάκτυλά σας, +Θα στάξη γάλα, κύριε! . . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Γάλα; . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Απ' τον Γαλαξίαν! . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Α! σύρετε 'στόν διάβολο! + + ΣΥΡΑΝΟ +Ο ουρανός με στέλλει! + +(Σταυρών τους βραχίονας). + +Λοιπόν! θα με πιστεύσετε, πως εις το πέσιμόν μου, +Είδα τον Σείριον να φορή την νύκτα 'να σαρίκι; + +(Εμπιστευτικώς). + +Η Άρκτος η άλλ' είνε μικρά πολύ και δεν δαγκώνει. + +(Γελών). + +Από την Αύραν πέρασα κέσπασα μια χορδή της! + +(Υπερηφάνως). + +Αλλά να γράψω σκέπτομαι αυτά σένα βιβλίον, +Και τους αστέρας τους χρυσούς, που 'στόν καψαλισμένον +Μανδύαν μου εκρέμασα με προφανείς κινδύνους, +Όταν θα το τυπώσουνε, θα γίνουν αστερίσκοι . . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Μα επί τέλους θέλω . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Σεις, τι θέλετε, μαντεύω! . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Κύριε! + + ΣΥΡΑΝΟ + Απ' το στόμα μου να μάθετε ποθείτε, +Πώς η Σελήνη έγινε, κιάν κατοικεί κανένας, +Μέσα 'στήν στρογγυλύτητα αυτής της κολοκύθας . . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, κραυγάζων. +Όχι! θέλω . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Να μάθεται 'κεί 'πάνω πώς ανέβην; +Δι' ενός μέσου που εγώ αυτός είχον εφεύρει. + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, αποθαρρυνόμενος. +Είνε τρελλός! + + ΣΥΡΑΝΟ + Δεν έβαλλα σενέργειαν και πάλιν +Τον βλάκα εκείνον αετόν του Ρεγκιομοντάνου. +Ούτε του Αρχίτα το δειλό το περιστέρι . . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Είνε +Τρελλός, — αλλά σοφός τρελλός. + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι! δεν εμιμήθην +Τίποτε προγενέστερον! + +(Ο δε Γκύσης κατώρθωσε να διέλθη και βαδίζει προς την θύραν της +Ροξάνης, ο Συρανό τον ακολουθεί έτοιμος να τον δράξη). + +Εφεύρον έξη μέσα, +Να κατακτήσω τον γλαυκόν αιθέρα! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, στρεφόμενος. + Έξ; + + ΣΥΡΑΝΟ, στωμύλως. + Μπορούσα, +Έχων το σώμα μου γυμνόν, καθώς μίαν λαμπάδα, +Να το σκεπάσω με πολλές μποτίλιες κρυσταλλένιες +Γεμάτες από δάκρυα του πρωινού αιθέρος, +Και ούτως, αν εξέθετα τα σώμα μου 'στόν ήλιο, +Τάστρον μαζύ με την δροσιά κεκείνο θα ροφούσε. + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, έκπληκτος κάμει έν βήμα προς τον Συρανό. +Μπα! πράγματι είνε ένα αυτό! + + ΣΥΡΑΝΟ, οπισθοδρομών διά να τον σύρη προς το άλλον μέρος. + Και ημπορούσ' ακόμα, +Να συμπυκνώσω άνεμον, διά να εξορμήσω, +Αέρα κάμνων αραιόν εντός κεδρίνης θήκης +Διά κατόπτρων φλογερών εν είδ' εικοσαέδρων! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Δυο! + + ΣΥΡΑΝΟ, οπισθοδρομών. + Άλλως ως μηχανουργός καθώς και πυροτέχνης, +Σ' ακρίδα μελατήρια γεμάτην ατσαλένια +Με διαδοχικά πυρά εκ νίτρου να πετάξω +Μέσ 'στά λειβάδια τα γλαυκά που τάστρα παν και βόσκουν! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, ακολουθών αυτόν ανύποπτος +και μετρών διά των δακτύλων. +Τρία! + + ΣΥΡΑΝΟ + Γνωστόν πως ο καπνός τείνει νανέβη επάνω. +Λοιπόν 'μπορούσα με αυτόν μια σφαίρα να γεμίσω, +Και να μ' υψώση! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ επί μάλλον και μάλλον εκπλησσόμενος. + Τέσσαρα! + + ΣΥΡΑΝΟ + Αφού η Σελήνη, όταν +Έχει μικρόν το τόξον της, ω βώδια, το μυαλό σας +Να πιπιλίζη αγαπά . . . με τούτο ναλειφόμουν! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, κατάπληκτος. +Πέντε! + + ΣΥΡΑΝΟ, όστις ομιλών τον οδηγεί μέχρι του άλλου μέρους της +πλατείας πλησίον ενός εδωλίου. + Και τέλος καθιστός σε σιδερένιο δίσκον +Να πάρω εις τα χέρια μου τεμάχιον μαγνήτου, +Και να το ρίψω υψηλά εις τον αέρα. Τούτο +Είναι το μέσον τ' άριστον. Ο σιδερένιος δίσκος +Τότε αμέσως εξορμά κατόπιν του μαγνήτου. +Ξανατινάζεις παρευθύς επάνω τον μαγνήτην, +Και οπ! λα! έτσι δύνασαι επ' άπειρον νανέβης! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Έξη! να, έξη άριστα μέσα, και ποιο εξ όλων +Εκλέξατε σεις, κύριε; + + ΣΥΡΑΝΟ + Έν έβδομον! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Τι λέτε; +Και ποιο; + + ΣΥΡΑΝΟ + Μαντεύσατε! εκατόν στοιχηματίζω μένα! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Μου κίνησεν ο Σατανάς αυτός το διαφέρον! + + ΣΥΡΑΝΟ, προσποιούμενος με μεγάλα +μυστηριώδη κινήματα τον θόρυβον των κυμάτων. +Χουφ! Χουφ! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Λοιπόν; + + ΣΥΡΑΝΟ + Μαντεύετε; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Όχι! + + ΣΥΡΑΝΟ + Της παλιρροίας! +Την ώρα που τα κύματα τραβιώνται απ' τη Σελήνη, +Μετά λουτρόν θαλάσσιον ξαπλώθηκα 'στήν άμμο, +Και το κεφάλι μου 'ψηλά κρατώντας, φίλτατέ μου, + — Γιατί 'στής φούντες των μαλλιών μένει νερό προ πάντων — +Εις τον αέρα επέταξα 'σάν άγγελος ολόρθος, +Κι' ανέβαινα, κι' ανέβαινα σιγά και χωρίς κόπον, +Όταν ησθάνθην σύγκρουσιν! . . Λοιπόν . . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, παρασυρόμενος υπό της περιεργείας και καθήμενος +επί του θρανίου. +Λοιπόν! + + ΣΥΡΑΝΟ, αναλαμβάνων την φυσικήν φωνήν του. + Λοιπόν . . . +Το τέταρτον επέρασε . . . και σας ελευθερώνω. +Έγιν' ο γάμος, κύριε! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, ανεγειρόμενος δι' ενός άλματος + Μπα! είμαι μεθυσμένος; +Αυτή η φωνή; + +(Η θύρα της οικίας ανοίγεται, φαίνονται θεράποντες φέροντες +κηροπήγια ανημμένα. Φως. Ο Συρανό εξάγει τον καταβιβασθέντα πίλον +του. + + Η μύτη αυτή! Ο Συρανό! + + ΣΥΡΑΝΟ, χαιρετίζων. + Ο ίδιος! +Μόλις τα δακτυλίδια των αντήλλαξαν επάνω. + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Ποιοι; + +(Στρέφεται Εικών. Όπισθεν των θεραπόντων η Ροξάνη και ο +Χριστιανός κρατούνται διά της χειρός. Ο Καπουτσίνος τους +ακολουθεί μειδιών. Ο Ραγκενώ υψώνει ωσαύτως μίαν λαμπάδα. Η +ακόλουθος κλείει την πορείαν πεφοβισμένη). + + Ω θεοί! + + + +ΣΚΗΝΗ ΔΩΔΕΚΑΤΗ + + + +Οι ίδιοι, ΡΟΞΑΝΗ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ο ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ, ΡΑΓΚΕΝΩ, ΘΕΡΑΠΟΝΤΕΣ, +η ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ. + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +(Προς την Ροξάνην). + Εσείς! + +(Αναγνωρίζων τον Χριστιανόν, κατάπληκτος). + + Αυτός! + +(χαιρετίζων την Ροξάνην μετά θαυμασμού). + + Είσθ' από της πλέον φίνες! + +(προς τον Συρανό). + +Σάς εφευρέτα μηχανών τωόντι σας συγχαίρω, +Θα 'κάμετε κένα άγιον με την διήγησίν σας +'Στην πύλην να εστέκετο του παραδείσου ακόμη. +Αυτήν να σημειώσητε την παρατήρησίν μου, +Διότι χρήσιμος 'μπορεί να είνε σε βιβλίον. + + ΣΥΡΑΝΟ, υποκλινόμενος. +Κύριε, είνε συμβουλή οπού θ' ακολουθήσω. + + Ο ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟΣ, δεικνύων τους εραστάς εις τον δε Γκύσην και +σείων μετ' εύχαριστήσεως τον λευκόν πώγωνά του. +Ωραίον ζεύγος, τέκνον μου, ηνώσατε εις γάμον. + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, παρατηρών αυτόν με παγετώδες βλέμμα. +Ναι! + +(Προς την Ροξάνην). + + 'Πέτε τώρα υγίαινε 'στόν άνδρα σας, κυρία! + + ΡΟΞΑΝΗ +Γιατί; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, προς τον Χριστιανόν. + Προετοιμάζεται το σύνταγμα να φύγη. +Υπάγετε να τώβρετε! + + ΡΟΞΑΝΗ + Στον πόλεμον; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Βεβαίως! + + ΡΟΞΑΝΗ +Αλλ' όμως οι επίλεκτοι δεν πάνε. + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Θα υπάγουν. + +(Εξάγων χαρτίον, το οποίον είχεν εις το θυλάκιόν του). + +Ιδού και η διαταγή. + +(Εις τον Χριστιανόν). + +Υπάγετε, βαρώνε, +Ο ίδιος να την φέρετε! + + ΡΟΞΑΝΗ, ριπτομένη εις τας αγκάλας του Χριστιανού. + Χριστιανέ! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, καγχάζων, προς τον Συρανό. + Του γάμου +Η νύκτ' ακόμ' είνε μακράν! + + ΣΥΡΑΝΟ, κατ' ιδίαν. +Αυτός νομίζει, πως αυτό θα με πολυπειράξη. + + ΧΡΙΣΤΙΝΟΣ, προς την Ροξάνην. +Αχ! έν ακόμη φίλημα! + + ΣΥΡΑΝΟ + Εμπρός! πολλά επήρες! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, εξακολουθεί να φιλή την Ροξάνην. +Να την αφήσω τι σκληρόν! . . Δεν ξεύρεις . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ζητεί να τον αποσπάση. + Ξεύρω . . + +(Ακούονται μακρόθεν τα τύμπανα κρατούντα πορείαν). + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, όστις ανήλθεν εις το βάθος. + Είνε +Το σύνταγμα παναχωρεί + + ΡΟΞΑΝΗ, προς τον Συρανό, κρατούσα τον Χριστιανόν τον οποίον ο +Συρανό προσπαθεί ναποσπάση. + Αλλοίμονον! σεσένα, +Σε σέ τον εμπιστεύομαι, δος την υπόσχεσίν σου, +Πως η ζωή του κίνδυνον κανένα δεν θα τρέξη. + + ΣΥΡΑΝΟ +Θα προσπαθήσω, μα καμμιάν υπόσχεσιν δεν δίδω + + ΡΟΞΑΝΗ, ωσαύτως. +Υπόσχου μου πως φρόνιμος θα είνε . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Θα πασχίσω. +Αλλά . . . + + ΡΟΞΑΝΗ, ωσαύτως. + Και πως 'στήν τρομεράν αυτήν πολιορκίαν +Δεν θα κρυολογή ποτέ . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Θα 'κάμω ό,τι 'μπορέσω +Αλλά. . . + + ΡΟΞΑΝΗ, ωσαύτως. + Πώς θάνε και πιστός . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Α! ναι, αναμφιβόλως! +Αλλά. . . + + ΡΟΞΑΝΗ, ωσαύτως. +Και πως συχνότατα επιστολάς θα γράφη! + + ΣΥΡΑΝΟ, σταματών. +Αυτό, σου το υπόσχομαι! + + + +Α Υ Λ Α I Α + + + + + +ΠΡΑΞΙΣ ΤΕΤΑΡΤΗ + + + +ΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ ΤΗΣ ΓΑΣΚΟΝΗΣ + + + +Η θέσις, την οποίαν κατέχει ο λόχος του Καρμπόν δε Καστέλ Ζαλού +εις την πολιορκίαν του Αράσου. Εις το βάθος, πρόχωμα διήκον δι' +όλης της σκηνής. Πέραν εκείθεν φαίνεται ορίζων πεδιάδος: η χώρα +κεκαλυμμένη υπό πολιορκητικών έργων. Τα τείχη του Αράσου και η +σκιαγραφία των στεγών του επί του ουρανού, πολύ μακράν. — Σκηναί· +όπλα διεσπαρμένα — τύμπανα κτλ. — Η ημέρα μέλλει νανατείλη. +Ανατολή κιτρίνη. — Φρουροί αραιωμένοι. Πυρά. — Κεκαλυμμένοι εντός +των μανδυών των, οι επίλεκτοι της Γασκόνης κοιμώνται. Ο Καρμπόν +δε Καστέλ Ζαλού και ο Λεμπρέτ αγρυπνούν. Είνε κάτωχροι και +κάτισχνοι. Ο Χριστιανός κοιμάται, μεταξύ των άλλων, εντός του +μανδύου του εις το πρώτον επίπεδον, με την όψιν φωτιζομένην υπό +του πυρός. Σιωπή. + + + +ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ + + + +ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΚΑΡΜΠΟΝ ΔΕ ΚΑΣΤΕΛ ΖΑΛΟΥ, ΛΕΜΠΡΕΤ, ΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ, +έπειτα ΣΥΡΑΝΟ. + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Φρικώδες! + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Ναι. Τίποτε πεια. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Χίλιοι σταυροί! + + ΚΑΡΜΠΟΝ, νεύων εις αυτόν να ομιλή σιγά. + Βλαστήμα +Σιγά! Θα τους ξυπνήσης. + +(Εις τους επιλέκτους). + + Σουτ! Να κοιμηθήτε! + +(Εις τον Λεμπρέτ). + + Τρώγει +Όποιος κοιμάται! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Αλλ' αυτοί που υποφέρουν όμως +Απ' αγρυπνία, 'βρίσκουνε πως τούτο είν' ολίγο! +Τι πείνα! + +(Ακούονται μακρόθεν πυροβολισμοί). + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Αυτές η τουφεκιές καταραμένες νάνε! +Φοβούμαι μήπως τα παιδιά ξυπνήσουν! + +(Εις τους επιλέκτους, οίτινες εγείρουν την κεφαλήν). + + Κοιμηθήτε! + +(Κατακλίνονται πάλιν. Νέοι πυροβολισμοί πλησιέστεροι). + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, ταρασσόμενος. +Διάβολε! ακόμη; + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Τίποτε δεν είνε! Επιστρέφει +Ο Συρανό! + +(Αι κεφαλαί, αίτινες είχον εγερθή κατακλίνονται πάλιν). + + Ο ΣΚΟΠΟΣ, έξωθεν. + Στο διάβολο! Τις ει; + + Η ΦΩΝΗ του ΣΥΡΑΝΟ + Ο Μπερζεράκ! + + Ο ΣΚΟΠΟΣ επί του προχώματος. +'Στό διάβολο! Τις ει; + + ΣΥΡΑΝΟ, εμφανιζόμενος επί της κορυφής. + Εγώ ο Μπερζεράκ, βρε βλάκα! + +(Καταβαίνει. Ο Λεμπρέτ πηγαίνει εις προϋπάντησίν του ανήσυχος). + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Θεέ μου! + + ΣΥΡΑΝΟ, νεύων εις αυτόν να μην εξυπνήση κανένα. + Σουτ! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Πληγώθηκες; + + ΣΥΡΑΝΟ + Κάθε πρωί, γνωρίζεις, +Επήραν την συνήθειαν να μη μεπιτυχαίνουν! + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Είνε σκληρόν, κάθε πρωί να ριψοκινδυνεύης +Δι' ένα γράμμα! . . + + ΣΥΡΑΝΟ, σταματών προ του Χριστιανού. + Υπόσχεσιν της έδωκα να γράφη +Συχνά! + +(Τον παρατηρεί). + + Κοιμάται. Είν' ωχρός. Αν 'γνώριζ' η καϋμένη +Πως απ' την πείνα χάνεται . . . Μα πάντοτε ωραίος! + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Πήγαινε ευθύς να κοιμηθής! + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Λεμπρέτ, μη μου γκρινιάζης! . . +Μάθε, πως διά να περνώ των Ισπανών τας θέσεις, +Ευρήκα ένα μέρος που μεθούνε κάθε νύκτα. + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Έπρεπε τρόφιμα καμμιάν ημέρα να μας φέρης, + + ΣΥΡΑΝΟ +Για να περάσης ελαφρός πρέπει να ήσαι! — Ξεύρω +Πως θάνε απόψε κάτι τι καινούργιο. Ή θα φάνε +Οι Γάλλοι ή θαποθάνουνε, — εάν η όρασίς μου +Δεν μαπατά. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Ειπέτο μου! + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι, γιατί δεν έχω +Διόλου βεβαιότητα . . . θα 'δής! . . + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Τι καταισχύνη, +Να είνε πολιορκητής κανείς και να πεθαίνη +Από την πείνα! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Αλοίμονον! απ' την πολιορκίαν +Πλέον περίπλοκον ποτέ δεν είδα του Αράσου: +Πολιορκούμεν τ' Άρασον, — και μέσα σ' την δική μας +Παγίδα μας πολιορκεί ο Ισπανός ινφάντης +Και καρδινάλιος . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Κ' αυτός με την σειράν του +Πρέπει να πολιορκηθή από κανέναν άλλον. + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Δεν είνε να γελάς! + + ΣΥΡΑΝΟ + Χο! Χο! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Και όταν την ζωήν σου +Σκέπτομαι, πως καθημερινώς εκθέτεις για να φέρης +Επιστολήν εις την . . . + +(Βλέπων, ότι διευθύνεται εις μίαν σκηνήν). + + Πού πας; + + ΣΥΡΑΝΟ + Να γράψω μίαν άλλην. + +(Εγείρει την οθόνην κεξαφανίζεται). + + + +ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ + + + +Οι ίδιοι εκτός του ΣΥΡΑΝΟ + +Η ημέρα ανέτειλεν ολίγον. Ρόδιναι ανταύγειαι. Η πόλις του Αράσου +χρυσίζεται εις τον ορίζοντα. Ακούεται κρότος τηλεβόλου, +ακουλουθούμενος αμέσως υπό τυμπανοκρουσίας, πολύ μακράν, προς +αριστεράν. Άλλα τύμπανα κρούονται πλησιέστερον. Αι +τυμπανοκρουσίαι ανταποκρίνονται προς αλλήλας, και προσεγγίζουσαι +εκρήγνυνται σχεδόν εν τη σκηνή, και απομακρύνονται προς δεξιάν, +διατρέχουσαι το στρατόπεδον. Θόρυβος εξεγέρσεως. Φωναί μακρυναί +αξιωματικών. + + ΚΑΡΜΠΟΝ, με στεναγμόν. +Η έγερσις! . . Αλοίμονον! + +(Οι επίλεκτοι ταράσσονται εις τους μανδύας των, τανύονται). + + Ω τροφοδότα ύπνε, +Τελείωσες! . . Η πρώτη των κραυγή ποία θα είνε +Ξεύρω! . . + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, ανακαθήμενος. + Πεινώ! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ + Πεθαίνω! + + ΟΛΟΙ + Ω! + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Εγέρθητε! + + ΤΡΙΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Ούτε βήμα! + + ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ +Ούτ' ένα κίνημα! + + Ο ΠΡΩΤΟΣ, κατοπτριζόμενος εις τεμάχιον θώρακος. + Ωχράν έχω την γλώσσαν. Είνε +Ταγέρι κακοχώνευτο! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ + Για λίγο Τσέστερ δίνω +Και το βαρωνικόν αυτό οικόσημόν μου! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ + Εμένα, +Αν δεν θελήσουν κάτι να δώσουν 'στήν κοιλιά μου, +Διά να το κατεργασθή και το χυλοποιήση, +Ως Αχιλλεύς θαποσυρθώ αμέσως 'στήν σκηνήν μου. + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ +Αχ ναι! ψωμάκι! + + ΚΑΡΜΠΟΝ, πηγαίνων εις την σκηνήν όπου εισήλθεν ο Συρανό. + Συρανό! + + ΑΛΛΟΙ + Πεθαίνουμε! + + ΚΑΡΜΠΟΝ, πάντοτε με ημίσειαν φωνήν εις την θύραν της σκηνής. + Βοήθεια! +Συ, που τους δίδεις πάντοτε αστείας απαντήσεις, +Έλα να τους φαιδρύνης! + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, προς τον πρώτον όστις μασσά κάτι. + Τι μασσάς; + + ΠΡΩΤΟΣ + Απ' τα κανόνια +Στουπί που τηγανίζουνε με ξύγκι, όπου βαίνουν +Για των τροχών το άλειμμα. Στο Άρασον τριγύρω +Κυνήγι δεν ευρίσκεται διόλου! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ, εισερχόμενος. + Απ' το κυνήγι +Έρχομ' εγώ! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ, ωσαύτως. + Εψάρεψα 'στό Σκάρπα! + + ΟΛΟΙ, εγείρονται και ορμούν επί των δύο νεωστί αφιχθέντων. + Τι; — Τι πράγμα +Μας φέρετε; — Φασιανό; — Κυπρίνο; — Δείξατέ μας +Ογρήγωρα, ογρήγωρα! + + Ο ΨΑΡΑΣ + Μία γόπα! + + Ο ΚΥΝΗΓΟΣ + Ένα σπουργίτη! + + ΟΛΟΙ, εκτός εαυτών. +Ας επαναστατήσωμεν! — Δεν ειμπορούμεν πλέον! + + ΚΑΡΜΠΟΝ +Βοήθεια, Συρανό! + +(Είνε πλέον ημέρα). + + + +ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ + + + +Οι ίδιοι, ΣΥΡΑΝΟ + + ΣΥΡΑΝΟ, εξέρχεται της σκηνής του, ήσυχος, με μίαν γραφίδα +εις το ους του, και έν βιβλίον εις την χείρα του. + Πώς; + +(Σιγή. Εις τον πρώτον επίλεκτον). + + Συ, γιατί το πόδι σέρνεις; + + ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ +Κάτι 'στής φτέρνες μενοχλεί! . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Τι πράγμα: + + ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Το στομάχι! + + ΣΥΡΑΝΟ +Κεγώ το ίδιο, διάβολε! + + ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Και σενοχλεί; + + ΣΥΡΑΝΟ + Διόλου, +Με κάνει πειο 'ψηλό. + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ + Μακρυά έχω τα δόντια! + + ΣΥΡΑΝΟ + Τότε + Θε να δαγκώνεις πειο βαθειά. + + ΤΡΙΤΟΣ + Μέσ' στη κοιλιά μου παίζει +Ταμπούρλο! + + ΣΥΡΑΝΟ + Για την έφοδο. + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ + Μούρχεται να χορέψω! + + ΣΥΡΑΝΟ +Ψέμματα: γιατί νηστικό αρκούδι δεν χορεύει! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ +Αχ! με το λάδι νάτρωγα κάτι! + + ΣΥΡΑΝΟ, λαμβάνων την περικεφαλαίαν, και δίδων αυτήν εις τας +χείρας του! + Κάμε σαλάτα! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ +Σαν τι μπορούσε νάτρωγε κανείς; + + ΣΥΡΑΝΟ, ρίπτων εις αυτόν το βιβλίον, που έχει εις χείρας +του. + Την Ιλιάδα! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ +Εις το Παρίσι ο υπουργός τα γεύματά του κάμει +Τα τέσσερα! + + ΣΥΡΑΝΟ + Μια πέρδικα έπρεπε να σου στείλη! + + Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ, υψών τους ώμους. +Πάντοτε πνεύμα, και σπαθιά! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ναι, και σπαθιά και πνεύμα! +Και μίαν νύκτα θάθελα να πέσω ναποθάνω, +Κάτω από ρόδινο ουρανό, με μίαν ευφυίαν +Για μια καλήν υπόθεσιν! — Ω! πληγωμένος θέλω +Από το ευγενέστερο των όπλων που υπάρχει, +Κιαπό εχθρόν αντάξιον, στης δόξης τον λειμώνα, +Μακρυά από κλίνη πυρετού, με μια σπαθιά 'στό στήθος +Να πέσω, και 'στά χείλη μου με μίαν ευφυίαν! + +ΚΡΑΥΓΗ ΟΛΩΝ +Πεινώ! + + ΣΥΡΑΝΟ, σταυρώνων τους βραχίονας. +Μα πάντα 'στό φαγί θα είν' ο νους σας; Έλα, +Συ, Βερτρανδού το πίφερο, παληέ βοσκέ, κοντά μας! +Τράβα το ένα πίφερο απ' τη διπλή τη θήκη, +Και παίξε 'στό σωρόν αυτό των φοβερών φαγάδων +Ήχους του τόπου μας παληούς, με το γλυκό ρυθμό τους, +Που μέσα κρύβουνε φωνές αγάπης μαγεμμένες, +Αυτούς τους ήχους που αργά σαν τον καπνό πετούνε, +Που το χωριό το πατρικό από της στέγες βγάζει, +Ήχους, που μοιάζει η μουσική την μητρική μας γλώσσα! . . + +(Ο γέρων κάθεται και προετοιμάζει τον οξύαυλόν του). + +Για μια στιγμή ο μάχιμος ας θυμηθή αυλός σου, +Που θλίβεται την σήμερον, εν ώ τα δάκτυλά σου +'Σάν να χορεύουν φαίνονται εις τον σωλήνα 'πάνω, +Πως πριν να γίνη από έβενον ήτον από καλάμι. +Ας τον 'ξαφνίση τάσμα του, και ας αναγνωρίση +Μέσ' στο τραγούδι την ψυχήν της φιλειρηνικής του +Κιαγροτικής νεότητος! . . + +(Ο γέρων ανέρχεται παίζων ήχους της Λαγκεδόκης). + + Ακούσετε, Γασκόνοι! . . +Δεν είνε πεια το πίφερο τοξύ του στρατοπέδου, +Είνε του δάσους ο αυλός κάτω απ' τα δάκτυλά του. +Δεν είνε πεια στά 'χείλη του της μάχης η σφυρίχτρα, +Είνε η σιγαλή κιαργή φλογέρα των βοσκών μας! . . +Ακούστε! Είν' η λαγκαδιά, η ερημιά, το δάσος, +Είν' ο βοσκός ο μελαψός, που κόκκινο 'χει σκούφο. +Είν' η γλυκάδα η πράσινη το βράδυ 'στή Δορδόνη, +Γασκόνοι, ακούστε: είνε εδώ η μάνα μας Γασκόνη! + +(Όλων αι κεφαλαί κύπτουν, οι οφθαλμοί ρεμβάζουν — δάκρυα λαθραίως +απομάσσονται διά της περιχειρίδος ή του άκρου ενός μανδύου). + + ΚΑΡΜΠΟΝ προς τον Συρανό χαμηλοφώνως. +Μα συ τους φέρνεις δάκρυα! + + ΣΥΡΑΝΟ + Της νοσταλγίας! . . Είνε +Αρρώστια ευγενέστερη αυτή από την πείνα! . . +Δεν είνε φυσική αυτή, αλλ' ηθική! Και είνε +Για μένα προτιμότερο, που άλλαξαν τον πόνο, +Διότι τώρα σφίγγεται μονάχα η καρδιά των! + + ΚΑΡΜΠΟΝ +Απ' την πολλή συγκίνησι θα τους εξασθενήσης! + + ΣΥΡΑΝΟ, όστις ένευσεν εις τον τυμπανιστήν να πλησιάση. +Ήσυχος μείνε! Οι ήρωες που κρύβουνε 'στό αίμα +Ογρήγωρα ξυπνούν! Αρκεί . . . + +(Κάμνει χειρονομίαν. Το τύμπανο κρούεται) + + ΟΛΟΙ, εγειρόμενοι και ορμώντες εις τα όπλα των. + Τι τρέχει; . . Τι συμβαίνει; . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, μειδιών. +Βλέπεις, αρκεί μία φορά το τύμπανο να παίξη, +Και 'γειά σας όνειρα, καϋμοί, αγάπες, επαρχία . . . +Ό,τι τους έφερε ο αυλός, το τύμπανο τα βγάζει! + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, παρατηρών εις το βάθος. +Α! Α! Ιδού ο κύριός μας έρχεται δε Γκύσης! + + ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ, ψιθυρίζοντες. +Χου . . . Χου . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, μειδιών. + Τι κολακευτικός ψίθυρος! + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Μας σκοτίζει! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ +Με της νταντέλες του πλατειού κολλάρου του που βάζει +Πάνω 'στήν πανοπλία του, έρχεται να μας κάνη +Τον υπερήφανο! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ + Ωσάν 'στό σίδερο επάνω +Να βάζουνε τ' ασπρόρρουχα! + + Ο ΠΡΩΤΟΣ + Είνε καλά 'σάν έχη +Σπυρί κανένας 'στό λαιμό! + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ + Είς αυλικός ακόμα! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ +Ο ανεψιός του θείου του! + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Μάνε κιαυτός Γασκόνος! + + Ο ΠΡΩΤΟΣ +Κίβδηλος! . . Μη πιστεύετε σαυτόν! Γιατ' οι Γασκόνοι +Πρέπει να ήνε όλοι των τρελλοί. Και δεν υπάρχει +Κίνδυνος μεγαλείτερος 'στόν κόσμο από Γασκόνον +Φρόνιμον. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Είνε κίτρινος! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ + Πεινά! . . ωσάν επαίτης! +Αλλ' επειδή χρυσά κουμπιά φορεί 'στό θώρακά του +Ο πόνος του στομάχου του αστράφτει μέσ' 'στόν ήλιο + + ΣΥΡΑΝΟ, ζωηρώς. +Κ' εμείς ας μη φαινώμεθα πως πάσχομεν! Της πίπες, +Τους κύβους σας και τα χαρτιά πάρτε! . . + +(Όλοι ταχέως αρχίζουν να παίζουν επάνω εις τα τύμπανα, εις τα +σκαμνιά και κατά γης, και επί των μανδυών των και ανάπτουν τας +μακράς πίπας των) + + Κεγώ μονάχος +Διαβάζω τον Καρτέσιον. + +(Περιπατεί επάνω και κάτω αναγινώσκων μικρόν βιβλίον το οποίον +έσυρεν εκ του θυλακίου του. Εικών. Ο δε Γκύσης εισέρχεται. Όλοι +απερροφημένοι, κευχαριστημένοι). + + + +ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ + + + +Οι ίδιοι, ο ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, εις τον Καρμπόν. + Α! — Καλή μέρα! + +(Παρατηρεί ο είς τον άλλον. Κατ' ιδίαν ευχαριστημένος). + + Είνε +Πράσινος. + + ΚΑΡΜΠΟΝ ωσαύτως. +Δεν του μένουνε παρά τα μάτια μόνον. + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, παρατηρών τους Γασκόνους. +Να, η κακές η κεφαλές! . . Ναι, κύριοι, μανθάνω +Από παντού, πως από σας πολλοί με περιπαίζουν +Και ευγενείς επίλεκτοι, οι αρχοντοχωριάτες, +Βαρώνοι περιγουρδινοί, περιφρονήσεις μόνον +Για τον συνταγματάρχην των δεικνύουν. Ραδιούργον +Με λέγουν κι' αυλοκόλακα, και τους κτυπά 'στά νεύρα +Πως εις τον θώρακα φορώ της Γένοβας κολλάρο, — +Και την οργήν των δείχνουνε πολλάκις μεταξύ των, +Ότι μπορεί νάνε κανείς Γασκόνος, και δεν είνε +Ζητιάνος! + +(Σιωπή. Παίζουν. Καπνίζουν). + + Πρέπει άρα γε διά του λοχαγού σας +Να τιμωρήσω όλους σας; Δεν θέλω. + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Άλλως τε είμαι +ελεύθερος κεγώ ποινή καμμιά δεν επιβάλλω . . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Α! + + ΚΑΡΜΠΟΝ + 'Πλήρωσα τον λόχον μου, και είνε ιδικός μου. +Και μόνον εις διαταγάς πολέμου υπακούω. + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Α! . . μα την πίστιν μου! Αρκεί. + +(Αποτεινόμενος εις τους επιλέκτους). + + Το θράσος το δικό σας +Δύναμαι να περιφρονώ. Τον τρόπο μου γνωρίζουν +Πως πέφτω μέσα 'στή φωτιά. Εχθές εις την Βαπώμην +Με τι ανδρείαν είδατε, να οπισθοχωρήση +Έκαμα εγώ τον κόμητα δε Μπυκουά. Επάνω +Εις τους δικούς του έφερα ως χιονοστιβάδα +Τους ιδικούς μου τρεις φοράς. + + ΣΥΡΑΝΟ, χωρίς να εγείρη την μύτην του από το βιβλίον. + Κη άσπρη σας ταινία; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, έκπληκτος κευχαριστημένος +Την λεπτομέρειαν αυτήν γνωρίζετε; . . Τωόντι +Συνέβη, εν ώ έστρεφα τον ίππον μου τριγύρω, +Τους άνδρας μου 'στήν έφοδον την τρίτην για να φέρω, +Μια των φυγάδων κίνησις 'στά πόδια των εχθρών μου +Μεπέταξε. Εκινδύνευσα να με συλλάβουν τότε +Και να με τουφεκίσουνε, όταν την ευφυίαν +Είχα να λύσω παρευθύς και κατά γης ν' αφήσω +Να κυλισθή η ταινία μου, πούλεγε τον βαθμόν μου· +Εις τρόπον ώστ' 'μπόρεσα, χωρίς να προσελκύσω +Την προσοχήν, τους Ισπανούς ναφήσω και να έλθω +Και πάλιν εναντίον των, ενισχυμένον φέρων +Το σώμα μου ολόκληρον, και τους κτυπήσω πάλιν. + — Λοιπόν για το κατόρθωμα, τι λέγετε, αυτό μου; + +(Οι επίλεκτοι δεν φαίνονται ακούοντες, αλλά τα παιγνιόχαρτα και +τα δοχεία των κύβων μένουν εις τον αέρα, ο καπνός μένει εις το +στόμα. Περιμένουν). + + ΣΥΡΑΝΟ +Πως ο Ερρίκος τέταρτος δεν ήθελε ποτέ του, +Κ' αν τον εσύντριβε αριθμός πολύς, συγκατανεύσει, +Να βγάλη το λοφίον του το άσπρον. + +(Χαρά σιωπηλή. Τα παιγνιόχαρτα ρίχτονται. Οι κύβοι πίπτουν. Ο +καπνός εκφεύγει). + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Αλλ' εν τούτοις, +Το τέχνασμα επέτυχε. + +(Η αυτή προσδοκία κρατούσα εκκρεμή τα χαρτιά και τους κύβους). + + ΣΥΡΑΝΟ + Μπορεί, μα δεν αρνείται +Και την τιμήν νάνε κανείς σκοποβολή, + +(Χαρτιά, κύβοι, καπνός, ρίπτονται, 'πίπτουν, ίπτανται μετ' +αυξούσης χαράς). + + Αν ήμουν +Παρών, οπόταν έπεσεν η άσπρη σας ταινία, + — Η τόλμη και των δύο μας εις τούτο διαφέρει — +Θα την εσήκων' απ' τη γη και θα την εφορούσα! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Ακούετε, μια έπαρσις γασκονική ακόμα! + + ΣΥΡΑΝΟ +Έπαρσις; . . Φέρτε την εδώ. Προσφέρομαι απόψε +Να τήνε φέρω σταυρωτά 'στήν έφοδον ο πρώτος! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Κη προσφορά γασκονική ακόμα! Η ταινία +Γνωρίζετε πως έμεινεν εις τον εχθρόν, 'του Σκάρπα +Τας όχθας, όπου του εχθρού αι μυδραλιοβόλοι +Την έχουν κάμει κόσκινον, — που δεν μπορεί κανένας +Να πάη τώρα να την 'βρη! + + ΣΥΡΑΝΟ, εξάγων εκ του θυλακίου του +την λευκήν ταινίαν και τείνων αυτήν εις αυτόν. + Να την. + +(Σιωπή, Οι επίλεκτοι πνίγουν τους γέλωτας των εις τα χαρτία και +εις τα δοχεία των κύβων. Ο δε Γκύσης στρέφεται, τους παρατηρεί· +πάραυτα αναλαμβάνουν την σοβαρότητά των, το παιγνίδι των. Είς εξ +αυτών συρίζει αδιαφόρως τον ορεινόν ήχον του οξυαύλου). + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, λαμβάνων την ταινίαν. + Ευχαριστώ σας. +Με του υφάσματος αυτού το ανοικτό κομμάτι, +Ένα σημείον ειμπορώ να κάμω — που ως τώρα +Εδίσταζα. + +(Πηγαίνει εις το πρόχωμα, αναρριχάται επ' αυτού και ταράσσει +πολλάκις την ταινίαν εις τον αέρα). + + ΟΛΟΙ + Μπα! Τείν' αυτό; + + Ο ΦΡΟΥΡΟΣ, άνω του προχώματος. + Ο άνθρωπος εκείνος +'Κει κάτω φεύγει τρέχοντας! . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, κατερχόμενος πάλιν. +Είν' ισπανός κατάσκοπος πλαστός, που μας παρέχει +Υπηρεσίας ικανάς, αι δε πληροφορίαι +Που μεταδίδει 'στόν εχθρόν, είν' όσαι εγώ του δίδω, +Εις τρόπον ώστ' επιρροήν να έχωμεν 'μπορούμεν +Επί των αποφάσεων αυτών. + + ΣΥΡΑΝΟ +Είνε αχρείος! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ δένων νωχελώς την ταινίαν του. +Είν' άνετον. Ελέγαμεν; Α! . . μάθετε ακόμα +Έν γεγονός. Την νύκτ' αυτήν διά να μας σιτίση, +Επινοών έν τέχνασμα μεγάλον ο στρατάρχης, +Προς την Δουρλένην έσπευσεν, όπου του βασιλέως +Ευρίσκονται οι σιτισταί, και διά των σπαρμένων +Αγρών θα ενωθή μαυτούς· αλλά για να γυρίση +Εκείθεν ανενόχλητος, επήρε τόσους άνδρας, +Ώστε βεβαίως ο εχθρός με πάσαν ευκολίαν +Να μας προσβάλλη δύναται, αφού απουσιάζει +Το ήμισυ της στρατιάς από του στρατοπέδου! + + ΚΑΡΜΠΟΝ +Βεβαίως αν οι Ισπανοί εγνώριζαν τα πράγμα, +Θα ήτο σοβαρόν. Αλλά γνωρίζουσιν εκείνοι +Την αναχώρησιν αυτήν; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Την ξεύρουνε και μέλλουν +Να μας προσβάλλουν παρευθύς. + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Α! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Ο κατάσκοπός μου +Εκείνος ήλθεν ο πλαστός, να μου προαναγγείλη +Την προσβολήν, κεπρόσθεσε: «Μπορώ να καθορίσω +Την θέσιν της εφόδου των· ποιο είνε το σημείον +Που θέλετε η έφοδος των Ισπανών να γίνη; +Θα είπω πως εκ των μερών εκείνο που πειο λίγο +Υπερασπίζεσθε είν' αυτό, και η προσπάθειά των +Θέλει συγκεντρωθή εκεί:». Κεγώ του είπα τότε: +«Έχει καλώς. Εξέλθετε από του στρατοπέδου, +Κι' ακολουθείτε την γραμμήν διά των οφθαλμών σας, +Κιόπου σας σημαδεύσω 'γώ θα είνε αυτό το μέρος! + + ΚΑΡΜΠΟΝ, εις τους επιλέκτους. +Ετοιμασθήτε, κύριοι! + +(Όλοι εγείρονται, θόρυβος ξιφών και ζωστήρων), + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Θα γίν' εις μίαν ώραν. + + ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ +Α! . . Έχομεν τότε καιρόν! + +(Όλοι επανακάθηνται. Επαναλαμβάνουν το διακοπέν παιγνίδιον). + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, εις τον Καρμπόν. + Είνε ανάγκη όμως +Τον χρόνον να κερδίσωμεν. Σ' ολίγον ο στρατάρχης +θα επανέλθη. + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Αλλά πώς κερδίζομεν τον χρόνον; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, εις τον Καρμπόν. +Την καλωσύνην θάχετε να φονευθήτε όλοι. + + ΣΥΡΑΝΟ +Α! να την η εκδίκησις! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Δεν θα υποστηρίξω +Πως θα εξέλεγον εσάς και όλους τους δικούς σας +Εάν σας αγαπούσα, αλλά, διότι δεν συγκρίνω +Με την ανδρείαν σας καμμιάν, υπηρετών συγχρόνως +Τον άνακτα, υπηρετώ και το δικό μου μίσος. + + ΣΥΡΑΝΟ +Καταδεχθήτε, κύριε, ευγνώμων να σας είμαι. + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Γνωρίζω, ένας μεκατόν να μάχεσθε ποθείτε: +Δι' εργασίας έλλειψιν δεν θα παραπονείσθε. + +(Αναβαίνει με τον Καρμπόν). + + ΣΥΡΑΝΟ +Πρόκειται 'στό οικόσημον, ω φίλοι, της Γασκόνης, +Πέχει γαλόνια έξ χρυσά και κυανά, κέν άλλο +Να προστεθή αιματηρόν, που έλειπεν ως τώρα! + +(Ο δε Γκύσης ομιλεί χαμηλοφώνως μετά του Καρμπόν, εις το βάθος. +Δίδονται διαταγαί. Η αντίστασις προετοιμάζεται. Ο Συρανό πηγαίνει +προς τον Χριστιανόν, όστις έμεινεν ακίνητος, με τους βραχίονας +εσταυρωμένους). + + ΣΥΡΑΝΟ, θέτων την χείρα του επί των ώμων. +Χριστιανέ; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, κινών την κεφαλήν. + Ροξάνη! + + ΣΥΡΑΝΟ + Φευ! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Θα ήθελα να βάλω +Τον υστερνό χαιρετισμό σένα ωραίο γράμμα! . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Υπώπτευα πως σήμερα το πράγμα θα τελειώση. + +(Σύρει έν γραμμάτιον εκ του εσωκαρδίου του). + +Κεκ μέρους σου την χαιρετώ. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Δείξε μου! . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Θέλεις; . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Θέλω + +(Ανοίγει, αναγινώσκει και σταματά). + +Μπα! + + ΣΥΡΑΝΟ + Τι; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Το στίγμα το μικρόν αυτό; . . + + ΣΥΡΑΝΟ, λαμβάνων την επιστολήν ζωηρώς και παρατηρεί με +ύφος αφελές. + Το στίγμα; . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Έν δάκρυ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ναι . . . ο ποιητής τον ρόλον του συγχίζει, +Έχει κιαυτό την χάριν του! . . Το γράμμα τούτο ήτο — +Γεμάτο από συγκίνησιν κεδάκρυσα ο ίδιος +Γράφων αυτό. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Εδάκρυσες; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ναι . . . γιατί . . . ναποθάνη +Κανείς δεν είνε τρομερόν . . . αλλά . . . να μην την ίδη +Πάλιν κανείς ποτέ . . . ιδού το φοβερό! . . διότι +Εγώ δεν την . . . + +(Ο Χριστιανός τον παρατηρεί). + + Εμείς δεν την . . . + +(Ζωηρώς). + + Εσύ δεν την . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, αποσπών την επιστολήν. + Το γράμμα +Δος μου αυτό! + +(Ακούεται θόρυβος μακράν εις το στρατόπεδον). + + Η ΦΩΝΗ ΕΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΥ + Στο διάβολο! Τις ει; + +(Πυροβολισμοί. Θόρυβος φωνών. Κωδωνίσκοι). + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Είνε; + + Ο ΣΚΟΠΟΣ επί του προχώματος. + Έν αμάξι! + +(Ορμούν διά να ίδουν). + + ΚΡΑΥΓΑΙ +Τι! μέσα 'στό στρατόπεδον; — Εισέρχεται! Πως φθάνει +Φαίνεται από τον εχθρόν! — Διάβολε! Ρίχτε! — Όχι! +Ο αμαξάς εφώναξε! — Τι; — Φωνάζει: υπηρεσία! +Του Βασιλέως! + +(Όλοι ευρίσκονται επί του προχώματος και παρατηρούν έξω. Οι +κωδωνίσκοι πλησιάζουν). + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, εις τα παρασκήνια. + Τείπατε; Του Βασιλέως! + +(Κατεβαίνουν όλοι. Τίθενται εις γραμμήν). + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Όλοι +Βγάλετε τα καπέλλα σας! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Του Βασιλέως! — Όχλε +Ουτιδανέ, εις την γραμμήν διά να ειμπορέση +Να κάμη την καμπύλην του μετά πομπής! + +(Η άμαξα εισέρχεται μετά μεγάλου τριποδισμού. Είνε κεκαλυμμένη +από λάσπην και κονιορτόν. Τα παραπετάσματα έχουν αποσυρθή. Δύο +θεράποντες όπισθεν. Σταματά). + + ΚΑΡΜΠΟΝ, κραυγάζων. + Κτυπάτε +Τα τύμπανα! + +(Τυμπανοκρουσία. Όλοι οι επίλεκτοι αποκαλύπτονται). + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Τανάβαθρον ας κατεβή αμέσως! + +(Δύο άνδρες ορμούν. Η θύρα της αμάξης ανοίγεται). + + ΡΟΞΑΝΗ, πηδώσα εκ της αμάξης. +Καλήν ημέραν σας! + +(Ο ήχος της γυναικείας φωνής κάμει να εγερθή διά μιας όλος αυτός +ο κόσμος, όστις έκλινε βαθέως. Κατάπληξις). + + + +ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ + + + +Οι ίδιοι, ΡΟΞΑΝΗ + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Εσείς για την υπηρεσίαν +Του Βασιλέως! + + ΡΟΞΑΝΗ + Βέβαια, του μόνου βασιλέως +Του αληθούς, του Έρωτος! + + ΣΥΡΑΝΟ + Α! Ύψιστε Θεέ μου! + + ΧΡΙΣΤΑΙΝΟΣ, ορμών. +Συ; Διατί; + + ΡΟΞΑΝΗ + Ήτο μακρά αυτή η πολιορκία. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Γιατί; . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Θα σου ειπώ! + + ΣΥΡΑΝΟ, όστις εις τον ήχον της φωνής της έμεινε καρφωμένος, +ακίνητος, χωρίς να τολμά να στρέψη τους οφθαλμούς προς αυτήν. + Θεέ! Να την κυττάξω; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Δεν δύνασθε να μείνετε εδώ! + + ΡΟΞΑΝΗ, φαιδρώς. + Ω! ναι, θα μείνω! +Μου δίδετ' ένα τύμπανο; + +(Κάθηται επάνω εις ένα τύμπανον). + + Ευχαριστώ! + +(Γελά). + + Επάνω +Σταμάξι μου ετουφέκισε . . . + +(Υπερηφάνως). + + Περίπολος! Ομοιάζει +Πως έχει κατασκευασθή από 'να κολοκύθι. +Ψέμματα; Όπως βλέπουμε μέσα 'στό παραμύθι, +Και οι θεράποντες από ποντίκια. + +(Στέλλουσα ένα φίλημα εις τον Χριστιανόν). + + Καλημέρα! + +(Παρατηρούσα όλους). + +Δεν φαίνεσθε φαιδροί! — Μακράν, γνωρίζετε, πως είνε +Το Άρασον! + +(Παρατηρούσα τον Συρανό). + + Εξάδελφε, χαίρω πολύ! + + ΣΥΡΑΝΟ, προχωρών. + Μα, πες μου +Πώς; . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Πώς ευρήκα τον στρατόν; ω φίλε μου, Θεέ μου, +Απλούστατον: εβάδισα ως που την χώραν είδα +Κατεστραμμένην. Αχ! αυτήν την φρίκην να την ίδω, +Για να πιστεύσω, έπρεπε! Α! κύριοι μου, αν είνε +Αυτή του Βασιλέως σας υπηρεσία, τότε +Την ιδικήν μου προτιμώ καλλίτερα. + + ΣΥΡΑΝΟ + Τι τρέλλα! +Πώς διάβολο επέρασες; + + ΡΟΞΑΝΗ + Πώς; Αλλά διά μέσου +Των Ισπανών! + + ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Τι πονηραίς που σούνε! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Τας γραμμάς των +Πώς τας 'περάσατε; + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Αυτό θα είχε δυσκολίας +Πολλάς! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Όχι πάρα πολλάς. Απλούστατα διήλθον +Ταχέως με ταμάξι μου. Αν ιδαλγός κανένας +Έδειχνε την αγέρωχον μορφήν του, το πειο ωραίο +Χαμόγελο του έδειχνα 'στά χείλη μου αμέσως. +Και επειδή αυτοί — ας μη κακοφανή των Γάλλων — +Είνε ιπποτικώτεροι του κόσμου ευπατρίδαι, +Επέρασα! + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Ναι, βέβαια, το χαμογέλοιο τούτο +Είνε διαβατήριον! Αλλ' όμως θα σας είπαν +Πολλάκις, πού πηγαίνετε, κυρία; + + ΡΟΞΑΝΗ + Ναι, πολλάκις. +Και τους απήντων: «Να ιδώ τον εραστήν μου». Τότε +Κι' ο πλέον άγριος Ισπανός, την θύραν της αμάξης +Έκλεινε πάλιν σοβαρώς και με χειρονομίαν +Που θα φθονούσε ο βασιληάς, σηκώνων το τουφέκι +Πούχε στραμμένο 'πάνω μου, γεμάτος από χάριν +Συγχρόνως και απάθειαν, με το καπέλλο πάνω +Για νανεμίζη το φτερό, μου έλεγε με μίαν +Υπόκλισιν: «Περάσατε, σενιόρα!» + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μα, Ροξάνη . . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Έλεγα: εραστήν μου, ναι . . . συγχώρησέ με, φίλε, +Αλλ' εννοείς, αν έλεγα: τον σύζυγόν μου, τότε +Κανένας δεν θα μάφινε να διαβώ . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μα . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Τι έχεις; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Οφείλετε να φύγετε! + + ΡΟΞΑΝΗ + Εγώ; + + ΣΥΡΑΝΟ + Πολύ ταχέως! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Ναι, πρέπει! + + ΡΟΞΑΝΗ + Μα, γιατί . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, στενοχωρούμενος. + Γιατί . . . εντός ολίγου . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ωσαύτως. + Εις τρία +Τέταρτα . . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, ωσαύτως. + . . . είτε τέσσαρα! . . + + ΚΑΡΜΠΟΝ, ωσαύτως. + Καλλίτερον θα ήτο . . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Γιατ' ίσως ημπορούσατε . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Μένω. Θα πολεμήστε. + + ΟΛΟΙ +Ω! όχι! + + ΡΟΞΑΝΗ + Είνε άνδρας μου! + +(Ρίπτεται εις τους βραχίονας του Χριστιανού). + + Μαζύ σου ας με φονεύσουν! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Αλλά τι μάτια είν' αυτά; + + ΡΟΞΑΝΗ + Θα σου ειπώ τον λόγον. + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, άπελπις, +Η θέσις είνε τρομερά! + + ΡΟΞΑΝΗ, στρεφομένη. + Πώς; Τρομερά! + + ΣΥΡΑΝΟ + Εκείνος +Επίτηδες μας έβαλε 'σαυτήν! + + ΡΟΞΑΝΗ, εις τον δε Γκύσην. + Α! λοιπόν χήραν +Με 'θέλατε; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Σορκίζομαι! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Όχι! παράφρων τώρα +Είμαι! . . Και δεν θα φύγω πεια! . . Άλλως τε τούτο είνε +Διασκεδαστικόν πολύ. + + ΣΥΡΑΝΟ + Πώς; Η κομψευομένη +Ήτο λοιπόν μια ηρωίς; + + ΡΟΞΑΝΗ + Κύριε Μπερζεράκ. +Είμ' εξαδέλφη σας! + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Καλώς θα σ' υπερασπισθώμεν! + + ΡΟΞΑΝΗ, θερμαινομένη επί μάλλον και μάλλον. +Ω! Το πιστεύω, φίλοι μου! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ, μετά μέθης. + Με ίριδα ευωδιάζει +Όλον μας το στρατόπεδον! + + ΡΟΞΑΝΗ + Και ακριβώς καπέλλο +Διά την μάχην έβαλα . . . + +(Παρατηρούσα τον δε Γκύσην). + + Αλλά καιρός ο κόμης +Ίσως ναπέλθη. Πιθανόν ναρχίσουν. + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Τούτο είνε +Πάρα πολύ! Επίσκεψιν θα κάμω στα κανόνια +Και θα γυρίσω. Έχετε καιρόν ακόμη, ιδέαν +Να μεταβάλετε. + + ΡΟΞΑΝΗ + Ποτέ! + +(Ο δε Γκύσης εξέρχεται). + + + +ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ + + + +Οι ίδιοι, εκτός του ΔΕ ΓΚΥΣΗ + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ικετεύων. + Ροξάνη! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Όχι! + + ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, εις τους άλλους. + Μένει! + + ΟΛΟΙ, ορμώντες, συνωστιζόμενοι, ωθούμενοι. +Χτένι! — Σαπούνι! — Ετρύπησε το ρούχο μου! Βελόνη +Δότε μου! — Τον καθρέφτη σου! — Μια ταινία δος μου! — +Του μουστακιού το σίδερο! — Ένα ξυράφι! + + ΡΟΞΑΝΗ, εις τον Συρανό, όστις την ικετεύει. + Όχι! +Από την θέσι μου αυτήν δεν με κινεί κανένας! + + ΚΑΡΜΠΟΝ, αφού, ως οι άλλοι, εξεσκονίσθη, εξεσκόνισε τον πίλον +του, ανώρθωσε το πτερόν του, και έσυρε τας περιχειρίδας του, +προχωρεί προς την Ροξάνην και επισήμως: +Θα ήρμοζε, κυρία μου, να σας παρουσιάσω, +Αφού είν' έτσι, μερικούς εκ των κυρίων τούτων, +Που την τιμήν θα λάβωσιν υπό τα βλέμματά σας +Να φονευθούν. + +(Η Ροξάνη υποκλίνεται, και παραμένει, ορθία επί του βραχίονος του +Χριστιανού. Ο Καρμπόν παρουσιάζει). + +Δε Περεσκού δε Κολινιάκ, βαρώνος. + +Ο ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, χαιρετίζων. +Κυρία μου! . . + + ΚΑΡΜΠΟΝ, εξακολουθών. + Δε Καστεράκ δε Καϋζάκ, βαρώνος — +Δε Μάλγουρ Εστρεσσάκ Λεσμπά δ' Εσκαραμπιό, Βιδάμης — +Ιππότης δ' Αντινιάκ — Ζυζέ. — Ο δε Χιλλό, Βαρώνος +Δε Σαλεσάν Βλανιάκ Καστέλ Κραμπιούλ . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Αλλά καθείς σας +Πόσα ονόματα έχετε; + +ΒΑΡΩΝΟΣ ΧΙΛΛΟ + Πλήθος! . . + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Το χέρι ανοίξτε +Που το μανδύλι σας κρατεί. + + ΡΟΞΑΝΗ, ανοίγει την χείρα, και πίπτει το μανδύλιόν της . . + Γιατί; + +(Όλος ο λόχος κάμει κίνημα, όπως ορμήση και το λάβη). + + ΚΑΡΜΠΟΝ, λαμβάνων αυτό ζωηρώς. + Χωρίς σημαίαν +Ήταν ο λόχος μου! Αλλά ορκίζομαι πως θάνε +Η πλέον ωραιότερη του στρατοπέδου όλου, +Που θανεμίζη επάνω μας! + + ΡΟΞΑΝΗ, μειδιώσα. +Είνε μικρόν ολίγον. + + ΚΑΡΜΠΟΝ, δένων το μανδύλιον εις την κορυφήν της λόγχης του. +Μάχει νταντέλες γύρω του! + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, εις τους άλλους. + Χωρίς καμμίαν θλίψιν +Θαπέθνησκον, αφού αυτό το αγγελούδι βλέπω, +Ένα καρύδι μοναχό αν είχα 'στήν κοιλιά μου! . . + + ΚΑΡΜΠΟΝ, όστις τον ήκουσε αγανακτών. +Ντροπή! να λες για φαγητόν, όταν μία γυναίκα +Επέραστος . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Πλην ζωηρόν του στρατοπέδου είνε +Ταγέρι και μου άνοιξεν η όρεξις: παστίτσα +Κρύα, ζεστά, κρασιά λεπτά: — να, ο κατάλογός μου! +Θέλετε να μου φέρετε αυτά; + +(Κατάπληξις). + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Αλλά, Θεέ μου, +Πού να τα βρούμε όλ' αυτά; + + ΡΟΞΑΝΗ, ησύχως. + Στο ιδικό μου αμάξι. + + ΟΛΟΙ +Μπα! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Όμως πρέπει να κοπούν, να ξεκοκκαλιασθούνε! +Κύριοι, δέτε πειο κοντά λοιπόν τον αμαξά μου, +Κέν άνθρωπον πολύτιμον θαναγνωρίστε. Κάθε +Σάλτσα θα ξαναζεσταθή ευθύς, αν αγαπάτε! + + ΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ, ορμώντες εις την άμαξαν. +Ο Ραγκενώ! + +(Επευφημίαι). + + Ω! Ω! + + ΡΟΞΑΝΗ + Πτωχά παιδιά! + + ΣΥΡΑΝΟ, ασπαζόμενος την χείρα της. + Καλή νεράιδα! + + ΡΑΓΚΕΝΩ, όρθιος επί της έδρας του ως αγύρτης εν δημοσία +πλατεία. +Κύριοι! . . + +(Ενθουσιασμός) + + ΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ + Ζήτω! Ζήτω του του Ραγκενώ! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Δεν είδαν +Οι Ισπανοί, σαν πέρναγαν τα κάλλη της, το γεύμα! + +(Χειροκροτήματα). + + ΣΥΡΑΝΟ, σιγά εις τον Χριστιανόν. +Χουμ! Χουμ! Χριστιανέ! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Απ' την πολλή γ α λ α ν τ ε ρ ί α +Τοσούτον αφηρέθησαν, ώστε δεν είδαν διόλου . . . + +(Εξάγει εκ του εδωλίου του έν φαγητόν το οποίον εγείρει). + +Τ η γ α λ α ν τ ί ν α! . . + +(Χειροκροτήματα. Η γαλαντίνα διέρχεται από χείρας εις χείρας). + + ΣΥΡΑΝΟ, σιγά εις τον Χριστιανόν. + Παρακαλώ, μονάχα μία λέξι! . . + + ΡΑΓΚΕΝΩ +Κη Αφροδίτη εμάγευσε τους οφθαλμούς των τόσον, +Ώστε κρυφά η Άρτεμις περνά . . . + +(Σείων ένα μηρόν). + + Ένα ζαρκάδι! + +(Ενθουσιασμός. Ο μηρός ανηρπάγη υπό είκοσι χειρών τεταμένων). + + ΣΥΡΑΝΟ, χαμηλοφώνως εις τον Χριστιανόν. +Να σου μιλήσω ήθελα! + + ΡΟΞΑΝΗ, εις τους επιλέκτους, οίτινες κατέρχονται με τους +βραχίονας, φορτωμένους με τρόφιμα. + Στην γην αυτό αφήστε! + +(Θέτει το τραπεζομάνδυλον επί της χλόης, βοηθουμένη υπό δύο +θεραπόντων αταράχων, οίτινες ήσαν όπισθεν της αμάξης). + + ΡΟΞΑΝΗ, εις τον Χριστιανόν, καθ' ην στιγμήν ο Συρανό έμελλε +να τον σύρη κατά μέρος. +Γίνου ωφέλιμος και συ! + +(Ο Χριστιανός έρχεται να την βοηθήση. Κίνημα ανησυχίας του +Συρανού). + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Παγώνι με της τρούφες! + + ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, υπερχαρής, κατερχόμενος αφού έκοψε μίαν +πλατείαν φέταν χοιρομηρίου. +Διάβολε, δεν θα παίξουμε 'στό τέλος την ζωή μας +Με δίχως περιδρόμιασμα . . . + +(Βλέπων την Ροξάνην, διορθούται). + + Συγγνώμην! φαγοπότι! + + ΡΑΓΚΕΝΩ, πετών τα προσκεφάλαια της αμάξης. +Γεμάτα τα προσκέφαλα με συκαλίδες είνε! + +(Θόρυβος. Σχίζουν τα προσκεφάλαια. Γέλωτες. Χαρά). + + ΤΡΙΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ +Θαύμα Θαυμάτων! + + ΡΑΓΚΕΝΩ, πετών φιάλας οίνου ερυθρού. + Πάρτε μποτίλιες με ρουμπίνια! . . + +(Οίνου λευκού). + +Μποτίλιες με τοπάζια! + + ΡΟΞΑΝΗ. ρίπτουσα έν τραπεζομάνδυλον +κατά πρόσωπον του Συρανό. + Ε! χοπ! κινήσου λίγο +Και το τραπεζομάνδυλο αυτό ξεδίπλωσέ το! . . + + ΡΑΓΚΕΝΩ, σείων ένα φανόν, τον οποίον απέσπασε. +Κάθε φανάρι είνε μικρά φαγητοθήκη! + + ΣΥΡΑΝΟ, σιγά εις τον Χριστιανόν, ενώ +θέτουν το τραπεζομάνδυλον μαζύ. + Πρέπει +Πριν της μιλήσης να σου πω! + + ΡΑΓΚΡΕΝΩ, επί μάλλον και μάλλον λυρικός. + Της Άρλης σαλτσισότο +Της μάστιγός μου είν' η λαβή! + + ΡΟΞΑΝΗ + Αφού επιθυμούνε +Να μας φονεύσουν, διάβολε, λοιπόν περιφρονούμεν +Το άλλο στράτευμα κεμείς! — Το παν για τους Γασκάνους! +Κιάν έλθη ο δε Γκύσης μη τον προσκαλή κανένας! + +(Πηγαίνει από του ενός εις τον άλλον) + +Έχετε όλον τον καιρόν! — Μη τρώγετε με βία! — +Πίνετε λίγο! — Διατί δακρύζετε; + + ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Αχ! είνε +Πάρα πολύ καλόν! . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Σιωπή! — θέλετε άσπρο ή μαύρο; +Ψωμί διά τον κύριον Καρμπόν! — Ένα μαχαίρι! — +Το πιάτο σας! — Λίγο ψωμί ακόμη; — Μια σαμπάνια; +Μία φτερούγα θέλετε ακόμη; — + + ΣΥΡΑΝΟ, όστις την ακολουθεί φορτωμένος υπό φαγητών, βοηθών +αυτήν εις το να προσφέρη. + Την λατρεύω! + + ΡΟΞΑΝΗ, πηγαίνουσα προς τον Χριστιανόν. +Συ; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Τίποτε. + + ΡΟΞΑΝΗ + Αδύνατον! Αυτό το παξιμάδι +Μέσ' σε μοσχάτο! . . μοναχά δυο δάκτυλα! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, δοκιμάζων να την σταματήση. + Ω! πες μου +Γιατ' ήλθες; + + ΡΟΞΑΝΗ + Εις τους δυστυχείς αυτούς τον εαυτόν μου +Οφείλω . . . Σουτ! Πειό έπειτα . . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ, όστις είχεν ανέλθει εις το βάθος διά να προσφέρη, +εις το άκρον μιας λόγχης ένα άρτον εις τον σκοπόν του προχώματος. + Έρχεται ο δε Γκύσης! + + ΣΥΡΑΝΟ +Κρύψετε πιάτα γρήγωρα, μποτίλιες και καλάθια! +Χοπ! Τίποτ' ας μη δείξουμε! . . + +(Εις τον Ραγκενώ) + +Εσύ 'στό κάθισμά σου +Ανέβα μένα πήδημα! — Τα κρύψατε; . . + +(Εν ριπή οφθαλμού το παν ετέθη υπό τας σκηνάς ή εκρύβη υπό τα +ενδύματα, υπό τους μανδύας, εις τους πίλους. Ο δε Γκύσης +εισέρχεται ζωηρώς, — και σταματά, αίφνης, οσφραινόμενος. — Σιγή). + + + +ΣΚΗΝΗ ΟΓΔΟΗ + + + +Οι ίδιοι, ο ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Ωραία +Μυρίζει. + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, άδων με ύφος αφελές. + Τρα λα λα! . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, παρατηρών αυτόν. + Εσείς, τι έχετε; . . Την όψιν, +Έχετε κατακόκκινη! . . + + Ο ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Εγώ; . . Είνε το αίμα. +Κινείται για τον πόλεμο! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ + Πουμ . . . πουμ . . . πουμ . . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, στρεφόμενος. + Τείνε τούτο; + + Ο ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, ελαφρώς μεθυσμένος. +Ένα τραγούδι. Τίποτε! Ένα μικρό . . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Παιδί μου, +Βλέπω, είσ' εύθυμος! + + Ο ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Γιατί ο κίνδυνος ζυγώνει! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, καλών τον Καρμπόν διά να τω δώση διαταγήν. + Επεθύμουν +Κύριε λοχαγέ, να . . . + +(Σταματά βλέπων αυτόν). + + Πώς! Και σεις ωραίαν όψιν! + + ΚΑΡΜΠΟΝ, αμηχανών, και κρύπτων μίαν φιάλην όπισθεν των νώτων +του μετά χειρονομίας υπεκφυγής. +Ω! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Μέχει μείνει μοναχά ένα κανόνι τώρα, +Που είπα να το φέρουνε . . . + +(Δεικνύει έν μέρος εις τα παρασκήνια). + + Εκεί μέσ' τη γωνία, +Κοι άνδρες σας Θα δυνηθούν να κάμουν χρήσιν τούτου, + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, ακκιζόμενος. +Χαριτωμένη πρόνοια! + + ΕΙΣ ΑΛΛΟΣ, μειδιών αυτώ επιχαρίτως. + Μέριμνα γλυκυτάτη! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Μπα! Μήπως ετρελλάθησαν! — + +(Ξηρώς). + + Μη έχοντες την έξιν +Του κανονιού, προσέχετε μην οπισθοδρομήση. + + Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ +Α! πφτ! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, πηγαίνων προς αυτόν μανιώδης. + Αλλά εσείς! . . + + Ο ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Ποτέ κανόνι των Γασκόνων +Δεν οπισθοδρομεί! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, λαμβάνων αυτόν από του βραχίονος και σείων αυτόν. + Αλλά σεις είσθε μεθυσμένος! . . +Από τι πράγμα; . . + + Ο ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, υπερήφανος. + Απ' την οσμή του μπαρουτιού! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, υψών τους ώμους, τον απωθεί και πηγαίνει ζωηρώς +προς την Ροξάνην. + Κυρία, +Ποίαν λοιπόν απόφασιν ελάβατε; + + ΡΟΞΑΝΗ + Θα μείνω! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ +Φύγετε! + + ΡΟΞΑΝΗ + Όχι! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Αι! αφού το πράγμα έχει ούτως, +Ένα τουφέκι δότε μου! + + ΡΟΞΑΝΗ + Πώς; + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Κεγώ μένω. + + ΣΥΡΑΝΟ + Τέλος! +Ιδού ανδρεία αληθινή, κύριε! + + ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Μήπως είσθε +Μ' όλες της νταντέλες σας Γασκόνος; + + ΡΟΞΑΝΗ + Τι! . . + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Γυναίκα + Εις κίνδυνον δεν ειμπορώ ναφήσω. + + ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, εις τον πρώτον. + Δεν νομίζεις, +Πώς ειμπορούμεν κεις αυτόν να δώσωμεν να φάγη; + +(Όλα τα τρόφιμα αναφαίνονται πάλιν ως διά μαγείας). + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, του οποίου οι οφθαλμοί αστράπτουν. +Τροφάς; + + ΕΙΣ ΤΡΙΤΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ + Απ' όλες της μεριές φυτρώνουν! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, κυριεύων εαυτόν, μεθ' υπερηφανείας. + Μη θαρρείτε, +Πως από ταποφάγια σας θα φάγω 'γώ; + + ΣΥΡΑΝΟ, χαιρετίζων. + Προόδους +Εκάματε! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ + Θα κτυπηθώ νήστης! + + ΚΑΡΜΠΟΝ, όστις είχεν από τίνος εξαφανισθή όπισθεν του +προχώματος, αναφαίνεται επί της κορυφής. + Τους λογχοφόρους + Εις την γραμμήν τους έβαλα. Είν' αποφασισμένοι! + +(Δεικνύει μίαν γραμμήν λογχών, ήτις υπερβαίνει την κορυφήν). + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, προς την Ροξάνην υποκλινόμενος. +Για την επιθεώρησιν αυτών επιθυμείτε +Την χείρα μου να λάβετε; + +(Αύτη την λαμβάνει, ανέρχονται προς το πρόχωμα. Όλοι +αποκαλύπτονται και τους ακολουθούν). + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, πηγαίνει προς τον Συρανό ζωηρώς. + Ογρήγορα ομίλει! + +(Καθ' ην στιγμήν η Ροξάνη φαίνεται επί της κορυφής, αι λόγχαι +εξαφανίζονται, χαμηλώνουσαι διά τον χαιρετισμόν, μία κραυγή +εγείρεται: αύτη υποκλίνεται). + + ΟΙ ΛΟΓΧΟΦΟΡΟΙ, έξωθεν. +Ζήτω! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Το μυστικό αυτό ποιο ήτο; + + ΣΥΡΑΝΟ + Αν η Ροξάνη . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Λοιπόν; + + ΣΥΡΑΝΟ + Περί επιστολών σου έλεγε; . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ναι, ξεύρω . . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Μη κάνης πως εκπλήττεσαι . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Γιατί; + + ΣΥΡΑΝΟ + Πρέπει να μάθης . . . +Θεέ μου, είν' απλούστατον και το θυμάμαι τώρα +Όπου την βλέπω. Της . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Λοιπόν λέγε! + + ΣΥΡΑΝΟ + Της . . . έχεις γράψει + Συχνότερα όσον θαρρείς + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Μπα! + + ΣΥΡΑΝΟ + Μη θαυμάζης! Είχα +Την εντολήν την φλόγα σου να της διερμηνεύω! +Έγραφα κάποτε χωρίς να σου το 'πώ: της γράφω! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Α! + + ΣΥΡΑΝΟ + Είν' απλούστατον! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αλλά πώς κατορθώνεις, ώστε +Μεθ' όλον τον αποκλεισμόν να μη σε . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Ω . . . πριν φέξη +Μπορούσα να περνώ . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, σταυρώνων τους βραχίονας. + Κιαυτό είνε απλούν ακόμα; +Και πόσες έγραψες φορές την εβδομάδα; . . . Δύο; — +Τρεις; Τέσσερες; — + + ΣΥΡΑΝΟ +Ω πειο πολλές φορές. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Κάθε ημέραν; + + ΣΥΡΑΝΟ +Ναι κάθε ημέρα . . . δυο φορές. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, βιαίως + Και τούτο σεμεθούσεν, +Κήτο τοιαύτ' η μέθη σου που ακόμη αψηφούσες +Τον θάνατον; . . + + ΣΥΡΑΝΟ, βλέπων την Ροξάνην επανερχομένην. + Σιώπησε! Όχι εμπρός της! + +(Εισέρχεται ζωηρώς εις την σκηνήν του). + + + +ΣΚΗΝΗ ΟΓΔΟΗ + + + + ΡΟΞΑΝΗ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, εις το βάθος, πηγαίνουν και έρχονται οι +ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ, ΚΑΡΜΠΟΝ και ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ δίδουν διαταγάς. + + ΡΟΞΑΝΗ, τρέχουσα προς τον Χριστιανόν. + Τώρα, +Χριστιανέ! . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ λαμβάνων τας χείρας της. + Πες μου γιατί μέσ' απ' αυτούς τους δρόμους +Τους τρομερούς, πες μου γιατί, μέσ' απ' αυτάς τας τάξεις, +Των παλαιών στρατιωτών ήλθες εδώ να μεύρης; + + ΡΟΞΑΝΗ +Ένεκα των επιστολών! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Τι λέγεις; + + ΡΟΞΑΝΗ + Είνε σφάλμα +Δικόν σου, αν διέτρεξα εγώ τόσους κινδύνους. +Τα γράμματά σου φίλε μου μεμέθυσαν! Α! σκέψου, +Πόσας εντός ενός μηνός μου έγραψες, κη μία +Ωραιοτέρα πάντοτε της άλλης! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Πώς! για λίγες +Ερωτικές επιστολές! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Σιώπα! συ δεν ξεύρεις! +Θεέ μου, ναι, σελάτρευα, αλήθεια, από 'να βράδυ, +Που με φωνήν αγνώριστην ως τότε, από κάτω +Από το παραθύρι μου, αρχίνισε η ψυχή σου +Ναποκαλύπτεται σεμέ . . . Λοιπόν! τα γράμματά σου, +Από 'να μήνα μοιάζουνε, βλέπεις, ωσάν νακούω +Την τόσο τρυφεράν φωνήν εκείνης της εσπέρας! +Και σφάλμα σου, αν έρχομαι. Κ' η Πηνελόπη ακόμη +Η φρόνιμη δεν θάμενε 'στό σπίτι να κεντήση, +Αν έγραφεν ο Οδυσσεύς καθώς εσύ ωραία, +Μα θάτρεχε να τον ευρή, τρελλή ως η Ελένη, +Και όλα της τα μάλλινα κουβάρια θα πετούσε . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Μα . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + 'Διάβαζα χίλιες φορές και μέπιανε λαχτάρα, +Ήμουν δική σου. Απ' τα μικρά εκείνα φύλλα ήσαν +Καθένα ωσάν πέταλο παπ' τη ψυχή σου επέτα. +Στων φλογερών επιστολών αυτών την κάθε λέξι +Νοιώθει κανείς την δυνατή κειλικρινή αγάπην. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Α! δυνατή κειλικρινής; Νοιώθεις αυτό, Ροξάνη; + + ΡΟΞΑΝΗ +Ω! Αν το νοιώθω! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Κέρχεσαι; . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Έρχομαι, (ω Χριστιανέ μου, +Ω κύριέ μου, αν έπεφτα 'στά γόνατα μου εμπρός σου, +Θε να μεσήκωνες ευθύς, λοιπόν γονατισμένη +Εμπρός σου βαίνω την ψυχή, και δεν θα ημπορέσης +Να την σηκώσης πεια ποτέ!) έρχομαι να ζητήσω +Συγγνώμην, (κείνε η στιγμή συγγνώμην να ζητήσω +Διότι ναποθάνομεν μπορούμεν!) γιατί πρώτα +Σου έκαμα την προσβολήν, 'στήν ελαφρότητά μου, +Να σ' αγαπήσω μοναχά διά την ωμορφιά σου. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, μετά τρόμου. +Ροξάνη, αχ! + + ΡΟΞΑΝΗ + Κι' αργότερα, χωρίς να είμαι τόσον +Ματαία — καθώς το πουλί που πριν να φτερουγίση, +Πηδά — τόσον το κάλλος σου μέδενε, κη ψυχή σου +Μέσερνε, που και για τα δυο συγχρόνως σαγαπούσα. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Και τώρα; + + ΡΟΞΑΝΗ + Συ ο ίδιος νικάς τον εαυτόν σου! +Και τώρα πλέον σαγαπώ για την ψυχήν σου μόνον! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, οπισθοδρομών. +Ροξάνη, αχ! + + ΡΟΞΑΝΗ + Γίνε ευτυχής λοιπόν. Διότι, φίλε, +Το ναγαπάται μοναχά κανείς γιαυτό που είνε +Το ένδυμά του μια στιγμή, μία καρδιά γενναία +Κιαχόρταγη σε βάσανα πολλά τήνε βυθίζει. +Αλλ' η φιλτάτη μνήμη σου το πρόσωπον σου σβύνει, +Κεκείνο που πρωτάρεσε σεμένα, η ωμορφιά σου, +Τώρα καλλίτερα θωρώ . . . και δεν την βλέπω πλέον! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Ω! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Αμφιβάλλεις, φίλε μου, για μία τέτοια νίκη; . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, μετά πόνου. +Ροξάνη! + + ΡΟΞΑΝΗ + Εκατάλαβα, δεν ειμπορείς, ω φίλε, +Εις ένα τέτοιον έρωτα ακόμα να πιστεύσης; . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Δεν θέλω τέτοιον έρωτα! Κα! θέλω ναγαπώμαι +Απλώς διά . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Για 'κείνο που κη άλλες σαγαπούσαν +Άφες λοιπόν ναγαπηθής μαγάπη καλλιτέραν! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Όχι! πριν ήτο πειο καλά! + + ΡΟΞΑΝΗ + Α δεν καταλαμβάνεις! +Τώρ' αγαπώ καλλίτερα, τώρ' αγαπώ! Εκείνο +Που κάμει εσέ τον ίδιον, με νοιώθεις, το λατρεύω, +Και ολιγώτερον λαμπρόν . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Σώπα! + + ΡΟΞΑΝΗ + Θα σαγαπούσα +Ακόμη! Κιάν το κάλλος σου όλο με μιας πετούσε . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Ω! μη το λες αυτό! + + ΡΟΞΑΝΗ + Ω! ναι, το λέγω! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Τι; ακόμα +Και άσχημον; + + ΡΟΞΑΝΗ + Και άσχημον! Τορκίζομαι! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Θεέ μου! + + ΡΟΞΑΝΗ +Και η χαρά σου 'νε βαθειά; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, διά πνιγομένης φωνής. + Ναι . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Τι έχεις; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ωθών αυτήν ηρέμα. + Φεύγω! Δύο +Λέξεις να 'πώ . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Αλλά . . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Απ' αυτούς τους δυστυχείς ανθρώπους +Σαφήρεσ' η αγάπη μου. Πήγαινε να τους δείξης +Ένα μικρό χαμόγελο, αφού θε ναποθάνουν! . . + + ΡΟΞΑΝΗ, συγκεκινημένη. +Αγαπητέ μου! . . + +(Αναβαίνει προς τους Γασκόνους, οίτινες σπεύδουν ευσεβάστως πέριξ +της). + + + +ΣΚΗΝΗ ΕΝΝΑΤΗ + + + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΣΥΡΑΝΟ, εις το βάθος ΡΟΞΑΝΗ συνομιλούσα μετά του +ΚΑΡΜΠΟΝ καί τινων ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, καλών προς την σκηνήν του Συρανό. + Συρανό! + + ΣΥΡΑΝΟ, αναφαίνεται, ωπλισμένος προς μάχην. +Τι έχεις και χλωμιάζεις; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Δεν μαγαπάει πεια! + + ΣΥΡΑΝΟ + Γιατί; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Εσέναν' αγαπάει! + + ΣΥΡΑΝΟ +Όχι! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Δεν αγαπάει πεια ή την ψυχήν μου! + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Ναι! Το λοιπόν δεν αγαπά παρά μονάχα 'σένα! + — Καί συ την αγαπάς! + + ΣΥΡΑΝΟ + Εγώ; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Το ξεύρω! + + ΣΥΡΑΝΟ + Είν' αλήθεια. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Ωσάν τρελλός. + + ΣΥΡΑΝΟ + Πλειότερον. + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ειπέ της το! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ποτέ μου! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Γιατί; + + ΣΥΡΑΝΟ + Το πρόσωπον μου δες! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Και άσχημον ακόμα +θα μαγαπούσε! + + ΣΥΡΑΝΟ + Σούπε αυτό; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Βεβαίως, μου το είπε! + + ΣΥΡΑΝΟ +Α! πόσον χαίρω που αυτά σου είπεν! Όμως όχι, +Όχι, αυτό τανόητον το πράγμα μη πιστεύης! +Θεέ μου, πώς εχάρηκα που είχε αυτήν την σκέψιν, +Να το ειπή, — μα συ αυτά μη πάρης κατά γράμμα, +Όχι, μη γίνης άσχημος: θα θύμωνε μαζύ μου! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Επιθυμώ να 'δώ αυτό! + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι! Όχι! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ας εκλέξη! +Θα της ειπής το παν! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ποτέ! Να υποστώ δεν θέλω +Και τούτο τα μαρτύριον! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Λοιπόν, γιατ' είμ' ωραίος +Πρέπει την ευτυχίαν σου να σου δολοφονήσω; +Είν' άδικον πάρα πολύ! + + ΣΥΡΑΝΟ +Κεγώ, να θυσιάσω +Την ιδικήν σου, επειδή χάρις 'στήν τύχην, έχω +Το δώρον να εκφράζωμαι . . . εκείνα όπου ίσως +Αισθάνεσαι; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Πες της το παν! + + ΣΥΡΑΝΟ + Εις πειρασμόν με ρίπτει! +Είνε κακόν! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αντεραστήν να φέρω 'στήν ψυχήν μου +Βαρύνομαι! + + ΣΥΡΑΝΟ + Χριστιανέ! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ο γάμος μου — λαθραίος — +Και δίχως μάρτυρας — μπορεί νακυρωθή ευκόλως — +Αν τύχη κεπιζήσωμεν! + + ΣΥΡΑΝΟ + Θεέ μου! επιμένει! . . + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ +Ναι, θέλω ναγαπώμ' εγώ αυτός, ή όλως διόλου! +Πάω να 'δω τι κάμουνε 'στήν θέσιν μας 'κεί κάτω +Και θα γυρίσω: μίλησε, κιάς προτιμήση έναν +Από τους δύο μας! + + ΣΥΡΑΝΟ + Θάσαι συ! + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Αλλ' όμως . . . το ελπίζω! + +(Καλών) + +Ροξάνη! + + ΣΥΡΑΝΟ + + Όχι! Όχι! + + ΡΟΞΑΝΗ, προστρέχουσα. + Τι; + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ + Ο Συρανό έν πράγμα +Σπουδαίον έχει να σου πη . . . + + + +(Πηγαίνει ζωηρώς προς τον Συρανό. Ο Χριστιανός εξέρχεται). + + + +ΣΚΗΝΗ ΔΕΚΑΤΗ + + + +ΡΟΞΑΝΗ, ΣΥΡΑΝΟ, έπειτα ΛΕΜΡΕΤ, ΚΑΡΜΠΟΝ, οι ΕΠΙΛΕΚΤΟΙ, ΡΑΓΚΕΝΩ, ΔΕ +ΓΚΥΣΗΣ κτλ. + + ΡΟΞΑΝΗ + Σπουδαίον; . . + + ΣΥΡΑΝΟ, άπελπις. + Αυτός . . . φεύγει! + +(Εις την Ροξάνην). + +Δεν είνε τίποτε! . . Αυτός, Θεέ μου . . . αποδίδει — +Τον ξεύρεις! — σπουδαιότητα εις τιποτένια! + + ΡΟΞΑΝΗ, ζωηρώς. + Ίσως +Αμφέβαλε για όσα εγώ του είπα πριν; . . Τον είδα +Ότι αμφέβαλεν . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, λαμβάνων την χείρα της + Αλλά, του είπες την αλήθεια; . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Πως θα τον αγαπούσα, ναι, ακόμη . . . + +(Διστάζει επί στιγμήν). + + ΣΥΡΑΝΟ, μειδιών θλιβερώς. + Εμπροστά μου +Η λέξις σε στενοχωρεί; + + ΡΟΞΑΝΗ + Μα . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Δεν θα με λυπήση! + — Και άσχημον; + + ΡΟΞΑΝΗ + Και άσχημον! + +(Τουφεκισμοί έξωθεν). + + Ακούς; Πυροβολούνε! + + ΣΥΡΑΝΟ, φλογερώς. +Ακόμη και φρικτόν; + + ΡΟΞΑΝΗ + Φρικτόν! + + ΣΥΡΑΝΟ + Και παραμορφωμένον! + + ΡΟΞΑΝΗ +Και παραμορφωμένον, ναι! + + ΣΥΡΑΝΟ + Γελοίον; + + ΡΟΞΑΝΗ + Να τον κάμη +Δεν θα μπορέση τίποτε γελοίον! + + ΣΥΡΑΝΟ + Και ακόμα +θα τον ηγάπας; + + ΡΟΞΑΝΗ + Πειό πολύ σχεδόν! + + ΣΥΡΑΝΟ, παραφερομένος, κατ' ιδίαν. +Θεέ μου, είνε αληθές, ίσως, κη ευτυχία +Δεν είνε μακρυά! + +(Προς την Ροξάνην). + + Εγώ . . . Ροξάνη . . . Άκουσέ με! + + ΛΕΜΠΡΕΤ, εισερχόμενος ταχέως, καλεί σιγά. +Α! Συρανό! + + ΣΥΡΑΝΟ, στρεφόμενος. + Τι; + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Σιωπή! + +(Τη λέγει κάτι σιγά). + + ΣΥΡΑΝΟ, αφίνων να πέση η χειρ της Ροξάνης. + Α! + + ΡΟΞΑΝΗ + Τι λοιπόν συμβαίνει; + + ΣΥΡΑΝΟ, κατ' ιδίαν, εμβρόντητος. +Τετέλεσται! + +(Νέοι τουφεκισμοί). + + ΡΟΞΑΝΗ + Τ' είνε αυτό ακόμα; Τουφεκίζουν; + +(Ανέρχεται διά να παρατηρήση έξω). + + ΣΥΡΑΝΟ +Τετέλεσται να της το πω δεν θα μπορέσω πλέον! + + ΡΟΞΑΝΗ, θέλουσα να ορμήση. +Μα τείνε; + + ΣΥΡΑΝΟ, ζωηρώς, σταματών αυτήν. + Τίποτε! + +(Εισέρχονται επίλεκτοι, κρύπτοντες κάτι το οποίον φέρουν, και +σχηματίζουν σύμπλεγμα, εμποδίζον την Ροξάνη να πλησιάση). + + ΡΟΞΑΝΗ + Αυτοί οι άνδρες; + + ΣΥΡΑΝΟ, Απομακρύνων αυτήν. + Άφησέ τους! . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Μα τήθελες να μου ειπής προτήτερα; + + ΣΥΡΑΝΟ + Να σείπω; +Τίποτε, όχι, τίποτε, τορκίζομαι, Ροξάνη! + +(Επισήμως). + +Σορκίζομαι, του Χριστιανού το πνεύμα, κη ψυχή του +Ήσανε . . + +(Διορθούται μετά τρόμου). + + Είνε υψηλά . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Ήσανε; + +(Μετά μεγάλης κραυγής). + + Αχ! + +(Ορμά και απομακρύνει όλους). + + ΣΥΡΑΝΟ + Θεέ μου! +Τετέλεσται! + + ΡΟΞΑΝΗ + Χριστιανέ! + + ΛΕΜΠΡΕΤ, εις τον Συρανό. + Του εχθρού το πυρ το πρώτον! + +(Η Ροξάνη ρίπτεται επί του σώματος του Χριστιανού. Νέοι +πυροβολισμοί. Κλαγγαί. Θόρυβος. Τύμπανα). + + ΚΑΡΜΠΟΝ, με το ξίφος, εις τας χείρας. +Στα όπλα! Είν' η προσβολή! + +(Ακολουθούμενος υπό των επιλέκτων περνά εις το άλλο μέρος του +προχώματος). + + ΡΟΞΑΝΗ + Χριστιανέ! + + Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΑΡΜΠΟΝ, όπισθεν του προχώματος. + + Βιασθήτε! + + ΡΟΞΑΝΗ +Χριστιανέ! + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Εις την γραμμήν! + + ΡΟΞΑΝΗ + Χριστιανέ! + +(Ο Ραγκενώ προσέτρεξε φέρων νερόν εντός ενός κράνους). + + ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, με φωνήν θνήσκουσαν. +Ροξάνη μου! . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ταχέως και σιγά εις το ους τον Χριστιανού, εν ώ η +Ροξάνη εκτός εαυτής βρέχει εντός του ύδατος τεμάχιον υφάσματος το +οποίον αποσπά από το στήθος της. + Είπα το παν. Σένα αγαπάει ακόμα! + +Ο Χριστιανός κλειεί τους οφθαλμούς). + + ΡΟΞΑΝΗ +Τι θες, αγάπη μου; + +(Προς τον Συρανό). + + Νεκρός μην είνε; 'Στήν ιδικήν μου +Την παρειάν αισθάνομαι την ιδικήν του κρύαν + + ΚΑΡΜΠΟΝ +Σ κ ο π ε ύ σ α τ ε! + + ΡΟΞΑΝΗ +Επάνω του μια επιστολή! + +(Την ανοίγει). + + Για μένα! + + ΣΥΡΑΝΟ, κατ' ιδίαν. +Είνε το γράμμα μου! + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Π υ ρ! + +(Τουφεκισμοί. Κραυγαί. Θόρυβος μάχης). + + ΣΥΡΑΝΟ, θέλων ναποσπάση την χείρα του, την οποίαν κρατεί η +Ροξάνη γονυπετής. + Μα, Ροξάνη, πολεμούνε! + + ΡΟΞΑΝΗ, κρατούσα αυτόν. +Μείνε ολίγον. 'Πέθανε. Συ μόνος εδώ πέρα +Τον 'γνώριζες. + +(Κλαίει ηρέμα). + + Δεν ήτανε ένα θαυμάσιον πλάσμα +Έν πλάσμα έξοχον; + + ΣΥΡΑΝΟ, όρθιος ασκεπής + Ω! ναι, Ροξάνη. + + ΡΟΞΑΝΗ + Ένας μέγας +Και λατρευμένος ποιητής; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ω! ναι, Ροξάνη, + + ΡΟΞΑΝΗ + Ένα +Πνεύμα υπέροχον; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ω, ναι, Ροξάνη! + + ΡΟΞΑΝΗ + Μια μεγάλη +Καρδιά, μία ψυχή αβρά, χαριτωμένη, θεία; + + ΣΥΡΑΝΟ, σταθερώς. +Ω! ναι, Ροξάνη! + + ΡΟΞΑΝΗ, ρίπτεται επάνω εις το σώμα του Χριστιανού. + Είνε νεκρός! + + ΣΥΡΑΝΟ, κατ' ιδίαν, σύρων το ξίφος. + Και τώρα δεν μου μένει +Ή ναποθάνω, αφού εμέ, χωρίς να το γνωρίζη, +Με κλαίει μέσα εις αυτόν! + +(Σάλπιγγες μακρόθεν). + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, όστις εμφανίζεται επί του προχώματος, ασκεπής +πληγωμένος εις το μέτωπον, διά φωνής βροντώδους. + Να το δοθέν σημείον! +Τα χάλκινα σαλπίσματα! Οι Γάλλοι επιστρέφουν +Σολίγον 'στό στρατόπεδον με τρόφιμα. Κρατήστε +Ολίγ' ακόμα! + + ΡΟΞΑΝΗ + Δάκρυα 'στό γράμμα του και αίμα! + + ΜΙΑ ΦΩΝΗ, έξωθεν κραυγάζουσα. +Παραδοθήτε! + + ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ + Όχι! + + ΡΑΓΚΕΝΩ, όστις αναρριχούμενος επί της αμάξης παρατηρεί την +μάχην άνωθεν του προχώματος. + Α! ο κίνδυνος αυξάνει! + + ΣΥΡΑΝΟ, εις τον Δε Γκύσην, δεικνύων εις αυτόν την Ροξάνην +Πάρτε την! Εις την έφοδον ορμώ! + + ΡΟΞΑΝΗ, ασπαζομένη την επιστολήν, διά φωνής θνησκούσης. + Τα δάκρυά του! +Το αίμα του! . . + + ΡΑΓΚΕΝΩ, πηδών εκ της αμάξης, όπως τρέξη προς αυτήν. + Λειποθυμεί! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, επί του προχώματος εις τους επιλέκτους, μετά +λύσσης. + Καλά κρατήστε! + + ΜΙΑ ΦΩΝΗ, έξωθεν. + Κάτω +Τα όπλα! + + ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ + Όχι! + + ΣΥΡΑΝΟ, εις τον Δε Γκύσην. + Κύριε, την τόλμην σας αρκούντως +Εδείξατε. + +(Δεικνύων εις αυτόν την Ροξάνην), + + Απέλθετε και σώσατέ την! + + ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, όστις τρέχει προς την Ροξάνην και την εγείρει εις +τους βραχίονάς της. + Έστω! +Μα νικηταί θα μείνωμεν εάν κερδίστε χρόνον. + + ΣΥΡΑΝΟ +Έχει καλώς. + +(Κραυγάζων προς την Ροξάνην, την οποίαν ο δε Γκύσης βοηθούμενος +υπό του Ραγκενώ απάγει λειπόθυμον). + + Υγίαινε, Ροξάνη! + +(Θόρυβος. Κραυγαί, Επίλεκτοι εμφανίζονται πληγωμένοι και έρχονται +να πέσουν επί της σκηνής. Ο Συρανό ορμών εις την μάχην, +εμποδίζεται υπό του Καρμπόν αιματοφύρτου). + + ΚΑΡΜΠΟΝ + Οι δικοί μας +Ενδίδουν! Δύο άρπαξα κτυπήματα της λόγχης! + + ΣΥΡΑΝΟ, κραυγάζων προς τους επιλέκτους. +Θάρρος, διαβόλοι, ατρόμητοι! Πάνω τους! + +(Εις τον Καρμπόν, ον υποστηρίζει). + + Μη φοβείσθε! +Να εκδικήσω δυο νεκρούς έχω: τον Χριστιανόν μου, +Και την ευδαιμονίαν μου! + +(Κατέρχονται πάλιν. Ο Συρανό σείει την λόγχην, όπου είνε +προσδεδεμένον το μανδύλιον της Ροξάνης). + + Κυμάτισε, σημαία +Μικρά, με της νταντέλες της και με τα γράμματά της! + +(Την εμπήγει εις την γην, κραυγάζων εις τους επιλέκτους). + +Ορμάτε τώρα επάνω τους, και κάντε τους κομμάτια! + +(Εις τον οξύαυλον). + +Παίξε έναν ήχον, πίφερο! + +(Ο οξύαυλος παίζει. Πληγωμένοι ανεγείρονται. Επίλεκτοι κυλιόμενοι +εκ του προχώματος έρχονται να συσσωματωθώσι πέριξ του Συρανό και +της μικράς σημαίας. Η άμαξα καλύπτεται και πληρούται ανδρών, και +μετασχηματίζεται εις οχύρωμα). + + ΕΙΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, εμφανιζόμενος, καρκινοβατεί επί της κορυφής, +μαχόμενος πάντοτε. + Στο πρόχωμ' ανεβαίνουν! + +(Πίπτει νεκρός). + + ΣΥΡΑΝΟ +Θα λάβουν τον χαιρετισμόν! + +(Το πρόχωμα στέφεται εν μια στιγμή διά φοβεράς σειράς εχθρών. Αι +μεγάλαι σημαίαι των Αυτοκρατορικών υψούνται). + + ΣΥΡΑΝΟ + Πυρ! + +(Γενικός πυροβολισμός). + + ΚΡΑΥΓΗ, εις τας εχθρικάς τάξεις. + Πυρ! + +(Αντιπυροβολισμός φονικός. Οι επίλεκτοι πίπτουν πανταχόθεν). + + ΕΙΣ ΙΣΠΑΝΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ, αποκαλυπτόμενος. + Ποίοι 'νε οι άνδρες. +Αυτοί οπού φονεύονται με τέτοιον τρόπον όλοι; + + ΣΥΡΑΝΟ, απαγγέλλων όρθιος εν μέσω των σφαιρών. +Τα παλληκάρια αυτοί 'νε οι Γασκόνοι, +Και του Καρμπόν Καστέλ Ζαλού παιδιά. +Εις της σπαθιές και της ψευτιές οι μόνοι, + +(Ορμά, ακολουθούμενος υπό τινων επιζώντων). + +Τα παλληκάρια αυτοί 'νε. + +(Τα λοιπά χάνονται εντός της μάχης). + + + +ΑΥΛΑΙΑ + + + +ΠΡΑΞΙΣ ΠΕΜΠΤΗ + + + +Η ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΑΝΟ + + + +Μετά δεκαπέντε έτη, τω 1655. Το άλσος του μοναστηρίου, το οποίον +κατείχον αι Κυρίαι του Σταυρού εν Παρισίοις. + +Θαυμάσιαι σκιάδες. Αριστερόθεν, η οικία· ευρύ ανάβαθρον επί του +οποίου ανοίγονται διάφοροι θύραι. Δένδρον υπερμέγεθες εν τω μέσω +της σκηνής, απομεμονωμένον εν τω μέσω μικράς ωοειδούς πλατείας. +Δεξιόθεν, εις το πρώτον επίπεδον, μεταξύ μεγάλων θάμνων, λίθινον +θρανίον ημικυκλοειδές. + +Όλον το βάθος του θεάτρου διαθέτει συστοιχία καταστανεών, ήτις +καταλήγει προς δεξιάν, εις το τέταρτον επίπεδον, εις την θύραν +εξωκκλησίου, διαβλεπόμενον διά μέσου των κλάδων. Διά μέσου του +διπλού παραπετάσματος εκ δένδρων της δενδροστοιχίας ταύτης, +παρατηρεί τις άλλας δενδροστοιχίας, δασύλλια, τα βάθη του άλσους, +τον ουρανόν. + +Το εξωκκλήσιον ανοίγει μίαν πλαγίαν θύραν επί περιστοίχου +στεφανουμένου υπό κλίματος ερυθρωπού, το οποίον εξαφανίζεται +δεξιόθεν, εις το πρώτον επίπεδον, όπισθεν των θάμνων. + +Είνε φθινόπωρον. Όλον το φύλλωμα είνε πυρρόν άνωθεν των δροσερών +λειμώνων. Πλαξ κιτρίνων φύλλων κάτωθεν εκάστου δένδρου. Τα φύλλα +στρώνουν όλην την σκηνήν, τρίζουν υπό τα βήματα εις τας +δενδροστοιχίας, καλύπτουσι κατά το ήμισυ το ανάβαθρον και τα +θρανία. + +Μεταξύ του δεξιόθεν θρανίου και του δένδρου, μέγας ιστός +κεντήματος, ενώπιον του οποίου έν μικρόν κάθισμα. Κάνιστρον +πλήρες τολυπών και αγαθίδων. Αρχή κεντήματος. + +Κατά την ύψωσιν της αυλαίας, αδελφαί πηγαίνουν κέρχονται εις το +άλσος. Τινές εξ αυτών κάθηνται επί του θρανίου πέριξ μιας μοναχής +πρεσβυτέρας. Φύλλα πίπτουν. + + + +ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ + + + +Η ΜΗΤΗΡ, Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ, η ΑΔΕΛΦΗ ΚΛΑΡΑ, ΑΙ ΑΔΕΛΦΑΙ + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ, προς την μητέρα Μαργαρίταν. +Δύο φορές εκύτταξε μέσ' τον καθρέφτ' η Κλάρα +Να δη πώς η καλύπτρα της πηγαίνει. + + Η ΜΗΤΗΡ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, εις την αδελφήν Κλάραν . . +Τούτο είνε +Πολύ κακόν. + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΚΛΑΡΑ + Κη αδελφή η Μάρθα από την τούρταν +Επήρ' ένα δαμάσκηνο: την είδα. + + Η ΜΗΤΗΡ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ + Μάρθα, είνε +Άσχημον τούτο. + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΚΛΑΡΑ + Ένα μικρό μονάχα βλέμμα! + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ + Ένα +Μικρό μόνο δαμάσκηνο! + + Η ΜΗΤΗΡ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ + Θα το ειπώ απόψε +'Στόν κύριον δε Μπερζεράκ. + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΚΛΑΡΑ, έντρομος. + Όχι! θα μας εμπαίξη! + + Η ΑΔΕΔΦΗ ΜΑΡΘΑ +Και φιλαρέσκους θα ειπή πολύ τας καλογραίας, + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΚΛΑΡΑ +Πολύ λαιμάργους! + + Η ΜΗΤΗΡ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, μειδιώσα. + Και πολύ καλάς. + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΚΛΑΡΑ + Είνε αλήθεια, +Πώς έρχεται το Σάββατον προ δέκα χρόνων τώρα, +Μητέρα Μαργαρίτα; + + ΜΗΤΗΡ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ + Ναι, και πλέον! Απ' την ημέρα +Όπου η εξαδέλφη του τον πένθιμόν της πέπλον +Ανέμιξε με την λινή καλύπτραν μας, και ήλθε +Σε μας, προ δεκαπέντε ετών να καταπέση, όπως +Πουλί μεγάλο μελανό μέσ' στα πουλιά τα άσπρα, + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ +Μόνος αυτός, αφ' ότου αυτή 'στό μοναστήρι τούτο +Επήρ' ένα δωμάτιον, να της διασκεδάζη +Ξεύρει την λύπην, που ποτέ δεν θέλει ναποσβύση. + + ΟΛΑΙ ΑΙ ΑΔΕΛΦΑΙ +Πόσον αστείος είνε! — Τι χαρά οπόταν έλθη! + — Πώς μας πειράζει! — Τι καλός που είνε! — Τι αγάπη +Που τούχομεν! — Του κάνομε πάστες σαν αγγελούδια. + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ +Μα τέλος και πολύ καλός καθολικός δεν είνε! + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΚΛΑΡΑ +Θα τον προσηλυτίσωμεν! + + ΑΙ ΑΔΕΛΦΑΙ + Ναι! + + ΜΗΤΗΡ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ + Σας απαγορεύω +Παρόμοιον να κάμετε πράγμα γιαυτόν, παιδιά μου! +Μη τον ταράσσετε, γιατί δεν θάρχετ' εδώ πλέον +Τόσον συχνά. + + ΑΔΕΛΦΑΙ + Μα . . . ο Θεός . . . + + Η ΜΗΤΗΡ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ + Ω! μην ανησυχείτε + Ο Θεός τον ξεύρει· + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ + Μα μου λέει σαν έλθη το σάββατο +Υπερηφάνως: «Έφαγα χθες κρέας, αδελφή μου!» + + ΜΗΤΗΡ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ +Α! σούπε αυτό; . . . Λοιπόν σαν ήλθεν τελευταίον +Δεν είχε βάλει τίποτε 'στό στόμα του δυο μέρες. + + ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ +Μητέρα μου! + + ΜΗΤΗΡ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ + Είνε πτωχός. + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ + Και ποίος σας το είπε; + + Η ΜΗΤΗΡ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ +Ο κύριος Λεμπρέτ. + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ + Γιατί δεν τον βοηθούνε; + + Η ΜΗΤΗΡ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ + Όχι, +Θα θύμωνε! + +(Εις μίαν δενδροστοιχίαν του βάθους, βλέπει τις εμφαινομένην την +Ροξάνην, ενδεδυμένην μελανά, με την καλύπτραν της χήρας, και +μακρόν πέπλον ο δε Γκύσης μεγαλοπρεπής και γηραιός βαδίζει +πλησίον της. Βαδίζουν με βήματα βραδέα. Η μήτηρ Μαργαρίτα +εγείρεται). + + Πηγαίνομεν, καιρός είνε. Η κυρία +Μαγδαληνή, περιπατεί με κάποιον επισκέπτην +Μέσα 'στό πάρκο. + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΚΛΑΡΑ, σιγά εις την Μάρθαν. + Είν' ο Δουξ του δε Γραμμόν, στρατάρχης; + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΚΛΑΡΑ, παρατηρούσα. +Νομίζω, ναι. + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ + Δεν είχ' ερθή δυο μήνες να την ίδη. + + ΑΙ ΑΔΕΛΦΑΙ +Έχ' υποθέσεις! — Η αυλή! — Το στράτευμα! + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΚΛΑΡΑ + Η φροντίδες +Του κόσμου! + +(Εξέρχονται. Ο δε Γκύσης και η Ροξάνη κατεβαίνουν εν σιωπή και +σταματούν πλησίον του Ιστού). + + + +ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ + + + +ΡΟΞΑΝΗ, ο ΔΟΥΞ ΔΕ ΓΡΑΜΜΟΝ, αρχαίος κόμης ΔΕ ΓΚΥΣΗΣ, έπειτα +ΛΕΜΠΡΕΤ και ΡΑΓΚΕΝΩ. + + Ο ΔΟΥΞ + Και θα μείνετε, εδώ, ξανθή ματαίως, +Πάντα με πένθος; + + ΡΟΞΑΝΗ + Πάντοτε. + + Ο ΔΟΥΞ + Πάντα πιστή; + + ΡΟΞΑΝΗ + Ω! πάντα! + + Ο ΔΟΥΞ, μετά τινα σιγήν. +Με συγχωρήσατε; + Αφού εδώ 'μαι. + +(Νέα σιγή). + + Ο ΔΟΥΞ + Όντως ήτο +Τοιούτον πλάσμα; . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Έπρεπε να τον γνωρίστε! + + Ο ΔΟΥΞ +Α! έπρεπε; . . Τον γνώρισα πολύ ολίγον ίσως . . . . +Και 'στή καρδιά σας πάντοτε το τελευταίον γράμμα! + + ΡΟΞΑΝΗ +Ως επινώτιον γλυκύ απ' τούτο το βελούδο +Κρέμεται πάντα. + + Ο ΔΟΥΞ + Και νεκρόν τον αγαπάτε ακόμα; + + ΡΟΞΑΝΗ +Ενίοτε μου φαίνεται ότι νεκρός δεν είνε +Ειμή κατά το ήμισυ, κη δυο καρδιές μας είνε +Πάντα μαζύ, και ζωντανός ο έρως του πετάει +Τριγύρω μου. + + Ο ΔΟΥΞ, μετά τινα σιγήν ακόμη. + Ο Συρανό έρχεται να σας βλέπη; + + ΡΟΞΑΝΗ +Ναι, τακτικά. — Ο παλαιός αυτός μου φίλος είνε +Εφημερίς μου τακτική. Κάτω απ' το δένδρο τούτο +Του βαίνομεν το κάθισμα και κάθεται, αν κάμη +Καλός καιρός. Εγώ κεντώ και τον προσμένω. +Στο τελευταίο κτύπημα της ώρας — γιατί πλέον +Δεν στρέφω καν την όψιν μου — στη σκάλα +Να κατεβαίνη τακτικά την ράβδον του ακούω. +Κάθεται· με το αιώνιο γελά το κέντημά μου· +Χρονογραφία τακτική, μου λέει της εβδομάδος +Και . . . + +(Ο Λεμπρέτ φαίνεται επί του αναβάθρου). + + Μπα! να έρχεται ο Λεμπρέτ! + +(Ο Λεμπρέτ κατεβαίνει). + + Ο φίλος μας, πώς έχει; + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Κακώς. + + Ο ΔΟΥΞ + Ω! + + ΡΟΞΑΝΗ, εις τον Δούκα. + Είν' υπερβολή! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Εκείνο που προείπα: +Η ερημιά η φτώχειά του! . . . Αι σάτυραί του νέους +Εχθρούς του κάμουν πάντοτε! Προσβάλλει τους κιβδήλους +Τους ευγενείς και τους ψευδείς τους θρήσκους, σατυρίζει +Τους λογοκλόπους, τους ψευδείς ανδρείους, — όλους! + + ΡΟΞΑΝΗ + Όμως +Τα ξίφος του τρόμον βαθύν εμπνέει. Και ποτέ τους +Δεν θα τον καταβάλλουν. + + Ο ΔΟΥΞ, σείων την κεφαλήν. + + Τις οίδε; + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Ό,τι φοβούμαι +Δεν είνε τόσον οι εχθροί, όσον η μόνωσίς του, +Η πείνα, ο Δεκέμβριος όπου βραδέως 'μπαίνει +Στη σκοτεινή του κάμαρα. Ιδού ποιούς δολοφόνους +Φοβούμαι περισσότερον, ότι θα τον φονεύσουν! + — Στενεύει τον ζωστήρα του μια τρύπα κάθε 'μέρα, +Η δυστυχής η μύτη του τα χρώματα επήρε +Αρχαίου ελεφαντοστού. Καί μια φανέλλα μαύρη +Έχει για μόνο φόρεμα. + + Ο ΔΟΥΞ + Α! πλην αυτός δεν είνε +Οψίπλουτος! — Αδιάφορον, να μη τόνε λυπήσθε +Πάρα πολύ! + + ΛΕΜΠΡΕΤ με πικρόν μειδίαμα. + Α! κύριε στρατάρχα! + + Ο ΔΟΥΞ +Όχι λέγω, +Μη τον λυπείσθε και πολύ! . . Δεν εσυνθηκολόγει + Εις την ζωήν του, ελεύθερος 'στάς σκέψεις και 'στάς πράξεις. + + ΛΕΜΠΡΕΤ, ωσαύτως. +Κύριε Δουξ! . . + + Ο ΔΟΥΞ, αλαζονικώς. + Γνωρίζω, ναι: έχω το παν κεκείνος +Δεν έχει τίποτε . . . αλλά θα έσφιγγα προθύμως +Το χέρι του . . . + +(Χαιρετίζων την Ροξάνην). + + Υγιαίνετε! + + ΡΟΞΑΝΗ + Σας οδηγώ. + +(Ο Δουξ χαιρετίζει τον Λεμπρέτ και διευθύνεται μετά της Ροξάνης +προς το ανάβαθρον). + + Ο ΔΟΥΞ, σταματών, εν ώ αύτη αναβαίνει. + Ζηλεύω +Καμμιά φορά την τύχην του — Βλέπετε, την ζωήν του +Όταν κανείς επέτυχε, αισθάνεται, — Θεέ μου, +Όταν δεν έκαμε κανέν κακόν τη αληθεία! — +Χίλιες αηδίες κάποτε διά τον εαυτόν του, +Που αν προστεθούν δεν κάνουνε μία τύψι συνειδότος. +Αλλ' όμως μίαν σκοτεινή στενοχωρία φέρουν. +Και σέρνουν μέσ' στη γούνα των οι δουκικοί μανδύαι, +Οπόταν ανεβαίνομεν βαθμίδας μεγαλείων, +Θόρυβον χιμαιρών ξηρών και πόθων και ονείρων, +Όπως, σαν ανεβαίνετε σιγά 'σαυτάς τας θύρας, +Το πένθιμό σας φόρεμα κίτρινα φύλλα σέρνει. + + ΡΟΞΑΝΗ, ειρωνικώς. +Ρεμβώδης βλέπω είσθε! . . + + Ο ΔΟΥΞ + Αι! ναι! + +(Καθ' ην στιγμήν μέλλει να εξέλθη, αποτόμως). + Κύριε Λεμπρέτ! + +(Προς την Ροξάνην). + + Μια λέξι, +Μου επιτρέπετε να πω; + +(Πηγαίνει προς τον Λεμπρέτ, και με ημίσειαν φωνήν). + + Είν' αληθές, κανένας +Να τον προσβάλλη δεν τολμά, μα πλείστοι τον μισούνε. +Και στο παιγνίδι μούλεγαν, εχθές, 'στής Βασιλίσσης: +«Μπορεί αυτός ο Συρανό τυχαίως ναποθάνη». + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Α! + + Ο ΔΟΥΞ + Ναι. Ας μην εξέρχεται, και φρόνιμος ας είνε, + + ΛΕΜΠΡΕΤ, υψώνων τους βραχίονας προς τον ουρανόν, +Φρόνιμος! Θάρθη 'στήν στιγμή, θα τον ειδοποιήσω. +Ναι, όμως! . . + + ΡΟΞΑΝΗ, ήτις έμεινεν επί του αναβάθρου προς μίαν αδελφήν +προχωρούσαν προς αυτήν. + Τείνε; + + Η ΑΔΕΛΦΗ + Ο Ραγκενώ να σας ιδή, κυρία, +Ζητεί. + + ΡΟΞΑΝΗ + Ας τον αφήσουνε να έμβη. + +(Προς τον Δούκα και τον Λεμπρέτ.) + + Να μου είπη +Έρχεται για τη φτώχεια του. Έφυγε μιαν ημέραν +Διά να γίνη συγγραφεύς κέγεινε 'στήν αράδα +Ψάλτης . . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Λουτράρης . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Ηθοποιός. . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Ραβδούχος. . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Περουκιέρης. . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Καθαριστής . . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Και σήμερα τι άραγε να κάμη; + + ΡΑΓΚΕΝΩ, εισερχόμενος δρομαίος. +Αλλοίμονον! κυρία μου! + +(Παρατηρεί τον Λεμπρέτ). + + Κύριε! . . + + ΡΟΞΑΝΗ, μειδιώσα. + Διηγήσου +Τας συμφοράς σου 'στόν Λεμπρέτ. Θα επιστρέψω. + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Όμως, +Κυρία . . . + +(Η Ροξάνη εξέρχεται χωρίς να τον ακούση με τον Δούκα. Κατεβαίνει +προς τον Λεμπρέτ). + + + +ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ + + + + ΛΕΜΠΡΕΤ, ΡΑΓΚΕΝΩ + + ΡΑΚΓΕΝΩ + Άλλως τε αφού εδώ σεις είσθε τώρα +Νομίζω προτιμότερον να μη τα μάθη. Να ίδω +Τον φίλον σας επήγαινα προλίγου. Μόλις ήμουν +Είκοσι βήματα κοντά 'στό σπίτι του . . . οπόταν +Τον είδα να εξέρχεται μακρόθεν. Να τον φθάσω +Ηθέλησα, θα έστρεφε 'στού δρόμου τη γωνία . . . +Και τρέχω . . . οπόταν έξαφνα απόνα παραθύρι +Εν ώ περνούσε — πιθανόν και σύμπτωσις να ήτο — +Είς υπηρέτης έρριξεν ένα κομμάτι ξύλο . . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Οι άνανδροι! . . Κ' ο Συρανό; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Έφθασα και τον βλέπω . . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Είνε φρικτόν! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Τον φίλον μας, τον ποιητή μας βλέπω, +Να πέση τότε κατά γης με μια μεγάλη τρύπα +Στην κεφαλή του. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Απέθανε; + + ΡΑΓΚΕΝ + Όχι, αλλά, . . Θεέ μου +Τον έφερα 'στό σπίτι του, εις το δωμάτιόν του . . . +Α! τι δωμάτιον . . . Κανείς πρέπει να 'δή εκείνη +Την φωλεάν του . . . + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Και πονεί; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Όχι, εις αναισθησίαν +Ευρίσκεται. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Ένας γιατρός; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Ήλθε ένας κατά χάριν. + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Ταλαίπωρε μου Συρανό! — Ας μην ειπούμε τούτο +Εις την Ροξάνην έξαφνα. Και ο γιατρός; + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Μιλούσε + — Δεν ξεύρω — περί πυρετού και περί των μηνίγγων! . . +Αχ! και να τον εβλέπατε — με το κεφάλι μέσα +Στους επιδέσμους! . . Γρήγορα ας τρέξουμε! Κανένα +Δεν έχει 'στό προσκέφαλο! — Μπορούσε ναποθάνη +Αν εσηκώνετο! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Από κεί, ας πάμε! Τρέξε! είνε +Κοντήτερα! + + ΡΟΞΑΝΗ. εμφανιζομένη επί του αναβάθρου και βλέπουσα τον +Λεμπρέτ ναπομακρύνεται διά του περιστύλου το οποίον φέρει εις την +θύραν του εξωκκλησίου. + Κύριε Λεμπρέτ! + +(Ο Λεμπρέτ και ο Ραγκενώ φεύγουν χωρίς ναπαντήσουν). + + Πώς; ο Λεμπρέτ να φεύγη +Οπόταν τον φωνάζουνε; θα είνε πάλιν ίσως +Του αγαθού μας Ραγκενώ καμμία ιστορία! + +(Κατεβαίνει το ανάβαθρον). + + + +ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ + + + +ΡΟΞΑΝΗ μόνη, έπειτα δύο ΑΔΕΛΦΑΙ, μετ' ολίγον. + + ΡΟΞΑΝΗ +Αχ! πόσον είνε ώμορφη η τελευταία ημέρα +Του Σεπτεμβρίου. Η θλίψις μου γλυκά χαμογελάει, +Αυτή που τον Απρίλιον ταράσσεται, ημερεύει +'Στο ήμερο φθινόπωρο. + +(Κάθεται προ του ιστού της. Δύο αδελφαί εξέρχονται από την οικίαν +και φέρουν μιαν καθέδραν υπό το δένδρον). + + Α! να την η καθέδρα +Η κλασική που κάθεται ο παλαιός μου φίλος! + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ +Αλλ' όμως είν' η πειο καλή απ' όλες όπου είνε +Μέσα 'στό εντευκτήριον! + + ΡΟΞΑΝΗ + Ευχαριστώ, αδελφή μου. + +(Αι αδελφαί απομακρύνονται). + +Θα έλθη. + +(Τοποθετείται. Ακούεται ο ήχος του ωρολογίου). + + Τωρολόγιον κτυπά. — Πουν τα κουβάρια; +Εκτύπησεν η ώρα; Μπα! . . Παράδοξον! Για πρώτη +Φορά μήπως εβράδυνε; Η θυρωρός — πού είνε +Η δακτυλήθρα μου; α! να την βλέπω! — θα προτρέπη +Αυτόν εις την μετάνοιαν. + +(Μετά τινα παύσιν). + + Βεβαίως τον προτρέπει! Δεν ειμπορεί βραδύτερον να +έλθη. — Μπα! ένα φύλλο +Ξηρόν! + +(Απωθεί διά του δακτύλου το πεσόν επί του ιστού φύλλον). + + Άλλως τε τίποτε δεν ειμπορεί 'στόν κόσμον + — Πού είνε το ψαλλίδι μου; . . 'στό σάκκο! . . — να εμποδίση +Αυτόν να έλθη! . . + + ΜΙΑ ΑΔΕΛΦΗ, εμφανιζομένη επί του αναβάθρου. + Ο Κύριος δε Μπερζεράκ. + + + +ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ + + + +ΡΟΞΑΝΗ, ΣΥΡΑΝΟ, και μετά τινα στιγμήν η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ. + + ΡΟΞΑΝΗ, χωρίς να στραφή. + Δεν τώπα; . . + +(Κεντά. Ο Συρανό, κάτωχρος, με τον πίλον βυθισμένον επί των +οφθαλμών του, φαίνεται. Η αδελφή, η οποία τον εισήγαγε, +επιστρέφει. Αρχίζει να κατεβαίνη το ανάβαθρον με καταφανή αγώνα +διά να ίσταται όρθιος, και στηριζόμενος επί της ράβδου του, Η +Ροξάνη εργάζεται εις το κέντημά της). + +Αχ! πώς τα χρώματα θα βγουν αυτά τα μαραμένα; + +(Εις τον Συρανό, με τόνον φιλικής επιπλήξεως). + +Πρώτην φοράν εβράδυνες προ δεκαπέντε χρόνων! + + ΣΥΡΑΝΟ, όστις κατώρθωσε να φθάση μέχρι της καθέδρας διά φωνής +φαιδράς εν αντιθέσει προς το πρόσωπόν του. +Ναι, σκάζω από τον θυμόν. Εβράδυνα, τι κρίμα! + + ΡΟΞΑΝΗ +Γιατί; . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Μία επίσκεψις παράκαιρος αρκούντως. + + ΡΟΞΑΝΗ, αφηρημένη, εργαζομένη. +Α! ναι, καμμιά δυσάρεστος ήτο; + + ΣΥΡΑΝΟ + Εξαδέλφη, ένας +Δυσάρεστος, + + ΡΟΞΑΝΗ + Τον έδιωξες; + + ΣΥΡΑΝΟ + Βεβαίως, και του είπα: +Συγγνώμην, αλλά σήμερον είνε Σαββάτο, ημέρα +Που χρεωστώ να μεταβώ κάπου· να μεμποδίση +Δεν θα 'μπορέση τίποτε: περάστε σε μιαν ώραν! + + ΡΟΞΑΝΗ, ελαφρώς. +Καλά λοιπόν! το πρόσωπον αυτό θα περιμένη: +Προ της εσπέρας απ' εδώ να φύγης δεν σαφίνω. + + ΣΥΡΑΝΟ +Ίσως ταχύτερ' απ' εδώ να φύγω θάνε ανάγκη. + +(Κλειεί τους οφθαλμούς και σιωπά μίαν στιγμήν. Η αδελφή Μάρθα +διασχίζει το άλσος από του παρεκκλησίου εις το ανάβαθρον. Η +Ροξάνη την παρατηρεί, τη νεύει διά της κεφαλής). + + ΡΟΞΑΝΗ, προς τον Συρανό. +Δεν λέγεις κάνα πείραγμα 'στήν αδελφή τη Μάρθα; + + ΣΥΡΑΝΟ, ζωηρώς, ανοίγων τους οφθαλμούς. +Ω! ναι, βεβαίως! + +(Μετά φωνής χονδρής κωμικής). + + Αδελφή Μάρθα, κοντά ελάτε! + +(Η αδελφή τον πλησιάζει). + +Χα! χα! χα! μάτια ώμορφα χαμηλωμένα πάντα! + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ, εγείρει τους οφθαλμούς μειδιώσα. +Μα . . . + +(Βλέπει την μορφήν του και κάμει κίνημα εκπλήξεως). + + Ω! + + ΣΥΡΑΝΟ, χαμηλά, δεικνύων την Ροξάνην. + Δεν είνε τίποτε, Σουτ! + +(Διά φωνής μεγαλαύχου. Δυνατά). + + Χθες έφαγα κρέας. + + Η ΑΔΕΑΦΗ ΜΑΡΘΑ +Ξεύρω. + +(Κατ' ιδίαν). + + Γιαυτό 'νε τόσο ωχρός! + +(Ταχέως και σιγά). + + Εις την τραπεζαρίαν +Ελάτε υστερώτερα, ένα ζουμί να πιήτε . . . +Θα έλθετε; + + ΣΥΡΑΝΟ + Ναι, ναι, ναι. + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ + Α! σήμερα βλέπω είσθε +Φρόνιμος! + + ΡΟΞΑΝΗ, ήτις τους ακούει ψιθυρίζοντας. + Μήπως προσπαθεί να σε προσηλυτίση; + + ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ +Ο Θεός φυλάξη! + + ΣΥΡΑΝΟ + Αληθώς! Σεις πούσθε τόσον πάντα +Αγίως φλύαρος, γιατί να μη με κατηχήτε; +Είνε παράδοξον αυτό! . . + +(Μετά μανίας κωμικής) + + Με το σπαθί μου! Θέλω +Να σας εκπλήξω πάραυτα! Ιδού, σας επιτρέπω . . . + +(Φαίνεται ότι ζητεί έν καλόν πείραγμα, και ευρίσκει αυτό). + + — Α! είνε αυτό πρωτοφανές το πράγμα — να . . . να πήτε +Τας προσευχάς σας δι' εμέ 'στό παρεκκλήσι απόψε. + + ΡΟΞΑΝΗ +Ω! Ω! + + ΣΥΡΑΝΟ + Η Μάρθα φαίνεται κατάπληκτος, Ροξάνη! + + Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΘΑ, ηρέμα. +Δεν επερίμενα εγώ αυτήν την άδειάν σας. + +(Εισέρχεται). + + ΣΥΡΑΝΟ, προς την Ροξάνην κύπτουσαν επί του κεντήματος. +Διάβολε, δεν θα δυνηθώ το τέλος σου να ίδω, +Κέντημα! + + ΡΟΞΑΝΗ + Επερίμενα αυτό σου το αστείον! + + ΡΟΞΑΝΗ, εγείρουσα την κεφαλήν και παρατηρούσα μακράν εις τας +δενδροστοιχίας. + Χρώμα έχουνε ξανθό της Βενετίας. +Για δες πώς πέφτουν! + + ΣΥΡΑΝΟ + Τι καλά που πέφτουνε τα φύλλα! +Μέσ' 'στό μικρό ταξείδι τους απ' τα κλαδιά 'στό χώμα, +Πώς ξεύρουνε την ύστερη να παίρνουν ωμορφάδα, +Και μόλη την τρομάρα τους, 'στό χώμα μη σαπίσουν, +Θέλουν το πέσιμον αυτό φτερού να παίρνη χάρι! + + ΡΟΞΑΝΗ +Πώς; μελαγχολικός, εσύ; + + ΣΥΡΑΝΟ, συγκρατούμενος. + Α μπα! ποτέ, Ροξάνη! + + ΡΟΞΑΝΗ +Έλα, άφησε να πέφτουνε τα φύλλα του πλατάνου . . . +Και διηγήσου τίποτε καινούργιο απ' τη δική μου +Εφημερίδα. + + ΣΥΡΑΝΟ +Άκου + + ΡΟΞΑΝΗ +Α! + + ΣΥΡΑΝΟ, επί μάλλον και μάλλον ωχρός και παλαιών κατά του +πόνου. +Σαββάτο, δεκαεννέα: +Αφού της Σέττας έφαγεν οκτώ φορές πετμέζι +Ο Βασιληάς αρρώστησεν· αλλ' η ασθένειά του +Ως της καθοσιώσεως κακούργημα με δύο +Κατεδικάσθη νυστεριές, και ο σεπτός σφυγμός του +Δεν έχει πλέον πυρετόν! Την Κυριακήν εκάψαν +Στης βασιλίσσης τον χορόν λαμπάδες επτακόσες +Κεξήντα τρεις από κερί λευκό. Το στράτευμά μας +Τον Ιωάννην, λέγεται, κτυπάει της Αυστρίας. +Τέσσαρες μάγους έχουνε κρεμάσει. Της κυρίας +Δ' Αττίς ο σκύλος ο μικρός 'χρειάσθηκε να πάρη +Ένα κλυστήρι . . . + + ΡΟΞAΝΗ + Κύριε δε Μπερζεράκ, θα κλείσης +Το στόμα σου, παρακαλώ ; + + ΣΥΡΑΝΟ + Δευτέρα, δεν υπάρχει. +Τίποτε. Μόνον εραστήν η Λιγδαμίρα αλλάζει. + + ΡΟΞΑΝΗ +Ω ! + + ΣΥΡΑΝΟ, του οποίου η όψις αλλοιούται επί μάλλον και μάλλον. + Τρίτη, 'στό Φονταινεμπλώ όλ' η αυλή πηγαίνει. +Τετάρτη, είπεν η Μογκλάτ 'στόν κόμητα Φιέσκον : +Όχι ! Την Πέμπτη : Η Μανσινί, βασίλισσα των Γάλλων,— +Ή και σχεδόν ! Παρασκευή, είπ' η Μογκλάτ 'στόν Φιέσκον : +Ναι. Και Σαββάτο, είκοσι και έξ . . . + +(Κλείει τους οφθαλμούς. Η κεφαλή του πίπτει. Σιωπή). + + ΡΟΞΑΝΗ, έκπληκτος διότι δeν ακούει τίποτε, στρέφεται, τον +παρατηρεί και εγειρομένη έντρομος. +Λειποθυμάει ; + +(Τρέχει προς αυτόν κραυγάζουσα). + +Ο Συρανό ! + + ΣΥΡΑΝΟ, ανοίγων τους οφθαλμούς διά φωνής αορίστου. + Τι τρέχει ; . . τι; . . + +(Βλέπει την Ροξάνην κύπτουσαν επ' αυτού και, ζωηρώς, στερεόνων τον +πίλον του επί της κεφαλής του, και οπισθοδρομών μετά +φρίκης εν τη καθέδρα του). + + Όχι ! σε βεβαιώνω, +Δεν είνε τίποτε ! Άφες με ! + + ΡΟΞΑΝΗ + Όμως . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Είν' η πληγή μου +Του Αράσου . . . που . . . καμμιά φορά... ξεύρεις... + + ΡΟΞΑΝΗ + Πτωχέ μου φίλε! + + ΣΥΡΑΝΟ +Αλλά δεν είνε τίποτε. Αυτό θα τελειώση. + +(Μειδιών βεβιασμένως). + +Τελείωσε! + + ΡΟΞΑΝΗ, ορθία πλησίον του. +Καθένας μας έχει και την πληγή του. +Εγώχω πάντα ζωντανή, εδώ, την ιδική μου, +Εκείνη την παληά πληγή, εδώ, κάτω απ' το γράμμα +Που τo χαρτί κιτρίνισε, κιόπου μπορεί κανένας +Να δη ακόμα δάκρυα επάνω μέ το αίμα ! + +(Το λυκόφως άρχεται πίπτον). + + ΣΥΡΑΝΟ +Το γράμμα του ! .. Δεν μούχες 'πή πως για να το διαβάσω +Μια μέρα θα μου τώδιδες ; + + ΡΟΞΑΝΗ +Το γράμμα του; . . α ! θέλεις ; . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Ναι . . . . θέλω. . . σήμερα. . . + + ΡΟΞΑΝΗ, δίδων αυτώ το εις τον λαιμόν της κρεμώμενον σακκίδιον. +Ιδού ! + + ΣΥΡΑΝΟ λαμβάνων αυτό. +Μπορώ να το ανοίξω ; + + ΡΟΞΑΝΗ +Ναι, άνοιξε . . . και διάβασε ! + +(Επανέρχεται εις τον ιστόν της, τον συμπτύσσει, ταξιθετεί τα +μαλλία του). + + ΣΥΡΑΝΟ, αναγινώσκων. +«Ροξάνη, θαποθάνω ! . . +Υγίαινε ! . .» + + ΡΟΞΑΝΗ, σταματώσα, έκπληκτος. +Πώς ; δυνατά ; + + ΣΥΡΑΝΟ, αναγινώσκων, +«Αγάπη μου, νομίζω, +Πως είν' απόψε· την ψυχήν έχω βαρειάν ακόμα +Από αγάπη ανέκφραστη, και θαποθάνω, τώρα! +Τα μεθυσμένα μάτιά μου, ποτέ, τα βλέμματά μου, +Που τάχαν». . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Πώς το γράμμα του διαβάζεις! + + ΣΥΡΑΝΟ +«... Οπού τάχαν +Αιώνιο πανηγύρι των, δεν θα φιλήσουν πλέον +Πετώντας τα κινήματα των λατρευτών χεριών σου. +Κένα που είχες πειο πολύ συνετισμένο βλέπω. +'Σάν άγγιζες το μέτωπο, και θέλω να φωνάξω . . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Α! πώς το γράμμα του αυτό διαβάζεις! + +(Η νυξ έρχεται ανεπαισθήτως). + + ΣΥΡΑΝΟ + «Και φωνάζω: +«Χαίρε! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Πώς το διαβάζεις! + + ΣΥΡΑΝΟ + «Ω αγαπημένη φίλη, +«Ω θησαυρέ μου . . .» + + ΡΟΞΑΝΗ + Με φωνή . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + «Αγάπη μου γλυκεία! . . » + + ΡΟΞΑΝΗ +Με μια φωνή . . . που πρώτη μου φορά δεν την ακούω! + +(Πλησιάζει όλως ηρέμα, χωρίς να την παρατηρή, διέρχεται της +καθέδρας, κύπτει άνευ θορύβου, παρατηρεί την επιστολήν. Η σκιά +αυξάνει). + +«Ποτέ, ούτε για μια στιγμή δεν σ' άφησ' η καρδιά μου, +Κείμαι και θάμαι πάντοτε ως και στον άλλον κόσμον, +Εκείνος που σαγάπησεν ατέλειωτα, εκείνος . . . + + ΡΟΞΑΝΗ, θέτουσα την χείρα της επί του ώμου του. +Πώς να διαβάζης ειμπορείς μέσ' το σκοτάδι τώρα; + +(Ανασκιρτά, στρέφεται, την βλέπει πλησίον του, κάμει κίνημα +τρόμου κύπτει την κεφαλήν. Μακρά σιωπή. Έπειτα, εις το εντελώς +επελθόν σκότος, λέγει αύτη βραδέως ενούσα τας χείρας:) + +Και χρόνια δεκατέσσαρα έπαιξε αυτό τον ρόλον +Του φίλου μου του γηραιού που με διασκεδάζει! + + ΣΥΡΑΝΟ +Ροξάνη! + + ΡΟΞΑΝΗ + Ήσουν συ λοιπόν! + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι, Ροξάνη, όχι! + + ΡΟΞΑΝΗ +Σαν τόνομά μου έλεγεν, έπρεπε να μαντεύσω! + + ΣΥΡΑΝΟ +Όχι! δεν ήμουνα εγώ, Ροξάνη μου! + + ΡΟΞΑΝΗ + Εσήσουν! + + ΣΥΡΑΝΟ +Σορκίζομαι! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Τώρα εννοώ τον δόλον τον γενναίον: +Τα γράμματα, συ τάγραφες . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι! + + ΡΟΞΑΝΗ + Τα λόγια εκείνα +Τα πύρινα και τα τρελλά, συ μου τα είπες . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι! + + ΡΟΞΑΝΗ +Μέσα 'στήν νύκτα η φωνή εκείν' ήταν δική σου! + + ΣΥΡΑΝΟ +Όχι, σορκίζομαι! + + ΡΟΞΑΝΗ + Η ψυχή, δική σου. + + ΣΥΡΑΝΟ + Δεν σηγάπων! + + ΡΟΞΑΝΗ +Με αγαπούσες! + + ΣΥΡΑΝΟ + Ήτανε ο άλλος! + + ΡΟΞΑΝΗ + Μ' αγαπούσες! + + ΣΥΡΑΝΟ +Όχι! + + ΡΟΞΑΝΗ + Το λες πειο χαμηλά! + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι γλυκειά μου αγάπη, +Όχι, δεν σαγαπούσα! + + ΡΟΞΑΝΗ + Αχ! συμφορά μου, πόσα +Πράγματα που απέθαναν . . . και πόσα που γεννιώνται! + — Αχ! χρόνους δεκατέσσερες γιατί να σιωπήσης, +Αφού 'στό γράμμα του αυτό, που δεν ήταν δικό του, +Συ έχυσες το δάκρυ αυτό; + + ΣΥΡΑΝΟ, τείνων αυτή την επιστολήν . . + Το αίμα 'νε δικό του. + + ΡΟΞΑΝΗ +Τότε γιατί τη σιωπήν εκείνη την ουράνια +Να λύσουμε την σήμερον; + + ΣΥΡΑΝΟ + Γιατί; . . + +(Ο Λεμπρέτ και ο Ραγκενώ εισέρχονται δρομαίοι) + + + +ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ + + + +Οι αυτοί, ΛΕΜΠΡΕΤ και ΡΑΓΚΕΝΩ. + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Τι αφροσύνη! +Αχ! ήμουν βέβαιος εδώ πως είνε! + + ΣΥΡΑΝΟ, μειδιών και ανορθούμενος. + Μπα! βεβαίως! + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Κυρία, για να σηκωθή σκοτώθηκε! + + ΡΟΞΑΝΗ + Θεέ μου! +Αυτή λοιπόν προτήτερα . . . αυτή η αδυναμία; . . + + ΣΥΡΑΝΟ +Αλήθεια δεν τελείωσα το ημερολόγιόν μου: + . . . Και Σάββατον, είκοσι έξ, μιαν ώρα προ του δείπνου, +Ο κύριος δε Μπερζεράκ πεθαίνει σκοτωμένος. + +(Αποκαλύπτεται· η κεφαλή του είνε κεκαλυμμένη υπό επιδέσμων) + + ΡΟΞΑΝΗ +Τι λέγει; — Συρανό! — Θεέ! Πανιά 'στή κεφαλή του! +Αχ! Τι σου έκαμαν; Γιατί; . . + + ΣΥΡΑΝΟ + «Μέν κτύπημα του ξίφους +Να πέσω από 'να ήρωα στο στήθος πληγωμένος! . . » + — Ναι τούτο έλεγα! . . αλλά η μοίρα είνε είρων! . . +Και να, που εκ των όπισθεν, μεφόνευσ' εξ ενέδρας +Είς δούλος μένα κτύπημα του ξύλου! Τι ωραία! +Το παν απέτυχα κι' αυτόν τον θάνατόν μου ακόμα! + + ΡΑΓΚΕΝΩ +Αχ! Κύριε! + + ΣΥΡΑΝΟ +Ραγκενώ, μη κλαις μεγαλοφώνως τόσον! + +(Τείνει προς αυτόν την χείρα). + +Τι γίνεσαι, συνάδελφε; + + ΡΑΓΚΕΝΩ, κλαίων πάντοτε. + Είμαι εις του Μολιέρου . . . +Κανδηλανάπτης, κύριε . . . + + ΣΥΡΑΝΟ + Μολιέρος! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Αλλά θέλω +Να τον αφήσω αύριον! Να! Είμαι θυμωμένος! +Χθες τον Σ κ α π ί ν ο ν έπαιξαν και είδα πως σου 'πήρε +Μίαν σκηνήν! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Ολόκληρον! + + ΡΑΓΚΕΝΩ + Ναι, κύριε μου, όλον +Εκείνο, το περίφημον: «τι διάβολο, επήγε +Να κάμη . . .» + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Σου το έκλεψε ο Μολιέρος! + + ΣΥΡΑΝΟ + Σώπα! +Σώπα! καλά 'κάνε! + +(Εις τον Ραγκενώ). + + Η σκηνή, εντύπωσιν μεγάλην +Βεβαίως έκαμε; + + ΡΑΓΚΕΝΩ, ολολύζων. + Α, ναι, 'γελούσαν! εγελούσαν! + + ΣΥΡΑΝΟ +Ναι, η ζωή μου ήτανε ενός που υποβάλλει +Και λησμονείται! + +(Προς την Ροξάνην). + + Τη βραδυά εκείνην ενθυμείσαι, +Που ο Χριστιανός σ' ωμίλησε απ' τον εξώστη κάτω; +Ε! λοιπόν! όλη μου η ζωή εκεί 'νε! Εν ώ κάτω +Έμενα εγώ, ανέβαιναν οι άλλοι για να δρέψουν +Της δόξης φίλημα! Αυτό είνε δικαιοσύνη! +Κεπάνω από τον τάφον μου επικροτώ. Ο Μολιέρος +Έχει το πνεύμα, ο Χριστιανός ήτον ωραίος! + +(Την στιγμήν αυτήν ο κώδων του παρεκκλησίου ηχεί, και διέρχονται +αι καλογραίαι μεταβαίνουσαι εις την λειτουργίαν). + + Ας πάνε +Να 'πούν την προσευχήν, αφού ο κώδων των κτυπάει! + + ΡΟΞΑΝΗ +Ω! αδελφή μου! αδελφή! + + ΣΥΡΑΝΟ + Κανένα μη ζητήσης! +Διότι 'στήν επιστροφήν εδώ δεν θάμαι πλέον! + +(Αι καλογραίαι εισέρχονται εις το παρεκκλήσιον, ακούεται το +αρμόνιον). + +Απ' την ζωήν μου έλειπεν ολίγη αρμονία . . . +Ιδού την! . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Ζήσε, σαγαπώ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Όχι, γιατί μονάχα +'Στο παραμύθι: «Σαγαπώ!:» 'σάν πουν στο ντροπιασμένο +Το βασιλόπουλον, αυτό την ασχημιά του νοιώθει +Να λυώνη μέσ' 'στόν ήλιον που χύνει εκείνη η λέξις! +Αλλ' όμως συ θα έβλεπες πως ίδιος εγώ μένω. + + ΡΟΞΑΝΗ +Εγώμαι η δυστυχία σου! εγώ! + + ΣΥΡΑΝΟ + Συ; . . τουναντίον! +Δεν ήξευρα τι θα ειπή γλυκύτης γυναικεία, +Η μάννα μου δεν μεύρισκεν ωραίον. Και δεν είχα +Καμμιά αδελφή. Αργότερα την είρωνα ερωμένη +Φοβόμουνα. Τουλάχιστον σε σένα μίαν φίλην +Απέκτησα. Χάρις σε 'σε εις την ζωήν μου μέσα +Επέρασ' ένα φόρεμα! + + ΛΕΜΠΡΕΤ, δεικνύων αυτώ το φως της σελήνης, κατερχόμενον διά +μέσου των κλάδων. + Η άλλη σου η φίλη, +Να την, που βγαίνει να σε δη! + + ΣΥΡΑΝΟ + Την βλέπω. + + ΡΟΞΑΝΗ + Ένα πλάσμα +Μονάχ' αγάπησα κεγώ, και δυο φορές το χάνω! + + ΣΥΡΑΝΟ +Λεμπρέτ, μέσα στ' οπάλλινο φεγγάρι θε νανέβω +Χωρίς να έχω σήμερα των μηχανών ανάγκην . . . + + ΡΟΞΑΝΗ +Τι λέγεις; + + ΣΥΡΑΝΟ + Βέβαια, εκεί, που λέγω, θα με στείλουν +Να κάμω τον παράδεισον. Πολλές ψυχές 'κεί πάνω +Παγάπησα, εξόριστες θα είνε και θα εύρω +Και πάλιν τον Σωκράτην μου και Γαλιλαίον! + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Όχι! +Είνε άδικον κ' ανόητον 'στό τέλος! Ναποθάνη +Έτσι ένας τέτοιος ποιητής! Καρδιά τόσον μεγάλη, +Και υψηλή! + + ΣΥΡΑΝΟ + Να ο Λεμπρέτ γκρινιάζει! + + ΛΕΜΠΡΕΤ, αναλυόμενος εις δάκρυα. + Αγαπητέ μου +Φίλε! . . + + ΣΥΡΑΝΟ, υπεγειρόμενος, με το βλέμμα απλανές. + Τα παλληκάρια αυτά είν' οι Γασκόνοι . . . — Η μάζα +Η στοιχειώδης . . . όντως! να το hic . ., + + ΛΕΜΠΡΕΤ + Την επιστήμην . . . +Έχει ακόμα κεις αυτό το παραλήρημά του! + + ΣΥΡΑΝΟ +Έλεγεν ο Κοπέρνικος . . . + + ΡΟΞΑΝΗ + Οίμοι! + + ΣΥΡΑΝΟ + Αλλά ωσαύτως +Αλλά τι διάβολο αυτός επήγαινε να κάμη, +Τι διάβολο εζήταγε σεκείνη τη γαλέρα; . . + + Φιλόσοφος και φυσικός + Και στιχουργός και μουσικός, + Και ξιφομάχος πρώτης + Κι' αεροπόρος ταξειδιώτης, + Γνώστης βαθύς του τικ και τακ. + Ερών — προς το κακόν του — επιμόνως, + Ενθάδε κείται ο Συρανό δε Μπερζεράκ, + Όστις το παν υπήρξε και μηδέν συγχρόνως. + +. . . Αλλά συγγνώμην, δεν μπορώ, θα φύγω, με προσμένουν, +Απ' την Σελήνην έρχεται μια ακτίνα να με πάρη! + +(Επαναπίπτει καθήμενος, τα δάκρυα της Ροξάνης τον ανακαλούν εις +την πραγματικότητα, την παρατηρεί, και θωπεύων τον πέπλον της). + +Δεν θέλω τον Χριστιανόν τον αγαθόν εκείνον +Και ώμορφο και θελκτικό λιγώτερο να κλαίης. +Μονάχα θέλω κάποτε, όταν τα κόκκαλά μου +Τα πιάση η βαρυχειμωνιά, 'στόν πένθιμο αυτό πέπλο +Διπλό να χύνης δάκρυο, και το δικό του πένθος +Να γίνεται και πένθος μου. + + ΡΟΞΑΝΗ + Σορκίζομαι! . . + + ΣΥΡΑΝΟ, φρίσσων σφοδρώς και ανεγειρόμενος αίφνης. + Όχι! όχι! +Μέσα σαυτό το κάθισμα! Μη με κρατή κανένας! — + +(Πηγαίνει και στηρίζεται επί του δένδρου). + +Μόνο το δένδρο! + +(Σιωπή) + + Έρχεται. Τα πόδια μου παγώνουν. +Τα χέρια μου βαραίνουν. Μα . . . στο δρόμον αφού είνε, +Εγώ θα τον προσμένω ορθός, + +(Σύρει το ξίφος) + + και με σπαθί στο χέρι! + + ΛΕΜΠΡΕΤ +Ω Συρανό μου! + + ΡΟΞΑΝΗ + Συρανό! + +(Όλοι οπισθοδρομούν έντρομοι). + + ΣΥΡΑΝΟ + Νομίζω ότι κυττάζει . . . +Ότι την μύτη μου τολμά να βλέπη, αυτός ο φίλος! . . + +(Εγείρει το ξίφος). + +Τι λέγεις; . . Είν' ανωφελές; . . Το ξεύρω! Αλλά όμως +Με την ελπίδα πάντοτε της νίκης δεν κτυπώνται! +Όχι! είνε ωραιότερο πολύ οπόταν είνε +Ανωφελές! — Ποιοί είν' όλοι των αυτοί; Μην είσθε χίλιοι! +Α! όλους σας τους παλαιούς εχθρούς μου αναγνωρίζω! +Το Ψεύδος; + +(Κτυπά το κενόν με το ξίφος). + + Μπα! Κυττάξετε! χα! χα! χα! αι Ατιμίαι. +Η Ανανδρία, η Πρόληψις! . . + +(Κτυπά). + + Να συνθηκολογήσω; +Ποτέ! ποτέ! — Α! να και συ, εδώσαι, η Μωρία! + — Το ξεύρω θα με ρίψετε 'στό τέλος! Δεν με μέλλει! +Εγώ κτυπώμαι πάντοτε, κτυπώμαι! Ναι! τα πάντα +Μου αποσπάτε, όλα μου την δάφνην και το ρόδον! +Πάρτε τα όλα! Κάτι τι όμως μαζύ μου παίρνω +Στο πείσμα σας, και 'σάν εμπώ απόψε 'στού θεού μας, +Το ουράνιο κατώφλιον με τον χαιρετισμόν μου +Θε να σαρώσω, κάτι τι χωρίς καμμιά κηλίδα, +Καμμιά πτυχή, στο πείσμα σας παίρνω μαζύ, + +(Ορμά με το ξίφος υψωμένον). + + κιαυτό 'νε . . . + +(Το ξίφος πίπτει εκ των χειρών του, κλονίζεται, πίπτει εις τους +βραχίονας του Λεμπρέτ). + + ΡΟΞΑΝΗ, κύπτουσα και φιλούσα το μέτωπόν του. +Κιαυτό 'νε; . . . + + ΣΥΡΑΝΟ, ανοίγει τους οφθαλμούς, την αναγνωρίζει και μειδιά. + Το λοφίον μου. + + + +Α Υ Λ Α Ι Α + + + +ΙΩΑΝΝΟΥ Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ +ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ, +ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ — 44 ΣΤΑΔΙΟΥ 44 + +ΕΞΕΔΟΘΗΣΑΝ + + + Βικέλα Δ. Λουκής Λάρας έκδ. 1920. + Καμπούρογλου Δ. Τοπωνυμικά Παράδοξα. + » Διηγήματα. + » Αθηναϊκά Παραμύθια. + Καρκαβίτσα Α. Λόγια της πλώρης τόμ. 2. + » Παλιές Αγάπες. + » Ο Ζητιάνος. + » Η Λυγερή. + » Διηγήματα. + » Ο Αρχαιολόγος (τυπούται). + Λυκούδη Εμμ. Κίμων Ανδρεάδης — Οι Νεμρώδ της Λαυ- + ρεωτικής, + » Οδοιπορικαί Εντυπώσεις, Ρόδος, Δωδε- + κάνησα κλπ. + » Σελίδες — Ποικίλα. + Μελά Σπ. Κόκκινο Πουκάμισο. + » Ο Γυιός του Ίσκιου. + Ξενοπούλου Γρ. Θέατρον τόμ. α' και β'. + » Θέατρον τόμ. γ' (τυπούται). + » Η Μητρυιά. + » Ο Πόλεμος (1912 — 1913). + » Κόκκινος Βράχος έκδ. Β'. + » Η Τιμή του Αδελφού τόμ. 2. + Παλαμά Κ. Η Φλογέρα του Βασιλιά. + » Τάφος. + Σκόκου Κ. &Το Ελληνικόν Διήγημα&, ήτοι απάνθισμα + εκλεκτών διηγημάτων της νεο ελληνικής λο- + γοτεχνίας μετά γραμματολογικού σημειώμα- + τος και των εικόνων των συγγραφέων. + Τόμ. Α' περιλαμβάνων 31 διηγήματα. + » &Το Ελληνικόν Διήγημα& τόμ. Β' περιέχων + 37 διηγήματα μετ' εικόνων των συγγραφέων. + » &Τα παράξενα της ζωής& (σελίδες ημερολο- + γίου) ευθυμογραφήματα, κοινωνιολογικά + σκαλαθήρματα, εικόνες, τύποι, χαρακτηρι- + σμοί, εντυπώσεις. + Στρατήγη Γ. Τραγούδια του Νησιού. + » Τι λεν τα κύματα. + +Τιμάται Δρχ. 7. + + + + + + +End of the Project Gutenberg EBook of Cyrano de Bergerac, by Edmond Rostand + +*** END OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK CYRANO DE BERGERAC *** + +***** This file should be named 37131-0.txt or 37131-0.zip ***** +This and all associated files of various formats will be found in: + http://www.gutenberg.org/3/7/1/3/37131/ + +Produced by Sophia Canoni + +Updated editions will replace the previous one--the old editions +will be renamed. + +Creating the works from public domain print editions means that no +one owns a United States copyright in these works, so the Foundation +(and you!) can copy and distribute it in the United States without +permission and without paying copyright royalties. Special rules, +set forth in the General Terms of Use part of this license, apply to +copying and distributing Project Gutenberg-tm electronic works to +protect the PROJECT GUTENBERG-tm concept and trademark. Project +Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if you +charge for the eBooks, unless you receive specific permission. If you +do not charge anything for copies of this eBook, complying with the +rules is very easy. You may use this eBook for nearly any purpose +such as creation of derivative works, reports, performances and +research. They may be modified and printed and given away--you may do +practically ANYTHING with public domain eBooks. Redistribution is +subject to the trademark license, especially commercial +redistribution. + + + +*** START: FULL LICENSE *** + +THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE +PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK + +To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free +distribution of electronic works, by using or distributing this work +(or any other work associated in any way with the phrase "Project +Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full Project +Gutenberg-tm License (available with this file or online at +http://gutenberg.org/license). + + +Section 1. General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg-tm +electronic works + +1.A. By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm +electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to +and accept all the terms of this license and intellectual property +(trademark/copyright) agreement. If you do not agree to abide by all +the terms of this agreement, you must cease using and return or destroy +all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your possession. +If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a Project +Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound by the +terms of this agreement, you may obtain a refund from the person or +entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8. + +1.B. "Project Gutenberg" is a registered trademark. It may only be +used on or associated in any way with an electronic work by people who +agree to be bound by the terms of this agreement. There are a few +things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works +even without complying with the full terms of this agreement. See +paragraph 1.C below. There are a lot of things you can do with Project +Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this agreement +and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm electronic +works. See paragraph 1.E below. + +1.C. The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the Foundation" +or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection of Project +Gutenberg-tm electronic works. Nearly all the individual works in the +collection are in the public domain in the United States. If an +individual work is in the public domain in the United States and you are +located in the United States, we do not claim a right to prevent you from +copying, distributing, performing, displaying or creating derivative +works based on the work as long as all references to Project Gutenberg +are removed. Of course, we hope that you will support the Project +Gutenberg-tm mission of promoting free access to electronic works by +freely sharing Project Gutenberg-tm works in compliance with the terms of +this agreement for keeping the Project Gutenberg-tm name associated with +the work. You can easily comply with the terms of this agreement by +keeping this work in the same format with its attached full Project +Gutenberg-tm License when you share it without charge with others. + +1.D. The copyright laws of the place where you are located also govern +what you can do with this work. Copyright laws in most countries are in +a constant state of change. If you are outside the United States, check +the laws of your country in addition to the terms of this agreement +before downloading, copying, displaying, performing, distributing or +creating derivative works based on this work or any other Project +Gutenberg-tm work. The Foundation makes no representations concerning +the copyright status of any work in any country outside the United +States. + +1.E. Unless you have removed all references to Project Gutenberg: + +1.E.1. The following sentence, with active links to, or other immediate +access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear prominently +whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work on which the +phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the phrase "Project +Gutenberg" is associated) is accessed, displayed, performed, viewed, +copied or distributed: + +This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with +almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or +re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included +with this eBook or online at www.gutenberg.org + +1.E.2. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is derived +from the public domain (does not contain a notice indicating that it is +posted with permission of the copyright holder), the work can be copied +and distributed to anyone in the United States without paying any fees +or charges. If you are redistributing or providing access to a work +with the phrase "Project Gutenberg" associated with or appearing on the +work, you must comply either with the requirements of paragraphs 1.E.1 +through 1.E.7 or obtain permission for the use of the work and the +Project Gutenberg-tm trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or +1.E.9. + +1.E.3. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted +with the permission of the copyright holder, your use and distribution +must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any additional +terms imposed by the copyright holder. Additional terms will be linked +to the Project Gutenberg-tm License for all works posted with the +permission of the copyright holder found at the beginning of this work. + +1.E.4. Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm +License terms from this work, or any files containing a part of this +work or any other work associated with Project Gutenberg-tm. + +1.E.5. Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this +electronic work, or any part of this electronic work, without +prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with +active links or immediate access to the full terms of the Project +Gutenberg-tm License. + +1.E.6. You may convert to and distribute this work in any binary, +compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including any +word processing or hypertext form. However, if you provide access to or +distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format other than +"Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official version +posted on the official Project Gutenberg-tm web site (www.gutenberg.org), +you must, at no additional cost, fee or expense to the user, provide a +copy, a means of exporting a copy, or a means of obtaining a copy upon +request, of the work in its original "Plain Vanilla ASCII" or other +form. Any alternate format must include the full Project Gutenberg-tm +License as specified in paragraph 1.E.1. + +1.E.7. Do not charge a fee for access to, viewing, displaying, +performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works +unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9. + +1.E.8. You may charge a reasonable fee for copies of or providing +access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works provided +that + +- You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from + the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method + you already use to calculate your applicable taxes. The fee is + owed to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he + has agreed to donate royalties under this paragraph to the + Project Gutenberg Literary Archive Foundation. Royalty payments + must be paid within 60 days following each date on which you + prepare (or are legally required to prepare) your periodic tax + returns. Royalty payments should be clearly marked as such and + sent to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation at the + address specified in Section 4, "Information about donations to + the Project Gutenberg Literary Archive Foundation." + +- You provide a full refund of any money paid by a user who notifies + you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he + does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm + License. You must require such a user to return or + destroy all copies of the works possessed in a physical medium + and discontinue all use of and all access to other copies of + Project Gutenberg-tm works. + +- You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of any + money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the + electronic work is discovered and reported to you within 90 days + of receipt of the work. + +- You comply with all other terms of this agreement for free + distribution of Project Gutenberg-tm works. + +1.E.9. If you wish to charge a fee or distribute a Project Gutenberg-tm +electronic work or group of works on different terms than are set +forth in this agreement, you must obtain permission in writing from +both the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and Michael +Hart, the owner of the Project Gutenberg-tm trademark. Contact the +Foundation as set forth in Section 3 below. + +1.F. + +1.F.1. Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable +effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread +public domain works in creating the Project Gutenberg-tm +collection. Despite these efforts, Project Gutenberg-tm electronic +works, and the medium on which they may be stored, may contain +"Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate or +corrupt data, transcription errors, a copyright or other intellectual +property infringement, a defective or damaged disk or other medium, a +computer virus, or computer codes that damage or cannot be read by +your equipment. + +1.F.2. LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right +of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project +Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project +Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project +Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all +liability to you for damages, costs and expenses, including legal +fees. YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT +LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE +PROVIDED IN PARAGRAPH F3. YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE +TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE +LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR +INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH +DAMAGE. + +1.F.3. LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a +defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can +receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a +written explanation to the person you received the work from. If you +received the work on a physical medium, you must return the medium with +your written explanation. The person or entity that provided you with +the defective work may elect to provide a replacement copy in lieu of a +refund. If you received the work electronically, the person or entity +providing it to you may choose to give you a second opportunity to +receive the work electronically in lieu of a refund. If the second copy +is also defective, you may demand a refund in writing without further +opportunities to fix the problem. + +1.F.4. Except for the limited right of replacement or refund set forth +in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS' WITH NO OTHER +WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO +WARRANTIES OF MERCHANTIBILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE. + +1.F.5. Some states do not allow disclaimers of certain implied +warranties or the exclusion or limitation of certain types of damages. +If any disclaimer or limitation set forth in this agreement violates the +law of the state applicable to this agreement, the agreement shall be +interpreted to make the maximum disclaimer or limitation permitted by +the applicable state law. The invalidity or unenforceability of any +provision of this agreement shall not void the remaining provisions. + +1.F.6. INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the +trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone +providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in accordance +with this agreement, and any volunteers associated with the production, +promotion and distribution of Project Gutenberg-tm electronic works, +harmless from all liability, costs and expenses, including legal fees, +that arise directly or indirectly from any of the following which you do +or cause to occur: (a) distribution of this or any Project Gutenberg-tm +work, (b) alteration, modification, or additions or deletions to any +Project Gutenberg-tm work, and (c) any Defect you cause. + + +Section 2. Information about the Mission of Project Gutenberg-tm + +Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of +electronic works in formats readable by the widest variety of computers +including obsolete, old, middle-aged and new computers. It exists +because of the efforts of hundreds of volunteers and donations from +people in all walks of life. + +Volunteers and financial support to provide volunteers with the +assistance they need, are critical to reaching Project Gutenberg-tm's +goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will +remain freely available for generations to come. In 2001, the Project +Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure +and permanent future for Project Gutenberg-tm and future generations. +To learn more about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation +and how your efforts and donations can help, see Sections 3 and 4 +and the Foundation web page at http://www.pglaf.org. + + +Section 3. Information about the Project Gutenberg Literary Archive +Foundation + +The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non profit +501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the +state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal +Revenue Service. The Foundation's EIN or federal tax identification +number is 64-6221541. Its 501(c)(3) letter is posted at +http://pglaf.org/fundraising. Contributions to the Project Gutenberg +Literary Archive Foundation are tax deductible to the full extent +permitted by U.S. federal laws and your state's laws. + +The Foundation's principal office is located at 4557 Melan Dr. S. +Fairbanks, AK, 99712., but its volunteers and employees are scattered +throughout numerous locations. Its business office is located at +809 North 1500 West, Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887, email +business@pglaf.org. Email contact links and up to date contact +information can be found at the Foundation's web site and official +page at http://pglaf.org + +For additional contact information: + Dr. Gregory B. Newby + Chief Executive and Director + gbnewby@pglaf.org + + +Section 4. Information about Donations to the Project Gutenberg +Literary Archive Foundation + +Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without wide +spread public support and donations to carry out its mission of +increasing the number of public domain and licensed works that can be +freely distributed in machine readable form accessible by the widest +array of equipment including outdated equipment. Many small donations +($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt +status with the IRS. + +The Foundation is committed to complying with the laws regulating +charities and charitable donations in all 50 states of the United +States. Compliance requirements are not uniform and it takes a +considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up +with these requirements. We do not solicit donations in locations +where we have not received written confirmation of compliance. To +SEND DONATIONS or determine the status of compliance for any +particular state visit http://pglaf.org + +While we cannot and do not solicit contributions from states where we +have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition +against accepting unsolicited donations from donors in such states who +approach us with offers to donate. + +International donations are gratefully accepted, but we cannot make +any statements concerning tax treatment of donations received from +outside the United States. U.S. laws alone swamp our small staff. + +Please check the Project Gutenberg Web pages for current donation +methods and addresses. Donations are accepted in a number of other +ways including checks, online payments and credit card donations. +To donate, please visit: http://pglaf.org/donate + + +Section 5. General Information About Project Gutenberg-tm electronic +works. + +Professor Michael S. Hart is the originator of the Project Gutenberg-tm +concept of a library of electronic works that could be freely shared +with anyone. For thirty years, he produced and distributed Project +Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of volunteer support. + + +Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed +editions, all of which are confirmed as Public Domain in the U.S. +unless a copyright notice is included. Thus, we do not necessarily +keep eBooks in compliance with any particular paper edition. + + +Most people start at our Web site which has the main PG search facility: + + http://www.gutenberg.org + +This Web site includes information about Project Gutenberg-tm, +including how to make donations to the Project Gutenberg Literary +Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to +subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks. diff --git a/old/20110819-37131-0.zip b/old/20110819-37131-0.zip Binary files differnew file mode 100644 index 0000000..7c1d7fd --- /dev/null +++ b/old/20110819-37131-0.zip |