initial commit of ebook 34880HEADmain

5 files changed, 4409 insertions, 0 deletions

diff --git a/.gitattributes b/.gitattributes
new file mode 100644
index 0000000..6833f05
--- /dev/null
+++ b/.gitattributes
@@ -0,0 +1,3 @@
+* text=auto
+*.txt text
+*.md text
diff --git a/34880-0.txt b/34880-0.txt
new file mode 100644
index 0000000..958bf64
--- /dev/null
+++ b/34880-0.txt
@@ -0,0 +1,4393 @@
+The Project Gutenberg EBook of Hippias, by Plato
+
+This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
+almost no restrictions whatsoever.  You may copy it, give it away or
+re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
+with this eBook or online at www.gutenberg.org
+
+
+Title: Hippias
+       Greater and Lesser
+
+Author: Plato
+
+Translator: Kyriakos Zambas
+
+Release Date: January 8, 2011 [EBook #34880]
+
+Language: Greek
+
+Character set encoding: UTF-8
+
+*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK HIPPIAS ***
+
+
+
+
+Produced by Sophia Canoni. Book provided by Iason Konstantinides
+
+
+
+
+Note: The tonic system has been changed from polytonic to
+monotonic. Two errors indicated in a Table of Errors have been
+corrected in the text. The spelling of the book has not been changed
+otherwise.  Words with bold characters are enclosed in &.
+
+Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε
+μονοτονικό.  Το κείμενο έχει λάβει υπόψη δυο παροράματα. Κατά τα άλλα
+έχει διατηρηθεί η ορθογραφία του βιβλίου.  Λέξεις με έντονους
+χαρακτήρες περικλείονται σε &.
+
+
+ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
+
+
+ΠΛΑΤΩΝ
+ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ ΚΑΙ ΕΛΑΣΣΩΝ
+
+
+ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
+Κ. ΖΑΜΠΑ
+
+ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΕΞΗ
+
+
+
+ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΕΗ
+ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
+
+ΠΛΑΤΩΝΟΣ
+
+ΙΠΠΙΑΣ
+ΜΕΙΖΩΝ ΚΑΙ ΕΛΑΤΤΩΝ
+
+METAΦΡAΣΙΣ
+ΚΥΡ. Ζ Α Μ Π Α
+
+ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ
+1911
+
+
+
+ΠΡΟΛΟΓΟΣ
+
+
+
+Ο μείζων Ιππίας παρουσιάζει εις την αρχήν τελείαν ηθογραφίαν όχι
+μόνον του σοφιστού Ιππίου, ο οποίος καυχισιολογεί διά τα κατορθώματα
+της διδασκαλίας του, αλλά και του είρωνος Σωκράτους, όστις ευρίσκει
+κατάλληλον την ευκαιρίαν διά να του υποβάλη έν από τα ακανθωδέστερα
+ζητήματα, δηλαδή τον ορισμόν του ωραίου, και μάλιστα με τον πλέον
+επιδέξιον εριστικόν και αναλογικόν τρόπον, ώστε διαρκώς να τον κάμνη
+να εντροπιάζεται και υποχωρή εις έκαστον βήμα από την πρώτην γελοίαν
+απάντησιν δι' ενός παραδείγματος ότι το ωραίον είναι &η ωραία
+παρθένος&. Αφού δε καταλλήλως τον ωθεί εις την γενίκευσιν, τον
+γελοιοποιεί εκ δευτέρου, όταν ορίζη αυτό ως κάποιαν επιχρύσωσιν, διά
+της αντιπαραθέσεως της συκένιας κουτάλας ως σκοπιμωτέρας. Κατόπιν
+προχωρεί ο ορισμός του Ιππίου κάπως πλησιέστερον εις το &πρέπον& και
+κατόπιν εις το &χρήσιμον& και &ικανόν&. Έπειτα ορίζει αυτό ως το
+&αίτιον τον αγαθού& και τελευταίον ως &το ηδονικόν εις την όρασιν
+και ακοήν& χωρίς να ημπορέση να ικανοποιήση τον Σωκράτη, ο οποίος
+όμως πάλιν μένει ευχαριστημένος.
+
+Ο σπουδαιότερος αδάμας, όστις στολίζει τον διάλογον τούτον, είναι η
+εξέλιξις του ωραίου, την οποίαν διαισθάνεται ο Πλάτων, διότι
+ευρίσκει τον πίθηκον κατώτερον και από τον ασχημότερον άνθρωπον, τον
+δε άνθρωπον επίσης ασχημότατον εν συγκρίσει προς τον Θεόν, τούτο δε
+αντελήφθη από την τελειοποίησιν της ατομικής του φύσεως και από την
+τάσιν του προς την &θέωσιν&. Περί της συσχετίσεως του ωραίου προς το
+αγαθόν ομιλούμεν εις τον πρόλογον του Φιλήβου· εις τον διάλογον
+τούτον παρίσταται ως παρευρισκόμενος και ο Γοργίας και ο Πρόδικος
+χωρίς να λάβουν μέρος εις την συζήτησιν.
+
+Ο ελάσσων Ιππίας είναι ως δευτέρα σκηνή του πρώτου με την προσθήκην
+και ενός προσώπου, του Ευδίκου. Συζητείται δε εριστικώς και άνευ
+αποτελέσματος αν είναι διάφορος ο λέγων την αλήθειαν και ο
+ψευδόμενος. Εφαρμόζεται δε στενώς η συζήτησις εις τον Αχιλλέα και
+Οδυσσέα, τους δυο κυρίους ήρωας του Ομήρου, εκ του οποίου και
+παρατίθενται πολλοί στίχοι προς πίστωσιν των λεγομένων.
+
+Ευτυχώς το τεύχος τούτο ετυπώθη χωρίς κανέν σημαντικόν παρόραμα
+χάρις εις την επίμονον επιμέλειαν του μοναδικού διά την ευσυνείδητον
+επιθεώρησιν των δοκιμίων τεχνίτου κ. Δ. Καλλιγεροπούλου, εις τον
+οποίον εκφράζομεν δημοσία τας θερμάς ευχαριστίας μας, διότι και
+άλλως επεμελήθη το λεκτικόν και προ πάντων μας αντικατέστησε και εις
+αυτήν την αντιπαραβολήν του κειμένου.
+                                                           Κ. ΖΑΜΠΑΣ
+
+
+
+ΠΛΑΤΩΝΟΣ
+ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ
+
+
+
+ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
+
+ΣΩΚΡΑΤΗΣ - ΙΠΠΙΑΣ
+
+
+
+Σωκράτης.
+    Καλώς τον Ιππίαν τον λαμπρόν και τον σοφόν, πόσον καιρόν είχαμεν να
+    σε ιδούμεν στας Αθήνας!
+
+Ιππίας.
+    Ναι, Σωκράτη μου, διότι δεν μου μένει καιρός. Επειδή η Ηλεία, όταν
+    χρειάζεται να διαπραγματευθή καμμίαν υπόθεσιν προς καμμίαν πόλιν,
+    πάντοτε εις εμέ πρώτα καταφεύγει από όλους τους πολίτας και με
+    εκλέγει αντιπρόσωπόν της, επειδή νομίζει ότι είμαι ικανώτατος
+    διαιτητής και αγγελιοφόρος των προτάσεων, όσαι ήθελον προταθή από
+    εκάστην πόλιν. Συνεπώς λοιπόν και εις άλλας πολλάς πόλεις την
+    αντιπροσώπευσα, το περισσότερον όμως και διά τας περισσοτέρας και
+    σπουδαιοτέρας υποθέσεις εις την Λακεδαίμονα. Δι' αυτό λοιπόν, — διά
+    να απαντήσω εις την ερώτησίν σου — δεν έρχομαι συχνά εις αυτά εδώ τα
+    μέρη.
+
+Σωκράτης.
+    Πραγματικώς, Ιππία μου, αυτά έχει το να είναι κανείς αληθινά σοφός
+    και τέλειος άνθρωπος. Διότι συ και ιδιωτικώς είσαι ικανός να
+    λαμβάνης πολλά χρήματα από τους νέους και να τους
+    ωφελής πολύ περισσότερον, και δημοσία πάλιν είσαι ικανός να
+    ευεργετής την πατρίδα σου, καθώς είναι ορθόν να κάμνη κανείς, όταν
+    δεν πρόκειται να μείνη περιφρονημένος, αλλά να ευδοκιμήση μεταξύ του
+    λαού. Αλλά, φίλε Ιππία, ποίον είναι το αίτιον, διά το οποίον οι
+    διάσημοι εκείνοι παλαιοί, των οποίων τα ονόματα φημίζονται ως μεγάλα
+    ως προς την σοφίαν, δηλαδή ο Πιττακός και ο Βίας και οι ανήκοντες
+    εις την σχολήν του Θαλού του Μιλησίου, ακόμη δε και οι
+    μεταγενέστεροι μέχρι του Αναξαγόρου, ή όλοι αυτοί ή οι περισσότεροι
+    είναι ολοφάνεροι ότι δεν αναμιγνύονται εις τας πολιτικάς πράξεις;
+
+Ιππίας.
+    Και ποίον άλλο νομίζεις ότι είναι το αίτιον, καλέ Σωκράτη, παρά ότι
+    ήσαν αδύνατοι και ανίκανοι να προφθάσουν με το μυαλό των και εις τα
+    δύο, δηλαδή και τα κοινά και τα ιδιωτικά συμφέροντα;
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν, δι' όνομα του Διός, μήπως καθώς προώδευσαν όλαι αι
+    άλλαι τέχναι, εμπρός εις τους σημερινούς τεχνίτας οι παλαιοί είναι
+    μηδαμινοί, ομοίως πρέπει να δεχθώμεν ότι προώδευσε και η ιδική σας
+    σοφιστική τέχνη και ότι, οι παλαιότερον ασχοληθέντες εις την σοφίαν
+    συγκρινόμενοι με σας είναι μηδαμινοί;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως πολύ ορθά το είπες.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν, Ιππία μου, αν υποθέσωμεν ότι ξαναζωντανεύει ο Βίας, θα
+    εφαίνετο γελοίος εμπρός εις εσάς, καθώς λέγουν και διά τον Δαίδαλον
+    οι ανδριαντοποιοί, ότι, εάν εζούσε σήμερον και κατεσκεύαζε παρόμοια
+    με εκείνα διά τα οποία εφημίσθη, θα εφαίνετο γελοίος.
+
+Ιππίας.
+    Αυτά, Σωκράτη μου, είναι βεβαίως καθώς τα λέγεις, εγώ όμως έχω την
+    συνήθειαν τους παλαιούς και προηγουμένους από ημάς προηγουμένως και
+    περισσότερον να τους εγκωμιάζω από τους σημερινούς, διότι προσέχω
+    τον φθόνον των ζώντων και φοβούμαι την οργήν των αποθανόντων.
+
+Σωκράτης.
+    Καλά κάμνεις συ βεβαίως, Ιππία μου, να κρίνης και να σκέπτεσαι ούτω
+    πως, καθώς μου φαίνεται. Μάλιστα ημπορώ και εγώ να επικυρώσω την
+    αλήθειαν των λόγων σου, και ότι πραγματικώς προώδευσε η τέχνη σας
+    εις το ζήτημα να ημπορή να φροντίζη και διά τας δημοσίας υποθέσεις
+    συγχρόνως με τας ιδιωτικάς. Λόγου χάριν και ο Γοργίας απ' εδώ ο
+    Λεοντίνος σοφιστής ήλθε εις την πόλιν μας από την πατρίδα του ως
+    αντιπρόσωπός της, διότι είναι ικανώτατος να διαχειρίζεται τας κοινάς
+    υποθέσεις των Λεοντίνων, και εις την εκκλησίαν του δήμου ομιλεί (εις
+    τας συνελεύσεις του δήμου) και ιδιωτικάς κάμνει διαλέξεις και δίδει
+    μαθήματα εις τους νέους και εσυμφώνησε και έλαβε πολλά χρήματα από
+    την πόλιν μας. Και αν αγαπάς, ο ιδικός μας φίλος Πρόδικος απ' εδώ
+    και άλλας πολλάς φοράς ήλθε διά δημοσίας υποθέσεις, προ πάντων όμως
+    τόρα τελευταίως ήλθε από την Κέαν με δημοσίαν εντολήν και ομιλήσας
+    μέσα εις την βουλήν έκαμε μεγάλην εντύπωσιν, και με ιδιαιτέρας
+    διαλέξεις και με μαθήματα εις τους νέους εκέρδισε χρήματα όσα και αν
+    ειπής. Από εκείνους όμως τους παλαιούς κανείς δεν είχε ποτέ αξίωσιν
+    να εισπράξη ως αμοιβήν χρήμα ούτε να επιδείξη την σοφίαν του εμπρός
+    εις πολυποίκιλον ακροατήριον. Τόσον βλάκες ήσαν και δεν ενόησαν ότι
+    το χρήμα έχει μεγάλην αξίαν, ο καθείς δε από αυτούς τους δύο
+    πλειότερον χρήμα εισέπραξε από την σοφίαν του παρά κανείς άλλος
+    τεχνίτης από οποιανδήποτε τέχνην. Ακόμη δε προηγουμένως από αυτούς ο
+    Πρωταγόρας.
+
+Ιππίας.
+    Έχεις δίκαιον, Σωκράτη μου, διότι δεν γνωρίζεις τον καλλίτερον ως
+    προς αυτό. Διότι, αν εγνώριζες πόσον χρήμα εκέρδισα εγώ, θα
+    απορούσες. Και τα μεν άλλα τα αφίνω κατά μέρος, όταν όμως επήγα
+    κάποτε εις την Σικελίαν, τον καιρόν που διέμενε εκεί ο Πρωταγόρας
+    και έκαμνε εντύπωσιν και ήτο μεγαλίτερός μου, εγώ που ήμην νεώτερος
+    του εις ολίγον διάστημα εισέπραξα πολύ περισσότερον από εκατόν
+    πενήντα μνας, και από ένα μικρόν χωρίον, τον Ινυκόν, εισέπραξα άνω
+    των είκοσι μνων. Και όταν εγύρισα εις την πατρίδα το έφερα αυτό το
+    ποσόν και το έδωκα εις τον πατέρα μου, ώστε εκείνος και οι άλλοι
+    συμπολίται τα έχασαν και έμειναν έκπληκτοι. Και εν γένει εγώ σχεδόν
+    νομίζω ότι μόνος μου εκέρδισα περισσότερα παρά δύο άλλοι σοφισταί
+    μαζί, οποιοιδήποτε και αν είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Λαμπράν βεβαίως και σπουδαίαν απόδειξιν αναφέρεις, Ιππία μου, και
+    της ιδικής σου σοφίας και της διαφοράς των σημερινών ανθρώπων εν
+    συγκρίσει προς τους αρχαίους. Δηλαδή από όλους τους παλαιοτέρους ως
+    προς τον Αναξαγόραν αποδίδεται μεγάλη αμάθεια συμφώνως με τους
+    λόγους σου. Διότι λέγουν ότι το αντίθετον από σας συνέβη εις τον
+    Αναξαγόραν. Δηλαδή του είχε μείνει μεγάλη περιουσία από τον πατέρα
+    του, αλλά αυτός την παρημέλησε και την έχασε όλην. Τόσον ανόητον
+    σοφίαν είχε αυτός! Αναφέρουν δε και δι' άλλους από τους παλαιούς
+    άλλα παρόμοια. Και λοιπόν μου φαίνεται ότι αυτή η απόδειξις την
+    οποίαν παρουσιάζεις περί της σοφίας των σημερινών εν συγκρίσει προς
+    τους παλαιούς είναι λαμπρά και πολλοί άνθρωποι εγκρίνουν ότι ο σοφός
+    πρέπει πρωτίστως διά το άτομόν του να είναι σοφός. Και κατά τα
+    φαινόμενα ορισμός αυτού είναι το να κερδίση όσον το δυνατόν
+    περισσότερον χρήμα. Και όσον δι' αυτά είναι αρκετά όσα είπαμεν. Ειπέ
+    όμως το εξής· Εσύ ο ίδιος από ποίαν πόλιν εισέπραξες το περισσότερον
+    χρήμα από όσας επεσκέφθης; Ή μήπως είναι ευνόητον ότι το εισέπραξες
+    από την Λακεδαίμονα, αφού αυτήν την πόλιν επεσκέφθης τας
+    περισσοτέρας φοράς;
+
+Ιππίας.
+    Όχι, μα τον Δία, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Τι λέγεις; Μήπως λοιπόν εισέπραξες πολύ ολίγον;
+
+Ιππίας.
+    Απολύτως τίποτε δεν εισέπραξα ποτέ μου, σε βεβαιώ.
+
+Σωκράτης.
+    Τερατώδες και περίεργον είναι αυτό που λέγεις, Ιππία μου. Και σε
+    παρακαλώ, ειπέ μου. Η ιδική σου σοφία δεν είναι ικανή τους ακροατάς
+    και τους μαθητάς της να τους καταστήση καλλιτέρους ως προς την
+    αρετήν;
+
+Ιππίας.
+    Και πολύ μάλιστα, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά μήπως τους υιούς των Ινυκηνών ήσο ικανός να τους ωφελήσης, όχι
+    όμως και τους υιούς των Σπαρτιατών;
+
+Ιππίας.
+    Πολύ απέχω από αυτό, σε βεβαιώ.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά τότε μήπως οι μεν Σικελιώται επιθυμούν να γίνουν καλλίτεροι, οι
+    Λακεδαιμόνιοι όμως όχι;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα, Σωκράτη μου, και οι Λακεδαιμόνιοι επιθυμούν.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν μήπως από έλλειψιν χρημάτων απέφευγον την συναναστροφήν
+    σου;
+
+Ιππίας.
+    Όχι, σε βεβαιώ, διότι έχουν αρκετά.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν, αφού επιθυμούν και έχουν χρήματα, και αφού συ ημπορείς
+    να τους ωφελήσης μεγάλως, διά ποίον λόγον δεν σε έστειλαν οπίσω
+    φορτωμένον από χρυσάφι; Αλλά μήπως πάλιν οι Λακεδαιμόνιοι ημπορούν
+    καλλίτερον από σε να εκπαιδεύσουν τους υιούς των; Και λοιπόν
+    συμφωνείς και συ να το εξηγήσωμεν ούτω πως;
+
+Ιππίας.
+    Διόλου μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Μήπως λοιπόν δεν ήσο ικανός εις την Λακεδαίμονα να πείθης τους
+    νέους, ότι, αν σχετίζωνται σε, περισσότερον θα προοδεύσουν παρά αν
+    σχετίζωνται τους ιδικούς των, ή μήπως δεν είχες την δύναμιν να
+    καταπείσης τους πατέρας των, ότι πρέπει μάλλον εις σε να τους
+    εμπιστευθούν παρά οι ίδιοι να φροντίζουν δι' αυτούς, εάν έχουν
+    κάποιον ενδιαφέρον διά τους υιούς των; Διότι βεβαίως δεν είναι
+    δυνατόν να φθονούν τους υιούς των μήπως βελτιωθούν.
+
+Ιππίας.
+    Δεν πιστεύω εγώ τουλάχιστον να τους φθονούν.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά πάλιν η Λακεδαίμων έχει βεβαίως καλούς νόμους.
+
+Ιππίας.
+    Και πώς δεν είναι;
+
+Σωκράτης.
+    Εις τας ευνόμους πόλεις όμως είναι βεβαίως τιμαλφέστατον πράγμα η
+    αρετή.
+
+Ιππίας.
+    Πολύ μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Συ όμως γνωρίζεις καλλίτερα από κάθε άλλον να διδάσκης αυτήν εις
+    άλλους.
+
+Ιππίας.
+    Πάρα πολύ μάλιστα, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν όποιος γνωρίζει να διδάσκη καλλίτερα από όλους την
+    ιππευτικήν άραγε δεν θα είχε περισσοτέραν υπόληψιν εις την Θεσσαλίαν
+    από όλα τα μέρη της Ελλάδος και θα ελάμβανε περισσότερα χρήματα, και
+    όπου αλλού εκτιμάται αυτή η τέχνη;
+
+Ιππίας.
+    Είναι βεβαίως λογικόν τούτο.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν όποιος είναι ικανός να διδάσκη τα ανώτερα μαθήματα ως
+    προς την αρετήν δεν θα εξετιμάτο περισσότερον εις την Λακεδαίμονα
+    και θα εκέρδιζε τα περισσότερα χρήματα, όταν θελήση, και εις
+    οποιανδήποτε άλλην από τας ελληνικάς πόλεις η οποία είναι εύνομος,
+    παρά εις την Σικελίαν, αγαπητέ μου, και εις τον Ινυκόν φρονείς ότι
+    θα εκτιμηθή περισσότερον; Αυτά θέλεις να πιστεύσωμεν, φίλε Ιππία;
+    Δηλαδή, αν απαιτής να τα πιστεύσωμεν, πρέπει να τα πιστεύσωμεν.
+
+Ιππίας.
+    Ναι, Σωκράτη μου, διότι δεν είναι πατροπαράδοτον έθιμον εις τους
+    Λακεδαιμονίους το να μετακινούν τους νόμους, ούτε να εκπαιδεύουν
+    τους υιούς των έξω από τα συνηθιζόμενα.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς το εννοείς αυτό; Τάχα δεν είναι πατροπαράδοτον εις τους
+    Λακεδαιμονίους το να κάμνουν το ορθόν, αλλά σφάλματα;
+
+Ιππίας.
+    Δεν ημπορώ, Σωκράτη μου, να ειπώ ότι δεν είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Αι λοιπόν δεν θα έκαμναν ορθά να εκπαιδεύουν τους νέους καλλίτερα
+    και όχι χειρότερα;
+
+Ιππίας.
+    Θα έκαμναν ορθά. Αλλά εις αυτούς δεν είναι νόμιμον να εφαρμόσουν εις
+    εκείνους ξενικήν εκπαίδευσιν. Άλλως, σε βεβαιώ, αν ελάμβανε και
+    κανείς άλλος από εκεί χρήματα ποτέ του διά την εκπαίδευσιν, και εγώ
+    θα ελάμβανα πολύ περισσότερα. Τουλάχιστον ευχαριστούνται να με
+    ακούουν και με επαινούν. Αλλά, καθώς σου είπα, δεν είναι νόμος.
+
+Σωκράτης.
+    Ο δε νόμος φρονείς, Ιππία μου, ότι είναι ζημία η ωφέλεια εις την
+    πόλιν;
+
+Ιππίας.
+    Νομίζω μεν ότι νομοθετείται διά να ωφελήση, κάποτε όμως βλάπτει, εάν
+    τεθή κακώς ο νόμος.
+
+Σωκράτης.
+    Και πώς; Δεν θέτουν τον νόμον οι νομοθέται ως το μεγαλίτερον αγαθόν
+    εις την πόλιν των; Και δεν είναι αδύνατον άνευ αυτού να ζήση η πόλις
+    με ευνομίαν;
+
+Ιππίας.
+    Λέγεις την αλήθειαν.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως, όταν δεν επιτύχουν το αγαθόν όσοι προσπαθούν να θέσουν
+    νόμους, το νόμιμον και τον νόμον δεν επιτυγχάνουν. Ή πώς το εννοείς
+    εσύ;
+
+Ιππίας.
+    Εάν το πάρωμεν κατά λέξιν, Σωκράτη μου, είναι καθώς το λέγεις συ, οι
+    άνθρωποι όμως δεν συνηθίζουν να το χαρακτηρίζουν ούτω πως.
+
+Σωκράτης.
+    Ποίοι άραγε, καλέ Ιππία, όσοι γνωρίζουν ή όσοι δεν γνωρίζουν;
+
+Ιππίας.
+    Οι κοινοί άνθρωποι.
+
+Σωκράτης.
+    Και αυτοί οι κοινοί είναι εκείνοι που γνωρίζουν την αλήθειαν;
+
+Ιππίας.
+    Όχι βεβαίως.
+
+Σωκράτης.
+    Και όμως, νομίζω, όσοι γνωρίζουν, νομίζουν ότι το ωφελιμώτερον είναι
+    νομιμώτερον πραγματικώς από το ανωφελέστερον δι' όλους τους
+    ανθρώπους. Ή δεν συμφωνείς;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα, συμφωνώ τουλάχιστον ως προς την πραγματικότητα αυτού.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν υπάρχει και δεν είναι καθώς το νομίζουν όσοι γνωρίζουν;
+
+Ιππίας.
+    Πολύ μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν συμφώνως με τους λόγους σου βεβαίως είναι ωφελιμώτερον
+    εις τους Λακεδαιμονίους να λαμβάνουν μάλλον την ιδικήν σου
+    εκπαίδευσιν, αν και είναι ξενική, παρά την εγχωρίαν των.
+
+Ιππίας.
+    Και βεβαίως λέγω την αλήθειαν.
+
+Σωκράτης.
+    Μάλιστα, καλέ Ιππία, διότι λέγεις συγχρόνως και ότι τα ωφελιμώτερα
+    είναι νομιμώτερα.
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα το είπα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως συμφώνως με τους λόγους σου είναι νομιμώτερον οι παίδες των
+    Λακεδαιμονίων να εκπαιδεύωνται από τον Ιππίαν, και ανομώτερον να
+    εκπαιδεύωνται από τους γονείς των, αφού πραγματικώς θα ωφεληθούν
+    περισσότερον από εσέ.
+
+Ιππίας.
+    Σε βεβαιώ ότι θα ωφεληθούν, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως κάμνουν παρανομίαν οι Λακεδαιμόνιοι, διότι δεν δίδουν εις
+    εσέ χρήμα και δεν εμπιστεύονται τους υιούς των.
+
+Ιππίας.
+    Εγώ τα παραδέχομαι αυτά! Διότι μου φαίνεται ότι τον στρέφεις τον
+    λόγον μάλλον προς το συμφέρον μου, επομένως δεν μου χρειάζεται να
+    φέρω αντίστασιν.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, αγαπητέ μου, ευρίσκομεν ότι οι Λακεδαιμόνιοι είναι παράνομοι
+    και μάλιστα εις τα σπουδαιότερα ζητήματα, αυτοί οι οποίοι νομίζονται
+    νομιμώτατοι. Και τόρα ας ιδούμεν, καλέ Ιππία, δι' όνομα των θεών
+    ποία όταν ακούουν σε επαινούν και ευχαριστούνται; Ή μήπως είναι
+    ευνόητον ότι εκείνα τα οποία συ γνωρίζεις κάλλιστα, δηλαδή τα
+    σχετικά με τα άστρα και τα ουράνια φαινόμενα;
+
+Ιππίας.
+    Διόλου μάλιστα, όσον δι' αυτά ούτε θέλουν να τα ακούσουν.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά τότε μήπως ευχαριστούνται, όταν ακούουν γεωμετρίαν;
+
+Ιππίας.
+    Διόλου. Καθόσον, διά να εκφρασθώ ούτω πως, οι περισσότεροι από
+    εκείνους δεν γνωρίζουν ούτε αρίθμησιν.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως πολύ απέχουν να σε ανέχωνται, όταν ομιλής περί λογαριασμών.
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα πολύ απέχουν μα τον Δία.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' άραγε εκείνα τα οποία συ γνωρίζεις ακριβέστερον από κάθε άλλον
+    να τα αναλύης, δηλαδή την δύναμιν των γραμμάτων και των συλλαβών και
+    των ρυθμών και των αρμονιών;
+
+Ιππίας.
+    Ποίας αρμονίας, και γράμματα, λαμπρέ μου άνθρωπε;
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν ποία είναι αυτά που ευχαριστούνται να ακούουν από σε και
+    σε επαινούν; ειπέ μου συ ο ίδιος, αφού εγώ δεν ημπορώ να το εύρω.
+
+Ιππίας.
+    Περί των γενών, καλέ Σωκράτη, και των ηρώων και των ανθρώπων, και
+    των συνοικισμών, με ποίον τρόπον εκτίσθησαν αι αρχαίαι πόλεις, και
+    γενικώς όλην την αρχαιολογίαν ευχαριστούνται πολύ να την ακούουν.
+    Επομένως εγώ ηναγκάσθην χάριν αυτών να μελετήσω και να μάθω εις την
+    εντέλειαν όλα αυτά.
+
+Σωκράτης.
+    Πραγματικώς μα τον Δία, καλέ Ιππία, είσαι ευτυχής, διότι οι
+    Λακεδαιμόνιοι δεν ευχαριστούνται, εάν θελήση κανείς να απαριθμήση
+    εις αυτούς τους ιδικούς μας άρχοντας από την εποχήν του Σόλωνος· ει
+    δε μη, θα τα εύρισκες δύσκολα, αν ήθελες να τα μάθης.
+
+Ιππίας.
+    Από πού ως πού, Σωκράτη μου; εγώ μίαν φοράν να ακούσω πενήντα
+    ονόματα στη σειρά θα τα απομνημονεύσω.
+
+Σωκράτης.
+    Την αλήθειαν λέγεις, εγώ όμως δεν είχα σκεφθή ότι έχεις καλόν
+    μνημονικόν. Ώστε εννοώ τόρα ότι δικαίως ευχαριστούνται μαζί σου οι
+    Λακεδαιμόνιοι, διότι γνωρίζεις πολλά, και σε έχουν καθώς έχουν τα
+    παιδιά τον γέροντα διά να διηγούνται ευχάριστα παραμύθια.
+
+Ιππίας.
+    Και βεβαίως μα τον Δία, Σωκράτη μου, όσον διά τας ωραίας ασχολίας
+    και τόρα τελευταίως έκαμα εντύπωσιν που ωμίλησα εκεί, εις τι πρέπει
+    να καταγίνεται ο νέος. Διότι εγώ έχω γραμμένην δι' αυτά τα ζητήματα
+    ωραιοτάτην πραγματείαν, η οποία και αλλέως είναι καλοφτιασμένη,
+    ιδίως όμως με τας ωραίας λέξεις. Η αφορμή δε και η αρχή της
+    πραγματείας μου είναι κάπως η εξής. «Αφού εκυριεύθη η Τροία, η
+    ιστορία διηγείται ότι ο Νεοπτόλεμος ηρώτησε τον Νέστορα ποίαι
+    ασχολίαι είναι ωραίαι, εις τας οποίας εάν καταγίνη κανείς εν όσω
+    είναι νέος μπορεί να αναδειχθή». Κατόπιν λοιπόν παρουσιάζεται ως
+    ομιλών ο Νέστωρ και υποδεικνύει εις αυτόν πλείστα όσα νόμιμα και
+    ωραιότατα. Αυτήν μεν λοιπόν την πραγματείαν και εκεί την ανεκοίνωσα,
+    και εδώ έχω σκοπόν να την ανακοινώσω εντός τριών ημερών, μέσα εις το
+    σχολείον του Φειδοστράτου, καθώς και άλλα πολλά αξιόλογα ζητήματα.
+    Διότι μου το εζήτησε χάριν ο Εύδικος Απημάντου. Κύτταξε όμως και συ
+    ο ίδιος να παρευρεθής και άλλους να φέρης μαζί σου, οι οποίοι είναι
+    ικανοί να κρίνουν όσα θα ειπώ, αφού ακούσουν.
+
+Σωκράτης.
+    Μάλιστα θα το κάμω αυτό, αν θέλη ο θεός, Ιππία μου. Τόρα όμως δώσε
+    μου μίαν σύντομον απάντησιν δι' αυτό. Και καλά έκαμες, σε βεβαιώ,
+    που μου το ενθύμισες. Διότι, αγαπητέ μου, προ ολίγου κάποιος με
+    έφερε εις δυσκολίαν εις την συζήτησιν, εκεί που άλλα μεν
+    εκατηγορούσα ως άσχημα, άλλα δε επαινούσα ως ωραία, με την εξής πολύ
+    υβριστικήν ερώτησιν· «Και από πού ως πού, μου λέγει, γνωρίζεις συ,
+    κύριε Σωκράτη, ποία είναι ωραία και ποία άσχημα; Ιδού λόγου χάριν,
+    ημπορείς να ειπής τι είναι το ωραίον;». Και εγώ από την μηδαμινότητά
+    μου απορούσα και δεν ήξερα να του απαντήσω καθώς πρέπει. Όταν λοιπόν
+    ανεχώρησα από την συνάντησιν, εθύμωνα με τον εαυτόν μου και τον
+    ύβριζα και τον εφοβέριζα, ότι, μόλις ανταμώσω κανένα από σας τους
+    σοφούς, θα προσέξω να το μάθω και να το μελετήσω καλά και πάλιν θα
+    επιστρέψω εις αυτόν που με ερώτησε, διά να ανανεώσω την λογομαχίαν.
+    Τόρα λοιπόν, καθώς είπα, εις καλήν ώραν ήλθες και διαφώτισέ με, σε
+    παρακαλώ, τι πράγμα είναι το καθαυτό ωραίον, και προσπάθησε να μου
+    δώσης όσον το δυνατόν ακριβή απάντησιν, μήπως πάλιν εντροπιασθώ και
+    γελοιοποιηθώ διά δευτέραν φοράν. Διότι συ βέβαια το γνωρίζεις
+    καθαρά, και θα είναι μικρόν μάθημα αυτό από τα πολλά που γνωρίζεις
+    συ.
+
+Ιππίας.
+    Και βέβαια μικρόν, μα τον Δία, καλέ Σωκράτη, και χωρίς καμμίαν
+    αξίαν, διά να εκφρασθώ ούτω πως.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν εύκολα θα το μάθω και κανείς δεν θα με εντροπιάζη άλλην
+    φοράν.
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως κανείς. Διότι τότε θα ήτο μηδαμινή και ασήμαντος η ιδική μου
+    υπόστασις.
+
+Σωκράτης.
+    Εύγε σου καλά λέγεις, μα την Ήραν, καλέ Ιππία, αν υπάρχη ελπίς να
+    νικήσωμεν αυτόν τον άνθρωπον. Αλλά μήπως τάχα υπάρχει κανέν εμπόδιον
+    να μιμηθώ εγώ εκείνον και να επιτίθεμαι εναντίον των λόγων σου, όταν
+    δίδης απάντησιν, διά να με σπουδάσης όσον το δυνατόν καλλίτερον;
+    Διότι, σε βεβαιώ, είμαι σχεδόν έμπειρος των επιθέσεων. Λοιπόν, εάν
+    δεν κάμνη καμμίαν διαφοράν διά σε, επιθυμώ να αρχίσω τας επιθέσεις,
+    διά να μάθω να επιτίθεμαι με περισσοτέραν ανδρείαν.
+
+Ιππίας.
+    Εμπρός κάμε επίθεσιν. Διότι, καθώς είπα προ ολίγου, δεν είναι
+    σπουδαίον αυτό το ζήτημα, αλλά ημπορώ εγώ να σε διδάξω να απαντάς
+    και εις πολύ δυσκολώτερα από αυτό, ώστε κανείς άλλος να μην ημπορή
+    να σε εντροπιάζη.
+
+Σωκράτης.
+    Αχ, πόσον μου αρέσουν τα λόγια σου! Εμπρός λοιπόν, αφού και συ με
+    προτρέπεις, ας μεταβληθώ όσον το δυνατόν εις εκείνον και ας
+    προσπαθήσω να σ' ερωτώ. Δηλαδή, αν υποθέσωμεν ότι έδειχνες εις αυτόν
+    αυτήν την πραγματείαν που λέγεις, διά τας ωραίας ασχολίας, και σε
+    ήκουε, μόλις παύσης να ομιλής, δεν θα σε ερωτούσε άλλο τίποτε πρώτα
+    πρώτα παρά περί του ωραίου (διότι έχει τοιαύτην συνήθειαν), και θα
+    σε ερωτούσε· «Καλέ πατριώτη Ηλείε, άραγε δεν είναι με δικαιοσύνην
+    δίκαιοι οι δίκαιοι;». Απάντησε λοιπόν, καλέ Ιππία, ως να σε ερωτά
+    εκείνος.
+
+Ιππίας.
+    Απαντώ ότι είναι με δικαιοσύνην.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν είναι κάτι αυτή η δικαιοσύνη;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν και με σοφίαν δεν είναι σοφοί οι σοφοί και με το αγαθόν αγαθά
+    όλα τα αγαθά;
+
+Ιππίας.
+    Και πώς όχι;
+
+Σωκράτης.
+    Και βεβαίως, διότι αυτά είναι κάτι τι πραγματικόν, και όχι βέβαια
+    διότι δεν είναι.
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα, διότι είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν και όλα τα ωραία δεν είναι ωραία με το ωραίον;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα με το ωραίον.
+
+Σωκράτης.
+    Διότι βέβαια αυτό είναι κάτι;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα, διότι είναι. Και τι έχει να κάμη;
+
+Σωκράτης.
+    «Ειπέ μου λοιπόν, πατριώτη», θα είπη αυτός, «τι πράγμα είναι αυτό το
+    ωραίον;».
+
+Ιππίας.
+    Μήπως λοιπόν, καλέ Σωκράτη, αυτός που ερωτά άλλην πληροφορίαν θέλει
+    να λάβη παρά ποίον είναι το ωραίον;
+
+Σωκράτης.
+    Όχι, νομίζω, αλλά τι είναι το ωραίον, καλέ Ιππία.
+
+Ιππίας.
+    Και ποίαν διαφοράν έχει τούτο από εκείνο;
+
+Σωκράτης.
+    Δεν ευρίσκεις συ καμμίαν διαφοράν;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως δεν έχουν διαφοράν.
+
+Σωκράτης.
+    Τι λόγος, και βέβαια είναι φανερόν ότι συ γνωρίζεις καλλίτερα, αλλ'
+    όμως, αγαπητέ μου, πρόσεξε να ιδής. Δηλαδή δεν σε ερωτά ποίον είναι
+    το ωραίον, αλλά τι πράγμα είναι το ωραίον.
+
+Ιππίας.
+    Σε εννοώ, καλέ μου, και θα αποκριθώ εις αυτόν τι πράγμα είναι το
+    ωραίον, και δεν υπάρχει φόβος να εντροπιασθώ. Δηλαδή, Σωκράτη μου,
+    σε βεβαιώ, εάν πρόκειται να ειπούμεν την αλήθειαν, η ωραία παρθένος
+    είναι ωραίον πράγμα.
+
+Σωκράτης.
+    Καλά και ορθά, μα τον Κέρβερον, απήντησες, καλέ Ιππία. Δεν είναι
+    λοιπόν αληθές ότι, αν δώσω εγώ αυτήν την απάντησιν, θα απαντήσω
+    συμφώνως με το ερώτημα και ορθώς, και δεν υπάρχει φόβος να
+    εντροπιασθώ;
+
+Ιππίας.
+    Και βέβαια πώς είναι δυνατόν, καλέ Σωκράτη, να εντροπιασθής, αφού
+    αυτό όλοι το κρίνουν ορθόν και όλοι όσοι ακούουν θα υποστηρίξουν ότι
+    ομιλείς ορθά;
+
+Σωκράτης.
+    Ας είναι. Πολύ καλά. Εμπρός λοιπόν, φίλε Ιππία, ας καταλάβω μόνος
+    μου αυτό που λέγεις. Αυτός μεν θα με ερωτήση κάπως το εξής· «Έλα, σε
+    παρακαλώ, Σωκράτη μου, απάντησέ μου. Δι' όλα αυτά τα οποία
+    χαρακτηρίζεις ως ωραία, τι εάν δεχθώμεν ότι είναι το ωραίον, θα
+    ημπορούν να είναι ωραία;» Εγώ λοιπόν βεβαίως θα ειπώ ότι, εάν η
+    παρθένος η ωραία είναι ωραίον πράγμα, αυτό είναι η αιτία διά να
+    είναι αυτά ωραία.
+
+Ιππίας.
+    Νομίζεις λοιπόν ότι θα τολμήση πλέον αυτός να σε εξελέγξη ότι δεν
+    είναι ωραίον αυτό το οποίον λέγεις, ή ότι, εάν τολμήση, δεν θα
+    περιγελασθή ολότελα;
+
+Σωκράτης.
+    Ότι μεν θα τολμήση, αξιοθαύμαστε μου φίλε, το γνωρίζω καλά. Αν όμως,
+    αφού τολμήση, θα γίνη γελοίος, αυτό θα φανή μόνον του. Τι όμως θα
+    ειπή, επιθυμώ να σου το ειπώ.
+
+Ιππίας.
+    Λέγε λοιπόν.
+
+Σωκράτης.
+    Τι νόστιμος που είσαι, Σωκράτη μου, θα ειπή. Και μήπως το θηλυκόν
+    άλογον δεν είναι ωραίον, που και ο θεός μέσα εις τον χρησμόν το
+    επήνεσε; Τι θα απαντήσωμεν, καλέ Ιππία; Άλλο τίποτε ή θα ειπούμεν
+    ότι και το θηλυκόν άλογον είναι ωραίον, όταν βεβαίως είναι ωραίον;
+    Διότι βεβαίως πώς είναι δυνατόν να τολμήσωμεν να μη ομολογήσωμεν ότι
+    το ωραίον είναι ωραίον;
+
+Ιππίας.
+    Πολύ ορθά ομιλείς, Σωκράτη μου. Άλλως τε, σε βεβαιώ, και ο θεός ορθά
+    το είπε αυτό. Διότι εις τα μέρη μας παράγονται ωραιότατες φοράδες.
+
+Σωκράτης.
+    Πολύ καλά, θα ειπή λοιπόν. Αλλά τόρα η ωραία λύρα δεν είναι ωραία;
+    Να το παραδεχθώμεν, καλέ Ιππία;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν κατόπιν θα απαντήση εκείνος (σχεδόν το γνωρίζω διότι
+    συμπεραίνω από τον χαρακτήρα του): «Λαμπρέ μου άνθρωπε, και τι είναι
+    μία ωραία χύτρα; Τάχα δεν είναι ωραίον πράγμα;»
+
+Ιππίας.
+    Καλέ Σωκράτη, και ποίος είναι αυτός ο άνθρωπος; Πόσον φαίνεται να
+    είναι κάποιος αμόρφωτος, αφού τολμά να αναφέρη τόσον πρόστυχα
+    ονόματα μέσα εις τόσον υψηλόν ζήτημα!
+
+Σωκράτης.
+    Ναι καθώς τον είπες είναι κάπως, φίλε Ιππία, όχι κομψός αλλά
+    πρόστυχος, ο οποίος δεν προσέχει εις τίποτε άλλο παρά εις την
+    αλήθειαν. Και όμως πρέπει να απαντήσωμεν εις τον άνθρωπον, και εγώ
+    πρώτος δίδω την γνώμην μου. Δηλαδή, εάν υποθέσωμεν ότι η χύτρα
+    είναι κατεργασμένη από καλόν κεραμοπλάστην λεία και στρογγυλή και
+    καλοψημένη, καθώς είναι μερικαί από τας καλάς χύτρας με δύο αυτιά,
+    που χωρούν έξ λίτρας, και είναι ωραιόταται, εάν υποθέσωμεν ότι ερωτά
+    διά μίαν τοιαύτην χύτραν, πρέπει να ομολογήσωμεν ότι είναι καλή.
+    Διότι πώς ημπορούμεν να ειπούμεν ότι δεν είναι ωραία, αφού είναι
+    ωραίον πράγμα;
+
+Ιππίας.
+    Διόλου δεν ημπορούμεν, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, θα ειπή αυτός, και η ωραία χύτρα είναι ωραίον, πράγμα;
+    Απάντησε.
+
+Ιππίας.
+    Ναι δεν σου λέγω, έτσι είναι, νομίζω, Σωκράτη μου. Είναι μεν καλόν
+    και αυτό το σκεύος, όταν είναι καλοφτιασμένον, αλλά το όλον του αυτό
+    δεν έχει την αξίαν διά να το κρίνωμεν ότι είναι ωραίον πράγμα
+    σχετικώς με το άλογον και την παρθένον και όλα τα άλλα ωραία
+    πράγματα.
+
+Σωκράτης.
+    Πολύ καλά. Εννοώ, φίλε Ιππία, ότι δηλαδή πρέπει εις αυτόν που ερωτά
+    αυτά να αντιτείνωμεν τα εξής· Άνθρωπε, δεν γνωρίζεις ότι είναι ορθόν
+    αυτό που είπε ο Ηράκλειτος, ότι δηλαδή ο ωραιότερος από τους
+    πιθήκους είναι άσχημος, εάν συγκριθή με το ανθρώπινον γένος, και από
+    τας χύτρας η ωραιοτέρα είναι άσχημη συγκρινομένη με το γένος των
+    παρθένων, καθώς λέγει ο Ιππίας ο σοφός. Δεν είναι έτσι, καλέ Ιππία;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα, Σωκράτη μου, πολύ ορθά απάντησες.
+
+Σωκράτης.
+    Πρόσεχε λοιπόν. Δηλαδή κατόπιν από αυτό γνωρίζω κάλλιστα ότι θα
+    ερωτήση· Και τι λοιπόν, καλέ Σωκράτη; Άραγε το γένος των παρθένων,
+    εάν συγκριθή προς το γένος των θεών, δεν θα πάθη το ίδιον που έπαθε
+    το είδος των χυτρών συγκρινόμενον προς το γένος των παρθένων; Δεν θα
+    φανή τότε η ωραιοτέρα παρθένος άσχημη; Ή μήπως και ο Ηράκλειτος, τον
+    οποίον συ επικαλείσαι, δεν λέγει αυτό το ίδιον, ότι δηλαδή ο
+    σοφότερος από τους ανθρώπους συγκρινόμενος με τον θεόν θα φανή
+    πίθηκος και εις την σοφίαν και εις την ωραιότητα και εις όλα τα
+    άλλα; θα ομολογήσωμεν, φίλε Ιππία, ότι η ωραία παρθένος συγκρινομένη
+    προς το γένος των θεών θα φανή άσχημη;
+
+Ιππίας.
+    Και βεβαίως, ποίος ημπορεί να αντιλέξη εις αυτό, καλέ Σωκράτη;
+
+Σωκράτης.
+    Εάν λοιπόν παραδεχθώμεν αυτά, θα γελάση και θα μας ερωτήση· Κύριε
+    Σωκράτη, ενθυμείσαι λοιπόν, τι είχες ερωτηθή; Μάλιστα, θα του ειπώ,
+    δηλαδή ερωτήθην τι πράγμα είναι το καθαυτό ωραίον. Έπειτα, θα ειπή
+    αυτός, ενώ ερωτήθης, καθώς το ομολογείς ο ίδιος, τι πράγμα είναι το
+    ωραίον, αποκρίνεσαι εκείνο το οποίον είναι κατά τύχην όχι
+    περισσότερον ωραίον παρά άσχημον; έτσι φαίνεται, θα του ειπώ. Ή συ
+    τι με συμβουλεύεις, φίλε μου, να απαντήσω;
+
+Ιππίας.
+    Αυτό βεβαίως. Και λοιπόν εν σχέσει βεβαίως προς τους θεούς, αν ειπή
+    ότι δεν είναι ωραίον το ανθρώπινον γένος, θα ειπή την αλήθειαν.
+
+Σωκράτης.
+    Και αν σε είχα ερωτήσει απ' αρχής, θα μου ειπή, τι πράγμα είναι το
+    ωραίον και το άσχημον, και συ μου έδιδες αυτήν την απάντησιν που
+    είπες, άραγε δεν θα ήτο ορθή η απάντησίς σου; Και ακόμη έχεις την
+    ιδέαν ότι το καθαυτό καλόν, με το οποίον όλα τα άλλα στολίζονται και
+    φαίνονται ωραία, όταν προστεθή εις κανέν πράγμα η ιδανική μορφή του,
+    αυτό είναι παρθένος ή άλογον ή λύρα;
+
+Ιππίας.
+    Αλλά τότε, Σωκράτη μου, εάν αυτό βεβαίως ζητής, είναι το ευκολώτερον
+    πράγμα να απαντήσωμεν εις αυτόν, τι πράγμα είναι το ωραίον, με την
+    προσθήκην του οποίου και όλα τα άλλα στολίζονται και φαίνονται
+    ωραία. Αυτός λοιπόν είναι μωρότατος άνθρωπος και δεν έχει είδησιν
+    περί ωραίων αποκτημάτων. Δηλαδή, εάν του απαντήσης ότι αυτό το
+    ωραίον το οποίον ερωτάς δεν είναι τίποτε άλλο παρά χρυσός, αυτός θα
+    απορήση και δεν θα τολμήση να σε εξελέγξη. Διότι γνωρίζομεν βέβαια
+    όλοι μας, ότι όπου τούτο προστεθή, και αν αυτό προηγουμένως εφαίνετο
+    άσχημον, θα φανή πλέον ωραίον, αφού βέβαια εστολίσθη με χρυσόν.
+
+Σωκράτης.
+    Δεν έχεις πείραν αυτού του ανθρώπου, φίλε Ιππία, πόσον είναι
+    αμετάπειστος και δεν παραδέχεται τίποτε ευκόλως.
+
+Ιππίας.
+    Και τι με τούτο, καλέ Σωκράτη; Βεβαίως αυτός το ορθώς λεγόμενον θα
+    αναγκασθή να το παραδεχθή, ή αν δεν το παραδεχθή θα γίνη
+    καταγέλαστος.
+
+Σωκράτης.
+    Και όμως αυτήν τουλάχιστον την απάντησιν, καλέ μου φίλε, όχι μόνον
+    δεν θα την παραδεχθή, αλλά και θα με περιγελάση μεγάλως, και θα
+    ειπή· Αι συ που μεγαλοπιάνεσαι, τον Φειδίαν τον θεωρείς κακόν
+    τεχνίτην; Και εγώ θα του απαντήσω· Νομίζω, ότι δεν τον θεωρώ διόλου
+    κακόν.
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα πολύ ορθά θα ειπής, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Και βέβαια ορθά. Και λοιπόν, αφού εγώ παραδεχθώ ότι είναι καλός
+    τεχνίτης ο Φειδίας, εκείνος κατόπιν θα μου ειπή· Και νομίζεις ότι
+    αυτό το ωραίον, το οποίον λέγεις συ, δεν το εγνώριζε ο Φειδίας; Και
+    εγώ θα του ειπώ· Διατί κυρίως με ερωτάς αυτό; Διότι, θα μου ειπή,
+    τους οφθαλμούς της Αθηνάς δεν τους κατεσκεύασε χρυσούς, ούτε το άλλο
+    πρόσωπόν της ούτε τους πόδας της ούτε τας χείρας της, αφού, εάν ήτο
+    ολόχρυσον, θα εφαίνετο ωραιότατον, αλλά από ελεφαντόδοντον. Προφανώς
+    λοιπόν το έκαμε το σφάλμα αυτό από αμάθειαν, διότι βεβαίως δεν
+    εγνώριζε ότι ο χρυσός είναι εκείνος που τα κάμνει όλα ωραία,
+    οπουδήποτε και αν προστεθή. Όταν λοιπόν θα λέγη αυτά, τι πρέπει να
+    απαντήσωμεν, φίλε Ιππία;
+
+Ιππίας.
+    Δεν είναι δύσκολος η απάντησις. Δηλαδή θα ειπούμεν ότι το έκαμε
+    καλά. Διότι και το ελεφάντινον, νομίζω, είναι ωραίον.
+
+Σωκράτης.
+    Διά ποιον λόγον λοιπόν, θα ειπή, δεν έκαμε ελεφάντινα, και τα
+    κεντρικά μέρη (κόρας) των οφθαλμών, αλλά από πέτραν, αφού ευρήκε
+    όσον το δυνατόν ομοιοτάτην πέτραν με το ελεφαντόδοντον; Ή μήπως και
+    η ωραία πέτρα είναι ωραίον πράγμα; θα το παραδεχθώμεν αυτό, καλέ
+    Ιππία;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα θα το παραδεχθώμεν, όταν βεβαίως η πέτρα είναι καθώς πρέπει.
+
+Σωκράτης.
+    Όταν όμως δεν είναι καθώς πρέπει, είναι άσχημον; Να το παραδεχθώ
+    αυτό ή όχι;
+
+Ιππίας.
+    Παραδέξου το, όταν βέβαια δεν είναι καθώς πρέπει.
+
+Σωκράτης.
+    Και τόρα λοιπόν; Το ελεφαντόδοντον και ο χρυσός, θα μου ειπή, αί συ
+    που είσαι σοφός, δεν παραδέχεσαι ότι, όταν μεν πρέπη εις έν πράγμα,
+    το κάμνει να φαίνεται ωραίον, όταν όμως δεν πρέπη, το κάμνει
+    άσχημον; θα το αρνηθώμεν αυτό ή θα συμφωνήσωμεν με αυτόν ότι ομιλεί
+    ορθώς;
+
+Ιππίας.
+    Όσον δι' αυτό θα συμφωνήσωμεν, πως δηλαδή ό,τι πρέπει εις έκαστον
+    πράγμα, αυτό κάμνει ωραίον το πράγμα.
+
+Σωκράτης.
+    Ποίον από τα δύο, θα ειπή, όταν κανείς την χύτραν την ωραίαν, που
+    ελέγαμεν προ ολίγου, την βράζη γεμάτην από φάβαν, τότε της πρέπει
+    χρυσή κουτάλα ή συκίνη.
+
+Ιππίας.
+    Μα τον Ηρακλή, τι παράδοξος είναι αυτός ο άνθρωπος που λέγεις, καλέ
+    Σωκράτη! Δεν θέλεις να μου ειπής ποιος είναι;
+
+Σωκράτης.
+    Προς τι; Διότι δεν θα τον γνωρίσης, αν σου ειπώ το όνομά
+    του.
+
+Ιππίας.
+    Και όμως από τόρα εγώ γνωρίζω, ότι είναι κάποιος αμαθής.
+
+Σωκράτης.
+    Είναι ένας πολύ περίεργος άνθρωπος, Ιππία μου. Τόρα όμως τι πρέπει
+    να του ειπούμεν; Ποία κουτάλα από τας δύο πρέπει εις την φάβαν και
+    την χύτραν; Ή μήπως είναι φανερόν ότι πρέπει η συκίνη; Διότι βεβαίως
+    κάμνει την πηκτήν ευωδεστέραν, και συγχρόνως, αγαπητέ μου, δεν
+    υπάρχει φόβος να σπάση την χύτραν και να μας χύση την φάβαν, και να
+    σβύση την φωτιάν, και αυτούς που πρόκειται να δειπνήσουν να τους
+    αφήση χωρίς καλόν φαγητόν. Και όμως εκείνη η χρυσή είναι φόβος όλα
+    αυτά να τα κάμη, ώστε εγώ νομίζω ότι ημείς πρέπει να ειπούμεν ότι
+    περισσότερον πρέπει η συκίνη παρά η χρυσή, εκτός αν συ λέγης άλλο
+    τίποτε.
+
+Ιππίας.
+    Ναι μεν, Σωκράτη μου, αυτή πρέπει περισσότερον. Εγώ όμως δεν θα
+    εξακολουθούσα να συζητώ με αυτόν τον άνθρωπον, αφού ερωτά τοιαύτα
+    ζητήματα.
+
+Σωκράτης.
+    Έχεις μεγάλο δίκαιον, φίλε μου. Διότι εις σε μεν δεν αρμόζει ίσως να
+    φορτωθής τοιαύτα ονόματα, αφού είσαι τόσον ωραία ενδυμένος, και
+    φορείς τόσον ωραία υποδήματα, και έχεις φήμην διά την σοφίαν σου εις
+    όλον τον ελληνισμόν. Εις εμέ όμως δεν υπάρχει καμμία δυσκολία να
+    συμφύρωμαι με αυτόν τον άνθρωπον. Εμέ λοιπόν διαφώτιζε πρώτα και διά
+    χάριν ιδικήν μου απάντησε. Διότι, θα ειπή αυτός ο άνθρωπος, εάν
+    βεβαίως πρέπη περισσότερον η συκίνη από την χρυσήν, δεν θα ειπή αυτό
+    ότι είναι συγχρόνως και ωραιοτέρα, αφού Σωκράτη μου, ωμολόγησες ότι
+    το πρέπον είναι ωραιότερον από το μη πρέπον; Άλλο τίποτε θα
+    απαντήσωμεν, φίλε Ιππία, παρά θα ομολογήσωμεν ότι η συκένια είναι
+    ωραιοτέρα από την χρυσήν;
+
+Ιππίας.
+    Θέλεις, Σωκράτη μου, να σου ειπώ καθαρά τι πράγμα είναι το ωραίον,
+    διά να απαλλαχθής από τας πολυλογίας;
+
+Σωκράτης.
+    Βεβαιότατα. Όχι όμως πριν να μου ειπής, ποία από τας δύο κουτάλας
+    που έλεγα προ ολίγου πρέπει να απαντήσω και ότι είναι ωραιοτέρα.
+
+Ιππίας.
+    Μα, αν θέλης, απάντησέ του, ότι πρέπει η κατασκευασμένη από συκήν.
+
+Σωκράτης.
+    Λέγε λοιπόν τόρα πλέον αυτό που επρόκειτο να ειπής προ ολίγου. Διότι
+    συμφώνως μεν με αυτήν εδώ την απάντησιν, αν ειπώ ότι το ωραίον είναι
+    χρυσός, καθώς παρατηρώ, δεν θα φανή διόλου ωραιότερον πράγμα ο
+    χρυσός από το συκένιο ξύλον. Αυτήν όμως την φοράν πάλιν πώς ορίζεις
+    το ωραίον;
+
+Ιππίας.
+    Εγώ θα σου το ειπώ. Δηλαδή μου φαίνεται ότι ζητείς να λάβης μίαν
+    τοιαύτην απάντησιν διά το ωραίον, ώστε αυτό να μη φανή ποτέ άσχημον
+    εις κανένα.
+
+Σωκράτης.
+    Παρά πολύ μάλιστα αυτό ζητώ, φίλε Ιππία· και καλά με προλαμβάνεις.
+
+Ιππίας.
+    Άκουε λοιπόν. Και σε βεβαιώ εις αυτό πλέον, αν ημπορέση κανείς να
+    αντιλέξη, τότε έχεις δικαίωμα να λέγης ότι εγώ είμαι ολότελα αμαθής.
+
+Σωκράτης.
+    Λέγε το γληγορώτερον δι' όνομα των θεών.
+
+Ιππίας.
+    Λέγω λοιπόν ότι πάντοτε και παντού και εις πάντα άνθρωπον το
+    ωραιότερον είναι να πλουτή, να υγιαίνη, να τιμάται από τους Έλληνας,
+    να φθάση εις γήρας, να κηδεύση καλώς τους γονείς του, αφού
+    αποθάνουν, και να ταφή καλώς και μεγαλοπρεπώς από τους ιδικούς του
+    εγγονούς.
+
+Σωκράτης.
+    Ογού ογού, καλέ Ιππία, πόσον αξιοθαύμαστα και σπουδαία και αντάξια
+    του εαυτού σου λόγια είπες. Και μα την Ήραν σε θαυμάζω, διότι μου
+    φαίνεται ότι, όσον είναι δυνατόν, με βοηθείς με εύνοιαν. Αλλά τι να
+    σου ειπώ, δεν επιτυγχάνομεν εκεί που πρέπει αυτόν τον άνθρωπον, αλλά
+    τόρα προ πάντων θα μας περιγελάση περισσότερον, να είσαι βέβαιος.
+
+Ιππίας.
+    Ναι αλλά πονηρόν γέλασμα θα κάμη, Σωκράτη μου. Διότι, όταν εις αυτά
+    μεν δεν έχη τίποτε να απαντήση, και μόνον γελά, τότε τον εαυτόν του
+    θα περιγελάση και από όλους τους παρευρισκομένους μόνος του θα γίνη
+    καταγέλαστος.
+
+Σωκράτης.
+    Ίσως είναι καθώς το λέγεις. Ίσως όμως, όσον τουλάχιστον δι' αυτήν
+    την απάντησιν, καθώς εγώ προμαντεύω, είναι φόβος όχι μόνον να με
+    περιγελάση.
+
+Ιππίας.
+    Αλλά τι άλλο ακόμη;
+
+Σωκράτης.
+    Αν τύχη να κρατή ραβδί, και δεν προφθάσω να ξεφύγω, ασφαλώς θα
+    προσπαθήση να μου την καταφέρη.
+
+Ιππίας.
+    Τι λόγια είναι αυτά; Μήπως είναι εξουσιαστής σου αυτός ο άνθρωπος,
+    και αν κάμη τέτοιο πράγμα δεν θα την πάθη και δεν θα καταδικασθή; Ή
+    μήπως δεν έχει δικαιοσύνην η πατρίς σας, αλλά αφήνει τους πολίτας να
+    κτυπούν ο είς τον άλλον;
+
+Σωκράτης.
+    Διόλου μάλιστα δεν αφήνει.
+
+Ιππίας.
+    Τότε λοιπόν θα καταδικασθή, αφού σε κτυπά αδίκως.
+
+Σωκράτης.
+    Δεν μου φαίνεται αδίκως, Ιππία μου, όχι, εάν βεβαίως του δώσω
+    τοιαύτην απάντησιν, αλλά δικαίως, κατά την γνώμην μου.
+
+Ιππίας.
+    Τότε λοιπόν και εγώ αυτό φρονώ, καλέ Σωκράτη, αφού ο ίδιος έχεις
+    αυτήν την γνώμην.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν θέλεις να σου ειπώ πώς φρονώ ότι είναι δίκαιον να με
+    δείρη, εάν δώσω τοιαύτην απάντησιν; Ή μήπως και συ θα με δείρης
+    αδικάστως; Ή θα παραδεχθής να εξηγηθώ;
+
+Ιππίας.
+    Θα ήτο φρικώδες, καλέ Σωκράτη, να μη δεχθώ. Αλλά πώς το εννοείς;
+
+Σωκράτης.
+    Εγώ θα σου το ειπώ, μιμούμενος εκείνον με τον ίδιον τρόπον, καθώς
+    προ ολίγου, διά να μη λέγω λέξεις προς σε, οποίας εκείνος θα ειπή
+    προς εμέ, βαρείας και αλλόκοτους. Δηλαδή θα ειπή, σε βεβαιώ· Ειπέ
+    μου, Σωκράτη μου, νομίζεις ότι είναι άδικον να δαρθής εσύ, ο οποίος,
+    αφού μας έψαλλες τόσην ώραν τον αναβαλλόμενον, τόσον πολύ
+    παρεφώνησες από το ζήτημά μας; Πώς δηλαδή; θα του ειπώ εγώ. Πώς; θα
+    μου ειπή. Δεν είσαι εις θέσιν να ενθυμηθής, ότι σε ερωτούσα τι
+    πράγμα είναι το καθαυτό ωραίον, το οποίον εις οποιονδήποτε πράγμα
+    και αν προστεθή, το κάμνει να φαίνεται ωραίον, και πέτραν και ξύλον
+    και άνθρωπον και θεόν και πάσαν πράξιν και παν μάθημα; Δηλαδή,
+    άνθρωπέ μου, εγώ σε ερωτώ τι είναι το ίδιον το κάλλος και σου το
+    φωνάζω όχι ολιγώτερον δυνατά παρά εάν εκάθησο πλησίον μου ως πέτρα,
+    ωσάν αυτήν την μυλόπετραν, χωρίς να έχης αυτιά και εγκέφαλον. Λοιπόν
+    δεν θα θυμώσης μαζί μου, φίλε Ιππία, εάν εγώ φοβηθώ και απαντήσω εις
+    αυτά το εξής; Ναι αλλά αυτόν τον ορισμόν έδοσε διά το ωραίον ο
+    Ιππίας. Μολονότι εγώ τον ερωτούσα απαράλλακτα, καθώς εσύ ερωτάς εμέ,
+    δι' αυτό που φαίνεται ωραίον εις όλους και πάντοτε. Πώς λοιπόν
+    φρονείς; Δεν θα θυμώσης, εάν ειπώ αυτά;
+
+Ιππίας.
+    Και λοιπόν κάλλιστα γνωρίζω, Σωκράτη μου, ότι δι' όλους αυτό είναι
+    ωραίον, το οποίον είπα εγώ, και αυτό θα νομίζεται.
+
+Σωκράτης.
+    Α λοιπόν θα είναι και εις το μέλλον αυτό; θα ειπή. Διότι βεβαίως το
+    ωραίον είναι πάντοτε ωραίον.
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν ήτο και προηγουμένως; θα ειπή.
+
+Ιππίας.
+    Ήτο βέβαια.
+
+Σωκράτης.
+    Αι, θα μας ειπή, μήπως άραγε είπε ο ξένος από την Ηλείαν ότι και διά
+    τον Αχιλλέα ακόμη είναι ωραίον να ταφή τελευταίος από τους προγόνους
+    του, και εις τον πάππον αυτού Αιακόν, και εις τους άλλους όσοι
+    εγεννήθησαν από θεούς, και εις τους ιδίους τους θεούς;
+
+Ιππίας.
+    Τι είναι τούτο; Σε καλό μας! Πόσον ασεβώς καταντούν, Σωκράτη μου, αι
+    ερωτήσεις αυτού του ανθρώπου!
+
+Σωκράτης.
+    Και πώς; Όταν άλλος ερωτάται, δεν είναι πολύ ασεβές να απαντήσωμεν
+    ότι είναι καθώς τα λέγει.
+
+Ιππίας.
+    Ίσως.
+
+Σωκράτης.
+    Ίσως λοιπόν συ είσαι αυτός, θα ειπή, που λέγεις ότι εις τον καθένα
+    και πάντοτε είναι ωραίον από μεν τους εγγόνους του να ενταφιασθή,
+    τους δε γονείς του να τους ενταφιάση. Ή μήπως ένας από όλους δεν ήτο
+    και ο Ηρακλής και όλοι αυτοί που αναφέραμεν προ ολίγου;
+
+Ιππίας.
+    Εγώ όμως δεν ενοούσα τους θεούς.
+
+Σωκράτης.
+    Ούτε τους ήρωας, καθώς φαίνεται.
+
+Ιππίας.
+    Όχι όσοι βέβαια είναι τέκνα θεών.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά όσοι δεν είναι;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν συμφώνως με τον λόγον σου πάλιν, καθώς φαίνεται, από όλους
+    τους άλλους ήρωας εις μεν τον Τάνταλον και τον Δάρδανον και τον
+    Ζήθον είναι φρικαλέον και ανόσιον και άσχημον, εις τον Πέλοπα όμως
+    και εις τους άλλους όσοι εγεννήθησαν κατά τον ίδιον τρόπον είναι
+    καλόν.
+
+Ιππίας.
+    Αυτή είναι η γνώμη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Εις εσέ λοιπόν φαίνεται, θα ειπή, αυτό το οποίον προ ολίγου δεν
+    παρεδέχθης, δηλαδή ότι το να ενταφιάση τους προγόνους του και να
+    ενταφιασθή από τους εγγονούς του εις μερικάς περιστάσεις και εις
+    μερικούς είναι άσχημον. Ακόμη δε, καθώς φαίνεται, είναι αδύνατον να
+    συμβή τούτο και να είναι εις όλους ωραίον. Ώστε αυτό τουλάχιστον
+    έπαθε τα ίδια καθώς εκείνα τα προηγούμενα, δηλαδή η παρθένος και η
+    χύτρα, και με περισσότερον γελοίον τρόπον είναι εις άλλους μεν
+    ωραίον, εις άλλους όμως όχι ωραίον. Και έως αυτήν την στιγμήν και
+    σήμερον ακόμη, θα ειπή, Σωκράτη μου, δεν είσαι ικανός να απαντήσης
+    εις την ερώτησιν τι πράγμα είναι το ωραίον. Αυτάς και άλλας
+    παρομοίας προσβολάς θα μου κάμη δικαίως, εάν του απαντήσω κατ' αυτόν
+    τον τρόπον. Και λοιπόν τας περισσοτέρας φοράς, Ιππία μου, σχεδόν
+    κατ' αυτόν τον τρόπον συζητεί μαζί μου. Κάποτε όμως, ως να με
+    λυπάται διά την απειρίαν και αμάθειάν μου, ο ίδιος μου προβάλλει
+    ερώτησιν, αν νομίζω ότι το ωραίον είναι ωσάν κανέν από τα πρόχειρα
+    παραδείγματά του, ή και δι' ό,τι άλλο τύχη να ζητή πληροφορίας και
+    περί του οποίου να γίνεται λόγος.
+
+Ιππίας.
+    Πώς το εννοείς αυτό, καλέ Σωκράτη;
+
+Σωκράτης.
+    Εγώ θα σου το ειπώ. Θρησκόληπτε Σωκράτη μου, θα ειπή, παύσε να
+    απαντάς τοιαύτας απαντήσεις και ούτω πως. Διότι είναι παρά πολύ
+    ανόητοι και αβάσιμοι. Αλλά το εξής σκέψου, αν σου φαίνεται ότι είναι
+    ωραίον, δηλαδή αυτό που εξετάσαμεν εις την απάντησίν μας, την ώραν
+    που ελέγαμεν ότι ο χρυσός, εις όσα μεν πρέπει, είναι ωραίος, εις όσα
+    όμως δεν πρέπει, δεν είναι, και εις όλα τα άλλα, όσα έχουν αυτό το
+    προσόν. Λοιπόν αυτό το ίδιον το πρέπον και την φύσιν του ιδίου του
+    πρέποντος σκέψου, αν αυτή είναι το ωραίον. Εγώ λοιπόν συνηθίζω να
+    παραδέχωμαι τα τοιαύτα. Διότι δεν έχω τι να ειπώ. Συ όμως τόρα έχεις
+    την γνώμην ότι το πρέπον είναι ωραίον.
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Ας σκεφθώμεν, μήπως τυχόν είμεθα τελείως απατημένοι.
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως πρέπει να σκεφθώμεν.
+
+Σωκράτης.
+    Πρόσεξε λοιπόν. Μήπως θεωρούμεν πρέπον το εξής, δηλαδή ή εκείνο το
+    οποίον όταν προστεθή εις κανέν πράγμα κάμνει να &φαίνεται& ωραίον,
+    αυτό εις το οποίον θα προστεθή, ή αυτό που το κάμνει να &είναι&
+    ωραίον, ή ούτε το έν ούτε το άλλο;
+
+Ιππίας.
+    Αυτή είναι η γνώμη μου τουλάχιστον.
+
+Σωκράτης.
+    Ποίον από αυτά τα δύο άραγε; εκείνο που τα κάμνει να φαίνωνται
+    ωραία; Καθώς βέβαια, όταν λάβη κανείς ενδύματα ή υποδήματα
+    ταιριασμένα επάνω του, και αν είναι κανείς γελοίος, αυτός όμως
+    φαίνεται ωραιότερος. Λοιπόν, εάν το πρέπον κάμνη τα πράγματα να
+    φαίνωνται ωραιότερα από ό,τι είναι, τότε αυτό το πρέπον θα είναι
+    κάποια απάτη ως προς το ωραίον, και δεν θα είναι αυτό, που ζητούμεν
+    να εύρωμεν ημείς, Ιππία μου. Διότι ημείς μεν βεβαίως εζητούσαμεν να
+    εύρωμεν εκείνο, δυνάμει του οποίου όλα τα ωραία πράγματα είναι
+    πραγματικώς ωραία· καθώς είναι το άλλο, εκείνο με το οποίον όλα τα
+    μεγάλα είναι μεγάλα, δηλαδή η υπεροχή. Διότι με αυτήν είναι όλα τα
+    μεγάλα μεγάλα, και αν δεν φαίνωνται, υπερέχουν όμως, είναι ανάγκη
+    εις αυτά να είναι μεγάλα. Ομοίως λοιπόν και διά το ωραίον δεν πρέπει
+    να ερωτήσωμεν ποίον είναι αυτό, δυνάμει του οποίου όλα τα ωραία
+    είναι ωραία, είτε φαίνονται είτε όχι; Διότι όσον βεβαίως διά το
+    πρέπον δεν είναι αυτό που ζητούμεν. Διότι αυτό τα κάμνει να
+    φαίνωνται ωραιότερα, από ό,τι είναι, καθώς λέγεις, δεν τα αφήνει
+    όμως να φαίνωνται καθώς είναι. Εκείνο όμως που τα κάμνει να είναι
+    πραγματικώς ωραία, καθώς έλεγα προ ολίγου, είτε φαίνονται είτε όχι,
+    πρέπει τόρα να προσπαθήσωμεν να το ειπούμεν τι είναι. Διότι αυτό
+    ζητούμεν να εύρωμεν, αφού ζητούμεν το ωραίον.
+
+Ιππίας.
+    Ναι, αλλά το πρέπον, Σωκράτη μου, όταν παρευρίσκεται, τα κάμνει και
+    να είναι και να φαίνωνται ωραία.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' είναι άραγε αδύνατον, εάν είναι τω όντι ωραία, να μη φαίνωνται
+    ωραία, αφού βέβαια παρευρίσκεται αυτό που τα κάμνει να φαίνωνται;
+
+Ιππίας.
+    Είναι αδύνατον.
+
+Σωκράτης.
+    Θέλεις να το παραδεχθώμεν λοιπόν, φίλε Ιππία, ότι δηλαδή όλα όσα
+    είναι πραγματικώς ωραία, είτε νόμιμα είτε ασχολίαι, αυτά συγχρόνως
+    είναι και παραδεκτά ως ωραία και φαίνονται ωραία πάντοτε εις όλους,
+    ή όλως διόλου αντιθέτως αγνοούνται και δι' αυτά προ πάντων όλοι
+    φιλονικούν και μάχονται και ιδιωτικώς τα άτομα και δημοσία αι
+    πόλεις;
+
+Ιππίας.
+    Αυτά να παραδεχθώμεν μάλλον, φίλε Σωκράτη, ότι αγνοούνται.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά δεν θα συνέβαινε τούτο, εάν βεβαίως είχον ως προσόν αυτών το
+    πρέπον, θα το είχαν δε αυτό ως προσόν, εάν το πρέπον αυτό ήτο ωραίον
+    και δεν τα έκαμνε μόνον να είναι ωραία, αλλά και να φαίνονται.
+    Επομένως το πρέπον, εάν μεν είναι εκείνο που τα κάμνει να είναι
+    ωραία, τότε αυτό ημπορεί να είναι το ωραίον, που ζητούμεν να εύρωμεν
+    ημείς, αυτό όμως δεν είναι εκείνο που τα κάμνει να φαίνωνται ωραία.
+    Εάν δε πάλιν το πρέπον είναι εκείνο που τα κάμνει να φαίνωνται
+    ωραία, τότε αυτό δεν θα είναι εκείνο το καλόν, το οποίον ζητούμεν να
+    εύρωμεν ημείς. Διότι εκείνο βεβαίως τα κάμνει να είναι ωραία, να τα
+    κάμνη όμως και να φαίνωνται ωραία και όχι μόνον να είναι δεν θα
+    ημπορούσε ποτέ αυτό το ίδιον πράγμα, αλλ' ούτε και κανέν άλλο
+    οποιονδήποτε. Λοιπόν ας εκλέξωμεν, ποίον από τα δύο φαίνεται το
+    πρέπον, άραγε εκείνο που τα κάμνει να φαίνωνται ωραία, ή εκείνο που
+    τα κάμνει να είναι.
+
+Ιππίας.
+    Νομίζω, Σωκράτη μου, εκείνο που τα κάμνει να φαίνωνται.
+
+Σωκράτης.
+    Ω δυστυχία μου! Τότε λοιπόν μας έφυγε και πάει, Ιππία μου, το να
+    μάθωμεν τι πράγμα είναι το ωραίον, αφού βεβαίως το πρέπον απεδείχθη
+    ότι είναι κάτι άλλο παρά ωραίον.
+
+Ιππίας.
+    Ναι μα τον Δία, Σωκράτη μου, και μάλιστα πολύ παραλόγως.
+
+Σωκράτης.
+    Και όμως, καλέ σύντροφε, ας μη το αφήσωμεν αυτό κατόπιν, διότι ακόμη
+    έχω μίαν ελπίδα, ότι θα φανερωθή, τι πράγμα είναι το ωραίον.
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα, Σωκράτη μου. Και μάλιστα δεν είναι δύσκολον να το
+    εύρωμεν. Όσον λοιπόν δι' εμέ, γνωρίζω ότι, εάν υπάγω ολίγην ώραν εις
+    μοναξιάν και σκεφθώ μόνος μου, τότε θα ημπορούσα να σου το ειπώ με
+    την μεγαλιτέραν ακρίβειαν που ημπορεί να γίνη.
+
+Σωκράτης.
+    Αι μη λέγεις μεγάλον λόγον, Ιππία μου! Βλέπεις δα πόσας δυσκολίας
+    έως τόρα μας επροξένησε. Μην τύχη και θυμώση και μας ξεφύγη ακόμη
+    περισσότερον. Και όμως δεν λέγω τίποτε. Διότι συ βεβαίως, νομίζω,
+    ευκόλως θα το εύρης, εάν μείνης μόνος σου. Αλλά δι' όνομα των θεών
+    εμπρός εις εμέ ευρέ το, και αν αγαπάς καθώς τόρα ερεύνα αυτό μαζί
+    μου. Και αν μεν το εύρωμεν θα είναι πολύ καλά. Ειδεμή, τότε, νομίζω,
+    θα υποταχθώ εις την μοίραν μου, και συ θα απομακρυνθής και θα το
+    εύρης ευκόλως. Και εάν το εύρωμεν τόρα, μη σε μέλει, δεν θα σου φανώ
+    οχληρός να σε ερωτώ, τι ήτο εκείνο, το οποίον ευρήκες μόνος σου.
+    Τόρα όμως πάλιν κύτταξε αν σου φαίνεται ότι το εξής πράγμα είναι το
+    ωραίον. Ορίζω λοιπόν ότι αυτό είναι — κύτταξε όμως ολόγυρά μου
+    προσεκτικά, μήπως παραληρήσω — λοιπόν ας ειπούμεν ότι ωραίον είναι
+    εκείνο που είναι χρήσιμον. Το είπα δε αυτό συμπεραίνων από τα εξής.
+    Λέγομεν ότι είναι ωραίοι οφθαλμοί όχι όσοι φαίνονται ότι είναι
+    τοιούτοι ώστε να μην είναι ικανοί να βλέπουν, αλλά όσοι είναι ικανοί
+    και χρήσιμοι εις το να βλέπουν. Δεν είναι έτσι;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν άραγε δεν λέγομεν κατ' αυτόν τον τρόπον ωραίον και ολόκληρον
+    σώμα, άλλο μεν διά το τρέξιμον, άλλο δε διά την πάλην, και πάλιν όλα
+    τα ζώα, λ. χ. ένα ίππον ωραίον και ένα πετεινόν και ένα ορτύκι, και
+    όλα τα σκεύη και τα οχήματα και τα πεζά και τα θαλασσινά, είτε πλοία
+    είτε πολεμικά, και όλα τα όργανα, είτε τα ανήκοντα εις την μουσικήν
+    είτε εις τας άλλας τέχνας, ακόμη δε, αν αγαπάς, τα επαγγέλματα και
+    τους νόμους, σχεδόν όλα αυτά δεν τα ονομάζομεν ωραία με τον ίδιον
+    τρόπον, δηλαδή προσέχοντες δι' έκαστον από αυτά πώς είναι πλασμένον
+    εκ φύσεως, ή κατασκευασμένον, ή τοποθετημένον, το μεν χρήσιμον, και
+    καθώς είναι χρήσιμον και εις ό,τι είναι χρήσιμον και όταν είναι
+    χρήσιμον, δεν το λέγομεν ότι είναι ωραίον, το δε καθ' όλους αυτούς
+    τους τρόπους άχρηστον δεν το λέγομεν άσχημον; Άραγε λοιπόν δεν έχεις
+    και συ αυτήν την γνώμην, καλέ Ιππία;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως πολύ ορθά λόγομεν αυτήν την φοράν ότι από όλα περισσότερον
+    ωραίον είναι το χρήσιμον;
+
+Ιππίας.
+    Πολύ ορθά βεβαίως, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν ό,τι είναι ικανόν να κατασκευάση κάθε πράγμα, εις το
+    σημείον που είναι ικανόν, δεν είναι συγχρόνως και χρήσιμον, το δε
+    ανίκανον άχρηστον;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν η μεν δύναμις δεν είναι ωραίον πράγμα, η δε αδυναμία
+    άσχημον;
+
+Ιππίας.
+    Πολύ μάλιστα. Και μάλιστα, Σωκράτη μου, μας το επικυρόνουν αυτό
+    εκτός άλλων και τα πολιτικά, ότι είναι καθώς το λέγεις. Δηλαδή εις
+    τα πολιτικά και μέσα εις την πατρίδα το να είναι μεν δυνατός έκαστος
+    είναι το ωραιότερον πράγμα του κόσμου, το να είναι όμως αδύνατος
+    είναι το ασχημότερον.
+
+Σωκράτης.
+    Καλά λέγεις. Τόρα λοιπόν δι' όνομα των θεών, φίλε Ιππία, δι' αυτούς
+    τους λόγους άραγε είναι και η σοφία το καλλίτερον από όλα, η δε
+    αμάθεια το ασχημότερον;
+
+Ιππίας.
+    Αλλά τι άλλο νομίζεις συ, Σωκράτη μου;
+
+Σωκράτης.
+    Στάσου ήσυχα λοιπόν, αγαπητέ μου φίλε, διότι τρομάζω, τι είναι πάλιν
+    αυτό που λέγομεν.
+
+Ιππίας.
+    Και διατί τρομάζεις, καλέ Σωκράτη, αφού αυτήν την φοράν τουλάχιστον
+    επήρε ωραιότατον δρόμον διά σε ο λόγος μας;
+
+Σωκράτης.
+    Αυτό θα το επιθυμούσα, αλλά, σε παρακαλώ, πρόσεξε μαζί μου εις το
+    εξής. Άραγε είναι δυνατόν να κατασκευάση κανείς πράγμα το οποίον
+    ούτε το γνωρίζει ούτε είναι όλως διόλου ικανός να το κάμη;
+
+Ιππίας.
+    Διόλου μάλιστα, Και πώς βεβαίως θα ήτο δυνατόν να κάμη ό,τι δεν
+    ημπορεί;
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν όσοι σφάλλουν και κάμνουν κακόν χωρίς να θέλουν δεν είναι
+    αληθές ότι, αν δεν ήσαν ικανοί να κάμουν αυτά, δεν θα τα έκαμναν
+    ποτέ;
+
+Ιππίας.
+    Αυτό είναι ολοφάνερον.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά βεβαίως με δύναμιν ημπορούν να κάμουν όσοι ημπορούν. Όχι όμως
+    με αδυναμίαν.
+
+Ιππίας.
+    Όχι βέβαια.
+
+Σωκράτης.
+    Νομίζω δε, ότι όλοι ημπορούν να κάμουν όσα κάμνουν.
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Περισσότερον όμως κακόν κάμνουν παρά καλόν όλοι οι άνθρωποι,
+    αρχίζοντες από παιδιά, και σφάλλουν χωρίς να θέλουν.
+
+Ιππίας.
+    Αυτό είναι αληθές.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν; Αυτήν την δύναμιν και αυτά τα χρήσιμα, όσα χρησιμεύουν
+    εις το να εκτελούμεν κανέν κακόν, άραγε θα ειπούμεν ότι είναι ωραία,
+    ή πολύ απέχουν από του να είναι τοιαύτα;
+
+Ιππίας.
+    Βέβαια πολύ απέχουν, μου φαίνεται, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως, φίλε Ιππία, καθώς φαίνεται, δεν είναι ωραίον το δυνατόν
+    και το χρήσιμον.
+
+Ιππίας.
+    Είναι, καλέ Σωκράτη· εάν βεβαίως ημπορή να κάμη αγαθά, και εις αυτά
+    είναι χρήσιμον.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν μας έφυγε εκείνο το πρώτον, δηλαδή το να είναι απολύτως
+    ωραίον το δυνατόν και το χρήσιμον. Αλλά τόρα άραγε, φίλε Ιππία, αυτό
+    είναι εκείνο που ήθελε να ειπή η ψυχή μας, ότι δηλαδή το χρήσιμον
+    και το δυνατόν προς εκτέλεσιν ενός αγαθού, αυτό μόνον είναι ωραίον;
+
+Ιππίας.
+    Αυτή είναι η γνώμη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' αυτό βεβαίως είναι ωφέλιμον. Ή όχι;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Κατ' αυτόν λοιπόν τον τρόπον και τα ωραία σώματα και τα ωραία νόμιμα
+    και η σοφία και όλα όσα ελέγαμεν προ ολίγου είναι ωραία καθ' όσον
+    είναι ωφέλιμα.
+
+Ιππίας.
+    Αυτό είναι φανερόν.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως το ωφέλιμον θεωρούμεν ημείς ως ωραίον, φίλε Ιππία.
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά βεβαίως το ωφέλιμον είναι εκείνο που κάμνει κάθε αγαθόν.
+
+Ιππίας.
+    Αυτό είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Αυτό όμως που κάμνει δεν είναι κανέν άλλο παρά το αίτιον. Δεν είναι
+    έτσι;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως, αίτιον του αγαθού είναι το καλόν.
+
+Ιππίας.
+    Είναι βέβαια.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά βεβαίως, Ιππία μου, το αίτιον και το πράγμα, διά το οποίον
+    χρησιμεύει ως αίτιον το αίτιον (=το αιτιατόν), δεν είναι το ίδιον
+    πράγμα. Διότι βεβαίως δεν είναι δυνατόν το αίτιον να είναι αίτιον
+    του αιτίου. Πρόσεξε δε εις το εξής. Δεν απεδείχθη το αίτιον ως
+    ποιητικόν;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν είναι αληθές ότι από το ποιητικόν δεν κατασκευάζεται άλλο
+    τίποτε παρά το κατασκευαζόμενον, όχι όμως το ποιητικόν;
+
+Ιππίας.
+    Αυτό είναι αληθές.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν είναι άλλο το εκτελούμενον και άλλο το δημιουργικόν;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως το αίτιον δεν είναι αίτιον άλλου αιτίου αλλά αίτιον του
+    παραγομένου απ' αυτό (=του αιτιατού).
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Εάν λοιπόν το ωραίον είναι αίτιον αγαθού, τότε λοιπόν παράγεται από
+    το ωραίον το αγαθόν. Και διά τούτο, καθώς φαίνεται, σπουδάζομεν και
+    την φρόνησιν και όλα τα άλλα ωραία, διότι και το έργον που παράγουν
+    αυτά είναι αξιοσπούδαστον, δηλαδή το αγαθόν, και πλησιάζομεν να
+    ανακαλύψωμεν ότι το ωραίον ως προς το αγαθόν έχει κάπως τόπον
+    πατρός.
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα. Δηλαδή ομιλείς πολύ ορθά, Σωκράτη μου,
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν δεν λέγω και τούτο ορθά, ότι δηλαδή ούτε ο πατήρ είναι
+    υιός ούτε ο υιός πατήρ;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Ούτε βεβαίως το αίτιον είναι παράγωγον ούτε το παραγόμενων είναι
+    αίτιον.
+
+Ιππίας.
+    Λέγεις την αλήθειαν.
+
+Σωκράτης.
+    Μα τον Δία, αγαπητέ μου, τότε λοιπόν ούτε το ωραίον είναι αγαθόν
+    ούτε το αγαθόν ωραίον. Ή μήπως σου φαίνεται ότι είναι δυνατόν,
+    συμφώνως με όσα είπαμεν, να είναι το ίδιον;
+
+Ιππίας.
+    Όχι μα τον Δία, δεν μου φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν αρέσκει εις ημάς και δεχόμεθα να λέγωμεν, ότι το ωραίον δεν
+    είναι αγαθόν, ούτε τ' αγαθόν ωραίον;
+
+Ιππίας.
+    Όχι μα τον Δία, δεν αρέσκει τόσον πολύ.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά μα τον Δία, Ιππία μου, εις εμέ αρέσκει ολιγώτερον από όλους
+    τους λόγους που είπαμεν.
+
+Ιππίας.
+    Και βέβαια έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως πλησιάζει να μας φανή όχι καθώς εφαίνετο προ ολίγου, ότι
+    δηλαδή ο καλλίτερος ορισμός του ωραίου είναι το ωφέλιμον και το
+    χρήσιμον και το ικανόν να εκτελή κανέν αγαθόν, αλλά, αν ημπορούμεν
+    να εκφρασθώμεν ούτω πως, ότι δηλαδή είναι γελοιωδέστερος από
+    εκείνους τους προηγουμένους, εις τους οποίους ενομίζαμεν και την
+    παρθένον ως το ωραίον και χωριστά το καθέν από όσα είπαμεν
+    προηγουμένως.
+
+Ιππίας.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Και εγώ μεν, σε βεβαιώ, δεν γνωρίζω πλέον, Ιππία μου, πού πρέπει να
+    στραφώ, αλλά ευρίσκομαι εις απορίαν. Συ όμως έχεις να ειπής τίποτε;
+
+Ιππίας.
+    Όχι τουλάχιστον προς το παρόν. Αλλά, καθώς έλεγα προ ολίγου, αν
+    σκεφθώ, είμαι βέβαιος ότι θα το εύρω.
+
+Σωκράτης.
+    Εγώ όμως από την αμάθειάν μου νομίζω ότι δεν θα ημπορέσω να σε
+    περιμείνω αργοπορούντα. Άλλως τε νομίζω ότι κάπως αυτήν την στιγμήν
+    ευρήκα κάτι. Πρόσεξε λοιπόν. Εάν ονομάσωμεν ωραίον εκείνο που μας
+    κάμνει να ευφραινώμεθα, όχι από όλας τας ηδονάς, αλλά μόνον της
+    ακοής και της οράσεως, ποία θα είναι η θέσις μας εις αυτόν τον
+    αγώνα; Διότι και οι ωραίοι άνθρωποι βεβαίως, Ιππία μου, και όλα τα
+    διακοσμητικά έργα, και αι εικονογραφίαι και τα έργα της πλαστικής
+    μας ευχαριστούν, όταν τα βλέπωμεν, όσα είναι ωραία. Και πάλιν οι
+    ωραίοι τόνοι και όλη η μουσική και οι λόγοι και αι διηγήσεις το
+    ίδιον αποτέλεσμα φέρουν, ώστε, εάν αποκριθώμεν εις τον θρασύν
+    εκείνον άνθρωπον «Καλέ παλικαρά μου, ωραίον είναι το ευχάριστον εις
+    την ακοήν και την όρασιν», δεν φρονείς ότι αυτός θα σταματήση την
+    θρασύτητά του;
+
+Ιππίας.
+    Εγώ τουλάχιστον τόρα, Σωκράτη μου, νομίζω ότι καλά ορίζομεν τι είναι
+    το ωραίον.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν; Καλέ Ιππία, τας ωραίας ασχολίας και τους νόμους θα
+    ειπούμεν ότι είναι ωραία πράγματα διά μέσου της ακοής άραγε ή διά
+    μέσου της οράσεως, ή ότι αποτελούν κάποιον άλλο είδος;
+
+Ιππίας.
+    Αυτά, καλέ Σωκράτη, ίσως να διαφύγουν την προσοχήν αυτού του
+    ανθρώπου.
+
+Σωκράτης.
+    Μα τον Κέρβερον, Ιππία μου, όχι βεβαίως αυτόν, τον οποίον εγώ παρά
+    πολύ θα εντρέπωμαι, εάν φλυαρώ και καυχώμαι ότι κάτι λέγω, ενώ δεν
+    λέγω τίποτε.
+
+Ιππίας.
+    Ποίος είναι αυτός;
+
+Σωκράτης.
+    Ο Σωκράτης Σωφρονίσκου, ο οποίος εξ ίσου δεν θα μου επιτρέψη να λέγω
+    αυτούς τους λόγους, οι οποίοι είναι ανεξερεύνητοι, όσον και να ομιλώ
+    ως γνωρίζων όσα δεν γνωρίζω.
+
+Ιππίας.
+    Αλλά και εις εμέ τον ίδιον φαίνεται, τόρα που το είπες συ, ότι άλλο
+    είναι αυτό το ωραίον ως προς τους νόμους.
+
+Σωκράτης.
+    Στάσου ήσυχα, Ιππία μου. Διότι είναι φόβος, ενώ επέσαμεν εις την
+    ιδίαν δυσκολίαν με την προηγουμένην περί του ωραίου, να νομίζωμεν
+    ότι ευρισκόμεθα εις κάποιαν άλλην ευκολίαν.
+
+Ιππίας.
+    Πώς το εννοείς αυτό, Σωκράτη μου;
+
+Σωκράτης.
+    Εγώ θα σου αναπτύξω, πώς μου φαίνεται, διά να ιδής αν λέγω τίποτε.
+    Δηλαδή αυτά μεν τα σχετικά με τους νόμους και τας ασχολίας ίσως
+    νομισθούν ότι δεν εξέρχονται από τα όρια της αισθήσεως, η οποία
+    ενεργεί εις ημάς με την ακοήν και με την όρασιν, και ημπορούμεν να
+    ανεχθώμεν αυτόν τον ορισμόν, ότι δηλαδή το ηδονικόν εις αυτά τα
+    αισθητήρια είναι ωραίον, χωρίς να φέρωμεν εις το μέσον το ζήτημα των
+    νόμων. Εάν όμως μας ερωτήση είτε αυτός που σου είπα, είτε και
+    οποιοσδήποτε άλλος. Διατί λοιπόν, καλέ Ιππία και συ Σωκράτη, το
+    εχωρίσατε από το ηδονικόν, και το ηδονικόν αυτού του είδους που
+    λέγετε, το θεωρείτε ωραίον, το δε ηδονικόν των άλλων αισθητηρίων,
+    δηλαδή των φαγητών και των ποτών και των αφροδισιακών και όλα τα
+    παρόμοια δεν τα θεωρείτε ωραία; Ή μήπως δεν τα θεωρείτε ούτε
+    ηδονικά, ούτε κατ' αρχήν παραδέχεσθε ότι υπάρχουν ηδοναί μέσα εις
+    αυτά, ούτε εις κανέν άλλο παρά μόνον εις την όρασιν και την ακοήν;
+    Τι θα ειπούμεν, καλέ Ιππία;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα θα απαντήσωμεν, καλέ Σωκράτη, ότι και εις τα άλλα
+    υπάρχουν πολύ μεγάλαι ηδοναί.
+
+Σωκράτης.
+    Διατί λοιπόν, θα ειπή, αφού είναι επίσης ηδοναί, δεν αφαιρείτε και
+    από τας πρώτας εκείνας το όνομα αυτό και δεν τας στερείτε τον
+    χαρακτηρισμόν ότι είναι ωραίαι; Διότι, θα απαντήσωμεν, δεν θα έμεινε
+    κανείς που να μη μας περιγελάση, εάν ελέγαμεν ότι δεν είναι ηδονικόν
+    το φαγητόν, αλλά ωραίον, και η καλή μυρουδιά ότι δεν είναι ηδονική,
+    αλλά ωραία. Βεβαίως δε διά τα αφροδισιακά ο καθείς θα μας πολεμήση
+    ότι είναι το ηδονικώτερον από όλα, και ότι πρέπει αυτά, όταν τα
+    κάμνη κανείς, να τα κάμνη ούτω πως, ώστε κανείς να μην τον βλέπη,
+    διότι είναι ασχημότατον πράγμα το να τον βλέπουν. Αν ειπούμεν αυτά,
+    Ιππία μου, ίσως μας απαντήση· Εννοώ και εγώ διατί προ πολλού
+    εντρέπεσθε να ονομάσετε ωραίας αυτάς τας ηδονάς, διότι δεν αρέσουν
+    εις τον κόσμον. Εγώ όμως δεν ερωτούσα τι φαίνεται ωραίον εις το
+    κοινόν, αλλά τι είναι. Θα απαντήσωμεν λοιπόν νομίζω, ότι ωραίον
+    είναι αυτό που εδέχθημεν κατ' αρχήν, δηλαδή ότι ημείς θεωρούμεν
+    ωραίον το μέρος της ηδονής, το οποίον παράγεται εις την όρασιν και
+    την ακοήν. Αλλά συ ημπορεί να χρησιμοποιήσης αυτόν τον ορισμόν, ή θα
+    ειπούμεν και τίποτε άλλο, φίλε Ιππία;
+
+Ιππίας.
+    Είναι ανάγκη συμφώνως με όσα είπαμεν προηγουμένως, Σωκράτη μου, να
+    μη ειπούμεν τίποτε άλλο παρά αυτά.
+
+Σωκράτης.
+    Καλά λέγετε λοιπόν, θα ειπή. Λοιπόν, αφού είναι ωραίον το ηδονικόν
+    εις την όρασιν και εις την ακοήν, τότε δεν είναι άραγε φανερόν ότι
+    εκείνο το ηδονικόν, το οποίον δεν είναι από αυτά τα είδη, δεν είναι
+    ωραίον; Θα το παραδεχθώμεν αυτό;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Άραγε, θα ειπή αυτός, το ηδονικόν εις την όρασιν είναι ηδονικόν εις
+    την όρασιν και την ακοήν συγχρόνως, ή το ηδονικόν εις την ακοήν
+    είναι ηδονικόν εις την ακοήν και την όρασιν συγχρόνως; Διόλου
+    μάλιστα, θα απαντήσωμεν ημείς, δεν είναι δυνατόν το εις έν
+    αισθητήριον ηδονικόν να γίνη ηδονικόν εις δύο αισθητήρια. Δηλαδή
+    αυτό μου φαίνεται ότι εννοείς τόρα. Ημείς όμως ελέγαμεν ότι και
+    μόνον του χωριστά το καθέν από αυτά τα ηδονικά είναι ωραίον αλλά και
+    τα δύο ομού. Δεν θα απαντήσωμεν ούτω πως;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν, θα ειπή αυτός, η μία ηδονή διαφέρει από οποιανδήποτε
+    άλλην ως προς το να είναι ηδονή; Δηλαδή δεν εννοώ, αν καμμία ηδονή
+    είναι μεγαλιτέρα ή μικροτέρα ή περισσοτέρα ή ολιγωτέρα, αλλά αν
+    διαφέρει ως προς αυτό ακριβώς, δηλαδή ως προς το να είναι αυτή μεν
+    ηδονή, εκείνη όμως όχι ηδονή μεταξύ όλων των ηδονών. Βεβαίως δεν
+    φρονούμεν ούτω πως. Δεν είναι έτσι;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα δεν φρονούμεν.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, θα ειπή αυτός, δεν είναι αληθές ότι επροτιμήσατε αυτάς από
+    όλας τας ηδονάς όχι διά τίποτε άλλο παρά διότι είναι ηδοναί, και
+    συγχρόνως διότι παρατηρείτε κάπως εις αυτάς τας δύο ότι έχουν κάτι
+    διαφορετικόν από τας άλλας, το οποίον λαμβάνοντες υπ' όψιν λέγετε
+    ότι αύται είναι ωραίαι; Διότι βεβαίως δεν θα είναι ωραία η ηδονή της
+    οράσεως απλώς και μόνον διότι γίνεται με την όρασιν. Διότι, αν αυτή
+    ήτο αιτία της διά να είναι ωραία, τότε δεν ήτο δυνατόν ποτέ να είναι
+    ωραία η άλλη ηδονή της ακοής, αφού αυτή βεβαίως δεν είναι ηδονή της
+    οράσεως, θα ειπούμεν ότι λέγει την αλήθειαν;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως θα ειπούμεν.
+
+Σωκράτης.
+    Ούτε πάλιν βεβαίως η ηδονή της ακοής είναι ωραία διότι γίνεται με
+    την ακοήν. Διότι τότε πάλιν δεν θα ήτο ποτέ ωραία η ηδονή της
+    οράσεως, αφού δεν είναι βεβαίως ηδονή της ακοής. Θα ειπούμεν, Ιππία
+    μου, ότι λέγει την αλήθειαν ο άνθρωπος που λέγει αυτά;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Και όμως είναι και αι δύο ωραίαι, καθώς λέγετε. Δεν το λέγομεν;
+
+Ιππίας.
+    To λέγομεν.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως αυταί έχουν κάτι τι το όμοιον, το οποίον τας κάμνει να
+    είναι ωραίαι, αυτό το κοινόν, το οποίον και εις τας δύο μαζί υπάρχει
+    ομού και ιδιαιτέρως εις καθεμίαν. Διότι βεβαίως δεν ήτο δυνατόν
+    αλλέως να είναι ωραίαι και αι δύο και η καθεμία. Απάντησε εις εμέ ως
+    να είμαι εκείνος.
+
+Ιππίας.
+    Απαντώ και νομίζω ότι είναι καθώς λέγεις.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως, εάν πάσχουν κάτι τι και αι δύο αυταί ηδοναί μαζί, χωριστά
+    όμως δεν πάσχει αυτό η καθεμία, ίσως δεν είναι δυνατόν να είναι
+    ωραίαι από αυτό το πάθημα.
+
+Ιππίας.
+    Και πώς ημπορεί να συμβή αυτό, καλέ Σωκράτη, δηλαδή, όταν καμμία από
+    τας δύο δεν παθαίνη οτιδήποτε από όλα τα συμβαίνοντα, αυτό το πάθος
+    το οποίον δεν το έπαθε καμμία από τας δύο να το πάθουν και αι δύο;
+
+Σωκράτης.
+    Δεν σου φαίνεται δυνατόν;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως, διότι θα με εκυρίευε μεγάλη απειρία και περί της φύσεως
+    αυτών των πραγμάτων και περί της συνυφάνσεως των προκειμένων λόγων.
+
+Σωκράτης.
+    Αυτό το είπες νόστιμα, φίλε Ιππία. Εγώ όμως ίσως πλησιάζω να νομίζω
+    ότι βλέπω κάτι το οποίον συμβαίνει καθώς συ λέγεις ότι είναι
+    αδύνατον να συμβή, πράγματι όμως τίποτε δεν βλέπω.
+
+Ιππίας.
+    Διόλου δεν πλησιάζεις, Σωκράτη μου. αλλά πολύ τελείως απατάσαι.
+
+Σωκράτης.
+    Και όμως, σε βεβαιώ, πολλά παρόμοια οράματα παρουσιάζονται εις την
+    ψυχήν μου, εγώ όμως δεν τα πιστεύω, διότι εις εσέ μεν, ο οποίος
+    εκέρδισες διά την σοφίαν σου τα περισσότερα χρήματα από όλους τους
+    σημερινούς, δεν παρουσιάζονται, παρά μόνον εις εμέ, ο οποίος τίποτε
+    δεν εκέρδισα ποτέ μου. Και συλλογίζομαι, αγαπητέ μου, μήπως
+    αστειεύεσαι μαζί μου και εκ προθέσεως με απατάς. Τόσον ζωηρά και
+    πολλά οράματα μου παρουσιάζονται.
+
+Ιππίας.
+    Κανείς άλλος, Σωκράτη μου, δεν θα το εννοήση καλλίτερα από σε, αν
+    αστειεύομαι ή όχι, αρκεί να δοκιμάσης να διηγηθής αυτούς τους
+    οραματισμούς σου. Διότι θα αποδειχθής, ότι δεν λέγεις τίποτε. Διότι
+    είναι αδύνατον να εύρης ποτέ ότι εκείνο το οποίον δεν έπαθα ούτε εγώ
+    ούτε συ, αυτό το επάθαμεν και οι δύο μας.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς το εννοείς αυτό, Ιππία μου; Ίσως όμως λέγεις κάτι, και εγώ δεν
+    το εννοώ. Άκουσε όμως καθαρώτερα από εμέ τι θέλω να ειπώ. Δηλαδή εγώ
+    νομίζω ότι είναι δυνατόν να πάθωμεν οι δύο μας εκείνο, το οποίον
+    ούτε εγώ έπαθα ούτε είμαι ούτε συ είσαι. Και πάλιν είναι δυνατόν
+    άλλο τίποτε, το οποίον επάθαμεν και οι δύο, αυτό να μην το έχη
+    κανείς από τους δύο μας.
+
+Ιππίας.
+    Τόρα πάλιν ομοιάζεις ως να δίδης απαντήσεις τερατώδεις, καλέ
+    Σωκράτη, πολύ περισσότερον παρά προηγουμένως. Και πρόσεξε να ιδής.
+    Δηλαδή άραγε, αν είμεθα και οι δύο μας δίκαιοι, δεν είναι λογικόν να
+    είναι δίκαιος και ο καθείς από τους δύο μας, ή, αν ο καθείς από τους
+    δύο μας είναι άδικος, δεν είμεθα τότε πάλιν και οι δύο άδικοι, ή, αν
+    είμεθα και οι δύο υγιείς, δεν είναι και ο καθείς μας; Ή, εάν ο
+    καθείς από τους δύο μας εκουράσθη ή επληγώθη ή εκτυπήθη ή έπαθε
+    οτιδήποτε άλλο, άραγε δεν είναι λογικόν να επάθαμεν και οι δύο μας
+    αυτό; Ακόμη δε, εάν ετύχαινε να είμεθα και οι δύο χρυσοί ή αργυροί ή
+    ελεφάντινοι, και αν αγαπάς γενναίοι ή σοφοί ή έντιμοι ή γέροντες ή
+    νέοι ή οτιδήποτε άλλο θέλεις από όσα συμβαίνουν εις τους ανθρώπους,
+    άραγε δεν είναι πολύ λογικόν και ο καθείς από τους δύο μας χωριστά
+    να είναι τοιούτος;
+
+Σωκράτης.
+    Πολύ μάλιστα.
+
+Ιππίας.
+    Αλλά συ βεβαίως, Σωκράτη μου, δεν προσέχεις εις ολόκληρον το ζήτημα
+    ούτε εκείνοι με τους οποίους συνηθίζεις να συζητής, και διά τούτο
+    κατακομματιάζετε το ωραίον και παν πράγμα με την συζήτησιν σας και
+    αποχωρίζοντες αυτό το παραμορφώνετε. Δι' αυτό σας διαφεύγουν τα
+    τόσον ωραία και ενιαία σώματα της πλάσεως. Ομοίως και τόρα τόσον
+    πολύ πλανάσαι, ώστε νομίζεις ότι υπάρχει ή κανέν πάθημα ή καμμία
+    ουσία (κατάστασις), η οποία εις τα δύο μεν αυτά υπάρχει συγχρόνως,
+    εις το έν όμως χωριστά δεν υπάρχει, ή αντιθέτως υπάρχει εις το καθέν
+    χωριστά, όχι όμως και εις τα δύο συγχρόνως. Τόσον ασυλλόγιστοι και
+    απερίσκεπτοι και μωροί και άκριτοι είσθε.
+
+Σωκράτης.
+    Τοιούτοι είμεθα του λόγου μας, Ιππία μου, όχι καθώς μας θέλει ο
+    καθείς, αλλά καθώς ημπορούμεν, λέγει ο κόσμος παροιμιωδώς κάθε
+    τόσον. Συ όμως μας ωφελείς με τας συμβουλάς σου. Και ιδού και τόρα,
+    πόσον ήμεθα βλάκες πριν να μας δώσης αυτάς τας συμβουλάς, θέλεις
+    πάλιν εγώ καλλίτερον να σου το αποδείξω, αφού ειπώ τι εσκεπτόμεθα
+    δι' αυτά, ή να μην το ειπώ;
+
+Ιππίας.
+    Θα το ειπής, Σωκράτη μου, εις εκείνον που το γνωρίζει. Δηλαδή εγώ
+    γνωρίζω τον καθένα από τους συζητητάς τι πράγμα είναι. Αλλά πάλιν,
+    εάν σε ευχαριστή, ειπέ το.
+
+Σωκράτης.
+    Βεβαίως με ευχαριστεί. Δηλαδή, λαμπρότατέ μου άνθρωπε, του λόγου μας
+    πριν να ειπής συ αυτά, τόσον ήμεθα αδιόρθωτοι, ώστε είχαμεν την
+    γνώμην δι' εμέ και σε, ότι ο καθείς μας είναι είς, και επομένως
+    αυτήν την ιδιότητα, την οποίαν έχει ο καθείς μας χωριστά, δεν την
+    έχομεν δήθεν και οι δύο μαζί. Δηλαδή ότι δεν είμεθα μαζί είς αλλά
+    δύο. Τόσον ανόητοι ήμεθα! Τόρα όμως εξαναδιδάχθημεν από σε πλέον
+    ότι, εάν μεν και οι δύο είμεθα δύο, τότε είναι λογικόν να είμεθα δύο
+    και ο καθείς χωριστά, εάν δε είναι είς ο καθείς χωριστά, είναι
+    λογικόν είς να είμεθα και οι δύο μαζί. Διότι κατά σε δεν είναι
+    δυνατόν να εφαρμοσθή ενιαίως ο ορισμός της ιδιότητος κατ' άλλον
+    τρόπον παρά όταν ό,τι είναι και τα δύο μαζί, το ίδιον είναι και το
+    έν από τα δύο χωριστά, και ό,τι είναι το καθέν, το ίδιον και τα δύο.
+    Εγώ λοιπόν τόρα εδώ μένω εις την θέσιν μου με αλλαγμένην γνώμην.
+    Προηγουμένως όμως, Ιππία μου, υπενθύμισέ με, άραγε είς είμεθα και
+    εγώ και συ, ή μήπως και συ είσαι δύο και εγώ;
+
+Ιππίας.
+    Τι λέγεις, καλέ Σωκράτη;
+
+Σωκράτης.
+    Να αυτά που λέγω. Δηλαδή φοβούμαι να σε αναφέρω καθαρά, διότι
+    θυμόνεις μαζί μου, όταν νομίζης ότι λέγω τίποτε διά τον εαυτόν σου.
+    Αλλ' οπωσδήποτε ειπέ μου. Δεν είναι είς ο καθείς από τους δύο μας
+    και έχει αυτήν την ιδιότητα, να είναι είς;
+
+Ιππίας.
+    Πολύ μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, αφού είναι είς, δεν έπεται ότι είναι και περιττός ο καθείς
+    μας χωριστά; ή μήπως δεν θεωρείς περιττόν τον αριθμόν έν;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Αι λοιπόν και οι δύο μας περιττοί είμεθα, αφού είμεθα δύο;
+
+Ιππίας.
+    Αυτό δεν είναι δυνατόν, καλέ Σωκράτη.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά τότε οι δύο μαζί είμεθα άρτιοι. Δεν είναι έτσι;
+
+Ιππίας.
+    Ορθότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν διότι τάχα και οι δύο είμεθα άρτιοι, έπεται ότι δι' αυτό
+    είναι και ο καθείς μας χωριστά άρτιος;
+
+Ιππίας.
+    Όχι βεβαίως.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν δεν είναι πολύ λογικόν, καθώς έλεγες προ ολίγου, ό,τι
+    είναι και οι δύο, το ίδιον να είναι και ο καθείς, και ό,τι είναι ο
+    καθείς, το ίδιον να είναι και οι δύο.
+
+Ιππίας.
+    Όχι βέβαια αυτάς τας ιδιότητας, αλλά μόνον εκείνας που έλεγα
+    προηγουμένως.
+
+Σωκράτης.
+    Αρκεί, Ιππία μου. Διότι και αυτά είναι αρκετά, αφού άλλα μεν
+    φαίνονται ότι είναι τοιαύτα, άλλα δε όχι. Δηλαδή και εγώ έλεγα, αν
+    ενθυμήσαι πότε είπαμεν αυτόν τον λόγον, ότι η ηδονή της οράσεως και
+    της ακοής δεν είναι ωραίαι από εκείνην την ιδιότητα την οποίαν έχει
+    η καθεμία από αυτάς χωριστά, όχι όμως και αι δύο μαζί, ή την έχουν
+    και αι δύο, όχι όμως και η καθεμία χωριστά, αλλά από την ιδιότητα
+    την οποίαν έχουν και μαζί αι δύο και χωριστά η καθεμία, διότι
+    εδέχεσο ότι και αι δύο αυταί μαζί είναι ωραίαι και η καθεμία
+    χωριστά. Δι' αυτόν τον λόγον λοιπόν ενόμιζα ότι με την ιδιότητα η
+    οποία συνυπάρχει και εις τα δύο είναι ωραία κατ' ανάγκην, εάν είναι
+    και τα δύο ωραία, όχι όμως με εκείνην η οποία λείπει από το έν ή το
+    άλλο. Και το ίδιον φρονώ και τόρα ακόμη. Λοιπόν, σε παρακαλώ, λέγε
+    μου, ως να αρχίζωμεν από την αρχήν. Η ηδονή της οράσεως και της
+    ακοής εάν είναι ωραίαι και αι δύο μαζί και η καθεμία χωριστά, άραγε
+    η ιδιότης που τας καθιστά ωραίας δεν συνυπάρχει και εις τας δύο
+    αυτάς μαζί και εις καθεμίαν χωριστά;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Άραγε λοιπόν διότι είναι ηδονή και η καθεμία χωριστά και αι δύο
+    μαζί, διά τούτο έπεται ότι είναι ωραίαι; Ή μήπως όσον δι' αυτήν την
+    αιτίαν εξ ίσου και όλαι αι άλλαι θα ήσαν ωραίαι; Διότι εξ ίσου
+    απεδείχθησαν ότι είναι ηδοναί, αν ενθυμήσαι.
+
+Ιππίας.
+    Το ενθυμούμαι.
+
+Σωκράτης.
+    Μόνον δε διότι γίνονται με την όρασιν και την ακοήν, διά τούτο
+    ελέγαμεν ότι αυταί είναι ωραίαι.
+
+Ιππίας.
+    Και βέβαια το είπαμεν.
+
+Σωκράτης.
+    Πρόσεξε λοιπόν να ιδής, αν λέγω την αλήθειαν. Δηλαδή, καθόσον
+    ενθυμούμαι εγώ, ελέγαμεν ότι δεν είναι ωραίον ολόκληρον το ηδονικόν,
+    αλλά μόνον εκείνο που προσπίπτει εις την όρασιν και την ακοήν.
+
+Ιππίας.
+    Αυτό είναι αληθές.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν είναι δυνατόν αυτή η ιδιότης εις τας δύο μεν αυτάς να
+    συνυπάρχη, εις εκάστην όμως χωριστά όχι; Διότι βεβαίως το καθέν από
+    αυτά δεν υπάρχει δυνάμει και των δύο, καθώς ελέγαμεν προηγουμένως,
+    αλλά και τα δύο μεν υπάρχουν, το καθέν όμως όχι. Είναι αληθή αυτά;
+
+Ιππίας.
+    Είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως δεν είναι ωραίον το καθέν από αυτά με την ιδιότητα η οποία
+    δεν συνυπάρχει και εις το καθέν χωριστά. Διότι ό,τι είναι κοινόν και
+    εις τα δύο δεν υπάρχει εις το καθέν χωριστά. Επομένως συμφώνως με
+    την υπόθεσίν μας είναι δυνατόν να ειπούμεν ότι είναι ωραία και τα
+    δύο, όχι όμως και το καθέν. Ή πώς θέλεις να λέγωμεν; Δεν είναι αυτό
+    λογικόν;
+
+Ιππίας.
+    Φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Θέλεις λοιπόν να δεχθώμεν ότι και τα δύο μεν είναι ωραία, όχι όμως
+    και το καθέν χωριστά;
+
+Ιππίας.
+    Και τι μας εμποδίζει;
+
+Σωκράτης.
+    Το εξής, φίλε μου, μου φαίνεται ότι μας εμποδίζει, ότι δηλαδή με
+    αυτήν την εξήγησιν όσα μεν επέρχονται εις τον καθένα μας χωριστά,
+    αφού συμβαίνουν και εις τους δύο, θα συμβαίνουν και εις τον καθένα,
+    και αφού συμβαίνουν εις τον καθένα θα συμβαίνουν και εις τους δύο
+    όλα ανεξαιρέτως όσα συ ανέφερες. Δεν είναι έτσι;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Όσα όμως πάλιν ανέφερα εγώ, όχι. Μεταξύ των οποίων ήτο και αυτή η
+    λέξις το &καθέν& και τα δύο μαζί. Είναι αληθές αυτό;
+
+Ιππίας.
+    Είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Εις ποίαν από τας δύο λοιπόν αυτάς τάξεις, Ιππία μου, νομίζεις ότι
+    ανήκει το ωραίον; Άραγε εις αυτάς που έλεγες συ; Ότι δηλαδή, εάν εγώ
+    είμαι ισχυρός και είσαι και συ, τότε είμεθα ισχυροί και οι δύο, και
+    πάλιν, εάν εγώ είμαι δίκαιος και είσαι και συ, τότε είμεθα και οι
+    δύο, και εάν είμεθα και οι δύο, τότε είναι και ο καθείς. Κατ' αυτόν
+    λοιπόν τον τρόπον θέλεις να ειπούμεν και ότι, εάν εγώ είμαι ωραίος
+    και είσαι και συ, τότε είμεθα και οι δύο ωραίοι, και πάλιν, εάν
+    είμεθα και οι δύο, τότε είναι και ο καθείς μας; Ή μήπως δεν υπάρχει
+    εμπόδιον, ενώ είναι κάπως περιττοί αριθμοί και οι δύο, να είναι το
+    καθέν χωριστά αδιαφόρως περιττόν ή άρτιον, και πάλιν, ενώ είναι
+    ανέκφραστον το καθέν χωριστά, να είναι αδιαφόρως τα δύο μαζί
+    εκφραστικά ή ανέκφραστα, και άπειρα άλλα παρόμοια, καθώς είπα και
+    εγώ ότι μου παρουσιάζονται; Εις ποίαν τάξιν λοιπόν θέτεις το ωραίον;
+    Ή μήπως φαίνεται και εις σε περί αυτού καθώς και εις εμέ; Διότι μου
+    φαίνεται πολύ παράλογον να είμεθα μεν και οι δύο μας ωραίοι, όχι
+    όμως και ο καθείς μας, ή να είναι μεν ωραίος ο καθείς μας, όχι όμως
+    και οι δύο, ή κάτι τι παρόμοιον με αυτά. Τούτο εδώ προτιμάς, καθώς
+    και εγώ, ή εκείνο;
+
+Ιππίας.
+    Τούτο προτιμώ, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Και καλά κάμνεις βεβαίως, Ιππία μου, διά να απαλλαχθώμεν από την
+    περισσοτέραν συζήτησιν. Διότι, εάν το ωραίον είναι έν από αυτά, τότε
+    δεν είναι δυνατόν πλέον να είναι ωραίον το ηδονικόν εις την όρασιν
+    και την ακοήν. Διότι και τα δύο ηδονικά τα κάμνει ωραία η
+    μεσολάβησις της οράσεως και της ακοής, όχι όμως το καθέν χωριστά.
+    Αυτό δε απεδείχθη αδύνατον, καθώς συμφωνούμεν και εγώ και συ, Ιππία
+    μου.
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως συμφωνούμεν.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως είναι αδύνατον να είναι ωραίον το ηδονικόν εις την όρασιν
+    και εις την ακοήν, διότι, εάν αυτό είναι ωραίον, παρουσιάζει ως
+    αληθές κάτι τι από τα αδύνατα.
+
+Ιππίας.
+    Αυτό είναι αληθές.
+
+Σωκράτης.
+    Λέγετε λοιπόν πάλιν από την αρχήν, θα ειπή αυτός, αφού δεν επετύχατε
+    εις αυτό· Τι πράγμα είναι αυτό το ωραίον το οποίον υπάρχει και εις
+    τας δύο αυτάς ηδονάς, ένεκα του οποίου αυτάς επροτιμήσατε από όλας
+    τας άλλας και τας ωνομάσατε ωραίας; Λοιπόν μου φαίνεται, Ιππία μου,
+    ότι είναι ανάγκη να ειπούμεν, ότι αυταί αι δύο ηδοναί είναι αι
+    αβλαβέστεραι και αι καλλίτεραι, όχι μόνον μαζί αι δύο, αλλά και
+    χωριστά η καθεμία. Ή μήπως συ ημπορείς να ειπής άλλο τίποτε, ως προς
+    το οποίον είναι διαφορετικαί από τας άλλας;
+
+Ιππίας.
+    Διόλου μάλιστα. Και πραγματικώς αυταί είναι αι καλλίτεραι.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν, θα ειπή αυτός, τούτο άραγε θεωρείτε ως ωραίον, δηλαδή
+    την ωφέλιμον ηδονήν; Αυτό νομίζομεν, θα ειπώ εγώ. Συ όμως;
+
+Ιππίας.
+    Και εγώ.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, θα ειπή αυτός, δεν είναι άραγε ωφέλιμον εκείνο που κάμνει το
+    αγαθόν, και αυτό που κάμνει δεν απεδείχθη προ ολίγου ως διάφορον από
+    εκείνο που γίνεται, και δεν επιστρέφει πάλιν η συζήτησις εις τον
+    προηγούμενον λόγον; Δηλαδή ούτε το αγαθόν ημπορεί να είναι ωραίον
+    ούτε το ωραίον αγαθόν, εάν το καθέν είναι διαφορετικόν. Με το
+    παραπάνω βεβαίως, θα ειπούμεν, καλέ Ιππία, εάν είμεθα σώφρονες.
+    Διότι βεβαίως δεν είναι συγχωρημένον να μη συμφωνούμεν με τον
+    ομιλούντα ορθώς.
+
+Ιππίας.
+    Και τι τάχα νομίζεις, Σωκράτη μου, ότι είναι και όλα αυτά;
+    Αποξέσματα βεβαίως και αποκοπαί των λόγων είναι, καθώς έλεγα προ
+    ολίγου, χωρισμένα εις μικρά μέρη. Εκείνο όμως είναι και ωραίον και
+    έχει μεγάλην αξίαν, δηλαδή να ημπορή κανείς να παρουσιάση καλόν και
+    ωραίον λόγον μέσα εις δικαστήριον ή εις βουλευτήριον ή εις καμμίαν
+    άλλην αρχήν, εις την οποίαν απευθύνεται ο λόγος, και αφού καταπείση
+    τους ακροατάς να αναχωρήση με πραγματικόν κέρδος όχι μικρόν, αλλά με
+    το μεγαλίτερον βραβείον, δηλαδή την σωτηρίαν του εαυτού του και των
+    πραγμάτων του και των φίλων του. Αυτά λοιπόν πρέπει να επιδιώκη
+    κανείς και να αφήση αυτάς τας μικρολογίας, διά να μη φαίνεται ότι
+    είναι πολύ ανόητος και ότι μεταχειρίζεται φλυαρίας και παραληρήματα
+    καθώς τόρα.
+
+Σωκράτης.
+    Αγαπητέ μου Ιππία, συ μεν είσαι αξιομακάριστος, διότι και γνωρίζεις
+    τι πρέπει να επιδιώκη ο άνθρωπος, και διότι αρκετά τα επεδίωξες,
+    καθώς λέγεις· εμέ όμως, καθώς φαίνεται, με κυριαρχεί κάποια μοιραία
+    τύχη και δι' αυτό πλανώμαι και ευρίσκομαι πάντοτε εις απορίαν και
+    όταν εκθέσω την απορίαν μου εις σας τους σοφούς, τότε πάλιν
+    εξευτελίζομαι με λόγους. Διότι μου λέγετε όλοι, καθώς και συ τόρα
+    μου λέγεις, ότι εξετάζω πράγματα ηλίθια και μικρά και μηδαμινά. Όταν
+    όμως πάλιν πεισθώ από σας να αλλάξω γνώμην και λέγω όσα λέγετε σεις,
+    ότι δηλαδή είναι πολύ προτιμότερον να είναι κανείς ικανός να
+    παρουσιάση λόγον καλόν και ωραίον και να τον τελειώση μέσα εις το
+    δικαστήριον ή εις καμμίαν άλλην ομήγυριν, τότε και από άλλους
+    πολλούς ανθρώπους του τόπου μας αλλά προ πάντων από τούτον τον
+    άνθρωπον, ο οποίος με εξελέγχει πάντοτε, ακούω όλο άσχημα λόγια.
+    Διότι έτυχε να μου είναι ο συγγενέστερός μου και να κατοική εις το
+    ίδιον μέρος. Μόλις λοιπόν εμβώ εις την οικίαν μου και με ακούση να
+    λέγω αυτά, με ερωτά, αν δεν εντρέπομαι που τολμώ να συζητώ περί
+    ωραίων ασχολιών, αφού τόσον φανερά εντροπιάζομαι εις την συζήτησιν
+    του ωραίου, ότι δεν γνωρίζω τι είναι ούτε αυτό ακόμη. Και λοιπόν,
+    μου λέγει, πώς εσύ θα εννοήσης ή ποίος ανεκοίνωσε λόγον ωραίον ή
+    όχι, ή οποιανδήποτε άλλην πράξιν, αφού δεν γνωρίζεις το ωραίον; Και
+    αφού είσαι εις αυτά τα χάλια, νομίζεις ότι είναι προτιμότερον διά σε
+    να ζης παρά να αποθάνης; Και λοιπόν το έφερε η τύχη, καθώς είπα, και
+    από σας να κακολογούμαι και να ονειδίζωμαι και από εκείνον. Αλλά
+    ίσως βεβαίως είναι ανάγκη να τα υπομένω όλα αυτά. Διότι δεν είναι
+    διόλου παράδοξον να ωφεληθώ. Εγώ λοιπόν, Ιππία μου, νομίζω ότι
+    ωφελούμαι από την συναναστροφήν και των δύο σας, διότι νομίζω ότι
+    γνωρίζω τι εννοεί η παροιμία που λέγει ότι τα καλά θέλουν κόπον.
+
+
+
+ΠΛΑΤΩΝΟΣ
+ΙΠΠΙΑΣ ΕΛΑΤΤΩΝ
+(η περί ψεύδους)
+
+
+
+ΠΡΟΣΩΠΑ TOΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
+
+ΕΥΔΙΚΟΣ - ΣΩΚΡΑΤΗΣ — ΙΠΠΙΑΣ
+
+
+
+Εύδικος.
+    Συ λοιπόν, καλέ Σωκράτη, διατί σιωπάς, αφού τόσην επίδειξιν έκαμε ο
+    Ιππίας, και διατί δεν αποφασίζεις ή να επαινέσης μαζί κανέν από όσα
+    είπε, ή να εξελέγξης, εάν σου φαίνεται ότι κάποιον πράγμα δεν το
+    είπε καλά; Μάλιστα δε αφού πλέον εμείναμεν μόνοι, όσοι κυρίως έχομεν
+    την αξίωσιν ότι και ημείς εχρηματίσαμεν εις τας φιλοσοφικάς σπουδάς.
+
+Σωκράτης.
+    Και βεβαίως, καλέ Εύδικε, πολύ ευχαρίστως θα ήθελα να ερωτήσω τον
+    Ιππίαν μερικά από όσα έλεγε προ ολίγου περί Ομήρου. Διότι και από
+    τον πατέρα σου τον Απήμαντον ήκουα, ότι η Ιλιάς είναι καλλίτερον
+    έπος του Ομήρου από την Οδύσσειαν, και τόσον καλλίτερον, όσον και ο
+    Αχιλλεύς είναι καλλίτερος από τον Οδυσσέα. Δηλαδή έλεγε ότι από αυτά
+    τα δύο ποιήματα το μεν έν συνετάχθη προς τιμήν του Οδυσσέως, το δε
+    άλλο προς τιμήν του Αχιλλέως. Λοιπόν θα ήθελα πολύ να μάθω από τον
+    Ιππίαν, αν έχη ευχαρίστησιν, ποίαν γνώμην έχει δι' αυτούς τους δύο
+    άνδρας, ποίον δηλαδή από τους δύο θεωρεί ανώτερον, αφού και άλλα
+    πολλά και πολύπλοκα μας επέδειξε και δι' άλλους ποιητάς και διά τον
+    Όμηρον.
+
+Εύδικος.
+    Αλλά είναι φανερόν ότι δεν θα φθονήση ο Ιππίας να σου απαντήση, εάν
+    τον ερωτήσης τίποτε. Δεν είναι αλήθεια, καλέ Ιππία, ότι, εάν σε
+    ερωτήση τίποτε ο Σωκράτης, θα του αποκριθής; Ή πώς αλλέως θα κάμης;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως θα αποκριθώ, φίλε Εύδικε, διότι θα ήτο φρικτόν από μέρους
+    μου, εις μεν την Ολυμπίαν όπου γίνεται πανήγυρις όλων των Ελλήνων,
+    οσάκις εορτάζονται τα Ολύμπια, πάντοτε να πηγαίνω από την πατρίδα
+    μου την Ηλείαν εις τον ιερόν τόπον και να παρουσιάζω τον εαυτόν μου
+    και να ομιλώ οτιδήποτε θέλει κανείς από όσα εγώ έχω ετοιμασμένα να
+    επιδείξω, και να αποκρίνωμαι εις τον τυχόντα οτιδήποτε με ερωτήση,
+    τόρα όμως, να αποφύγω την ερώτησιν του Σωκράτους.
+
+Σωκράτης.
+    Καλέ Ιππία, βεβαίως έπαθες αξιομακάριστον πάθημα, εάν κατά πάσαν
+    Ολυμπιάδα πηγαίνεις εις τον ιερόν τόπον με τόσον καλάς ελπίδας περί
+    της ψυχής σου ως προς την σοφίαν της. Και απορώ αν είναι δυνατόν να
+    πηγαίνη εκεί κανείς από τους γυμνασμένους με το σώμα με τόσον
+    θάρρος, διά να αγωνισθή καθώς συ λέγεις με τον νουν.
+
+Ιππίας.
+    Πολύ λογικά, Σωκράτη μου, το έπαθα αυτό εγώ. Διότι, αφ' ότου ήρχισα
+    να αγωνίζωμαι εις την Ολυμπίαν, ποτέ μου δεν απήντησα άνθρωπον
+    ανώτερόν μου εις τίποτε.
+
+Σωκράτης.
+    Ωραίον, καλέ Ιππία, αφιέρωμα και διά την πόλιν των Ηλείων και διά
+    τους γονείς είναι η φήμη της ιδικής σου σοφίας, καθώς φαίνεται από
+    τους λόγους σου. Τόρα όμως περί του Αχιλλέως και Οδυσσέως τι έχεις
+    να μας ειπής; Ποίος λέγεις ότι είναι καλλίτερος από αυτούς τους δύο
+    και εις τι; Διότι την ώραν που ήμεθα μέσα και συ έκαμνες την
+    ανακοίνωσίν σου δεν παρηκολούθησα τα λεγόμενά σου. Διότι εδίσταζα να
+    σε εξαναρωτώ, επειδή ήτο και κόσμος λαϊκός πολύς μέσα, και εφοβούμην
+    μήπως σου γίνω εμπόδιον εις την ανακοίνωσίν σου. Τόρα πλέον όμως,
+    αφού είμεθα ολιγώτεροι και αφού ζητεί ο Εύδικος απ' εδώ να σε
+    ερωτήσω, ειπέ και φώτισέ μας καθαρά, τι έλεγες δι' αυτούς τους δύο
+    άνδρας; Πώς τους διεχώριζες;
+
+Ιππίας.
+    Εγώ, Σωκράτη μου, είμαι πρόθυμος να σου ειπώ καθαρώτερα παρά τότε
+    όσα είπα και δι' αυτούς και διά τα άλλα. Δηλαδή φρονώ ότι ο Όμηρος
+    παρέστησε καλλίτερον από όλους τους άνδρας οι οποίοι έφθασαν εις την
+    Τροίαν τον Αχιλλέα, σοφώτερον δε τον Νέστορα, και πολυμηχανώτατον
+    τον Οδυσσέα.
+
+Σωκράτης.
+    Οϊμέ, Ιππία μου. Άραγε θα μου κάμης μίαν μικράν χάριν να μη με
+    περιγελάς, εάν με δυσκολίαν εννοώ τα λεγόμενά σου και συχνά σε
+    εξαναρωτώ; Σε παρακαλώ λοιπόν, προσπάθησε να μου απαντήσης μειλιχίως
+    και απαθώς.
+
+Ιππίας.
+    Σε βεβαιώ, θα ήτο εντροπή μου, Σωκράτη μου, άλλους μεν να εκπαιδεύω
+    εις αυτά τα ίδια και να έχω την αξίωσιν δι' αυτά να λαμβάνω χρήματα,
+    τόρα όμως που ερωτώμαι ο ίδιος από σε να μη σε συγχωρώ και να μη σου
+    απαντώ μειλιχίως.
+
+Σωκράτης.
+    Πολύ καλά ομιλείς. Δηλαδή εγώ την ώραν που είπες ότι ο Αχιλλεύς
+    παρουσιάζεται ως ο καλλίτερος, ενόμιζα ότι εννοώ τι θέλεις να ειπής,
+    επίσης δε και όταν είπες ότι ο Νέστωρ παρουσιάζεται σοφώτατος. Όταν
+    όμως είπες ότι τον Οδυσσέα τον παρέστησε ο ποιητής ως
+    πολυμηχανώτατον, να σου ειπώ την αλήθειαν, με αυτό όλως διόλου δεν
+    το εννοώ τι θέλεις να ειπής. Και ειπέ μου, σε παρακαλώ, μήπως το
+    εννοήσω καλλίτερα απ' εδώ: ο Αχιλλεύς άραγε δεν παρεστάθη ως
+    πολυμήχανος από τον Όμηρον;
+
+Ιππίας.
+    Διόλου μάλιστα, Σωκράτη μου, αλλά αφελέστατος, αφού και εις τας
+    λιτάς, όπου παρουσιάζει αυτούς να ομιλούν μεταξύ των, λέγει κατά τον
+    Όμηρον ο Αχιλλεύς προς τον Οδυσσέα:
+
+        Πολύτροπε Λαέρτου υιέ, Οδυσσέα, θεού γέννα,
+        Το ξέρεις, πρέπει να σου ειπώ λόγια παλικαρίσια.
+        Λοιπόν έτσι που θα στα ειπώ, έτσι θα πάρουν τέλος.
+        Γιατί είναι εχθρός μου άσπονδος ως και στον Άδη εκείνος,
+        που κρύπτει άλλα στην ψυχή, και άλλα στο στόμα του έχει.
+        Εγώ λοιπόν θα σου τα ειπώ, καθώς θα πάρουν τέλος.
+
+    Εις αυτούς τους στίχους φανερόνει τον χαρακτήρα του καθενός από
+    αυτούς τους δύο άνδρας, ότι δηλαδή ο μεν Αχιλλεύς είναι κάπως
+    ειλικρινής και αφελής, ο δε Οδυσσεύς πολυμήχανος και ψεύτης. Διότι
+    παριστά ότι ο Αχιλλεύς λέγει αυτούς τους στίχους εις τον Οδυσσέα.
+
+Σωκράτης.
+    Μα τον Δία, Ιππία μου, πλησιάζω να εννοήσω αυτό που λέγεις. Τον
+    πολυμήχανον, καθώς μου φαίνεται, τον θεωρείς ψεύτην.
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα, Σωκράτη μου. Διότι τοιούτον παρέστησε τον Οδυσσέα ο Όμηρος
+    εις πολλά μέρη και εις την Ιλιάδα και εις την Οδύσσειαν.
+
+Σωκράτης.
+    Έπεται λοιπόν, καθώς φαίνεται, ότι ο Όμηρος, άλλον μεν νομίζει
+    αληθινόν άνδρα, και άλλον ψεύτην, όχι όμως τον ίδιον.
+
+Ιππίας.
+    Και πώς δεν θα νομίζη, καλέ Σωκράτη;
+
+Σωκράτης.
+    Άραγε και συ ο ίδιος αυτό φρονείς, καλέ Ιππία;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα. Διότι θα ήτο φρίκη, εάν δεν εφρονούσα αυτό.
+
+Σωκράτης.
+    Τον Όμηρον λοιπόν ας τον αφήσωμεν κατά μέρος, αφού μάλιστα δεν είναι
+    δυνατόν να τον εξαναρωτήσωμεν, τι εννοεί εις αυτούς τους στίχους. Συ
+    όμως, επειδή φαίνεσαι ότι αναλαμβάνεις την ευθύνην και έχεις την
+    ιδίαν γνώμην εις αυτά που λέγεις, ότι εννοεί ο Όμηρος, απάντησε
+    συγχρόνως και διά τον Όμηρον και διά τον εαυτόν σου.
+
+Ιππίας.
+    Αυτό θα γίνη. Μόνον ερώτα συντόμως ό,τι θέλεις.
+
+Σωκράτης.
+    Τους ψεύτας τους θεωρείς τρόπον τινά ανικάνους εις το να κάμουν κάτι
+    τι, καθώς τους ασθενείς, ή ικανούς;
+
+Ιππίας.
+    Ικανούς τους θεωρώ εγώ και πολύ μάλιστα και εις πολλά άλλα και εις
+    το να εξαπατούν ανθρώπους.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, συμφώνως με τον λόγον σου, καθώς φαίνεται, είναι ικανοί και
+    πολυμήχανοι. Δεν είναι έτσι;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά πολυμήχανοι και απατεώνες είναι άραγε από κάποιαν ηλιθιότητα
+    και ανοησίαν, ή από πανουργίαν και νοημοσύνην;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα από πανουργίαν και νοημοσύνην.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως όσον διά φρόνιμοι βεβαίως είναι αυτοί, καθώς φαίνεται.
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως μα τον Δία, πολύ μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Αφού όμως είναι φρόνιμοι, άραγε δεν γνωρίζουν τι κάμνουν ή
+    γνωρίζουν;
+
+Ιππίας.
+    Πολύ καλά μάλιστα γνωρίζουν. Και ακριβώς δι' αυτό κάμνουν
+    κακουργήματα.
+
+Σωκράτης.
+    Αφού όμως γνωρίζουν όσα γνωρίζουν, άραγε αμαθείς είναι ή σοφοί;
+
+Ιππίας.
+    Σοφοί είναι βεβαίως ως προς αυτά, δηλαδή διά να εξαπατούν.
+
+Σωκράτης.
+    Στάσου λοιπόν. Ας επαναλάβωμεν τι σημαίνει αυτό που λέγεις. Λέγεις
+    άραγε ότι οι ψεύται είναι ικανοί και φρόνιμοι και επιστήμονες και
+    σοφοί εις όσα είναι ψεύται;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως το λέγω.
+
+Σωκράτης.
+    Χωρίζεις όμως τους φιλαλήθεις από τους ψεύτας και τους θεωρείς όλως
+    αντιθέτους μεταξύ των;
+
+Ιππίας.
+    Αυτά λέγω.
+
+Σωκράτης.
+    Εμπρός λοιπόν. Εκ των ικανών και των σοφών μερικοί, καθώς φαίνεται,
+    είναι οι ψεύται συμφώνως με τον λόγον σου.
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Όταν δε λέγης ότι είναι ικανοί και σοφοί οι ψεύται εις αυτά τα ίδια,
+    τι εννοείς, ότι είναι ικανοί να ψεύδωνται, όταν θέλουν, ή ότι είναι
+    ανίκανοι εις όσα ψεύδονται;
+
+Ιππίας.
+    Ικανοί, λέγω εγώ.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, διά να ειπούμεν περιληπτικώς, οι ψεύται είναι σοφοί και
+    ικανοί να ψεύδωνται.
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως ο άνθρωπος που δεν είναι ικανός να ψεύδεται και είναι
+    αμαθής, δεν ημπορεί να είναι ψεύτης.
+
+Ιππίας.
+    Το ευρήκες.
+
+Σωκράτης.
+    Ικανός δε τότε βεβαίως είναι, όστις κάμνει ό,τι θέλει, όταν θέλη
+    μόνον. Εννοώ όχι όταν δυσκολεύεται από ασθένειαν ούτε από τα
+    παρόμοια, αλλά καθώς εσύ είσαι ικανός να γράψης το όνομά μου, οπόταν
+    θέλης, έτσι εννοώ. Άραγε δεν θεωρείς συ ικανόν εκείνον που είναι
+    τοιούτος;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λέγε μου λοιπόν, Ιππία μου, συ τάχα δεν είσαι έμπειρος των λογισμών
+    και της λογιστικής;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, και αν σε ερωτήση κανείς, τρεις φορές επτακόσια πόσα
+    κάμνουν, εάν έχης διάθεσιν, δεν θα απαντήσης ταχύτερα από όλους και
+    δεν θα ειπής καλλίτερα από όλους το ορθόν περί αυτού;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Άραγε διότι είναι ικανώτατος και σοφότατος εις τα τοιαύτα;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, άραγε μόνον σοφώτατος και ικανώτατος είσαι ή και ο
+    καλλίτερος εις αυτά που είσαι ικανώτατος και σοφώτατος, δηλαδή εις
+    τα λογιστικά;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως και ο καλλίτερος, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν την μεν αλήθειαν συ θα την ειπής με περισσοτέραν
+    ικανότητα περί αυτών· δεν είναι έτσι;
+
+Ιππίας.
+    Έτσι νομίζω.
+
+Σωκράτης.
+    Τι θα κάμης όμως διά τα ψεύδη περί αυτών των ιδίων; Και σε παρακαλώ,
+    Ιππία μου, καθώς προηγουμένως, αποκρίσου γενναίως και μεγαλοπρεπώς.
+    Εάν σε ερωτήση κανείς τρεις φορές επτακόσια πόσα κάμνουν, άραγε δεν
+    είσαι εκείνος που ημπορούσες περισσότερον να ειπής ψεύδος και
+    πάντοτε ομοίως να λέγης ψεύδη εις τοιαύτα ζητήματα, όταν θέλης να
+    ψεύδεσαι, και ποτέ να μην απαντάς την αλήθειαν, ή ο αμαθής εις τους
+    λογισμούς θα ημπορούσε να ψεύδεται περισσότερον από σε, όταν συ
+    θέλης; Ή μήπως ο μεν αμαθής είναι δυνατόν πολλάκις, ενώ θέλει να
+    ειπή ψεύδος, να λέγη την αλήθειαν χωρίς να θέλη, κατά τύχην, διότι
+    δεν την γνωρίζει, ενώ συ ο σοφός, εάν θέλης να λέγης ψέμματα,
+    πάντοτε ημπορείς να ψεύδεσαι εξ ίσου;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα, έτσι είναι, καθώς το λέγεις.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν ο ψεύτης άραγε εις τα άλλα μεν είναι ψεύτης, όχι όμως εις
+    τους αριθμούς, ούτε ημπορεί να ψεύδεται ως προς τους αριθμούς;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως μα τον Δία και εις τους αριθμούς.
+
+Σωκράτης.
+    Να δεχθώμεν λοιπόν, Ιππία μου, και τούτο, ότι εις τους λογισμούς και
+    αριθμούς υπάρχει κάποιος ψεύτης;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Ποιος λοιπόν ημπορεί να είναι αυτός; Δεν πρέπει να υπάρχη εις αυτόν
+    η ιδιότης να είναι ικανός να ψεύδεται, αφού πρόκειται να είναι
+    ψεύτης, καθώς παρεδέχθης ο ίδιος προ ολίγου; Διότι όστις δεν είναι
+    ικανός να ψεύδεται, αν ενθυμήσαι, είπες συ ο ίδιος, ότι δεν ημπορεί
+    να γίνη ποτέ ψεύτης.
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα το ενθυμούμαι, και το είπα αυτό.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν απεδείχθης συ προ ολίγου ότι είσαι ο ικανώτατος να
+    ψεύδεσαι ως προς τους λογισμούς;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα, ελέχθη βεβαίως και αυτό.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' άραγε δεν είσαι και ικανώτατος να λέγης την αλήθειαν ως προς
+    τους λογισμούς;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν ο ίδιος είναι ικανώτατος να λέγη και ψέμματα και
+    αλήθειαν ως προς τους λογισμούς, και αυτός είναι ο τέλειος εις αυτά,
+    δηλαδή ο λογιστής.
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Ποίος λοιπόν άλλος ημπορεί να είναι ψεύτης ως προς τους λογισμούς,
+    καλέ Ιππία, παρά ο τέλειος; Διότι ο ίδιος είναι και ικανός, αυτός δε
+    είναι και αληθής.
+
+Ιππίας.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Βλέπεις λοιπόν ότι ο ίδιος άνθρωπος είναι ψεύτης και αληθής ως προς
+    αυτά και δεν είναι διόλου ανώτερος ο αληθής από τον ψεύτην; Διότι
+    αυτός ο ίδιος είναι βεβαίως και δεν είναι ο άκρος αντίθετος, καθώς
+    ενόμιζες συ προ ολίγου.
+
+Ιππίας.
+    Δεν φαίνεται αντίθετος εδώ βεβαίως.
+
+Σωκράτης.
+    Θέλεις λοιπόν να ερευνήσωμεν και εις άλλο ζήτημα;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως, αν θέλης εσύ.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν συ δεν είσαι έμπειρος και της γεωμετρίας;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν; Άραγε δεν συμβαίνει το ίδιον και εις την γεωμετρίαν,
+    δηλαδή ο ίδιος είναι ικανώτατος και να ψεύδεται και αλήθειαν να λέγη
+    ως προς τα γεωμετρικά σχήματα, δηλαδή ο γεωμετρικός;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Εις αυτά λοιπόν είναι τέλειος άλλος κανείς παρά αυτός;
+
+Ιππίας.
+    Όχι άλλος.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν είναι άραγε και εις τα δύο αυτά ικανώτατος ο τέλειος και
+    σοφός γεωμέτρης; Και καλλίτερα από κάθε άλλον ψεύτης εις τα
+    γεωμετρικά σχέδια δεν είναι αυτός, δηλαδή ο τέλειος; Διότι αυτός
+    είπαμεν ότι είναι ικανός να ψεύδεται, ο δε αμαθής ότι είναι
+    ανίκανος. Επομένως δεν ημπορεί να είναι ψεύτης όποιος δεν ημπορεί να
+    ψεύδεται, καθώς εμείναμεν σύμφωνοι.
+
+Ιππίας.
+    Αυτό είναι αληθές.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν τόρα ας εξετάσωμεν και τον τρίτον, δηλαδή τον αστρονόμον, εις
+    την οποίαν τέχνην πάλιν συ φρονείς ότι είσαι δυνατώτερος επιστήμων
+    παρά εις τας προηγουμένας. Δεν είναι έτσι, Ιππία μου;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν συμβαίνουν τα ίδια και εις την αστρονομίαν;
+
+Ιππίας.
+    Αυτό είναι επόμενον, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως και εις την αστρονομίαν περισσότερον ψεύτης από κάθε άλλον
+    θα είναι ο καλός αστρονόμος, διότι αυτός είναι ικανός να ψεύδεται.
+    Και όχι βέβαια ο ανίκανος, διότι είναι αμαθής.
+
+Ιππίας.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως εις την αστρονομίαν ο ίδιος θα είναι και αληθινός και
+    ψεύτης.
+
+Ιππίας.
+    Φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Εμπρός λοιπόν, Ιππία, με άνεσιν κάπως σκέψου δι' όλας τας επιστήμας,
+    μη τυχόν εις καμμίαν συμβαίνει διαφορετικά από ό, τι είπαμεν. Και
+    βεβαίως συ είσαι σοφώτατος από όλους τους ανθρώπους εις πάρα πολλάς
+    τέχνας, καθώς εγώ σε ήκουσα μίαν φοράν να καυχάσαι και να διηγήσαι
+    μέσα εις την αγοράν την μεγάλην και την ζηλευτήν σοφίαν σου εκεί εις
+    τους τραπεζίτας. Έλεγες δε ότι κάποτε επήγες εις την Ολυμπίαν, και
+    ήσο ενδυμένος εις όλον το σώμα με έργα των χειρών σου. Και πρώτον
+    μεν εφορούσες δακτυλίδι — δηλαδή από αυτό έκαμες αρχήν — το οποίον
+    είπες ότι το έχεις ιδικόν σου έργον, διότι γνωρίζεις να χαράζης
+    δακτυλίδια, και έπειτα μίαν σφραγίδα, ιδικόν σου έργον, και μίαν
+    στλεγγίδα και λήκυθον, τα οποία όλα μόνος σου τα κατεσκεύασες. Ακόμη
+    δε και τα υποδήματα που εφορούσες είπες ότι μόνος τα ειργάσθης, και
+    το φόρεμά σου ότι το ύφανες και το υποκάμισόν σου ακόμη. Και μάλιστα
+    εκείνο που εφάνη παραδοξότατον και επίδειξις της πολλής σου σοφίας
+    ήτο, όταν είπες ότι η ζώνη του υποκαμίσου, που εφορούσες, είναι
+    καθώς αι πολυτελείς Περσικαί, και ότι αυτήν την έπλεξες συ ο ίδιος.
+    Έπειτα είπες ότι έφερες μαζί σου και ποιήματα και στίχους επικούς
+    και τραγωδίας και διθυράμβους, και εις το πεζόν πολλούς και
+    ποικίλους λόγους γραμμένους. Ακόμη δε ότι ήσο περισσότερον από όλους
+    όσοι ήλθαν εκεί επιστήμων εις τας τέχνας, τας οποίας έλεγα προ
+    ολίγου, και εις τους ρυθμούς και την μουσικήν και την ορθήν γραφήν,
+    και εκτός αυτών εις πολλά άλλα ακόμη, καθώς μου φαίνεται ότι
+    ενθυμούμαι. Και όμως ελησμόνησα την μνημονικήν σου εφεύρεσιν, καθώς
+    φαίνεται, εις την οποίαν συ νομίζεις ότι είσαι εξοχώτατος. Νομίζω δε
+    ότι ελησμόνησα και άλλα πάρα πολλά. Λοιπόν, καθώς σου είπα, ρίψας
+    βλέμμα εις τας ιδικάς σου τέχνας — είναι δε αρκεταί — και εις τας
+    τέχνας των άλλων ειπέ μου, αν θα εύρης, συμφώνως με όσα ωμολογήσαμεν
+    εγώ και συ, να υπάρχη εις καθεμίαν χωριστά ο αληθινός από τον ψεύτην
+    και να μην είναι ο ίδιος. Εις οποιανδήποτε σοφίαν θέλεις, παρατήρησέ
+    το αυτό, ή εις πανουργίαν ή οτιδήποτε όνομα θέλεις να της δώσης. Και
+    όμως δεν θα εύρης, αγαπητέ μου· διότι δεν υπάρχει. Άλλως τε ειπέ μου
+    μόνος σου.
+
+Ιππίας.
+    Πραγματικώς δεν έχω, Σωκράτη μου, τόρα τουλάχιστον κανέν τοιούτον.
+
+Σωκράτης.
+    Ούτε και θα έχης, καθώς νομίζω εγώ. Εάν δε εγώ λέγω την αλήθειαν,
+    συλλογίσου τι εξάγεται από την συζήτησιν μας, Ιππία μου.
+
+Ιππίας.
+    Δεν εννοώ τόσον καλά, Σωκράτη μου, αυτό που λέγεις.
+
+Σωκράτης.
+    Ίσως, διότι αυτήν την στιγμήν δεν μεταχειρίζεσαι την μνημονικήν σου
+    εφεύρεσιν. Και τούτο βεβαίως, διότι δεν το θεωρείς απαραίτητον. Εγώ
+    όμως θα σου το υπενθυμίσω. Γνωρίζεις ότι ο μεν Αχιλλεύς είπες ότι
+    είναι αληθινός, ο δε Οδυσσεύς ψεύτης και πολυμηχανώτατος;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Τόρα λοιπόν έχεις είδησιν, ότι απεδείχθη ότι ο ίδιος άνθρωπος είναι
+    και ψεύτης και αληθινός, επομένως, εάν ο Οδυσσεύς ήτο ψεύτης, έπεται
+    ότι είναι και αληθινός, και αν ο Αχιλλεύς είναι αληθινός, τότε είναι
+    και ψεύτης, και ότι δεν είναι διαφορετικοί αυτοί οι άνδρες μεταξύ
+    των ούτε αντίθετοι, αλλά όμοιοι;
+
+Ιππίας.
+    Καλέ Σωκράτη, συ πάντα συνηθίζεις να πλέκης κάπως τοιούτους λόγους,
+    και αφού ζώση το μέρος εκείνο της συζητήσεως το οποίον τυχόν είναι
+    δυσκολώτατον, επιμένεις εις αυτό και το θίγεις ολίγον κατ' ολίγον,
+    και όχι ολόκληρον το ζήτημα, περί του οποίου γίνεται λόγος. Καθώς
+    και τόρα, αν αγαπάς, από πολλάς εικασίας θα σου αποδείξω με πειστικά
+    επιχειρήματα ότι ο Όμηρος παρέστησε τον Αχιλλέα καλλίτερον από τον
+    Οδυσσέα και φιλαλήθη, αυτόν δε δόλιον και πολύ ψεύτην και κατώτερον
+    από τον Αχιλλέα. Εάν δε θέλης, μόνος σου πάλιν παράβαλε τον ένα
+    λόγον με τον άλλον, περί του ότι ο είς είναι ανώτερος από τον άλλον
+    και τότε καλλίτερα θα εννοήσουν οι παρευρισκόμενοι εδώ, ποίος από
+    τους δύο ομιλεί ορθότερα.
+
+Σωκράτης.
+    Φίλε Ιππία, εγώ βεβαίως δεν διαφιλονικώ το ότι συ είσαι σοφώτερος
+    από εμέ. Αλλά συνηθίζω πάντοτε να προσέχω καλά, όταν λέγη κανείς
+    κάτι τι, και μάλιστα όταν φαίνεται ότι είναι σοφός αυτός που ομιλεί,
+    και επειδή επιθυμώ να μάθω τι εννοεί συχνοερωτώ και αναθεωρώ και
+    συμβιβάζω τα λεγόμενα, διά να εννοήσω. Εάν όμως αυτός που ομιλεί μου
+    φανή ότι είναι μηδαμινός, ούτε εξαναρωτώ ούτε με μέλει δι' αυτά που
+    λέγει. Και από αυτό θα εννοήσης ποίους θεωρώ εγώ σοφούς. Δηλαδή θα
+    με εύρης να είμαι προσκολλημένος εις όσα λέγει αυτός και να τον
+    ερωτώ διά να μάθω τι και να ωφεληθώ. Και ιδού λόγου χάριν τόρα
+    εσκέφθην από τους λόγους σου, ότι εις τους στίχους που έλεγες προ
+    ολίγου και εδείκνυες ότι ο Αχιλλεύς τους λέγει εις τον Οδυσσέα ως
+    επιτήδειον, μου εφάνη παράλογον, αν είναι δυνατόν να λέγης συ την
+    αλήθειαν, διότι ο μεν Οδυσσεύς πουθενά δεν φαίνεται να λέγη ψέμματα,
+    ο πολυμήχανος τάχα, ενώ ο Αχιλλεύς αποδεικνύεται κάποιος πολυμήχανος
+    συμφώνως με τους λόγους σου. Τουλάχιστον αυτός λέγει ψέμματα. Διότι,
+    ενώ είπε εμπρός αυτούς τους στίχους, τους οποίους και συ ανέφερες
+    προηγουμένως:
+
+        Γιατί είναι εχθρός μου άσπονδος ως και στον Άδη εκείνος,
+        που κρύπτει άλλα στην ψυχή, και άλλα στο στόμα του έχει,
+
+    ολίγον κατόπιν λέγει, ότι ούτε να μεταπεισθή είναι δυνατόν από τον
+    Οδυσσέα και τον Αγαμέμνονα ούτε να μείνη ολότελα εις την Τροίαν,
+    αλλά:
+
+        Στον Δία και όλους τους θεούς αύριον θυσίαν κάμνω.
+        Τα πλοία τάχω έτοιμα, στη θάλασσα τα σέρνω,
+        Και θα τα ιδής, αν αγαπάς και αν σ' ενδιαφέρη.
+        Να σχίζουν τον Ελλήσποντον με τα πολλά τα ψάρια,
+        Και να τραβούν μέσα κουπί τανδρεία παλικάρια.
+        Και αν δώση και καλόν καιρόν εκειός της γης ο σείστης,
+        Την τρίτη ημέρα φθάνουμε στην καρποφόρον Φθίαν.
+
+    Ακόμη δε προηγουμένως από αυτά είπε υβριστικώς εις τον Αγαμέμνονα:
+
+        Τόρα στην Φθίαν θα διαβώ. Καλλίτερα το έχω,
+        Να φύγω στην πατρίδα μου, γιατί σκοπόν δεν έχω
+        Εδώ να μείνω άτιμος να σου σωριάζω πλούτη.
+
+    Αφού είπε αυτά άλλοτε μεν εμπρός εις όλον τον στρατόν, άλλοτε δε
+    εμπρός εις τους ιδικούς του συντρόφους, πουθενά δεν αποδεικνύεται
+    ούτε να προετοίμασε ούτε να εδοκίμασε να σύρη τα πλοία με σκοπόν να
+    ταξιδεύση διά την πατρίδα, αλλά με πολλήν γενναιότητα επεριφρονούσε
+    το να θέλη να ειπή την αλήθειαν. Εγώ μεν λοιπόν, Ιππία μου, και εις
+    την αρχήν σε ηρώτησα, επειδή είχα απορίαν, ποίος από αυτούς τους δύο
+    παρεστάθη ανώτερος από τον ποιητήν, και διότι ενόμιζα ότι και οι δύο
+    είναι κάλλιστοι και ότι είναι δύσκολον να κριθή ποίος είναι
+    καλλίτερος και ως προς το ψεύδος και ως προς την αλήθειαν και ως
+    προς την άλλην αρετήν. Διότι και ως προς αυτό είναι ομοιότατοι και
+    οι δύο.
+
+Ιππίας.
+    Βέβαια, διότι δεν σκέπτεσαι καλά, Σωκράτη μου. Διότι, όσα ψέμματα
+    λέγει ο Αχιλλεύς, δεν φαίνεται ότι τα λέγει εκ προαιρέσεως αλλά
+    ακουσίως, διότι ηναγκάσθη από την συμφοράν του στρατοπέδου να μείνη
+    και να βοηθήση. Ενώ, όσα λέγει ο Οδυσσεύς, τα λέγει εκουσίως και εκ
+    προαιρέσεως.
+
+Σωκράτης.
+    Προσπαθείς, φίλε μου, να με εξαπατήσης και μιμείσαι ο ίδιος τον
+    Οδυσσέα.
+
+Ιππίας.
+    Διόλου μάλιστα, καλέ Σωκράτη. Τι εννοείς όμως και διατί;
+
+Σωκράτης.
+    Το ότι δεν νομίζεις ότι ο Αχιλλεύς ψεύδεται εκ προαιρέσεως, αφού
+    αυτός ήτο τόσον πλάνος και οπισθόβουλος εκτός της καυχησιολογίας
+    του, καθώς τον παρέστησε ο Όμηρος, ώστε και από τον Οδυσσέα φαίνεται
+    ότι θεωρεί ανώτερον τον εαυτόν του, και τόσον μάλιστα, ώστε εμπρός
+    εις αυτόν ετόλμησε να ειπή ο ίδιος αντιφάσκων εις τον εαυτόν του και
+    μάλιστα χωρίς να τον εννοήση ο Οδυσσεύς. Τουλάχιστον δεν
+    αποδεικνύεται ο Οδυσσεύς να λέγη κάτι εις αυτόν ως υπονοών ότι
+    ψεύδεται.
+
+Ιππίας.
+    Ποία λοιπόν εννοείς, καλέ Σωκράτη;
+
+Σωκράτης.
+    Δεν γνωρίζεις ότι, ενώ κατόπιν είπε εμπρός εις τον Οδυσσέα ότι με
+    την αυγήν θα αναχωρήση, εις τον Αίαντα πάλιν λέγει ότι δεν θα
+    αναχωρήση, αλλά άλλα;
+
+Ιππίας.
+    Πού δηλαδή;
+
+Σωκράτης.
+    Εκεί που λέγει:
+
+        Δεν σταματώ τον πόλεμον, τας αιματοχυσίας
+        Πριν του Πριάμου του τρανού ο ένδοξος υιός Έκτωρ
+        Φθάση στα πλοία, στας σκηνάς μέσα των Μυρμιδόνων·
+        Μπρος στη δική μου την σκηνή, στο μελανό μου πλοίον
+        Τον Έκτορα εις την ορμήν, θαρρώ, θα σταματήσω.
+
+    Συ λοιπόν, φίλε Ιππία, άραγε νομίζεις ότι είναι τόσον επιλήσμον ο
+    υιός της Θέτιδος και ο μαθητής του σοφωτάτου Χείρωνος, ώστε, ενώ
+    ολίγον προηγουμένως ύβριζε τους μεγαλαύχους με τας χειροτέρας
+    ύβρεις, αμέσως ο ίδιος εμπρός μεν εις τον Οδυσσέα να λέγη ότι θα
+    αναχωρήση, εμπρός δε εις τον Αίαντα ότι θα μείνη, και ότι δεν το
+    κάμνει με οπισθοβουλίαν και επειδή νομίζει ότι ο Οδυσσεύς είναι της
+    παλαιάς μεθόδου και ότι θα τον νικήση ακριβώς με τα τεχνάσματα και
+    τα ψέμματα;
+
+Ιππίας.
+    Εις εμέ τουλάχιστον δεν φαίνεται έτσι, καλέ Σωκράτη. Αλλά και αυτός
+    ακόμη από ανοησίαν μετεπείσθη και λέγει εις τον Αίαντα διαφορετικά
+    από τον Οδυσσέα. Ο Οδυσσεύς όμως και όσα λέγει αληθινά πάντοτε τα
+    λέγει με οπισθοβουλίαν, και όσα λέγει ψέμματα, επίσης.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν, καθώς φαίνεται, είναι ανώτερος ο Οδυσσεύς από τον
+    Αχιλλέα.
+
+Ιππίας.
+    Διόλου μάλιστα, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Και πώς; Δεν απεδείχθησαν προ ολίγου ότι όσοι ψεύδονται εκουσίως
+    είναι ανώτεροι από τους ψευδομένους ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Πώς είναι δυνατόν, καλέ Σωκράτη, οι εκουσίως αδικούντες και εκουσίως
+    οπισθόβουλοι και κακοποιοί να είναι καλλίτεροι από τους ακουσίως, οι
+    οποίοι φαίνεται ότι είναι άξιοι πολλής συγγνώμης, όταν εν αγνοία
+    κανείς αδικήση ή ειπή ψέμματα ή κάμη κανέν άλλο κακόν; Και οι νόμοι
+    δε βεβαίως είναι πολύ αυστηρότεροι εις τους εκουσίως πράττοντας το
+    κακόν και ψευδομένους παρά εις τους ακουσίως.
+
+Σωκράτης.
+    Βλέπεις, καλέ Ιππία, ότι εγώ λέγω την αλήθειαν, διισχυριζόμενος ότι
+    είμαι προσκολλημένος εις τας ερωτήσεις των σοφών; Και σχεδόν αυτό
+    και μόνον το καλόν έχω επάνω μου, ενώ όλα τα άλλα μου είναι ποταπά.
+    Δηλαδή όσον διά τα πράγματα πλανώμαι, και δεν γνωρίζω πώς είναι.
+    Απόδειξις δε τούτου είναι ότι, όταν συναναστραφώ κανένα από σας που
+    φημίζεσθε διά την σοφίαν σας και διά τους οποίους όλοι οι Έλληνες
+    μαρτυρούν την σοφίαν των, αποδεικνύομαι ότι δεν γνωρίζω τίποτε.
+    Διότι εις τίποτε δεν συμφωνεί η γνώμη μου μαζί σας, διά να ειπώ ούτω
+    πως. Και βεβαίως ποία μεγαλιτέρα απόδειξις υπάρχει διά την αμάθειαν
+    παρά το να διαφωνή κανείς με τους σοφούς άνδρας; Έχω όμως τούτο
+    μόνον το αξιοθαύμαστον προτέρημα, το οποίον με σώζει. Δηλαδή δεν
+    εντρέπομαι να μανθάνω, αλλά εξετάζω και ερωτώ και γνωρίζω μεγάλην
+    χάριν εις τον αποκρινόμενον, και κανένα έως τόρα δεν τον εστέρησα
+    την οφειλομένην χάριν. Δηλαδή ποτέ μου δεν ηρνήθην ότι έμαθα κάτι
+    τι, και δεν είπα ότι είναι ιδικόν μου το μάθημα ως να το ευρήκα στον
+    δρόμον. Αλλά εγκωμιάζω εκείνον που με εδίδαξε ως σοφόν, και
+    αποδεικνύω τι έμαθα από αυτόν. Ομοίως και τόρα εις όσα λέγεις συ δεν
+    συμφωνώ, αλλά πάρα πολύ διαφωνώ. Και αυτό γνωρίζω καλά ότι γίνεται
+    εξ αιτίας μου, δηλαδή διότι είμαι όπως είμαι, διά να μην ειπώ τίποτε
+    μεγαλίτερον διά τον εαυτόν μου. Δηλαδή εις εμέ φαίνεται, Ιππία μου,
+    όλως το αντίθετον από ό,τι λέγεις συ· ότι δηλαδή όσοι βλάπτουν τους
+    ανθρώπους και τους αδικούν και τους εξαπατούν και σφάλλουν εκουσίως,
+    και όχι ακουσίως, είναι καλλίτεροι παρά όσοι το κάμνουν ακουσίως.
+    Κάποτε όμως φρονώ και το αντίθετον από αυτά και πλανώμαι ως προς
+    αυτά, βεβαίως διότι δεν γνωρίζω. Τόρα λοιπόν αυτήν την στιγμήν μου
+    ήλθε ωσάν περίοδος παροξυσμού και μου φαίνονται οι εκουσίως
+    σφάλλοντες εις τι ότι είναι καλλίτεροι από τους ακουσίως. Λοιπόν
+    προφασίζομαι με το τορινόν μου αυτό πάθημα ότι πταίουν οι
+    προηγούμενοι λόγοι, ώστε να μου φαίνεται αυτήν την στιγμήν ότι όσοι
+    κάμνουν έκαστον από αυτά ακουσίως είναι πονηρότεροι παρά οι
+    εκουσίως. Συ λοιπόν κάνε μου την χάριν και μη φθονήσης να μου
+    ιατρεύσης την ψυχήν μου. Διότι πολύ μεγαλίτερον καλόν θα μου κάμης,
+    αν θεραπεύσης την ψυχήν μου από την αμάθειαν παρά το σώμα από
+    ασθένειαν. Και λοιπόν, εάν μεν θελήσης να ειπής μακρόν λόγον, σου το
+    προλέγω, ότι δεν είναι δυνατόν να με θεραπεύσης — διότι δεν θα
+    ημπορέσω να τον παρακολουθήσω — αν θέλης όμως να μου απαντήσης καθώς
+    προηγουμένως, πολύ θα με ωφελήσης, νομίζω δε ότι δεν θα βλαφθής και
+    συ ο ίδιος. Είναι δίκαιον δε να παρακαλέσω και σε, υιέ του
+    Απημάντου. Διότι συ με έβαλες να συζητήσω με τον Ιππίαν. Δι' αυτό
+    και τόρα, εάν δεν θελήση να μου απαντήση ο Ιππίας, συ παρακάλεσέ τον
+    εκ μέρους μου.
+
+Εύδικος.
+    Αλλά, καλέ Σωκράτη, νομίζω ότι δεν θα χρειασθή ο Ιππίας την ιδικήν
+    μας παράκλησιν. Διότι όσα είπε προηγουμένως δεν είναι αυτού του
+    είδους, αλλά ότι δεν θα υπεκφύγη την ερώτησιν κανενός ανθρώπου. Δεν
+    είναι έτσι, καλέ Ιππία; Δεν τα έλεγες αυτά;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα. Αλλά ο Σωκράτης. καλέ Εύδικε, πάντοτε τα συγχέει τα
+    πράγματα μέσα εις την συζήτησιν και ομοιάζει ωσάν να κακουργή.
+
+Σωκράτης.
+    Καλοκάγαθε μου Ιππία, εγώ, σε βεβαιώ, δεν τα κάμνω αυτά εκουσίως
+    (!). Διότι τότε θα ήμην σοφός και δαιμόνιος συμφώνως με τους λόγους
+    σου, αλλά ακουσίως, ώστε να με συγχωρής. Διότι είπες εξ άλλου ότι
+    πρέπει να συγχωρούμεν εκείνον που κακουργεί ακουσίως.
+
+Εύδικος
+    Και μη κάμης, καλέ Ιππία, διόλου διαφορετικά, αλλά και χάριν ημών
+    και χάριν εκείνων των λόγων που είπες προηγουμένως αποκρίνου εις
+    ό,τι σε ερωτά ο Σωκράτης.
+
+Ιππίας.
+    Ας είναι, θα αποκρίνωμαι, αφού με παρακαλείς συ. Ερώτα λοιπόν ό,τι
+    θέλεις.
+
+Σωκράτης.
+    Και όμως, σε βεβαιώ, πάρα πολύ, Ιππία μου, επιθυμώ να καλοεξετάσω
+    αυτό που λέγομεν τόρα, δηλαδή ποίοι άραγε είναι καλλίτεροι, οι
+    εκουσίως ή οι ακουσίως σφάλλοντες. Νομίζω λοιπόν ότι ημπορούμεν κατά
+    τον εξής τρόπον να αρχίσωμεν την εξέτασιν ορθότερον. Απάντησέ μου
+    όμως· ονομάζεις κανένα άνθρωπον καλόν δρομέα;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Και κακόν;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν είναι καλός μεν όστις τρέχει καλά, κακός δε όστις τρέχει
+    άσχημα;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν δεν τρέχει άσχημα όστις τρέχει αργά, καλά δε όστις τρέχει
+    γλήγορα;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν εις τον δρόμον και εις το τρέξιμον η μεν ταχύτης δεν
+    είναι καλή, η δε βραδύτης κακή;
+
+Ιππίας.
+    Και τι άλλο περιμένεις να είναι;
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν ποίος από τους δύο βραδείς είναι άραγε ο καλλίτερος δρομεύς,
+    όστις τρέχει βραδέως εκουσίως ή όστις ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Όστις τρέχει βραδέως εκουσίως.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά το τρέξιμον δεν είναι κάποια ενέργεια;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως ενέργεια.
+
+Σωκράτης.
+    Αφού δε είναι ενέργεια, δεν παράγει κάτι;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Όποιος λοιπόν τρέχει άσχημα, δεν το παράγει αυτό το κακόν και
+    άσχημον υπό έποψιν τρεξίματος;
+
+Ιππίας.
+    Άσχημον. Πώς όχι;
+
+Σωκράτης.
+    Δεν τρέχει δε κακώς όστις τρέχει αργά;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Δεν κάμνει λοιπόν το κακόν τούτο και άσχημον ο μεν καλός δρομέας
+    εκουσίως, ο δε κακός ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Έτσι φαίνεται βεβαίως.
+
+Σωκράτης.
+    Υπό έποψιν λοιπόν τρεξίματος δεν είναι πονηρότερος όστις παράγει
+    κάτι κακόν ακουσίως παρά όστις το παράγει εκουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως υπό έποψιν τρεξίματος.
+
+Σωκράτης.
+    Και τι τάχα ως προς την πάλην; Ποίος παλαιστής από τους δύο είναι
+    καλλίτερος, όστις πίπτει εκουσίως ή όστις πίπτει ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Όστις πίπτει εκουσίως, καθώς φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Πονηρότερον όμως και ασχημότερον εις την πάλην είναι, άραγε να πίπτη
+    κανείς ή να ρίπτη κάτω τον άλλον;
+
+Ιππίας.
+    Το να πίπτη.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν και εις την πάλην όστις παράγει εκουσίως τα πονηρά και
+    άσχημα είναι καλλίτερος παρά όστις παράγει αυτά ακουσίως.
+
+Ιππίας.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Τι συμβαίνει δε εις όλας τας άλλας ανάγκας του σώματος; Άραγε δεν
+    ημπορεί όστις είναι καλλίτερος εις το σώμα να κάμνη και τα δύο,
+    δηλαδή και τα δυνατά και τα αδύνατα, και τα άσχημα και τα ωραία. Και
+    επομένως, όταν παράγη σωματικώς πονηρά έργα, δεν τα παράγει εκουσίως
+    όστις είναι καλλίτερος κατά το σώμα, ο δε χειρότερος ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Φαίνεται ότι ως προς την δύναμιν έτσι είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Τι δε συμβαίνει τάχα, κάλε Ιππία, ως προς την ευσχημοσύνην; Δεν
+    είναι, ιδιότης του καλλιτέρου σώματος να σχηματίζη εκουσίως τα
+    άσχημα και πονηρά σχήματα, και του χειροτέρου να τα σχηματίζη
+    ακουσίως; Ή πώς αλλέως νομίζεις εσύ;
+
+Ιππίας.
+    Καθώς λέγεις.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν και η ασχημοσύνη η μεν εκουσία είναι ιδιότης της αρετής,
+    η δε ακουσία είναι ιδιότης της κακίας του σώματος.
+
+Ιππίας.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Τι δε λέγεις ως προς την φωνήν; Ποία από τας δύο νομίζεις ότι είναι
+    καλλιτέρα, εκείνη που παραφωνεί εκουσίως ή ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Η εκουσίως.
+
+Σωκράτης.
+    Χειροτέρα δε δεν είναι η ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Συ δε ποίον από τα δύο θα εδέχεσο να έχης κτήμα σου, τα καλά ή τα
+    άσχημα;
+
+Ιππίας.
+    Τα καλά.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν ποίον εκ των δύο θα εδέχεσο άραγε, να έχης πόδας που
+    χωλαίνουν εκουσίως ή δε ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Εκουσίως.
+
+Σωκράτης.
+    Η χωλότης δε των ποδών δεν είναι κακία και ασχημία;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Και πάλιν; Η αμβλυωπία δεν είναι κακία των οφθαλμών;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως.
+
+Σωκράτης.
+    Ποίων ειδών λοιπόν οφθαλμούς θα ήθελες να έχης και να σου είναι
+    σύντροφοι; εκείνους με τους οποίους κανείς εκουσίως αμβλυωπεί και
+    στραβοκυττάζει ή εκείνους με τους οποίους αμβλυωπεί ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Με αυτούς που αμβλυωπεί εκουσίως.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν παραδέχεσαι κατ' αρχήν ως καλλίτερα από όλα τα πράγματά
+    σου εκείνα που παράγουν κάτι πονηρόν εκουσίως ή ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως αυτά.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως και όλα, λόγου χάριν τα ώτα και οι ρώθωνες και το στόμα και
+    όλα τα αισθητήρια, υπάγονται εις τον ίδιον ορισμόν, δηλαδή όσα μεν
+    κάμουν κάτι τι κακόν ακουσίως είναι επιζήμια, διότι είναι πονηρά,
+    όσα δε εκουσίως είναι κέρδος, διότι είναι αγαθά.
+
+Ιππίας.
+    Εγώ τουλάχιστον αυτό φρονώ.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά τόρα; ως προς τα όργανα ποία είναι ευχειριστότερα, με όσα
+    κανείς παράγει εκουσίως κάτι κακόν ή με όσα ακουσίως; λόγου χάριν το
+    πηδάλιον, με όποιον κανείς ακουσίως θα πηδαλιουχήση κακώς, είναι
+    καλλίτερον, ή με όποιον εκουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Με όποιον εκουσίως.
+
+Σωκράτης.
+    Άραγε δεν κάμνει το ίδιον και το τόξον και η λύρα και οι αυλοί και
+    όλα τα άλλα εν γένει;
+
+Ιππίας.
+    Λέγεις την αλήθειαν.
+
+Σωκράτης.
+    Και τόρα πάλιν; είναι καλλίτερον να έχη κανείς ψυχήν ίππου, με
+    όποιαν θα ιππεύση κακώς εκουσίως ή με όποιαν ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Με όποιαν εκουσίως.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως είναι καλλιτέρα αυτή.
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως κανείς με αυτήν την καλλιτέραν ψυχήν του ίππου δεν θα κάμη
+    εκουσίως τα πονηρά έργα αυτής της ψυχής, ενώ με την πονηράν
+    ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν δεν θα κάμη το ίδιον και με την ψυχήν του κυνός και όλων
+    των άλλων ζώων;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Τι λοιπόν τόρα; Άραγε είναι καλλίτερον να έχη κανείς ψυχήν ανθρώπου
+    τοξότου, η οποία εκουσίως αποτυγχάνει στο σημάδι ή ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Εκείνη που αποτυγχάνει εκουσίως.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν είναι αυτή καλλιτέρα εις την τοξικήν;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως και η αποτυγχάνουσα ακουσίως ψυχή δεν είναι πονηροτέρα παρά
+    η αμαρτάνουσα εκουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως ως προς την τοξικήν.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά τι συμβαίνει ως προς την ιατρικήν τάχα; Δεν είναι ιατρικωτέρα η
+    εκουσίως παράγουσα κακόν ως προς τα σώματα;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως αυτή δεν είναι καλλιτέρα εις αυτήν την τέχνην από την μη
+    εκουσίαν;
+
+Ιππίας.
+    Είναι καλλιτέρα.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά τόρα. Η κιθαριστικωτέρα και η αυλητικωτέρα και εν γένει η
+    ανάλογος εις όλας τας άλλας τέχνας και επιστήμας, άραγε δεν κάμνει
+    τα κακά και σφάλλει εις τα άσχημα η καλλιτέρα εκουσίως, η δε
+    χειροτέρα ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Ακόμη δε βεβαίως θα εδεχόμεθα να έχωμεν τας ψυχάς των δούλων μάλλον
+    τας εκουσίως παρά τας ακουσίως αστόχους και κακούργους, διότι είναι
+    καλλίτεραι ως προς αυτά.
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά τόρα; Την ιδικήν μας την ιδίαν άραγε δεν θα επιθυμούσαμεν να
+    την έχωμεν όσον το δυνατόν καλλιτέραν;
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν θα είναι καλλιτέρα μάλλον, εάν κακουργή και σφάλλη
+    εκουσίως παρά ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Ναι, αλλά θα ήτο φρίκη, Σωκράτη μου, εάν πρόκειται να είναι
+    καλλίτεροι οι εκουσίως σφάλλοντες παρά οι ακουσίως.
+
+Σωκράτης.
+    Και όμως αυτό φαίνεται από όσα είπαμεν.
+
+Ιππίας.
+    Όχι όμως εις εμέ τουλάχιστον.
+
+Σωκράτης.
+    Εγώ όμως, καλέ Ιππία, ενόμιζα ότι και εις εσέ θα φανή έτσι. Απάντησέ
+    μου όμως πάλιν. Άραγε η δικαιοσύνη δεν είναι ή κάποια δύναμις ή
+    κάποια επιστήμη ή και τα δύο; Ή μήπως δεν είναι αναγκαίον λογικώς να
+    είναι η δικαιοσύνη έν από αυτά;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, εάν μεν η δικαιοσύνη είναι &δύναμις& της ψυχής, δεν είναι
+    δικαιοτέρα ψυχή, η δυνατωτέρα; Διότι βεβαίως, αγαπητέ μου, απεδείχθη
+    από ημάς καλλιτέρα η τοιαύτη.
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως απεδείχθη.
+
+Σωκράτης.
+    Και τόρα πάλιν, αν είναι επιστήμη; Δεν είναι &δικαιοτέρα& ψυχή η
+    &σοφωτέρα&, η δε αμαθεστέρα αδικωτέρα;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα;
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά πάλιν, αν είναι και τα δύο; Άραγε δεν είναι δικαιοτέρα η ψυχή
+    εκείνη η οποία έχει και τα δύο, δηλαδή και την επιστήμην και την
+    δύναμιν, η δε αμαθεστέρα και ανικανωτέρα δεν είναι αδικωτέρα; Δεν
+    είναι επόμενον αυτό;
+
+Ιππίας.
+    Φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν αυτή η δυνατωτέρα και σοφωτέρα δεν απεδείχθη ότι είναι
+    καλλιτέρα και ικανωτέρα να κάμη και τα δύο, και τα καλά και τα
+    άσχημα, εις οποιανδήποτε εργασίαν;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως, όταν εκτελή τα άσχημα, το κάμνει εκουσίως, διότι έχει την
+    δύναμιν και την τέχνην. Αυτά δε φαίνονται ιδιότητες της δικαιοσύνης
+    ή και τα δύο ή το έν από τα δύο.
+
+Ιππίας.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Και βεβαίως το να αδικούμεν σημαίνει να εκτελούμεν κακόν τι, το δε
+    να μη αδικούμεν καλόν.
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα,
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν η ικανωτέρα και καλλιτέρα ψυχή, και όταν αδική, δεν το κάμνει
+    εκουσίως, η δε κακή ακουσίως;
+
+Ιππίας.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν δεν είναι αγαθός άνθρωπος όστις έχει ψυχήν αγαθήν, κακός
+    δε όστις έχει κακήν;
+
+Ιππίας.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν ιδιότης του αγαθού ανδρός είναι να αδική εκουσίως, του
+    δε κακού ακουσίως, αφού ο αγαθός έχει αγαθήν ψυχήν.
+
+Ιππίας.
+    Βεβαίως έχει.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως όστις σφάλλει εκουσίως και κάμνει ασχημίας και αδικίας,
+    φίλε Ιππία, εάν υπάρχη τοιούτος άνθρωπος, αυτός δεν είναι άλλος παρά
+    ο αγαθός.
+
+Ιππίας.
+    Δεν ημπορώ να συμφωνήσω με την γνώμην σου εις αυτά, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' ούτε και εγώ ο ίδιος με τον εαυτόν μου, Ιππία μου.
+
+    Αλλά είναι λογικόν βεβαίως από όσα είπαμεν να μας φαίνεται ούτω πως.
+    Αλλά, καθώς έλεγα προ πολλού, εγώ εις αυτά τα ζητήματα πλανώμαι άνω
+    κάτω και ποτέ δεν έχω την ιδίαν γνώμην. Και όσον μεν δι' εμέ δεν
+    είναι διόλου παράδοξον να πλανώμαι ούτε δι' άλλον ιδιώτην. Εάν όμως
+    πρόκειται να πλανάσθε και σεις οι σοφοί, τότε πλέον αυτό είναι δι'
+    ημάς φοβερόν, αφού δεν υπάρχει ελπίς ούτε όταν έλθωμεν πλησίον σας
+    να παύωμεν από το να πλανώμεθα.
+
+
+
+ΤΕΛΟΣ
+
+
+
+ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ
+ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
+
+ΑΙΣΧΥΛΟΣ
+Ο μέγιστος των αρχαίων και νεωτέρων δραματικών ποιητών, για την
+έντονη δραματικότητα, το βαθύ και συχνά προφητικό της σκέψης του, τη
+λυρική του έξαρση και την αρμονία των εννοιών με την αισθητική τους
+έκφραση. Οι τραγωδίες του, τολμηρές τόσον ως σύνθεσή τους, όσο και
+σαν πλοκή, έχουν ταυτόχρονα πολύ έντονη την αίσθηση και την
+ψυχολογία του φυσικού και του πραγματικού, ώστε να δονούνται από τον
+παλμό της πιο σφρίγουσας ζωής. Ο Αισχύλος αποτελεί αναμφισβήτητα την
+πιο τέλεια ποιητική εκδήλωση του ελληνικού μεγαλείου.
+
+***
+
+Αγαμέμνων: Πρόκειται για το πρώτο δράμα της Τριλογίας «Ορέστια» κι
+αναφέρεται στην δολοφονία του Αγαμέμνονα από την σύζυγό του
+Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. η σκηνή της προφήτιδος
+Κασσάνδρας, που οδύρεται για την αιχμαλωσία της, ανήκει στις
+τραγικότερες του παγκοσμίου Θεάτρου. Μετάφραση σε στίχους, του
+Γρυπάρη.
+
+Χοηφόροι: Το δεύτερο δράμα της «Ορέστειας». Περιέχει την κυριώτερη
+πράξη, γύρω από την οποία στρέφεται η Τριλογία και που πάνω της
+στηρίζεται το ηθικό πρόβλημα που κινεί την «Ορέστεια»: ο Ορέστης
+θανατώνει τον Αίγισθο και τη μητέρα του· ο νους του σαλεύεται και
+καταδιωκόμενος από τα φάσματα των Ερινυών παίρνει τον δρόμο της
+εξορίας. Η μετάφραση, σε στίχους, του Γρυπάρη.
+
+Ευμενίδες: Η τραγωδία που ολοκληρώνει την «Ορέστεια». Εκτυλίσσεται
+στους Δελφούς, όπου ο Απόλλων, αποκοιμίζοντας τις Ερινύες, φυγαδεύει
+τον Ορέστη, και κατόπιν στην Αθήνα, όπου υστέρα από απόφαση της
+Αθήνας, ο μητροκτόνος Ορέστης δικάζεται από τον Άρειο Πάγο και
+απαλλάσσεται από την τιμωρία του φόνου. Η μετάφραση, όπως κι όλης
+της Τριλογίας, του Γρυπάρη.
+
+Επτά επί Θήβας: Το δράμα τούτο αναφέρεται στην τραγική Θήβας μοίρα
+των δύο γιων του Οιδίποδα, πού, μονομαχώντας για τον θρόνο των
+Θηβών, αλληλοσκοτώνονται. Ο ύμνος των Ερινύων κι ο παθητικότατος
+θρήνος της Αντιγόνης και της Ισμήνης για τους σκοτωμένους αδελφούς
+των είναι από τους λυρικώτερους της αρχαίας τραγωδίας. Η μετάφραση,
+σε στίχους, αριστοτεχνική, με φιλολογική ακρίβεια και δύναμη ύφους,
+του Γρυπάρη.
+
+Πέρσαι: Το δράμα αυτό αποτελεί υψηλότατον ύμνο των ελληνικών νικών
+κατά των Περσών, την εποχή των μηδικών πολέμων. Η μεγαλοπρεπής
+αφήγηση της ναυμαχίας στην Σαλαμίνα, κρίνεται σαν μοναδικό υπόδειγμα
+επικολυρικής περιγραφής. Μετάφραση Ι. Ζερβού.
+
+Προμηθεύς Δεσμώτης: Το πιο μεγαλεπήβολο και υψιπετές Έργο του
+παγκοσμίου θεάτρου. Παρουσιάζει τον Προμηθέα δεμένον πάνω στον
+Καύκασο, κατά διαταγή του βασιλιά των θεών, προς τιμωρίαν της
+φιλανθρωπίας του. Το Κράτος του Δία και η Βία, προσωποποιημένα, ο
+Ήφαιστος, οι Ωκεανίδες, ο Ερμής, ο Ωκεανός, η Ιώ και ο Προμηθέας,
+δρώντας ανθρώπινα και παθητικά, διατηρούν όλο το θεϊκό μεγαλείο
+τους. Η μετάφραση, σε στίχους, του Ι. Ζερβού.
+
+Ικέτιδες: Το δράμα αυτό, βασισμένο στην ιστορική παράδοση, εξυμνεί
+την αρετή και τη φιλοξενία των Ελλήνων. Οι Δαναΐδες, φεύγοντας από
+την Αίγυπτο, για να αποφύγουν να παντρευτούν με τη βία,
+φιλοξενούνται και προστατεύονται από τους Αργείους και πάλι
+ελευθερώνονται από την αποτολμηθείσα αρπαγή. Ο υψηλός λυρισμός του
+έργου θαυμαζόταν από τους αρχαίους, ήδη, χρόνους.
+
+
+
+ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ
+
+Από τους τρεις κορυφαίους Έλληνες τραγικούς, που μας σώθηκαν μερικά
+έργα τους, ο πιο προσιτός, τόσο στην αρχαιότητα όσο και στην εποχή
+μας, είναι ο Ευριπίδης. Δραματικός και περιπαθής ποιητής, ένας
+φιλόσοφος και, μαζί, ένας ψυχολόγος των ανθρωπίνων αρετών και
+ελαττωμάτων.
+
+***
+
+Ανδρομάχη:	το δράμα αυτό εικονίζει, κατά τον πιο θαυμαστό τρόπο,
+έναν κόσμο αισθημάτων, ζήλειας, μίσους και στοργής. Ο Νεοπτόλεμος,
+χωρίζοντας από την Ανδρομάχη, παντρεύεται την κόρη του Μενέλαου και
+της Ελένης, την Ερμιόνη, που συνεννοείται με τον πατέρα της να
+σκοτώσουν τον γιο που έδωσε η Ανδρομάχη στον Νεοπτόλεμο. Ο Πηλέας,
+παππούς του παιδιού, σώζει τον μικρό, και ο Μενέλαος σκοτώνει με
+δόλο τον Νεοπτόλεμο. Μετάφραση, τον Γ. Τσοκόπουλου.
+
+Άλκηστης: Σύμφωνα με τον όρο που είχε θέσει ο θεός, ο Άδμητος θα
+γινόταν αθάνατος, αν κάποιος στενός συγγενής του δεχόταν να θυσιαστή
+γι αυτόν το σκοπό. Οι γονείς του δεν δέχονται, μα η γυναίκα του η
+Άλκηστης προσφέρεται πρόθυμα να θυσιαστή, δίδοντας έτσι μοναδικό
+παράδειγμα συζυγικής αφοσίωσης. Η μετάφραση, σε στίχους, του Γ.
+Τσοκόπουλου.
+
+Μήδεια: Το τραγικότερο από τα δράματα του Ευριπίδου. Το πάθος της
+ερωτικής εκδίκησης, ξεπερνώντας σ’ ένταση αυτό τούτο το ερωτικό
+πάθος, εκφράζεται, στο έργο αυτό, στο έπακρο των εκδηλώσεων του.
+Προδομένη από τον Ιάσονα, η Μήδεια καταπνίγει τη μητρική στοργή μέσα
+της και σκοτώνει τα δυο τους παιδιά για να εκδικηθή τον σύζυγο.
+Μετάφραση Άγγ. Τανάγρα.
+
+Ηλέκτρα: Ο Ορέστης και η αδελφή του Ηλέκτρα θανατώνουν τον φονέα του
+πατέρα τους Αίγισθο και την μητέρα τους, συνεργόν του φόνου επίσης,
+Κλυταιμνήστρα. Η κάθαρση εδώ έρχεται από τον από μηχανής θεό, που
+δίδει και την εξάγνιση στους δύο μητροκτόνους. Η μετάφραση,
+φιλολογικά πιστή, του Αγγέλου Τανάγρα.
+
+Ιππόλυτος: Το νεωτεριστικώτερο από τα έργα του Ευριπίδου. Η Φαίδρα
+αισθάνεται ανόσιο έρωτα προς τον γυιό του συζύγου της Θησέως, τον
+Ιππόλυτο. Ο νέος αποκρούει τον έρωτά της κ’ η Φαίδρα αυτοκτονεί,
+συκοφαντώντας τον στον πατέρα του. Ο Θησέας εξορίζοντας τον
+Ιππόλυτο, τον καταρατάται να καταστραφεί από τον Ποσειδώνα. Η κατάρα
+πραγματοποιείται, μα ή συκοφαντία φανερώνεται κι ο Ιππόλυτος
+πεθαίνει θρηνούμενος και συγχωρώντας. Η μετάφραση του Αγγέλου
+Τανάγρα.
+
+Ιφιγένεια εν Αυλίδι: μια από τις παθητικώτερες και καλύτερες
+τραγωδίες του Ευριπίδη. Οι προσπάθειες του Αγαμέμνονος να σώση την
+κόρη του, η συμπάθεια και κατανόηση του Μενελάου, που έρχονται αργά,
+για το θύμα, η τολμηρή αντίσταση του Αχιλλέα εναντίον του στρατού
+για να σωθή η μνηστή του, εντείνουν τη δράση και την τραγικότητα. Η
+λύση του δράματος δίδεται από τον από μηχανής θεόν. Η μετάφραση, σε
+στίχους, του Ι. Φραγκιά.
+
+Ιφιγένεια εν Ταύροις: Η Ιφιγένεια, που θυσιάζεται από τον πατέρα της
+Αγαμέμνονα στην Αυλίδα, για να γίνη δυνατόν ν’ αποπλεύσουν τα πλοία
+της τρωικής εκστρατείας, σώζεται την τελευταία στιγμή από την θεά
+Αρτέμιδα, που την μεταφέρει στην χώρα των Ταύρων. Εκεί, μητροκτόνος
+πια και περιπλανούμενος, την συναντά ο αδελφός της Ορέστης, ιέρεια
+της Αρτέμιδος. Φεύγοντας αποκομίζει μαζί της και το άγαλμα της θεάς
+στην Αθήνα. Μετάφραση Ν. Κυπαρίσση.
+
+Βάκχαι: Πρόκειται για μιαν από τις αρτιώτερες και οπωσδήποτε την
+λυρικώτερη από τις τραγωδίες του μεγάλου ποιητή. Ο Πενθέας κ’ η
+μητέρα του Αγαύη, απιστώντας απέναντι των θείων, τιμωρούνται από τον
+θεό Διόνυσο, γιατί δε θέλησαν να δεχθούν τη λατρεία του στην Θήβα. Η
+μετάφραση, σε στίχους, του Κ. Βάρναλη.
+
+Φοίνισσες: Περιστρέφεται γύρω από την τραγική παράδοση της
+αδελφοκτονίας Ετεοκλέους και Πολυνείκους, Γεμάτη επεισόδια και
+σκηνική δράση, όπως ο θάνατος των δυο αδελφών, το διώξιμο του πατέρα
+τους Οιδίποδος, η γενναία απόφαση της Αντιγόνης κτλ., θεωρείται μια
+από τις ωραιότερες τραγωδίες του Ευριπίδου. Η μετάφραση του Ν.
+Ποριώτη.
+
+Ικέτιδες: Δράμα πολιτικό και πατριωτικό, αναγόμενο στον ήρωα Θησέα,
+ο οποίος θάβει τους Αργείους που έπεσαν μπροστά στα τείχη των Θηβών.
+Τον χορό της τραγωδίας τον αποτελούν οι μητέρες και τα παιδιά των
+πεσόντων. Αυτά τούτα τα χορικά θεωρούνται από τα παθητικώτερα της
+αρχαίας τραγωδίας καθόλου. Η μετάφραση, σε στίχους, του Ν. Ποριώτη.
+
+Ηρακλής μαινόμενος: Το ωραίο αυτό δράμα του μεγάλου τραγικού,
+αναφέρεται στον Ηρακλή, που, ελευθερώνοντας τα παιδιά του,
+κυριεύεται ύστερα από μανία και τα σκοτώνει. Μόλις συνέρχεται από
+την τρέλλα του και καταλαβαίνει τι έχει κάμει, επιχειρεί να
+αυτοκτονήση, αλλά τον σώζει ο φίλος του Θησέας. Η άρτια τούτη
+μετάφραση, που διατηρεί όλη την ομορφιά του πρωτοτύπου οφείλεται
+στον Κ. Βάρναλη.
+
+Ίων:	Το δράμα αυτό διακρίνεται για την περίτεχνη πλοκή του, τις
+περιπέτειες που με πολλή τέχνη παρεμβάλλονται και για την
+απροσδόκητη έκβαση. Η υπόθεση του περιστρέφεται γύρω από τους
+κινδύνους, την αναγνώριση και την αναγόρευση, μετά, του Ίωνος, ως
+κληρονόμου του βασιλέα της Αττικής Ξούθου. Η μετάφραση, του Πολ.
+Δημητρακόπουλου.
+
+Κύκλωψ: Σατυρικό δράμα, που ανάγεται στη γνωστή ομηρική περιπέτεια
+του Οδυσσέα, με τη μέθη και την τύφλωση του Κύκλωπα, που κάνει
+δυνατή τη σωτηρία του ήρωα και των συντρόφων του. Τα κωμικά
+επεισόδια κάνουν το έργο αυτό εξαιρετικά ενδιαφέρον για κάθε εποχή.
+Η μετάφραση έγινε από τον Γ. Τσοκόπουλο.
+
+Ορέστης: Το πιο πολύπλοκο και νεωτεριστικό δράμα ίσως, του Ευριπίδη.
+Ο Ορέστης καταδικάζεται σε θάνατο από τους Αργείους, ενώ ο θείος του
+Μενέλαος τον εγκαταλείπει, από δειλία. Εξαγριωμένος από τη στάση του
+Μενελάου ο Ορέστης θέλει να σκοτώση τη σύζυγο του και την κόρη του
+Ερμιόνη. Τελικά μεταπείθεται από τον από μηχανής θεό και παντρεύεται
+την Ερμιόνη. Η μετάφραση έγινε από την Ηλία Βουτιερίδη.
+
+Ρήσος: Ανήκει στα νεώτερα δράματα της Αττικής Τραγωδίας, κ’ είναι
+αβέβαιο αν ανήκη στον Ευριπίδη, μολονότι από τους αρχαίους ήδη
+χρόνους αποδιδόταν σ’ αυτόν. Φαίνεται ν’ ανήκη μάλλον στη σχολή του
+Φιλοκλέους. Ανάγεται στο ομηρικό επεισόδιο της αρπαγής της Ελένης
+από τον Πάρη. Η μετάφραση έγινε από τον Άριστο Καμπάνη.
+
+Ηρακλείδες: Το δράμα αναφέρεται στην περίθαλψη των Ηρακλειδών στην
+Αττική κι αποτελεί ύμνο στην ανδρεία των Αργείων και των Αθηναίων
+ηρώων. Το επεισόδιο, όπου η Μακαρία παραδίδεται με τη θέληση της
+στον θάνατο προς χάριν της κοινής σωτηρίας, εντείνει την τραγικότητα
+του δράματος. Η μετάφραση, σε στίχους Κ. Βάρναλη.
+
+Εκάβη: Συγκρατώντας την οδύνη της για τον θάνατο του γιου της
+Πολυδώρου, η βασίλισσα της Τροίας συμβάλλει στην καταστροφή του
+δολοφόνου. Στην τραγωδία τούτη, το πάθος της εκδίκησης στην Εκάβη,
+περιγράφεται με βαθύτατη ψυχολογία. Η μετάφραση του Ν. Ποριώτη
+
+Ελένη: Αντίθετα από την παράδοση, η Ελένη παρουσιάζεται εδώ σαν
+υπόδειγμα πιστής συζύγου, και βοηθημένη από τον σύζυγο της Μενέλαο,
+κατορθώνει να γλυτώση από τον γάμο με τον Αιγύπτιο βασιλέα. Η αδελφή
+του τελευταίου, η Θεονόη, που συμπονεί τους συζύγους, είναι από τους
+καλύτερα διαγραφόμενους χαρακτήρες του έργου. Μεταφραστής ο Άριστος
+Καμπάνης.
+
+Τρωάδες: Το συνταρακτικό τούτο δράμα αποτελεί εξεικόνιση των
+φρικαλεοτήτων της αλώσεως της Τροίας. Η σφαγή της Πολυξένης, ο φόνος
+του Αστυάνακτος, η όψη της πόλης, που πυρπολείται, δίδουν την πιο
+δραματική εικόνα πόλης που καταπατείται από τον εχθρό. Η μετάφραση
+οφείλεται στον Άριστο Καμπάνη.
+
+***
+
+ΣΟΦΟΚΛΗΣ
+
+Απαράμιλλοι σε δραματικό και πλαστικό κάλλος, οι τραγωδίες του
+Σοφοκλέους αποτελούν απλησίαστα πρότυπα της δραματικής τέχνης όλων
+των λαών κι όλων των εποχών. Αρμονικός υμνητής της φύσης, θαυμαστός
+ανατόμος του πάθους, φιλοσοφικός ερευνητής της ανθρωπίνης ψυχής και
+του ηθικού κόσμου, ο Σοφοκλής εξυψώνει, φωτίζει και γοητεύει, με
+σκέψη, λυρισμό, περιπάθεια και καλλιτεχνική αρτιότητα, το κοινό του.
+
+Αντιγόνη: Από τα πιο συγκλονιστικά δράματα του παγκοσμίου θεάτρου,
+το έργο αυτό παρουσιάζει αντίμαχα τον φυσικό νόμο - τη φωνή του
+αίματος - προς το νόμο της Πολιτείας, που επικρατεί βέβαια και
+συντρίβει, αλλά δε μπορεί να ταπεινώση την ευγένεια του φυσικού
+νόμου της στοργής. Η θαυμάσια μετάφραση, οφείλεται στον Κ.
+Χρηστομάνο.
+
+Ηλέκτρα: Η αλλεπάλληλη διαδοχή τραγικών γεγονότων και η συχνή
+μετάπτωση των αισθημάτων και των παθών δίδουν στην τραγωδία τούτη
+τον νεωτεριστικώτερο τύπο. Ύστερα από την ανάγνωση των δύο αδελφών,
+του Ορέστη και της Ηλέκτρας, αποφασίζεται η εκδίκηση της πατρικής
+δολοφονίας: ο φόνος της Κλυταιμνήστρας και του Αιγίσθου. Η μετάφραση
+έγινε από τον Μ. Αυγέρη.
+
+Οιδίπους Τύραννος: Ο τραγικός θρύλος της ακουσίας πατροκτονίας του
+Οιδίποδος και του γάμου του με την μητέρα του δραματοποιείται στο
+έργο αυτό σαν αποκάλυψη που επέρχεται από τον θεό και που
+εξιλεώνεται με την αυτοκτονία της μητέρας, αιμομίκτριας εν αγνοία
+της, και της εκούσιας τύφλωσης του Οιδίποδος. Μεταφραστής ο Άριστος
+Καμπάνης.
+
+Τραχίνιαι Το δράμα αυτό περιστρέφεται γύρω από τον οικτρό θάνατο του
+Ηρακλή από ερωτικά φίλτρα της συζύγου του Δηιάνειρας, που είχε
+παρασυρθή στην πράξη της από υπερβολικό έρωτα. Η ακουσία δολοφόνος
+αυτοκτονεί και ο Ηρακλής, πριν πεθάνη, μαθαίνει πως είναι αθώα. Η
+μετάφραση οφείλεται στον Άριστο Καμπάνη.
+
+Φιλοκτήτης: Ο Νεοπτόλεμος, για να πάρη στην κατοχή του τα πατρικά
+όπλα από τον Φιλοκτήτη, ύστερα από χρησμό, στην αρχή μεταχειρίζεται
+δόλο, όπως τον είχε συμβουλέψει ο Οδυσσέας. Συγκινημένος, όμως, από
+τη γενναιοψυχία του ήρωα, μετανοεί, φανερώνει την απάτη και
+παραιτείται από τα σχέδια του. Ο Ηρακλής που παρουσιάζεται σαν από
+μηχανής Θεός, συμβιβάζει τα πράγματα και δίδει τη γνωστή από τον
+Όμηρο λύση.
+
+Αίας: Αναφέρεται στον ομηρικό ήρωα, που παρεφρόνησε, κατά θείαν
+βουλήν, για την αλλαζονία του. Συνερχόμενος ο ήρωας και νιώθοντας
+ντροπή, αυτοκτονεί. Ύστερα από επέμβαση του αδελφού του Τεύκρου και
+του αντιπάλου του Οδυσσέα κηδεύεται με μεγάλη λαμπρότητα για τον
+ηρωισμό του και την άλλη του αγαθότητα. Η μετάφραση ανήκει στον Κ.
+Βάρναλη.
+
+Οιδίπους επί Κολωνώ: το τελευταίο από τα δράματα του Σοφοκλέους.
+Παρουσιάζει τις τελευταίες περιπέτειες του Οιδίποδος και κλείνει με
+τον θάνατο του στον Κολωνό. Η γενική έξαρση, ο λυρισμός, η εξύμνηση
+των Αθηνών, το μεγαλείο του ήρωα που πεθαίνει, αναδεικνύουν το δράμα
+αυτό ως ένα από τα αριστουργήματα του παγκοσμίου θεάτρου. Η
+μετάφραση του Ηλία Βουτιερίδη.
+
+ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ
+
+Ο μέγιστος κωμικός και σατυριστής των ανθρωπίνων ελατωμάτων, ο
+θαυμαστός ηθογράφος και δαιμόνιος επινοητής σκηνικής πλοκής. Με λιτή
+και γυμνή φράση, προσιτή σε ανθρώπους με ώριμη σκέψη, ο Αριστοφάνης
+είναι και παραμένει κυρίως ένας κατ’ εξοχήν ηθικολόγος, που δεν
+προδίδει ποτέ τον υψηλό ποιητή. Οι κωμωδίες του έχουν τόση
+γενικότητα και τόση ζωντάνια, που παραμένουν πάντοτε επίκαιρες.
+
+Οι Όρνιθες: Η κωμωδία αυτή αποτελεί σάτυρα της πολιτικής και
+κοινωνικής διαφθοράς και σκώμμα εναντίον των θεωριών για καινούργια
+πολιτεύματα. Ο μύθος πλέκεται γύρω από δύο αθηναίους πολίτες που
+πάνε στα πουλιά για να ιδρύσουν εκεί μια νέα πολιτεία. Μετάφραση ο
+Πολ. Δημητρακόπουλος.
+
+Οι Βάτραχοι: Κωμωδία φιλολογικού θέματος, όπου γελοιοποιούνται
+πολλοί από τους ποιητές και σατυρίζεται η κατάπτωση, που βλέπει ο
+Αριστοφάνης στην τέχνη της εποχής του. Ο Ευριπίδης και ο Αισχύλος
+παρουσιάζονται από σκηνής, κι ο δεύτερος ανακηρύσσεται ως ύπατος
+τραγικός. 0ι υπαινιγμοί για καταχρήσεις και διαφθορά δίδουν στην
+κωμωδία τεράστιο κοινωνικό ενδιαφέρον. Η μετάφραση έγινε από τον
+Πολ. Δημητρακόπουλο.
+
+Εκκλησιάζουσαι: Το έργο γελοιοποιεί την ιδεολογία για τις γυναικείες
+ελευθερίες και τη χειραφέτηση της γυναίκας, και σατυρίζει κυρίως τις
+τότε καινοφανείς θεωρίες περί κοινογαμίας και κοινοκτημοσύνης. Η
+μετάφραση οφείλεται στον Πολ. Δημητρακόπουλο.
+
+Νεφέλες: Στο έργο του αυτό ο Αριστοφάνης διακωμωδεί τους σοφιστές.
+Σαν σοφιστής παίρνεται κι ο Σωκράτης, γύρω από τον οποίο δρουν και
+κινούνται θαυμάσιοι κωμικοί τύποι. Η υπεραπολογία των αρχαίων ηθών
+και η επίθεση εναντίον της ανηθικότητας της εποχής αποτελούν τον
+κύριο χαρακτήρα της κωμωδίας. Μετέφρασεν ο Πολ. Δημητρακόπουλος.
+
+Λυσιστράτη: Εδώ ο Αριστοφάνης επικρίνει, σατυρίζοντας με τον τρόπο
+του, την πολεμομανία των Αθηναίων. Για να σταματήση ο καταστρεπτικός
+Πελοποννησιακός Πόλεμος, οι γυναίκες απέχουν όλων των συζυγικών
+καθηκόντων των, κι’ έτσι πλέκεται ένας κωμικώτατος και σατυρικώτατος
+μύθος. Η μετάφραση έγινε από τον Πολ. Δημητρακόπουλο.
+
+Θεσμοφοριάζουσες: Μια σάτυρα μ’ εξαιρετικά ευφυή πλοκή, που
+στρέφεται εναντίον του Ευριπίδου, τον οποίο παρουσιάζει, για να σωθή
+από τις γυναίκες ο πεθερός του, να καταφεύγη στη βοήθεια δύο
+γύναιων. Μεταφραστής Μ. Αυγέρης.
+
+Ειρήνη: Σατυρίζει την πολυπραγμοσύνη και τη φιλοπόλεμην τάση των
+Αθηναίων όσο και των άλλων Ελλήνων. Με κωμικώτατη και, κυρίως,
+συμβολική πλοκή, βγαίνει στο φως η θαμμένη από τους θεούς Ειρήνη,
+για να εξυμνηθούν αμέσως τα αγαθά της. Η μετάφραση έγινε από τον Μ.
+Αυγέρη.
+
+Σφήκες: Στην κωμωδία του αυτή ο Αριστοφάνης σατυρίζει τη μανία που
+είχαν οι Αθηναίοι για δικαστήρια και δίκες κ’ επί πλέον παρουσιάζουν
+τα ηθικά και κοινωνικά άτοπα της τότε δικαστικής καταστάσεως. Οι
+ίδιοι οι δικαστές, που παρουσιάζονται ως χορός Σφηκών, ενώ δήθεν
+υπερασπίζουν διακωμωδούν τους δικαστικούς θεσμούς. Η ζωντανή
+έμμετρος μετάφραση έγινε από τον Μ. Αυγέρη.
+
+Αχαρνής: Χορός, που τον αποτελούν Αχαρνείς χωριάτες, επικρίνει τους
+ρήτορες και τους πολιτικούς σαν αίτιους του Πελοποννησιακού πολέμου
+και την καταστρεπτική για την Αθήνα φιλόδοξη πολιτική. Τα επεισόδια
+του έργου είναι από τα ευφυέστερα της αρχαίας κωμωδίας και δίδουν
+μια ζωντανή εικόνα του τότε αστικού βίου. Μεταφραστής ο Μ. Αυγέρης.
+
+Ιππής: Στην κωμωδία τούτη καυτηριάζει δηκτικώτατα ο δημοκόπος Κλέων,
+πρώην βυρσοδέψης, και η στρατηγία του στην Πύλο. Ο χορός του έργου
+αποτελείται από μέλη της τάξεως των Ιππέων, γιατί η τάξη αύτη
+ακριβώς είχε καταδικάσει άλλοτε τον Κλέωνα για δωροδοκία. Αλλά το
+έργο σατυρίζει και πολλά άλλα από τότε πολιτικά και κοινωνικά ήθη
+των Αθηναίων. Η μετάφραση, έμμετρη, οφείλεται στον Μ. Αυγέρη.
+
+Πλούτος: Η, χωρίς αμφιβολία, παραστικώτερη κωμωδία τούτη του
+Αριστοφάνη, περιστρέφεται γύρω από ένα γενικώτερο θέμα. Ένας γέρος
+ενάρετος και φτωχός, συμμορφούμενος με χρησμό, συναντά τον Πλούτο,
+τυφλό. Θεραπεύοντας τον γίνεται πλούσιος, όπως και άλλοι ενάρετοι,
+γιατί είχε αποκατασταθή η πρέπουσα τάξη κι’ είχε σταματήσει η
+ανηθικότητα που κυριαρχούσε πριν, όταν ο Πλούτος ήταν τυφλός.
+Ολόκληρη η πλοκή διαπνέεται από καυστικώτατη σάτυρα. Μεταφραστής ο
+Μ. Αυγέρης.
+
+ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ
+
+Κομψός στο ύφος, πυρρωνιστής στην σκέψη, σκώπτης και χαριτολόγος, ο
+Λουκιανός συμπερίλαβε στις διηγήσεις του, στους διάλογους του, θεών,
+ανθρώπων και νεκρών, και στις ποικίλες άλλες μελέτες του ολόκληρο
+τον αρχαίο κόσμο. Την αδρά και φιλολογικώς άρτια μετάφραση του
+Λουκιανού, εφάμιλλο στο ύφος και στην κομψότητα με το πρωτότυπο, την
+οφείλουμε στον Ιωάννη Κονδυλάκη. Έργο αυτόχρημα κλασικό, που δεν
+πρέπει να λείπη από καμιά βιβλιοθήκη, η μετάφραση τούτη του
+Κονδυλάκη αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, μιαν από τις ωραιότερες
+προσφορές στην νεοελληνική λογοτεχνία και γλώσσα.
+
+***
+
+Άπαντα
+
+ΤΟΜΟΣ Α’. Όνειρο ή Λουκιανού βίος. -Προς εκείνον που είπε: είσαι
+Προμηθέας στα έργα σου. - Πλοίον ή ευχές, - Περί πένθους.- Τίμων ο
+μισάνθρωπος. - Εγκώμιο μυίγας. - Θεών διάλογοι. - Κρίσεις Θεών. -
+Προς Νιγρίνον επιστολή. - Νιγρίνος ή περί φιλοσοφικού χαρακτήρας. -
+Δίκη φωνηέντων.
+
+Τόμος Β’ Διάλογοι θαλασσίων Θεών. - Αλκυών ή περί μεταμορφώσεως.
+Προμηθεύς ή Καύκασος. - Νεκρικοί διάλογοι. - Μένιππος ή
+νεκρομαντεία. - Φιλοψευδής ή απιστών. - Πώς πρέπει να γράφεται η
+Ιστορία.
+
+Τόμος Γ’ Αληθινή Ιστορία. - Τυραννοκτόνος. -  Αποκηρυττόμενος. -
+Φάλαρις λόγος. -  Αλέξανδρος ή ψευδομάντις. - Ο Ηρακλής. - Ο
+Διόνυσος. - Ψευδολογιστής.
+
+Τόμος Δ’ Δις κατηγορούμενος ή Δικαστήρια. -  Περί παρασίτου. -
+Ανάχαρσις. - Προς τον απαίδευτον και πολλά βιβλία αγοράζοντα. – Ότι
+δεν πρέπει να πιστεύωμεν εύκολα την διαβολήν. - Ζευς ελεγχόμενος. -
+Ρητόρων διδάσκαλοι. - Ικαρομένιππος ή Υπερνέφελος.
+
+Τόμος Ε’ Ιππίας ή περί του λουτρού. - Μακρόβιοι. - Ο θάνατος του
+Περεγρίνου. - Οι δραπέται. - Περί του ήλεκτρου ή των κύκνων. – Περί
+του οίκου. - Πατρίδος εγκώμιον. - Περί των διψάδων. - Περί ορχήσεως.
+- Ευνούχος. - Βίος Δημώνακτος. -  Διάλεξις με τον Ησίοδον. - Χάρων ή
+επισκοπούντες.
+
+Τόμος ΣΤ’ Εικόνες. - Υπέρ των εικόνων. - Εταιρικοί διάλογοι. -
+Όνειρος ή αλεκτρυών. - Συμπόσιον ή Λαπίθαι. - Θεών Εκκλησία, - Βίων
+πράσις. - Αλιεύς. - Ψευδοσοφιστής. - Περί Συρίης Θεού. - Ζευς
+τραγωδός.
+
+ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ
+
+Οι αντιλήψεις για τον κόσμο, για τον άνθρωπο, για την ηθική του
+περίφημου στωικού φιλοσόφου συγκεντρωμένες στο «Εγχειρίδιο» του, σε
+αριστοτεχνική μετάφραση του Άριστου Καμπάνη.
+
+ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ
+
+Χαρακτήρες: Το κατ’ εξοχήν ηθικογραφικό και ψυχολογικό τούτο έργο
+του συγγραφέα και φιλοσόφου, που παράμεινε πρότυπο στο είδος του,
+αποτελεί μια περιγραφή και, ταυτόχρονα, μια σάτυρα κοινωνικών και
+ατομικών κακιών και ελαττωμάτων. Η μετάφραση, πιστή στο πρωτότυπο
+και ζωντανή, του Μαρίνου Σιγούρου.
+
+ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ
+
+Ειδύλλια: Ο κοντινώτερος και συγγενικώτερος μας από τους αρχαίους
+ποιητές, υμνητής του έρωτα και της φύσης, που το έργο του, στο
+σύνολο του, έχει πολλές ομοιότητες και αναλογίες με τη δημοτική μας
+ποίηση. Τα σωζόμενα ποιήματα του, βουκολικά, ερωτικά, μίμοι,
+επιγράμματα, διαπνέονται από ζωή κι ομορφιά, που μας προσφέρουν μια
+ζωντανή εικόνα του αρχαίου βίου με εκπληκτική νεωτεριστικότητα. Η
+μετάφραση έμμετρη, του Ιωάν. Πολέμη.
+
+ΗΡΟΔΟΤΟΣ
+
+Πατέρας της Ιστορίας ωνομάστηκε ο Ηρόδοτος, που η πιστοποιημένη κι
+από άλλες πηγές ακρίβεια των όσων εκθέτει αμιλλάται προς τη γοητεία
+του ύφους του.
+
+Μούσες: Στο θαυμάσιο έργο του, τις «Μούσες», μας ιστορεί τη ζωή των
+αρχαίων Ασιατικών εθνών, διαφόρων βαρβάρων λαών, της Αιγύπτου και
+της Ελλάδος μέχρι των Μηδικών Πολέμων. Οι εθνικοί και θρησκευτικοί
+μύθοι, που αναφέρει, οι περιγραφές των τόπων και των ηθών και
+εθίμων, καθώς και τα διάφορα επεισόδια που περεμβάλλει στις ιστορίες
+των λαών προσθέτουν άφθαστη ομορφιά στο βιβλίο, για αυτό οι αρχαίοι
+έδωσαν τα ονόματα των εννέα Μουσών στα εννέα κεφάλαια του. Η
+μετάφραση έγινε από τον Σκαλίδη και μ’ έλεγχο του Ι. Ζερβού, Τόμοι
+τέσσερις.
+
+ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
+
+Πελοποννησιακός Πόλεμος: Η αμερόληπτη ακρίβεια, η βαθυστόχαστη
+κριτική, η συντομία και λιτότητα του λόγου και τ’ αδρά του νοήματα,
+ανάδειξαν τον Θουκυδίδη ως τον κορυφαίο ιστορικό του κόσμου όλων των
+εποχών. Στο μοναδικό έργο του μας εξιστορεί με θαυμάσιο τρόπο τον
+μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο των Ελλήνων, που αποτέλεσμα του υπήρξε η
+ανεπανόρθωτη εξασθένιση της Ελλάδος. Ανατρέχοντας στα απώτατα αίτια,
+ο Θουκυδίδης εξηγεί τα σχετικά με την ανάπτυξη του Ελληνισμού από
+τους αρχαιότατους χρόνους, περιγράφει τη σύσταση και την ζωή των
+Πολιτειών - Κρατών, δίδοντας μας έτσι μιαν άρτια εικόνα της ζωής των
+Ελλήνων. Η μετάφραση έγινε από τον Ι. Ζερβά. Τόμοι τέσσερις.
+
+ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ
+
+Παράλληλοι Βίοι : Ο τελειότερος και σημαντικώτερος από τους
+τελευταίους Έλληνες κλασικούς, για το ύφος, το απέραντο της σοφίας
+του και των γνώσεων του και την αδρότητα της σκέψης του. Ιστορικός,
+ηθικολόγος και φιλόσοφος, στα έργο του συμπεριέλαβε αμύθητο πλούτο
+γνώσεων, δοξασιών και γεγονότων όλου του αρχαίου ελληνικού και
+ρωμαϊκού κόσμου μέχρι των χριστιανικών χρόνων. Στους «Παραλλήλους
+Βίους» του δεν βιογραφεί απλά, παρά κρίνει και συγκρίνει την ιστορία
+μεγάλων Ελλήνων και Ρωμαίων ανδρών, περιλαμβάνοντας ταυτόχρονα κι
+όλα τα σχετιζόμενα μ’ αυτούς και την εποχή τους γεγονότα, ολόκληρη
+σχεδόν την πολιτική και κοινωνική και, εν μέρει, την πνευματική ζωή
+της Ελλάδος και της Ρώμης. Έτσι, οι Παράλληλοι Βίοι» του αποτελούν
+μιαν αισθητικά δοσμένη φιλοσοφική εγκυκλοπαίδεια της ελληνικής και
+ρωμαϊκής ιστορίας. Η μετάφραση έγινε από τον Αλέξανδρο Ραγκαβή.
+Ολόκληρο το έργο θα κυκλοφορήση σε 10 τόμους.
+
+ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
+
+Ο Δημοσθένης θεωρείται ως ο μεγαλύτερος ρήτορας του κόσμου κ’ οι
+λόγοι του είναι το τελειότερο υπόδειγμα ρητορικής τέχνης. Οι λόγοι
+τούτοι, δυνατοί και κυριολεκτούντες, ακαταμάχητοι στην
+επιχειρηματολογία τους, είναι αληθινά καλλιτεχνήματα στοχασμού κ’
+έκφρασης.
+
+Ο περί του στεφάνου λόγος : «Ο περί του στεφάνου λόγος» είναι
+απολογία του πολιτικού του βίου. Περιέχει τόσον μεγάλο πλούτο σ’
+έξαρση και ρητορικά σχήματα, που μπορεί ν’ αποτελέση πρότυπο για την
+διδασκαλία της ρητορικής τέχνης.
+
+Οι τρεις Ολυνθιακοί: Στους «Τρεις Ολυνθιακούς» του εκθέτει,
+αποκαλύπτοντας την έτσι στους Αθηναίους, την πολιτική και τους
+σκοπούς του Φιλίππου, του Βασιλιά της Μακεδονίας, επικρίνοντας τους
+ταυτόχρονα για την αδράνεια τους. 01 «Τρεις Ολυνθιακοί» κρίνονται
+σαν οι κατ εξοχήν πολιτικοί λόγοι του μεγάλου αθηναίου ρήτορα.
+
+Οι Τέσσαρες Φιλιππικοί: Αντίθετα, οι «Τέσσαρες Φιλιππικοί» του
+αποτελούν δριμύτατην επίθεση εναντίον του Φιλίππου και ταυτόχρονα
+πρόκληση σε άμεση εναντίον του ενέργεια των Αθηνών και των άλλων
+ελληνικών-Πολιτειών-Κρατών. Οι μεταφράσεις των λόγων του
+Δημοσθένους, ακριβείς, διατηρούν όλη τη δύναμη και τη ζωντάνια του
+πρωτοτύπου κι οφείλονται στον Ν, Γκινόπουλο. Τόμοι τρεις.
+
+ΟΜΗΡΟΣ
+
+Τα μέγιστα κι ανυπέρβλητα ποιητικά μνημεία της παγκοσμίου σκέψεως
+αποτελούν τα δύο αριστουργηματικά έπη, η «Ιλιάδα» και η «Οδύσσεια»,
+του Όμηρου. Ό,τι δημιούργησαν οι αρχαίοι πολιτισμοί της Ανατολής σε
+γνώσεις, θρησκευτικές δοξασίες, μύθους και σύμβολα, σε ηθικές
+αντιλήψεις και σε τέχνη, πολλαπλασιασμένα από την πλούσια ελληνική
+διανόηση και διυλισμένα από την καθαρή και λεπτή ελληνικήν
+αισθητική, κατάληξαν στον Όμηρο, σαν απόσταγμα ποίησης,
+πλαστικότητας και κάλλους. Έτσι τα δύο ομηρικά έπη αποτελέσανε και
+παραμείναν έκτοτε δυο αστείρευτες πηγές κάθε τέχνης, ιδανικά κι
+άφθαστα πρότυπα για κάθε ποίηση.
+
+Ιλιάς: Το κυρίως ηρωικό έπος. Βασίζεται στη φιλονεικία μεταξύ
+Αγαμέμνονος και Αχιλλέως, περιγράφει όλα τ’ αποτελέσματα και τις
+επιπτώσεις που είχε στην τρωικήν εκστρατεία κι ανατρέχει,
+επεισοδιακά, σ’ όσα προηγήθηκαν της εκστρατείας και στην εν γένει
+ελληνική μυθολογία. Θεοί, ήρωες, παραδόσεις, περιπέτειες,
+περιγραφές, αποτελούν στην «Ιλιάδα» έναν κόσμο που κινείται και ζη
+μ’ όλη την ενάργεια της αλήθειας και μέσα στο άπλετο φως της πιο
+υψηλής ποίησης. Η μετάφραση ρυθμική, και πιστή, του Ι. Ζερβού. Τόμοι
+τέσσερις.
+
+Οδύσσεια: Το πολυσύνθετο και πολυμερές έπος αυτό του Όμηρου
+διηγείται την δεκάχρονη περιπλάνηση του Οδυσσέα, ύστερα από τον
+τρωικό πόλεμο, επιστρέφοντας στην Ιθάκη. Οι πολιτισμοί, οι
+θρησκείες, η Ιστορία, τα ήθη των τότε λαών, καθώς και των
+μυθολογουμένων, περιλαμβάνονται και συμπλέκονται στην
+αριστουργηματική, περιπετειώδη αφήγηση. Η έμμετρη μετάφραση, από τις
+κλασικές πια της νεοελληνικής γραμματολογίας, έγινε από τον Ιάκωβο
+Πολυλά. Το έργο θα κυκλοφορήση σε τέσσερις τόμους.
+
+ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
+
+Ο πολυσχιδέστερος κι έγκυκλοπαιδικώτερος από τους φιλοσόφους όλων
+των εποχών, που το έργο του υπήρξεν η βάση ολόκληρης της νεώτερης
+επιστήμης και φιλοσοφίας.
+
+***
+
+Ηθικά Νικομάχεια: Πρόκειται για το πιο νεωτεριστικό έργο του μεγάλου
+φιλοσόφου. Στα «Ηθικά Νικομάχεια» εξετάζονται, αναλύονται και
+διατυπώνονται από θεωρητικής και, ταυτόχρονα, πρακτικής απόψεως, οι
+αρχές της κοινωνικής και της ατομικής ηθικής. Η μετάφραση φιλολογική
+και σαφής, έγινε από τον Κ. Ζάμπα. Τόμοι δύο.
+
+Περί ψυχής:	Στο πολυφημισμένο τούτο έργο του ο Αριστοτέλης διατύπωσε
+τις μεταφυσικές θεωρίες του για την ψυχή, βασίζοντας τις στα
+δεδομένα του φυσικού κόσμου και του ορθού λόγου. Οι αντιλήψεις του
+υπήρξαν η αφετηρία των περισσοτέρων από τα νεώτερα μεταφυσικά
+συστήματα. Η μετάφραση οφείλεται στον Π. Γρατσιάτο.
+
+Μικρά φυσικά: τα πορίσματα των πριν απ’ αυτόν φυσικών και φιλοσόφων
+και κυρίως τα συμπεράσματα της κολοσσιαίας προσωπικής εργασίας του
+διατύπωσεν ο Αριστοτέλης στο έργο του αυτό. Έργο βαθύτατο και
+διαφωτιστικό των τότε φυσικών και βιολογικών γνώσεων. Η μετάφραση,
+με φιλολογική ακρίβεια και σαφήνεια, οφείλεται στον Π. Γρατσιάτο.
+
+Αθηναίων Πολιτεία : Ιστορία πολιτική και πολιτειακή των Αθηνών, το
+κυριώτερο από το μεγάλο περί πολιτευμάτων έργο του Αριστοτέλους.
+Στην Ιστορία τούτη θαυμάζεται ιδιαίτερα η λιτότητα και η οικονομία
+του έργου. Η μετάφραση έγινε από τον Ι. Ζερβό.
+
+ΞΕΝΟΦΩΝ
+
+Λαξευτής του λόγου, χαρακτηριζόμενος κυρίως για την σαφήνεια του,
+την λιτότητα και την περιγραφικότητα του, ο Ξενοφών αποτελεί
+υπόδειγμα της Αττικής καλλιέπειας κ’ είναι ένας από τους
+μεγαλύτερους ιστορικούς και ηθικολόγους της παγκοσμίου
+γραμματολογίας.
+
+***
+
+Απομνημονεύματα : τα «Απομνημονεύματα» του Ξενοφώντος είναι η
+περίληψη της διδασκαλίας του Σωκράτους, του οποίου επίσης υπήρξεν
+μαθητής, κι αναφέρονται κυρίως στις ηθικές αντιλήψεις του μεγάλου
+φιλοσόφου. Η μετάφραση έγινε από τον Κ. Βάρναλη.
+
+Κύρου Ανάβασις: Ιστορία της εκστρατείας του Κύρου του νεωτέρου και
+κυρίως η αφήγηση της επιστροφής των δέκα χιλιάδων Ελλήνων υπό την
+στρατηγία του Ξενοφώντος. Η περιγραφή των χωρών και των λαών της
+Ασίας επιτείνει την ζωηρότητα του ύφους και το ενδιαφέρον τής
+Ιστορικής αφήγησης. Μετάφραση Δ. Αναστασοπούλου του Αθηναίου. Τόμοι
+τρεις.
+
+ΠΛΑΤΩΝ
+
+Στους θαυμάσιους διάλογους του ο Πλάτων απέδωσε την διδασκαλία του
+Σωκράτους και διατύπωσε εξαιρετικής γενικότητας δικές του θεωρίες
+για τον κόσμο και για τον άνθρωπο, για την ψυχή και για τον νου, για
+την πολιτεία και για την ηθική, επηρεάζοντας
+
+βαθύτατα τον Χριστιανισμό και τις ηθικές και κοινωνικές αντιλήψεις
+των νεωτέρων χρόνων ως τις μέρες μας. Οι διάλογοι του αποτελούν
+άρτια εγκυκλοπαιδική διδασκαλία της αρχαίας σοφίας, κ’ έχουν τόση
+φυσικότητα, περιγραφή και χάρη, που μπορούν να χαρακτηρισθούν κι ως
+φιλοσοφικά δράματα.
+
+***
+
+Φαίδων: Πρόκειται για υψηλή και βαθιά μελέτη περί ψυχής. Ο Σωκράτης,
+ανάμεσα στους μαθητές του, στις τελευταίες ώρες της ζωής του,
+διδάσκει με ηρεμία και γαλήνη τον θείο προορισμό του άνθρωπου και
+φέρνει δυνατά επιχειρήματα για την ύπαρξη ζωής. Ύστερ’ από τον
+θάνατο. Η λιτή δραματική αφήγηση του θανάτου του Σωκράτους, με
+κώνειο, είναι από τις ωραιότερες σελίδες της παγκοσμίου λογοτεχνίας.
+Η μετάφραση έγινε από τον Αρ. Χαροκόπο.
+
+Κρίτων : Ο μεγάλος φιλόσοφος, παρακινούμενος από τον Κρίτωνα να
+φύγη, για να μην υποστή την άδικη τιμωρία, αρνείται και εξηγώντας
+τους λόγους διδάσκει γιατί και πώς πρέπει ν’ αγαπούμε και να
+σεβώμαστε την πατρίδα και τους νόμους της. Μετάφραση Ν. Γκινοπούλου.
+
+Θεαίτητος: Από τα τελευταία έργα του Πλάτωνος. Σ’ αυτό ερευνώνται τα
+σχετικά με την ανθρώπινη γνώση και καθορίζεται το τι είναι επιστήμη.
+Η ενάργεια της σκέψης, η βαθύτητα του νοήματος και η ακρίβεια της
+φιλοσοφικής διατύπωσης κάνουν τον «θεαίτητον» έναν από τους
+εξοχώτερους πλατωνικούς διάλογους. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.
+
+Κρατύλος: Με βαθύτατη παρατηριτικότητα κ’ εύληπτη ανάλυση στον
+διάλογο τούτο εξετάζεται το πώς δημιουργήθηκε η γλώσσα, για το πώς
+πρέπει ν’ αποβλέπομε στη μουσική ετυμολογία των λέξεων και ίσαμε
+ποιο σημείο είναι δυνατόν να χειραφετηθή η σκέψη από τις ατέλειες
+της γλώσσας. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.
+
+Σοφιστής: Πρόκειται για εξαιρετικά τολμηρή φιλοσοφική έξαρση προς
+εξακρίβωση των ορίων της ανθρωπίνης νοήσεως, γι’ αυτό και θεωρείται
+ως η μεταφυσική του Πλάτωνος. Σ’ ό,τι αφορά στην λογική του, είναι ο
+πιο πολύτροπος και οξύς από τους πλατωνικούς διάλογους. Η μετάφραση
+έγινε από τον Κ. Ζάμπα.
+
+Πολιτικός : Στον διάλογο τούτο αναλύεται φιλοσοφικά η ανθρώπινη
+ενέργεια στην πράξη και τη θεωρία, κι ο συγγραφέας, χρησιμοποιώντας
+έναν μύθο, παρουσιάζει άλλο είδος, πολιτεύματος για να υποδείξη τις
+ατέλειες των υπαρχόντων πολιτευμάτων. Έτσι, ο διάλογος αυτός
+αποτελεί την κατ’ εξοχήν κοινωνιολογική μελέτη του Πλάτωνος.
+Μετάφραση Κ. Ζάμπα.
+
+Χαρμίδης: 0 «Χαρμίδης» αποτελεί επισκόπηση της ηθικής, κ’ εξετάζει
+κυρίως το τι είναι σωφροσύνη, για να συμπεράνη ότι και αυτή, όπως
+τόσες άλλες ηθικές αξίες, είναι σχετική και επομένως απροσδιόριστος
+από πολλές απόψεις. Μετάφραση Άριστου Καμπάνη.
+
+Ιππίας μείζων και ελάσσων: Στον «Ιππία μείζονα», ο Σωκράτης φέρνει
+σε αντιφάσεις τον σοφιστή Ιππία, προκαλώντας τον να ορίση το Ωραίον.
+Ερευνάται αν Ωραίον είναι το πρέπον η το χρήσιμο η το ικανό ή,
+γενικώτερα ακόμη, αν το Ωραίον είναι το αίτιο του αγαθού ή, πιο
+θετικά, αυτό που ευχαριστεί την δράση και την ακοή. Όλους τους
+ορισμούς αυτούς, ο Σωκράτης τους ελέγχει ως αυτοτελείς,
+υποδεικνύοντας εντούτοις ως κάτι ευχάριστο κ’ επαρκή για τον νου μια
+τέτοια πολλαπλή και διαφορότροπη επισκόπηση των γενικών ζητημάτων.
+Σε παρόμοιο συμπέρασμα καταλήγει κι ο «Ιππίας ελάσσων», ερευνώντας
+όμως κάτι άλλο: αν και κατά πόσον η αλήθεια διαφέρει από το ψέμμα.
+Μετάφραση Κ. Ζάμπα.
+
+Φαίδρος: Περιμάχητος διάλογος, που από την αρχαιότητα κιόλας πότε
+προκαλούσε τον έπαινο και πότε την επίκριση για τις παράτολμες περί
+ηθικής ιδέες του, οι οποίες αναπτύσσονται τεχνικώτατα και με
+παραστατικό λυρισμό. Πραγματεύεται τον έρωτα, το κάλλος και όλα τ’
+ανάλογα ψυχικά συναισθήματα, αντικρούοντας και συμπληρώνοντας έναν
+σχετικό λόγο του Λυσίου κι αποδείχνοντας, ταυτόχρονα, πώς η ρητορική
+μόνο με τη φιλοσοφία μπορεί ν’ αναχθή σε τέχνη. Μετάφρ. Κ. Γούναρη.
+
+Αλκιβιάδης Α’ Αλκιβιάδης Β’ : η αυτοεπίγνωση, το «γνώθι σαυτόν», κι
+ακόμη βαθύτερα η θεώρηση του εσωτερικού κόσμου μας τίθεται στον
+Αλκιβιάδη σαν αφετηρία και βάση της εξύψωσης του άνθρωπου. Αφού
+διευκρινισθή πρακτικά, ότι χωρίς την αυτεπίγνωση δεν έχουμε ορθή
+αντίληψη του δικαίου και του οφελίμου, μετά γενικεύεται η ιδέα της
+αυτοεπίγνωσης και η ωφέλεια που έχουμε απ’ αυτήν παρουσιάζεται σαν
+εκείνο που κατ’ εξοχήν τελειοποιεί τον άνθρωπο και που τον εξυψώνει
+προς το θείο. Έτσι, οι αντιλήψεις του διαλόγου τούτου είναι ο
+πυρήνας, μπορεί να πη κανείς, της Νεοπλατωνικής Φιλοσοφίας. Ο
+συναπτόμενος διάλογος «Αλκιβιάδης Β’» ξεκινώντας από τ’ ότι οι
+άνθρωποι προσεύχονται για να ζητήσουν πολλές φορές επιβλαβή
+πράγματα, καταλήγει στ’ ότι αγνοούμε το τι είναι το ωφέλιμο και τι
+το αγαθό. Η μετάφραση του Ν. Καζαντζάκη.
+
+Ίππαρχος, Οι αντεραστές: στον πρώτο από τους δυο αυτούς διαλόγους,
+τον «Ίππαρχο», ερευνάται τι είναι η αγάπη του κέρδους και, πιο
+γενικά, η τάση του άνθρωπου να ωφεληθεί από τον διπλανό του και να
+επικρατήση, και κατά πόσο μια τέτοια τάση είναι βλαβερή και άδικη.
+Αφού αποδειχθή η σχετικότητα των παρόμοιων αντιλήψεων, συμπεραίνεται
+ότι η φιλοκέρδεια είναι μια φυσική ανθρώπινη ροπή. Στους
+«αντεραστές» εξετάζεται τι είναι φιλοσοφία και κατά πόσον και πώς
+ωφελεί, κατακρίνονται δε αυτοί που την απλή πολυμάθεια την
+παρουσιάζουνε σαν σοφία.
+
+Ερυξίας, Αξίοχος, Αλκυών : Στον πρώτο από τους τρεις αυτούς
+διαλόγους ερευνάται τι είναι πλούτος και κατά πόσον μπορεί να είναι
+ωφέλιμος στον άνθρωπο. Στον δεύτερο, τον «Αξίοχο», γίνεται
+επισκόπηση της εσώτερης πίστης που έχει ο άνθρωπος για την ψυχή και
+η πίστη τούτη προβάλλεται έμμεσα σαν εκμηδένιση του φόβου του
+θανάτου. Στην «Αλυόνα», ποιητικά και με κάποιον μυστικισμό,
+ερμηνεύεται η μεταμορφωτική δύναμη της ύλης της φύσεως. Η μετάφραση
+έγινε από τον Γ. Μάνεση.
+
+Παρμενίδης: Ο Παρμενίδης και ο Ζήνων ο Ελεάτης υποστηρίζουν
+δογματικά το ενιαίο του σύμπαντος, αποδείχνοντας με πλήθος
+μεταφυσικούς ισχυρισμούς το αδύνατο της πολλαπλότητας των όντων. Μα
+ο Σωκράτης, με αλλεπάλληλες ερωτήσεις τους φέρνει σε αντιφάσεις, για
+να προκύψη τελικά ως βαθύτερο συμπέρασμα του διαλόγου, η σχετικότητα
+των ανθρωπίνων γνώσεων και το σφαλερό κάθε δογματικής θεωρίας.
+
+Συμπόσιον: Σε συμπόσιο, όπου γιορτάζεται η νίκη του πλουσίου
+δραματικού ποιητού Αγάθωνος, οι συνδαιτυμόνες αποφασίζουν να
+εγκωμιάσουν, κάθε ένας χωριστά, τον έρωτα. Τελευταίος μιλεί ο
+Σωκράτης για να ορίση ότι ο έρωτας, όπως τον εννοούν όλοι, είναι η
+επιθυμία του άνθρωπου για την ομορφιά. Στην διήγηση του περιλαμβάνει
+τον μύθο της γένεσης του Έρωτα, γεμάτον βαθύ και υψηλόν μυστικισμό,
+και παρουσιάζει ιδεολογικά τον ερωτικό πόθο σαν φιλοσοφική έφεση, ως
+τάση προς ευδαιμονία και, μαζί, αθανασία. Ο ξαφνικός ερχομός του
+Αλκιβιάδη, μεθυσμένου, που πειράζει φιλικά τον Σωκράτη, επιβεβαιώνει
+παραστατικά τη σωκρατική ιδεολογία. Μεταφραστής ο Ν. Κουντουριώτης.
+
+Ευθύδημος : Ο διάλογος αυτός αποτελεί σφοδρήν επίθεση και επίκριση
+των αμφιγνωμιών, των σφαλερών συλλογισμών και της κενότητας της
+σκέψης και των γνώσεων των σοφιστών, όχι τόσο των επιφανών και
+φιλοσοφούντων, όσο των κοινών και ρητορευόντων. Ορισμένοι υπαινιγμοί
+αφορούν στον Αντισθένη και στον Ισοκράτη. Μεταφραστής ο Α.
+Χαροκόπος.
+
+Μένων : Από τους πιο λιτούς πλατωνικούς διάλογους, που δείχνει,
+εντούτοις, την ευρύτητα και την πολυμέρεια του μεγάλου φιλοσόφου.
+Εξετάζει και αναλύει την αρετή, αν και κατά πόσον είναι έμφυτη στον
+άνθρωπο. η μαθηματικά διατυπωμένη σκέψη, η αλληλουχία και η ακρίβεια
+των συλλογιστικών επιχειρημάτων καθώς και η οικονομία του, που
+περιορίζει αυστηρά το θέμα του, πλησιάζουν τον διάλογο αυτόν στην
+λεγομένη, κιόλας, θετική φιλοσοφία. Η μετάφραση έγινε από τον
+Χαρίλαο Παπαντωνίου.
+
+Θεάγης. Περί δικαίου. Περί αρετής : στον πρώτον από τους τρεις
+αυτούς διαλόγους, ο Πλάτων εξετάζει το τι είναι σοφία και αν μπορή
+να διδαχτή, και θέτει σαν βάση της μόρφωσης και της επίδοσης του
+ανθρώπου την εσωτερική φυσική κλίση του. Στον διάλογο τούτο γίνεται
+πολύς λόγος από τον Σωκράτη για το γνωστό δαιμόνιο του. Στον δεύτερο
+ερευνάται αν η αντίληψη του δικαίου είναι έμφυτη η επίκτητη, και
+στον τρίτο αν μπορή να διδαχτή ή όχι η αρετή, για να κατάληξη στο
+συμπέρασμα, ότι η αρετή είναι θείο δώρο. Μετάφραση του Σ.
+Λιμπεροπούλου.
+
+Φίληβος : Στην ερώτηση, που βασίζεται το αγαθό, ο Φίληβος άπαντα
+προβάλλοντας την ηδονή κι ο Σωκράτη αντιπαραβάλλει τη φρόνηση. Κι
+αφού δειχτή, ότι για τον άνθρωπο είναι σημαντικώτερη η φρόνηση, ως
+κάτι πεπερασμένο και αντιληπτό συμπεραίνεται ότι ο συνδυασμός
+φρονήσεως και αρετής οδηγεί στο αγαθό. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.
+
+Πρωταγόρας : Ύστερα από ωραία και ειρωνική περιγραφή των
+επιδειχτικών και φαντασμένων τρόπων των σοφιστών, γίνεται συζήτηση,
+ανάμεσα στον Σωκράτη και τον Πρωταγόρα, περί αρετής. Επιδέξια
+φέρνοντας σε αδιέξοδο τον σοφιστή, ο Σωκράτης αποδείχνει πως η αρετή
+είναι αυτοδίδαχτη κ’ ύστερα, μεταστρέφοντας τους συλλογισμούς του
+την παρουσιάζει σαν αποτέλεσμα γνώσης. Μετάφραση Α. Χαροκόπου.
+Κριτίας : Αναφερόμενος στη μυθολογούμενη χώρα της Ατλαντίδος, της
+οποίας μας δίδεται ποιητική και εξαιρετικά παραστατική περιγραφή, ο
+Ελάτων διατυπώνει εδώ το ιδανικό, κατά την αντίληψη του πολιτικό και
+κοινωνικό σύστημα: έναν συνδυασμό μοναρχίας και ομοσπονδιακής
+οργάνωσης. Μετάφραση Α. Χαροκόπου.
+
+Λάχης: Ο διάλογος αυτός θέτει σαν βάση ανατροφής την ανδρεία, κι από
+ηθική κι από υλική άποψη. Εξετάζοντας το τι είναι η ανδρεία και μην
+καταλήγοντας σε κανέναν ορισμό, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι
+αρετές δεν μπορούν να καθοριστούν θεωρητικά και απόλυτα. Μεταφραστής
+ο Άριστος Καμπάνης
+
+Λύσις : Διάλογος μεταξύ Σωκράτους και ωραίων εφήβων στην παλαίστρα,
+που ερευνά τα σχετικά με την φιλία που αρμόζει στους νέους απέναντι
+των μεγαλυτέρων τους και, πιο γενικά, την φιλία σαν ατομική και
+κοινωνικήν αρετή. Μεταφραστής ο Άριστος Καμπάνης.
+
+Απολογία Σωκράτους: Το δράμα της δίκης και της καταδίκης του
+Σωκράτους, και κυρίως η απλή και σοφή εξιστόριση της ζωής και της
+διδασκαλίας του, όπως μας δίδεται από τον ίδιο το Σωκράτη, ενώ
+απολογείται, σαν υπεράσπιση του εαυτού του κατά των κατηγόρων του. Η
+μετάφραση έγινε από τον Αλ. Μωραϊτίδη.
+
+Ευθύφρων: Στον διάλογο τούτο εξετάζεται και αναλύεται με βαθύτητα
+φιλοσοφική και φιλελευθερισμό το τι είναι οσιότης, δηλαδή ευσέβεια,
+αρετή και νομιμοφροσύνη. Επικρίνοντας την πρόληψη και την κατά
+τύπους μόνον και παράδοσιν ευσέβεια, θέτει σαν αφετηρία και γνώμονα
+της αληθινής ηθικής την έμφυτη και κατά συνείδησιν ηθικότητα.
+Μετάφραση Αλ. Μωραϊτίδη.
+
+Γοργίας: Συζήτηση του Σωκράτους με τον διάσημο σοφιστή της
+αρχαιότητος Γοργία, που δίδασκε πως η τυπική μόρφωση - η
+επιστημονική πολυμάθεια, όπως λέγεται σήμερα - αρκεί για ν’
+αναδειχτή ένας άνθρωπος. θέμα της συζητήσεως είναι, αν η ρητορική
+πετυχαίνει να δώση την υπεροχή, πράγμα που αποκρούει ο Σωκράτης,
+αποδείχνοντας πώς η αληθινή μόρφωση είναι αυτή που θεμελιώνεται πάνω
+στην φιλοσοφία. Μετάφραση Αλ. Φιλαδελφέως.
+
+Μενέξενος : Μοναδικός στο είδος του διάλογος, γιατί αποτελώντας τάχα
+εγκώμιο για Αθηναίους που έπεσαν στον πόλεμο, γραμμένο από την
+Ασπασία, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά λεπτή κ’ ειρωνική σάτυρα
+της φλύαρης ρητορείας και των ρητόρων της εποχής εκείνης, των οποίων
+μιμείται με θαυμαστή τέχνη το ύφος και την παραλογιζόμενη σοφιστεία.
+Η μετάφραση έγινε από τον Ι. Ζερβό.
+
+Τίμαιος : Αποτελεί σύστημα μεταφυσικής φιλοσοφίας περί γενέσεως του
+κόσμου και περί φύσεως του άνθρωπου, που παρουσιάζει πολλή συγγένεια
+με τις θεωρίες των Πυθαγορείων. Ο Τίμαιος αναπτύσσει βαθύτατες ιδέες
+για τον χαρακτήρα του κόσμου και ο Σωκράτης διευκρινίζει,
+συντελώντας στην ενάργεια και την παραστικότητα του πλατωνικού
+ύφους. Η μετάφραση έγινε από τον Π. Γρατσιάτο.
+
+Ίων. Μίνως. Δημόδοκος. Σίσυφος. Κλειτοφών: Ο πρώτος από τους
+διάλογους αυτούς ελέγχει την επιπόλαιη γνώση. Ο δεύτερος αναφέρεται
+στις περί του δικαίου και της αρετής γενικές και σχετικές
+αντιλήψεις. Ο «Δημόδοκος», ξεκινώντας από το ερώτημα, αν και από
+ποιους πρέπει να ζητούμε συμβουλές, ανάγεται, πιο γενικά, στην
+εξέταση του τρόπου και του ποιού της επίκτητης μόρφωσης. Ο «Σίσυφος»
+αναλύει τι είναι πρακτική και τι θεωρητική σκέψη και πόσον είναι
+ωφέλιμη. Ο «Κλειτοφών», τέλος επισκοπώντας τις περί ηθικής
+αντιλήψεις, αποδείχνει τη σχετικότητα τους. Μεταφραστής ο Ν.
+Καζαντζάκης.
+
+Πολιτεία: Το πρωτοτυπώτερο και πλαστικώτερο από τα πλατωνικά έργα,
+αποτελούμενο από δέκα βιβλία. Το πρώτο βιβλίο, που αναφέρεται στην
+δικαιοσύνη, γίνεται η αφετηρία για να διατυπωθή μετά η ιδέα του
+ιδανικού πολιτεύματος. Η οριζόμενη ισότητα δικαιωμάτων των πολιτών,
+ο διακανονισμός ίσης εργασίας, η κατανομή των πολιτών σε τρεις
+τάξεις, η εξίσωση ανδρών και γυναικών, η κοινογαμία κ’ η
+κοινοκτημοσύνη, ο αποκλεισμός των ποιητών, ο περιορισμός της αύξηση
+του πληθυσμού, οι πρωτόρρυθμες γενικές αρχές του κοινωνικού και
+αστικού δικαίου, συνδυαζόμενες σε οργανικό σύστημα στο έργο αυτό,
+αποτέλεσανε την αφετηρία πολλών φιλοσοφικών, κοινονιωλογικών και
+πολιτικών θεωριών. Έτσι, που και από την άποψη αυτή αποτελή ένα από
+τα σημαντικώτερα δημιουργήματα της ανθρώπινης σκέψης. Η μετάφραση
+οφείλεται στον Ιωάννη Γρυπάρη. Τόμοι τρεις.
+
+Νόμοι και Επινομίς : Το πιο ώριμο από τα έργα του Πλάτωνος, σε
+δώδεκα βιβλία. Ο διάλογος, στον οποίο δεν παρουσιάζεται πια,
+διδάσκοντας ή ελέγχοντας, ο Σωκράτης, μα κάποιος ανώνυμος Αθηναίος,
+δηλαδή ο Πλάτων, διεξάγεται κατά το διάστημα μιας πορείας από την
+Κνωσσό ως το άντρο του Διός: μιας ημέρας. Στον διάλογο παίρνουνε
+μέρος ο Λακεδαιμόνιος Μέγιλος, και ο Κρητικός Κλεινίας, που
+εκπροσωπούν τα δύο περιφημότερα αρχαία πολιτεύματα, το μινωικό και
+το σπαρτιατικό. Εδώ δε θα συναντήσουμε περιγραφές χαρακτήρων και
+επεισόδια. Κάθε συζητητής παρουσιάζεται απλά σαν εκπρόσωπος μιας
+ωρισμένης θεωρίας, για να διατυπωθή τελικά η ώριμη φιλοσοφική
+αντίληψη του Πλάτωνος σε πολιτικό σύστημα, επιδεχτικό εφαρμογής. Η
+«Επινομίς», αποτελώντας συνέχεια των «Νόμων» είναι ταυτόχρονα και
+μια επεξήγηση τους συχνά. Μεταφραστής ο Κ. Ζάμπας. Τόμοι τέσσερις.
+
+Επιστολές και Όροι: Οι αποδιδόμενες, από την αρχαιότητα κιόλας,
+επιστολές στον Πλάτωνα, αναφέρονται στις φιλοσοφικές αντιλήψεις του
+και δίδουν πλείστες όσες λεπτομέρειες για την ζωή του μεγάλου
+φιλοσόφου. Με τις «Επιστολές» συνεκδίδονται και οι «Όροι», -
+ερμηνεία, δηλαδή, ειδικών λέξεων και φιλοσοφικών όρων που
+συναντούνται στα διάφορα έργα του Πλάτωνος.
+
+
+
+ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
+
+
+
+
+ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 36 (ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ Ο.Τ.Ε.)
+
+Αίθουσα 1.000 τετραγωνικών μέτρων. Χιλιάδες είδη βιβλίων στις μισές
+τιμές και με μεγάλες ΕΥΚΟΛΙΕΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ
+
+Γ. ΛΑΔΙΑΣ & Σια Ε.Π.Ε
+
+ Η σειρά των Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων των Εκδόσεων Φέξη, υπήρξεν
+ένας σταθμός στα ελληνικά χρονικά. Για πρώτη φορά προσφερόταν
+συστηματικά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, η αρχαία ελληνική σκέψη
+(ιστορία,  φιλοσοφία, ποίηση, δράμα, δικανικός και πολιτικός λόγος)
+σε δημιουργικές μεταφορές της, από τους άριστους μεταφραστές του
+τόπου,  στην πιο σύγχρονη μορφή πού πήρε, εξελισσόμενο, το γλωσσικό
+της όργανο. Ο Όμηρος, οι Τραγικοί κι ο Αριστοφάνης, ο Ηρόδοτος, ο
+Θουκυδίδης, ο Πλάτων, ο Ξενοφών, ο Αριστοστέλης, ο Θεόκριτος, ο
+Θεόφραστος, ο Επίκτητος, ο Πλούταρχος, ο Λουκιανός κλπ. προσφέρονται
+και σήμερα, στις κλασικές πια μεταφράσεις των Πολυλά, Ραγκαβή,
+Μωραϊτίδη, Κονδυλάκη, Ποριώτη, Γρυπάρη, Τανάγρα, Πολέμη, Καμπάνη,
+Καζαντζάκη, Βάρναλη, Αυγέρη, Βουτιερίδη, Ζερβού, Φιλαδελφέως,
+Τσοκόπουλου, Σιγούρου, Κ. Χρηστομάνου κλπ. σε μια σύγχρονη σειρά
+εκδόσεων βιβλίου τσέπης, πράγμα που επίσης γίνεται για πρώτη φορά,
+συστηματικά, στην Ελλάδα.
+
+ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ ΚΑΙ ΕΛΑΣΣΩΝ Στον «Ιππία μείζονα», ο Σωκράτης φέρνει σε
+αντιφάσεις τον σοφιστή Ιππία, προκαλώντας τον να ορίση το Ωραίον.
+Ερευνάται αν Ωραίον είναι το πρέπον ή το χρήσιμον ή το ικανό ή,
+γενικώτερα ακόμη, αν το Ωραίον είναι το αίτιον του αγαθού ή, πιο
+θετικά, αυτό που ευχαριστεί την όραση και την ακοή. Όλους τους
+ορισμούς αυτούς, ο Σωκράτης τους ελέγχει ως ατελείς, υποδεικνύοντας
+εντούτοις ως κάτι ευχάριστο κ' επαρκή για τον νου μια τέτοια
+πολλαπλή και διαφορότροπη επισκόπηση των γενικών ζητημάτων. Σε
+παρόμοιο συμπέρασμα καταλήγει κι ο «Ιππίας ελάσσων», ερευνώντας όμως
+κάτι άλλο: αν και κατά πόσον η αλήθεια διαφέρη από το ψέμμα.
+
+Η «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ» ΑΝΑΤΥΠΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ
+ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
+
+ΑΘΗΝΑΙ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 36
+ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΤΣΙΜΙΣΚΗ 61
+
+ΤΙΜΗ ΤΟΜΟΥ ΔΡΑΧΜΕΣ 10
+
+
+
+
+
+
+End of the Project Gutenberg EBook of Hippias, by Plato
+
+*** END OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK HIPPIAS ***
+
+***** This file should be named 34880-0.txt or 34880-0.zip *****
+This and all associated files of various formats will be found in:
+        http://www.gutenberg.org/3/4/8/8/34880/
+
+Produced by Sophia Canoni. Book provided by Iason Konstantinides
+
+Updated editions will replace the previous one--the old editions
+will be renamed.
+
+Creating the works from public domain print editions means that no
+one owns a United States copyright in these works, so the Foundation
+(and you!) can copy and distribute it in the United States without
+permission and without paying copyright royalties.  Special rules,
+set forth in the General Terms of Use part of this license, apply to
+copying and distributing Project Gutenberg-tm electronic works to
+protect the PROJECT GUTENBERG-tm concept and trademark.  Project
+Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if you
+charge for the eBooks, unless you receive specific permission.  If you
+do not charge anything for copies of this eBook, complying with the
+rules is very easy.  You may use this eBook for nearly any purpose
+such as creation of derivative works, reports, performances and
+research.  They may be modified and printed and given away--you may do
+practically ANYTHING with public domain eBooks.  Redistribution is
+subject to the trademark license, especially commercial
+redistribution.
+
+
+
+*** START: FULL LICENSE ***
+
+THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE
+PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK
+
+To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free
+distribution of electronic works, by using or distributing this work
+(or any other work associated in any way with the phrase "Project
+Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full Project
+Gutenberg-tm License (available with this file or online at
+http://gutenberg.org/license).
+
+
+Section 1.  General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg-tm
+electronic works
+
+1.A.  By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm
+electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to
+and accept all the terms of this license and intellectual property
+(trademark/copyright) agreement.  If you do not agree to abide by all
+the terms of this agreement, you must cease using and return or destroy
+all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your possession.
+If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a Project
+Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound by the
+terms of this agreement, you may obtain a refund from the person or
+entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8.
+
+1.B.  "Project Gutenberg" is a registered trademark.  It may only be
+used on or associated in any way with an electronic work by people who
+agree to be bound by the terms of this agreement.  There are a few
+things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works
+even without complying with the full terms of this agreement.  See
+paragraph 1.C below.  There are a lot of things you can do with Project
+Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this agreement
+and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm electronic
+works.  See paragraph 1.E below.
+
+1.C.  The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the Foundation"
+or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection of Project
+Gutenberg-tm electronic works.  Nearly all the individual works in the
+collection are in the public domain in the United States.  If an
+individual work is in the public domain in the United States and you are
+located in the United States, we do not claim a right to prevent you from
+copying, distributing, performing, displaying or creating derivative
+works based on the work as long as all references to Project Gutenberg
+are removed.  Of course, we hope that you will support the Project
+Gutenberg-tm mission of promoting free access to electronic works by
+freely sharing Project Gutenberg-tm works in compliance with the terms of
+this agreement for keeping the Project Gutenberg-tm name associated with
+the work.  You can easily comply with the terms of this agreement by
+keeping this work in the same format with its attached full Project
+Gutenberg-tm License when you share it without charge with others.
+
+1.D.  The copyright laws of the place where you are located also govern
+what you can do with this work.  Copyright laws in most countries are in
+a constant state of change.  If you are outside the United States, check
+the laws of your country in addition to the terms of this agreement
+before downloading, copying, displaying, performing, distributing or
+creating derivative works based on this work or any other Project
+Gutenberg-tm work.  The Foundation makes no representations concerning
+the copyright status of any work in any country outside the United
+States.
+
+1.E.  Unless you have removed all references to Project Gutenberg:
+
+1.E.1.  The following sentence, with active links to, or other immediate
+access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear prominently
+whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work on which the
+phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the phrase "Project
+Gutenberg" is associated) is accessed, displayed, performed, viewed,
+copied or distributed:
+
+This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
+almost no restrictions whatsoever.  You may copy it, give it away or
+re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
+with this eBook or online at www.gutenberg.org
+
+1.E.2.  If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is derived
+from the public domain (does not contain a notice indicating that it is
+posted with permission of the copyright holder), the work can be copied
+and distributed to anyone in the United States without paying any fees
+or charges.  If you are redistributing or providing access to a work
+with the phrase "Project Gutenberg" associated with or appearing on the
+work, you must comply either with the requirements of paragraphs 1.E.1
+through 1.E.7 or obtain permission for the use of the work and the
+Project Gutenberg-tm trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or
+1.E.9.
+
+1.E.3.  If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted
+with the permission of the copyright holder, your use and distribution
+must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any additional
+terms imposed by the copyright holder.  Additional terms will be linked
+to the Project Gutenberg-tm License for all works posted with the
+permission of the copyright holder found at the beginning of this work.
+
+1.E.4.  Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm
+License terms from this work, or any files containing a part of this
+work or any other work associated with Project Gutenberg-tm.
+
+1.E.5.  Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this
+electronic work, or any part of this electronic work, without
+prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with
+active links or immediate access to the full terms of the Project
+Gutenberg-tm License.
+
+1.E.6.  You may convert to and distribute this work in any binary,
+compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including any
+word processing or hypertext form.  However, if you provide access to or
+distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format other than
+"Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official version
+posted on the official Project Gutenberg-tm web site (www.gutenberg.org),
+you must, at no additional cost, fee or expense to the user, provide a
+copy, a means of exporting a copy, or a means of obtaining a copy upon
+request, of the work in its original "Plain Vanilla ASCII" or other
+form.  Any alternate format must include the full Project Gutenberg-tm
+License as specified in paragraph 1.E.1.
+
+1.E.7.  Do not charge a fee for access to, viewing, displaying,
+performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works
+unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9.
+
+1.E.8.  You may charge a reasonable fee for copies of or providing
+access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works provided
+that
+
+- You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from
+     the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method
+     you already use to calculate your applicable taxes.  The fee is
+     owed to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he
+     has agreed to donate royalties under this paragraph to the
+     Project Gutenberg Literary Archive Foundation.  Royalty payments
+     must be paid within 60 days following each date on which you
+     prepare (or are legally required to prepare) your periodic tax
+     returns.  Royalty payments should be clearly marked as such and
+     sent to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation at the
+     address specified in Section 4, "Information about donations to
+     the Project Gutenberg Literary Archive Foundation."
+
+- You provide a full refund of any money paid by a user who notifies
+     you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he
+     does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm
+     License.  You must require such a user to return or
+     destroy all copies of the works possessed in a physical medium
+     and discontinue all use of and all access to other copies of
+     Project Gutenberg-tm works.
+
+- You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of any
+     money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the
+     electronic work is discovered and reported to you within 90 days
+     of receipt of the work.
+
+- You comply with all other terms of this agreement for free
+     distribution of Project Gutenberg-tm works.
+
+1.E.9.  If you wish to charge a fee or distribute a Project Gutenberg-tm
+electronic work or group of works on different terms than are set
+forth in this agreement, you must obtain permission in writing from
+both the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and Michael
+Hart, the owner of the Project Gutenberg-tm trademark.  Contact the
+Foundation as set forth in Section 3 below.
+
+1.F.
+
+1.F.1.  Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable
+effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread
+public domain works in creating the Project Gutenberg-tm
+collection.  Despite these efforts, Project Gutenberg-tm electronic
+works, and the medium on which they may be stored, may contain
+"Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate or
+corrupt data, transcription errors, a copyright or other intellectual
+property infringement, a defective or damaged disk or other medium, a
+computer virus, or computer codes that damage or cannot be read by
+your equipment.
+
+1.F.2.  LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right
+of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project
+Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project
+Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project
+Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all
+liability to you for damages, costs and expenses, including legal
+fees.  YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT
+LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE
+PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3.  YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE
+TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE
+LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR
+INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH
+DAMAGE.
+
+1.F.3.  LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a
+defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can
+receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a
+written explanation to the person you received the work from.  If you
+received the work on a physical medium, you must return the medium with
+your written explanation.  The person or entity that provided you with
+the defective work may elect to provide a replacement copy in lieu of a
+refund.  If you received the work electronically, the person or entity
+providing it to you may choose to give you a second opportunity to
+receive the work electronically in lieu of a refund.  If the second copy
+is also defective, you may demand a refund in writing without further
+opportunities to fix the problem.
+
+1.F.4.  Except for the limited right of replacement or refund set forth
+in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS' WITH NO OTHER
+WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO
+WARRANTIES OF MERCHANTIBILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE.
+
+1.F.5.  Some states do not allow disclaimers of certain implied
+warranties or the exclusion or limitation of certain types of damages.
+If any disclaimer or limitation set forth in this agreement violates the
+law of the state applicable to this agreement, the agreement shall be
+interpreted to make the maximum disclaimer or limitation permitted by
+the applicable state law.  The invalidity or unenforceability of any
+provision of this agreement shall not void the remaining provisions.
+
+1.F.6.  INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the
+trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone
+providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in accordance
+with this agreement, and any volunteers associated with the production,
+promotion and distribution of Project Gutenberg-tm electronic works,
+harmless from all liability, costs and expenses, including legal fees,
+that arise directly or indirectly from any of the following which you do
+or cause to occur: (a) distribution of this or any Project Gutenberg-tm
+work, (b) alteration, modification, or additions or deletions to any
+Project Gutenberg-tm work, and (c) any Defect you cause.
+
+
+Section  2.  Information about the Mission of Project Gutenberg-tm
+
+Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of
+electronic works in formats readable by the widest variety of computers
+including obsolete, old, middle-aged and new computers.  It exists
+because of the efforts of hundreds of volunteers and donations from
+people in all walks of life.
+
+Volunteers and financial support to provide volunteers with the
+assistance they need, are critical to reaching Project Gutenberg-tm's
+goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will
+remain freely available for generations to come.  In 2001, the Project
+Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure
+and permanent future for Project Gutenberg-tm and future generations.
+To learn more about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation
+and how your efforts and donations can help, see Sections 3 and 4
+and the Foundation web page at http://www.pglaf.org.
+
+
+Section 3.  Information about the Project Gutenberg Literary Archive
+Foundation
+
+The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non profit
+501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the
+state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal
+Revenue Service.  The Foundation's EIN or federal tax identification
+number is 64-6221541.  Its 501(c)(3) letter is posted at
+http://pglaf.org/fundraising.  Contributions to the Project Gutenberg
+Literary Archive Foundation are tax deductible to the full extent
+permitted by U.S. federal laws and your state's laws.
+
+The Foundation's principal office is located at 4557 Melan Dr. S.
+Fairbanks, AK, 99712., but its volunteers and employees are scattered
+throughout numerous locations.  Its business office is located at
+809 North 1500 West, Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887, email
+business@pglaf.org.  Email contact links and up to date contact
+information can be found at the Foundation's web site and official
+page at http://pglaf.org
+
+For additional contact information:
+     Dr. Gregory B. Newby
+     Chief Executive and Director
+     gbnewby@pglaf.org
+
+
+Section 4.  Information about Donations to the Project Gutenberg
+Literary Archive Foundation
+
+Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without wide
+spread public support and donations to carry out its mission of
+increasing the number of public domain and licensed works that can be
+freely distributed in machine readable form accessible by the widest
+array of equipment including outdated equipment.  Many small donations
+($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt
+status with the IRS.
+
+The Foundation is committed to complying with the laws regulating
+charities and charitable donations in all 50 states of the United
+States.  Compliance requirements are not uniform and it takes a
+considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up
+with these requirements.  We do not solicit donations in locations
+where we have not received written confirmation of compliance.  To
+SEND DONATIONS or determine the status of compliance for any
+particular state visit http://pglaf.org
+
+While we cannot and do not solicit contributions from states where we
+have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition
+against accepting unsolicited donations from donors in such states who
+approach us with offers to donate.
+
+International donations are gratefully accepted, but we cannot make
+any statements concerning tax treatment of donations received from
+outside the United States.  U.S. laws alone swamp our small staff.
+
+Please check the Project Gutenberg Web pages for current donation
+methods and addresses.  Donations are accepted in a number of other
+ways including checks, online payments and credit card donations.
+To donate, please visit: http://pglaf.org/donate
+
+
+Section 5.  General Information About Project Gutenberg-tm electronic
+works.
+
+Professor Michael S. Hart is the originator of the Project Gutenberg-tm
+concept of a library of electronic works that could be freely shared
+with anyone.  For thirty years, he produced and distributed Project
+Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of volunteer support.
+
+
+Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed
+editions, all of which are confirmed as Public Domain in the U.S.
+unless a copyright notice is included.  Thus, we do not necessarily
+keep eBooks in compliance with any particular paper edition.
+
+
+Most people start at our Web site which has the main PG search facility:
+
+     http://www.gutenberg.org
+
+This Web site includes information about Project Gutenberg-tm,
+including how to make donations to the Project Gutenberg Literary
+Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to
+subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks.
diff --git a/34880-0.zip b/34880-0.zip
new file mode 100644
index 0000000..b538879
--- /dev/null
+++ b/34880-0.zip
diff --git a/LICENSE.txt b/LICENSE.txt
new file mode 100644
index 0000000..6312041
--- /dev/null
+++ b/LICENSE.txt
@@ -0,0 +1,11 @@
+This eBook, including all associated images, markup, improvements,
+metadata, and any other content or labor, has been confirmed to be
+in the PUBLIC DOMAIN IN THE UNITED STATES.
+
+Procedures for determining public domain status are described in
+the "Copyright How-To" at https://www.gutenberg.org.
+
+No investigation has been made concerning possible copyrights in
+jurisdictions other than the United States. Anyone seeking to utilize
+this eBook outside of the United States should confirm copyright
+status under the laws that apply to them.
diff --git a/README.md b/README.md
new file mode 100644
index 0000000..2b14949
--- /dev/null
+++ b/README.md
@@ -0,0 +1,2 @@
+Project Gutenberg (https://www.gutenberg.org) public repository for
+eBook #34880 (https://www.gutenberg.org/ebooks/34880)