initial commit of ebook 34879HEADmain

5 files changed, 4928 insertions, 0 deletions

diff --git a/.gitattributes b/.gitattributes
new file mode 100644
index 0000000..6833f05
--- /dev/null
+++ b/.gitattributes
@@ -0,0 +1,3 @@
+* text=auto
+*.txt text
+*.md text
diff --git a/34879-0.txt b/34879-0.txt
new file mode 100644
index 0000000..97c4264
--- /dev/null
+++ b/34879-0.txt
@@ -0,0 +1,4912 @@
+The Project Gutenberg EBook of Cratylus, by Plato
+
+This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
+almost no restrictions whatsoever.  You may copy it, give it away or
+re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
+with this eBook or online at www.gutenberg.org
+
+
+Title: Cratylus
+
+Author: Plato
+
+Translator: Kyriakos Zambas
+
+Release Date: January 8, 2011 [EBook #34879]
+
+Language: Greek
+
+Character set encoding: UTF-8
+
+*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK CRATYLUS ***
+
+
+
+
+Produced by Sophia Canoni. Book provided by Iason Konstantinides
+
+
+
+
+Note: The tonic system has been changed from polytonic to
+monotonic.  The spelling of the book has not been changed
+otherwise.  Words with bold characters are enclosed in &. Words
+in italics are enclosed in _. Footnotes have been converted to
+endnotes. I have insereted acomment indiacated by [].
+
+Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε
+μονοτονικό.  Κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία του
+βιβλίου.  Λέξεις με έντονους χαρακτήρες περικλείονται σε &.
+Λέξεις με πλάγιους χαρακτήρες περικλείονται σε _. Οι υποσημειώσεις
+των σελίδων έχουν μεταφερθεί στο τέλος του βιβλίου. Πρόσθεσα
+ένα σχόλιο περικλειόμενο με [].
+
+
+
+ΠΛΑΤΩΝ
+
+
+
+ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
+Κ. ΖΑΜΠΑ
+
+
+
+ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΕΞΗ
+
+
+
+
+ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ
+ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
+
+Π Λ Α Τ Ω Ν Ο Σ
+ΚΡΑΤΥΛΟΣ
+
+
+
+ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ
+ΚΥΡ. Ζ Α Μ Π Α
+
+
+
+
+ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ
+1910
+
+
+
+
+ΠΡΟΛΟΓΟΣ
+
+
+
+Ο Κρατύλος πλην της μεγάλης γλωσσολογικής του αξίας ανήκει και
+υπό φιλοσοφικήν έποψιν εις την τελευταίαν συγγραφικήν περίοδον
+του Πλάτωνος, διότι θέτει το ζήτημα της χειραφετήσεως της σκέψεως
+από τας ατελείας της γλώσσης, το οποίον αναπτύσσεται τελειότερον
+εις τον Θεαίτητον και τον Σοφιστήν. Επειδή όμως ο σκοπός της
+παρούσης βιβλιοθήκης δεν επιτρέπει να αναλύσωμεν διά μακρών το
+έργον, θα περιορισθώμεν να συνοψίσωμεν ενταύθα μόνον, πώς πρέπει
+να εννοηθή το γλωσσικόν μέρος, διότι συνήθως εις αυτό δεν
+αποδίδεται καμμία αξία.
+
+Το μέρος τούτο διαιρείται εις δύο: Το προπαρασκευαστικόν (σελ. 21
+[από: Εις πολλά μέρη ...]— 75), [μέχρι δηλαδή περίπου της φράσεως
+-Πότε λοιπόν θα απέκαμνε δικαίως-] το οποίον περιέχει ετυμολογίας
+όχι καθώς τας εννοούμεν σήμερον, αλλά την μουσικήν ή λαϊκήν ετυμολογίαν
+(Wolksetymologie), και την ετυμολογίαν των ριζών (ή πρώτων
+ονομάτων, σελ. 75 — 85). — Ενταύθα αρχίζομεν από το δεύτερον.
+
+1. Ο Κρατύλος θέτει καλώς το πρόβλημα της καταγωγής της γλώσσης.
+
+Πρώτη αρχή της γλώσσης είναι οι κρότοι του στόματος και της
+ρινός, όχι ακόμη οι μιμητικώς και τεχνικώς διά του λάρυγγος
+εξερχόμενοι, αλλά αυθορμήτως και φυσικώς και επιφωνηματικώς κατά
+τινα ανάγκην του σώματος, ή πόνον, ή ανησυχίαν, ή πάθησιν.
+
+Τοιούτος κρότος σαφέστατα διακρινόμενος είναι:
+
+Ο κρότος του εμετού (εκ) ο οποίος διεσώθη καλώς εις την ελληνικήν
+γλώσσαν ως πρόθεσις &εκ& και είναι η αυτή λέξις με την γερμανικήν
+ekel = αηδία.
+
+H ρινοφωνία της πείνης νρ (ν φωνήεν), το οποίον αρχικώς εσήμαινε
+πεινώ και τρώγω, και διεσώθη εις το στερητικόν &αν& και την
+πρόθεσιν &εν&, τα οποία είναι ακόμη όμοια εις την λατινικήν
+γλώσσαν (in). Παρόμοια είναι το λιχουδιστικόν &μλ μλ&, το
+θρηνητικόν &i&, το μασητικόν &κα-κα& (γερμ. Kauen) κτλ.
+
+Οι κρότοι αυτοί και ολίγοι άλλοι παρόμοιοι είναι τόσον
+ευδιάγνωστοι, ώστε κάλλιστα έν ζώον όταν δεν βλέπη το άλλο και
+ακούη από το στόμα του τον κρότον &εκ&, εννοεί ότι τούτο κάμνει
+εμετόν. Αυτή λοιπόν η εξ αποστάσεως ειδοποιητική δύναμις των
+τοιούτων κρότων υπέδειξε τα πλεονεκτήματα της στοματικής
+συνεννοήσεως, και επίκουρος αυτής ήλθε η ανατομική εξέλιξις και
+τελειοποίησις των μυών του στόματος, το οποίον πλέον και άνευ της
+φυσικής ανάγκης ήτο εις θέσιν παιγνιωδώς πως να αποδώση εκείνους
+τους ήχους και κρότους με την βεβαιότητα, ότι το άλλο ζώον το
+οποίον ακούει, θα νομίση ότι πρόκειται περί αληθινού εμετού, ή
+άλλης αναλόγου φυσικής ανάγκης.
+
+Και από του σημείου τούτου ο κρότος αυτός είναι καθαρώς
+γλωσσικής φύσεως, διότι δεν παράγεται αυθορμήτως εκ φυσικής
+ανάγκης, αλλά μιμητικώς. Ως τοιούτος γίνεται εξαίρετον όργανον
+της νοήσεως, διότι γυμνάζει την ψυχήν εις τας παραστάσεις άνευ
+των αισθήσεων και προ πάντων διότι ο κρότος, δηλαδή η λέξις τόρα
+πλέον, γίνεται αφορμή προς επανάληψιν και τελειοποίησιν της
+παραστάσεως. Διότι τόρα πλέον το _εκ_ δεν σημαίνει μόνον κάμνω
+εμετόν, αλλά και το &έξω, εκτός, εξέρχομαι, έξοδος, εξωτερικώς,
+έξωθεν& κτλ. Δηλαδή ως ρίζα έχει μουσικόν σημαινόμενον χωρίς να
+ανήκη εις ωρισμένον μέρος του λόγου. Ομοίως η ρινοφωνία της
+πείνης γίνεται εκφραστικός ήχος του γενικωτέρου νοήματος της
+στερήσεως, και επί πολύν καιρόν υπάρχει ως αυθύπαρκτος λέξις _αν_
+σημαίνουσα στέρησιν, έως ότου ήλθε η εποχή της συγκολλήσεως των
+ήχων (συλλαβών), η οποία το κατέστησε στερητικόν _α_ (αν), ενώ η
+έννοια του τρώγω διεκρίθη πλέον ως έννοια του εντός και έμεινε ως
+πρόθεσις _εν_, σημαίνουσα γενικώς &εντός, εισέρχομαι, είσοδος,
+ένδον& κτλ. Επίσης το θρηνητικόν _i_ έγινε σύμβολον της θρηνώδους
+παρακλήσεως και απαιτήσεως και απετέλεσε μίαν προσταγήν =
+πήγαινε, απαράλλακτα καθώς διεσώθη εις την λατινικήν ως
+προστακτική του ρήματος io (i = πήγαινε), ελληνιστί ίθι. Βαθμηδόν
+το αυτό έλαβε και την σημασίαν του πορεύομαι, πορεία, δρόμος κτλ.
+Αλλά εξ άλλου έλαβε και την σημασίαν του χαρισμού και
+εχρησιμοποιήθη αργότερον ως επίθημα και κατάληξις της χαριστικής
+πτώσεως (δοτικής) και της χαριστικής εγκλίσεως, δηλ. της
+υποτακτικής και ευκτικής.
+
+Ομοίως το _ο (οχ)_ έγινε αρνητικόν _ου, ουχί_, το _χα_ έγινε
+_χάος, χαίνω, καγχάζω_ κτλ, το _σα_ _ανδάνω, satis, satigen_, το
+λιχουδιστικόν _μλ_= μέλι, μελωδία, μέλος, μέλει (=έχει τον νουν
+του στο μέλι) κτλ.
+
+Και διαρκώς πλέον η γλώσσα τροφοδοτεί την διάνοιαν και η διάνοια
+ωθεί την γλώσσαν προς άλλα. Το στόμα γίνεται τελειοτάτη μιμητική
+μηχανή. Δι' αυτό αρχίζει να μιμήται και ήχους παραγομένους εις
+άλλο μέρος του σώματος καθώς είναι ο κρότος της κοιλίας gut και
+σημαίνει _κυρτός, γύρος, κύκλος, κύμα, κοίλος, έγκυος, ξυν_
+(=έγκυος) κτλ... έπειτα το διεντέρευμα _περ (πορ) πέρας, πέρα,
+περ, περί_. Έπειτα χρησιμοποιεί το _ε_ ως προσκλητικόν, και το
+προσκολλά ως κατάληξιν κλητικής πτώσεως και προστακτικής
+εγκλίσεως: _άγγελε, άγγελε_. Έκτοτε έχομεν την πρώτην πτώσιν και
+τοιαύτη είναι η κλητική (όχι η ονομαστική), και την πρώτην
+έγκλισιν και τοιαύτη είναι η προστακτική (όχι η οριστική), διότι
+ο ζωώδης άνθρωπος εκφράζει επιθυμίας και ανάγκας και όχι ορισμούς
+και κρίσεις.
+
+Η οριστική έγκλισις παρήχθη αργότερον με μικράν διαφοράν από την
+προστακτικήν, σημαίνουσα προσταγήν αξιωματικήν άνευ αντιρρήσεως
+και καύχησιν: _ου ποιήσεις_ = δεν θα το κάμης σου λέγω, _είμ'
+Οδυσσεύς_= το καυχώμαι.
+
+Οι έξωθεν ήχοι εξηκολούθησαν συμπληρούντες την γλώσσαν. Ο ήχος
+της βροχής (σρρρ) εσχημάτισε το _ρέω ρους_ και προ πάντων την
+κατάληξιν της συρροής και πλησμονής ρός. Ο ήχος της τριβής
+εσχημάτισε τα τρίβω, θερμαίνω, τέρπω, — τερος, τρυπώ, τρία. —
+τήρ, τής κτλ., ο κρότος του δεικνύοντος δακτύλου εσχημάτισε το
+γενικόν δεικτικόν _το_, το μασσητικόν _κα-κα_ έγινε κακός, κακία
+κτλ., το καυστικόν _δε_ (=τζιζ) έγινε δας, δαίω, διδάσκω, δαίμων,
+δη, δήλος, δέω, δεσμός, δέκα, δέχομαι κτλ.
+
+Μίαν τοιαύτην γλωσσικήν αναδρομήν εις τα στοιχειωδέστερα διά της
+μουσικής αντιλήψεως των φυσικών ήχων και των φωνών των ζώων
+διέγνωσεν ο δαιμόνιος Πλάτων εις τον Κρατύλον του. Και αν δεν
+είχε τας σημερινάς ευκολίας της συγκρίσεως των γλωσσών διά να
+εξαντλήση όλα τα παραδείγματα, όμως ο συνθετικός του νους και εις
+ολίγιστα, πλην ασφαλή, στηριζόμενος έδωκε πλήρεις κανόνας της
+γλωσσογονίας.
+
+2. Αι ετυμολογίαι του Κρατύλου είναι μουσικαί ετυμολογίαι.
+
+Ο Πλάτων δεν γνωρίζει την ιστορικήν αλλά την μουσικήν
+ετυμολογίαν, η οποία συνήθως συμπίπτει με την ιστορικήν, πολλάκις
+όμως δεν συμπίπτει, και τότε παρέχει γλωσσικά φαινόμενα ανεξήγητα
+διά την γραμματικήν επιστήμην. Κάλλιστον παράδειγμα τούτου είναι
+η υπό του Πλάτωνος ετυμολογία της λέξεως αλήθεια. Η ετυμολογία
+αυτή προ πάντων συνετέλεσε να χάση ο Κρατύλος πάσαν υπόληψιν ως
+μη γνωρίζων δήθεν το στερητικόν α. Αλλά η σελίς 67 (τέλος)
+αποδεικνύει ότι ο Πλάτων γνωρίζει το στερητικόν _α_ ως
+αυταπόδεικτον και είναι τόσον δεινός παρατηρητής της γλώσσης,
+ώστε αναλύει τελειότατα το δυσκολώτερον αθροιστικόν _α_ λέγων εν
+σελίδι 46: καθώς εις το ακόλουθος και άκοιτις, όπου σημαίνει το
+ομού. Και εις την σελίδα 47: «Καθώς λοιπόν τον ομοκέλευθον και
+ομόκοιτιν τον ωνομάσαμεν _ακόλουθον_ και άκοιτιν».
+
+Και ερωτώμεν: άραγε ήτο δυσκολώτερον εις τον Πλάτωνα, ο οποίος
+ανεζήτει όλους τους γνωστούς τύπους των λέξεων, να εύρη εις τον
+δωρικόν τύπον αλάθεια την _λθ_ ρίζαν και το _α_ το στερητικόν
+(αρνητικόν), παρά το _ακόλουθος_ να το ερμηνεύση ως _ομοκέλευθος_;
+Βεβαίως αυτό δεν είναι δυνατόν, ώστε κάτι άλλο θα συμβαίνη. Και
+πραγματικώς η λέξις αλήθεια μετά το αγαθόν έχει εξαιρετικήν θέσιν
+εις το γλωσσικόν αίσθημα του Πλάτωνος. Η αλήθεια είναι
+απαραιτήτως δια τον Πλάτωνα κάτι τι _θείον_, είναι _άλη θεία_=
+δηλαδή πτήσις θεία. Την τοιαύτην δε μουσικήν σημασίαν της λέξεως
+αλήθεια (λαϊκήν ετυμολογίαν) ο Πλάτων δεν την θυσίαζε απέναντι
+εκατομμυρίων στερητικών και αθροιστικών _α_.
+
+Ευτυχώς τα φαινόμενα της μουσικής ετυμολογίας βαίνουν εκ
+παραλλήλου και εις την σημερινήν γλώσσαν, και είναι εύκολον να
+καταστήσωμεν το πράγμα αισθητόν. Καθώς η αλήθεια δια τον Πλάτωνα,
+ομοίως ιερά και ουράνια λέξις είναι σήμερον δι' ημάς τα
+_χερουβείμ_. Όστις ακούει προφερομένην αυτήν την λέξιν είναι
+αδύνατον να μην ενωτίζεται αυτό το _χαίρε_. Ο Πλάτων υπό τας
+σημερινάς συνθήκας της ορθογραφίας απλούστατα θα έγραφε το
+Χερουβείμ με αι (Χαιρουβείμ), καθώς οι τιμωρούμενοι μαθηταί των
+σχολείων. Αλλά ερωτώμεν: όσον και αν τιμωρήται ο μαθητής διά να
+μη γράφη εν έχειρον (το ενέχυρον), άραγε πιστεύει κανείς εκ των
+διδασκάλων ότι αναβιώνει την λέξιν _εχυρός_ και καταστρέφει την
+κοινήν αντίληψιν (λαϊκήν ετυμολογίαν, volksetymologie) ότι το
+ενέχυρον _είναι στο χέρι_; Δι' αυτόν τον λόγον αρχαιόθεν η
+_Ιερουσαλήμ_ εσχετίσθη με το ιερός και έλαβε δασείαν, ενώ δεν
+είχε. Διά τον ίδιον λόγον εις παλαιοτέραν εποχήν ο _φιλόνεικος_
+εγράφη με ει, διότι δεν ήτο πλέον φίλος νίκης, αλλά φίλος
+νείκους.
+
+Η μουσική ετυμολογία με πάσαν θυσίαν αποφεύγει την πλησίασιν
+ωραίας λέξεως προς άλλην όλως κακέμφατον, ή και απλώς
+αντιφατικήν. Εις τοιαύτας περιστάσεις η γλώσσα προτιμά να μην
+εφαρμόση τους ευφωνικούς και αναλογικούς κανόνας και να αποτελέση
+εξαίρεσιν του κανόνος. Η εξαίρεσις όμως δεν είναι όπως την εννοεί
+μέχρι σήμερον η γραμματική, δηλαδή ως φαινόμενον ανεξήγητον και
+προσκρούον εις τον κανόνα, αλλά ως φαινόμενον υπαγόμενον εις
+άλλον κανόνα καλλιτεχνικώτερον. Και είναι ανάγκη να εξηγηθούν
+όλαι αι εξαιρέσεις και να υπαχθούν εις τους κανόνας των, δηλαδή
+να ευρεθή ο _λόγος_ των, διότι άλλως η γλωσσική έρευνα δεν
+δύναται να ονομασθή επιστήμη.
+
+Ημείς προσθέτοντες εις την γλωσσικήν επιστήμην πλην άλλων και
+τους καλλιτεχνικούς νόμους της μουσικής ετυμολογίας και της
+σαφηνείας εξηγούμεν τα δυσλυτώτερα γλωσσικά φαινόμενα. Το αρχαίον
+_υύς_ (υιός) έπρεπε κατά τους κανόνας της συναιρέσεως να γίνη
+_ύς_ δηλαδή χοίρος, αλλ' αντί τούτου εκλώτσησε τον κανόνα και
+εζήτησε άλλην διέξοδον, διότι ο υιός δεν γίνεται χοίρος εύκολα.
+Το νέος έπρεπε ομοίως να γίνη _νους_, αλλά _νέος_ και _νους_
+συνήθως τουλάχιστον φαίνονται αντιφατικά και δεν πρέπει να
+σχετίζονται. Το _βύρσα_ έπρεπε να γίνη _βύρρα_ (άρσεν — άρρεν),
+αλλά τότε θα έχανε όλην την μουσικήν αλήθειαν (δηλαδή
+ετυμολογίαν). Αυτός δε ο λόγος της μουσικής αληθείας ή αντιθέτως
+αναρμοστίας έκαμε πλέον και τους τελευταίους σχολαστικούς να
+αποφεύγουν τα _εκήλησε τα ώτα, διώκει την πόλιν_, διότι
+υπενθυμίζουν τα εκύλησε και διώκει. Η αύξησις μάλιστα αυτή του
+εις _οι ω_ έχει εντελώς ανάλογον παράδειγμα και εις την αρχαίαν
+γλώσσαν. Το _ωνωμένος_ του 5ου αιώνος γίνεται _οινωμένος_ εις τον
+Πλάτωνα (Νόμοι) και τον Αριστοτέλην. Και ενώ τα χειρόγραφα έχουν
+ανεξαιρέτως με _οι_, οι γραμματικοί διορθώνουν παντού _ωνωμένος_
+δηλ. εισάγουν τον όνον).
+
+Πολύ περισσότεραι εξαιρέσεις της γραμματικής εξηγούνται με τον
+νόμον της σαφηνείας, ο οποίος είναι επίσης καλλιτεχνικός. Ο
+Brugmann παρατηρεί εις τα φαινόμενα της συναλοιφής (Σημ. 3) ότι
+είναι περίεργον, πώς η κράσις εφηρμόσθη εις τόσον ολίγα
+παραδείγματα (καγώ, κάτα, τούμπαλιν, τακτός κλ.) Αλλά το
+φαινόμενον τούτο είναι μάλλον αποτυχούσα απόπειρα, διότι άλλως θα
+παρεμορφούτο όλη η γλώσσα. Ο νόμος της σαφηνείας όμως βοηθούμενος
+εις πολλά και από την μουσικήν ετυμολογίαν επανέφερε το ακέραιον.
+Δι' αυτό εάν το _ι_ της ερωτηματικής και αορίστου αντωνυμίας _τι_
+δεν εκθλίβεται, ο λόγος δεν έγκειται εις την φύσιν του φωνήεντος
+αυτού, καθώς προσπαθούν να εύρουν πολλοί μεταφυσικώς, αλλά διότι
+το _τι_ με έκθλιψιν θα συνέπιπτε προς το _τε_ με έκθλιψιν και η
+τοιαύτη συνάντησις φέρει ανεπανόρθωτον σύγχυσιν, διότι δεν βοηθεί
+ούτε η θέσις της λέξεως ούτε ο τονισμός. Ενώ λόγου χάριν το _νά_
+συμπίπτει μεν και αυτό φαινομενικώς, διακρίνεται όμως ευκόλως διά
+του τονισμού.
+
+Η επιστήμη αντί να θαυμάζη τον Κρατύλον σήμερον, τον προπηλακίζει
+μη εννοούσα το βαθύ νόημα του γενάρχου αυτού της γλωσσολογίας.
+Λόγου χάριν ο Πλάτων παράγει το άνθρωπος από το αναθρώσκω όπα. Η
+γλωσσολογία αντιτείνει από το ανήρ όψ. Επίσης του Delbrück δεν
+του αρέσει ότι το σώμα παράγεται από το σώος σώζω, οιονεί
+_σώσμα_, αλλά το θέλει από το _σκυλεύω_.
+
+Και όμως τι λέγουν τάχα καλλίτερον περί του _Αγαμέμνονος_ (σελ.
+27 — 28) ή τι θαυμασιώτερον ημπορούν να ειπούν περί του δαίμονος
+(σελ. 33). Η μουσική ετυμολογία του _ευφροσύνη_ από το
+_ευφεροσύνη_ (σελ. 71) όχι μόνον επικυρώνεται από τον ίδιον
+Πλάτωνα εις τον Σοφιστήν: _παραφροσύνη = παράφορος σύνεσις_ (σελ.
+29, ιδέ και σελ. 28 την παράθεσιν των λέξεων _διαφθοράν
+διαφοράν_, η οποία είναι ετυμολογικόν σχήμα κατά τα Ομηρικά: _εις
+άλα άλτο_ και _θεοί θέσαν_), αλλά και από όλην την Ελληνικήν
+γλώσσαν, η οποία έδωσε εις την παραφοράν την σημασίαν της
+παραφροσύνης.
+
+Άλλως ο Πλάτων τας περισσοτέρας ετυμολογίας τας κάμνει ως
+προγύμνασιν και ως παραδείγματα ευλογοφανή, εις τα οποία δεν
+επιμένει πάντοτε, αλλά μόνον ζητεί δι' αυτών να σχηματίση έν
+σύνολον κανόνων, διά να ανέλθη εις την πρώτην αρχήν της γλώσσης
+και ερευνήση την σχέσιν αυτής προς την διάνοιαν. Κατά τούτο δε
+ακριβώς αναδεικνύεται και θείος εις τον Κρατύλον.
+
+                                                   ΚΥΡ. ΖΑΜΠΑΣ
+
+
+
+ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΚΡΑΤΥΛΟΣ
+
+
+
+(ή περί ορθότητος των ονομασιών)
+
+ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ — ΚΡΑΤΥΛΟΣ — ΣΩΚΡΑΤΗΣ
+
+Ερμογένης.
+    Αι λοιπόν θέλεις να συμπεριλάβωμεν εις την συζήτησιν μας και τον
+    Σωκράτη; Νά τος εδώ είναι.
+
+Κρατύλος.
+    Όπως θέλεις.
+
+Ερμογένης.
+    Καλέ Σωκράτη, απ' εδώ ο Κρατύλος ισχυρίζεται ότι η ορθότης της
+    ονομασίας είναι εκ φύσεως φυτευμένη μέσα εις έκαστον ον, και δεν
+    θα ειπή όνομα το να συμφωνήση ο ένας και ο άλλος πώς να ονομάζουν
+    ένα πράγμα προσθέτοντες και ένα κομμάτι της φωνής των, αλλ' ότι
+    εκ φύσεως εδόθη κάποια ορθότης των ονομασιών και εις τους Έλληνας
+    και εις τους βαρβάρους και είναι όμοια εις όλους. Εγώ λοιπόν τον
+    ερωτώ αν πραγματικώς ονομάζεται Κρατύλος, και αυτός το
+    παραδέχεται. Και ο Σωκράτης, του λέγω, δεν ονομάζεται Σωκράτης;
+    Ναι, μου λέγει. Λοιπόν και όλοι οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν όνομα
+    εκείνο το οποίον ημείς τους ονομάζομεν; Τότε αυτός μου απαντά· Αι
+    λοιπόν σου λέγω ότι συ δεν ονομάζεσαι Ερμογένης, έστω και αν όλοι
+    οι άνθρωποι ανεξαιρέτως σε ονομάζουν με αυτό το όνομα. Και ενώ
+    εγώ τον ερωτώ και φαίνομαι πρόθυμος να εννοήσω τι θέλει να ειπή,
+    αυτός, αφού δεν μου δίδει καμμίαν εξήγησιν με ακριβολογίαν,
+    κάθεται ακόμη και με περιπαίζει και προσποιείται ότι κάτι μεγάλες
+    ιδέες στριφογυρίζουν στο μυαλό του, ωσάν τάχα αυτός να κατέχη το
+    μυστικόν της υποθέσεως, το οποίον αν απεφάσιζε να το εξηγήση, θα
+    με εξηνάγκαζε και εμέ να συμφωνήσω με την γνώμην του. Δι' αυτό
+    εγώ είμαι πρόθυμος να σε ακούσω, εάν έχης τρόπον να μαντεύσης το
+    μυστικόν του Κρατύλου. Αλλ' ακόμη προτιμότερον δι' εμέ θα ήτο να
+    ακούση από σε τον ίδιον ποίαν γνώμην έχεις περί της ορθότητος των
+    ονομασιών, αν δεν σου κάμνη κόπον.
+
+Σωκράτης.
+    Καλό παιδί του Ιππονίκου Ερμογένη, είναι παλαιά η παροιμία που
+    λέγει, ότι είναι δύσκολον να εννοήσωμεν τα καλά πώς είναι
+    καμωμένα. Και ορισμένως το περί των ονομασιών δεν είναι εύκολον
+    πράγμα. Και λοιπόν εγώ αν είχα πάρη από τον Πρόδικον τα μαθήματα
+    που στοιχίζουν πενήντα δραχμάς, τα οποία, καθώς το βεβαιόνει
+    εκείνος, όποιος τα ακούσει γίνεται εις αυτό το ζήτημα τέλειος,
+    τίποτε δεν θα με εμπόδιζε τόρα να γνωρίζω στην στιγμήν την
+    αλήθειαν περί της ορθότητος των ονομασιών. Αλλ' εγώ δεν ήκουσα
+    παρά τα μιας δραχμής μαθήματα, και δι' αυτό δεν γνωρίζω ποία
+    είναι η αλήθεια επί αυτών των ζητημάτων. Όσον όμως διά να εξετάσω
+    συζητητικώς είμαι έτοιμος και μαζί σου και με τον Κρατύλον. Το
+    ότι όμως λέγει ότι συ δεν ονομάζεσαι πραγματικώς Ερμογένης,
+    νομίζω ότι το λέγει κάπως διά να σε περιπαίξη. Ίσως δηλαδή
+    νομίζει ότι συ ενώ έχεις πόθον να αποκτήσης χρήματα δεν το
+    κατορθόνεις (1). Αλλ' επαναλαμβάνω και πάλιν ότι αυτά τα
+    πράγματα είναι δύσκολον να τα γνωρίζη κανείς, πρέπει όμως να
+    θέσωμεν το ζήτημα επί του τάπητος και να εξετάσωμεν αν είναι
+    καθώς το λέγεις συ ή καθώς το λέγει ο Κρατύλος.
+
+Ερμογένης.
+    Και όμως, καλέ Σωκράτη, το κατ' εμέ, όσον και αν συνεζήτησα και
+    με τούτον και με άλλους πολλούς, δεν κατορθόνω να πεισθώ ότι άλλο
+    τι είναι η ορθότης της ονομασίας παρά συνθήκη και συμφωνία. Διότι
+    εγώ φρονώ ότι, αν κανείς δώση όνομα εις ένα πράγμα, το όνομα αυτό
+    είναι ορθόν. Και πάλιν, αν το αλλάξη και δώση άλλο, και πλέον δεν
+    του ονομάζη το προηγούμενον όνομα, εξ ίσου είναι ορθόν το
+    δεύτερον όνομα όσον το πρώτον, καθώς δα συνηθίζομεν να αλλάζωμεν
+    τα ονόματα εις τους υπηρέτας μας. Διότι δεν εφυτεύθη εκ φύσεως
+    ποτέ κανέν όνομα εις κανένα, αλλ' εδόθη κατά τα νόμιμα και έθιμα
+    των συνηθισμένων να μεταχειρίζωνται αυτά. Αν όμως δεν είναι καθώς
+    το λέγω, τότε εγώ είμαι πρόθυμος να προσέξω και να μάθω όχι μόνον
+    από το στόμα του Κρατύλου αλλά και από οποιονδήποτε άλλον.
+
+Σωκράτης.
+    Ίσως είναι σπουδαίον αυτό που λέγεις, Ερμογένη. Λοιπόν ας
+    προσέξωμεν· άραγε εκείνο το οποίον ορίζει κανείς εις έκαστον
+    πράγμα, διά να το ονομάζη, αυτό είναι το όνομά του;
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι νομίζω.
+
+Σωκράτης.
+    Αδιάφορον είτε ιδιώτης δίδει το όνομα είτε πόλις;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς λοιπόν; Εάν εγώ ονομάσω έν οποιονδήποτε πράγμα, λόγου χάριν
+    αυτό το οποίον τόρα το ονομάζομεν άνθρωπον, εάν αυτό εγώ το
+    ονομάσω ίππον, εκείνο δε το οποίον λέγομεν ίππον εγώ το ονομάσω
+    άνθρωπον, αυτό το πράγμα θα ονομάζεται εις το κοινόν μεν
+    άνθρωπος, ιδιαιτέρως όμως ίππος, και αντιστρόφως το άλλο θα
+    ονομάζεται ιδιαιτέρως μεν άνθρωπος, εις το κοινόν δε ίππος; Αυτό
+    εννοείς;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα, αυτό.
+
+Σωκράτης.
+    Έλα λοιπόν απάντησέ μου εις τούτο. Μεταχειρίζεσαι κάποτε την
+    φράσιν· αλήθεια λέγεις, ψέμματα λέγεις;
+
+Ερμογένης.
+    Βέβαια.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν υπάρχει λόγος αληθής και λόγος ψευδής;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Άραγε δεν είναι αληθής εκείνος ο οποίος λέγει τα υπάρχοντα ότι
+    υπάρχουν, ψευδής δε εκείνος ο οποίος λέγει ότι δεν υπάρχουν;
+
+Ερμογένης.
+    Ναι.
+
+Σωκράτης.
+    Είναι λοιπόν δυνατόν να λέγωμεν με τον λόγον τα υπάρχοντα και τα
+    μη υπάρχοντα; (2)
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς δε είναι αληθής ο λόγος, μόνον εις το όλον του, εις τα μέρη
+    του όμως ψευδής;
+
+Ερμογένης.
+    Όχι, αλλά και εις τα μέρη του.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς εννοείς, τα μεγάλα μέρη του μόνον είναι αληθή, όχι όμως και
+    τα μικρά, ή όλα;
+
+Ερμογένης.
+    Όλα κατά την γνώμην μου.
+
+Σωκράτης.
+    Έχεις λοιπόν να μου αναφέρης άλλο μέρος του λόγου μικρότερον από
+    το όνομα;
+
+Ερμογένης.
+    Όχι, αυτό είναι το μικρότερον.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως και το όνομα του αληθούς λόγου λέγεται ή όχι;
+
+Ερμογένης.
+    Ναι.
+
+Σωκράτης.
+    Και είναι αληθές, καθώς παρεδέχθης.
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά πάλιν του ψευδούς λόγου το μέρος δεν είναι ψέμμα;
+
+Ερμογένης.
+    Το παραδέχομαι.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως δεν είναι δυνατόν να λέγωμεν άλλοτε όνομα ψευδές και
+    άλλοτε αληθές, αφού και λόγον ολόκληρον λέγομεν;
+
+Ερμογένης.
+    Και πώς όχι;
+
+Σωκράτης.
+    Επιμένεις λοιπόν ότι οποιονδήποτε όνομα δώση έκαστος εις ένα
+    πράγμα αυτό είναι το όνομά του;
+
+Ερμογένης.
+    Ναι.
+
+Σωκράτης.
+    Άρα γε και όσα ονόματα δώση κανείς εις έκαστον πράγμα, τόσα
+    ονόματα θα έχει αυτό και τότε ακριβώς όταν τα λέγη;
+
+Ερμογένης.
+    Ναι, διότι εγώ, Σωκράτη μου, δεν γνωρίζω άλλην ορθότητα ενός
+    ονόματος από αυτήν, ότι με άλλο όνομα ονομάζω εγώ έκαστον πράγμα,
+    δηλαδή εκείνο πού του έδωκα εγώ ο ίδιος, και με άλλο συ, δηλαδή
+    εκείνο που του έδωκες εσύ. Ομοίως δε βλέπω και εις τας διαφόρους
+    πόλεις ότι τα ίδια πράγματα έχουν ιδιωτικώς διάφορα ονόματα, είτε
+    εις τους άλλους Έλληνας διά τους Έλληνας, είτε εις τους βαρβάρους
+    διά τους Έλληνας.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν ειπέ μας, καλέ Ερμογένη, μήπως άρα γε σου φαίνεται
+    ότι και τα πράγματα έχουν το αυτό φυσικόν, ότι δηλαδή δι' ένα
+    έκαστον έχουν ιδιαιτέραν ουσίαν, καθώς το έλεγε ο Πρωταγόρας,
+    διισχυριζόμενος ότι όλων των πραγμάτων ο πήχυς που τα μετρά είναι
+    ο άνθρωπος, και ότι τάχα, οποίου είδους φαίνονται εις εμέ τα
+    πράγματα, τοιαύτα είναι δι' εμέ, οποίου είδους δε εις εσέ,
+    τοιαύτα είναι διά σε, ή σου φαίνεται ότι ανεξαρτήτως από ημάς
+    αυτά έχουν μίαν φύσιν μόνιμον;
+
+Ερμογένης.
+    Μίαν φοράν και εγώ, καλέ Σωκράτη, ευρισκόμενος εις αυτήν την
+    απορίαν, επροχώρησα εις την γνώμην του Πρωταγόρα, νομίζω όμως ότι
+    δεν είναι τόσον ορθή.
+
+Σωκράτης.
+    Δεν μου λέγεις, επροχώρησες ποτέ σου εις το σημείον, ώστε να μην
+    πιστεύης τόσον πολύ ότι υπάρχει μοχθηρός άνθρωπος;
+
+Ερμογένης.
+    Όχι μα τον Δία, απ' εναντίας μάλιστα το αντίθετον έπαθα πολλές
+    φορές, ώστε να φρονώ ότι μερικοί άνθρωποι είναι πολύ μοχθηροί,
+    και αυτοί είναι πάρα πολλοί.
+
+Σωκράτης.
+    Δεν μου λέγεις, πολύ αγαθοί δεν επίστευσες έως τόρα ότι υπάρχουν;
+
+Ερμογένης.
+    Υπάρχουν αλλά πολύ ολίγοι.
+
+Σωκράτης.
+    Οπωσδήποτε όμως φρονείς ότι υπάρχουν;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα, φρονώ.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς το εννοείς αυτό λοιπόν; μήπως εννοείς ότι οι μεν πολύ αγαθοί
+    είναι πολύ φρόνιμοι, οι δε πολύ μοχθηροί είναι πολύ ανόητοι;
+
+Ερμογένης.
+    Ναι, αυτήν την γνώμην έχω.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, εάν ο Πρωταγόρας έλεγε την αλήθειαν και αν αυτή είναι η
+    αλήθεια, ότι καθώς φαίνονται εις έκαστον τα πράγματα τοιαύτα
+    είναι και πραγματικώς, τότε είναι δυνατόν ποτε, άλλοι από ημάς να
+    είναι φρόνιμοι και άλλοι ανόητοι;
+
+Ερμογένης.
+    Βέβαια όχι.
+
+Σωκράτης.
+    Και νομίζω ότι συ αυτό το εννοείς πολύ καλά, ότι δηλαδή, αφού
+    υπάρχει φρόνησις και αφροσύνη, δεν είναι διόλου δυνατόν να λέγη
+    την αλήθειαν ο Πρωταγόρας. Διότι τότε εις τίποτε δεν θα ήτο
+    φρονιμώτερος ο ένας από τον άλλον, εάν, όσα φαίνονται, εις
+    έκαστον, αυτά είναι τα αληθινά δι' ένα έκαστον.
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Εξ άλλου όμως νομίζω ότι συ δεν παραδέχεσαι ούτε καθώς λέγει ο
+    Ευθύδημος, ότι όλα τα πράγματα είναι εις όλους όμοια συγχρόνως
+    και πάντοτε. Διότι και με αυτήν την θεωρίαν δεν είναι δυνατόν
+    άλλοι να είναι αγαθοί και άλλοι μοχθηροί, αφού εξ ίσου εις όλους
+    και πάντοτε θα υπήρχεν αρετή και κακία.
+
+Ερμογένης.
+    Ορθότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, αφού δεν είναι εις όλους όλα όμοια συγχρόνως και πάντοτε,
+    ούτε ιδιαιτέρως έκαστον πράγμα δι' ένα έκαστον, έπεται σαφώς ότι
+    αυτά καθ' εαυτά τα πράγματα έχουν μίαν μόνιμον φύσιν, και όχι ως
+    προς ημάς ουδέ εκ μέρους μας, συρόμενα άνω και κάτω από τον
+    ιδικόν μας τρόπον του σκέπτεσθαι, αλλά καθ' εαυτά συμφώνως προς
+    την φύσιν των καθώς επλάσθησαν.
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται, Σωκράτη μου, ότι έχεις δίκαιον.
+
+Σωκράτης.
+    Ποίαν γνώμην λοιπόν έχεις ότι επλάσθησαν μεν ούτω πως τα
+    πράγματα, αι πράξεις των όμως δεν επλάσθησαν κατά τον ίδιον
+    τρόπον; ή τάχα και αυταί δεν είναι ένα είδος των πραγμάτων, αι
+    πράξεις, δηλαδή;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα, είναι και αυταί.
+
+Σωκράτης.
+    Ώστε κατά την ιδικήν των φύσιν εκτελούνται και αι πράξεις και όχι
+    κατά την φαντασίαν μας. Παραδείγματος χάριν, εάν ημείς
+    δοκιμάσωμεν να κόψωμεν ένα πράγμα, πώς οφείλομεν να το κόψωμεν,
+    άραγε όπως και αν θέλωμεν και με ό,τι μέσον θέλομεν, ή εάν μεν
+    θελήσωμεν να κόψωμεν το καθέν καθώς επλάσθη, να κόπτη και να
+    κόπτεται και με ό,τι μέσον επλάσθη να κόπτεται, τότε θα
+    επιτύχωμεν να το κόψωμεν και θα έχωμεν ένα κέρδος και ορθώς θα
+    εκτελέσωμεν αυτήν την πράξιν, εάν όμως δοκιμάσωμεν παρά την
+    φύσιν, θα αποτύχωμεν και δεν θα κερδίσωμεν τίποτε;
+
+Ερμογένης.
+    Αυτή είναι η γνώμη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, και αν δοκιμάσωμεν να καύσωμεν ένα πράγμα, δεν είναι
+    ορθόν να μη το καύσωμεν με οποιανδήποτε μέθοδον, αλλά με την
+    ορθήν; Και αυτή δεν είναι εκείνη κατά την οποίαν επλάσθη έκαστον
+    πράγμα να καίεται και να καίη και με ό,τι μέσον επλάσθη να
+    καίεται;
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν και τα άλλα δεν είναι το ίδιον;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Αι λοιπόν μήπως και το να ομιλούμεν δεν είναι μία από όλας τας
+    πράξεις;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς λοιπόν; εάν κανείς ομιλή όπως νομίζει ότι πρέπει να ομιλή, θα
+    ομιλήση ορθώς, ή εάν μεν ομιλή καθώς επλάσθησαν τα πράγματα να
+    τα λέγωμεν και να λέγωνται και με ό,τι μέσον επλάσθησαν να
+    λέγωνται, θα ομιλήση αποτελεσματικώς, ει δε μη, θα αποτύχη και
+    δεν θα κάμη τίποτε;
+
+Ερμογένης.
+    Νομίζω ότι είναι καθώς το λέγεις.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν είναι ένα μέρος της ομιλίας και το να λέγωμεν το όνομα
+    ενός πράγματος; διότι επάνω κάτω με τα ονόματα γίνεται η ομιλία.
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Και πάλιν δεν είναι πράξις και το να λέγωμεν ένα όνομα, αφού και
+    η ομιλία είναι πράξις αναφερομένη εις τα πράγματα;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Αι δε πράξεις πάλιν δεν είπαμεν ότι δεν είναι όπως τας θέλομεν
+    ημείς, αλλ' έχουν κάποιαν ιδικήν των φύσιν;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν δεν είναι ορθόν και να ονομάζωμεν τα πράγματα καθώς
+    επλάσθησαν να ονομάζωνται και με το εκ φύσεως ορθόν μέσον, όχι
+    όμως καθώς θελήσωμεν ημείς, εάν πρόκειται να συμφωνούμεν με τα
+    προηγούμενα; Και κατ' αυτόν μεν τον τρόπον είναι δυνατόν να τα
+    ονομάσωμεν επιτυχώς, αλλέως όμως όχι;
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι μου φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Εμπρός λοιπόν, το πράγμα που επρόκειτο να το κόψωμεν,
+    παραδεχόμεθα ότι θα το κόψωμεν με έν όργανον;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Και εκείνο, που επρόκειτο να το υφάνωμεν, έπρεπε με έν όργανον να
+    το υφάνωμεν, και εκείνο που επρόκειτο να τρυπήσωμεν, έπρεπε με έν
+    όργανον να το τρυπήσωμεν;
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν, και εκείνο που επρόκειτο να το ονομάσωμεν, έπρεπε να
+    το ονομάσωμεν με έν όργανον;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά ποίον ήτο εκείνο το όργανον με το οποίον έπρεπε να
+    τρυπήσωμεν;
+
+Ερμογένης.
+    Τρύπανον.
+
+Σωκράτης.
+    Και ποίον εκείνο με το οποίον έπρεπε να υφάνωμεν;
+
+Ερμογένης.
+    Η σαΐτα.
+
+Σωκράτης.
+    Και ποίον εκείνο με το οποίον έπρεπε να ονομάσωμεν;
+
+Ερμογένης.
+    Όνομα.
+
+Σωκράτης.
+    Καλά το λέγεις. Ώστε ένα όργανον είναι και το όνομα.
+
+Ερμογένης.
+    Ορθότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Εάν λοιπόν εγώ ερωτήσω, τι είδους όργανον είναι η σαΐτα, δεν θα
+    μου απαντήσης ότι είναι εκείνο με το οποίον υφαίνομεν;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Και όταν υφαίνωμεν τι κάμνομεν; δεν διαχωρίζομεν το στημόνι και
+    το υφάδι τα οποία είναι ανακατευμένα;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν το ίδιον δεν έχεις να ειπής και διά το τρύπανον και διά τα
+    άλλα;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Ημπορείς λοιπόν να ειπής το ίδιον και διά το όνομα; δηλαδή τι
+    κάμνομεν με το όνομα, αφού είναι ένα όργανον;
+
+Ερμογένης.
+    Δεν ημπορώ να το ειπώ.
+
+Σωκράτης.
+    Δεν μου λέγεις, παραδέχεσαι ότι κάτι διδάσκομεν ο είς τον άλλον
+    και διασαφηνίζομεν τα πράγματα πώς είναι πλασμένα;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως το όνομα δεν είναι όργανον διδακτικόν και διασαφητικόν
+    της φύσεως των πραγμάτων, καθώς η σαΐτα είναι διαχωριστικόν του
+    υφάσματος;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Δεν είναι υφαντικόν όργανον η σαΐτα;
+
+Ερμογένης.
+    Και πώς δεν είναι;
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως ο μεν υφαντικός θα χρησιμοποιήση καλά την σαΐταν, καλά
+    δε θα ειπή με τον υφαντικόν τρόπον, ο δε διδακτικός θα
+    μεταχειρισθή καλά το όνομα, καλά δε θα ειπή, με τρόπον
+    διδακτικόν.
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Και τίνος έργον χρησιμοποιεί καλά ο υφαντής, όταν μεταχειρίζεται
+    καλά την σαΐταν;
+
+Ερμογένης.
+    Το έργον του ξυλουργού.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' έκαστος είναι ξυλουργός, ή εκείνος που κατέχει την τέχνην;
+
+Ερμογένης.
+    Εκείνος που κατέχει την τέχνην.
+
+Σωκράτης.
+    Και πάλιν τίνος έργον χρησιμοποιεί ο τρυπητής καλά, όταν
+    μεταχειρίζεται το τρύπανον;
+
+Ερμογένης.
+    Το έργον του σιδηρουργού.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' άρα γε έκαστος είναι σιδηρουργός, ή εκείνος που κατέχει την
+    τέχνην;
+
+Ερμογένης.
+    Εκείνος που κατέχει την τέχνην.
+
+Σωκράτης.
+    Έχει καλώς. Τίνος πάλιν το έργον θα χρησιμοποιήση ο διδακτικός
+    όταν μεταχειρίζεται το όνομα;
+
+Ερμογένης.
+    Ούτε αυτό δεν το γνωρίζω.
+
+Σωκράτης.
+    Ουδέ τούτο τουλάχιστον δεν ημπορείς να ειπής, ποίος μας δίδει τα
+    ονόματα, τα οποία μεταχειριζόμεθα;
+
+Ερμογένης.
+    Όχι βέβαια.
+
+Σωκράτης.
+    Δεν φρονείς άρα γε ότι ο νόμος είναι εκείνος που μας τα δίδει;
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν του νομοθέτου το έργον χρησιμοποιεί ο διδακτικός όταν
+    μεταχειρίζεται το όνομα.
+
+Ερμογένης.
+    Αυτό φρονώ.
+
+Σωκράτης.
+    Νομοθέτης δε σου φαίνεται ότι είναι πας άνθρωπος, ή εκείνος που
+    κατέχει την τέχνην;
+
+Ερμογένης.
+    Εκείνος που κατέχει την τέχνην.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως δεν είναι δουλειά του καθενός, Ερμογένη μου, να θέση
+    όνομα, αλλά κανενός ονοματουργού. Αυτός δε, καθώς φαίνεται, είναι
+    ο νομοθέτης, ο οποίος ωρισμένως είναι από όλους τους τεχνίτας ο
+    σπανιώτερος εις τον κόσμον.
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Έλα τόρα λοιπόν σκέψου, πού αποβλέπει ο νομοθέτης όταν θέτη το
+    όνομα. Κάμε δε αναδρομικήν σκέψιν εις τα προηγούμενα. Εις τι
+    αποβλέπει ο τεχνίτης όταν κατασκευάζη την σαΐταν; Μήπως δεν
+    αποβλέπει προς έν πράγμα με τοιούτον σχήμα, ώστε να είναι
+    πλασμένον διά να υφαίνη;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν αν σπάση εις τα χέρια του η σαΐτα την ώρα που την
+    κατασκευάζει, άρα γε όταν θα κάμη άλλην θα αποβλέπη προς την
+    σπασμένην, ή προς εκείνην την μορφήν της σαΐτας σύμφωνα με την
+    οποίαν κατεσκεύαζε και εκείνην που έσπασεν;
+
+Ερμογένης.
+    Προς εκείνην την μορφήν, νομίζω εγώ.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν δεν είναι το δικαιότερον από όλα, εκείνην να
+    ονομάσωμεν καθ' εαυτό σαΐταν;
+
+Ερμογένης.
+    Αυτήν την γνώμην έχω.
+
+Σωκράτης.
+    Δεν πρέπει λοιπόν, όταν πρόκειται να κατασκευάσωμεν σαΐτα διά
+    λεπτόν φόρεμα, ή χονδρόν, ή λινόν, ή μάλλινον ή οποιονδήποτε
+    άλλο, όλαι μεν αι σαΐται να έχουν την μορφήν της σαΐτας,
+    οποιαδήποτε όμως είναι φύσει η καλλιτέρα διά το καθέν, αυτής το
+    σχήμα να αποδώσωμεν εις έκαστον τοιούτον εργαλείον;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν και διά τα άλλα όργανα ο ίδιος δεν είναι ο τρόπος της
+    κατασκευής; Δηλαδή πρέπει να εύρη τις ποίον είναι το εκ φύσεως
+    πλασμένον όργανον διά το καθέν και να το αποτυπώση εις εκείνην
+    την ύλην από την οποίαν κατασκευάζει αυτό το έργον, όχι όπως του
+    κατέβη αλλ' όπως το απαιτεί η φύσις του πράγματος. Παραδείγματος
+    χάριν πρέπει, καθώς είπαμεν, να γνωρίζη να αποτυπώνη εις τον
+    σίδηρον εκείνο το τρύπανον το οποίον είναι εκ φύσεως κατάλληλον
+    δι' έκαστον πράγμα.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Και την εκ φύσεως κατάλληλον δι' έκαστον πράγμα σαΐταν να την
+    αποτυπόνη εις το ξύλον.
+
+Ερμογένης.
+    Αυτό είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Διότι δι' έκαστον είδος υφάσματος, καθώς είπαμεν, είναι εκ φύσεως
+    κατάλληλος και μία σαΐτα και τάλλα εργαλεία κατά τον ίδιον
+    τρόπον.
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Αι λοιπόν, αγαπητέ μου φίλε, και το εκ φύσεως κατάλληλον όνομα
+    δι' έκαστον πράγμα ο νομοθέτης εκείνος πρέπει να γνωρίζη να το
+    αποτυπώση εις τους φθόγγους και τας συλλαβάς, και αποβλέπων προς
+    εκείνο το καθ' εαυτό όνομα να κατασκευάζη και να αποτυπόνη όλα τα
+    ονόματα, εάν θέλη να είναι έγκυρος ονοματοθέτης; Εάν δε πας
+    νομοθέτης δεν αποτυπόνη εις τας ιδίας συλλαβάς, τούτο δεν πρέπει
+    να επηρεάση την γνώμην μας. Διότι ούτε πας σιδηρουργός εις τον
+    ίδιον χαλκόν αποτυπόνει, όταν προς τον ίδιον σκοπόν κατασκευάζη
+    το ίδιον όργανον, είτε εδώ εργάζεται είτε εις τους βαρβάρους. Δεν
+    είναι έτσι;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν θα κρίνης το ίδιον και διά τον νομοθέτην, είτε είναι
+    εδώ είτε εις τους βαρβάρους, ότι δηλαδή, εν όσω αποδίδει την
+    μορφήν του ονόματος η οποία αρμόζει εις έκαστον πράγμα δι'
+    οποιωνδήποτε συλλαβών, δεν είναι διόλου κατώτερος νομοθέτης αυτός
+    εδώ παρά ο άλλος που είναι οπουδήποτε αλλού;
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Ποίος λοιπόν είναι εκείνος ο οποίος θα κρίνη αν απετυπώθη η
+    αρμόζουσα μορφή της σαΐτας εις οποιονδήποτε ξύλον; εκείνος που
+    την κατεσκεύασε, δηλαδή ο ξυλουργός, ή εκείνος που θα την
+    χρησιμοποιήση, δηλαδή ο υφαντής;
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται, καλέ Σωκράτη, ότι μάλλον θα κρίνη εκείνος που θα
+    την χρησιμοποιήση.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά ποίος είναι εκείνος που θα χρησιμοποιήση το έργον του
+    κιθαροποιού; Τάχα δεν είναι εκείνος, ο οποίος γνωρίζει κάλλιστα
+    να επιστατήση όταν κατασκευάζεται το όργανον και αφού
+    κατασκευασθή ημπορεί να κρίνη αν κατεσκευάσθη καλά ή όχι;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Ποίος;
+
+Ερμογένης.
+    Ο κιθαριστής.
+
+Σωκράτης.
+    Και ποιος θα κρίνη το έργον του ναυπηγού;
+
+Ερμογένης.
+    Ο πλοίαρχος.
+
+Σωκράτης.
+    Και ποίος είναι εκείνος που θα επιστατήση καλλίτερα εις το έργον
+    του νομοθέτου και αφού κατασκευασθή θα το κρίνη είτε εδώ είτε εις
+    τους βαρβάρους; άραγε όχι εκείνος που θα το χρησιμοποιήση;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' άραγε αυτός δεν είναι εκείνος που γνωρίζει να ερωτά;
+
+Ερμογένης.
+    Ναι.
+
+Σωκράτης.
+    Και να αποκρίνεται επίσης ο ίδιος;
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Και έναν άνθρωπον, που γνωρίζει να ερωτά και να αποκρίνεται,
+    άλλως πώς τον ονομάζεις συ παρά διαλεκτικόν;
+
+Ερμογένης.
+    Όχι, αλλά διαλεκτικόν.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως του μεν ξυλουργού έργον είναι να κατασκευάση
+    πηδάλιον υπό την επίβλεψιν του πλοιάρχου, εάν πρόκειται να είναι
+    καλόν το πηδάλιον.
+
+Ερμογένης.
+    Φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Του δε νομοθέτου έργον είναι, καθώς φαίνεται, να κατασκευαστή
+    όνομα, υπό την επίβλεψιν ενός διαλεκτικού, εάν έχει σκοπόν να
+    θεσπίση καλώς τα ονόματα.
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν επάνω κάτω, καλέ Ερμογένη, δεν είναι μικρόν πράγμα,
+    καθώς συ νομίζεις, η ονοματοθεσία, ούτε έργον ασημάντων ανθρώπων
+    ούτε του καθενός. Επομένως ο Κρατύλος λέγει σωστά, ότι δηλαδή
+    είναι εκ φύσεως πλασμένα τα ονόματα εις τα πράγματα, και δεν
+    είναι ο καθείς εφευρέτης ονομάτων, αλλά μόνον εκείνος, ο οποίος
+    αποβλέπει εις το όνομα που είναι εκ φύσεως δοσμένον εις έκαστον
+    πράγμα και ο οποίος είναι ικανός να αποτυπώση την μορφήν αυτού
+    εις τα γράμματα και τας συλλαβάς.
+
+Ερμογένης.
+    Εγώ, καλέ Σωκράτη, δεν γνωρίζω πώς πρέπει να αντικρούσω αυτά τα
+    οποία λέγεις. Ίσως όμως δεν είναι εύκολον να πεισθώ τόσον
+    αποτόμως, αλλά φρονώ ότι μάλλον θα πεισθώ εις σε, αν μου δείξης
+    ποία είναι αυτή η εκ φύσεως ορθότης των ονομάτων, την οποίαν
+    λέγεις.
+
+Σωκράτης.
+    Εγώ μεν, ω αξιομακάριστε Ερμογένη, δεν λέγω καμμίαν, και
+    ελησμόνησες χωρίς άλλο εκείνα που έλεγα ολίγον προηγουμένως, ότι
+    δηλαδή δεν γνωρίζω, αλλά δέχομαι να εξετάσω μαζί σου. Τόρα όμως
+    εκεί που το εξετάζαμεν μαζί εγώ και συ, τόσον μόνον παρεδέχθημεν
+    έξω από τα προηγούμενα, ότι το όνομα έχει κάποιαν ορθότητα εκ
+    φύσεως και ότι δεν είναι δουλειά του καθενός να γνωρίζη να θέτη
+    όνομα καλώς εις οποιονδήποτε πράγμα. Ή μήπως δεν είναι έτσι;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν την συνέχειαν αυτού πρέπει να εξετάσωμεν, εάν βεβαίως
+    επιθυμής να γνωρίζης, δηλαδή ποία πάλιν είναι αυτή η ορθότης.
+
+Ερμογένης.
+    Και βέβαια επιθυμώ να γνωρίζω.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν σκέψου.
+
+Ερμογένης.
+    Αλλά πώς θέλεις να σκεφθώ;
+
+Σωκράτης.
+    Ο καλλίτερος τρόπος της σκέψεως, φίλε μου, είναι μαζί με τους
+    ειδήμονας, αφού πληρώσης εις αυτούς χρήματα και καταθέσης και
+    φόρον ευγνωμοσύνης. Αυτοί δε είναι οι σοφισταί, εις τους οποίους
+    ακόμη, αφού και ο αδελφός σου Καλλίας επλήρωσε πολλά χρήματα,
+    τόρα φαίνεται σοφός. Επειδή όμως δεν κατέχεις τα πατρικά σου,
+    πρέπει να θερμοπαρακαλέσης τον αδελφόν σου και να ζητήσης από
+    αυτόν να σε διδάξη την ορθότητα περί αυτών των πραγμάτων, την
+    οποίαν έμαθε από τον Πρωταγόραν.
+
+Ερμογένης.
+    Αλλ' όμως θα ήτο ασυλλόγιστος η παράκλησίς μου, καλέ Σωκράτη, εάν
+    την μεν αλήθειαν που διδάσκει ο Πρωταγόρας εντελώς την απορρίπτω,
+    όσα όμως ελέχθησαν επί τη βάσει αυτής της αληθείας τα ασπάζωμαι,
+    ωσάν να έχουν καμμίαν αξίαν.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' εάν δεν σου αρέσουν ούτε αυτά, τότε πρέπει να τα μάθης από
+    τον Όμηρον και τους άλλους ποιητάς.
+
+Ερμογένης.
+    Και τι λέγει, Σωκράτη μου, ο Όμηρος περί των ονομάτων και εις
+    ποίον μέρος;
+
+Σωκράτης.
+    Εις πολλά μέρη, περισσότερον όμως και καλλίτερα εκεί όπου
+    διακρίνει διά τα ίδια πράγματα, οποία ονόματα δίδουν οι θεοί και
+    οποία οι άνθρωποι. Ή δεν φρονείς ότι αυτός λέγει κάτι σπουδαίον
+    και αξιοθαύμαστον εις αυτά τα μέρη ως προς την ορθότητα των
+    ονομάτων; Διότι είναι ολοφάνερον ότι οι θεοί χωρίς άλλο αποδίδουν
+    εις αυτά με ορθότητα εκείνα τα ονόματα τα οποία είναι πλασμένα εκ
+    φύσεως. Ή μήπως συ δεν το παραδέχεσαι;
+
+Ερμογένης.
+    Εγώ είμαι βέβαιος ότι, αν δίδουν ονόματα οι θεοί, τα δίδουν
+    ορθώς. Αλλά ποία είναι αυτά που λέγεις;
+
+Σωκράτης.
+    Δεν γνωρίζεις ότι περί του ποταμού της Τροίας, ο οποίος
+    εμονομάχει με τον Ήφαιστον, λέγει ότι οι μεν θεοί τον ονομάζουν
+    Ξάνθον, οι δε άνδρες Σκάμανδρον;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Τι φρονείς λοιπόν; δεν νομίζεις ότι είναι ωραίον πράγμα να
+    γνωρίζης, διατί άραγε είναι ορθόν να ονομάζωμεν εκείνον τον
+    ποταμόν μάλλον Ξάνθον παρά Σκάμανδρον; Ή, αν θέλης περί του
+    πτηνού, το οποίον λέγει ότι: &χαλκίδα& το ονομάζουν οι θεοί, οι
+    δε άνθρωποι &κύμινδιν&, δεν είναι σπουδαίον αυτό το μάθημα, όσον
+    είναι ορθότερον αυτό το ίδιον πτηνόν να λέγεται χαλκίς παρά
+    κύμινδις; Ή η Βατίεια και Μυρρίνη και πολλά άλλα του ιδίου
+    ποιητού και άλλων; αλλά ίσως αυτά να είναι ανώτερα των δυνάμεων
+    μας διά να τα εννοήσωμεν. Ο Σκαμάνδριος όμως και ο Αστυάναξ είναι
+    ανθρωποειδέστερα διά να τα εξετάσωμεν κατά την γνώμην μου, και
+    ευκολώτερον να εύρωμεν δι' αυτά τα οποία λέγει ότι είναι ονόματα
+    του υιού του Έκτορος, ποία άραγε εννοεί ότι είναι η ορθότης
+    αυτών; Βεβαίως θα γνωρίζης τους στίχους, εις τους οποίους
+    υπάρχουν αυτά τα οποία λέγω.
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς λοιπόν; νομίζεις ότι ο Όμηρος φρονεί ότι ορθότερον είναι
+    βαλμένον εις το παιδί το όνομα Αστυάναξ παρά το όνομα
+    Σκαμάνδριος;
+
+Ερμογένης.
+    Δεν ημπορώ να σου ειπώ.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε κάμε την εξής σκέψιν· εάν σε ερωτήση κανείς, ποίαν γνώμην
+    έχεις άραγε ότι οι φρονιμώτεροι δίδουν ορθότερον τα ονόματα ή οι
+    ανοητότεροι.
+
+Ερμογένης.
+    Είναι φανερόν, θα έλεγα, ότι οι φρονιμώτεροι δίδουν ορθότερον τα
+    ονόματα.
+
+Σωκράτης.
+    Και τι νομίζεις; αι γυναίκες των διαφόρων λαών είναι
+    φρονιμώτεραι, εάν λάβωμεν τον μέσον όρον του φύλου των, ή οι
+    άνδρες;
+
+Ερμογένης.
+    Οι άνδρες.
+
+Σωκράτης.
+    Δεν γνωρίζεις λοιπόν ότι ο Όμηρος λέγει ότι το μικρό παιδί του
+    Έκτορος υπό των Τρώων ονομάζεται Αστυάναξ, εξ ου έπεται ότι
+    Σκαμάνδριος ωνομάζετο υπό των γυναικών, αφού βέβαια οι άνδρες το
+    ωνόμαζον Αστυάνακτα; (3)
+
+Ερμογένης.
+    Βέβαια έτσι θα είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Αι λοιπόν και ο Όμηρος δεν ενόμιζε τους Τρώας σοφωτέρους από τας
+    γυναίκας των;
+
+Ερμογένης.
+    Εγώ τουλάχιστον έτσι νομίζω.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως το όνομα Αστυάναξ ενόμιζε ότι είναι δοσμένον ορθότερον
+    εις το παιδάκι αυτό παρά το όνομα Σκαμάνδριος;
+
+Ερμογένης.
+    Αυτό φρονώ.
+
+Σωκράτης.
+    Ας εξετάσωμεν λοιπόν διά ποίον λόγον άραγε. Ή μήπως αυτός ο ίδιος
+    κάλλιστα υποδεικνύει το διατί; διότι λέγει: Επειδή μόνος του
+    έσωζε την πόλιν και τα υψηλά τείχη. Δι' αυτό λοιπόν, καθώς
+    φαίνεται, είναι ορθόν τον υιόν του σωτήρος των να ονομάζουν
+    &Αστυάνακτα& εκείνης της πόλεως, την οποίαν έσωζε ο πατήρ του,
+    καθώς λέγει ο Όμηρος.
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Τόρα όμως τι φρονείς διά το σπουδαιότερον; διότι ούτε εγώ ο ίδιος
+    ακόμη δεν ημπορώ να το εννοήσω, Ερμογένη μου. Αλλά μήπως συ το
+    εννοείς;
+
+Ερμογένης.
+    Όχι, μα τον Δία.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' άραγε, αγαπητέ μου, μήπως και εις τον Έκτορα ο ίδιος ο
+    Όμηρος έδωκε το όνομα;
+
+Ερμογένης.
+    Πώς αυτή η ερώτησις;
+
+Σωκράτης.
+    Διότι και τούτο μου φαίνεται ότι είναι απαράλλακτον με το όνομα
+    Αστυάναξ, και αυτά τα ονόματα φαίνονται ωσάν Ελληνικά. Διότι ο
+    άναξ και ο Έκτωρ σχεδόν την ιδίαν σημασίαν έχουν, δηλαδή όταν
+    κανείς είναι άναξ ως προς ένα πράγμα, είναι βεβαίως συγχρόνως και
+    έκτωρ του ιδίου πράγματος, διότι είναι φανερόν ότι είναι κύριος
+    αυτού και κατέχει και έχει αυτό. Ή μήπως σου φαίνομαι ότι δεν
+    λέγω σπουδαία πράγματα, αλλά απατώ τον εαυτόν μου με την ιδέαν
+    ότι σχεδόν εγγίζω τα ίχνη της γνώμης του Ομήρου ως προς την
+    ορθότητα των ονομασιών;
+
+Ερμογένης.
+    Όχι μα τον Δία, καθώς εγώ φρονώ, αλλ' ίσως εγγίζεις κάτι τι.
+
+Σωκράτης.
+    Και ομολογουμένως είναι δίκαιον, καθώς μου φαίνεται, τον απόγονον
+    του λέοντος να ονομάζωμεν λέοντα και τον απόγονον του ίππου
+    ίππον. Δεν εννοώ αν τυχόν γεννηθή ως τέρας από τον ίππον διάφορον
+    τι και όχι ίππος, αλλά αν είναι απόγονος της ιδίας γενεάς κατά
+    την φύσιν, αυτό εννοώ. Δηλαδή εάν είς ίππος γεννήση απόγονον βοός
+    κατά την φύσιν, αυτό δεν πρέπει να το ονομάσωμεν πώλον αλλά
+    μόσχον, και πάλιν αν από άνθρωπον, νομίζω, δεν γεννηθή απόγονος
+    ανθρώπου, δεν πρέπει το γεννηθέν να ονομασθή άνθρωπος, ομοίως δε
+    και διά τα δένδρα και όλα τα άλλα πράγματα. Δεν συμφωνείς;
+
+Ερμογένης.
+    Συμφωνώ.
+
+Σωκράτης.
+    Καλά το είπες. Και πρόσεχε μήπως σε απατήσω. Διότι συμφώνως προς
+    αυτόν τον λόγον, αν από ένα βασιλέα γεννηθή κανείς απόγονος,
+    πρέπει να ονομασθή βασιλεύς. Τόρα όμως αν κανείς με άλλας και
+    άλλας συλλαβάς λέγη το ίδιον πράγμα, δεν έχει σημασίαν, ούτε εάν
+    προσετέθη κανέν γράμμα ούτε εάν αφηρέθη, πάλιν δεν έχει καμμίαν
+    σημασίαν, εφ' όσον συγκρατείται η ουσία αυτού του πράγματος και
+    εκφράζεται διά του ονόματος.
+
+Ερμογένης.
+    Τι εννοείς με τούτο;
+
+Σωκράτης.
+    Όχι τίποτε στρυφνόν, αλλά καθώς διά τα στοιχεία του αλφαβήτου
+    γνωρίζεις ότι λέγομεν ονόματα, και όχι μόνα τα στοιχεία πλην
+    τεσσάρων, δηλαδή του ε, του υ, του ο και του ω (4). Δι' όλα όμως
+    τα άλλα φωνήεντα και σύμφωνα γνωρίζεις ότι τα προφέρομεν
+    προσθέτοντες και άλλα γράμματα, και τα καθιστώμεν ονόματα. Και
+    όμως εφ' όσον ενυπάρχει σαφώς η δύναμις αυτού, είναι ορθόν να του
+    αποδίδωμεν εκείνο το όνομα το οποίον θα μας δείξη αυτό το πράγμα.
+    Παραδείγματος χάριν το β βλέπεις ότι ενώ προσετέθη το η και το τ
+    και το α δεν το έβλαψε διόλου, ώστε να μην εκφράζη με ολόκληρον
+    το όνομά του την φύσιν εκείνου του στοιχείου, του οποίου ήθελε ο
+    νομοθέτης. Τόσην τέχνην έδειξαν διά να θέσουν καλώς τα ονόματα
+    εις τα γράμματα.
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται ότι λέγεις την αλήθειαν.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν και περί βασιλέως δεν ισχύει ο ίδιος λόγος; Δηλαδή θα
+    γεννηθή μίαν ημέραν από βασιλέα βασιλεύς, καθώς και από αγαθόν
+    αγαθός, και από ωραίον ωραίος και ούτω καθεξής, από έκαστον γένος
+    θα γεννηθή άλλος όμοιος απόγονος, έκτος εάν γεννηθή τέρας.
+    Επομένως πρέπει να τα ονομάσωμεν με τα ίδια ονόματα. Επιτρέπεται
+    όμως να τα τροποποιούμεν κατά τας συλλαβάς, ώστε εις τον μη
+    πεπειραμένον να είναι δυνατόν να νομίση ότι είναι διάφορον το έν
+    του άλλου ενώ είναι τα ίδια. Καθώς εις όλους ημάς τα φάρμακα των
+    ιατρών τροποποιούμενα με χρωματισμούς και με αρώματα φαίνονται
+    διάφορα, αν και είναι τα ίδια, ενώ εις τον ιατρόν, ο οποίος
+    προσέχει εις την δύναμιν των φαρμάκων, φαίνονται τα ίδια και δεν
+    αποπλανάται από τα δευτερεύοντα. Κατ' αυτόν δε τον τρόπον ίσως
+    και ένας πεπειραμένος περί των ονομάτων προσέχει εις την δύναμιν
+    αυτών και δεν αποπλανάται εάν προσετέθη κανέν γράμμα, ή μετετέθη,
+    ή αφηρέθη, ή και αν ακόμη μέσα εις όλως διάφορα γράμματα έγκειται
+    η δύναμις του ονόματος. Καθώς αυτό το οποίον προ ολίγου ελέγαμεν,
+    ότι δηλαδή το όνομα Αστυάναξ και Έκτωρ κανέν κοινόν γράμμα δεν
+    έχουν πλην του τ, και όμως έχουν την ιδίαν σημασίαν. Ακόμη δε και
+    το όνομα Αρχέπολις ως προς τα γράμματα τι κοινόν έχει με αυτά;
+    Και όμως σημαίνει το ίδιον. Και πολλά άλλα ονόματα υπάρχουν, τα
+    οποία δεν σημαίνουν τίποτε άλλο παρά βασιλέα. Και άλλα πάλιν
+    σημαίνουν στρατηγόν, όπως είναι το όνομα Άγις και Πολέμαρχος και
+    Ευπόλεμος. Άλλα πάλιν είναι ιατρικά, καθώς το όνομα Ιατροκλής και
+    Ακεσίμβροτος. Ακόμη δε ίσως εύρομεν πολλά τα οποία ως προς τας
+    συλλαβάς και τα γράμματα διαφέρουν, ως προς την δύναμιν όμως
+    σημαίνουν το ίδιον. Έτσι είναι ή όχι;
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν εις τα κατά φύσιν γεννώμενα πρέπει να αποδώσωμεν τα ίδια
+    ονόματα.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Τι να πράξωμεν όμως εις το παρά φύσιν, όταν γεννηθή με τερατώδη
+    μορφήν; παραδείγματος χάριν όταν από ένα αγαθόν άνθρωπον και
+    θεοσεβή γεννηθή ασεβής, δεν θα πράξωμεν καθώς είπαμεν
+    προηγουμένως, δηλαδή και αν ακόμη ίππος γεννήση γέννημα βοός, δεν
+    πρέπει να λάβη την ονομασίαν του γεννήτορος αλλά εκείνου του
+    γένους εις το οποίον ανήκει;
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως και εις τον ασεβή τον γεννηθέντα από ευσεβή πρέπει να
+    αποδώσωμεν το όνομα του είδους του.
+
+Ερμογένης.
+    Αυτό είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως δεν θα τον ονομάσωμεν Θεόφιλον ουδέ Μνησίθεον, ουδέ
+    κανέν από τα όμοια, αλλά εκείνο το οποίον έχει την αντίθετον
+    σημασίαν προς αυτά, αφού έχουν ορθότητα τα ονόματα.
+
+Ερμογένης.
+    Αυτό είναι το ορθότερον, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Καθώς δα και το όνομα Ορέστης, καλέ Ερμογένη, πλησιάζει να είναι
+    ορθόν, είτε καμμία τύχη έθεσε το όνομα αυτό είτε και ποιητής,
+    θέλων να δείξη με το όνομα αυτό την θηριώδη φύσιν του και το
+    άγριον και το &ορεινόν&.
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι φαίνεται, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Φαίνεται δε ότι και του πατρός του το όνομα εδόθη κατά φύσιν.
+
+Ερμογένης.
+    Φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Δηλαδή ο Αγαμέμνων πλησιάζει να είναι τοιούτος, ώστε παν ό,τι
+    αποφασίζει να το εκτελή επιμόνως και με καρτερίαν, δίδων πέρας
+    εις τα αποφασισθέντα ένεκα της ανδρείας του. Απόδειξις δε είναι η
+    διαμονή και καρτερία τόσου στρατού εις την Τροίαν. Ότι λοιπόν
+    είναι &αγαστός& κατά την &επιμονήν& του αυτός ο ανήρ, το εκφράζει
+    το όνομα Αγαμέμνων. Ίσως δε και το όνομα Ατρεύς είναι ορθόν.
+    Διότι και ο φόνος του Χρυσίππου υπ' αυτού και όσα απανθρώπως
+    διέπραξε προς τον Θυέστην, όλα είναι επιζήμια και αρχαϊκώς
+    &ατηρά& ως προς την αρετήν. Και ομολογουμένως η σημασία του
+    ονόματός του παρεκκλίνει ολίγον και το μετριάζει, ώστε να μην
+    είναι σαφής εις τον καθένα η φύσις αυτού του ανθρώπου. Όμως δι'
+    ένα πεπειραμένον εις τα ονόματα αρκετά σαφώς το όνομα Ατρεύς
+    δηλοί εκείνο το οποίον θέλει. Διότι και διά το &ατειρές&
+    (άκαμπτον) και διά το &άτρεστον& (ατρόμητον) και διά το &ατηρές&
+    (προσβλητικόν), υπό πάσαν έποψιν είναι βαλμένον ορθώς το όνομα
+    εις αυτόν. Μου φαίνεται δε ότι και εις τον Πέλοπα είναι βαλμένον
+    το όνομα επιτυχώς. Διότι αυτό &το όνομα σημαίνει εκείνον που δεν
+    βλέπει μακράν&.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς άραγε;
+
+Σωκράτης.
+    Καθώς περίπου λέγεται και εναντίον αυτού του ανθρώπου ότι εις τον
+    φόνον του Μυρτίλου δεν κατώρθωσε διόλου να προνοήση και να
+    προβλέψη τας συνεπείας δι' όλον το γένος του, με πόσην δυστυχίαν
+    το εφόρτονε, διότι έβλεπε μόνον το πλησίον και της στιγμής —
+    τούτο δε σημαίνει το &πέλας& — καθ' ην στιγμήν εβιάζετο με πάντα
+    τρόπον να κάμη τον γάμον της Ιπποδαμείας. Εις τον Τάνταλον δε και
+    ο τυχών θα εννοήση ότι ετέθη ορθώς το όνομά του, εάν είναι αληθή
+    όσα λέγονται περί αυτού.
+
+Ερμογένης.
+    Ποία δηλαδή;
+
+Σωκράτης.
+    Και τα πολλά και τρομερά δυστυχήματα, που του συνέβησαν εν όσω
+    έζη, όπου εις το τέλος και ολόκληρος η πατρίς του ανετράπη, και
+    μετά θάνατον η ταλάντευσις του λίθου άνωθεν της κεφαλής του είναι
+    θαυμασίως σύμφωνος με το όνομά του. Και απλούστατα φαίνεται ωσάν
+    κανείς, ενώ ήθελε να τον ονομάση &ταλάντατον&, απέκρυψε το όνομα
+    και τον ωνόμασε αντί τούτου Τάνταλον· τοιούτον περίπου όνομα
+    φαίνεται ότι επρομήθευσε και εις τούτον η τύχη της παραδόσεως.
+    Φαίνεται δε ότι και εις τον Δία ο οποίος λέγεται ότι είναι πατήρ
+    του πολύ ωραία είναι βαλμένον το όνομά του, όμως δεν είναι
+    εύκολον να το εννοήση κανείς. Διότι πραγματικώς το όνομα του Διός
+    ομοιάζει ως να είναι ακέραιος λόγος. Και μοιράζοντες αυτό εις δύο
+    άλλοι μεν μεταχειριζόμεθα το έν, άλλοι δε το άλλο. Δηλαδή άλλοι
+    μεν Ζήνα, άλλοι δε Δία τον ονομάζουν. Εάν όμως ενωθούν εις έν
+    εξηγούν την φύσιν αυτού του θεού, καθώς είπαμεν ότι πρέπει να
+    έχει την ικανότητα να κάμνη παν όνομα. Διότι είναι αδύνατον εις
+    ημάς και εις όλα τα άλλα όντα άλλος να είναι μάλλον ο αίτιος της
+    ζωής παρά ο άρχων και ο βασιλεύς των πάντων, ώστε συμπίπτει ορθώς
+    να ονομάζεται αυτός ο θεός, εξ αιτίας του οποίου υπάρχει το &ζην&
+    εις όλα τα ζώντα. Διηρέθη όμως, καθώς είπα, εις δύο το όνομά του,
+    ενώ είναι έν, δηλαδή εις τον Δία και τον Ζήνα. Ότι δε αυτός είναι
+    υιός του Κρόνου θα φανή υβριστικόν αν το ακούση κανείς έξαφνα,
+    όμως είναι εύλογον ο Ζευς να είναι απόγονος κανενός μεγάλου
+    πνεύματος. Διότι &κόρος& δεν σημαίνει υιός, αλλά το καθαρόν και
+    &ακήρατον& του &νου& (5). Αυτός δε είναι υιός του Ουρανού, καθώς
+    λέγεται. Και τόρα πάλιν είναι ορθόν να λέγεται με το όνομα τούτο
+    η &ουρανία,& διότι βλέπει επάνω (&ορά άνω&), και ωρισμένως,
+    Ερμογένη μου, από τούτο προέρχεται ο καθαρός νους, καθώς λέγουν
+    οι μετεωρολόγοι, και εις τον ουρανόν ορθώς εδόθη το όνομά του.
+    Εάν δε ενθυμούμην την γενεαλογίαν του Ησιόδου, και ποίους άλλους
+    παλαιοτέρους προγόνους αυτών αναφέρει, δεν θα έπαυα να διηγούμαι,
+    ότι ορθώς είναι βαλμένα τα ονόματα εις αυτούς, έως ότου να
+    δοκιμάσω τι θα κάμη επί τέλους αυτή μου η τορινή σοφία, άραγε θα
+    κουρασθή ή όχι, αυτή που μου κατέβη τόρα έξαφνα έτσι δα χωρίς να
+    εννοήσω πόθεν.
+
+Ερμογένης.
+    Και πραγματικώς, καλέ Σωκράτη, χωρίς να σου το κρύψω μου φαίνεσαι
+    ότι έγινες έξαφνα καθώς οι ενθουσιαζόμενοι χρησμωδοί.
+
+Σωκράτης.
+    Και καταγγέλλω μάλιστα, καλέ Ερμογένη, ότι αυτή η σοφία μου
+    εκόλλησε από τον Ευθύφρονα τον Προσπάλτιον. Διότι από την αυγήν
+    πολλήν ώραν ήμουν μαζί του και έδωκα όλην την προσοχήν μου εις
+    αυτόν. Δι' αυτό σχεδόν όχι μόνον τα ώτα μου εγέμισε μέσα εις τον
+    ενθουσιασμόν του από την θείαν του σοφίαν, αλλά και επροχώρησε
+    και εις την ψυχήν μου. Διά τούτο νομίζω ότι πρέπει να κάμωμεν το
+    εξής. Όσον διά σήμερον να την χρησιμοποιήσωμεν αυτήν την σοφίαν
+    και να εξετάσωμεν και τα επίλοιπα ονόματα, αν το κρίνετε και σεις
+    ορθόν, αύριον δε αν συμφωνήτε και σεις να την αποτινάξωμεν και να
+    την καθαρίσωμεν, αφού μάθωμεν ποίος είναι τέλειος να καθαρίζη
+    τοιαύτα πράγματα, είτε κανείς από τους ιερείς είτε από τους
+    σοφιστάς.
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα, εγώ συμφωνώ, διότι έχω μεγάλην επιθυμίαν να ακούσω τα
+    επίλοιπα ονόματα.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε αυτό πρέπει να κάμωμεν. Λοιπόν από πού θέλεις να αρχίσωμεν
+    να εξετάζωμεν, αφού τόρα πλέον εμβήκαμεν εις μίαν σειράν, διά να
+    εννοήσωμεν αν θα προσθέσουν την μαρτυρίαν των αφ' εαυτών τα
+    ονόματα, ότι δεν είναι τόσον πολύ αυτομάτως βαλμένα το καθέν,
+    αλλά έχουν κάποιαν ορθότητα; Και λοιπόν τα μεν ονόματα των ηρώων
+    και των ανθρώπων, καθώς λέγομεν, ίσως να μας απατήσουν. Διότι
+    πολλά είναι βαλμένα συμφώνους προς τας ονομασίας των προγόνων, αν
+    και δεν αρμόζουν διόλου εις μερικούς, καθώς ελέγαμεν εις την
+    αρχήν, πολλά δε πάλιν τα θέτουν ωσάν διά να ευχηθούν,
+    παραδείγματος χάριν το όνομα Ευτυχίδης και Σωσίας και Θεόφιλος
+    και άλλα πολλά. Λοιπόν αυτού του είδους τα ονόματα νομίζω ότι
+    πρέπει να τα αφήσωμεν κατά μέρος, φαίνεται δε λογικόν ότι εις τα
+    διαρκώς υπάρχοντα πράγματα και εκ φύσεως πλασμένα θα εύρομεν ποία
+    ονόματα είναι βαλμένα ορθώς. Και ίσως μερικά από αυτά ετέθησαν
+    από θειοτέραν δύναμιν, παρά την ανθρωπίνην.
+
+Ερμογένης.
+    Ορθότατα, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν δεν είναι δίκαιον από τους θεούς να αρχίσωμεν να
+    εξετάζωμεν, άραγε ωνομάσθησαν ορθώς με αυτό το όνομα οι θεοί;
+
+Ερμογένης.
+    Βέβαια, πρέπει.
+
+Σωκράτης.
+    Εγώ λοιπόν υποθέτω κάτι τι τοιούτον. Μου φαίνονται ότι οι πρώτοι
+    άνθρωποι που ήσαν εις τα Ελληνικά μέρη επίστευαν μόνον εκείνους
+    τους θεούς, τους οποίους σήμερον πιστεύουν πολλοί βάρβαροι,
+    δηλαδή τον ήλιον και την σελήνην και την γην και τα άστρα και τον
+    ουρανόν. Και επειδή έβλεπαν ότι όλα αυτά κινούνται με ταχύτητα
+    και τρέχουν, από αυτήν την φύσιν του τρέχω, το οποίον τότε
+    ελέγετο &θέω&, ονόμασαν αυτούς θεούς. Αργότερα δε το ενόησαν και
+    όλοι οι άλλοι και με αυτό πλέον το όνομα τους ονομάζουν. Φαίνεται
+    ωσάν αλήθεια αυτό το οποίον λέγω ή όχι;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ μάλιστα φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν τι είναι ορθόν να εξετάσωμεν κατόπιν τούτου; ή είναι ορθόν
+    να εξετάσωμεν τους δαίμονας και τους ήρωας και τους ανθρώπους;
+
+Ερμογένης.
+    Τους δαίμονας.
+
+Σωκράτης.
+    Και πραγματικώς, καλέ Ερμογένη, τι να σημαίνη άραγε το όνομα
+    δαίμονες; πρόσεξε, αν θα σου φανώ ότι λέγω κάτι τι.
+
+Ερμογένης.
+    Λέγε και μη σε μέλει.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν ηξεύρεις τι λέγει ο Ησίοδος ότι είναι οι δαίμονες;
+
+Ερμογένης.
+    Δεν ηξεύρω.
+
+Σωκράτης.
+    Ούτε ακόμη ότι λέγει ότι κατ' αρχάς έγινε χρυσούν το γένος των
+    ανθρώπων;
+
+Ερμογένης.
+    Αυτό τουλάχιστον το γνωρίζω.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν λέγει περί αυτού:
+
+    Λοιπόν αφού η μοίρα εξωλόθρευσε αυτό το γένος, αυτοί ονομάζονται
+    δαίμονες αγνοί κάτοικοι των καταχθονίων, αγαθοί, αλεξίκακοι,
+    φύλακες των θνητών ανθρώπων.
+
+Ερμογένης.
+    Και τι με τούτο;
+
+Σωκράτης.
+    Δηλαδή εγώ νομίζω ότι αυτός εννοεί όχι ότι το χρυσούν γένος είναι
+    πλασμένον από χρυσόν, αλλά ότι είναι αγαθόν και ωραίον. Ένδειξις
+    δε τούτου είναι, το ότι και ημάς λέγει ότι είμεθα σιδηρούν γένος.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν και από τους σημερινούς, αν υπάρχη κανείς αγαθός, δεν
+    εννοεί ότι αυτός κατάγεται από εκείνο το χρυσούν γένος;
+
+Ερμογένης.
+    Είναι πιθανόν βέβαια.
+
+Σωκράτης.
+    Οι δε αγαθοί είναι τίποτε άλλο παρά φρόνιμοι;
+
+Ερμογένης.
+    Φρόνιμοι.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν μου φαίνεται ότι προ παντός τούτο εννοεί περί των
+    δαιμόνων, δηλαδή, διότι ήσαν φρόνιμοι και &δαήμονες&, τους
+    ωνόμασε δαίμονας και βλέπομεν ότι εις την αρχαίαν γλώσσαν μας
+    σύμφωνος είναι αυτή η λέξις. Ώστε καλά λέγει και αυτός και άλλοι
+    πολλοί ποιηταί, όσοι λέγουν ότι, όταν αποθάνη κανείς ο οποίος ήτο
+    αγαθός, αποκτά μεγάλην μοίραν και τιμήν και γίνεται δαίμων
+    σύμφωνα με αυτό το όνομα το οποίον σημαίνει φρόνησιν. Ομοίως
+    λοιπόν και εγώ φρονώ, ότι κάθε άνθρωπος, ο οποίος είναι αγαθός,
+    είναι δαιμόνιος, και εν όσω ζη και αφού αποθάνη, και ορθώς
+    ονομάζεται δαίμων.
+
+Ερμογένης.
+    Και εγώ νομίζω, καλέ Σωκράτη, ότι πολύ συμφωνώ μαζί σου ως προς
+    αυτό. Αλλά ο ήρως πάλιν τι είναι άραγε;
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά αυτό δεν είναι πολύ δύσκολον να το εννοήσης, διότι πολύ
+    ολίγον ετροποποιήθη το όνομα αυτόν, το οποίον σημαίνει ότι
+    εγεννήθησαν από τον έρωτα.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς το εννοείς αυτό;
+
+Σωκράτης.
+    Δεν γνωρίζεις ότι οι ήρωες είναι ημίθεοι;
+
+Ερμογένης.
+    Και τι με τούτο;
+
+Σωκράτης.
+    Αυτοί όλοι εγεννήθησαν βεβαίως αφού ηράσθη ή θεός θνητήν, ή
+    θνητός θεάν. Εάν λοιπόν και τούτο το προσέξης σύμφωνα με την
+    αρχαίαν αττικήν διάλεκτον, θα το εννοήσης καλλίτερα. Διότι θα σου
+    δείξη ότι πολύ ολίγον είναι τροποποιημενον από το όνομα του
+    έρωτος, από τον οποίον εγεννήθησαν οι ήρωες. Και ή τούτο εννοεί
+    ότι είναι οι ήρωες, ή ότι ήσαν σοφοί και ρήτορες δεινοί και
+    συζητητικοί, και είχαν την ικανότητα του &είρειν&, διότι το
+    αρχαίον τούτο ρήμα &είρειν& εσήμαινε λέγω. Καθώς λοιπόν είπαμεν
+    προηγουμένως, η ονομασία των ηρώων κατά την αττικήν διάλεκτον
+    σημαίνει ότι το ηρωικόν φύλον είναι γενεά ρητόρων και σοφιστών.
+    Δεν είναι όμως δύσκολον να το εννοήσης αυτό αλλά μάλλον το όνομα
+    των ανθρώπων, διατί άραγε ονομάζονται άνθρωποι. Ή μήπως συ
+    γνωρίζεις να το ειπής;
+
+Ερμογένης.
+    Από πού, αγαπητέ μου, να το γνωρίζω; Αλλά, και αν ήμην ολίγον
+    ικανός να το εύρω, δεν εντείνω τας δυνάμεις μου, διότι νομίζω ότι
+    συ θα το εύρης καλλίτερα από εμέ.
+
+Σωκράτης.
+    Έχεις πεποίθησιν εις την έμπνευσιν του Ευθύφρονος, καθώς
+    φαίνεται.
+
+Ερμογένης.
+    Και βέβαια.
+
+Σωκράτης.
+    Καλά κάμνεις που έχεις πεποίθησιν. Διότι τόρα πάλιν νομίζω ότι το
+    επέτυχα νόστιμα και πλησιάζω, εάν δεν προφυλαχθώ, σήμερον ακόμη
+    να γίνω περισσότερον του δέοντος σοφός. Πρόσεξε λοιπόν εις αυτό
+    που λέγω. Πρώτον δηλαδή πρέπει να έχωμεν εις τον νουν μας περί
+    των ονομάτων το εξής, ότι πολλάκις παρεμβάλλομεν γράμματα, άλλοτε
+    δε αφαιρούμεν τροποποιούντες το όνομα το οποίον θέλομεν, και
+    μεταβάλλομεν τον τονισμόν. Παραδείγματος χάριν το &Διί φίλος&.
+    Τούτο διά να το καταστήσωμεν έν όνομα αντί προτάσεως (Δίφιλος),
+    όχι μόνον το έν εκ των δύο ιώτα αφηρέσαμεν αλλά και αντί να
+    προφέρωμεν με οξύν τόνον την μεσαίαν συλλαβήν την προφέρομεν με
+    βαρύν. Εις άλλα δε απ' εναντίας παρεμβάλλομεν γράμματα, και τα
+    βαρύτερα τα προφέρομεν οξύτερα.
+
+Ερμογένης.
+    Ορθά ομιλείς.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν μίαν από αυτάς τας μεταβολάς έπαθε και το όνομα των
+    ανθρώπων, καθώς νομίζω εγώ. Διότι από πρότασις έγινε όνομα διά
+    της αφαιρέσεως ενός γράμματος, του άλφα, και με την μεταβολή του
+    τόνου της ληγούσης εις βαρύν.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς εννοείς;
+
+Σωκράτης.
+    Άκουσε. Αυτό το όνομα άνθρωπος σημαίνει ότι, ενώ τα άλλα ζώα από
+    όσα βλέπουν τίποτε δεν επιθεωρούν, ουδέ συλλογίζονται, ουδέ,
+    καθώς έλεγαν οι αρχαίοι, &αναθρώσι&, ο άνθρωπος συγχρόνως και
+    παρατηρεί τελείως — τούτο δε ελέγετο τότε &όπωπε& — και &αναθρεί&
+    και συλλογίζεται εκείνο το οποίον είδε, δηλαδή &όπωπε&. Ως εκ
+    τούτου λοιπόν από όλα τα ζώα μόνον ο άνθρωπος πολύ ορθώς ωνομάσθη
+    άνθρωπος, &αναθρών ά όπωπε& (επιθεωρών όσα είδε).
+
+Ερμογένης.
+    Και λοιπόν; Να σε ερωτήσω το κατόπιν τούτου, το οποίον έχω
+    ευχαρίστησιν να το μάθω;
+
+Σωκράτης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Ερμογένης.
+    Λοιπόν μου φαίνεται ότι συνέχεια τούτων είναι ένα πράγμα. Δηλαδή
+    υπάρχει κάτι τι, νομίζω, το οποίον ονομάζομεν ψυχήν και σώμα του
+    ανθρώπου;
+
+Σωκράτης.
+    Πώς δεν υπάρχει;
+
+Ερμογένης.
+    Λοιπόν ας δοκιμάσωμεν να διασαφήσωμεν και αυτά καθώς και τα
+    προηγούμενα.
+
+Σωκράτης.
+    Εννοείς ν' εξετάσωμεν την ψυχήν, αν έχει ευλόγως αυτό το όνομα,
+    και κατόπιν πάλιν το σώμα;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Όσον διά να ομιλήσω εκ του προχείρου, νομίζω ότι κάτι τι τοιούτον
+    εννοούν αυτοί οι οποίοι ωνόμασαν την ψυχήν, ότι δηλαδή αυτή, όταν
+    υπάρχη το σώμα, γίνεται αιτία να ζη αυτό, διότι του δίδει την
+    δύναμιν να αναπνέη και αναψυχήν, μόλις όμως εκλείψη αυτό που
+    δίδει την αναψυχήν εις το σώμα, τούτο καταστρέφεται και
+    αποθνήσκει. Δι' αυτό λοιπόν μου φαίνεται ότι το ωνόμασαν ψυχήν.
+    Αν αγαπάς όμως, περίμενε ολίγον, διότι μου φαίνεται ότι βλέπω
+    κάτι τι μάλλον παραδεκτόν από αυτό διά τους οπαδούς του
+    Ευθύφρονος. Διότι, καθώς νομίζω, αυτό μεν ίσως να το
+    περιφρονήσουν και να το θεωρήσουν χονδροειδές. Πρόσεξε όμως το
+    εξής, μήπως άραγε αρέσει και εις σε.
+
+Ερμογένης.
+    Λέγε και μη σε μέλει.
+
+Σωκράτης.
+    Την φύσιν ολοκλήρου του σώματος, διά να ζη και να περιέρχεται,
+    ποίον άλλο πράγμα νομίζεις ότι την κατέχει και την &οχεί&
+    παρά η ψυχή;
+
+Ερμογένης.
+    Κανέν άλλο.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν; Δεν πιστεύεις τον Αναξαγόραν ότι και όλων των άλλων
+    πραγμάτων την φύσιν ο νους και η ψυχή την τακτοποιεί και την
+    συγκρατεί;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν είναι ορθόν να δώσωμεν αυτό το όνομα εις αυτήν την
+    δύναμιν, η οποία την &φύσιν οχεί& και κατέχει, και να την
+    ονομάσωμεν &φυσέχην&, επιτρέπεται δε να την ονομάσωμεν και
+    &ψυχήν& χάριν κομψότητος.
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα, και μου φαίνεται ότι τούτο το όνομα είναι
+    καλλιτεχνικώτερον από το προηγούμενον.
+
+Σωκράτης.
+    Και βέβαια είναι. Και πραγματικώς, μου φαίνεται, ότι είναι
+    κωμικόν καθώς ετέθη.
+
+    Ερμογένης
+    Αλλά τόρα το κατόπιν αυτού πώς θα κρίνωμεν ότι είναι τεθειμένον;
+
+Σωκράτης.
+    Το σώμα θέλεις να ειπής;
+
+Ερμογένης.
+    Ναι.
+
+Σωκράτης.
+    Όσον δι' αυτό μου φαίνεται διά πολλούς λόγους ότι είναι
+    τεθειμένον και πολύ καλά μάλιστα, αρκεί ολίγον να το τροποποιήση
+    κανείς. Διότι και σήμα της ψυχής λέγουν μερικοί ότι είναι, η
+    οποία κατά την γνώμην των είναι θαμμένη εις την παρούσαν ζωήν.
+    Και πάλιν διότι με αυτό εκφράζει η ψυχή, όσα εκφράζει, και διά
+    τούτο ακόμη ορθώς ονομάζεται σήμα. Μου φαίνεται δε κυρίως ότι
+    έθεσαν αυτό το όνομα οι Ορφικοί, με την ιδέαν ότι τιμωρείται η
+    ψυχή, δι' όσα τιμωρείται. Αυτό δε το έχει ως περίβολον διά να
+    σώζεται και ως είδος δεσμωτηρίου. Λοιπόν διά την ψυχήν έως ότου
+    να αποτίση την ποινήν, αυτό είναι ό,τι και ονομάζεται ακριβώς,
+    δηλαδή &σώμα&(6), και δεν χρειάζεται να τροποποιήσωμεν ούτε ένα
+    γράμμα αυτού.
+
+Ερμογένης.
+    Αυτά τα ζητήματα, καλέ Σωκράτη, μου φαίνεται ότι εξητάσθησαν
+    αρκετά. Αλλά περί εκάστου ονόματος των θεών, καθώς παραδείγματος
+    χάριν έλεγες προ ολίγου περί του Διός, είναι δυνατόν να σκεφθώμεν
+    κατά τον ίδιον τρόπον, με ποίαν άραγε ορθότητα ετέθησαν τα
+    ονόματα αυτών;
+
+Σωκράτης.
+    Μα τον Δία, Ερμογένη μου, εάν έχωμεν νουν, ένας είναι ο
+    καλλίτερος τρόπος, ότι δηλαδή περί των θεών τίποτε δεν
+    γνωρίζομεν, ούτε περί των ιδίων ούτε περί των ονομάτων, τα οποία
+    οι ίδιοι αποδίδουν εις τον εαυτόν των. Και βεβαίως είναι φανερόν
+    ότι εκείνοι μεταχειρίζονται τα αληθή ονόματα. Αλλά δεύτερος πάλιν
+    τρόπος της ορθότητος είναι, καθώς συνηθίζομεν να ευχώμεθα εις τας
+    προσευχάς, δηλαδή, όπως εκείνοι ευχαριστούνται να ονομάζωνται,
+    έτσι και ημείς να τους ονομάζωμεν, αφού τίποτε άλλο δεν
+    γνωρίζομεν· διότι εγώ φρονώ ότι είναι καλαί αι συνήθειαι των
+    προσευχών. Λοιπόν, εάν θέλης, ας εξετάσωμεν, αλλά αφού δηλώσωμεν
+    προηγουμένως εις τους θεούς, ότι ημείς τίποτε δεν θα εξετάσωμεν
+    περί αυτών των ιδίων — διότι δεν έχομεν την αξίωσιν ότι είμεθα
+    ικανοί δι' αυτό — αλλά μόνον περί των ανθρώπων: ποίαν άραγε
+    δοξασίαν είχαν όταν έθεταν εις αυτούς τα ονόματα, διότι αυτό δεν
+    είναι βλασφημία.
+
+Ερμογένης.
+    Πραγματικώς, καλέ Σωκράτη, μου φαίνεσαι ότι ομιλείς ορθά, και ας
+    κάμωμεν καθώς λέγεις.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν πρέπει να αρχίσωμεν από την Εστίαν συμφώνως προς την
+    συνήθειαν;
+
+Ερμογένης.
+    Βέβαια είναι δίκαιον.
+
+Σωκράτης.
+    Τι λοιπόν να υποθέσωμεν ότι είχε εις τον νουν του εκείνος, ο
+    οποίος την ωνόμασε Εστίαν;
+
+Ερμογένης.
+    Μα τον Δία ουδέ τούτο δεν μου φαίνεται να είναι εύκολον.
+
+Σωκράτης.
+    Μου φαίνεται, σου είπα, αγαπητέ μου Ερμογένη, ότι εκείνοι οι
+    οποίοι έθεσαν πρώτην φοράν τα ονόματα δεν είναι μηδαμινοί, αλλά
+    σχεδόν ιδεολόγοι και διορατικοί.
+
+Ερμογένης.
+    Τι εννοείς;
+
+Σωκράτης.
+    Εννοώ κάλλιστα ότι η θέσις των ονομάτων είναι έργον τοιούτων
+    ανθρώπων περίπου. Και αν κανείς ερευνήση τα ξενικά ονόματα,
+    επίσης ανακαλύπτει ποίαν σημασίαν έχει έκαστον από αυτά.
+    Παραδείγματος χάριν και αυτό το οποίον ημείς το ονομάζομεν
+    ουσίαν, μερικοί το ονομάζουν &εσσίαν&, και άλλοι πάλιν &ωσίαν&.
+    Και λοιπόν κατά το δεύτερον όνομα από αυτά, είναι λογικόν η ουσία
+    των πραγμάτων να ωνομάζεται Εστία. Έπειτα διότι ημείς έν μέρος
+    της περιουσίας μας το ωνομάζομεν εστίαν, είναι ορθόν και δι'
+    αυτόν τον λόγον να ονομάζεται Εστία, διότι φαίνεται ότι εις
+    παλαιούς χρόνους και ημείς &εσσίαν& ονομάζαμεν την ουσίαν. Αλλά,
+    και εις τας θυσίας αν προσέξη κανείς, θα κρίνη ότι αυτήν την
+    έννοιαν αποδίδουν όσοι έθεσαν αυτά. Διότι το ότι πρώτα από όλους
+    τους θεούς θυσιάζουν εις την Εστίαν, είναι εύλογον να το ώρισαν
+    εκείνοι, οι οποίοι ωνόμασαν εστίαν την ουσίαν των πάντων. Όσοι δε
+    πάλιν την ωνόμασαν &ωσίαν&, οι τοιούτοι πάλιν σχεδόν έχουν την
+    γνώμην του Ηρακλείτου και νομίζουν ότι πάντα τα όντα κινούνται
+    και κανέν δεν μένει στάσιμον. Αιτία λοιπόν και αρχηγός αυτών
+    είναι εκείνο το οποίον ωθεί, και επομένως είναι ορθόν να
+    ονομάζεται αυτό ωσία (ώσις, ώθησις). Και αυτά μεν ας τα αφήσωμεν
+    έως εδώ, αφού τίποτε δεν γνωρίζομεν. Κατόπιν όμως της Εστίας
+    είναι δίκαιον να εξετάσωμεν την Ρέαν και τον Κρόνον, αν και το
+    όνομα του Κρόνου το εξετάσαμεν προηγουμένως. Ίσως όμως αυτά που
+    είπα δεν είναι τίποτε.
+
+Ερμογένης
+    Πώς έτσι, καλέ Σωκράτη;
+
+Σωκράτης.
+    Αγαπητέ, μου ήλθε εις τον νουν μία πληθώρα σοφίας.
+
+Ερμογένης.
+    Ποία είναι αυτή;
+
+Σωκράτης.
+    Είναι πολύ κωμικόν να σου το ειπώ, όμως νομίζω ότι έχει κάποιαν
+    πιθανότητα.
+
+Ερμογένης.
+    Ποίαν πιθανότητα;
+
+Σωκράτης.
+    Μου φαίνεται πώς βλέπω ότι ο Ηράκλειτος λέγει παλαιάς σοφίας, και
+    ακριβώς της εποχής του Κρόνου και της Ρέας, πράγματα τα οποία τα
+    έλεγε και ο Όμηρος.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς το εννοείς αυτό;
+
+Σωκράτης.
+    Λέγει κάπου ο Ηράκλειτος ότι τα πάντα προχωρούν και τίποτε δεν
+    μένει στάσιμον, και παρομοιάζων τα όντα προς ρεύμα ποταμού λέγει
+    ότι δύο φοράς δεν είναι δυνατόν να εμβής εις τον ίδιον ποταμόν.
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι είναι.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν; νομίζεις ότι σκέπτεται διαφορετικά από τον Ηράκλειτον
+    εκείνος ο οποίος προγόνους των άλλων θεών τους ωνόμασε Ρέαν και
+    Κρόνον; Άραγε νομίζεις ότι κατά τύχην αυτός έδωκε και εις τους
+    δύο ονόματα ρευμάτων; Καθώς πάλιν και ο Όμηρος λέγει ότι ο
+    Ωκεανός είναι των θεών η γέννησις και η μήτηρ Τηθύς. Νομίζω όμως
+    και ο Ησίοδος. Λέγει δε κάπου και ο Ορφεύς ότι:
+
+    Ο καλλίρροος Ωκεανός έκαμε πρώτος αρχήν του γάμου, ο οποίος
+    ενυμφεύθη την ομομήτριον αδελφήν του Τηθύν.
+
+    Παρατήρησε λοιπόν ότι αυτά και μεταξύ των συμφωνούν και όλα
+    συμφωνούν προς την θεωρίαν του Ηρακλείτου.
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται, Σωκράτη μου, ότι λέγεις κάτι τι σπουδαίον. Όμως το
+    όνομα της Τηθύος δεν εννοώ τι θέλει να ειπή.
+
+Σωκράτης.
+    Και όμως σχεδόν λέγει το ίδιον πράγμα, δηλαδή είναι όνομα πηγής
+    ολίγον μεταμορφωμένον· διότι το &διαττώμενον& και το
+    &διηθούμενον& είναι παρομοίωσις της πηγής. Από δε τα δύο αυτά
+    ονόματα έγινε το όνομα Τηθύς.
+
+Ερμογένης.
+    Αυτό, καλέ Σωκράτη, είναι ωραίον πράγμα.
+
+Σωκράτης.
+    Και πώς να μην είναι; Αλλά τόρα τι έρχεται κατόπιν; Όσον διά τον
+    Δία το είπαμεν.
+
+Ερμογένης.
+    Ναι.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν ας εξετάσωμεν τους αδελφούς του, τον Ποσειδώνα και
+    τον Πλούτωνα και το άλλο όνομα τούτου.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ καλά.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν το όνομα του Ποσειδώνος μου φαίνεται ότι εδόθη από
+    εκείνον ο οποίος το ωνόμασε πρώτος, διότι αυτόν, ενώ εβάδιζε, τον
+    εσταμάτησε η φύσις της θαλάσσης, και δεν τον άφησε να προχωρήση,
+    παρά έγινε δι' αυτόν ωσάν &δεσμός& των &ποδών& του. Λοιπόν τον
+    αρχηγόν θεόν αυτής της δυνάμεως τον ωνόμασε Ποσειδώνα, ωσάν να
+    είναι &ποσίδεσμος&. Το δε _ε_ παρενεβλήθη ίσως χάριν ευπρεπείας.
+    Ίσως δε να μη εσήμαινε τούτο, αλλ' αντί του _σ_ να ελέγοντο εις
+    την αρχήν δύο _λ_ και να εσήμαινε ότι πολλά γνωρίζει αυτός ο
+    θεός. Ίσως πάλιν από το σείω ωνομάσθη &ο σείων&, και προσετέθη το
+    πι και το δέλτα. Το δε όνομα του Πλούτωνος εδόθη από την δωρεάν
+    του Πλούτου, διότι κάτω από την γην ανακαλύπτεται ο πλούτος. Το
+    δε άλλο όνομά του, ο Άδης, οι περισσότεροι φαίνεται ότι το
+    εξηγούν από το &αειδής& (αόρατος) και επειδή αποτροπιάζονται αυτό
+    το όνομα τον ονομάζουν Πλούτωνα.
+
+Ερμογένης.
+    Συ όμως τι φρονείς, καλέ Σωκράτη;
+
+Σωκράτης.
+    Κατά πολλούς τρόπους μου φαίνεται ότι οι άνθρωποι ηπατήθησαν ως
+    προς την δύναμιν αυτού του θεού και ότι τον φοβούνται, ενώ δεν
+    είναι δίκαιον. Και αιτία του φόβου αυτού είναι ότι αφού αποθάνη
+    κανείς από ημάς, μένει πλέον διαρκώς εκεί, και ότι η ψυχή
+    χωρισμένη από το σώμα φεύγει προς εκείνον. Αυτά όμως όλα εις εμέ
+    φαίνονται ότι συμφωνούν τελείως, δηλαδή και η εξουσία αυτού του
+    θεού και το όνομά του.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς δηλαδή;
+
+Σωκράτης.
+    Εγώ θα σου ειπώ ποία είναι η γνώμη μου. Δεν μου λέγεις ποίος
+    είναι ο ισχυρότερος δεσμός δι' οποιονδήποτε ζώον, διά να μένη
+    οπουδήποτε, η ανάγκη, ή η επιθυμία;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ανωτέρα είναι, καλέ Σωκράτη, η επιθυμία.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν φρονείς ότι δεν θα έφευγαν πολλοί από τον Άδην, εάν αυτός
+    δεν έδενε με τον ισχυρότερον δεσμόν εκείνους οι οποίοι πηγαίνουν
+    εις το μέρος του;
+
+Ερμογένης.
+    Και βέβαια.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως με κάποιαν επιθυμίαν τους δεσμεύει, καθώς φαίνεται, και
+    όχι με ανάγκην, αφού τους δεσμεύει με τον μεγαλήτερον δεσμόν.
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν αι επιθυμίαι πάλιν δεν είναι πολλαί;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως τους δένει με την μεγαλητέραν από όλας τας επιθυμίας,
+    αφού πρόκειται να τους κρατή δεμένους με τον μεγαλήτερον δεσμόν.
+
+Ερμογένης.
+    Ναι.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, υπάρχει καμμία άλλη επιθυμία μεγαλητέρα παρά όταν κανείς
+    συναναστρέφεται κάποιον και νομίζη ότι εξ αιτίας εκείνου θα γίνη
+    καλλίτερος;
+
+Ερμογένης.
+    Μα τον Δία με κανένα τρόπον δεν υπάρχει, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Δι' όλα αυτά λοιπόν, καλέ Ερμογένη, πρέπει να συμπεράνωμεν ότι
+    κανείς δεν ηθέλησε να φύγη από εκεί, ουδέ αι Σειρήνες ακόμη, αλλά
+    καταγοητεύονται και εκείναι και όλοι οι άλλοι. Τόσον ωραίους
+    λόγους, καθώς φαίνεται, γνωρίζει να λέγη ο Άδης, και, καθώς
+    εξάγεται από τούτον τον λόγον, αυτός ο θεός είναι τέλειος
+    σοφιστής και μέγας ευεργέτης δι' εκείνους οι οποίοι μένουν
+    πλησίον του, αφού αυτός και διά τους ζώντας εδώ τόσα αγαθά
+    αποκαλύπτει. Τόσον πολλά περισσεύματα έχει αυτός εκεί, και το
+    όνομα Πλούτων διά τούτο το έλαβε. Και πάλιν το να μη θέλη να
+    συναναστρέφεται τους ανθρώπους εν όσω έχουν τα σώματά των, αλλά
+    τότε μόνον όταν η ψυχή είναι καθαρά από τα κακά και τας επιθυμίας
+    του σώματος, δεν σου φαίνεται ότι είναι φιλοσοφικόν και καλά
+    δικαιολογημένον, διότι με αυτόν τον τρόπον είναι δυνατόν να τους
+    δέση με την επιθυμίαν της αρετής και να τους κρατή διαρκώς, ενώ,
+    όταν έχουν την ηλιθιότητα και την μανίαν του σώματος, ουδέ ο
+    πατήρ Κρόνος θα ήτο δυνατόν να τους συγκρατήση αφού τους δέση με
+    τα ιδικά του δεσμά, καθώς λέγουν.
+
+Ερμογένης.
+    Φαίνεται ότι λέγεις κάτι τι σπουδαίον, καλέ Σωκράτη.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν και το όνομα Άδης πολύ απέχει να ωνομάσθη από το
+    &αειδής&, αλλά πολύ μάλλον από το ότι γνωρίζει όλα τα ωραία
+    ωνομάσθη υπό του νομοθέτου Άδης.
+
+Ερμογένης.
+    Το παραδέχομαι. Αλλά τι πρέπει να φρονούμεν διά την Δήμητρα και
+    την Ήραν και τον Απόλλωνα και την Αθηνάν και τον Ήφαιστον και τον
+    Άρη και τους άλλους θεούς;
+
+Σωκράτης.
+    Η Δημήτηρ μου φαίνεται ότι ωνομάσθη από την δόσιν της τροφής,
+    διότι την &δίδει& ως &μήτηρ&, η δε Ήρα ότι είναι κάπως &ερασμία&,
+    καθώς μάλιστα λέγεται ότι ο Ζευς ηράσθη αυτήν και την έλαβε
+    σύζυγον. Ίσως δε ως μετεωρολόγος ο νομοθέτης ωνόμασε τον &αέρα
+    Ήραν& κατά μετατροπήν, αφού έθεσε το πρώτον γράμμα τελευταίον.
+    Τούτο δε είναι εύκολον να το εννοήσης, αν προφέρης πολλάκις το
+    όνομα της Ήρας. Όσον δε διά την Φερέφατταν, πολλοί φοβούνται και
+    τούτο το όνομα καθώς και τον Απόλλωνα ένεκα αμαθείας περί της
+    ορθότητος των ονομάτων, καθώς φαίνεται. Διότι το μεταβάλλουν και
+    αντικρύζουν την Φερσερόνην(7) και τούτο φαίνεται εις αυτούς
+    τρομερόν. Και όμως τούτο μας πληροφορεί ότι η θεά αυτή είναι
+    σοφή, διότι, αφού τα πράγματα φέρονται, εκείνο το οποίον
+    εφάπτεται με επαφήν και δύναται να παρακολουθή είναι η σοφία.
+    Ώστε ορθώς καλείται η θεά αυτή Φερέπαφα ένεκα της σοφίας και της
+    &επαφής& του &φερομένου& ή διά κάτι τι παρόμοιον. Διά τούτο και
+    ζη με αυτήν ο Άδης, ο οποίος είναι σοφός, διότι είναι τοιαύτη.
+    Τόρα όμως μετατρέπουν το όνομά της φροντίζοντες περισσότερον διά
+    την ευφωνίαν παρά διά την αλήθειαν, και ονομάζουν αυτήν
+    Φερρέφατταν. Επίσης δε και διά τον Απόλλωνα, καθώς είπα, πολλοί
+    τρομάζουν το όνομα αυτού του θεού, ως να σημαίνη κάτι τι
+    τρομερόν. Ή μήπως δεν το αντελήφθης αυτό;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ μάλιστα, και λέγεις την αλήθειαν.
+
+Σωκράτης.
+    Τούτο δε, καθώς μου φαίνεται, είναι τεθειμένον κάλλιστα διά να
+    σημαίνη την δύναμιν αυτού του θεού.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς δηλαδή;
+
+Σωκράτης.
+    Εγώ θα προσπαθήσω να σου το εξηγήσω πώς μου φαίνεται. Δηλαδή
+    κανέν άλλο όνομα δεν υπάρχει που να αρμόζη και εις τας τέσσαρας
+    δυνάμεις του θεού, αν και είναι έν, ώστε όλας να τας περιλαμβάνη
+    και να σημαίνη οπωσδήποτε και την μουσικήν και την μαντικήν και
+    την ιατρικήν και την τοξικήν.
+
+Ερμογένης.
+    Λέγε λοιπόν, διότι μου φαίνεται ότι το παρουσιάζεις ως αλλόκοτον
+    αυτό το όνομα.
+
+Σωκράτης.
+    Απ' εναντίας μάλιστα αρμονικόν, αφού είναι και μουσικός ο θεός
+    αυτός. Διότι πρώτον μεν η καθαρειότης και οι καθαρμοί και υπό
+    έποψιν ιατρικήν και υπό έποψιν μαντικήν και τα θειαφίσματα με
+    ιατρικά φάρμακα και μαντικά μέσα και τα λουτρά και οι ραντισμοί
+    εις τοιαύτας περιστάσεις, όλα αυτά μίαν δύναμιν έχουν, δηλαδή να
+    κάμνουν τον άνθρωπον καθαρόν και κατά το σώμα και κατά την ψυχήν.
+    Ή όχι;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ σωστά.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν δεν είναι αυτός ο θεός ο οποίος καθαρίζει και &απολούει&
+    και &απολύει& από αυτά τα κακά;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ σωστά.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν όσον διά τας απολύσεις και απολούσεις, επειδή είναι ιατρός
+    των τοιούτων πραγμάτων, θα ήτο ορθόν να ονομάζεται &απολούων&·
+    όσον δε διά την μαντικήν και το &αληθές& και το &απλούν& - διότι
+    αυτά τα δύο σημαίνουν το ίδιον — θα ήτο πολύ ορθόν να τον
+    ονομάζωμεν, καθώς τον ονομάζουν οι Θεσσαλοί. Διότι όλοι οι
+    Θεσσαλοί ονομάζουν &Άπλουν& τούτον τον θεόν. Επειδή δε &αείποτε&
+    είναι έμπειρος των &βολών& εις την τοξικήν, πρέπει να θεωρηθή ως
+    &Αεί-βάλλων&. Ως προς την μουσικήν δε πρέπει να υποθέσωμεν ότι το
+    άλφα είναι αθροιστικόν καθώς εις το &ακόλουθος& και &άκοιτις&,
+    οπού σημαίνει το ομού, και ότι και εδώ σημαίνει την &ομού
+    περιπολίαν& εις τον ουρανόν, ο οποίος ακριβώς έχει &πόλους& και
+    εις την αρμονίαν των ασμάτων, η οποία είναι η καθαυτό αρμονία,
+    και ότι όλα αυτά &ομού περιπολεί& με κάποιαν αρμονίαν, καθώς
+    λέγουν οι τελειοποιημένοι εις την μουσικήν και την αστρονομίαν.
+    Καθώς λοιπόν τον &ομοκέλευθον& και &ομόκοιτιν& τον ωνομάσαμεν
+    &ακόλουθον& και &άκοιτιν& διά της μεταβολής του &ομο& εις άλφα,
+    ομοίως ωνομάσαμεν και τον Απόλλωνα, ο οποίος ήτο &ομοπολών&, διά
+    παρεμβολής ενός ακόμη λάβδα, διά να μη γίνη ομόηχον με το κακόν
+    όνομα. Τούτο όμως και τόρα πάλιν το φοβούνται μερικοί, επειδή δεν
+    εννοούν καλά την δύναμιν αυτού του ονόματος και νομίζουν ότι
+    σημαίνει φθοράν. Αλλά, καθώς ελέγαμεν προ ολίγου, αυτό το όνομα
+    περικλείει όλας τας δυνάμεις του θεού, δηλαδή το &απλούν,
+    αειβάλλον, απολούον, ομοπολούν&. Εις δε τας Μούσας και εν γένει
+    εις την μουσικήν, καθώς φαίνεται, έδωκε το όνομα τούτο από το
+    αρχαίον &μώσθαι&, δηλαδή από την έρευναν και την φιλοσοφίαν. Εις
+    δε την Λητώ από την ευσπλαγχνίαν της θεάς, διότι είναι πρόθυμος
+    εις όσα καθείς την καθικετεύει. Ίσως δε ωνομάσθη καθώς την
+    ονομάζουν οι επαρχιώται. Διότι πολλοί την ονομάζουν Ληθώ και
+    φαίνεται ότι συμφωνεί όχι με την τραχύτητα των αισθημάτων αλλά με
+    την ημερότητα και το &λείον& και δι' αυτό ωνομάσθη Ληθώ από
+    εκείνους οι οποίοι την ονομάζουν με αυτό το όνομα. Η δε Άρτεμις
+    φαίνεται ότι σημαίνει το &αρτεμές& (ακεραιότητα) και το
+    αξιοπρεπές, διότι αγαπά την παρθενίαν. Ίσως όμως αυτήν την θεάν
+    ηθέλησε να την παραστήση ο νομοθέτης ως της &αρετής ιστορικήν&
+    και έμπειρον, ή και διότι την &αροτρίασιν μισεί& του ανδρός εις
+    την γυναίκα. Και ή δι' έν από όλα αυτά, ή δι' όλα ομού της έδωκε
+    αυτό το όνομα ο νομοθέτης.
+
+Ερμογένης.
+    Καλά. Αλλά τι σημαίνει Διόνυσος και Αφροδίτη;
+
+Σωκράτης.
+    Μεγάλα πράγματα, καλό παιδί του Ιππονίκου, με ερωτάς. Αλλά τα
+    ονόματα αυτά ετέθησαν κατά δύο τρόπους εις αυτούς τους θεούς και
+    σοβαρώς και παιδικώς. Όσον λοιπόν διά τον σπουδαίον πήγαινε να
+    ερωτήσης άλλον, τον δε παιδικόν τρόπον δεν έχω καμμίαν δυσκολίαν
+    να σου τον εξηγήσω. Είναι δηλαδή και οι θεοί φιλοπαίγμονες. Διότι
+    και ο Διόνυσος φαίνεται ότι είναι ο &δίδων& τον &οίνον& και
+    ονομάζεται με αστειότητα &Διδοίνυσος&, και ο &οίνος& ότι κάμνει
+    πολλούς από τους πίνοντας να νομίζουν ότι έχουν νουν, ενώ δεν
+    έχουν, και πολύ δικαίως έπρεπε να ονομασθή &οιόνους&. Διά δε την
+    Αφροδίτην δεν αρμόζει να αντιτείνωμεν προς τον Ησίοδον, αλλά να
+    συμφωνήσωμεν με την γνώμην του, ότι ωνομάσθη Αφροδίτη, διότι
+    εγεννήθη από τον &αφρόν&.
+
+Ερμογένης.
+    Ναι, αλλά και την Αθηνάν ως Αθηναίος, καλέ Σωκράτη, δεν θα την
+    λησμονήσης βέβαια, ουδέ τον Ήφαιστον και τον Άρην.
+
+Σωκράτης.
+    Ούτε και είναι πρέπον.
+
+Ερμογένης.
+    Όχι βέβαια.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν το έν από τα δύο ονόματά της δεν είναι δύσκολον να σου
+    ειπώ διά ποίον λόγον εδόθη.
+
+Ερμογένης.
+    Ποίον από αυτά;
+
+Σωκράτης.
+    Γνωρίζεις ότι την ονομάζομεν Παλλάδα.
+
+Ερμογένης.
+    Και πώς όχι;
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν είναι ορθόν να υποθέσωμεν ότι τούτο της εδόθη από τον
+    ένοπλον χορόν, καθώς εγώ νομίζω. Διότι, όταν υψώνη κανείς ή τον
+    εαυτόν του ή κανέν άλλο πράγμα ή υπό την γην, ή μέσα εις τας
+    χείρας του, λέγομεν ότι &πάλλει& και &πάλλεται& και το χορεύει ή
+    χορεύει ο ίδιος.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ σωστά.
+
+Σωκράτης.
+    Αι λοιπόν δι' αυτόν τον λόγον την ονομάζομεν Παλλάδα.
+
+Ερμογένης.
+    Και πολύ ορθά. Αλλά τόρα το δεύτερον όνομα πώς το εννοείς;
+
+Ερμογένης.
+    Το όνομα &Αθηνά&;
+
+Ερμογένης.
+    Ναι.
+
+Σωκράτης.
+    Αυτό, αγαπητέ μου, είναι δυσκολώτερον. Εδώ φαίνεται ότι οι
+    παλαιοί εθεώρουν την Αθηνάν, καθώς τόρα την θεωρούν οι εμβριθείς
+    εις τον Όμηρον. Διότι οι περισσότεροι από αυτούς εξηγούντες αυτόν
+    τον ποιητήν λέγουν, ότι αυτός παρέστησε την Αθηνάν ως νουν και
+    διάνοιαν. Και εκείνος λοιπόν, ο οποίος κατεσκεύασε τα ονόματα
+    φαίνεται ότι κάτι τι παρόμοιον εσκέφθη περί αυτής, και την
+    ωνόμασε με περισσότερον μεγαλείον &θεού νόησιν&, ως να έλεγε ότι
+    αυτή είναι &α Θεονόα&, μεταχειριζόμενος επαρχιακώς (δωρικώς) το
+    άλφα αντί του ήτα και αφαιρών το ιώτα και το σίγμα. Ίσως όμως
+    ουδέ δι' αυτόν τον λόγον, αλλά διότι αυτή τα &θεία νοεί&, την
+    ωνόμαζε χωριστά από όλους τους θεούς &Θεονόην&. Δεν είναι δε πολύ
+    διαφορετικόν και το να ήθελε να την ονομάση &των ηθών νόησιν&,
+    και να εννοή ότι αυτή η θεά είναι &Ηθονόη&. Κατόπιν όμως ή ο
+    ίδιος ή άλλοι οποιοιδήποτε το ετροποποίησαν χάριν κομψότητος,
+    καθώς αυτοί ενόμιζαν, και την ονόμασαν Αθηνάαν.
+
+Ερμογένης.
+    Το δε όνομα του Ηφαίστου πώς το εξηγείς;
+
+Σωκράτης.
+    Μήπως ερωτάς διά τον ανδρείον του &φωτός πολυίστορα&.
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν αυτός δεν είναι εις τον καθένα φανερόν, ότι είναι
+    &Φαίστος& και προσέλαβε το ήτα;
+
+Ερμογένης.
+    Σχεδόν είναι, εκτός εάν τυχόν έχης και καμίαν άλλην γνώμην.
+
+Σωκράτης.
+    Αν θέλης να μην έχω άλλην γνώμην, ερώτησέ με διά τον Άρη.
+
+Ερμογένης.
+    Σε ερωτώ.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν, αν μεν προτιμάς το πρώτον, θα σου έλεγα ότι ωνομάσθη
+    &Άρης& από το &άρρεν& και το &ανδρείον&. Αν δε πάλιν παραδέχεσαι
+    από το σκληρόν και αμετάτρεπτον, το οποίον ακριβώς λέγεται
+    αρχαϊκώς &άρρατον&, και από όλα αυτά πάλιν αρμόζει εις τον θεόν
+    του πολέμου να λέγεται Άρης.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Και τόρα πλέον ας αφήσωμεν τους θεούς δι' όνομα θεού, διότι εγώ
+    τρομάζω να συζητώ δι' αυτούς. Από τα άλλα ονόματα όμως πρότεινέ
+    μου ό,τι θέλεις, και τότε βλέπεις ποίου είδους είναι το άρμα του
+    Ευθύφρονος εις το οποίον πατώ.
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα θα κάμω την γνώμην σου, αλλά ένα ακόμη θα σε ερωτήσω περί
+    του Ερμού, και τούτο διότι ο Κρατύλος λέγει ότι εγώ δεν είμαι
+    Ερμογένης. Λοιπόν ας δοκιμάσωμεν να εννοήσωμεν και το όνομα Ερμής
+    τι σημαίνει, διά να γνωρίζωμεν αν ο φίλος απ' εδώ λέγει τίποτε
+    σπουδαίον.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά το όνομα αυτό δεικνύει, ότι ο Ερμής καταγίνεται εις την
+    ρητορείαν, διότι και το ότι είναι διερμηνεύς και άγγελος, και ότι
+    αγαπά την κλοπήν και την απάτην διά λόγου και το εμπορικόν του
+    πνεύμα, όλα αυτά είναι μία ρητορική ικανότης. Καθώς λοιπόν
+    είπαμεν και προηγουμένως το &είρειν& είναι χρήσις του λόγου, το
+    δε ομηρικόν ρήμα &εμήσατο& σημαίνει μηχανώμαι. Από τα δύο λοιπόν
+    αυτά, δηλαδή το &είρειν& και το &εμήσατο&, σχεδόν μας επέβαλεν ο
+    νομοθέτης να ονομάσωμεν αυτόν τον θεόν, ως να μας έλεγε: ω
+    άνθρωποι, εκείνος όστις το &είρειν εμήσατο& είναι ορθόν να
+    ονομάζεται από υμάς Ειρέμης. Αλλά τόρα ημείς, νομίζω,
+    ετορνεύσαμεν αυτό το όνομα και τον ονομάζομεν Ερμήν.
+
+Ερμογένης.
+    Μα τον Δία, τότε λοιπόν καλά λέγει ο Κρατύλος ότι εγώ δεν είμαι
+    Ερμογένης, διότι εγώ δεν είμαι εφευρετικός εις τους λόγους.
+
+Σωκράτης.
+    Και ότι ακόμη ο Παν ο υιός του Ερμού είναι διφυής έχει τον λόγον
+    του, φίλτατέ μου.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς δηλαδή;
+
+Σωκράτης.
+    Γνωρίζεις ότι ο λόγος το παν εκφράζει και περιστρέφεται διαρκώς,
+    και είναι δύο ειδών, αληθής και ψευδής.
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν το μεν αληθές μέρος του είναι &λείον& και &θείον& και
+    κατοικεί επάνω εις την κατοικίαν των θεών, το δε ψευδές μένει
+    κάτω μεταξύ του πλήθους και είναι τραχύ και τραγοειδές
+    (&τραγικόν&). Διότι εις τούτο το ζήτημα περιστρέφονται οι
+    περισσότεροι μύθοι και τα ψεύδη, δηλαδή εις τον τραγικόν βίον.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Ορθώς λοιπόν ο Παν ο οποίος μηνύει τα πάντα και πάντοτε
+    &περιπολεί&, ονομάζεται &αιπόλος& (αιγοβοσκός), και είναι διφυής
+    υιός του Ερμού, εις μεν τα άνω μέρη λείος (άτριχος), εις δε τα
+    κάτω τριχωτός και τραγοειδής. Και είναι ο Παν ή λόγος, ή αδελφός
+    του λόγου, αφού είναι υιός του Ερμού. Και δεν είναι διόλου
+    παράδοξον ο αδελφός να ομοιάζη τον αδελφόν. Αλλά καθώς σου είπα,
+    ευλογημένε, ας αφήσωμεν πλέον τους θεούς.
+
+Ερμογένης.
+    Αυτού του είδους τους θεούς μάλιστα, ας τους αφήσωμεν Σωκράτη
+    μου, αφού το θέλεις. Όμως τι σε εμποδίζει να ομιλήσωμεν περί του
+    άλλου είδους των θεών, παραδείγματος χάριν περί του ηλίου και της
+    σελήνης και των άστρων και της γης και του αιθέρος και του πυρός
+    και του ύδατος και των ωρών και του ενιαυτού (έτους).
+
+Σωκράτης.
+    Πάρα πολλά μου ζητείς, αλλά, εάν αυτό θα σε ευχαριστήση, είμαι
+    πρόθυμος.
+
+Ερμογένης.
+    Βέβαια θα με ευχαριστήση.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν ποιον θέλεις πρώτον; Ή καθώς είπες, θέλεις πρώτον να
+    εξετάσωμεν τον ήλιον;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν αυτό το όνομα φαίνεται ότι θα γίνη σαφέστερον, αν λάβωμεν
+    τον δωρικόν του τύπον. Διότι οι Δωριείς τον ονομάζουν &άλιον&.
+    Πρέπει λοιπόν να ονομασθή &άλιος&, ή διότι &αλίζει& (συναθροίζει)
+    τους ανθρώπους εις το ίδιον μέρος, όταν ανατείλη, ή διότι, &αεί
+    ειλεί& (πάντοτε περιφέρεται) πέριξ της γης. Ακόμη δε ίσως, διότι
+    ποικίλλει τα παραγόμενα εκ της γης, το δε ποικίλει και το αρχαίον
+    &αιολεί& είναι το ίδιον.
+
+Ερμογένης.
+    Και η σελήνη;
+
+Σωκράτης.
+    Τούτο το όνομα φαίνεται ότι στενοχωρεί τον Αναξαγόραν.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς δηλαδή;
+
+Σωκράτης.
+    Φαίνεται ότι σημαίνει κάτι τι αρχαιότερον, το οποίον εκείνος το
+    έλεγε τόρα τελευταίως, ότι δηλαδή η σελήνη έχει το φως της από
+    τον ήλιον.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς αυτό;
+
+Σωκράτης.
+    Διότι &σέλας& και &φως& είναι το ίδιον.
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Είναι δε αυτό το φως εις την σελήνην πάντοτε &νέον και ένον&
+    (παλαιόν), αν λέγουν την αλήθειαν οι Αναξαγόρειοι. Διότι ο ήλιος
+    περιστρεφόμενος πέριξ αυτής, της ρίπτει πάντοτε νέον φως, το δε
+    παλαιόν υπάρχει από τον προηγούμενον μήνα.
+
+Ερμογένης.
+    Ορθότατα.
+
+Σωκράτης.
+    &Σελαναίαν& δε ονομάζουν αυτήν πολλοί.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Διότι δε έχει πάντοτε &σέλας& (φως) &νέον& και &ένον&, ήτο κυρίως
+    ορθόν να ονομασθή &σελαενονεοάεια&, ωνομάσθη όμως διά συσφίγξεως
+    &σεληναία& (σελήνη).
+
+Ερμογένης.
+    Αυτό το όνομα φαίνεται ως βακχικόν, καλέ Σωκράτη. Αλλά τον μήνα
+    και τα άστρα πώς τα εξηγείς;
+
+Σωκράτης.
+    Ο μεν μην και αρχαιότερον &μεις& από το &μείον& (ολιγώτερον)
+    έπρεπε να λέγεται μείης, τα δε άστρα φαίνεται ότι παράγονται από
+    την αστραπήν. Η δε αστραπή, επειδή αναστρέφει τα πρόσωπα (&ώπα&),
+    έπρεπε να λέγεται αστρωπή, τόρα όμως ωνομάσθη χάριν κομψότητος
+    αστραπή.
+
+Ερμογένης.
+    Το δε πυρ και το ύδωρ;
+
+Σωκράτης.
+    Διά το πυρ δεν γνωρίζω· και φαίνεται ή ότι η μούσα του Ευθύφρονος
+    με εγκατέλειψε, ή ότι τούτο είναι δυσκολώτατον. Πρόσεξε λοιπόν
+    ποίον μηχάνημα παρουσιάζω δι' όλα αυτά, όσα δεν γνωρίζω.
+
+Ερμογένης.
+    Ποίον δηλαδή;
+
+Σωκράτης.
+    Εγώ θα σου το ειπώ. Και λοιπόν απάντησέ μου, ημπορείς να ειπής
+    πώς εδόθη το όνομα εις το &πυρ&;
+
+Ερμογένης.
+    Όχι. Μα τον Δία.
+
+Σωκράτης.
+    Πρόσεξε λοιπόν εις αυτό το οποίον υποθέτω εγώ. Παρατηρώ δηλαδή
+    ότι πολλά ονόματα οι Έλληνες, και προ πάντων όσοι κατοικούν υπό
+    την εξουσίαν των βαρβάρων, τα έλαβαν από τους βαρβάρους.
+
+Ερμογένης.
+    Και τι με τούτο;
+
+Σωκράτης.
+    Εάν κανείς ερευνήση να εύρη, με ποίαν ορθότητα είναι βαλμένα αυτά
+    κατά την Ελληνικήν γλώσσαν και όχι κατά την γλώσσαν εκείνην, από
+    την οποίαν ελήφθη το όνομα αυτό, γνωρίζεις ότι θα απορή;
+
+Ερμογένης.
+    Φυσικώτατα.
+
+Σωκράτης.
+    Πρόσεξε λοιπόν μήπως και αυτό το όνομα &πυρ& είναι βαρβαρικόν.
+    Διότι αυτό δεν είναι εύκολον να το σχετίσωμεν με την ελληνικήν
+    γλώσσαν, και είναι γνωστόν ότι οι Φρύγες έτσι το ονομάζουν, με
+    μικράν τροποποίησιν. Επίσης δε και το &ύδωρ& και τους &κύνας& και
+    άλλα πολλά.
+
+Ερμογένης.
+    Το παραδέχομαι.
+
+Σωκράτης.
+    Δεν πρέπει λοιπόν να τα παραβιάζωμεν αυτά, διότι τότε βεβαίως θα
+    ημπορούσε να ειπή κανείς περί αυτών. Ώστε το μεν &πυρ& και το
+    &ύδωρ& δι' αυτόν τον λόγον τα αποκρούω. Ο δε αήρ άραγε, καλέ
+    Ερμογένη, ωνομάσθη αήρ, διότι &αίρει& (υψώνει) από την γην τα
+    πράγματα; ή διότι &αεί ρει&(πάντοτε ρέει); ή διότι παράγεται από
+    αυτόν άνεμος, όταν ρέη; Διότι οι ποιηταί, καθώς γνωρίζεις,
+    ονομάζουν τους ανέμους &αήτας&. Ίσως λοιπόν είναι ως να ήθελε να
+    &ειπή ανεμόρους, αητόρρους& και δι' αυτό επροτίμησε να ειπή ότι
+    είναι &αήρ&, Διά δε τον αιθέρα εγώ φρονώ το εξής, ότι, επειδή
+    &αεί θει& (πάντοτε τρέχει) πέριξ του &αέρος&, ήτο δίκαιον να
+    ονομασθή &αειθεήρ&. Η δε γη καλλίτερον εκφράζει εκείνο το οποίον
+    θέλει, εάν την ονομάση κανείς &γαίαν&. Διότι &γαία& πολύ ορθά
+    ωνομάσθη η γενέτειρα κατά την γλώσσαν του Ομήρου, αφού το
+    Ομηρικόν &γεγάασι& σημαίνει εγεννήθησαν.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ καλά.
+
+Σωκράτης.
+    Ποίον λοιπόν έρχεται κατόπιν τούτου;
+
+Ερμογένης.
+    Αι ώραι, Σωκράτη μου, και ο ενιαυτός και το έτος.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν το όνομα ώραι πρέπει να το προφέρωμεν με την αρχαίαν
+    αττικήν προφοράν, εάν επιθυμής να μάθης το ορθόν. Είναι δηλαδή
+    όραι, διότι &ορίζουν& τα &όρια& εις τον χειμώνα και εις τους
+    ανέμους και τους καρπούς της γης. Επειδή δε &ορίζουν&, είναι
+    ορθόν να ονομάζωνται όραι. Ο δε ενιαυτός και το έτος σχεδόν είναι
+    το ίδιον πράγμα. Δηλαδή είναι εκείνο, το οποίον τα φυτά και τα
+    προϊόντα τα φέρει εις φως, και &εν εαυτώ& (μέσα του) &ετάζει&
+    (εξετάζει). Και καθώς προηγουμένως το όνομα του Διός εδιχάσθη εις
+    δυο, και άλλοι μεν είδαμεν ότι τον ονομάζουν &Ζήνα&, άλλοι δε
+    &Δία&, ομοίως και αυτό εδώ άλλοι μεν το ονομάζουν &ενιαυτόν&,
+    άλλοι δε &έτος&, διότι &ετάζει& (εξετάζει). Ολόκληρος δε η
+    πρότασις: &το εν εαυτώ ετάζον&, ενώ είναι μία, λαμβάνει δύο
+    ονομασίας, ώστε σχηματίζονται δύο ονόματα, &ενιαυτός& και &έτος&
+    από μίαν πρότασιν.
+
+Ερμογένης.
+    Πραγματικώς, καλέ Σωκράτη, πολύ προώδευσες.
+
+Σωκράτης.
+    Μου φαίνεται πλέον ότι φέρομαι δρομαίως εις τα ύψη της σοφίας.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Γλήγορα θα σε κάμω να με θαυμάζης περισσότερον.
+
+Ερμογένης.
+    Κατόπιν όμως των ονομάτων αυτού του είδους, εγώ επεθύμουν πολύ να
+    παρατηρήσω εκείνα τα ωραία ονόματα με ποίαν ορθότητα είναι
+    βαλμένα, δηλαδή τα αναφερόμενα εις την αρετήν, παραδείγματος
+    χάριν η &φρόνησις& και η &σύνεσις& και η &δικαιοσύνη& και τα
+    όμοια.
+
+Σωκράτης.
+    Φέρεις εις το μέσον, αγαπητέ μου, όχι μηδαμινόν είδος ονομάτων.
+    Αφού όμως πλέον εφόρεσα την λεοντήν, δεν οφείλω να αποδειλιάσω,
+    αλλά να εξετάσω, καθώς φαίνεται, την &φρόνησιν& και την &σύνεσιν&
+    και την &γνώμην& (γνώσιν) και την &επιστήμην& και όλα τα άλλα τα
+    ωραία ακριβώς ονόματα, καθώς λέγεις.
+
+Ερμογένης.
+    Και βέβαια ημείς δεν οφείλομεν να αποδειλιάσωμεν πριν
+    τελειώσωμεν.
+
+Σωκράτης.
+    Και πραγματικώς, μα τον κέρβερον, μου φαίνεται ότι δεν μαντεύω
+    κακώς αυτό το οποίον ενόησα, ότι δηλαδή οι πολύ παλαιοί άνθρωποι,
+    προ πάντων όσοι έθεταν τα ονόματα, καθώς σήμερον οι περισσότεροι
+    από τους σοφούς, επειδή πολύ περιστρέφουν τον νουν των διά να
+    ερευνήσουν πώς είναι πλασμένα τα όντα, πάντοτε παθαίνουν ίλιγγον
+    (ζάλην) και τότε πλέον τα πράγματα φαίνονται εις αυτούς ότι
+    περιφέρονται, και πραγματικώς περιφέρονται. Προφασίζονται λοιπόν
+    ότι δεν είναι αιτία αυτής της δοξασίας το εσωτερικόν των πάθος,
+    αλλά ότι τα ίδια τα πράγματα επλάσθησαν κατ' αυτόν τον τρόπον, να
+    μην είναι δηλαδή κανέν από αυτά μόνιμον ουδέ σταθερόν, αλλά να
+    ρέουν και να μεταφέρωνται και να είναι πάντοτε πλήρη μεταφοράς
+    και ανασχηματισμού. Αυτήν δε την σκέψιν μου την εφαρμόζω εις όλα
+    αυτά τα ονόματα, περί των οποίων τόρα ομιλούμεν.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς το εννοείς αυτό, καλέ Σωκράτη;
+
+Σωκράτης.
+    Ίσως δεν ενόησες καλά από όσα προ ολίγου είπαμεν, ότι τα ονόματά
+    των εφαρμόζονται ως εις πράγματα μεταφερόμενα και ρέοντα και
+    αναγεννώμενα.
+
+Ερμογένης.
+    Ναι δεν το εσκέφθην τόσον καλά.
+
+Σωκράτης.
+    Και όμως πρώτον αυτό το οποίον είπαμεν εις την αρχήν, ετέθη
+    εντελώς, διότι τα πράγματα είναι τοιαύτα.
+
+Ερμογένης.
+    Ποίον από αυτά;
+
+Σωκράτης.
+    Η φρόνησις, διότι είναι της &φοράς& (μεταφοράς) και του
+    &ρου&(ρεύματος) &νόησις&. Είναι όμως δυνατόν να την θεωρήσωμεν
+    &όνησιν& (ωφέλειαν) της &φοράς&, πάντοτε όμως αναφέρεται εις την
+    μεταφοράν. Και αν αγαπάς, η &γνώμη& σημαίνει της &γεννήσεως
+    νώμησιν&, δηλαδή σκέψιν, διότι το &νωμώ& και το &σκέπτομαι& είναι
+    το ίδιον. Και πάλιν το ίδιον όνομα &νόησις& είναι του &νέου έσις&
+    (έφεσις και επιθυμία). Το δε να είναι νέα τα όντα, σημαίνει ότι
+    διαρκώς αναγεννώνται. Εκείνος λοιπόν ο οποίος έθεσε το όνομα
+    &νεόεσιν& μας λέγει ότι αυτό ζητεί η ψυχή. Διότι τον παλαιόν
+    καιρόν δεν ωνομάζετο &νόησις& αλλά αντί του _η_ έπρεπε να
+    προφέρωμεν δύο _ε_, δηλαδή &νεόεσις&. Η δε &σωφροσύνη& είναι
+    σωτηρία αυτού, το οποίον εξητάσαμεν προηγουμένως, δηλαδή της
+    &φρονήσεως&. Και η &επιστήμη& βεβαίως σημαίνει ότι, ενώ
+    μεταφέρονται τα πράγματα, τα ακολουθεί η ψυχή, η οποία έχει
+    αξίαν, και ούτε οπίσω μένει, ούτε προτρέχει, διά τούτο πρέπει να
+    αφαιρέσωμεν το &ε& και να την ονομάζωμεν &πιστήμην& (πιστήν). Η
+    δε &σύνεσις& είναι δυνατόν να θεωρηθή ως είδος &συλλογισμού&, και
+    το &συνιέναι& λέγεται εντελώς με την σημασίαν του &επίσταμαι&
+    (γνωρίζω), διότι και το &συνιέναι& σημαίνει ότι μαζί με τα
+    πράγματα συμβαδίζει και η ψυχή. Έπειτα η &σοφία& σημαίνει ότι
+    εφάπτεται (εγγίζει) την &φοράν& (την μετακίνησιν). Αυτό όμως το
+    όνομα είναι ολίγον σκοτεινόν και ξενικόν. Και πρέπει να ενθυμηθή
+    κανείς τους ποιητάς, οι οποίοι λέγουν συχνά &εσύθη&, περί εκείνου
+    ο οποίος αρχίζει να προχωρή ταχέως. Ένας Λάκων μάλιστα από τους
+    γνωστοτέρους έφερε το όνομα &Σους&, και τούτο εις την γλώσσαν των
+    Λακεδαιμονίων σημαίνει την ταχείαν κίνησιν. Αυτής λοιπόν της
+    κινήσεως &επαφήν& σημαίνει η &σοφία&, επειδή μεταφέρονται τα
+    όντα. Και πάλιν όσον διά το &αγαθόν&, το όνομα τούτο ισοδυναμεί
+    με το &αγαστόν& καθ' όλα. Διότι, αφού κινούνται τα όντα, έχουν
+    και ταχύτητα και βραδύτητα. Όμως δεν είναι &αγαστόν& παν ό,τι
+    είναι ταχύ, αλλά μερικά ταχέα μόνον. Λοιπόν εις το &αγαστόν& από
+    τα &θοά& (ταχέα) ανήκει το όνομα αυτό, δηλαδή το &αγαθόν&.
+
+    Όσον δε διά την &δικαιοσύνην&, ότι αυτό το όνομα ετέθη διά την
+    &σύνεσιν& του &δικαίου&, είναι εύκολον να το εύρη κανείς. Το
+    ίδιον όμως το δίκαιον είναι δύσκολον, διότι εις ολίγα μεν σημεία
+    συμφωνούν οι περισσότεροι, εις τα άλλα όμως διαφωνούν. Όσοι
+    δηλαδή νομίζουν ότι το παν ευρίσκεται εις κίνησιν, το
+    περισσότερον μέρος αυτού νομίζουν ότι δεν κάμνει άλλο τίποτε,
+    παρά να προχωρή. Υπάρχει όμως κάτι τι το οποίον διαπερά ολόκληρον
+    τούτο, και δι' αυτού γίνονται όλα τα γινόμενα, και αυτό είναι
+    ταχύτατον και λεπτότατον. Διότι δεν θα ήτο δυνατόν να το διαπερά
+    ολοτελώς το κινούμενον, εάν δεν ήτο λεπτότατον, ώστε κανέν άλλο
+    να μη το εμποδίζη, και ταχύτατον, ώστε να μεταχειρίζεται τα άλλα
+    ως ακίνητα. Επειδή λοιπόν διευθύνει όλα τα άλλα ως &διαϊόν&
+    (διερχόμενον), ορθώς έλαβε το όνομα &δίκαιον&, και χάριν
+    ευστομίας προσετέθη και η δύναμις του κάππα. Και έως εδώ μεν όλοι
+    συμφωνούν, ότι αυτό είναι το δίκαιον. Εγώ όμως, καλέ Ερμογένη,
+    επειδή είμαι απαιτητικός ως προς αυτό, εζήτησα μυστικά
+    πληροφορίας δι' όλα αυτά, και έμαθα ότι αυτό το δίκαιον είναι και
+    το αίτιον — αίτιον δε σημαίνει εκείνο το οποίον κάμνει να
+    γίνωνται τα όντα — και είπε κάποιος, ότι είναι ορθόν να το
+    ονομάζη κανείς Δία δι' αυτόν τον λόγον. Όταν όμως τους ερωτήσω
+    πάλιν απαθώς, αν και ήκουσα όλα αυτά, τι είναι λοιπόν τέλος
+    πάντων δίκαιον, καλέ μου φίλε, αφού αυτό είναι ορθόν; νομίζουν
+    τότε πλέον ότι κάμνω υπερβολικάς ερωτήσεις και ότι παρά πολύ
+    εξέρχομαι από τα όρια. Διότι λέγουν ότι αρκετάς πληροφορίας
+    έλαβα, και διά να με χορτάσουν εντελώς, αρχίζουν να λέγουν ο
+    καθείς τα ιδικά του και δεν συμφωνούν πλέον. Διότι ο ένας λέγει
+    ότι δίκαιον είναι... ο ήλιος, διότι μόνον αυτός διαπερά &καίων&
+    και διευθύνει τα όντα. Εάν δε πάλιν αυτό το ειπώ εις κανένα με
+    χαράν, ως να είναι καμμία σπουδαία απάντησις, αυτός με περιγελά
+    και με ερωτά, μήπως νομίζω ότι δεν μένει δίκαιον εις τους
+    ανθρώπους, όταν πλέον δύση ο ήλιος. Και επειδή εγώ επιμόνως τον
+    ερωτώ ποίαν γνώμην έχει ο ίδιος, μου λέγει το ίδιον το πυρ, τούτο
+    όμως λέγει ότι δεν είναι εύκολον να το εννοήση κανείς. Άλλος
+    πάλιν λέγει ότι δεν είναι το ίδιον το πυρ, αλλά μόνον η θερμότης
+    η οποία υπάρχει μέσα εις το πυρ. Και άλλος πάλιν λέγει ότι όλα
+    αυτά τα περιγελά, και ότι το δίκαιον είναι καθώς το λέγει ο
+    Ανεξαγόρας, ότι δηλαδή είναι νους. Διότι λέγει ότι αυτός είναι
+    κυρίαρχος και χωρίς να αναμιχθή με κανέν πράγμα, τακτοποιεί όλα
+    τα πράγματα διαπερών αυτά. Τότε πλέον εγώ, φίλε μου, έρχομαι εις
+    πολύ μεγαλητέραν απορίαν από ό,τι ήμην, πριν αρχίσω να μανθάνω
+    περί του δικαίου, τι πράγμα είναι. Τέλος πάντων όσον δι' αυτό που
+    εξετάζαμεν, το όνομα αυτό φαίνεται ότι δι' αυτούς τους λόγους
+    είναι βαλμένον.
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται, καλέ Σωκράτη, ότι αυτά σου τα είπε άλλος κανείς και
+    δεν τα λέγεις εκ του προχείρου.
+
+Σωκράτης.
+    Το ίδιον φρονείς και διά τα προηγούμενα;
+
+Ερμογένης.
+    Όχι τόσον.
+
+Σωκράτης.
+    Άκουσε λοιπόν, διότι πιθανόν να σε απατήσω και εις τα κατόπιν,
+    ότι τα λέγω χωρίς να μου τα έχει είπη άλλος. Τι λοιπόν μένει
+    κατόπιν από την δικαιοσύνην; νομίζω ότι την &ανδρείαν& δεν την
+    εξετάσαμεν ακόμη, διότι όσον διά την &αδικίαν& είναι ευνόητον ότι
+    αυτή είναι πραγματικώς εμπόδιον εις εκείνο το οποίον διαπερά. Η
+    ανδρεία όμως έχει το όνομά της από την μάχην. Η δε μάχη εις το
+    ον, αφού ρέει, δεν είναι άλλο τίποτε, παρά η αντίθετος &ροή&. Εάν
+    λοιπόν αφαιρέση κανείς το δέλτα από το όνομα ανδρεία, τότε
+    σημαίνει καθαρώς το έργον τούτο η &ανρεία&. Βεβαίως όμως δεν
+    είναι ανδρεία η &εναντία ροή& εις οποιανδήποτε άλλην ροήν, αλλά
+    εις εκείνην η οποία ρέει παρά το δίκαιον, διότι δεν θα ήτο
+    αξιέπαινος τότε η ανδρεία. Ακόμη δε και το &άρρεν& και ο &ανήρ&
+    διά κάτι τι παρόμοιον με την &άνω ροήν& ωνομάσθησαν. Η δε &γυνή&
+    μου φαίνεται ότι ισοδυναμεί προς το &γονή&. Το δε &θήλυ& φαίνεται
+    ότι έλαβε το όνομα από την &θηλήν&. Η δε &θηλή&, καλέ Ερμογένη,
+    δεν σου φαίνεται ότι ωνομάσθη από το ότι κάμνει &θαλερά&, καθώς
+    όλα όσα ποτίζονται;
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται, καλέ Σωκράτη.
+
+Σωκράτης.
+    Και όμως το ίδιον το &θάλλω& μου φαίνεται ότι εικονίζει την
+    αύξησιν των νεαρών πραγμάτων, διότι γίνεται ταχέως και αιφνιδίως.
+    Λοιπόν σχεδόν εμιμήθη τούτο με το όνομα, το οποίον το συνέθεσε
+    από το &θέω& (τρέχω) και &άλλομαι& (πηδώ). Αλλά βλέπω ότι δεν
+    προσέχεις πόσον εξέρχομαι από τον δρόμον μου, όταν επιτύχω
+    επίπεδον μέρος. Μας μένουν όμως ακόμη πολλά από εκείνα που
+    φαίνονται άξια μελέτης.
+
+Ερμογένης.
+    Έχεις δίκαιον.
+
+Σωκράτης.
+    Και έν από αυτά είναι και η &τέχνη&, που πρέπει να εξετάσωμεν τι
+    σημαίνει.
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν αυτό άραγε δεν σημαίνει &έξιν& (συνήθειαν) &νου& με την
+    αφαίρεσιν του ταυ και προσθήκην του ο μεταξύ του χι και του νυ
+    και του ήτα (δηλαδή εχονόη);
+
+Ερμογένης.
+    Ναι αλλά με μεγάλον εξευτελισμόν, καλέ Σωκράτη.
+
+Σωκράτης.
+    Ευλογημένε, δεν γνωρίζεις ότι όσα ονόματα ετέθησαν εις τας αρχάς
+    κατόπιν παρεμορφώθησαν από όσους ήθελαν να τα καταστήσουν
+    τραγικά, με την προσθήκην και αφαίρεσιν γραμμάτων, χάριν
+    ευστομίας και διότι τα περιστρέφουν από όλα τα μέρη εξ αιτίας του
+    καλλωπισμού και της πολυκαιρίας; Παραδείγματος χάριν εις το
+    &κάτοπτρον& δεν φρονείς ότι είναι άτοπον να προστεθή το ρω;
+    Νομίζω όμως ότι αυτά τα κάμνουν, όσοι διά μεν την αλήθειαν δεν
+    φροντίζουν διόλου, και μόνον το στόμα των διαπλάττουν, και αφού
+    προσθέσουν πολλά γράμματα εις τα πρώτα ονόματα, εις το τέλος τα
+    κάμνουν ώστε κανείς άνθρωπος απολύτως να μην εννοή τι σημαίνουν.
+    Καθώς και την σφίγγα την ονομάζουν &σφίγγα& αντί &φίγγα&, και
+    άλλα πολλά.
+
+Ερμογένης.
+    Εις αυτά έχεις δίκαιον, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Εάν όμως πάλιν επιτρέψωμεν να προσθέτη και να αφαιρή ο καθείς
+    ό,τι θέλει εις τα ονόματα, τότε πλέον θα έχωμεν πολλήν ευκολίαν,
+    και είναι εύκολον οποιονδήποτε όνομα να προσαρμόσωμεν προς
+    οποιονδήποτε πράγμα.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Και βέβαια ορθά. Ώστε πρέπει, νομίζω, να προσέχης εις το ορθόν
+    μέτρον συ ο σοφός επιστάτης.
+
+Ερμογένης.
+    Είμαι πρόθυμος.
+
+Σωκράτης.
+    Και εγώ είμαι πρόθυμος, καλέ Ερμογένη. Λοιπόν αξιοθαύμαστε φίλε,
+    μη λεπτολογείς πάρα πολύ, μήπως μου αφαιρέσης το θάρρος. Διότι
+    τόρα φθάνω εις την κορυφήν των όσα είπα, αφού θα εξετάσωμεν
+    ύστερα από την &τέχνην& την &μηχανήν&. Δηλαδή, η &μηχανή& μου
+    φαίνεται ότι σημαίνει το &διανύω μακράν&, διότι μακράν σημαίνει
+    το &μήκος&. Λοιπόν εκ των δύο τούτων συνετέθη το όνομα μηχανή,
+    δηλαδή από το μήκος και &άνω& (διανύω). Ώστε καθώς είπα προ
+    ολίγου, ας φθάσωμεν εις την κορυφήν των όσα είπαμεν. Δηλαδή
+    πρέπει να εξετάσωμεν τι σημαίνουν τα ονόματα αρετή και κακία. Και
+    λοιπόν το μεν πρώτον δεν το εννοώ καλώς, το δεύτερον όμως μου
+    φαίνεται ότι είναι σαφέστατον. Διότι συμφωνεί με τα προηγούμενα,
+    διότι, αφού κινούνται τα πράγματα, παν ό,τι κακώς κινείται
+    (&ιόν&) θα είναι κακία. Τούτο δε το &κακώς ιέναι& (κακώς
+    κινούνται), όταν είναι ιδιότης της ψυχής ως προς τα πράγματα,
+    τότε αποτελεί ολόκληρον το όνομα της κακίας. Τι δε σημαίνει να
+    κινήται κακώς, μου φαίνεται ότι το δεικνύει και το όνομα δειλία,
+    το οποίον δεν το εξετάσαμεν, αλλά το υπερπηδήσαμεν, ενώ έπρεπε να
+    το εξετάσωμεν κατόπιν της ανδρείας. Αλλά μου φαίνεται ότι
+    υπερπηδήσαμεν και άλλα πολλά. Και λοιπόν η δειλία σημαίνει ότι
+    είναι δεσμός της ψυχής ισχυρός, ώστε ο &δεσμός& ο &λίαν& και ο
+    μέγιστος της ψυχής φαίνεται ότι είναι η δειλία. Και είναι κακόν,
+    ως φαίνεται, καθώς και η απορία και παν ό,τι εμποδίζει ένα πράγμα
+    να κινήται και να προχωρή. Αυτό λοιπόν φαίνεται ότι σημαίνει το
+    να κινήται κακώς, δηλαδή αναχαιτιστικώς και εμποδιστικώς, το
+    οποίον βέβαια όταν έχει η ψυχή, είναι γεμάτη από κακίαν. Αφού δε
+    εις αυτά εφαρμόζεται το όνομα κακία, τότε η αρετή είναι το
+    αντίθετον από αυτό, και σημαίνει πρώτον μεν ταχύτητα, έπειτα δε
+    ότι είναι πάντοτε &λελυμένη& η &ροή& της αγαθής ψυχής, ώστε
+    εκείνο το οποίον ρέει ακατασχέτως και άνευ εμποδίων, καθώς
+    φαίνεται, έλαβε αυτό το όνομα. Και είναι μεν ορθόν να ονομασθή
+    &αειρείτη&, και ίσως πάλιν &αιρετή& (προαιρετική), διότι αυτή η
+    κατάστασις είναι προτιμοτέρα, όμως συνεχωνεύθη και έγινε &αρετή&.
+    Και ίσως πάλιν ειπής ότι εγώ τα εφευρίσκω. Εγώ όμως σου λέγω ότι,
+    αν το όνομα κακία, το οποίον εξετάσαμεν προηγουμένως, είναι
+    ορθόν, τότε και τούτο το όνομα η &αρετή& είναι ορθόν.
+
+Ερμογένης.
+    Το δε &κακόν& τέλος πάντων, το οποίον εξήγησε πολλά από τα
+    προηγούμενα, τι σημαίνει;
+
+Σωκράτης.
+    Μα τον Δία κάτι τι παράδοξον κατά την γνώμην μου και δύσκολον διά
+    να το εννοήσωμεν. Φέρω λοιπόν και εις αυτό εκείνο το μηχάνημα.
+
+Ερμογένης.
+    Ποίον μηχάνημα;
+
+Σωκράτης.
+    Του να ειπώ ότι και αυτό είναι βαρβαρικόν.
+
+Ερμογένης.
+    Και φαίνεται πραγματικώς ότι ομιλείς ορθά. Όμως, αν δέχεσαι, ας
+    τα αφήσωμεν αυτά και ας δοκιμάσωμεν να εννοήσωμεν πώς εδόθη
+    ευλόγως το όνομα εις το καλόν (ωραίον) και το αισχρόν (άσχημον).
+
+Σωκράτης.
+    Όσον διά το αισχρόν ωρισμένως είναι εντελώς σαφής η έννοιά του,
+    διότι και αυτό συμφωνεί με τα προηγούμενα. Διότι εκείνο το οποίον
+    εμποδίζει και &ίσχει& να ρέουν τα όντα παντού, το θεωρεί
+    υβριστικόν εκείνος ο οποίος έθεσε τα ονόματα, και εδώ λοιπόν εις
+    το &αεί ίσχον& (πάντοτε εμποδίζον) τον &ρουν& έδωκε το όνομα
+    &αεισχορούν&. Σήμερον δε το συνεχώνευσαν και το λέγουν &αισχρόν&.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς όμως εξηγείς το &καλόν&;
+
+Σωκράτης.
+    Τούτο είναι δυσκολώτερον να το εννοήσωμεν. Σού λέγω όμως, ότι
+    αυτό ίσως εσχηματίσθη μόνον διά της εκτάσεως το ο εις ου με
+    αλλαγήν τόνου (καλούν).
+
+Ερμογένης.
+    Πώς δηλαδή;
+
+Σωκράτης.
+    Φαίνεται ότι τούτο το όνομα είναι ονομασία της διανοίας.
+
+Ερμογένης.
+    Τι εννοείς;
+
+Σωκράτης.
+    Πρόσεξε. Ποίον νομίζεις συ ότι είναι αιτία να λάβη όνομα έκαστον
+    από τα όντα; Άραγε όχι εκείνο το οποίον έθεσε τα ονόματα;
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν αυτό δεν είναι η διάνοια ή των θεών ή των ανθρώπων ή και
+    των δύο;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν και εκείνο το οποίον ονομάζει τα πράγματα, δηλαδή αρχαϊκώς
+    το &καλέσαν& και το &καλούν&, δεν είναι το ίδιον, δηλαδή διάνοια;
+
+Ερμογένης.
+    Φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Και πάλιν όσα εκτελέση ο νους και η διάνοια, δεν είναι επαινετά,
+    όσα δε δεν εκτελέση, &ψεκτά& (αξιοκατάκριτα);
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν το ιατρικόν πράγμα δεν εκτελεί ιατρικά έργα και το
+    ξυλουργικόν ξυλουργικά; Ή πώς εννοείς συ;
+
+Ερμογένης.
+    Καθώς το είπες.
+
+Σωκράτης.
+    Και το καλόν επομένως δεν εκτελεί καλά;
+
+Ερμογένης.
+    Πρέπει βέβαια να εκτελή.
+
+Σωκράτης.
+    Και, καθώς είπαμεν, δεν είναι τούτο διάνοια;
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως πολύ ορθά το όνομα &καλόν& (ωραίον) σημαίνει την
+    φρόνησιν, η οποία εκτελεί εκείνα τα οποία θεωρούμεν &καλά&
+    (ωραία) και τα ασπαζόμεθα.
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι μου φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Τόρα λοιπόν τι άλλο μας μένει να εξετάσωμεν από τα όμοια;
+
+Ερμογένης.
+    Αυτά τα οποία αναφέρονται εις το &αγαθόν& και &καλόν&, δηλαδή τα
+    &συμφέροντα& και &λυσιτελή& και &ωφέλιμα& και &κερδαλέα&
+    και τα αντίθετα αυτών.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν όσον διά το &συμφέρον& και συ ακόμη ημπορείς να το
+    εύρης ανατρέχων εις τας προηγούμενας σκέψεις, διότι φαίνεται ότι
+    είναι όμοιον προς την επιστήμην. Δηλαδή δεν σημαίνει άλλο τίποτε,
+    παρά την κίνησιν της ψυχής μαζί με τα πράγματα (&άμα φοράν&), και
+    είναι ορθόν όσα εκτελούνται από αυτό να λέγωνται &συμφέροντα& και
+    &σύμφορα&, διότι &συμπεριφέρονται&. Το δε &κερδαλέον& ωνομάσθη
+    από το &κέρδος&. Το δε όνομα &κέρδος& σημαίνει εκείνο το οποίον
+    θέλει να σημαίνη, αν προσθέσωμεν εις αυτό νυ αντί του δέλτα,
+    διότι τότε αποτελεί άλλο όνομα του αγαθού. Δηλαδή επειδή
+    αναμιγνύεται εις όλα διαπερών αυτά, το έθεσε ο νομοθέτης, διά να
+    εκφράση αυτήν την δύναμίν του. Και προσθέσας το δ αντί του νυ το
+    ωνόμασε κέρδος.
+
+Ερμογένης.
+    Το δε &λυσιτελούν& τι είναι;
+
+Σωκράτης.
+    Φαίνεται, καλέ Ερμογένη, ότι το &λυσιτελούν& δεν το εννοεί καθώς
+    το μεταχειρίζονται οι κάπηλοι, όταν κανείς πληρώνη χρέος, αλλά
+    διότι είναι το ταχύτερον μέρος του όντος και δεν αφίνει τα
+    πράγματα να σταματήσουν, ουδέ να λάβη &τέλος& η κίνησις και να
+    σταθή και να παύση να κινήται. Αλλά πάντοτε &απολύει& το &τέλος&
+    αυτής, εάν τούτο δοκιμάση να πραγματοποιηθή, και καθιστά αυτήν
+    την κίνησιν αθάνατον. Δι' αυτόν τον λόγον μου φαίνεται ότι εις το
+    &αγαθόν& έδωκε και το όνομα &λυσιτελούν&. Δηλαδή ωνόμασε
+    &λυσιτελούν& εκείνο, το οποίον &λύει& το &τέλος& της κινήσεως. Το
+    δε όνομα &ωφέλιμον& είναι ξενικόν, και το μεταχειρίζεται και ο
+    Όμηρος εις πολλά μέρη, υπό τον τύπον &οφέλλειν&, το οποίον
+    σημαίνει &αύξω& (αυξάνω) και ποιώ.
+
+Ερμογένης.
+    Και τόρα τα αντίθετα τούτων πώς εξηγούνται;
+
+Σωκράτης.
+    Όσα από αυτά είναι αρνητικά, μου φαίνεται ότι δεν είναι ανάγκη να
+    τα εξετάσωμεν διόλου.
+
+Ερμογένης.
+    Ποία εννοείς;
+
+Σωκράτης.
+    Το &ασύμφορον& και το &ανωφελές& και το &αλυσιτελές& και το
+    &ακερδές&.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά μόνον το &βλαβερόν& και &ζημιώδες&.
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Και όσον μεν διά το &βλαβερόν&, εννοεί το &βλάπτον& τον &ρουν&,
+    το &βλάπτον& όμως πάλιν σημαίνει ότι &βούλεται& (θέλει) &άπτειν&
+    (να εφάπτεται). Και πάλιν το &άπτω& είναι το ίδιον με το δένω,
+    τούτο δε εις όλα τα ονόματα το κατακρίνει. Λοιπόν το &βουλόμενον
+    άπτειν ρουν& κυρίως μεν έπρεπε να ονομασθή &βουλαπτερούν&, όμως
+    χάριν κομψότητος μου φαίνεται ότι ωνομάσθη &βλαβερόν&.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ μεταμορφώνεις, καλέ Σωκράτη, τα ονόματα. Και τόρα πάλιν μου
+    εφάνη ωσάν να εσφύριξες το προοίμιον του ύμνου της Αθηνάς, όταν
+    έλεγες αυτό το όνομα το βουλαπτερούν (8).
+
+Σωκράτης.
+    Δεν πταίω εγώ, Ερμογένη μου, αλλά εκείνοι οι οποίοι έθεσαν τα
+    ονόματα.
+
+Ερμογένης.
+    Αυτό είναι αληθές. Αλλά τόρα τι να σημαίνη το ζημιώδες;
+
+Σωκράτης.
+    Τι να σημαίνη το ζημιώδες; Πρόσεξε, καλέ Ερμογένη, να ότι εγώ
+    λέγω την αλήθειαν, όταν λέγω ότι ενώ προσθέτουν και αφαιρούν
+    γράμματα μεταβάλλουν φοβερά την σημασίαν των ονομάτων, αφού
+    μάλιστα και με μικράν ακόμη μεταβολήν δίδουν εις αυτά την
+    αντίθετον σημασίαν. Τούτο συμβαίνει και εις το &δέον& (πρέπον).
+    Διότι και αυτό μου ήλθε εις τον νουν προ ολίγου, και από αυτό, το
+    οποίον επρόκειτο να σου ειπώ, ενθυμήθην ότι η νέα μας γλώσσα η
+    προκομμένη μετέτρεψε το &δέον& και το &ζημιώδες&, ώστε να
+    σημαίνουν όλως το εναντίον, διότι εξαφανίζει την σημασίαν των,
+    ενώ η αρχαία γλώσσα δεικνύει την αληθή σημασίαν των δύο αυτών
+    ονομάτων.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς το εννοείς αυτό;
+
+Σωκράτης.
+    Εγώ θα σου το ειπώ. Γνωρίζεις ότι οι παλαιοί μας πρόγονοι πολύ
+    μεταχειρίζονται το ιώτα και το δέλτα, και προ πάντων αι γυναίκες,
+    αι οποίαι περισσότερον διατηρούν την αρχαίαν γλώσσαν. Τόρα όμως
+    αντί του ιώτα θέτουν έψιλον ή ήτα, αντί δε του δέλτα ζήτα, ως να
+    είναι μεγαλοπρεπέστερα.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς δηλαδή;
+
+Σωκράτης.
+    Παραδείγματος χάριν οι μεν αρχαιότεροι ωνόμαζαν την ημέραν
+    &ιμέραν&, οι δε κατόπιν &εμέραν&, οι δε σημερινοί ημέραν (9)
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Εννόησες λοιπόν ότι μόνον το πρώτον όνομα δεικνύει τι εννοεί
+    εκείνος, ο οποίος έθεσε το όνομα; Δηλαδή διότι το φως ήρχετο
+    ευχάριστον εις τους ανθρώπους μετά το σκότος, δι' αυτό το
+    ωνόμασαν ιμέραν από το &ίμερος& (πόθος).
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Τόρα όμως με τον τραγικόν του τύπον δεν ημπορείς να εννοήσης τι
+    σημαίνει η &ημέρα&. Αν και μερικοί νομίζουν, ότι ωνομάσθη
+    &ημέρα&, διότι κάμνει ήμερα τα πράγματα.
+
+Ερμογένης.
+    Συμφωνώ μαζί σου.
+
+Σωκράτης.
+    Και το &ζυγόν& γνωρίζεις ότι οι αρχαιότεροι το έλεγαν &δυογόν&.
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν το μεν &ζυγόν& τίποτε δεν εκφράζει, ενώ το &δυογόν&
+    ωνομάσθη πολύ ορθά, διότι τα &δύο& δένονται διά να σύρουν το
+    &αγώγιον&, αλλά τόρα έγινε &ζυγόν&. Και άλλα πολλά έπαθαν το
+    ίδιον.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ πιθανόν.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν συμφώνως προς τα ανωτέρω πρώτον μεν το &δέον& με αυτήν την
+    προφοράν σημαίνει το αντίθετον από όλα τα ονόματα, τα οποία
+    σημαίνουν το αγαθόν. Διότι ενώ το &δέον& φαίνεται ότι είναι είδος
+    &αγαθού&, τόρα αποδεικνύεται ότι είναι &δεσμός& και εμπόδιον της
+    κινήσεως, και ομοιάζει το &βλαβερόν&.
+
+Ερμογένης.
+    Και βέβαια, καλέ Σωκράτη, αυτό αποδεικνύεται.
+
+Σωκράτης.
+    Όχι όμως και όταν μεταχειρισθώμεν το αρχαίον όνομα, το οποίον
+    έχει περισσοτέρους λόγους να είναι βαλμένον ορθώς παρά το
+    σημερινόν. Και θα γίνη σύμφωνον με τα προηγούμενα αγαθά, εάν
+    θέσωμεν το ιώτα αντί του έψιλον, καθώς είναι το αρχαίον, διότι το
+    &Δίον&, και όχι το &δέον&, σημαίνει το αγαθόν, το οποίον επαινεί.
+    Και κατ' αυτόν τον τρόπον δεν ευρίσκεται εις αντίφασιν με τον
+    ίδιον εαυτόν του εκείνος, ο οποίος έθεσε τα ονόματα, αλλά
+    αποδεικνύεται έν και το αυτό πράγμα το &δέον& και το &ωφέλιμον&
+    και το &λυσιτελές& και το &κερδαλέον& και το &αγαθόν& και το
+    &συμφέρον& και το &εύπορον&, και όλα αυτά, με άλλο όνομα,
+    σημαίνουν εκείνο το οποίον τακτοποιεί και διατρέχει παντού και
+    επαινείται, ενώ εκείνο το οποίον εμποδίζει και δένει
+    κατακρίνεται. Και λοιπόν τόρα και το &ζημιώδες& εάν συμφώνως προς
+    την αρχαίαν γλώσσαν θέσωμεν αντί του ζήτα δέλτα, θα εννοήσης ότι
+    το όνομα ετέθη διά να σημαίνη εκείνο το οποίον &δει& (δεσμεύει)
+    το &ιόν& (κινούμενον), και ωνομάσθη κατ' αρχάς &δημιώδες&.
+
+Ερμογένης.
+    Και τι λοιπόν σημαίνει η &ηδονή& και η &λύπη& και η &επιθυμία&
+    και τα όμοια, καλέ Σωκράτη;
+
+Σωκράτης.
+    Αυτά δεν μου φαίνονται πολύ δύσκολα, Ερμογένη μου, διότι, όσον
+    διά την ηδονήν, μου φαίνεται ότι το όνομα αυτό το έλαβε η πράξις
+    η οποία τείνει προς &όνησιν& (ωφέλειαν) — το δέλτα όμως είναι
+    πρόσθετον, ώστε ονομάζεται &ηδονή& αντί να ονομάζεται &ηονή&. —
+    Και πάλιν η &λύπη& φαίνεται ότι έλαβε το όνομα από την &διάλυσιν&
+    του σώματος, η οποία συμβαίνει εις αυτό από τούτο το πάθημα. Και
+    βεβαίως η &ανία& είναι το εμπόδιον της κινήσεως (ιέναι). Η
+    &αλγηδών& όμως μου φαίνεται ξενικόν όνομα, και ωνομάσθη από το
+    &αλγεινόν&. Η δε &οδύνη& από το &ενδύω& την &λυπών& φαίνεται ότι
+    ωνομάσθη. Το δε όνομα &αχθηδών& και εις τον τυχόντα φαίνεται ότι
+    παρωμοιάσθη προς το βάρος της μεταφοράς. Η &χαρά& πάλιν φαίνεται
+    ότι ωνομάσθη από την &διάχυσιν& και &ευπορίαν& της &ροής& της
+    ψυχής. Η δε &τέρψις& από το &τερπνόν&, και το &τερπνόν& πάλιν
+    έλαβε κατά παρομοίωσιν το όνομα, διότι &έρπει& (εισδύει) ως
+    &πνοή& εις την ψυχήν, και κυρίως μεν έπρεπε να ονομασθή
+    &έρπνουν&, η πολυκαιρία όμως το μετέτρεψε εις &τερπνόν&. Διά το
+    όνομα ευφροσύνη πάλιν είναι περιττόν να προσθέσωμεν το διατί,
+    διότι και ο τυχών εννοεί ότι ορθώς έλαβε το όνομα τούτο από το
+    ότι &ευ& (καλώς) &συμφέρεται& (συμβαδίζει) με τα πράγματα η ψυχή,
+    και ήτο δίκαιον να λέγεται &ευφεροσύνη&, αλλά την λέγομεν
+    &ευφροσύνην&. Και το όνομα &επιθυμία& όμως δεν είναι δύσκολον,
+    διότι είναι φανερόν ότι το όνομα αυτό απεδόθη εις την δύναμιν η
+    οποία προς τον &θυμόν& (ψυχήν) προχωρεί (&ιούσα&). Ο δε &θυμός&
+    από την &θύσιν& δηλαδή την ζέσιν της ψυχής φαίνεται ότι έλαβε
+    αυτό το όνομα. Αλλά και ο &ίμερος& έλαβε το όνομα με το ρω το
+    οποίον περισσότερον παντός άλλου έλκει την ψυχήν. Δηλαδή επειδή
+    κινούμενος (&ιέμενος) ρέει& και επιζητεί (&εφίεται&) τα πράγματα,
+    και κατ' αυτόν τον τρόπον παρασύρει την ψυχήν εις την ορμήν
+    (&έσιν&) της &ροής& του, δι' όλην αυτήν την δύναμιν ωνομάσθη
+    &ίμερος&. Και ο &πόθος& όμως ορθώς ονομάζεται, διότι σημαίνει ότι
+    δεν προέρχεται από το παρόν αλλά από αλλού &πουθενά&. Δι' αυτό
+    ωνομάσθη και &πόθος&, αυτό το ίδιον, το οποίον όταν είναι παρόν
+    ό,τι επιθυμούμεν, λέγεται &ίμερος&, όταν όμως είναι απόν, το
+    ίδιον πράγμα λέγεται &πόθος&. Ο δε &έρως& ωνομάζετο τον παλαιόν
+    καιρόν &έσρος& από το ρήμα &εσρεί&, διότι &εισρέει& έξωθεν και
+    δεν είναι ατομική του αυτή η &ροή& εις τον έχοντα τον έρωτα —
+    τότε δε η γλώσσα μετεχειρίζετο το όμικρον αντί του ωμέγα — τόρα
+    δε ωνομάσθη έρως διά της μεταβολής του ο εις ω. Αλλά ποίον άλλο
+    όνομα ακόμη θέλεις να εξετάσωμεν;
+
+Ερμογένης.
+    Η &δόξα& και τα όμοια πώς σου φαίνονται;
+
+Σωκράτης.
+    Η &δόξα& βεβαίως ή ωνομάσθη από την καταδίωξιν (&δίωξιν&) την
+    οποίαν εκτελεί η ψυχή, όταν &επιδιώκη& να γνωρίση πώς είναι
+    πλασμένα τα πράγματα, ή από την &βολήν& του &τόξου&. Και φαίνεται
+    μάλλον από το δεύτερον τούτο. Τουλάχιστον η &οίησις& (δοξασία)
+    συμφωνεί με αυτό, διότι σημαίνει κίνησιν (&οίσιν&) της ψυχής προς
+    το πράγμα, καθώς και η &βουλή& σημαίνει κάπως την &βολήν& και το
+    &βούλομαι& σημαίνει &εφίεμαι& (επιθυμώ) και &βουλεύομαι&
+    (σκέπτομαι). Όλα αυτά φαίνονται ως ομοιώματα της &βολής& συμφώνως
+    με την &δόξαν&, καθώς πάλιν αντιθέτως η &αβουλία& φαίνεται ότι
+    είναι ατυχία, ως να μη &έβαλε&, δηλαδή να μην επέτυχε εκείνο εις
+    το οποίον εσημάδευε (&έβαλλε&) και το οποίον ήθελε (&εβούλετο&)
+    και το οποίον εσυλλογίζετο (&εβουλεύετο&) και το επεθύμει
+    (&εφίετο&).
+
+Ερμογένης.
+    Αυτά πλέον μου φαίνεται, καλέ Σωκράτη, ότι τα παρατάσσεις πολύ
+    πυκνά.
+
+Σωκράτης.
+    Διότι τόρα πλέον είναι το τέλος και τω θεώ δόξα. Θέλω όμως ακόμη
+    να ερευνήσω την &ανάγκην& και το &εκούσιον&, διότι είναι συνέχεια
+    με τα προηγούμενα. Και λοιπόν το &εκούσιον& είναι εκείνο το
+    οποίον &υπείκει& (υποχωρεί) και δεν εναντιόνεται, αλλά καθώς είπα
+    υποχωρεί εις το κινούμενον (ιόν). Και ήτο πρέπον να ονομασθή με
+    το όνομα τούτο ό,τι γίνεται κατά βούλησιν, ενώ το &αναγκαίον& και
+    το &αντίτυπον& (αντίθετον), το οποίον γίνεται εναντίον της
+    θελήσεως, φαίνεται ότι ανήκει εις την αποτυχίαν και αμάθειαν και
+    παρομοιάζεται με πορείαν προς τα &άγκη& (χαράδρας), διότι είναι
+    δυσδιάβατα και ανώμαλα και πετρώδη και εμποδίζουν τον δρόμον.
+    Ίσως λοιπόν ωνομάσθη αναγκαίον, διότι παρωμοιάσθη προς διάβασιν
+    διά μέσου &άγκους&. Και εφ' όσον μας βοηθεί η δύναμις, ας μη την
+    αφήσωμεν. Όμως και συ μη την αφίνεις, αλλά ερώτα.
+
+Ερμογένης.
+    Ερωτώ λοιπόν τα σπουδαιότερα και τα ωραιότερα, δηλαδή την
+    &αλήθειαν& και το &ψεύδος& και το &ον& και αυτό ακόμη περί του
+    οποίου ομιλούμεν, δηλαδή το &όνομα&, διά ποίον λόγον λέγεται
+    όνομα.
+
+Σωκράτης.
+    Υπάρχει τι το οποίον ονομάζεις &μαίομαι& (μαιεύω);
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα, το να ζητώ να συλλάβω.
+
+Σωκράτης.
+    Φαίνεται λοιπόν ότι είναι όνομα απαρτιζόμενον από ολόκληρον λόγον
+    ο οποίος λέγει ότι το όνομα είναι ον του οποίου, υπάρχει ζήτησις.
+    Τούτο δε είναι ευκολώτερον να το εννοήσης εις το &ονομαστόν&,
+    διότι εδώ πλέον λέγει καθαρά ότι τούτο είναι &ον ου μάσμα&
+    (ζήτησις) υπάρχει. Όσον δε διά το όνομα &αλήθεια&, και τούτο
+    ομοιάζει με τα άλλα, διότι φαίνεται ότι εκφράζεται με αυτήν την
+    λέξιν, δηλαδή την αλήθειαν, η θεία περιφορά του όντος, ότι δηλαδή
+    είναι &άλη& (ορμή) &θεία&. Το ψεύδος όμως είναι το αντίθετον της
+    κινήσεως, και ιδού πάλιν ότι κατακρίνεται το εμποδιζόμενον και
+    αναγκαζόμενον να ησυχάζη και παρομοιάζεται προς τα &καθεύδοντα&
+    (κοιμώμενα), επειδή όμως προσετέθη το ψ κρύπτει ολίγον την
+    σημασίαν αυτού του ονόματος. Το δε &ον& και η ουσία συμφωνούν με
+    το αληθές εάν προστεθή το ιώτα, διότι γίνεται &ιόν& (κινούμενον).
+    Τούτο φαίνεται και εις το &ουκ ον&, το οποίον μερικοί το
+    ονομάζουν &ουκί& (ουχί) &ον&.
+
+Ερμογένης.
+    Αυτά μεν, καλέ Σωκράτη, μου φαίνεται ότι τα εξήγησες με πολλήν
+    ικανότητα. Αν όμως σε ερωτήση κανείς δι' αυτό το &ιόν&
+    (κινούμενον) και το &ρέον& και το &δουν& (δένον), ποία είναι η
+    ορθότης αυτών των ονομάτων;
+
+Σωκράτης.
+    Ερωτάς τι άραγε θα απαντήσωμεν εις αυτόν; δεν είναι έτσι;
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν προ ολίγου, επρομηθεύθημεν ένα πράγμα διά να φαινώμεθα
+    ότι λέγομεν κάτι τι, όταν αποκρινώμεθα.
+
+Ερμογένης.
+    Ποίον δηλαδή;
+
+Σωκράτης.
+    Ό,τι δεν γνωρίζομεν, να λέγωμεν ότι είναι βαρβαρικόν. Και
+    πραγματικώς είναι δυνατόν να είναι κάτι τοιούτον, αλλ' επίσης
+    είναι δυνατόν ένεκα της πολυκαιρίας να είναι ανεξερεύνητα τα
+    πρώτα ονόματα. Διότι, επειδή τα ονόματα μετατρέπονται καθ' όλους
+    τους τρόπους, δεν είναι διόλου παράδοξον, εάν η αρχαία γλώσσα
+    σχετικώς με την σημερινήν δεν έχει καμμίαν διαφοράν από την
+    βαρβαρικήν.
+
+Ερμογένης.
+    Ομιλείς πολύ λογικά.
+
+Σωκράτης.
+    Τουλάχιστον λέγω πράγματα ευλογοφανή. Μου φαίνεται όμως ότι δεν
+    επιδέχεται προφάσεις ο αγών, αλλά πρέπει να είμεθα πρόθυμοι να τα
+    ερευνήσωμεν αυτά. Πρέπει δε να λάβωμεν υπ' όψιν τα εξής· άραγε,
+    εάν κανείς μας ερωτά διαρκώς τας προτάσεις από τας οποίας
+    αποτελείται το όνομα, και έπειτα πάλιν τα ονόματα, με τα οποία
+    αποτελούνται εκείναι αι προτάσεις και δεν παύη να κάμνη αυτάς τας
+    ερωτήσεις, δεν θα αναγκασθή εις το τέλος να απαυδήση ο
+    αποκρινόμενος;
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι μου φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Πότε λοιπόν θα απέκαμνε δικαίως, και θα έπαυε; άραγε όχι όταν
+    έφθανε εις εκείνα τα ονόματα, τα οποία είναι στοιχεία των άλλων
+    ονομάτων και λόγων; διότι αυτά πλέον, αν πραγματικώς είναι
+    στοιχεία, δεν είναι δίκαιον να αποδειχθούν ότι αποτελούνται από
+    άλλα. Καθώς παραδείγματος χάριν προ ολίγου ελέγαμεν, ότι το
+    &αγαθόν& αποτελείται από το &αγαστόν& και &θοόν& (ταχύ). Και ίσως
+    πάλιν εύρωμεν ότι το &θοόν& αποτελείται από άλλα και εκείνα πάλιν
+    από άλλα. Όταν όμως εις το τέλος εύρωμεν εκείνο το οποίον δεν
+    αποτελείται από άλλα ονόματα, δικαίως θα ελέγαμεν ότι τόρα πλέον
+    έχομεν ενώπιόν μας στοιχείον, και ότι δεν πρέπει τούτο να το
+    παραμπέμπωμεν εις άλλα ονόματα.
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται ότι λέγεις ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Μήπως λοιπόν και αυτά τα ονόματα, διά τα οποία ερωτάς τόρα, είναι
+    στοιχεία και είναι ανάγκη με άλλον τρόπον να εξετάσωμεν ποία
+    είναι η ορθότης αυτών;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ πιθανόν.
+
+Σωκράτης.
+    Και βέβαια είναι πιθανόν, καλέ Ερμογένη, διότι όλα τα προηγούμενα
+    φαίνονται ότι ανέρχονται εις αυτά. Και αν αυτό είναι ορθόν, καθώς
+    μου φαίνεται ότι είναι, έλα πάλιν πρόσεχε μαζί μου, μήπως ειπώ
+    παραληρήματα εξετάζων ποία πρέπει να είναι η ορθότης των πρώτων
+    ονομάτων.
+
+Ερμογένης.
+    Λέγε και μη σε μέλει, διότι εγώ θα προσέχω με όλας μου τας
+    δυνάμεις.
+
+Σωκράτης.
+    Ότι βεβαίως μία είναι η ορθότης παντός ονόματος και πρώτου και
+    τελευταίου, και δεν έχουν καμμίαν διαφοράν μεταξύ των ως ονόματα,
+    νομίζω ότι και συ συμφωνείς.
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Και όμως η ορθότης των ονομάτων, τα οποία εξητάσαμεν
+    προηγουμένως, κυρίως εδείκνυε οποίον είναι έκαστον από τα όντα.
+
+Ερμογένης.
+    Και βέβαια.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως αυτήν την ιδιότητα πρέπει να την έχουν εξ ίσου και τα
+    πρώτα και τα τελευταία, αφού είναι ονόματα.
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά τα μεν τελευταία, καθώς φαίνεται, ήσαν ικανά εις τούτο διά
+    μέσου των πρώτων.
+
+Ερμογένης.
+    Έτσι φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Καλά. Τόρα όμως τα πρώτα, τα οποία δεν έχουν άλλα ως βάσιν, πώς
+    θα καταστήσουν εις ημάς όσον το δυνατόν περισσότερον ευνόητα τα
+    όντα, αφού πρόκειται να είναι ονόματα; Δηλαδή απάντησέ μου εις το
+    εξής: Εάν δεν είχαμεν φωνήν ουδέ γλώσσαν και όμως ηθέλαμεν να
+    εκφράσωμεν μεταξύ μας τα πράγματα άραγε δεν θα εδοκιμάζαμεν,
+    καθώς τόρα οι κωφάλαλοι, να εκφρασθώμεν με τας χείρας και με την
+    κεφαλήν και με το άλλο σώμα;
+
+Ερμογένης.
+    Και βέβαια πώς αλλέως, καλέ Σωκράτη;
+
+Σωκράτης.
+    Και νομίζω ότι εάν ηθέλαμεν να εκφράσωμεν το άνω και το ελαφρόν,
+    θα υψώναμεν την χείρα προς τον ουρανόν μιμούμενοι αυτήν την φύσιν
+    του πράγματος. Εάν δε πάλιν τα κάτω και βαρέα, θα εφέραμεν την
+    χείρα προς την γην. Και αν ηθέλαμεν να εκφράσωμεν ίππον τρέχοντα
+    ή κανέν άλλο ζώον, γνωρίζεις ότι θα εκάμναμεν χειρονομίας και
+    σχήματα με το σώμα μας, όσον το δυνατόν ομοιότατα προς εκείνα.
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται ότι δεν ημπορεί παρά να είναι καθώς το λέγεις.
+
+Σωκράτης.
+    Διότι νομίζω ότι κατ' αυτόν τον τρόπον θα εσχηματίζετο σωματική
+    (σχηματική) γλώσσα, διότι το σώμα θα εμιμείτο εκείνο το οποίον
+    ήθελε να εκφράση.
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Τόρα όμως αφού θέλομεν να εκφράσωμεν με την φωνήν και με την
+    γλώσσαν και με το στόμα, δεν σου φαίνεται ότι τότε μόνον θα είναι
+    έκφρασις το σχηματιζόμενον από αυτά, όταν μιμηθώμεν οποιονδήποτε
+    πράγμα με αυτά;
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται ότι είναι ανάγκη.
+
+Σωκράτης.
+    Ώστε, καθώς φαίνεται, το όνομα είναι διά της φωνής μίμησις
+    εκείνου του πράγματος το οποίον απομιμείται. Και ονομάζει κανείς
+    όταν απομιμηθή με την φωνήν εκείνο το οποίον μιμείται.
+
+Ερμογένης.
+    Πιστεύω.
+
+Σωκράτης.
+    Εγώ όμως, μα τον Δία, ακόμη δεν πιστεύω ότι τα λέγομεν καλά.
+
+Ερμογένης.
+    Πώς δηλαδή;
+
+Σωκράτης.
+    Εκείνοι οι οποίοι απομιμούνται την φωνήν των προβάτων και των
+    πετεινών και των άλλων ζώων, δεν θα αναγκασθώμεν να παραδεχθώμεν
+    ότι ονομάζουν αυτά τα οποία μιμούνται;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Σου φαίνεται λοιπόν αυτό ορθόν;
+
+Ερμογένης.
+    Όχι σε βεβαιώ. Αλλά τότε πάλιν, καλέ Σωκράτη, τι είδους μίμησις
+    είναι το όνομα;
+
+Σωκράτης.
+    Πρώτον νομίζω ότι δεν είναι μίμησις, καθώς όταν με την μουσικήν
+    μιμούμεθα τα πράγματα, μολονότι και τότε με την φωνήν βεβαίως τα
+    μιμούμεθα. Δεύτερον, όσα μιμείται η μουσική, αν τα μιμούμεθα και
+    ημείς, δεν μου φαίνεται ότι λέγομεν το όνομά των. Εννοώ δε το
+    εξής· υπάρχει εις έκαστον πράγμα ήχος και σχήμα, και χρώμα ακόμη
+    εις πολλά από αυτά;
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαίως.
+
+Σωκράτης.
+    Ιδού λοιπόν ότι δεν είναι τέχνη ονομαστική το να μιμήται κανείς
+    αυτά, ουδέ να καταγίνεται εις τοιαύτας μιμήσεις. Διότι τούτο το
+    εκτελεί η μουσική και η ζωγραφική. Δεν είναι έτσι;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Και πώς σου φαίνεται το εξής; δεν σου φαίνεται ότι και την ουσίαν
+    του έχει έκαστον πράγμα καθώς έχει και το χρώμα και τα άλλα τα
+    οποία ελέγαμεν τελευταίως; Πρώτον το ίδιον το &χρώμα& και η
+    &φωνή& δεν έχει το καθέν κάποιαν ουσίαν καθώς και όλα τα άλλα
+    πράγματα, όσα ηξιώθησαν να έχουν την ιδιότητα της υπάρξεως;
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν; εάν ημπορέση κανείς να μιμηθή με τα γράμματα και τας
+    συλλαβάς την ιδίαν την ουσίαν, άραγε δεν θα εξέφραζε τι είναι
+    έκαστον; ή μήπως απατώμαι;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ μάλιστα θα εξέφραζε.
+
+Σωκράτης.
+    Και πώς θα ονομάσης εκείνον ο οποίος έχει αυτήν την ικανότητα,
+    καθώς από τους προηγουμένους τον ένα τον ωνόμασες μουσικόν και
+    τον άλλον ζωγραφικόν; Αυτόν πώς θα τον ονομάσης;
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται, καλέ Σωκράτη, ότι αυτό είναι εκείνο το οποίον
+    ζητούμεν να εύρωμεν εδώ και τόσην ώραν, δηλαδή ότι αυτός είναι ο
+    ονομαστικός.
+
+Σωκράτης.
+    Αφού λοιπόν τούτο είναι αληθές, τόρα νομίζω ότι πρέπει να
+    εξετάσωμεν εκείνα τα ονόματα διά τα οποία συ ερώτησες, δηλαδή
+    την ροήν και την κίνησιν και την στάσιν, αν με τα γράμματα και
+    τας συλλαβάς πλησιάζουν τα ιδικά των όντα, ώστε να μιμούνται την
+    ουσίαν των, ή όχι;
+
+Ερμογένης.
+    Πολύ ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν ας εξετάσωμεν μήπως άραγε μόνον αυτά είναι από τα πρώτα
+    ονόματα ή και άλλα πολλά.
+
+Ερμογένης.
+    Εγώ νομίζω ότι υπάρχουν και άλλα πολλά.
+
+Σωκράτης.
+    Βέβαια είναι λογικόν να υπάρχουν. Αλλά πώς πρέπει να τα
+    διακρίνωμεν, όχι άραγε καθώς αρχίζει την μίμησιν ο μιμούμενος;
+    Επομένως αφού η μίμησις της ουσίας γίνεται με συλλαβάς και με
+    γράμματα, δεν είναι ορθότερον πρώτον να διακρίνωμεν τα στοιχεία;
+    Καθώς οι καταγινόμενοι εις τους ρυθμούς πρώτον διέκριναν τας
+    δυνάμεις των στοιχείων, έπειτα δε των συλλαβών και τότε πλέον
+    έρχονται να εξετάσουν τους ρυθμούς, όχι όμως προηγουμένως;
+
+Ερμογένης.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως και ημείς ομοίως πρέπει πρώτον μεν να διακρίνωμεν τα
+    φωνήεντα, έπειτα από τα άλλα να διακρίνωμεν τα &άφωνα& και τα
+    &άφθογγα& (ημίφωνα) — διότι ούτω πως τα ονομάζουν όσοι είναι
+    έμπειροι εις τα τοιαύτα — και πάλιν όσα δεν είναι φωνήεντα ούτε
+    όμως &άφθογγα& (ημίφωνα). Και πάλιν από τα ίδια τα φωνήεντα πόσα
+    είδη υπάρχουν. Και αφού διακρίνωμεν όλα καλώς, τότε πάλιν πρέπει
+    να εξετάσωμεν τα όντα, εις τα οποία πρόκειται να δώσωμεν ονόματα,
+    αν υπάρχουν μερικά εις τα οποία υπάγονται όλα, καθώς είναι τα
+    στοιχεία. Από τα οποία είναι δυνατόν να παρατηρήσωμεν και τα ίδια
+    τα όντα, και αν διαιρούνται εις είδη, καθώς τα στοιχεία. Όλα αυτά
+    αφού τα ερευνήσωμεν καλώς, να προσθέτωμεν επιστημονικώς έκαστον
+    στοιχείον αναλόγως της ομοιότητος, είτε έν μόνον στοιχείον εις έν
+    ον, είτε και αναμιγνύοντες πολλά στοιχεία εις έν ον. Καθώς και οι
+    ζωγράφοι θέλοντες να κατασκευάσουν εικόνα, κάποτε θέτουν μόνον το
+    κόκινον, και κάποτε άλλο οποιονδήποτε χρώμα, πολλάκις όμως
+    αναμιγνύουν πολλά χρώματα, καθώς παραδείγματος χάριν όταν
+    κατασκευάζουν προσωπογραφίαν ή άλλο τίποτε παρόμοιον, αναλόγως,
+    νομίζω, της ανάγκης την οποίαν έχει η εικών από έκαστον χρώμα.
+    Ομοίως λοιπόν και ημείς θα επιθέσωμεν τα στοιχεία εις τα
+    πράγματα, είτε έν εις έν, ό,τι νομίσωμεν ότι χρειάζεται, είτε
+    πολλά ομού και θα κατασκευάσωμεν αυτά τα οποία λέγονται συλλαβαί,
+    και πάλιν θα ενώσωμεν τας συλλαβάς, από τας οποίας σχηματίζονται
+    και τα ονόματα και τα ρήματα. Και πάλιν από τα ονόματα και τα
+    ρήματα θα αποτελέσωμεν πλέον κάτι τι μέγα και ωραίον και
+    ακέραιον, καθώς εκεί διά της ζωγραφικής το ζωντανόν, ομοίως εδώ
+    τον λόγον διά της &ονομαστικής& ή &ρητορικής&, ή οποιαδήποτε
+    είναι αυτή η τέχνη. Ή καλλίτερον όχι ημείς, αλλά απλώς παρεσύρθην
+    από τους λόγους. Διότι τα κατεσκεύασαν, όπως είναι
+    κατασκευασμένα, οι παλαιοί. Εμείς δε πρέπει αν θέλωμεν να τα
+    εννοήσωμεν τεχνικώς, αφού τα διακρίνομεν κατ' αυτόν τον τρόπον,
+    να τα εξετάσωμεν αν είναι τεθειμένα ορθώς και τα πρώτα
+    (πρωτότυπα) και τα τελευταία (παράγωγα) ή μήπως δεν είναι. Αλλέως
+    όμως να τα συγχωνεύωμεν, ίσως είναι κακόν και όχι μεθοδικόν,
+    αγαπητέ μου Ερμογένη.
+
+Ερμογένης.
+    Ίσως μα τον Δία, καλέ Σωκράτη.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν; Συ βασίζεσαι εις τον εαυτόν σου ότι είσαι ικανός να
+    τα διακρίνης κατ' αυτόν τον τρόπον; Διότι όσον δι' εμέ εγώ δεν
+    είμαι ικανός.
+
+Ερμογένης.
+    Τότε πολύ περισσότερον εγώ δεν είμαι ικανός.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν θέλεις να τα αφήσωμεν ή να δοκιμάσωμεν όσον μας είναι
+    δυνατόν, έστω και αν κατορθώσωμεν ολίγον μόνον να τα εννοήσωμεν.
+    Και καθώς εδηλώσαμεν εις τους θεούς ολίγον προηγουμένως, ότι
+    ημείς δεν γνωρίζομεν την αλήθειαν περί αυτών των ιδίων και μόνον
+    τας δοξασίας των ανθρώπων τας οποίας έχουν περί θεών ερευνώμεν,
+    ομοίως και τόρα πριν αποχωρισθώμεν πρέπει να μείνωμεν σύμφωνοι
+    μεταξύ μας, ότι εάν επρόκειτο να τα διαιρέση σκοπίμως αυτά είτε
+    άλλος κανείς είτε ημείς, αυτή η διαίρεσις την οποίαν είπαμεν
+    είναι ορθή, και ότι προς το παρόν πρέπει να καταγίνωμεν εις αυτά
+    κατά τας δυνάμεις μας, καθώς λέγει η παροιμία. Παραδέχεσαι αυτά,
+    ή έχεις άλλην γνώμην;
+
+Ερμογένης.
+    Βεβαίως τα παραδέχομαι.
+
+Σωκράτης.
+    Ομολογώ, Ερμογένη μου, ότι ίσως θα μας φανούν γελοία τα πράγματα,
+    όταν αποδειχθούν ότι είναι διά μιμήσεως, αποτυπωμένα εις γράμματα
+    και συλλαβάς, είναι όμως ανάγκη να γίνη αυτό. Διότι δεν έχομεν
+    άλλο καλλίτερον εις το οποίον να παραπέμψωμεν την έρευναν περί
+    της αληθείας των πρώτων ονομάτων. Εκτός εάν θέλεις, καθώς οι
+    δραματογράφοι οι οποίοι, όταν ευρεθούν εις απορίαν, καταφεύγουν
+    εις τας μηχανάς και αναβιβάζουν θεούς, το ίδιον και ημείς προς
+    ευκολίαν μας να ειπούμεν ότι τα πρώτα ονόματα τα έθεσαν οι θεοί
+    και διά τούτο είναι ορθά. Άραγε αυτός ο λόγος είναι προτιμότερος
+    και εις ημάς; ή ο άλλος εκείνος, ότι δηλαδή αυτά τα ονόματα μας
+    ήλθαν από κάποιους βαρβάρους, και ότι οι βάρβαροι είναι
+    αρχαιότεροι από ημάς; ή ότι ένεκα της πολυκαιρίας είναι αδύνατον
+    να τα ερευνήσωμεν, καθώς και τα βαρβαρικά; Διότι αυταί πάλιν αι
+    υπεκφυγαί είναι πολύ επιτυχημέναι δι' εκείνον, ο οποίος αποφεύγει
+    να δώση λόγον περί των πρώτων ονομάτων, πώς είναι ορθώς βαλμένα.
+    Και όμως αν κανείς δεν γνωρίζη την ορθότητα των πρώτων ονομάτων,
+    είναι βεβαίως αδύνατον να γνωρίση την ορθότητα των τελευταίων, τα
+    οποία κατ' ανάγκην εξηγούνται από εκείνα και περί των οποίων δεν
+    γνωρίζει τίποτε. Επομένως είναι προφανές ότι όστις διισχυρίζεται
+    ότι είναι ειδικός εις τα ονόματα, πρέπει προ πάντων να δύναται να
+    εξηγήση τα πρώτα ονόματα με πολλήν σαφήνειαν, άλλως να είναι
+    βέβαιος ότι διά τα τελευταία (παράγωγα) θα λέγη πλέον φλυαρίας. Ή
+    μήπως συ έχεις άλλην γνώμην;
+
+Ερμογένης.
+    Διόλου, καλέ Σωκράτη, δεν έχω άλλην γνώμην.
+
+Σωκράτης.
+    Και τόρα εξ όσων εννόησα εγώ περί των πρώτων ονομάτων, μου
+    φαίνονται πολύ υβριστικά και γελοία. Αυτά λοιπόν, εάν αγαπάς, θα
+    τα μεταδώσω και εις εσέ. Συ όμως αν δύνασαι να συλλάβης κάτι
+    ορθότερον από άλλο μέρος, προσπάθησε να το μεταδώσης και εις εμέ.
+
+Ερμογένης.
+    Αυτό θα γίνη. Αλλά λέγε με θάρρος.
+
+Σωκράτης.
+    Και πρώτον λοιπόν το ρω μου φαίνεται ότι είναι όργανον πάσης
+    &κινήσεως&, περί της οποίας ελησμονήσαμεν να είπωμεν διατί φέρει
+    αυτό το όνομα. Όμως είναι προφανές ότι έπρεπε να είναι &ίεσις&,
+    διότι η αρχαιοτέρα γλώσσα δεν μετεχειρίζετο ήτα αλλά έψιλον. Το
+    δε αρχικόν κάππα προέρχεται από το &κίω&, το οποίον είναι ξενικόν
+    και σημαίνει πορεύομαι (&ιέναι&). Εάν λοιπόν συνέβαινε να απαντά
+    το αρχαίον αυτής όνομα εις την ιδικήν μας γλώσσαν, κατά πάσαν
+    πιθανότητα θα ήτο ορθόν να λέγεται &ίεσις&. Αλλά τόρα και από το
+    ξενικόν &κίω&, και από την μετατροπήν του ήτα, και από την
+    παρεμβολήν του νυ, ωνομάσθη &κίνησις&, ενώ έπρεπε να ονομασθή
+    &κιείνησις&, ή &είσις&. Η &στάσις& όμως είναι κυρίως άρνησις της
+    κινήσεως και έγινε &στάσις& χάριν κομψότητος. Λοιπόν,
+    επαναλαμβάνω, το στοιχείον ρω ενομίσθη από εκείνον ο οποίος έθεσε
+    τα ονόματα, ότι είναι κατάλληλον όργανον της κινήσεως διά να τα
+    παρομοιάζη προς την &φοράν& (ορμήν). Και απόδειξις είναι ότι το
+    μεταχειρίζεται συχνά προς τούτο. Και πρώτον εις το ίδιον το &ρέω&
+    και την &ροήν& με αυτό το γράμμα απομιμείται την ορμήν, έπειτα
+    εις τον &τρόμον&, κατόπιν εις το &τραχύ& και ακόμη εις παρόμοια
+    ρήματα, καθώς το &κρούω, θραύω, ερείκω& (κοπανίζω) &θρύπτω&
+    (κάμνω θρύμματα), &κερματίζω, ρυμβώ& (στρυφογυρίζω). Όλα αυτά
+    κυρίως με το ρ απομιμούνται τα όντα. Διότι, νομίζω, έβλεπε ότι η
+    γλώσσα εις αυτό το στοιχείον, διόλου δεν μένει στάσιμος, αλλά
+    σείεται υπερβολικά. Δι' αυτό μου φαίνεται ότι μετεχειρίσθη αυτό
+    τόσον πολύ εις αυτά. Το δε ιώτα πάλιν είναι κατάλληλον εις όλα τα
+    λεπτά, τα οποία είναι πολύ επιτήδεια να διαπερνούν τα πάντα. Δι'
+    αυτόν τον λόγον το &ιέναι& (πορεύομαι) και το &ίεσθαι& (ρίπτομαι)
+    το απεμιμήθη με το ιώτα. Καθώς πάλιν επειδή το φι και το ψι και
+    το σίγμα και το ζήτα είναι φυσητικά γράμματα, απεμιμήθη με αυτά
+    όλα τα παρόμοια, καθώς το &ψυχρόν& και το &ζέον& (ζεματιστόν) και
+    το &σείω& και εν γένει τον &σεισμόν&. Και βεβαίως οσάκις
+    απομιμείται το &φύσημα&, τότε ως επί το πλείστον αυτά τα γράμματα
+    μεταχειρίζεται εκείνος ο οποίος έθεσε τα ονόματα. Και πάλιν την
+    συμπιεστικήν δύναμιν του δέλτα (προφερομένου ως d) και του ταυ
+    και την απόκρουσιν της γλώσσης, φαίνεται ότι την ενόμισε χρήσιμον
+    διά την απομίμησιν του &δεσμού& και της &στάσεως&. Και εννοήσας
+    καλώς ότι πάρα πολύ &ολισθαίνει& (γλυστρά) η γλώσσα εις το λάβδα,
+    ωνόμασε κατά παρομοίωσιν τα &λεία& και αυτό το ίδιον το
+    &ολισθαίνω& και το &λιπαρόν& (παχύ) και το &κολλώδες& και όλα τα
+    όμοια. Και επειδή όταν ολισθαίνει η γλώσσα, την συγκρατεί η
+    δύναμις του γάμμα, με αυτό απεμιμήθη το &γλίστρον& και το &γλυκύ&
+    και το &γλοιώδες&. Και πάλιν επειδή εννόησε ότι είναι εσωτερική η
+    φωνή του νυ, ωνόμασε από αυτό το &ένδον& και το &εντός&, διότι
+    απομιμείται με τα γράμματα τας πράξεις. Έπειτα πάλιν εις το
+    &μέγας& έθεσε το άλφα και εις το &μήκος& το ήτα (=ε ε), διότι
+    αυτά τα γράμματα είναι μεγάλα. Εις δε το &γογγύλον&
+    (ολοστρόγγυλον) επειδή εχρειάζετο το όμικρον ως εκφραστικόν της
+    στρογγυλότητος, το μετεχειρίσθη εις ολόκληρον σχεδόν το όνομα
+    (10). Ομοίως και εις όλα τα άλλα φαίνεται ότι προχωρεί ο
+    νομοθέτης και κατασκευάζει με τα γράμματα και τας συλλαβάς ένα
+    όνομα δι' έκαστον ον, ως γνώρισμα αυτού, και από αυτά πλέον διά
+    της συνθέσεως απομιμείται τα άλλα. Αυτή μου φαίνεται, Ερμογένη
+    μου, ότι είναι κυρίως η ορθότης των ονομάτων, εκτός εάν λέγη άλλο
+    τίποτε ο Κρατύλος απ' εδώ.
+
+Ερμογένης.
+    Και πραγματικώς, καλέ Σωκράτη, πολύ συχνά ο Κρατύλος με φέρει εις
+    δυσκολίαν, καθώς είπα εις την αρχήν, διότι διισχυρίζεται μεν ότι
+    υπάρχει ορθότης των ονομάτων, δεν λέγει όμως σαφώς ποία είναι
+    αυτή, ώστε εγώ δεν δύναμαι να γνωρίζω, άραγε εν γνώσει του ή
+    χωρίς να θέλη ομιλεί τόσον ασαφώς περί αυτών πάντοτε. Τόρα λοιπόν
+    κύριε Κρατύλε, ειπέ εμπρός εις τον Σωκράτη, άραγε επιδοκιμάζεις
+    όσα λέγει ο Σωκράτης περί των ονομάτων, ή έχεις να ειπής τίποτε
+    καλλίτερον; και αν έχης λέγε, ώστε ή να σε διδάξη ο Σωκράτης ή συ
+    να διδάξης ημάς και τους δύο.
+
+Κρατύλος.
+    Δεν μου λέγεις, καλέ Ερμογένη, μήπως νομίζεις ότι είναι εύκολον,
+    τόσον ταχέως να διδαχθής και να διδάξης οποιονδήποτε πράγμα, πολύ
+    δε περισσότερον εκείνο το οποίον φαίνεται ότι είναι από τα
+    μεγαλείτερα;
+
+Ερμογένης.
+    Μα τον Δία εγώ δεν το νομίζω αυτό. Μου φαίνεται όμως ότι είναι
+    ορθόν εκείνο το οποίον λέγει η παροιμία: φασούλι στο φασούλι
+    γεμίζει το σακούλι. Ώστε και ελάχιστον αν ημπορείς να μας
+    ωφελήσης μη αποκάμνεις αλλ' ευεργέτησε και τον Σωκράτη απ' εδώ
+    και εμέ, καθώς είναι δίκαιον.
+
+Σωκράτης.
+    Και σε βεβαιώ, Κρατύλε μου, ότι και εγώ ο ίδιος εις τίποτε δεν
+    επιμένω από όσα είπα, καθώς μου εφάνησαν τότε. Εγώ απλώς ηρεύνησα
+    μαζί με τον Ερμογένην, ώστε ως προς αυτό με θάρρος λέγε, εάν έχης
+    να ειπής τίποτε καλλίτερον, και γνώριζε ότι εγώ θα το παραδεχθώ.
+    Και δεν μου φαίνεται δύσκολον να είσαι συ εις θέσιν να ειπής
+    τίποτε καλλίτερον από αυτά, διότι μου φαίνεται ότι και συ ο ίδιος
+    εσκέφθης τα τοιαύτα και από άλλους εδιδάχθης. Εάν λοιπόν γνωρίζης
+    τίποτε καλλίτερον θεώρησε και εμέ ένα από τους μαθητάς σου εις το
+    περί ορθότητος των ονομάτων.
+
+Κρατύλος.
+    Πραγματικώς, καλέ Σωκράτη, καθώς είπες, και εφρόντισα έως τόρα
+    δι' αυτά και ίσως να σε κάμω μαθητήν μου. Όμως φοβούμαι μήπως
+    συμβαίνει όλως το αντίθετον από αυτό, διότι κάπως έρχεται εις τον
+    νουν μου να σου ειπώ εκείνο το οποίον λέγει ο Αχιλλεύς προς τον
+    Αίαντα εις τα I της Ίλιάδος. Λέγει δε:
+
+        «Αίαντα Τελαμώνιε μεγάλε στρατηλάτη,
+        »εγλύκαναν το στήθος μου τα λόγια σου, σπολλάτη».
+
+    Το ίδιον και συ, καλέ Σωκράτη, μου φαίνεσαι ότι προφητεύεις
+    σχεδόν με την γνώμην μου, αδιάφορον αν σε ενέπνευσε ο Ευθύφρων, ή
+    αν υπήρχε προ καιρού εντός σου καμμία άλλη μούσα χωρίς να
+    φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Αγαπητέ μου Κρατύλε, και εγώ ο ίδιος τόσην ώρα απορώ με την
+    σοφίαν μου και δυσπιστώ. Δι' αυτό μου φαίνεται ότι πρέπει να
+    εξετάσωμεν εξ αρχής πάλιν, τι είναι αυτά τα οποία είπα. Διότι το
+    να απατά κανείς ο ίδιος τον εαυτόν του, είναι το χειρότερον
+    πράγμα. Και πραγματικώς όταν δεν σε αφίνει ποτέ, αλλά είναι
+    πάντοτε εμπρός σου εκείνος ο οποίος θέλει να σε εξαπατά, πώς δεν
+    είναι τρομερόν πράγμα; Ώστε, καθώς φαίνεται, πρέπει συχνά να
+    επιστρέφωμεν εις τα προηγούμενα και να δοκιμάσωμεν, να βλέπωμεν
+    συγχρόνως εμπρός και οπίσω, καθώς λέγει εκείνος ο ίδιος ποιητής.
+    Λοιπόν και ημείς τόρα ας εξετάσωμεν, τι είπαμεν. Λέγομεν ότι
+    ορθότης του ονόματος είναι εκείνη, η οποία θα μας δείξη ποίου
+    είδους είναι το πράγμα. Θέλεις να δεχθώμεν ότι αυτό είναι ορθόν;
+
+Κρατύλος.
+    Εις εμέ φαίνεται πολύ ορθόν, καλέ Σωκράτη.
+
+Σωκράτης.
+    Ώστε χάριν διδασκαλίας λέγονται τα ονόματα;
+
+Κρατύλος.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν και αυτήν δεν θα την θεωρήσωμεν ως τέχνην και ότι υπάρχουν
+    και τεχνίται δι' αυτήν;
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Ποίοι;
+
+Κρατύλος.
+    Εκείνοι τους οποίους έλεγες συ εις την αρχήν, δηλαδή οι
+    νομοθέται.
+
+Σωκράτης.
+    Θέλεις να παραδεχθώμεν ότι και αυτή είναι διά τους ανθρώπους,
+    καθώς όλαι αι άλλαι τέχναι, ή όχι: Εννοώ δε το εξής: Από τους
+    ζωγράφους δεν είναι άλλοι χειρότεροι και άλλοι καλλίτεροι;
+
+Κρατύλος.
+    Βεβαίως.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν οι μεν καλλίτεροι δεν κατασκευάζουν τα έργα των,
+    δηλαδή τας εικόνας, καλλίτερα, οι δε άλλοι κατώτερα; Και οι
+    κτίσται κατά τον ίδιον τρόπον δεν κατασκευάζουν άλλοι μεν
+    καλλιτέρας τας οικίας, άλλοι δε χειροτέρας;
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν και από τους νομοθέτας δεν παρουσιάζουν άλλοι μεν
+    καλλίτερα τα έργα των, άλλοι δε ασχημότερα;
+
+Κρατύλος.
+    Αυτό δεν το ενόησα ακόμη.
+
+Σωκράτης.
+    Δηλαδή δεν φρονείς ότι από τους νόμους άλλοι είναι καλλίτεροι και
+    άλλοι κατώτεροι;
+
+Κρατύλος.
+    Όχι σε βεβαιώ.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν ουδέ από τα ονόματα σου φαίνονται ότι άλλα μεν
+    ετέθησαν ολιγώτερον ορθώς, άλλα δε περισσότερον;
+
+Κρατύλος.
+    Όχι είπα.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν όλα τα ονόματα ορθώς είναι τεθειμένα;
+
+Κρατύλος.
+    Ναι, αλλά όσα είναι πραγματικώς ονόματα.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς δηλαδή; καθώς και προ ολίγου ελέχθη, θα δεχθώμεν ότι απ' εδώ
+    ο Ερμογένης δεν έχει καν αυτό το όνομα, αφού δεν έχει καμμίαν
+    συγγένειαν με τον Ερμήν, ή ότι το έχει, όχι όμως ορθώς;
+
+Κρατύλος.
+    Εγώ νομίζω, καλέ Σωκράτη, ότι ουδέ το έχει αλλά νομίζεται ότι το
+    έχει, το όνομα όμως τούτο ανήκει εις άλλον, ο οποίος έχει και την
+    φύσιν η οποία εκφράζεται με το όνομα αυτό.
+
+Σωκράτης.
+    Άραγε ουδέ ψεύδεται, όταν κανείς λέγη ότι αυτός είναι ο
+    Ερμογένης; Δηλαδή μήπως ακόμη είναι αδύνατον και να τον ειπή το
+    στόμα μας Ερμογένη, αφού δεν είναι;
+
+Κρατύλος.
+    Πώς εννοείς;
+
+Σωκράτης.
+    Μήπως δηλαδή θέλεις να ειπής κυρίως ότι το να λέγομεν ψευδείς
+    λόγους είναι κατ' αρχήν αδύνατον; Διότι τούτο το διισχυρίζονται
+    πολλοί, αγαπητέ μου Κρατύλε, και τόρα και άλλοτε.
+
+Κρατύλος.
+    Και βέβαια διότι, καλέ Σωκράτη, πώς είναι δυνατόν όταν κανείς
+    λέγη αυτό το οποίον λέγει, να μη λέγη το πραγματικόν; Ή μήπως δεν
+    θεωρείς ψευδείς λόγους, το να μη λέγη κανείς το πραγματικόν;
+
+Σωκράτης.
+    Ομολογώ ότι ομιλείς κομψότερα από ότι συμβιβάζεται με εμέ και με
+    την ηλικίαν μου, καλέ μου φίλε. Όμως απάντησέ μου εις τούτο
+    μόνον. Άραγε μήπως νομίζεις ότι είναι αδύνατον μόνον το να
+    λέγωμεν ψευδείς λόγους, όχι όμως και το να εκφράζωμεν αυτούς;
+
+Κρατύλος.
+    Ούτε να εκφράζωμεν.
+
+Σωκράτης.
+    Ούτε να απαγγέλλωμεν ούτε να προσφωνούμεν; Παραδείγματος χάριν
+    εάν σε συναντήση κανείς εις ξένην χώραν και σου πιάση το χέρι και
+    σου ειπή: Χαίρε, ξένε Αθηναίε, υιέ του Σμικρίωνος Ερμογένη. Τότε
+    φρονείς ότι αυτός μόνον εις σε δεν ημπορεί να τα ειπή αυτά, ή να
+    τα εκφράση, ή να τα απαγγείλη, ή να τα προσφωνήση, ημπορεί όμως
+    εις τον Ερμογένη, απ' εδώ, ή εις κανένα απολύτως;
+
+Κρατύλος.
+    Εγώ νομίζω, Σωκράτη μου, ότι αυτός φωνάζει απλώς.
+
+Σωκράτης.
+    Αρκεί και τούτο. Αλλά πώς εννοείς; την αλήθειαν θα φωνάξη αυτός
+    που φωνάζει αυτά, ή ψέμματα: Ή μήπως ένα μεν μέρος είναι αληθές,
+    το άλλο όμως ψευδές; Διότι και τούτο ακόμη θα ήτο αρκετόν.
+
+Κρατύλος.
+    Εγώ φρονώ ότι αυτός απλώς θορυβεί, εις μάτην θέτων εις κίνησιν
+    τον εαυτόν του, ως να εκτύπα και έθετε εις κίνησιν ένα χάλκινον
+    αγγείον.
+
+Σωκράτης.
+    Ειπέ μου τόρα, καλέ Κρατύλε, ίσως και φθάσωμεν εις ένα
+    συμβιβασμόν. Άραγε δεν νομίζεις ότι άλλο είναι το όνομα και άλλο
+    το πράγμα το οποίον φέρει αυτό το όνομα;
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν δεν παραδέχεσαι ότι το όνομα είναι απομίμησις του
+    πράγματος;
+
+Κρατύλος.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά και τα ζωγραφήματα δεν φρονείς ότι είναι ενός είδους
+    απομιμήσεις των πραγμάτων;
+
+Κρατύλος.
+    Βέβαια.
+
+Σωκράτης.
+    Ειπέ μου λοιπόν — διότι πιθανόν εγώ να μην εννοώ αυτά τα οποία
+    λέγεις, ενώ ίσως συ τα λέγεις ορθώς — είναι δυνατόν να μοιράσωμεν
+    και να αποδώσωμεν αυτάς τας δύο απομιμήσεις, δηλαδή τα
+    ζωγραφήματα και τα ονόματα εις τα πράγματα, τα οποία
+    απεικονίζουν, ή όχι;
+
+Κρατύλος.
+    Είναι δυνατόν.
+
+Σωκράτης.
+    Πρώτον λοιπόν πρόσεξε εις το εξής: Άραγε ημπορεί κανείς να
+    αποδώση την εικόνα του ανδρός εις τον άνδρα και της γυναικός εις
+    την γυναίκα, και ούτω καθ' εξής;
+
+Κρατύλος.
+    Πολύ μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Και πάλιν δεν ημπορεί αντιστρόφως να αποδώση την εικόνα του
+    ανδρός εις την γυναίκα και την εικόνα της γυναικός εις τον άνδρα;
+
+Κρατύλος.
+    Γίνεται και αυτό.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' άραγε και αι δύο αυταί διανομαί είναι ορθαί, ή μόνον η μία.
+
+Κρατύλος.
+    Μόνον η μία.
+
+Σωκράτης.
+    Εκείνη, υποθέτω, η οποία αποδίδει εις έκαστον το αρμόδιον και το
+    όμοιον.
+
+Κρατύλος.
+    Έτσι μου φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Τόρα λοιπόν διά να μη λογομαχούμεν δύο φίλοι εδώ, εγώ και συ,
+    παραδέξου αυτό το οποίον εννοώ. Δηλαδή εγώ, φίλε μου, αυτήν την
+    διανομήν και διά τας δύο απομιμήσεις, δηλαδή και διά τας
+    προσωπογραφίας και διά τα ονόματα την ονομάζω ορθήν, χωριστά όμως
+    πάλιν διά τα ονόματα πλην της ορθής την ονομάζω και αληθή. Την δε
+    άλλην, δηλαδή την απόδοσιν του ανομοίου, την ονομάζω όχι ορθήν,
+    χωριστά δε διά τα ονόματα την ονομάζω και ψευδή ακόμη.
+
+Κρατύλος.
+    Πρόσεξε όμως, καλέ Σωκράτη, μήπως διά μεν τα ζωγραφήματα είναι
+    δυνατόν να γίνη η όχι ορθή διανομή, όχι όμως και διά τα ονόματα,
+    αλλά κατ' ανάγκην δι' αυτά είναι πάντοτε ορθή.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς το εννοείς; Ποίαν διαφοράν έχει το έν από το άλλο; Άραγε δεν
+    ημπορώ να πλησιάσω εις ένα άνθρωπον και να του ειπώ: αυτό το
+    σκίτσο είναι ιδικόν σου, συγχρόνως δε να δείξω εις αυτόν εκ τύχης
+    είτε την ιδικήν του εικόνα είτε μίαν εικόνα γυναικός; Να δείξω δε
+    θα ειπή να την πλησιάσω εις το αισθητήριον των οφθαλμών του.
+
+Κρατύλος.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν; Δεν ημπορώ πάλιν να πλησιάσω εις αυτόν τον ίδιον και
+    να του ειπώ: αυτό το όνομα είναι ιδικόν σου; Διότι είπαμεν ότι το
+    όνομα είναι απομίμησις, καθώς το ζωγράφημα. Εννοώ δηλαδή το εξής·
+    άραγε δεν ημπορώ να ειπώ εις αυτόν: αυτό το όνομα είναι ιδικόν
+    σου, και κατόπιν να πλησιάσω πάλιν εις το αισθητήριον της ακουής,
+    είτε τυχόν το ιδικόν του απομίμημα και να του ειπώ στο αυτί:
+    &ανήρ&, είτε το απομίμημα του θήλεος του ανθρωπίνου γένους, και
+    να του ειπώ: &γυνή&; Αυτό δεν σου φαίνεται δυνατόν, και ότι
+    συμβαίνει κάποτε;
+
+Κρατύλος.
+    Δέχομαι, καλέ Σωκράτη, να συμφωνήσω μαζί σου και ας είναι καθώς
+    το λέγεις.
+
+Σωκράτης.
+    Και βεβαίως κάμνεις πολύ καλά, φίλε μου, αν αυτό είναι ορθόν.
+    Διότι είναι περιττόν να φιλονικούμεν τόσον πολύ δι' αυτό.
+    Οπωσδήποτε, αν γίνη και εδώ μία τοιαύτη διανομή, την μεν πρώτην
+    από αυτάς θα την ονομάσωμεν αληθινήν, την δε δευτέραν ψευδή. Και
+    αφού πάλιν τούτο είναι δυνατόν, δηλαδή αφού είναι δυνατόν να
+    μοιράζωμεν τα ονόματα όχι ορθώς, καθώς και να μη αποδίδωμεν εις
+    έκαστον τα αρμόδια, αλλά κάποτε και τα ανάρμοστα, τότε έπεται ότι
+    είναι δυνατόν και διά τα ρήματα πράξωψεν το ίδιον. Αφού δε πάλιν
+    είναι δυνατόν να μεταχειρισθώμεν κατ' αυτόν τον τρόπον τα ρήματα
+    και τα ονόματα, τότε κατ' ανάγκην και τους λόγους, διότι, αν δεν
+    απατώμαι, λόγοι είναι ο συνδυασμός αυτών των δύο. Ει δε μη, συ
+    πώς το εννοείς, καλέ Κρατύλε;
+
+Κρατύλος.
+    Έτσι, διότι μου φαίνεται ότι ομιλείς ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Και τόρα πάλιν αφού παρομοιάζομεν τα πρώτα ονόματα με σκίτσα,
+    άραγε συμβαίνει και εδώ εκείνο το οποίον συμβαίνει εις τα
+    ζωγραφήματα, άλλοτε δηλαδή να αποδίδωμεν όλα τα αρμόδια χρώματα
+    και σχήματα και άλλοτε όχι όλα, αλλά να λείπουν μερικά, μερικά δε
+    να πλεονάζουν και εις αριθμόν και εις μέγεθος; Ή όχι;
+
+Κρατύλος.
+    Συμβαίνει.
+
+Σωκράτης.
+    Παραδέχεσαι λοιπόν ότι εκείνος ο οποίος αποδίδει όλα,
+    κατασκευάζει ωραία σκίτσα και ωραίας εικόνας, ενώ εκείνος ο
+    οποίος προσθέτει ή αφαιρεί κατασκευάζει μεν και αυτός σκίτσα και
+    εικόνας, αλλά αθλίας;
+
+Κρατύλος.
+    Παραδέχομαι.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν τι φρονείς δι' εκείνον ο οποίος απομιμείται με τας
+    συλλαβάς και με τα γράμματα την ουσίαν των πραγμάτων; Άραγε δεν
+    ισχύει και εδώ ο ίδιος λόγος, δηλαδή αν μεν αποδώση όλα τα
+    αρμόδια, θα γίνη ωραία η εικών — τόρα όμως η εικών είναι όνομα —
+    εάν δε παραλείψη ή προσθέση ολίγα κάποτε, θα γίνη μεν εικών, όχι
+    όμως ωραία; Και επομένως δεν θα έχωμεν άλλα μεν ονόματα καλώς
+    κατασκευασμένα, άλλα όμως κακώς;
+
+Κρατύλος.
+    Ίσως.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως ίσως άλλος μεν είναι καλός κατασκευαστής ονομάτων, άλλος
+    δε κακός.
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Και αυτός κατά τα προηγούμενα δεν ονομάζεται νομοθέτης;
+
+Κρατύλος.
+    Ναι.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε μα τον Δία ίσως συμβαίνει καθώς και εις τας άλλας τέχνας,
+    δηλαδή και από τους νομοθέτας άλλος μεν είναι καλός, άλλος δε
+    κακός, εάν παραδεχθώμεν όσα είπαμεν προηγουμένως.
+
+Κρατύλος.
+    Έχεις δίκαιον. Αλλ' όμως, καλέ Σωκράτη, όταν αποδίδωμεν εις τα
+    ονόματα αυτά τα γράμματα, δηλαδή το άλφα και το βήτα και τα άλλα
+    στοιχεία συμφώνως με την γραμματικήν, εάν αφαιρέσωμεν ή
+    προσθέσωμεν ή μεταθέσωμεν κανέν από αυτά, τότε δεν θα ειπούμεν
+    ότι εγράφη οπωσδήποτε το όνομα, με την διαφοράν ότι δεν εγράφη
+    ορθώς, αλλ' ότι ουδέ εγράφη διόλου, διότι αμέσως γίνεται
+    διαφορετικόν, μόλις συμβή κανέν τοιούτον λάθος.
+
+Σωκράτης.
+    Ας προσέξωμεν όμως, καλέ Κρατύλε, μήπως δεν είναι ορθός αυτός ο
+    τρόπος της εξετάσεως.
+
+Κρατύλος.
+    Πώς δηλαδή;
+
+Σωκράτης.
+    Δι' όσα η ύπαρξίς των ή η ανυπαρξία των, κατ' ανάγκην εξαρτάται
+    από ένα ορισμένον αριθμόν ίσως να συμβαίνη αυτό το οποίον λέγεις,
+    καθώς και τα ίδια τα δέκα ή άλλος οποιοσδήποτε αριθμός, εάν
+    αφαιρέσης τίποτε ή προσθέσης, αμέσως έγινε διαφορετικός. Όμως διά
+    την ποιότητα ενός μέρους και ολοκλήρου της εικόνος πρόσεξε μήπως
+    δεν είναι ομοία η ορθότης, αλλά απ' εναντίας ουδέ είναι ανάγκη
+    κατ' αρχήν να αποδοθούν όλα, καθώς τα έχει εκείνο το οποίον
+    απεικονίζει, εάν πρόκειται να είναι εικών. Πρόσεξε δε να ιδής, αν
+    λέγω τίποτε. Ας υποθέσωμεν ότι έχομεν δύο πράγματα τα εξής·
+    παραδείγματος χάριν τον Κρατύλον και την εικόνα του Κρατύλου. Αν
+    κανείς θεός απεμιμείτο όχι μόνον το χρώμα και το σχήμα το ιδικόν
+    σου, καθώς οι ζωγράφοι, αλλά και όλα τα εσωτερικά μέρη τα έκαμνε
+    όμοια, καθώς είναι τα ιδικά σου, και αποδώση με ομοιότητα τας
+    μαλακότητας και τας θερμότητας, και θέση εντός κίνησιν και ψυχήν
+    και φρόνησιν, καθώς είναι η ιδική σου, και με μίαν λέξιν όλα όσα
+    συ έχεις, και άλλην μίαν φοράν κατασκευάση όμοια πλησίον σου,
+    τότε τι νομίζεις, αυτά τα πράγματα θα ήσαν πλέον ο Κρατύλος και η
+    εικών του Κρατύλου, ή δύο Κρατύλοι;
+
+Κρατύλος.
+    Μου φαίνεται, καλέ Σωκράτη, ότι θα ήσαν δύο Κρατύλοι.
+
+Σωκράτης.
+    Βλέπεις λοιπόν, φίλε μου, ότι πρέπει να εύρωμεν άλλην ορθότητα
+    διά την εικόνα και δι' όσα ελέγαμεν προηγουμένως και όχι διά της
+    βίας, εάν λείπη ή περισσεύη τίποτε, να λέγωμεν ότι δεν είναι
+    εικών. Ή δεν εννόησες ότι πολύ απέχουν αι εικόνες να έχουν όλα
+    όσα έχουν εκείνα τα οποία εικονίζουν;
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Διότι, Κρατύλε μου, θα την επάθαιναν κωμικώτατα από τα ονόματα,
+    εκείνα τα πράγματα εις τα οποία ανήκουν τα ονόματα, εάν εγίνοντο
+    διπλά, και κανέν από τα δύο δεν θα ημπορούσε να λέγη ποίον είναι
+    το ίδιον το πράγμα και ποίον το όνομα.
+
+Κρατύλος.
+    Πολύ ορθά ομιλείς.
+
+Σωκράτης.
+    Με πεποίθησιν λοιπόν, παλλικαρά μου, άφησε και από τα ονόματα
+    άλλο μεν να είναι βαλμένον ορθώς, άλλο δε όχι, και μη απαιτείς να
+    έχει όλα τα γράμματα, διά να γίνη εντελώς όμοιον προς εκείνο το
+    πράγμα, το οποίον ονομάζει, αλλά δέξου να προστεθή και κανέν
+    γράμμα το οποίον δεν αρμόζει εις αυτό. Και αφού δέχεσαι γράμμα,
+    δέξου και όνομα εις ολόκληρον λόγον, και πάλιν αφού δέχεσαι
+    όνομα, δέξου και λόγος να προστεθή εις λόγον, ο οποίος δεν
+    αρμόζει εις τα πράγματα, και μολαταύτα παραδέξου ότι το πράγμα
+    ονομάζεται και λέγεται εφ' όσον ενυπάρχει ο τύπος αυτού του
+    πράγματος περί του οποίου γίνεται λόγος, καθώς εις τα ονόματα των
+    γραμμάτων, αν ενθυμείσαι όσα ελέγαμεν προ ολίγου εγώ και ο
+    Ερμογένης.
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα ενθυμούμαι.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν έχει καλώς. Διότι όταν ενυπάρχει αυτό, και αν δεν
+    έχει όλα τα αρμόδια πάλιν το πράγμα θα εκφρασθή, αλλά θα εκφρασθή
+    καλώς, όταν τα έχει όλα, κακώς όμως όταν έχει ολίγα. Οπωσδήποτε
+    όμως, αξιομακάριστε φίλε, ας δεχθώμεν ότι εκφράζεται διά να μη
+    πληρώσωμεν πρόστιμον, καθώς εις την Αίγιναν πληρώνουν όσοι
+    περιφέρονται αργά εις τους δρόμους την νύκτα, και ομοίως
+    νομισθώμεν από την ιδίαν την θεάν αλήθειαν ότι και ημείς πολύ
+    αργά εφθάσαμεν εις το συμπέρασμα. Αλλέως ζήτησε να εύρης καμμίαν
+    άλλην ορθότητα του ονόματος και μη παραδέχεσαι ότι είναι έκφρασις
+    του πράγματος με συλλαβάς και με γράμματα. Διότι εάν παραδέχεσαι
+    αυτά και τα δύο, τότε είναι αδύνατον να μείνης σύμφωνος με τον
+    ίδιον εαυτόν σου.
+
+Κρατύλος.
+    Πραγματικώς, καλέ Σωκράτη, μου φαίνεσαι ότι ομιλείς ορθά, και
+    παραδέχομαι αυτό το οποίον λέγεις.
+
+Σωκράτης.
+    Αφού λοιπόν και οι δύο παραδεχόμεθα αυτά, τόρα ας εξετάσωμεν τα
+    εξής· είπαμεν ότι εάν πρόκειται έν όνομα να είναι ορθόν πρέπει να
+    έχει τα αρμόδια γράμματα;
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Είναι δε αρμόδια τα όμοια με τα ονόματα;
+
+Κρατύλος.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Επομένως όσα μεν είναι καλά ετέθησαν κατ' αυτόν τον τρόπον. Αν
+    όμως κανέν δεν ετέθη καλώς, ίσως το περισσότερον μέρος του
+    αποτελείται από αρμόδια χρώματα και όμοια, αφού είναι εικών, έχει
+    όμως και κανέν ανάρμοστον, εξ αιτίας του οποίου δεν είναι καλόν
+    ουδέ καλώς κατασκευασμένον το όνομα. Δέχεσαι κατ' αυτόν τον
+    τρόπον ή αλλέως;
+
+Κρατύλος.
+    Νομίζω, Σωκράτη μου, ότι δεν πρέπει να φιλονικούμεν τόσον πολύ.
+    Αλλά, να σου ειπώ, δεν μ' αρέσει να παραδεχθώ ότι είναι μεν
+    όνομα, όμως δεν ετέθη ορθώς.
+
+Σωκράτης.
+    Τι δηλαδή; δεν σου αρέσει αυτό, ότι το όνομα είναι έκφρασις του
+    πράγματος;
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλά το ότι άλλα ονόματα είναι σύνθετα από άλλα προηγούμενα,
+    δηλαδή από τα πρώτα, δεν σου φαίνεται ότι λέγεται καλώς;
+
+Κρατύλος.
+    Μου φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Εάν όμως αυτά τα πρώτα είναι έκφρασις πραγμάτων, γνωρίζεις συ
+    κανένα άλλον τρόπον καλλίτερον διά να γίνουν αυτά εκφράσεις, παρά
+    να γίνουν τα ίδια όσον το δυνατόν όμοια προς εκείνα τα οποία
+    εκφράζουν; Ή μήπως σου αρέσει περισσότερον ο τρόπος τον οποίον
+    παραδέχεται ο Ερμογένης και άλλοι πολλοί, ότι δηλαδή τα ονόματα
+    είναι συνθήματα και εκφράζουν τα πράγματα μόνον διά εκείνους οι
+    οποίοι τα έθεσαν κατά συνθήκην, οι οποίοι όμως εγνώριζαν
+    προηγουμένως τα πράγματα; Και ότι αυτή η συνθήκη είναι η ορθότης
+    του ονόματος, ώστε δεν υπάρχει καμμία διαφορά είτε κανείς
+    συμφωνήση καθώς είναι καμωμένη η συνθήκη, είτε και αντιθέτως
+    θελήση εκείνο το οποίον τόρα λέγομεν &μικρόν& αυτός να το ονομάση
+    &μέγα&, το δε μέγα να το ονομάζη &μικρόν&; Ποίος τρόπος από τους
+    δύο σου αρέσει;
+
+Κρατύλος.
+    Έχει πολύ μεγάλην διαφοράν, Σωκράτη μου, να εκφράζωμεν παν ότι
+    εκφράζομεν με το ομοίωμά του και όχι με ό,τι τύχη.
+
+Σωκράτης.
+    Καλά λέγεις. Λοιπόν αφού το όνομα πρέπει να είναι όμοιον με το
+    πράγμα δεν χρειάζεται να είναι εκ φύσεως πλασμένα όμοια με τα
+    πράγματα τα στοιχεία, από τα οποία θα αποτελέση κανείς τα πρώτα
+    ονόματα; Εννοώ δε το εξής· Άραγε ήτο δυνατόν ποτέ κανείς να
+    κατασκευάση αυτό, το οποίον τόρα ονομάζομεν ζωγράφημα όμοιον με
+    κανέν από τα όντα, εάν αι βαφαί από τας οποίας αποτελούνται τα
+    ζωγραφιζόμενα, δεν είχαν πλασθή εκ φύσεως όμοιαι προς εκείνα τα
+    όντα, τα οποία μιμείται η ζωγραφική; Ή ήτο αδύνατον;
+
+Κρατύλος.
+    Αδύνατον.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν το ίδιον δεν συμβαίνει και διά τα ονόματα, ότι δηλαδή ποτέ
+    δεν ήτο δυνατόν να γίνουν όμοια με κανέν πράγμα, εάν προηγουμένως
+    εκείνα από τα οποία αποτελούνται τα ονόματα, δεν είχαν κάποιαν
+    ομοιότητα προς τα πράγματα εκείνα, των οποίων μιμήματα είναι τα
+    ονόματα; Και αυτά από τα οποία αποτελούνται τα ονόματα δεν είναι
+    τα στοιχεία;
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Τόρα λοιπόν και συ λάβε μέρος εις τον λόγον εις τον οποίον έλαβε
+    προηγουμένως ο Ερμογένης. Ειπέ μου, φρονείς ότι ορθώς λέγομεν ότι
+    το _ρ_ ομοιάζει με την &φοράν& και την κίνησιν και την σκληρότητα,
+    ή όχι ορθώς;
+
+Κρατύλος.
+    Ορθώς βεβαίως.
+
+Σωκράτης.
+    Το δε λάβδα ότι ομοιάζει με το λείον και μαλακόν και με τα άλλα,
+    τα οποία ελέγαμεν προ ολίγου;
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Γνωρίζεις όμως ότι διά το ίδιον πράγμα ημείς μεν λέγομεν
+    &σκληρότης&, ενώ οι Ερετριείς λέγουν &σκληρότηρ&;
+
+Κρατύλος.
+    Βεβαιότατα.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς λοιπόν; Το ρω και το σίγμα, και τα δύο μαζί ομοιάζουν με το
+    ίδιον πράγμα, και επομένως το ίδιον όνομα εκφράζει το ίδιον
+    πράγμα εις εκείνους μεν (τους Ερετριείς) με καταληκτικόν γράμμα
+    το ρω, εις ημάς δε με καταληκτικόν γράμμα το σίγμα, ή εις το ένα
+    μέρος από τα δύο δεν το εκφράζει;
+
+Κρατύλος.
+    Βεβαίως και εις τα δύο μέρη το εκφράζει.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς άραγε, καθ' όσον είναι όμοια το ρω και το σίγμα, ή καθ' όσον
+    δεν είναι όμοια;
+
+Κρατύλος.
+    Καθ' όσον είναι όμοια.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν είναι όμοια καθ' όλα;
+
+Κρατύλος.
+    Τουλάχιστον όσον διά να εκφράζουν εξ ίσου την &φοράν& (ορμήν).
+
+Σωκράτης.
+    Ε και το λάβδα το οποίον έχει παρεμβληθή; Αυτό δεν εκφράζει το
+    αντίθετον από την σκληρότητα.
+
+Κρατύλος.
+    Πραγματικώς ίσως δεν έχει παρεμβληθή ορθώς, καλέ Σωκράτη. Καθώς
+    και προηγουμένως εξηγούσες εις τον Ερμογένη αφαιρών και
+    παρεμβάλλων γράμματα όπου έπρεπε, και εγώ το εύρισκα ορθόν. Και
+    τόρα πάλιν ίσως αντί του λάβδα πρέπει να προφέρωμεν ρω.
+
+Σωκράτης.
+    Πολύ ορθά. Και λοιπόν; Τόρα καθώς το προφέρομεν, δεν εννοούμεν ο
+    είς το άλλον, όταν λέγη &σκληρόν&, ουδέ συ τόρα εννοείς τι λέγω
+    εγώ;
+
+Κρατύλος.
+    Σε εννοώ βέβαια ως εκ της συνηθείας, αγαπητέ μου.
+
+Σωκράτης.
+    Όταν δε λέγης συνήθεια νομίζεις ότι λέγεις τίποτε διάφορον από
+    την συνθήκην; Ή μήπως άλλο εννοείς λέγων συνήθειαν, παρά ότι εγώ
+    όταν προφέρω τούτο εννοώ εκείνο, και συ εννοείς ότι εγώ εννοώ
+    εκείνο; Δεν λέγεις αυτό;
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν αφού το εννοείς, όταν εγώ ομιλώ δεν έρχεται εις εσέ μία
+    έκφρασις από εμέ;
+
+Κρατύλος.
+    Βεβαίως.
+
+Σωκράτης.
+    Διά μέσου όμως του ανομοίου από εκείνο το οποίον σκέπτομαι όταν
+    ομιλώ, αφού βεβαίως το λάβδα είναι ανόμοιον προς την σκληρότητα
+    καθώς το ομολόγησες. Αφού δε τούτο συμβαίνει κατ' αυτόν τον
+    τρόπον, τι άλλο θα παραδεχθώμεν παρά ότι ο ίδιος συνεφώνησες με
+    τον εαυτόν σου και διά σε η ορθότης του ονόματος καταντά συνθήκη,
+    αφού λέγουν έν πράγμα και τα όμοια και τα ανόμοια γράμματα, αν
+    καθιερωθούν από την συνήθειαν και την συνθήκην; Και το κάτω κάτω,
+    αν δεν είναι η συνήθεια συνθήκη, πάλιν δεν είναι ορθόν να λέγωμεν
+    ότι η ομοιότης είναι έκφρασις αλλά η συνήθεια, διότι, καθώς
+    φαίνεται, η συνήθεια εκφράζει και με τα όμοια και με τα ανόμοια.
+    Και επειδή τα παραδεχόμεθα αυτά, Κρατύλε μου — διότι εγώ θεωρώ
+    την σιωπήν σου ως συγκατάθεσιν — έπεται κατ' ανάγκην ότι και η
+    συνθήκη και η συνήθεια συντελεί προς έκφρασιν εκείνων τα οποία
+    διανοούμεθα όταν ομιλούμεν. Καθ' όσον, αγαπητέ μου φίλε, αν θέλης
+    να εξετάσωμεν τον αριθμόν, από πού νομίζεις ότι θα έχης να θέσης
+    χωριστά ονόματα δι' έκαστον αριθμόν, εάν δεν δεχθής ότι έχει
+    κάποιον κύρος η ιδική σου συγκατάθεσις και συμφωνία ως προς την
+    ορθότητα των ονομάτων; Όσον λοιπόν δι' εμέ επίσης μου αρέσει να
+    είναι όσον το δυνατόν όμοια τα ονόματα με τα πράγματα, αλλά
+    φοβούμαι πραγματικώς μήπως, καθώς λέγει ο Ερμογένης, είναι πολύ
+    μηδαμινή η επέκτασις αυτής της ομοιότητος, και είναι ανάγκη να
+    μεταχειριζόμεθα και αυτήν την ανυπόφορον συνθήκην, εις την
+    ορθότητα των ονομάτων. Άλλως όμως ίσως ήτο το καλλίτερον να
+    λέγωνται ή με όλα όμοια ή με τα περισσότερα, με τούτο δε εννοώ τα
+    αρμόδια, ασχημότερον δε είναι με τα αντίθετα. Αλλά ειπέ μου ακόμη
+    το εξής ύστερα από αυτά, ποίαν δύναμη έχουν δι' ημάς τα ονόματα
+    και τι καλόν θα παραδεχθώμεν ότι εκτελούν.
+
+Ερμογένης.
+    Μου φαίνεται ότι μας διδάσκουν, καλέ Σωκράτη, και ότι είναι πολύ
+    ευνόητον, ότι όποιος γνωρίζει τα ονόματα, αυτός γνωρίζει και τα
+    πράγματα.
+
+Σωκράτης.
+    Ίσως δηλαδή, καλέ Κρατύλε, εννοείς το εξής, ότι όταν κανείς μάθη
+    οποίου είδους είναι το όνομα — τούτο δε είναι όμοιον με το πράγμα
+    — θα γνωρίζη και το πράγμα, αφού είναι όμοιον με το όνομα,
+    επομένως ότι μία και η αυτή είναι η τέχνη δι' όλα όσα ομοιάζουν
+    μεταξύ των. Υπό αυτήν λοιπόν την έποψιν νομίζω ότι λέγεις ότι
+    όποιος μάθη τα ονόματα θα γνωρίζη και τα πράγματα.
+
+Κρατύλος.
+    Πολύ ορθά ομιλείς.
+
+Σωκράτης.
+    Εμπρός λοιπόν ας εξετάσωμεν τι είδους είναι αυτός ο τρόπος της
+    διδασκαλίας των πραγμάτων, περί του οποίου τόρα ομιλείς, και
+    μήπως υπάρχει μεν και άλλος, αυτός όμως είναι καλλίτερος, ή δεν
+    υπάρχει άλλος αλλά μόνος αυτός. Ποίον από τα δύο παραδέχεσαι;
+
+Κρατύλος.
+    Εγώ παραδέχομαι ότι σχεδόν δεν υπάρχει άλλος, αλλά αυτός είναι ο
+    μόνος και ο καλλίτερος.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' άραγε αυτό το ίδιον είναι και εύρεσις των όντων, δηλαδή
+    οποιοσδήποτες εύρε τα ονόματα εύρε και εκείνα, εις τα οποία
+    ανήκουν τα ονόματα; Ή μήπως άλλος είναι ο τρόπος της ερεύνης και
+    ευρέσεως, μόνον δε της μαθήσεως είναι αυτός ο τρόπος;
+
+Κρατύλος.
+    Βεβαιότατα και της ερεύνης και της ευρέσεως ο τρόπος είναι ο
+    ίδιος με την μάθησιν.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν ας σκεφθώμεν το εξής, καλέ Κρατύλε· όταν κανείς, ενώ
+    ερευνά τα πράγματα, παρακολουθή τα ονόματα και εξετάζη έκαστον
+    από αυτά τι θέλει να ειπή, άραγε φαντάζεσαι ότι δεν είναι μικρός
+    ο κίνδυνος μήπως απατηθή;
+
+Κρατύλος.
+    Πώς;
+
+Σωκράτης.
+    Είναι βέβαιον ότι εκείνος ο οποίος έθεσε τα ονόματα, οποίου
+    είδους ενόμιζε ότι είναι τα πράγματα, τοιούτου είδους και ονόματα
+    έθετε, καθώς παρεδέχθημεν. Δεν είναι έτσι;
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Εάν λοιπόν εκείνος δεν είχε ορθήν γνώμην και όμως έθετε τα
+    ονόματα κατά την γνώμην του, τι νομίζεις ότι θα πάθουν όσοι
+    ακολουθούν αυτόν; άλλο τίποτε παρά ότι θα εξαπατηθούν;
+
+Κρατύλος.
+    Πρόσεξε όμως Σωκράτη μου, μήπως δεν συμβαίνει καθώς το λέγεις,
+    αλλ' ότι κατ' ανάγκην γνωρίζει τα πράγματα εκείνος ο οποίος θέτει
+    τα ονόματα. Άλλως, καθώς εγώ προ πολλού επέμενα, αυτά ουδέ είναι
+    καν ονόματα. Η καλλιτέρα δε απόδειξις ότι δεν επλανήθη από την
+    αλήθειαν εκείνος ο οποίος έθεσε τα ονόματα, είναι η εξής· ότι
+    δηλαδή δεν ήτο δυνατόν ποτέ να τα επιτύχη τόσον αρμονικά όλα. Ή
+    μήπως δεν εννοούσες και συ αυτό, όταν έλεγες ότι όλα τα ονόματα
+    έγιναν κατά τον ίδιον τρόπον και με τον ίδιον σκοπόν;
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' αυτό, καλέ μου Κρατύλε, δεν είναι καλή απάντησις. Διότι εάν
+    έσφαλε εις το πρώτον εκείνος, ο οποίος το έθεσε και κατόπιν
+    συμφώνως με αυτό παρεβίαζε τα άλλα και τα ηνάγκαζε να είναι
+    σύμφωνα με εκείνο, διόλου παράδοξον να συμβή, καθώς εις τα
+    γεωμετρικά σχήματα, όπου όταν εις την αρχήν γίνη ένα μικρόν και
+    ασήμαντον λάθος, όλα τα άλλα κατόπιν, τα οποία είναι πλείστα όσα,
+    εξακολουθούν να συμφωνούν μεταξύ των. Δι' αυτό λοιπόν πας
+    άνθρωπος πρέπει εις κάθε πράγμα την αρχήν του να συζητή και να
+    σκέπτεται πολύ, ετέθη αυτή η βάσις ορθώς ή όχι. Όταν δε εκείνη
+    εξετασθή καλώς, όλα τα άλλα είναι συνέπεια εκείνης. Ουχ ήττον
+    όμως εγώ πάλιν ευρίσκομαι εις απορίαν, αν πραγματικώς τα ονόματα
+    είναι σύμφωνα μεταξύ των. Δηλαδή ας εξετάσωμεν και πάλιν εκείνο
+    το οποίον είπαμεν προηγουμένως. Είπαμεν ότι τα ονόματα εκφράζουν
+    εις ημάς την ουσίαν των πραγμάτων επί τη υποθέσει ότι το παν
+    μετακινείται και μεταφέρεται και ρέει. Δεν φρονείς ότι κατ' αυτόν
+    τον τρόπον τα εκφράζουν;
+
+Κρατύλος.
+    Βεβαιότατα και ορθώς μάλιστα τα εκφράζουν.
+
+Σωκράτης.
+    Ας λάβωμεν λοιπόν πάλιν από όλα αυτά το όνομα &επιστήμη& και ας
+    προσέξωμεν πόσον είναι αμφίβολον και μάλλον φαίνεται να σημαίνη,
+    ότι σταματά την ψυχήν μας εις τα πράγματα παρά ότι κινείται μαζί
+    με αυτά, και είναι ορθότερον να προφέρωμεν την αρχήν του καθώς
+    προφέρομεν τόρα, παρά να αποβάλωμεν το έψιλον και να λέγωμεν
+    &πιστήμην&. Απ' εναντίας μάλιστα αντί να αφαιρέσωμεν το έψιλον,
+    να παρεμβάλωμεν ένα ιώτα (&επιιστήμην&). Έπειτα να προσέξωμεν ότι
+    το &βέβαιον& είναι απομίμησις μιας βάσεως και στάσεως, όχι όμως
+    κινήσεως. Έπειτα η &ιστορία& ακριβώς αυτό εκφράζει, ότι δηλαδή
+    σταματά (&ίστησι&) τον ρoυν. Κατόπιν η μνήμη και εις τον τυχόντα
+    φανερόνει ότι είναι &μονή& (στάσις) με την ψυχήν και όχι κίνησις.
+    Και αν θέλης, η &αμαρτία& και η &συμφορά&, εάν τα προσέξη κανείς
+    ως προς το όνομα, θα αποδειχθούν ότι σημαίνουν το ίδιον με αυτήν
+    την &σύνεσιν& και &επιστήμην& και με όλα τα άλλα ονόματα τα οποία
+    ανήκουν εις τα σπουδαία πράγματα. Ακόμη δε και η &αμάθεια& και η
+    &ακολασία& θα φανούν ότι είναι όμοια προς αυτά. Διότι η μεν
+    πρώτη, η αμάθεια θα αποδειχθή ότι είναι πορεία του κινουμένου
+    ομού με τον θεόν (&άμα θεώ&), η δε &ακολασία& φαίνεται ότι είναι
+    εντελώς &ακολουθία& εις τα πράγματα. Και κατ' αυτόν τον τρόπον
+    όσα ονόματα νομίζομεν ότι εκφράζουν τα χειρότερα πράγματα, θα
+    απεδεικνύοντο εντελώς όμοια, προς όσα εκφράζουν τα καλλίτερα
+    πράγματα. Νομίζω δε ότι και άλλα πολλά ήτο δυνατόν να εύρη
+    κανείς, εάν ασχοληθή να εξετάση την αντίθετον γνώμην, ότι δηλαδή
+    ο νομοθέτης των ονομάτων δεν εκφράζει ότι κινούνται και
+    μεταφέρονται τα πράγματα, αλλ' ότι μένουν.
+
+Κρατύλος.
+    Ναι, αλλά βλέπεις, καλέ Σωκράτη, ότι τα περισσότερα εκφράζει με
+    εκείνον τον τρόπον.
+
+Σωκράτης.
+    Και τι με τούτο καλέ Κρατύλε; ωσάν τους ψήφους θα ξεκαθαρίσωμεν
+    τα ονόματα, και εις τούτο θα συνίσταται η ορθότης; δηλαδή ό,τι
+    αποδειχθή ότι εκφράζουν τα περισσότερα ονόματα τούτο θα είναι
+    αληθές;
+
+Κρατύλος.
+    Βέβαια δεν είναι λογικόν αυτό.
+
+Σωκράτης.
+    Διόλου φίλε μου. Και τόρα ας αφήσωμεν αυτά και ας επανέλθωμεν
+    πάλιν εις το μέρος από το οποίον ήλθαμεν εδώ. Δηλαδή, αν
+    ενθυμείσαι, προ ολίγου είπες ότι εκείνος ο οποίος έθεσε τα
+    ονόματα κατ' ανάγκην εγνώριζε τα πράγματα εις τα οποία έθετε τα
+    ονόματα. Ειπέ μου λοιπόν ακόμη και τόρα έχεις αυτήν την γνώμην, ή
+    όχι;
+
+Κρατύλος.
+    Και τόρα.
+
+Σωκράτης.
+    Άραγε και εκείνος ο οποίος έθεσε τα πρώτα ονόματα φρονείς ότι
+    εγνώριζε τα πράγματα εις τα οποία τα έθεσε;
+
+Κρατύλος.
+    Εγνώριζε.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν από ποία ονόματα έμαθε ή εύρε τα πράγματα, αφού ακόμη
+    δεν ήσαν τεθειμένα τα πρώτα, και αφού εξ άλλου είπαμεν ότι είναι
+    αδύνατον να μάθωμεν και να εύρωμεν τα πράγματα κατ' άλλον τρόπον
+    παρά αφού μάθωμεν τα ονόματα, ή ημείς οι ίδιοι ανακαλύψωμεν τι
+    σημαίνουν;
+
+Κρατύλος.
+    Μου φαίνεται, Σωκράτη μου, ότι λέγεις κάτι τι σπουδαίον.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν πώς θα παραδεχθώμεν ότι αυτοί εν γνώσει των πραγμάτων τα
+    έθεσαν, ή ότι ήσαν νομοθέται, πριν να είναι τεθειμένον κανέν
+    όνομα και να το γνωρίζουν εκείνοι, αφού δεν είναι δυνατόν να μάθη
+    κανείς τα πράγματα αλλέως παρά μόνον με τα ονόματα;
+
+Κρατύλος.
+    Εγώ φρονώ, καλέ Σωκράτη, η καλλίτερα εξήγησις ως προς αυτά είναι,
+    ότι κάποια ανωτέρα δύναμις από την ανθρωπίνην έθεσε τα πρώτα
+    ονόματα εις τα πράγματα, και επομένως κατ' ανάγκην αυτά είναι
+    ορθά.
+
+Σωκράτης.
+    Και έπειτα νομίζεις ότι θα τα έθετε με τόσην αντίφασιν προς τον
+    ίδιον εαυτόν του εκείνος ο οποίος τα έθεσε, αν ήτο κανείς
+    &δαίμων& ή θεός; Ή μήπως φρονείς ότι προ ολίγου δεν ελέγαμεν
+    τίποτε;
+
+Κρατύλος.
+    Ναι, αλλά μήπως η μία μερίς από αυτά δεν είναι ονόματα.
+
+Σωκράτης.
+    Ποία από τα δύο, αξιοθαύμαστε φίλε, όσα σημαίνουν στάσιν, ή όσα
+    σημαίνουν κίνησιν; Διότι καθώς είπαμεν προ ολίγου δεν κρίνομεν
+    από το πλήθος.
+
+Κρατύλος.
+    Βεβαίως δεν είναι δίκαιον, καλέ Σωκράτη.
+
+Σωκράτης.
+    Ας υποθέσωμεν λοιπόν ότι συμβαίνει διαίρεσις μεταξύ των ονομάτων,
+    και το έν μέρος από αυτά λέγει ότι αυτά είναι που ομοιάζουν την
+    αλήθειαν, το δε άλλο μέρος λέγει τον εαυτόν του, τότε πλέον με
+    ποίον μέσον θα τα χωρίσωμεν από την φιλονικίαν, ή εις τι θα
+    καταφύγωμεν; Βεβαίως όχι ως άλλα ονόματα διαφορετικά από αυτά,
+    διότι δεν υπάρχουν, αλλά ασφαλώς πρέπει να ζητήσωμεν άλλα
+    πράγματα έξω από τα ονόματα, τα οποία θα μας φανερώσουν χωρίς
+    ονόματα, ποία από αυτά είναι αληθή, αφού μας δείξουν την αλήθειαν
+    των όντων.
+
+Κρατύλος.
+    Αυτή είναι η γνώμη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν είναι δυνατόν, καθώς φαίνεται Κρατύλε μου, να μάθωμεν
+    τα όντα χωρίς ονόματα, αν αυτά είναι ορθά.
+
+Κρατύλος.
+    Φαίνεται.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν με ποίον άλλο μέσον πλέον περιμένεις να τα μάθης; Άραγε με
+    άλλο μέσον παρά με το λογικόν και δικαιότατον μέσον, δηλαδή το έν
+    διά μέσου του άλλου, αν έχουν κάποιαν συγγένειαν, και διά μέσου
+    αυτών των ιδίων; Διότι παν άλλο πράγμα και διαφορετικόν, θα έχει
+    άλλην και διαφορετικήν σημασίαν, και δεν θα εκφράζει εκείνα.
+
+Κρατύλος.
+    Μου φαίνεται ότι λέγεις αληθή.
+
+Σωκράτης.
+    Πρόσεχε λοιπόν, δι' όνομα θεού. Δεν ωμολογήσαμεν πολλάκις ότι τα
+    ονόματα, τα οποία είναι τεθειμένα ορθώς, ομοιάζουν με τα πράγματα
+    τα οποία ονομάζουν, και ότι είναι εικόνες αυτών των πραγμάτων;
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα.
+
+Σωκράτης.
+    Εάν λοιπόν είναι δυνατόν οπωσδήποτε να μάθωμεν τα πράγματα και
+    διά μέσου των ονομάτων και διά μέσου αυτών των ιδίων, ποία από
+    τας δύο είναι καλλιτέρα και σαφεστέρα μάθησις; Να μάθωμεν από την
+    εικόνα και αυτήν την ιδίαν εικόνα, αν κατεσκευάσθη καλά, και την
+    αλήθειαν την οποίαν εικονίζει, ή από την αλήθειαν να μάθωμεν και
+    την ιδίαν αλήθειαν και την εικόνα της, εάν κατεσκευάσθη καθώς
+    πρέπει;
+
+Κρατύλος.
+    Μου φαίνεται κατ' ανάγκην από την αλήθειαν ότι πρέπει να μάθωμεν.
+
+Σωκράτης.
+    Και λοιπόν με ποίον τρόπον πρέπει να μάθωμεν ή να εύρωμεν τα
+    όντα, ίσως είναι ζήτημα ανώτερον από τας ιδικάς μου και τας
+    ιδικάς σου δυνάμεις. Είναι όμως αρκετόν και το να συμφωνήσωμεν
+    εις αυτό, ότι δηλαδή όχι από τα ονόματα, αλλά πολύ περισσότερον
+    από τον ίδιον εαυτόν των πρέπει να μάθωμεν και να ζητήσωμεν τα
+    όντα.
+
+Κρατύλος.
+    Έτσι φαίνεται, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Ακόμη όμως ας εξετάσωμεν και το εξής, διά να μη μας απατούν τα
+    πολλά αυτά ονόματα τα οποία έχουν την ιδίαν σημασίαν. Αν δηλαδή
+    πραγματικώς εκείνοι, οι οποίοι έθεσαν αυτά είχαν υπ' όψιν των ότι
+    όλα τα πράγματα κινούνται και ρέουν διαρκώς — διότι εις εμέ
+    φαίνεται ότι και αυτοί κατ' αυτόν τον τρόπον εσκέφθησαν — πιθανόν
+    όμως να μη συνέβη τούτο, αλλά και οι ίδιοι να έπεσαν εις ένα
+    είδος &δίνης& (στρυφογύρισμα) όπου αναταράσσονται, και ημάς μας
+    σείρουν μέσα εις αυτήν. Πρόσεξε δηλαδή, αξιάγαστέ μου Κρατύλε,
+    εις εκείνο το οποίον εγώ πολλάκις ονειρεύομαι. Άραγε θα δεχθώμεν
+    ότι υπάρχει κανέν καθ' εαυτό &καλόν& και &αγαθόν& και ούτω καθ'
+    εξής δι' έκαστον από τα όντα ή όχι;
+
+Κρατύλος.
+    Εγώ νομίζω ότι υπάρχει, Σωκράτη μου.
+
+Σωκράτης.
+    Λοιπόν αυτό το ίδιον ας εξετάσωμεν, όχι δηλαδή αν έν πρόσωπον
+    είναι ωραίον (&καλόν&) ή κάτι τι, από τα όμοια, αλλά διά το καθ'
+    εαυτό καλόν δεν θα δεχθώμεν ότι είναι πάντοτε όμοιον, όπως είναι;
+
+Κρατύλος.
+    Κατ' ανάγκην θα δεχθώμεν.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε λοιπόν είναι άραγε δυνατόν να το ονομάσωμεν αυτό ορθώς, εάν
+    πάντοτε μας ξεφεύγει, και πρώτον μεν να ορίσωμεν ότι είναι το
+    δείνα, έπειτα ότι είναι αυτού του είδους, αφού, ενώ ημείς
+    ομιλούμεν, αυτό συγχρόνως γίνεται κατ' ανάγκην άλλο και ξεφεύγει
+    και πλέον δεν ομοιάζει;
+
+Κρατύλος.
+    Θέλοντες και μη θέλοντες αυτό θα παραδεχθώμεν.
+
+Σωκράτης.
+    Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να είναι κάτι τι εκείνο το οποίον
+    ουδέποτε είναι το ίδιον. Διότι εάν εις μίαν στιγμήν μένει το
+    ίδιον έπεται ότι εκείνην την στιγμήν δεν μετακινείται. Εάν δε
+    πάλιν μένει πάντοτε το ίδιον, πώς ήτο δυνατόν να μεταβληθή και να
+    κινηθή, αφού δεν εξέρχεται διόλου από την μορφήν του.
+
+Κρατύλος.
+    Κατ' ουδένα τρόπον.
+
+Σωκράτης.
+    Τότε όμως ούτε να γνωσθή είναι δυνατόν από κανένα. Διότι μόλις το
+    πλησιάση εκείνος ο όποιος θέλει να το γνωρίση, αυτό θα γίνη άλλο
+    πράγμα και διαφορετικόν, ώστε δεν είναι δυνατόν να γνωσθή ποίον
+    είναι και ποίου είδους, διότι βεβαίως ουδεμία αντίληψις ημπορεί
+    να γνωρίση εκείνο, το οποίον γνωρίζει ότι δεν έχει καμμίαν
+    ταυτότητα.
+
+Κρατύλος.
+    Έτσι είναι καθώς το λέγεις.
+
+Σωκράτης.
+    Αλλ' ούτε αντίληψις πρέπει να δεχθώμεν ότι υπάρχει, καλέ Κρατύλε,
+    όταν όλα τα πράγματα μεταβάλλονται και κανέν δεν μένει εις την
+    θέσιν του. Διότι παραδείγματος χάριν αυτή η ιδία αντίληψις αν δεν
+    μεταβάλλεται από το να είναι αντίληψις, τότε είναι δυνατόν να
+    μένη αντίληψις και είναι αντίληψις. Εάν όμως και η ιδία μορφή της
+    αντιλήψεως μεταβάλλεται, θα καταντήση εις άλλο είδος αντιλήψεως
+    και συγχρόνως δεν θα είναι αντίληψις, και συμφώνως με αυτούς τους
+    διισχυρισμούς ούτε εκείνος ο οποίος θα γνωρίση, ούτε εκείνο το
+    οποίον θα γνωρίση, είναι δυνατόν να υπάρχη. Εάν όμως υπάρχη
+    διαρκώς εκείνος ο οποίος γνωρίζει και εκείνο το οποίον γνωρίζει,
+    και υπάρχει και το &καλόν& και το &αγαθόν&, και αν είναι χωριστόν
+    ένα έκαστον από τα όντα, τότε νομίζω ότι αυτά όσα προηγουμένως
+    ελέγαμεν δεν είναι διόλου όμοια με την &ροήν& ουδέ με την
+    κίνησιν. Και λοιπόν ας προσέξωμεν μήπως δεν είναι εύκολον να
+    εύρωμεν, αν αυτά είναι καθώς τα λέγομεν τόρα ή αλλέως, καθώς τα
+    λέγουν οι οπαδοί του Ηρακλείτου και άλλοι πολλοί. Ούτε είναι πολύ
+    φρόνιμον πράγμα να εμπιστευθή κανείς τον εαυτόν του και την ψυχήν
+    του εις τα ονόματα διά να καταγίνεται εις αυτά, έχων πεποίθησιν
+    και εις αυτά και εις εκείνους οι οποίοι τα έθεσαν, και ως να
+    γνωρίζη τίποτε, να κατακρίνη μετά πεποιθήσεως τον εαυτόν του και
+    τα όντα ότι δεν υπάρχει τίποτε το στερεόν εις κανέν πράγμα, αλλά
+    τα πάντα καταρέουν ως κεραμίδια, και ότι όλα τα πράγματα είναι
+    καθώς εκείνοι οι οποίοι πάσχουν από καταροήν, και είναι
+    κατακυριευμένα από το ρεύμα και την καταροήν. Ίσως λοιπόν,
+    Κρατύλε μου, αυτό είναι το ορθόν, ίσως όμως όχι. Δι' αυτό πρέπει
+    να εξετάσης με θάρρος και με προσοχήν και να μη παραδεχθής
+    αβασανίστως — διότι ακόμη είσαι νέος και έχεις καιρόν — αφού δε
+    εξετάσης, αν το εύρης, να το ειπής και εις εμέ διά να το γνωρίζω.
+
+Κρατύλος.
+    Μάλιστα θα το κάμω αυτό. Γνώριζε όμως καλά, Σωκράτη μου, ότι και
+    αυτήν την στιγμήν δεν είμαι αμελέτητος, αλλά ενώ συλλογίζομαι και
+    κουράζω τον νουν μου, μάλλον μου φαίνεται ότι είναι καθώς λέγει ο
+    Ηράκλειτος.
+
+Σωκράτης.
+    Άλλην φοράν λοιπόν, φίλτατέ μου, όταν επιστρέψης μου το
+    διδάσκεις. Τόρα όμως, καθώς είσαι έτοιμος πήγαινε εις τον αγρόν,
+    και θα σε συνοδεύση και ο Ερμογένης απ' εδώ.
+
+Κρατύλος.
+    Αυτά όλα θα γίνουν, καλέ Σωκράτη, αλλά και συ προσπάθησε να
+    σκεφθής περισσότερον αυτά.
+
+
+
+Τ Ε Λ Ο Σ
+
+
+
+
+Η σειρά των Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων των Εκδόσεων Φέξη, υπήρξεν
+ένας σταθμός στα ελληνικά χρονικά. Για πρώτη φορά προσφερόταν
+συστηματικά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, η αρχαία ελληνική
+σκέψη (ιστορία, φιλοσοφία, ποίηση, δράμα, δικανικός και πολιτικός
+λόγος) σε δημιουργικές μεταφορές της, από τους άριστους
+μεταφραστές του τόπου, στην πιο σύγχρονη μορφή πού πήρε,
+εξελισσόμενο, το γλωσσικό της όργανο. Ο Όμηρος, οι Τραγικοί κι ο
+Αριστοφάνης, ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο Πλάτων, ο Ξενοφών, ο
+Αριστοστέλης, ο Θεόκριτος, ο Θεόφραστος, ο Επίκτητος, ο
+Πλούταρχος, ο Λουκιανός κλπ. προσφέρονται και σήμερα, στις
+κλασικές πια μεταφράσεις των Πολυλά, Ραγκαβή, Μωραϊτίδη,
+Κονδυλάκη, Ποριώτη, Γρυπάρη, Τανάγρα, Πολέμη, Καμπάνη,
+Καζαντζάκη, Βάρναλη, Αυγέρη, Βουτιερίδη, Ζερβού, Φιλαδελφέως,
+Τσοκόπουλου, Σιγούρου, Κ. Χρηστομάνου κλπ. σε μια σύγχρονη σειρά
+εκδόσεων βιβλίου τσέπης, πράγμα που επίσης γίνεται για πρώτη
+φορά, συστηματικά, στην Ελλάδα.
+
+ΚΡΑΤΥΛΟΣ Με βαθυτάτη παρατηριτικότητα κ' εύληπτη ανάλυση στον
+διάλογο τούτο εξετάζεται το πώς δημιουργήθηκε η γλώσσα, για το
+πώς πρέπει ν' αποβλέπωμε στη μουσική ετυμολογία των λέξεων και
+ίσαμε ποιο σημείο είναι δυνατόν να χειραφετηθή η σκέψη από τις
+ατέλειες της γλώσσας.
+
+Η «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ» ΑΝΑΤΥΠΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ
+ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
+
+ΑΘΗΝΑΙ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 36
+ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΤΣΙΜΙΣΚΗ 61
+
+ΤΙΜΗ ΤΟΜΟΥ ΔΡΑΧΜΕΣ 10
+
+***
+
+1) Ο Ερμογένης ως γόνος του Ερμού του κερδώου ώφειλε να είναι
+πλούσιος, διά να είναι αληθινόν το όνομά του.
+
+2) Η υπερβολική λεπτολογία του Σωκράτους δι' ένα πράγμα
+απλούστατον γίνεται εις απάντησιν των σοφιστών, οι οποίοι
+διισχυρίζοντο ότι εκείνο το οποίον δεν υπάρχει δεν λέγεται,
+επομένως δεν υπάρχει ψευδής λόγος. Το σόφισμα τούτο αναλύεται
+λεπτομερώς εις τον Ευθύδημον.
+
+3) Τούτο είναι μνημονική ανακρίβεια του Πλάτωνος. Ο Όμηρος λέγει
+ότι ο ίδιος ο Έκτωρ ωνόμαζε τον υιόν του Σκαμάνδριον, ενώ οι
+άλλοι τον ωνόμαζαν Αστυάνακτα.
+
+4) Σήμερον, ως γνωστόν, προσθέτομεν επίθετα εις αυτά τα
+στοιχεία χάριν διακρίσεως (ε ψιλόν, ο ψιλόν, ο μικρόν, ω μέγα),
+τα οποία συνήθως προφέρονται ως ηνωμένα.
+
+5) Ώστε ο Πλάτων παράγει το όνομα Κρόνος εκ του κόρος και νους.
+
+6) Το ύστερον παράγωγον του σώζω (σαόω) είναι σώσμα, αλλά οι
+μετά του σ τύποι δεν είναι οι αρχαιότεροι.
+
+7) Εκ του φέρω φονήν (φόνον).
+
+8) Ο ύμνος της Αθηνάς φαίνεται ότι εμιμείτο το σφύριγμα των
+όφεων οι οποίοι έζωσαν την κεφαλήν της Γοργόνος, όταν εξεψύχει.
+
+9) Οι τρεις τύποι ιμέρα, εμέρα, ημέρα επροφέροντο βεβαίως
+διαφόρως (&έλεγον& λέγει ο Πλάτων, όχι έγραφον, διότι τότε το ήτα
+ήτο μακρόν ε ( = ε ε ).
+
+10) Διότι και το υ της παραληγούσης επλησίαζε το ο (=u).
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+End of the Project Gutenberg EBook of Cratylus, by Plato
+
+*** END OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK CRATYLUS ***
+
+***** This file should be named 34879-0.txt or 34879-0.zip *****
+This and all associated files of various formats will be found in:
+        http://www.gutenberg.org/3/4/8/7/34879/
+
+Produced by Sophia Canoni. Book provided by Iason Konstantinides
+
+Updated editions will replace the previous one--the old editions
+will be renamed.
+
+Creating the works from public domain print editions means that no
+one owns a United States copyright in these works, so the Foundation
+(and you!) can copy and distribute it in the United States without
+permission and without paying copyright royalties.  Special rules,
+set forth in the General Terms of Use part of this license, apply to
+copying and distributing Project Gutenberg-tm electronic works to
+protect the PROJECT GUTENBERG-tm concept and trademark.  Project
+Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if you
+charge for the eBooks, unless you receive specific permission.  If you
+do not charge anything for copies of this eBook, complying with the
+rules is very easy.  You may use this eBook for nearly any purpose
+such as creation of derivative works, reports, performances and
+research.  They may be modified and printed and given away--you may do
+practically ANYTHING with public domain eBooks.  Redistribution is
+subject to the trademark license, especially commercial
+redistribution.
+
+
+
+*** START: FULL LICENSE ***
+
+THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE
+PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK
+
+To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free
+distribution of electronic works, by using or distributing this work
+(or any other work associated in any way with the phrase "Project
+Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full Project
+Gutenberg-tm License (available with this file or online at
+http://gutenberg.org/license).
+
+
+Section 1.  General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg-tm
+electronic works
+
+1.A.  By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm
+electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to
+and accept all the terms of this license and intellectual property
+(trademark/copyright) agreement.  If you do not agree to abide by all
+the terms of this agreement, you must cease using and return or destroy
+all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your possession.
+If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a Project
+Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound by the
+terms of this agreement, you may obtain a refund from the person or
+entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8.
+
+1.B.  "Project Gutenberg" is a registered trademark.  It may only be
+used on or associated in any way with an electronic work by people who
+agree to be bound by the terms of this agreement.  There are a few
+things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works
+even without complying with the full terms of this agreement.  See
+paragraph 1.C below.  There are a lot of things you can do with Project
+Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this agreement
+and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm electronic
+works.  See paragraph 1.E below.
+
+1.C.  The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the Foundation"
+or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection of Project
+Gutenberg-tm electronic works.  Nearly all the individual works in the
+collection are in the public domain in the United States.  If an
+individual work is in the public domain in the United States and you are
+located in the United States, we do not claim a right to prevent you from
+copying, distributing, performing, displaying or creating derivative
+works based on the work as long as all references to Project Gutenberg
+are removed.  Of course, we hope that you will support the Project
+Gutenberg-tm mission of promoting free access to electronic works by
+freely sharing Project Gutenberg-tm works in compliance with the terms of
+this agreement for keeping the Project Gutenberg-tm name associated with
+the work.  You can easily comply with the terms of this agreement by
+keeping this work in the same format with its attached full Project
+Gutenberg-tm License when you share it without charge with others.
+
+1.D.  The copyright laws of the place where you are located also govern
+what you can do with this work.  Copyright laws in most countries are in
+a constant state of change.  If you are outside the United States, check
+the laws of your country in addition to the terms of this agreement
+before downloading, copying, displaying, performing, distributing or
+creating derivative works based on this work or any other Project
+Gutenberg-tm work.  The Foundation makes no representations concerning
+the copyright status of any work in any country outside the United
+States.
+
+1.E.  Unless you have removed all references to Project Gutenberg:
+
+1.E.1.  The following sentence, with active links to, or other immediate
+access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear prominently
+whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work on which the
+phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the phrase "Project
+Gutenberg" is associated) is accessed, displayed, performed, viewed,
+copied or distributed:
+
+This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
+almost no restrictions whatsoever.  You may copy it, give it away or
+re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
+with this eBook or online at www.gutenberg.org
+
+1.E.2.  If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is derived
+from the public domain (does not contain a notice indicating that it is
+posted with permission of the copyright holder), the work can be copied
+and distributed to anyone in the United States without paying any fees
+or charges.  If you are redistributing or providing access to a work
+with the phrase "Project Gutenberg" associated with or appearing on the
+work, you must comply either with the requirements of paragraphs 1.E.1
+through 1.E.7 or obtain permission for the use of the work and the
+Project Gutenberg-tm trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or
+1.E.9.
+
+1.E.3.  If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted
+with the permission of the copyright holder, your use and distribution
+must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any additional
+terms imposed by the copyright holder.  Additional terms will be linked
+to the Project Gutenberg-tm License for all works posted with the
+permission of the copyright holder found at the beginning of this work.
+
+1.E.4.  Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm
+License terms from this work, or any files containing a part of this
+work or any other work associated with Project Gutenberg-tm.
+
+1.E.5.  Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this
+electronic work, or any part of this electronic work, without
+prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with
+active links or immediate access to the full terms of the Project
+Gutenberg-tm License.
+
+1.E.6.  You may convert to and distribute this work in any binary,
+compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including any
+word processing or hypertext form.  However, if you provide access to or
+distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format other than
+"Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official version
+posted on the official Project Gutenberg-tm web site (www.gutenberg.org),
+you must, at no additional cost, fee or expense to the user, provide a
+copy, a means of exporting a copy, or a means of obtaining a copy upon
+request, of the work in its original "Plain Vanilla ASCII" or other
+form.  Any alternate format must include the full Project Gutenberg-tm
+License as specified in paragraph 1.E.1.
+
+1.E.7.  Do not charge a fee for access to, viewing, displaying,
+performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works
+unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9.
+
+1.E.8.  You may charge a reasonable fee for copies of or providing
+access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works provided
+that
+
+- You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from
+     the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method
+     you already use to calculate your applicable taxes.  The fee is
+     owed to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he
+     has agreed to donate royalties under this paragraph to the
+     Project Gutenberg Literary Archive Foundation.  Royalty payments
+     must be paid within 60 days following each date on which you
+     prepare (or are legally required to prepare) your periodic tax
+     returns.  Royalty payments should be clearly marked as such and
+     sent to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation at the
+     address specified in Section 4, "Information about donations to
+     the Project Gutenberg Literary Archive Foundation."
+
+- You provide a full refund of any money paid by a user who notifies
+     you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he
+     does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm
+     License.  You must require such a user to return or
+     destroy all copies of the works possessed in a physical medium
+     and discontinue all use of and all access to other copies of
+     Project Gutenberg-tm works.
+
+- You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of any
+     money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the
+     electronic work is discovered and reported to you within 90 days
+     of receipt of the work.
+
+- You comply with all other terms of this agreement for free
+     distribution of Project Gutenberg-tm works.
+
+1.E.9.  If you wish to charge a fee or distribute a Project Gutenberg-tm
+electronic work or group of works on different terms than are set
+forth in this agreement, you must obtain permission in writing from
+both the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and Michael
+Hart, the owner of the Project Gutenberg-tm trademark.  Contact the
+Foundation as set forth in Section 3 below.
+
+1.F.
+
+1.F.1.  Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable
+effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread
+public domain works in creating the Project Gutenberg-tm
+collection.  Despite these efforts, Project Gutenberg-tm electronic
+works, and the medium on which they may be stored, may contain
+"Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate or
+corrupt data, transcription errors, a copyright or other intellectual
+property infringement, a defective or damaged disk or other medium, a
+computer virus, or computer codes that damage or cannot be read by
+your equipment.
+
+1.F.2.  LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right
+of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project
+Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project
+Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project
+Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all
+liability to you for damages, costs and expenses, including legal
+fees.  YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT
+LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE
+PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3.  YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE
+TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE
+LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR
+INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH
+DAMAGE.
+
+1.F.3.  LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a
+defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can
+receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a
+written explanation to the person you received the work from.  If you
+received the work on a physical medium, you must return the medium with
+your written explanation.  The person or entity that provided you with
+the defective work may elect to provide a replacement copy in lieu of a
+refund.  If you received the work electronically, the person or entity
+providing it to you may choose to give you a second opportunity to
+receive the work electronically in lieu of a refund.  If the second copy
+is also defective, you may demand a refund in writing without further
+opportunities to fix the problem.
+
+1.F.4.  Except for the limited right of replacement or refund set forth
+in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS' WITH NO OTHER
+WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO
+WARRANTIES OF MERCHANTIBILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE.
+
+1.F.5.  Some states do not allow disclaimers of certain implied
+warranties or the exclusion or limitation of certain types of damages.
+If any disclaimer or limitation set forth in this agreement violates the
+law of the state applicable to this agreement, the agreement shall be
+interpreted to make the maximum disclaimer or limitation permitted by
+the applicable state law.  The invalidity or unenforceability of any
+provision of this agreement shall not void the remaining provisions.
+
+1.F.6.  INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the
+trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone
+providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in accordance
+with this agreement, and any volunteers associated with the production,
+promotion and distribution of Project Gutenberg-tm electronic works,
+harmless from all liability, costs and expenses, including legal fees,
+that arise directly or indirectly from any of the following which you do
+or cause to occur: (a) distribution of this or any Project Gutenberg-tm
+work, (b) alteration, modification, or additions or deletions to any
+Project Gutenberg-tm work, and (c) any Defect you cause.
+
+
+Section  2.  Information about the Mission of Project Gutenberg-tm
+
+Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of
+electronic works in formats readable by the widest variety of computers
+including obsolete, old, middle-aged and new computers.  It exists
+because of the efforts of hundreds of volunteers and donations from
+people in all walks of life.
+
+Volunteers and financial support to provide volunteers with the
+assistance they need, are critical to reaching Project Gutenberg-tm's
+goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will
+remain freely available for generations to come.  In 2001, the Project
+Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure
+and permanent future for Project Gutenberg-tm and future generations.
+To learn more about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation
+and how your efforts and donations can help, see Sections 3 and 4
+and the Foundation web page at http://www.pglaf.org.
+
+
+Section 3.  Information about the Project Gutenberg Literary Archive
+Foundation
+
+The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non profit
+501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the
+state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal
+Revenue Service.  The Foundation's EIN or federal tax identification
+number is 64-6221541.  Its 501(c)(3) letter is posted at
+http://pglaf.org/fundraising.  Contributions to the Project Gutenberg
+Literary Archive Foundation are tax deductible to the full extent
+permitted by U.S. federal laws and your state's laws.
+
+The Foundation's principal office is located at 4557 Melan Dr. S.
+Fairbanks, AK, 99712., but its volunteers and employees are scattered
+throughout numerous locations.  Its business office is located at
+809 North 1500 West, Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887, email
+business@pglaf.org.  Email contact links and up to date contact
+information can be found at the Foundation's web site and official
+page at http://pglaf.org
+
+For additional contact information:
+     Dr. Gregory B. Newby
+     Chief Executive and Director
+     gbnewby@pglaf.org
+
+
+Section 4.  Information about Donations to the Project Gutenberg
+Literary Archive Foundation
+
+Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without wide
+spread public support and donations to carry out its mission of
+increasing the number of public domain and licensed works that can be
+freely distributed in machine readable form accessible by the widest
+array of equipment including outdated equipment.  Many small donations
+($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt
+status with the IRS.
+
+The Foundation is committed to complying with the laws regulating
+charities and charitable donations in all 50 states of the United
+States.  Compliance requirements are not uniform and it takes a
+considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up
+with these requirements.  We do not solicit donations in locations
+where we have not received written confirmation of compliance.  To
+SEND DONATIONS or determine the status of compliance for any
+particular state visit http://pglaf.org
+
+While we cannot and do not solicit contributions from states where we
+have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition
+against accepting unsolicited donations from donors in such states who
+approach us with offers to donate.
+
+International donations are gratefully accepted, but we cannot make
+any statements concerning tax treatment of donations received from
+outside the United States.  U.S. laws alone swamp our small staff.
+
+Please check the Project Gutenberg Web pages for current donation
+methods and addresses.  Donations are accepted in a number of other
+ways including checks, online payments and credit card donations.
+To donate, please visit: http://pglaf.org/donate
+
+
+Section 5.  General Information About Project Gutenberg-tm electronic
+works.
+
+Professor Michael S. Hart is the originator of the Project Gutenberg-tm
+concept of a library of electronic works that could be freely shared
+with anyone.  For thirty years, he produced and distributed Project
+Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of volunteer support.
+
+
+Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed
+editions, all of which are confirmed as Public Domain in the U.S.
+unless a copyright notice is included.  Thus, we do not necessarily
+keep eBooks in compliance with any particular paper edition.
+
+
+Most people start at our Web site which has the main PG search facility:
+
+     http://www.gutenberg.org
+
+This Web site includes information about Project Gutenberg-tm,
+including how to make donations to the Project Gutenberg Literary
+Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to
+subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks.
diff --git a/34879-0.zip b/34879-0.zip
new file mode 100644
index 0000000..eb73bba
--- /dev/null
+++ b/34879-0.zip
diff --git a/LICENSE.txt b/LICENSE.txt
new file mode 100644
index 0000000..6312041
--- /dev/null
+++ b/LICENSE.txt
@@ -0,0 +1,11 @@
+This eBook, including all associated images, markup, improvements,
+metadata, and any other content or labor, has been confirmed to be
+in the PUBLIC DOMAIN IN THE UNITED STATES.
+
+Procedures for determining public domain status are described in
+the "Copyright How-To" at https://www.gutenberg.org.
+
+No investigation has been made concerning possible copyrights in
+jurisdictions other than the United States. Anyone seeking to utilize
+this eBook outside of the United States should confirm copyright
+status under the laws that apply to them.
diff --git a/README.md b/README.md
new file mode 100644
index 0000000..c30d810
--- /dev/null
+++ b/README.md
@@ -0,0 +1,2 @@
+Project Gutenberg (https://www.gutenberg.org) public repository for
+eBook #34879 (https://www.gutenberg.org/ebooks/34879)